E.
3
DISSERTATIO PHILOSOPHICA,
D
e
D E I S M O
R E I P U B L I C Æ
N O X I O,
Q u a m ,I N D U L T U AMPLISS. F A C U L T . PHILOSOPH.
•« IN REGIO, AD S A L A M , A TH EN Æ O ,P
UBLICEET
PLACIDE
E
AUCTOR,
St i p e n d i a r i u s Po s s i e t h ia n u s[ R I C U S
J O N .
A L M Q U IS T ,
a b
.
f i l
.
P H IL O S O P H IÆ M A G IST ER y
A t q u e RESPONDENSS A M U E L G Ü D E N I U S ,
WEST. M A N N VS.
IN A U D IT . CAROL. M AJ. D. XII MAJI
v
A N N O MDCCLIII.H. A.
U P S A L I Æ ,
BRUKS- P A T R O N E N
'
W id femla B ruk,
Adle och llbgagtade H E R R E N >
H
ek
, A N D E R S
BARCHÆUS,
t
B R U K S - P A T R O N E N
W id Bockhammars BRUK,
Adle och Hhgagiaåe H E R R E N,
ADOLPH SAM.
E D M A N ,
M I N E G Ü N S T IG E G Y N N A R B
J
wårde Mån vår Berg/lags h e d e r ,
Och mine (tore gynnare l
Tillåten at jag inför Eder
E tt vördnads offer får fram te,
Som ringhet har och klen förmåga \
Men blifver (tort af nit och låga,
Så låter E der Gunft uttyda,
A t jag a f Edra Namn et lån
H a r fö k t, dermed ett vårck at p r y d a ,
I hvars fôrtvar en lårofp2n
Mitt fuaga fnille tåncker göra,
Faft ovant nog at tungan föra.
E r godhet, fom jag fått erfara,
F ö r huilken oförtient et mål
J a g lyckan ågt at långe vara,
.
A f mig bör riffas uti ftål;
E r godhet billigt jag tilfkrifver
A t jag på vishets trappan klifver.
Så långe bloden i mig röres
J bandet mellan krop och fiål,
Af yördfamt nit jag fhdigt föres,
A t tråget fucka för Erc vål.
A t Himlen hår E r rikligt lone
Och fidft med evig fållhet kröne!
Ô n lk a r
Adle oeb Hb ga g t ade H ERRAR/
E dar
bämiuke tiemre
KYRKIOHERDEN
Vid Medåkers Förfamling i W ed m an lan d ,
V d/åbrevyrdige och 'H ^ v å lla y de H E R R E N 4
H
err
J. GODENIUS,
M in Hogtara de Karafle F A D E R /
G
unft och vålgerningar böra vördfamt erkånnas, men Faderlig ömhet fordrar barnflig tilgifvenhet, (3
fom vålförtient offer. Huldafte Fader! en otalig mångd af ömhets prof huarmed jag alt ifrån lindan blifvit ö fv er- ty gad , huru högt mitt vål varit Eder om hiertat, påmin ner mig nogfamt den ftarcka förbindelfe, huaruti jag håf- tar. Men vid en fadan påminnelfe rnälte jag ockfå falt ogårna finna, huru en klen förmåga år mågtig at fö rh in dra det bålla upfåt Min Farkårs ömhet at vedergålla, förbiuder om öjeligheten; at vårdigt berömma, hindrar fuagheten, ock Farkårs egen vedervilja för eget beröm. En diup erkånfla nödgas derföre i brift af tienliga tolkar blifva förborgad i innerfta grunden af et tackfamt hierta. U ptag dock, Huldaffe Fader, fåfom et oförfalfkat tekn af en fonlig vördnad, a t, då vid detta Vårkets forfuar min ungdoms planta, faltån med matta blader, frambår fin förfta blom m a, jag den famma Eder med råtta upoffrar. Ringa offer i fig fie lft, men tor dock vinna något vårde af et rent upfåt. Emedlertid år och blir det mitt Itåndi- g a , at til Allmagten fånda de hetalh ftiekar för Farkårs vålgång, med hvilken min egen år få nåra förknippade Forfynen göre Farkårs dagar talrikare ån jag förmår önfka; m en g ifv eo ck , med huar dag, ny kraft och n y vål- figuelfe. Nådens droppar fuckte de grå håren, fom jag iånge önfkar få vörda på lå kår hiåffa! Med et ord: Lef, Hul- dalte Farkår, långe lyckligt och vål» til min och andras hugnad. Edar fållhet bio • » ftre I Tiden och vinne fin mognad i evigheten ! ÖnfkarM in Hogt ärade k a r c (le F A D E R S
Ly di rafle S o n,
ranrr t z v i
r —
*
••• '-<••• fli o
5-
I.
D eißnus eß nezdtio Providentia D ivi-
D ei exißentia verbis conceßa
*4
)—■ ■ *. IftliiU * * »v* i- -1 .«• \ i* ?» \ X |j
ocabulum Deifmi Sec. XVI. ortnrti
atque Gallorum prtfciffae & Italo
rum ufu tritum, toAötryjiXoy valde efj,
immo nonnunquam in contraria ad
hibitum fignificatione ; . nam Athçi
hoc nomine,ceu honoratiori ctele&antur, contra au
tem Atheifim oppugnatores, Dei (das five Thaiftas,
adpellat Bœlius, derivationis forte rationem habens, b)
A 2 nobis
a) Opera data eit ultimum. mcmc utum in ddinitio-
ne additum, cum alias ip.fi Athei expltcitt fubirent no men Deiftarum ; quocirca ta n<enf obfervandum eft , D ei [mum Athei [im tmpha'ti fpecieni effe , & A theifm in P raäicum comitem habere. •
b)
Qui plures Deifmi fignificatlones defiderat, con-fulat Cel. LOESCHER : praenot. 1. contra Deiftas, qbi tamen a nobis, in hujus vocis acceptione eft alienus,la•
tius illud fuuiens. r
& nulli amplius edent! Sed cum hoc
Optandum
potius, quam fperandum fit, atque præterea
Dei-
iinus, non folum in totam morum Philofop
hiam
inimicitias fpiret, verum prsçfèrtim eas in illi
s ca-
pitibus prodat, quibus publicis rebus p ro m o
v e n
dis eft intenta; hinc in illo errore debelland
o, o -
peram m erito,poni exidimaverim.
Conflabit et-
jam ita quodammodo, Theoreticam Philofop
hiam,
rion Scholæ folum infervire, verum ipfi vitæ
Civi-
lj, peltiferos eidem errores, Pra&icæ foientiæ
fop-
petiis latis, proflligando. ...
Brevitatem, in amplidima materia, n o n tam
adfe&atam, quam im pofitam , prolixiori, q u i
T ib i
folitus eft, B. L. fuppleas favore, levioribus au
tem,
quæ allata funt, humanitate addas pondus.
§ •
11
.
P ro vid e n tia 'D iv in a , e ß illa c u ra , quam
T)eus g erit rerum creatarum ♦
Abfolvitur Providentia Divina, Conjervatione
quae eft continuatio voluntatis Dei confoquentis,
dc
exillentia rerum creatarum ; Concurfu, qui efl fu
flen-
tatio virium agendi; 8z Gubernatione, quae eftd
irelfc
ètio aflionum & mediorum, ad finem ultimu
m, d)
Cor oli. P lu s requiritur a d Gubernationem ,
quam concurfum ; a d hunc vero p l u s , q
uam
a d confervationem ♦
$. IIL
a ) Receptiflima pariter ac veriflima eft tradita n o tio Ptovidentiæ Divinae, neque Theologi, qui
7rçoyvd-$. III.
Veifm us efl rationi contrarius , /<*/« re/pcïïu Dei'y quam C reaturarum :
Efl: enim negatio Providentiae
Divinæ* ($. I.) Illavero e ftc u ra , quam Deus gerit
creaturarum . (§. II.) Hanc autem fi Deus depone
r e t , aut non pofiet, aut nollet curare res creatas:
P riu s
omnipotentiae re p u g n a t, cujus obje&um ae
que funt poftîbilia non m e ra , atque poflibilia mera;
(def. omnipotent.)
Pofleriusinjurium eft in lapien
dam & bonitatem Divinam:
In illam, nam omnino
magis prom ovetur finis Divinus, manifeftatio infini
tarum perfefHonum, per continuam adluofitatem,
quam fi aftionibus transeuntibus cefiaret:
In hanc,
nam prolixioris haud dubie voluntatis Divinæ do
cum entum eft in C reaturas, illas continua fovere
cu ra , quam deferere, & cceco cafui, aut fato per
mittere.
Eft ergo Deifmus rationi contrarius, re-
fpeQu Dei. Q. E. U. d)
B
Crea-cw ,
7
fçoSsaiv & iïicixtjcnv requirunt, a nobis funt alieni * fumunt enim vocabulum Providentiæ late, & præterea con ced u n t, uno alteroque ex ce p to , duos priores aétus elle prærequifita providentiæ D iv in æ , non vero ean dem formaliter conftituere. Divifionem vero Providpn» tiæ in Generalem & Specialem, licet rationi non prorfus ignotam , ut & mu Ita alia huc pertinentia, feientespræ- teriinus, cum noflruin non fit penfum* commentari de Providentia D iv in a , fed oftendere, quod ex ejus nega tio n e , veluti equo T rojan o, plurima in Rempublicam prodeant mala.Creaturæ flint contingentes ; b) ergo non ma-
gis exiliere pofllint
per fe,quam
a Jè;ergo ad ex i-
denciam earum continuandam, requiritur Conferva-
tio D ivina, (§. II.) cum autem Creaturæ p e r fe
non polïint continuare exidentiam, nedum vire:s a-
gendi (oorolbj.præced.) ergo illis ed necefîarius c:on-
curfus Divinus; (ibid.; Quæ.vero liia ope non retin-ere
valent exidentiam & vires fèmel concédas, miulto
m in u s, fua fponte, ad finem ultimum dirigi; ((Co
roll cit.J ergo Gubernatione Divina creaturæ n o n
pofliint carere
d )ergo
Confer v a tio, concurfits &
g u b e r
-ex confideratione fapientiæ & bonitatis Divinæ infe;rre:
Mundum non videri annihilandum ; nam obtento tine D i v in o , per Creaturas quasdam in ten to , nihil obdat, <quo minus circa illas cedet confervatio D iv in a , qua céd a n t e , earum cedat exidentia.
b) Contingentiam Mundi non diretde negant D e i-
fl<t proprie fic d i d i , neque negare p o flim t, fi veli ad
M ateriam , vel Formam mundi tantillum a tte n d er in t, licet contingentiam motus negent
7
olandus & i i filor-p iu s, quos tamen vel fula motus definitio genuina re futat
c) Confervationem Divinam vocat Spinoza fa lc u
lam a Prophetis conficiam. Prseter Taure Ilum Philof(Oph. Altorfin. in lib. de Mundo, confervationem n egan tem , propter locutionem illam, qua datuiturcontinuata crea t i o , cum Gen. u . V . 2 , ut opinabatur, non concili.abi- le m , ttjam Poire tus fudi :e re primum voluntatis D iv i nae atdum, five creationem exidim avit, quos vero fatis confutant fupra allata.
d ) Gubernationi Divina» male etj m illi confidunt, qui tribuuntMundo,%>/V«tf/£ quoddam principium dire clivum:
gubernatio D iv in a,
( per demonft ) Tunt creaturis
neceffaria ; hæc vero jun£ta conftituunt Providen
tiam Divinam (}. c it j ergo illa eft creaturis neces-
faria, ergo eam negans Deifmus, rationi eft contra
rius
5rcfpcCtu Creaturarum : Q. E. A.
Aft inftant, qui negant Prov identiam Divinam,
m u n d u m ita efîe creatum , ut non egeat Provido
N u m i n e ; verum hi, peffima philofophandi ratio
ne, contendunt ejusmodi mundum exiftere, ante
quam demonftraverint, quod (it poflîbilis, quod ad
Calendas fiet Græcas: M undus videlicet, in quo
ProvidentiaDivina effet, ut divitant,
neçfefyoç,eft
& intrinfece & extrinfece impoffibilis.
triu * :N am
fi m undus non egeret Providentia Divina, neque
egeret Divinaconfervatione; exifteret ergo eiusmo-
di m undus præter voluntatem Divinam. (§. II.; Sed
quod exiftit praeter voluntatem entis intelligentis,
qua talis, eft a b e o independens, ergo mundus es-
fe t
a Deo independens; ergo efiet ens neceffarium;
ergo entia quæ conflituunr m u n d u m , efient etjam
necefiaria; fed ab ipfis adverfariis conceduntur efîe
contingentia, (not. b j ergo efient fimul necefiaria
& contingentia , quod eft contradictorium; ergo e-
jusmodi mundus conflaret entibus contradictor iis,
ergo
intrinfece (’fi impoffibilis.Poflerius
etjam clariffime patet; Nam per de*
B 2
monft.
Quo Ipcttant , præter Animam Mundi Platonicorum &
Pythagoricorum, ArcbæusParacelfi & HeImontii, p r in cipium H ylarc hicum M o r i, vita communis Campane llæ,
rriohfii
e f f e t mundus, Providcntiæ Divinœ non indig u s, thdeptndens i fed hoc eft attributum Divinum:
attributa vero fimt incommunicabilia, ergo Deus
m u n d um independentem creare non potuit; ergo
cxtrttifece eil impoffibilis.
Hunc vero i£him evitaturi A ntagonize , d i
cunt quidem mundum, qua ortum dependere a Deo,
& ita non ede Ens
afe, fed tamen per [e exiften*
tiam continuare, five per firmitatem quandam au t
vim intrinfecam, e) Sed haec lententia eo tamen re«
cidir,
e )Sententiae huic, quam præter Pomponatittm, fo- vetu n u s alterque Recentiorum, nihil roboris accedit ex em plo Horologii, continuo Artificis fubfidionon egentis: Mundus enim in folidum a D eo dependet, & qua eflen- tiam & exifter.tiam; Horologium autem artifici tantum d eb et, quod in exiltente materia, & viribus naturæ in-- ftru&a, eas, convenienter legibus Mechanicis adplicet,* ad fpccialem effe&um producendum. Et tanto facilius h oc exemplum evertitur, quanto minus Horologium di ci poteft, absque omni extrinfeco fubfidio perfiftere, per p etuo mobili nondum , extra rempublicam Platonicam progrefio; Opinantur quidem nonnulli , ut præter W A L C H , in Lex. Phil, etjam C- CLARK, in difcourfe o f the being and attributes of God. T om . 11, p. i $. Si D e o placuifiet, originariam difeofitionem vel in toto m undo, vel ejus parte, qua cauflas necefiarias, fuffice- re potuifle, producendis effeiRibus dignis fapientia C rea toris 5 lalrem poffe banc fententiam , (by û very nite and abßratt re/ifoninq*) circumfpecta & abfirafta ratiocinatio n e conciliari cum efier.tia 8c attributis D ivin is, atque ipfa notione Providentiae. A ft, originaria ilia difpoßtio, aut continuaretur Deo volente, cint non ; Si p riu s, vult
8 »
)
î3 (
c id ir, nid in aliud incidere velint abfurdum! Vis
enim continuatrix exidentiæ, aut (ica eric in eden
tia', aut exidentia. Si in illa, tum Mundus ratio
nem continuatæ exidentiæ haberet in edentia, un
de ipfa exidenria determinaretur per edendam; er
go m undus edet ens nccefforium, ergo independens.
E n Ï Camarinam rurfus motam. Pendeac itaque
hæc vis continuatrix ab exidentia. Sed cum exi-
dentia (It accidens primitivum contingentium f res-
ab illa pendula cedat, ea cedante; ergo d vis m un
di continuatrix a£hi perm anebit, præfupponitur
continuatio exiflentia! ; hoc vero hypothedn evertit,
qua vis illa ftatuitnr principium continuatæ exiden-
tiæ mundanæ. Idem itaque erit & Principium St
Principiatum , quod contradictionem involvit.
Paucis adhuc Apogogice tantum contra Deis-
m u m a g e m u s , recenfentes periculoddimas confe-
q u e n tias, quarum longum Syrma pod fe trahit.
Theoreticis vero omidis, illæfolum PraCiicæ addu
centur, quas node fi .turum juvabit negotium: Po-
fito itaque, quod Deifmus edet verus, & confequen-
ter Deus non curaret humana, infauda hæc con-
fe&ariornm triga, inde fequeretur:
I.
D e u m n o n c u r a r e , u tr u m c o la tu r
an n o n , a u t q u o fiat m o d o *
etjam corvini ätionem & exidentiæ & virium agendi crea turarum , c iic j quasilla ordinatio verfatur, voluntate confequenti, qua pofita, ponitur & confervatio & con-- curfus generalis : Si autem poftenus, fpeciem indepen' dentiæ inferret hæc difpofitio, & nullo pa&o cuin
Pro
videntia pollet conciliari,
II.
D e u m n o n c u r a r e , u tr u m h o m i
n e s v irtu tib u s an vitus o p e r a m d e n t , n e -
q u e illas præ m iis, h x c p a n i s adficere.
11 f. D e u m n o n c u r a r e , u t r u m h o m i
n es focialiter v iv a n t , an in m u t u a fixv ia n t
v i lc e r a , a u t , u tr u m p o ft initas ( o c i e t a t e s ,
p a t f t a , e a q u e firm antia ju r a m en ta ler v e n r,
an v io le n t . / )
_______________________________ §. IV.
f)
Ex Deifmo (ane adparet, quam verum fit illudSt agir i tæ: 'EveV cctg
7
iu Schttvros, av/ußocivet rcc rnoKKci\ N e tamen cui infuria fiat, æqvuin in hac cauffa C. CLARK, judicium 1. cit. noftruin facimus: Tho/e nun, roho n.tre-ly through a vanity o f Phi lofophi zing, have been tempted,
to embrace that opinion, without attending, whither it vould lead them ; ought not indeed to be direÙly Charged,
w ith all the con/equcnces of it. Videntur itaque Deiflæ dividendi in Craf/iores, qui non folum negant Providen tiam D ivin am , verum etjam omnia inde fluentia Poris- mata, fuo calculo probant; Et fubtihores, qui quidern
nçwTcv Deifmi \peu<$cs" fo v en t, aft omne m alum , quod in receflfu habeat, aut non v id en t, aut Litem non pro fitentur. Nobis autem , non tam errantes, quam erro rem (pedantibus, ni lio pado confequentiarii nota inuri porefl» propter ipfa, quee ex Deifmo deduximus eo n le- d a r ia , cum regulis bonæ conlequ’entiæ co n v en ien ter, a n egleda cauffa, merito concludatur ad negledum effec tum ; vel, qui non vult m edia, neque voluntate efficaci vult finem; A fl, prius enunciant Deiftae de D e o , ergo etjam pofferius. Hæc autem cogitationum portenta non adeo pulcra videntur, u t, qui ea vel parturiunt v ei
a-§. IV.
Respublica eft Jocietas m a xim a
,
inter lm ■
per ante s Q f U ve s m it a
,
ad promovendam f e
licitatem communem
.
In hoc vero fine obtinendo, maximi momen
ti ju re reputatur:
I.
Keltoio, animorum gluten, virtutis non fii-
pcrficiariæ, fed in ipfis medullis defixæ genitrix;
effranis licentiæ frænum ; totius compagis forcifii-
rniim vinculum; & quafi Delphicus gladius, tam
ad internas publicæ rei pelles, quam externos ho
lles propulündos, plurimum faciens
a)lu n t, inde fupercilia attollant, fibique mirum placentes,. IplendidisTuperbiant nominibus, v. g. Efprits fo ris, quafi foli potentes ad perfpicendum verum , & ri lendum id , quod alii reiigiofe co lu n t, & De grues, quafi non ut re liq u i, tanquam grues, Itupidi, vide STO C K M A N : E- lucid. fub h. tit.
a) U t non ex omni ligno fingitur M ercurius, ita non ex omni religione, in publicam rem, eadem redun dat utilitas. Imprudentes itaque funr , qui Prudent um
falfo didlorum religionem fo v e n t, illique P olitici, nihil minus quam Politici, qui Religionem Politicam, verius Hybridum Monllrum , ex mixtura omniunQReljgionum narum, in deliciis habent* Cfr C. WERNSORF. de In- diff. Relig. & C . M. Mc zelii DifT de malo Io bff. in Re- pubfica. Quod vero ad ufum Religionis Politicum at tinet , in Scyllam incidit Bœlius, qui T om . IV. Refp.
c.
X X , Religionemf i
non publicae rei noxiam, /
al tem indifferentem fla tu it. A fit , cum Deum non credere , & illum non colere in praxt idem valeat, patet „Rempublicam absque religione, foreRempubli-) itf (
II.
Boni moresdum apurî cives vigent, R es
publica etjarn floret: Vitia enim exedunt publicæ
rei
cam Atheorum , quam non darh neque dari p ofie, po- fculati loco adfumere liceret, nin pefiimæ cauffæ Pâtre- nus , idem B<elius, in penjées divers fur les comets, co n tenderet: A t beiJmum non necejfario, ne que dtrecie duce re ad corruptionem morum, & confequetiter, ne que no xiam efje Keipuhlicds. A ft, quod Atheifaius fit peltis morum capitalis, & omnis mali in Republica fax atque tuba, fatis conllat exinde, quod, ut argute dicit P U F - END. jus & vis Atheis non differant, nifi fola litera- rum transpofitione ; quodque fatis patet, ex vivendi illo rum Cynofura , quam communi nomine exponit A th e o rum Ocellus Spinoza, in Tra<ft. T h eo l, Polit, cap. XV[.
J u s natur ce cujus que hominis, non fana ratione, Jed cupi- ditate & potentia determinatur.
In Charybdim Inciderunt, ex antiquis Critias ex recen* tioribus Machiavellus,forte tamen excufandus,& ''Lolandus» qui omnem religionem Politicum cenfent artificium ; quo rum poliremus inOrio. Judaic, hanc impolturæ dicam et- jam Icribit AUJi. A lt errorem facile deprehenderit, qui co gitaverit: Religionem elTe officium Civis in (en/u compofito,
hominis vero in Jenju divijo, adeo quidem, ut, fi vel ma xime m ig ry et extra Solis annique vias, <k extra omnem focietatem humanam, nihilominus teneretur religione, cum obligatio, qua creatori tenetur creatura, fit indi- fpenfabilis, dum hæc exiltit, Jd tamen faciles largimur, Politicam utilitatem , religionis Paganæ Architeétricein fu id e, quod per kiadott/xmccv præcipuarum gentium e* undo, facile elfet demonftratu.
D e cetero > non de nihilo dixim us, Religionem pondus habere, in fecuritate externa tuenda: Utrlque. enim mem bro, in Dilemm atico illo fortis militis
Sym-rci vifeera, virtus autem Amaltheum quafî cornu,
illius explendæ necelîîtati adfert: Hoc loquitur præ-
fentis temporis experientia,hoc loqvuntur præteri-
torum temporutn annales: Florebat Romana Res
publica, quamdiu per templum virtutis, folus introi
tus patebat, in templum honoris; ad:, poflquam ad
gloriæ apicem adfcendere licebat, fcala, vitiis, ve-
luti totidem gradibus conflanti, poftquam ad fum-
m u m in Republica fafligium, per cæ forum Civi
um cadavera graflari moris erat, mox etiam erat
ingemifeeridum:
Fuit Ilium ingens.Fuit Roma, or
bis Domina. Eheu! fuit. Verbo: virtuti fere fimul,
atque Reipublicæ, ducla lunt funera.
III.
Status publicus eftillæfus fèrvandus, fî farta te£la-
que manebit Respublica: Ut enim in genere, cives bo
nis moribus debent findere, ita in fpecie, fangvine vi
perino magis fugere, quæ publico flatui fintadverfa.
Hic efl illa decempeda, qua metiri, iliaque amufns,ad
quam exigere non fa&a folum, fed di£la, incumbit
ci-C
vi.
bolo: A ut vincere,aut m ori, Religio momentum addit: Vincendi fiduciam auget fpes auxilii D ivini, moriendi metum tollit mors Purpurea , in flatione tuenda, pulcra. H oc optime perfpexerunt Paganarum religionum flato r e s , qui eas ita adcommorlarunt bellico ului , ut ilhs
M ilitares inde vocet MoJJhemius, in hifl. Chrift. p. I. §.
XXI.
Si quid video , Mabumedes, fuo f a t o, præcipue id intendit, ut effet fuis, tanquam triplex aes, circum pec tus* contra quævis pericula. Quid, quod Gothicae re ligioni, æque ac Gothico anim o, melius olim convenit cruenta, quam ficcamors,
quod Annales fatis teilantur.) 'S C
vi. S une enim non panera,fn fé licet innoxia, quæ
pro raticne Retpublicæ generali, aut hujus vel illius
fpeciali,
nonlicent, aiufalcem nonexpediuntr Hinc
&
auribus & lingva ita utendum , ut conflet,
illas ejfe d u a s, hanc unam:Hinc nunquam ita
fcribendum%Ut demum
fit proferibetidum:Hinc fepe animo repe
tendum : qme
fttpra
nos, nihil ad nos* & fern per m e
moria tenendum:
Ohfe quii glori a m civibus effe r e liti ani* C o r oli.Sententia,
cpit&religioni
,
bonis
mo*ribttr
&
datai publico
nom i n f e r t , e fl R e
i-pnbhcœ noxia.
** ^ -2.
§ ,
V.
Dcijmus efl Religioni in genere noxius ( f cuivis ejusdem fpeciei inim icus, Speciali/fime autem L ut her a* m inimici fim us.
Religio enim efl modus Deum co
lendi ; ex Dcifmo autem (equitur/ Deum non cu
rare, utrum colatur an non; (Coroll. Ï. Ç. III.) adeo-
que hominem, illum colentem,oleum & operam per
dere, & itafupervacaneo Religionis exercitio fu per-
federe pofîe: Enî hypochefin
Irreligionartisfaventis-
fïmam a ) Si Religioni in genere exiciofîffimam.
Ulte-a ) Deiflne er Ulte-afflor es omnem K digiontm ludibrio ha b en t, cum ex impia eorum hypothefi , Deus ipfemet eam flocct faciat ; hi autem ad frrehqionanos D i reti Os
pertinent > qui primam occupant aciem infer holles Re ligionis , fin tres enim claflVs dividuntur.) De cetero, di&orum favetiifionariorum vfçiov oéyfucct Commercium in-er homines & Deum non dari, adeo refpondet ante expolitis Dciftarum d eliriis, ut v ix ovum ovo ftmilius.
U lteriu s: Cum ex
Deifmofequatur, Deum
non curare, utrum colatur an non, nedum an hoc ve|
ilio modo, colatur (Coroll, cit.) ergo conchas legerer,
qui certo Deum colendi modo fefe alligaret, a u t,
quod idem eft, certas rejigioni nomen daret; unde
clariITime patet, Deifmum patentiftîrnas valvas a*
perire
InHfferentifm o b)>ccrtæ cujusvis Religionis
jurato horti, & ita, Religioni cuilibet in ipecie, inh
nïicum efte.
T a n d e m : Praeter
quamquod
Deifmuspellem
& Religioni in genere, Sz cuilibet in fpecie inten
tatam , non poffit non , ei jam
Lutheranæ moliri, par
ticulares ipfi ad huc cum eodem funt inimicitias *
Pofito enim , ut eft caput
Det fini.($. I. Def.)
Deum non curare humana, fruftra Religionem L
u-C
2the-b ) Suthe-btiliores D eiftæ , eandem in negotio Religio
nis,
cum Indifferentiftis fabulam ludere videntur; nanicum
ex illorum m ente, D eo perinde Iit, quonam modo colatur, nihil obftat, quominus ex borum voluntate , quis Proteus fit, aut Vertumnus, in Religionis negotio, prout ratio utilitatis exigit. H æ ceft illa obrufia, ad quam boni hi homines Religiones examinant, in fe autem fpec- tatæ , pari illis palTus ambulant; nec enim dii crepanti e Religionum maioris fieri debent, quam vtftiu m, prout circumfertur dicftum P oireti, egregium fcilicet; Zf dis* putare de veritate unius Religionis pras a ltera, eft fe lium more litigare, (es i ft ein katjen gezanke) C. Demo critus, in !child der v a rb e it, p 20. Sed quamdiu Deus eft unus Sc veritas una, tamdiu Religio Divina & vera non eh nifi
urra,
‘ait, prius obtinet in æternum , ergo etjam pollerius» 7theranam, ceu Providentiæ'Divinæ fîngulare docu
mentum fufpiceremus; cum tamen pracfentiflîmum
N u m e n , fapientiflîmo n n tu , Politicarum circum
dandarum quandam veluti Condellationem,redaura-
tæ Religioni aufpicatifïïinam, etfccèrir. c) Quod ve
ro initium Religionis repurgaræ, incident in tempus,
quaiî concatenatum, ex circumdantiisejus progres
sai faventibus, aut cœco cafiii. nue inevitabili fato
rum o rd in i, dolide attribuet Deida; ejusmodi au
tem ignobiles natales, non poflunt non Religionem
dehonednre, & ineptam reddere, ad radices altio-
r e s , in Mortalium mentibus acendas.
Capiralia circa dogmata diiTidia, falcem in alie
nam meffem immittere nolentes, taceamus, verbo
tantum monentes: Lutheranam fententiam, de Col
latione fAngidrutus, qua, præ ceteris, illa, de datu
Civili, bene m eretur, divam confidere non pofîe
cum Deifmo ; ergo ille e d Lutheranæ Religioni ini-
imciflimus*
%.
VI.
Deijmus, cfl morum peflis maxime Capitalis:
M orum humanorum norma exa&idima, ed numi
nis voluntas, p er legem manifedata: Acfioneshuic
conformes* titulo virtutis infigniuntur, eidem ve
ro
O Plurimi circa ortum Religionis Lutheranoreforma» taetam in Germ ania, quam m Patria, occurrunt provi dentiae Divinae ve/bgia „ quae v e l fola, Dcidam erro ris rerum , peragere podent. Qua? autem adferre* non IrilPtutt ratio perm ittit, neque adeo opiw - ft, cum ip- (amet obviam quafi procedant> cuivis,, ilLus tempori* hiftoriam , animo attento luftraiiti*ro difform es, vitiorum nomine diffamantur: V i r
tu s , quamvis ipfa fibi pulcerrima merces , magis
tamen pîacet, præmiis condecorata, Vitiorum au
tem deformitas, Medufæ licet caput æmulata, non
tamen fàtis efficaces in animo aculeos relinquit} nili
ultrices pænæ,eos etiam in corpore inprimanr. Sunc
itaque præmia cos induftriæ, in bono committen
do hebefeentis, ejusdem vero» male (ànæ, in vi
tiis perpetrandis, aciem obtundunt pœnæ. Verbot
absque præmiis nec efficere potell Legislator, uc
virtutes eflforefcant, nec absque pcenis, ut vitia
tabefcant, fed horum iolia illarum enecabunt Tege
tem.
Deifmus autem fingit, Deum fusque deque
habere , quomodo fuasa£liones obeat hom o, & in
de neque virtutis fludium præmiis excitare, neque
pœnas, veltiti totidem obices, ponere irruentibus*
augmine fa&o, vitiis; (§. IIf. Corolf. II.) ergo nulla da
tur Deifmo m orum capitalior peftis. a)
VIL
tf) Patet jam quodammodo, nos jure dixifie (§. I.)Deifmum toti Phiîofophiæ'Morali Cainarmam(movere;uii~ de de Deiftis refte C .C LA RK . l.cÀtp.20. W hatfoeverthings' are true y mhat/oever things are honcfl, ivhot/oever thing* are j t f i - - - the/e things they make the confiant ju b jttt o f their mockery and ahufe ridicule and raillery. Etenim fuis principiis convenienter Deiffa? ipfani Ig e m N atu rae , cum Archelao» Cf Carneader nudarum hco< poteff h there. Sa'tem Indifferenti f mus Pracftcus ccvTcpuToi? Ttoal (equitur ex Deifmo % publicae rei tanto,, funeftior* quanto minus ipfi ind.fferens efi y utrum C ives virtutes colant , an viciis obruantur Fruftra Bœliu* contrarium tuiturum, ad Epicurum p ro vocat, nam annabs literarii,, iiuer Epicurum & Epicureos? m onent diltingyencfuir;>ne*
§ . V i l .
D eifm u s fla tu m -publicum c u ju sv is c i v i
ta tis in rg e n e re , pm fertim v ero im p erii A io n -
arthici in /p e c ie , ?naxime U d i t :
Ad datum publicum in genere illæfum fervan-
d u m , praecipue requiritur, ut falva & non disrupta
maneant vincula illa moralia, quibus Imperantes &
cives mutuo conjunguntur; illis enim diffolutis, fpe-
cîem fcoparum diflolurarum præ fe fert.Respublica.
H a c vero vincula funt pacba, *id quæ Srmiora red
denda, accedit juris jurandi Religio, Deum ulto
rem violatae fidei & perjurii provocans.
Ex Deis-
mo autem (equitur, Deum non curare, utrum ho
mines focialiter vivant, atque pafta & juramenta
fervent, an violent, ff. III. c o n f III.) ergo Deismuj
datum omnium Rerumpublicarum in genere lædir.
In datu Monarchio, Imperantibus ed evitanda
Tyrannis & civibus Monarchomacbia: duæ periculo-
{itfimæ fy rtes,ad quas plurimhridiffima
fecerenau-fra-que îelu.u
s
Bælianis exemplis,muJ
tun.
eit tribuendum ,cum
dudum obfervatum fit, illum fubleda fide ea pro- ducerej a quonon abludit
Arnoldus in Hœrefiolonia. D e cetero nihil v a let, fi quis diceret, Dciftas odiffe malum formidine poena? 5 quis enim ignorat, quanti Reipublicæ interfit differentia, inter veram virtutem amore boni fufceptam, & mendacem larvam , metu fupplicii indu ctam? Certe, quando impunitatis (pes adfulgeret, Deidanon
magis fçfe crederet ten eri, ad bona facienda, metu impofita, quam quis fecredit teneri, ad fervanda latro
ni p r G m i f f a ,metu exorta.
fragia, coque funediora, cum non aqua fed fan g vis
omnia inundaverit. I
11utrumque autem hocce ex>
eremum, Deismus praecipui fertur curfur
Tyrannisenim ell migratio limitum majeftatis, in perniciem
civium : Limites hi funt vei
naturales, quos ipfa fi
xit focietatis finis & indoles, in omni imperio, fit
Vel maxime Defpoticum; vel
pali it iiy per capitti-
lationes, in regnis eleQivis, & leges fundamenta
les, in fucceffivis pofîtiî Illos vero unofaltu tran-
filiet
Princeps D e ifla, titpote , qui nullam focialitet
Vivendi agnofert obligationem,
HI. Coroll. IJf.)
& confèq ut Uter, quidquid ex ejusmodi obligatione
fluit, ludibrio habet; hos autem ferro facile fubver-
te t, urpote, qui convenienter fuis principiis (ibid.J
non majori hæfltatione, enfe, folvet illum, quo vin
cula moralia eum condringunt, n o d u m , quam
Gordium folvit Alexander.
Ail quænam hirîc na*
fcatur civitati Ilias malorum, quivis facile videt: Ci
vium & papaverum capita ejusdem erunt pretii
fV otorum fumma erit , ut omnium colla concrefcant,
& uno poffint ifh i fieri. Verbo: non in annalibusf
tantum , fed publicarum rerum Theatris, fangvina-
rias per fort as agerent, flagella generis humani: 7
i ' b e rii,
N r o n t s,
D om itiani, Chrifiierni, ex orco per
Deifmum revocati. Si vero Imperantes in lcyllam,
in Charybdim non minus fenefiam, cives impellere
valet Deïfmusî
Mmarcbomachtaefl error, qui negat
Principem in terris tenere Dei immortalis N um en
& vices; qui fusqne deque habito paTo fi bjeftio-
niscivium , eum ejusque asio n es, judicio cujusvis
§ 2 3 ) ) 24 ( §22)
e trivio homuncionis, fubjicit; qui Aiiguflum ejus
caput, cum quovis mercenario & ignobili compa
rat, atque facrum pe&us, nudum, telo nefarii cujus-
libet ficcarii exponit.
Horrenda haec f u n t, fed quæ
civis Déifia
non horrebit: Qui Deum negat curare
humana, nunquam concedet, illum quendam con-
flituifle, qui divinam inter homines perfonam g e
rat ; Qui paftorum religionem ridet, fefe p a ftism i
nime teneri, ad fafces Principi-fubmittendos, cre
det: Qui juram entis, veluti talis, lu d it, juratam
Principi fccuritatem haud praeflabit: Atqui ita Déi
fia (\oc. cit.) ergo. En! quot Deifmus monflra par
turiat, fi radices egerit; quot folia Regalia vi vacua
redderet, quot fceptra Imperantium manibus vio
lenter extorqueret; quot
Cromvellos,3
acobos Cie•mentes
£5
Ravaillacosn u tr ir e t, feculorum fuortim
dedecora, & abominor dicere, Augufliffimorum
hominum carnifices atque laniones.
Deismus ergo, imperantibus & civibus, fp er
demonfi.) æque exitiofus, flatum Monarchicum ma
xime laedit.
$. VIII.
Dei/mus efl Reipublicœ noxiur:
Efl enim negatio
Providentiae Divinae ($ I.) fivecuræ illius, quamDeus
gerit creaturarum (Ç. H j adeoque non rationi folum
contrarius, ($.111.) verum etjam inimicus Religioni,
(§ . V .)
Bonis moribus, (§. VI.) & flatui Publico.
($. VII.) Afl fëntentia, quæ his v im , etjam Reipu-
blicæ noxam infert; (Coroll. $. IV.) ergo Deifmus
e(t Reipublicæ noxius.
Corollarii] pariter ac Cornidis loco, ex di
dto*
rum hacce Synopfi colligere licet, Deifla
s non fo-
Inm , verum o m n es,'ip fo ru m culpæ adfi
nes, male
de Republica mereri. Edque hæc nota no
n iis tan
tum inurenda, qui manifedaalunt m o ndra
, ut, qui
a corporum cœleflium vicibus, publicas v
iciflitudi-
nes credunt pendere, quafi iidem tempor
um atque
im periorum edent Redtores; aut, qui ne
fcio quos
fingunt G enios’E^XÄ^Ä^, fingularum gentiu
m Præ-
fides, fortisque egrum Arbitros.
N eque illi melius
calculos ponunt, qui benigniori aut finid
eriori fa
torum o r d i n i , ïætas vel trides publicarum
rerum
facies acceptas ferunt; adeo, fingulis ut Reb
us publi
cis, datæ efient Periodi, intra quascriftaser
igerent,
capita efferrent, ad majus raajusque fadig
ium ad-
fcenderent & apicem potentiæ pertingerent;
fed mox,
pro ea, qua volvuntur res mortalium, ve
luti Syfi-
pheum fax u m , condanti incondantia, e cul
mine ob
tento, aut lubito lapfu ruerent,aut, paulatim
& qua-
fi per gradus, defcenderent, humi ferpere
nt, & tan
dem , nid fata remiferint rig o rem , de curric
ulo pror-
fus deflecterent, fui tantum vedigia, in a
nnalibus
relinquentes.
A d, fata injude excidifRerumpubli-
carum rea peraguntur, cum ipfimet cives,
adverfæ
fortunæ Fabri fint & Architedti; neque
enim fa
cilius culpam a fe libenter amoventi indoli
humanæ,
quam ejus invidiam in fata derivare, quæ
fari ne
queunt.
V erum , fi non alio nomine edet vitupe
randa hæc hypothefis, certe obelo notan
da, ceu
Reipublicæ noxia. E tenim , fi hæc clademq
uandam
-acciperet, & illa animos civium pervafiflet’ opinio,
q u o dinexorabilis neceflïtatis l e g e , ad interitum es
tent damnati, neque foes, quæ fola miferis in P y
xide Pandoræ remanfîfîe fingitur, illis reflaret, fed
o m n emanimum, omnem c u ra m , labefa&atam pu
blicam rem reftituendi, abjicientes, finerent eam,,
fin e Gabernaculo, fine rem is, in alto fluitare, inu
tiliter tantum ingemifeentes :
Incertum, quo f a t a f c•
rant,
E d praeterea, ut ex allatis condat, haec fenten*
tia, providae numinis curae inim ica, adeoque quo
vis, ea & fpiritu communi fruente, indigna; digni
or omnino, fingulis civibus, tam Reipublicae divinaeuniverfalis, quam cujuslibet humanae particularis,
vox Romani
Imperatoris A N T O N I N I:
Into lierai? il emfu r e unius diei ufu r am, in hoc mundo, n iß perfua- J um b aber e t, illum fubeffe regim ini