Dispvtatio philosophica de perfecto, qvam deo ducente, præside ... m. Petro Aurivillio ... pro gradu magisterii publicè proponit Oxenstierniorvm de Södermöhre alumnus Andreas S. Catonius Calm. in audit. vet. majori ad diem 14. Maij anno christiano M. DC.

^

v i

f H l L O S O f H I C A

P E R F E C T O -

D E O D U C E N T E ,

E x decreto Ampl'tßiwA Facultatis Thdojophtca

I N

KE CI A A C A D E M I A V PS AL I E N S I P R Æ S I D E

M. P E T R O A U R I V I L L I O

Logices & Metaph. Prof.Ord.

Pro Gradu M a gifter ii

piiblicè proponit

O X E N S T I E R N l O R V M

D B

Alumnus

A N D R E A S S. C A T O N

I U S Calm.

I n Audit. V e t. Majori ad diem 14. Maij Anno Chrjitiano M. D C L X X .

U P S A L I Æ

3

8

/

Excudit H i N Ri C us Cu r i o S. R. M. & Academi* Upfalienfis Bibliopola.

N O B I L I S S I M O

Er

M A G N I F I C O D O M I N O

Dn. ISRAELI

Hæreditario in ^Btgbt^olrtl & ÊagfrJwnî)« R.egij

Commerciorum Collegii V ice-Prae fi di, Donmus

Oxenftierniorum de (gtôfrrtrrëgri Tutori, Patrono fuo Magno.

T(ec T^on

T J ^ V D E N T 1 S S I M 0

A M P L I S S J MO Qj r E V I R O,

Dn. J A C O B O 6 p J ^ /

R egii Revifionis Collegii Secretario, olim N e g o ­

tiis Comitum d e P r a e f e & o

Exercitium hoc Academicum

I n dcyoti animi, dehtœque ObferVantiœ per jiet uumm

monimentum y jubmiße & Officiose

O ffert Confecratcccque A; C.

P R O OE M I U M.

S

Vcut inter omnia mundi afpe flabilis miracula prœiipu* d -

\ f nationisJunt Vita fenfuque pr <t dita, adeo ut ob nobilitatem

cperatiiowm

,

formicam foil, vilisfimum animalculum fplen-

didisjfimo illi totius uniter ft oculo proferre non dubitarint ¥hi-

lofopbii

,

(

tametfi ratione ufus in comparatio­

nem

'\vem e non mereantur ) : Ita inter omnia animantia uno

pr<eci[

ue ^ A T I 0 N I S privilegio, quo c<tterisomnibus

Vice-(3(egis inßarprœ efl

,

vaßisßimi hujus theatri Compendium

H ornio pr seminet.

In quantum Vero homini homo hdc dote

prtpcollet y in tantum etiam [pedali quadam nobilitatis nati-

y <t prorogativa gaudere merito cenfendus efl. In hac itaque

pro mterito excolenda, omnibus mundi œtatibus impenßus defudâ-

runt qjuibus de meliori luto précordia finxit is, quem penes f um

-

tnum„ omnium in mundo re fidet arbitrium, qui fiber è non miniis

qua feliciter eVagati,inßruclißimum kumanœ fapientiœ pem lau­

dabili dexteritate condiderunt

*

In cujus äijfußßimafegete, nota­

bili praeeminentia excellit cos iUa ingeniorum, folidaque acuminis

injudiicando lima,quam Sapientiam primam,[eu (ut Vulgo) M e -

Upbyjfica appellitamus. Cujus quàminfignùfit ufus, non tantum

in inferior ibus Tbilofophi* partibus curatius perfequendis, fed

& in feperioribus facultatibus, & prœcipuè ju pre ma iß a, d e x ­

terius^ capiendis ,per tot iUußrißima documenta planum e f l, ut

lumem inferre joli videatur, qui hic quicquam addere tentant.

Jddn ari proinde Jubit inconßderatam quorundam pracipitan-

tiantj quiprAcipuarnhanc bonœ mentispahtßratnjancpiam intt

-tilem non modo, fed & infelicem omnis perplexitatis m atre

,

nullo

f m merito damnare

_{bonarü literaru pomariis, ft Deo placet,}

exterminare y & profcrtbere aggresßfunt. Non diffitendum

tamen e ft, occaßonem rigidiori cenfurot prœbuifte intemperantiam

nonnullorum

,

_{qui otii ingendque fui male prodici, in perplexis}

quœftionum inutilium tricis, & fpinofts jubtihtatibiu{ut Vocant)

fcrupuloftus luxuriarunt : incultaqVocum inauditarum barba­

rie aures delicatiores offenderunt. Sed timidiores ifti hujus cha

-rybdis, ratione nimis contraria, nec magis felici curfu

,

compen­

dium opera Viœqî feclatijn Scyllam non minus naufragio farno

-Jam incidunt, & rerum pulcherrimarum non leVem faciunt jaSlu

«•

ram. id quod in progreßu

,

_{fera bauddubiè , pœnitentia}

_,

_quoties

ita fors tulerit , f entire poterunt.

I d interim agunt,ut nobihfii

-huic difctplinœ

,

_{dum aliquod liberalium (ludiorum extiterit}

pretium} inter eruditos pr^fertim & cordatos rerum reftimato-

tores,fuus indubie conßet honos. E x ampli ftim a igitur

££

fubti-

lifiimœ hujus difciplmœ finu

,

_{dum fpecimen meorum in Tbilofo-}

phia profefltium publice edendum fu it, argumentum eligere non

piguit

;

_{in quo ingenii periclitarer Vires, yfrnfit autem pr* cate-}

ristitulus de

(P

E R F E C T 0

,

_{in quo dextre evolvendo,ß}

expeSlationi minus perfeftê fuffecerim

,

_{conatum œqui bonique}

confulens

,

_{cœtera argumcntivaldèardui multorumqveVexati di­}

vortiis difficultati candidus leftor facili & aequanmi cenfu-

ra imputabit.

Icut magnifica ingrcffuri palatia ia vertibulo paullullum morari folcnt, exinde penetralium ftatum & con­ ditionem, quart ex ungve leonem, priusquam oculis u fu rp en t, animo concipientes : ita & ritè philofo- phantium plerisque, dum ad inte­ riora r e r u m , curiola tendunt indu- rtriâ, ufu venit , vocum imprimis, quibus illa indigitantur, exa&iori examine, viam iibi expe- diciorem & planiorem reddere. Cujus inftituti ncc nos in prxfenti materia dextrè evolvenda pigere debet. Perfe- Hum autem dici à particula intenfiva per , & verbo facere notius eft,quam ut hoc in fcirpo nodus q'uarri debeat poflit- v è . H o c tamen breviter notam us, differentiam illam in­ t e r xofam & feu inter w facere & agere, quorum hoc pru­ dentiam, illud artem communicer refpicit, hic utpotè in tran* fcendentibus locum non invenire.

I I .

N cque prxtereundum v idetu r, participialem vocis hujus acceptionem fi riflo re m effe , quam ut conceptum tranfeen- d entalem iuftinere aut exprimere aptè queat. Ens quip- p è in fui la tita d in e , ab omni refpeåu ad caufam five ex- ternè & effeftivè , rtvè interné & confiitutwè perficientem, abrtrahit, quo refpe&u caufalis influxus p rarcifo, vox hare nominahter habicum n o t â t , leu (latum entis perfeâi

1cm, quo in eflentix fuæ ratione nihil ei deeft. feu quo elle perfe&um inlepoflidet^non attendendo an â feipio illud habeat, an verô aliunde tranficivè dependeat. Hoc amem modo accepta rotam entis latitudinem exhaurit, necha- bet fibialiquidoppolîtum, quodelîcntia iua impcrfc&um involvat, leu eu jus eftfentta in imVerfeüione pojitajit, ut valdè incongruè aflerit Burgersd. lnft. Met. 1_{. i . c, j i. §. i , qui}

tamen § 7. idiplum raox retraâaftc videtur. Hoc enim eilet contradnftorium, aliquid eo ipfo, quod eft , imperfe- éhim clic , feu ipfa eflendi ratione â perfeäione deficere. Nam eo ipfo, quod eft, omnia habet,quæ ad eflentiam funt necclTaria, quippèquar in indivifibili confiflit, eft enimui- ftar numen, cui ablato aut addito aliquo, ex quibus eft, non eft am­ plius idem numerus fed dtverfus , etiam fi minimum auferatur

aut addatur, ut loquitur ( vertente latis accurate Beflario- ne ) Ari ft. 7. Mctaph. c ;. Eft autemperfeftum, cujus ad aug­ mentum accejftoni vel ad deminutionem dectfjioni non eft locus, u tpulchrè Seal. Excrc. 149. left. 1. id v* quod purè eft clTcntia, eaque ut _{m & forma pura in pun&o} confti-t u confti-ta , illud nee _{nec»palpen admittit , adeoque in} fe pcrfcftum eft. quamquam enim totum quodvis materia­ tum ex partibus confletur & integretur , totius tamen cllentia fimplex eft & duiess®- Conferatur Scalig. Excrc.

307. 27,

] I I .

F u ê r c Philofophorum non pauci, necpoftrcmi nomi­ nis’, qui Perfeblum bono æquipollere autumarunt. Verum cum prima ftatim notione alium mihi conceptum fiftat vox Boni, alium vox Perfefti, quorum hic abfoluttis, ille refpcBi- vus, hic defeéhim in eflendo n eo at, ille conformitatcm dicit ad voluntatem illam , quar omnis eflenfiæ menfura eft; illorum fententiam album fuffragii calculum nequaquam

miercri exiftimamu*. ( J t en ira entia prarter necefTtarcm mon funt multiplicanda , ita nee in unum eonfunden- dia f u n t , quae conceptus dicunt diftinftiiTimos. Satis igi- r u r incommodé a nonnullis PerfeHio fpecies bonitatis abio- Iiuta conftituitur, bonitati relpcftiva: oppohra : manifeÜè c:nim implicat , bonitatem, quæ relpeâum congrutnriæ f/ormali luo conceptu fundit, attributum entis ablolutum dlici ; nam tmpojfibtle eft, idem Jim fil ejJeCè non eße* Jmô im- piollibile eft perfeftioncm iimul eii’e abfolutam ôc relpe- éftivam affeftionem entis. Diftinftionis igitur formalis h at praignans argumentum e l l , quod contraduftoria admit- t.ant praedicata ; Perfcftro enim'negationem defeâus dicit, i<d quod bonitas in luo formali non attingit ; contra boni­ te* congruentiam ad appetitum dicit, perfeßao autem non itrem.

I V .

Sed neque iisafîurgcre pofiumus,qui Verfeüum pro fy- nionymo entis habent , qvum conceptus entis indefe- dfionem inelTendo.lcd materialiter tantum involvat, pratei- scè autem ÔC diftin&è illam non exprim it, Ôc proinde for- imali ratione a materiali entis conceptu diftingvitur. To- le.*rari poteft fynonymum â Scaligero aflignatum , nimi- rtum totum perfcâionalc ut ille explicat* pro eo, quo fibi qiuodvis plenè perfedum ôc perfekte totum dicatur, cui ni- hiil eorum deeft, quar ad cflentiæ luar completam rationem hiabere debet, quamvis fi rigorose terminis his totius ptr- fccdionalis uti placeret, pro e o , quod omnem perfcftioncra tmtahter includit, folus Deus totum perfc&ionis dici pof- fc:t; atque ita vocis hujus fignificatus prefsè fumptus ad fub- liimitatem conceptus tranfcendentalis non aflurgeret. Nec vcox completi {i ne addito, perfefto arquipollere p oteft, nifi vo- cecm illam tropice quis acceptam voluerit. CtmpUtum cft

quod pcrfc & habitudine qiiadam naturali ad complemen­ tum alterius non o rd in atu r, fed abfoluta quadam eflentiæ ratione in feipfo ultimo fubliftit, & quail acquiclcit. Per- feüum autem, ur mox videbimus, indefeflionem entis de­ notat. hoc folitariè ens denominat ; illud non fine illatio­ ne oppofici : ut omne ens cft perfe&um, non vero omne ens eft completum, imperfe&um dicit non-ens : Contra, incomplctum ens. etiam perfedhim qnoddam incomplc- tum cft i & omne incompletum pcrfeâum.

V.

E fl autem PerfeUto attributum entis unitum abfolutum, quo ens denominatur expers omnis defeUui ejfenttalis. attributum entis dicitur: loquimur n. h ic ,v t facile cuivis patet, deper- feBione tranfcendentahfeu eßentiali, qu* efTentiam rei prarcisè concernit , & ens in communitlima fua latitudine denomi­ nat , nequaquam ad accidentalem feu Ipecialem defeen- den tes, quar elfcntiam in certo genere natur alith vel rnorah- ter, vel alio aliquo modo, pro ratione certi fubje&i, flatus, gradusve perficit , verum in primo iflo eflentix momen­ to fubfiflentes. Elfentia quippè , ut lic , eft n , ÔC Vit forma pura magis & minus rcfpuit.

V L

Neque necellum eft ut attributum hoc â fuo fubjcdlo, quod denom inat, realiter fit diftmdum : lufiicit illud realt elle, & præteromné mentis fidioncmipfi competere, in fuo vero conceptu Primü formaliter ab eo dîftingvi,utpotè quod non prorfus idcnticè de eo prxdicctur , led ftri<ftiori lub conceptu illud liftat, ncc omnia , quae de fubjeåo d id pof- funt , rcprælentet : licet materialitèr ôc concretè idipfum involvat, Detndè ens Utfmvpmt (3 concretè denominare 5 ad

diffe-differentiam fpccierum e n tis , quar ôc in abftradfo e n s refpiciunt; dico igitur omne enseft perferum, non perfe- &io, Poßremo cum ente reciprocari fcu praedicari dc eocon- verribilitèr, ita ut nullü inveniatur ens, cui non attribui, & c u m quo non pofiit converti. Quæ tria requifita omnibus en tis , univerfalittr fumpti, attributis communia fu n t, eo- ru m q u e naturam ( fuppoiîto fubjcâo , cui ut funda­ m e n t o inn itun tu r) abfolvunt. H inc proindèapcrtitfimè c o n d a t , Perftïïum non ipfum e n s , fed attributum entis

c fle.

V I I .

Vnitum porro nominatur, quia non cum oppofito, fed f e ip lo cum omni e n te , in fenfu unito reciprocatur : licet in- a d x q u a to conceptu idipfum fiftat, feilieet quatenus habet o m n e id quod ad eflentiam fuam complendam requiritur, praefeindendo tamen ab hac vel ilia entis fpccie: h.m . omne c m eft p erfeftum , fcilicct in fua cflentiâ : & quod iua efc f entia non eft perfeftum , ne eft quidem. Neminem hic t u r b e n t moveantvè quæ Scharfnis, hoc punéhim in dubium r e v o c a n s , affert in Mctaph. fuâ Exemplari, difp. i 8.5. y. non omne enseffe perfeSlum, multa enim dari entia quajuflum/ft» bique debitum complementum etiam quando reverâfu n t, nondum obtinent,utdifpofitio ad habitu virtutisvcl artis,imperfedhis Habitus eft. unde perfeéhim affe&ioncm entis difiun&am c f le co n clu d it, ita ,ut omne ens perfeÄum vel imperfe- lâfum (it. Cui viam hic prxeunt Jac. Mart, in Exerc, Mc­ t a p h . & Corabac. Met, 1. i . c. 26. Sed viri ifti alioquin cla­ r i nom inis, & de re Jiterariabene m eriti, h î c inftituti fui p a r u m accuratè memores, confequenciâ non fatis congrua p r o c e d u n t ab ente tali vel tali ad ens ut fie fumptum: h. c. a b accidcntalibus ad tranfccndcntalia (altum faciunt. V . C , Etfi difpofitio non fît perfeâus habitus, quo minu»

efien-cflTcntia fu.\ perfe&um cns fit non video quid obftct : preciV puè quando difpofitioni ab habitu eftentiale dilcrimcn in­ tercedat , quia oppofitas admittunt conditiones : ita , ut h îc difficilius, illa verô minus difficile â fubjcfto fuo remo­ veatur. _{U t docent Colleg. Connimbr. c. S.quxft. 2 art.}

H orn. 1:2. q. 1 7 .1 1 .ln fl V I I I .

jibfolutum denique, quia non dicit congruentiam adin- tcllc&um aut voluntatem , ut veritas & bonitas, fed prat- eise defc&um in efîentia n egat, iicut unitas divifionem.

I X

E t h a f t c n u s _{in illis, quar perfcftionis naturam fub ra­}

tione communi concernunt, occupati fuimus, nunc illa quae rattnem fpectalem ex conceptu déterminante lubinfcrunt, nobis fpcftanda veniunt. I n i ft hac vero afiignanda inter fc non facis cenvenirc auåoresgraviflimi videntur*

X .

Svarczio definitur perfe&um , extra quod von efi udam partem accipere» fcu cui nihil dee ft. Verum haec definitio ftri- ß i o r e f t , quam ut omni enti > in tranfccndentali conceptu, fcu perfeäioni eflentiae, ut fie, attribui qveat. videtor au­ tem hic definiifle perfeftionem eminentia, icu quodabfolutc & in gradu eminenti pcrfc&um cft: nam infinitae fit per- fe&ionis oportet id , extra quod non cft ullam partem ac­ cipere , fcu cui nihil fivè negative five privative deeft.

X I .

Combâchias PerfeÄum definit, quodâ bono non deficit* u- bi bonum intelligit tranfccndcncale : led quamvis haud lon­ ge a voro abfit,.dum per voce boni matenalttèr iplam cfifenr tiam

tia m fubinnuit, in co tarnen minus commode loquitur fen-t i fen-t q u c , quod afen-tfen-tribufen-tum hoccc enfen-tis immediafen-tum & abfo- lucum , â rcfpcdivo illo o rtum , adeoque mediatum facit t c u m tamen ejus conceptibilitas prior & fimplicior, atquc e n ti propiori cognatione junfta lit,fed ineo refellendo hîc erimus parciores, cum latis in luperioribus, th. nimirum j. ejus ruinofum efie fundamentum oftcnfumfit.

XI I .

Jacobum Martini fccutus Scharfius , perferum in ge­ n e r e definit, cui nihil åeefi adfuam, qua ei debebatur, integrita­ tem , fed neque hæc omnimodè placere poteft definitio,cum effen tia, in abftraftiflima praecipue notione, tam fimplex f i t , ut partes integrantes feu componentes, utpotè quae m ateriatis funt propriae, non agnofeat.

X 1 I L

Calovium arguere vidcturFrommius Mctaph. 1.

p ro b l.4 . quod perfeåionis formale in indefeftibi litate confti- tu a c potius quam in indefeftione. nam rtcut unitas non per indivifibilitatcm fed per indivifionem definitur, fic fatis ef- l e , a it , ad perfeftionem , quod enti a#u nihil deell:,fcd q u o d per modum potentiae definiatur, perfero nihil deefle pofle,id non folu prxter rei exigentiam arteri, vetùm etiam i n tranfcendentalibus locum non habere, cum hoc in cor­ ruptibilibus ( â quibus aeque ac incorruptibilibus abfira- l i i t Philofophia prima ) verum elle non poflit : ilia enim, q uam vis clfcntialiter peTfcfta ; indcfcftibilia tamen non t f u n t, quia corruptioni obnoxia. Vcrùm fatis commode fc e x p lic a t Calovius, ideo fcilicet formale perfedionis dici p o r te indcfeâibilitatcm eftentix ; quia imfojjibile fit

tiam m anere, depetentibus, qua ad ejjentiam pracisèfpeftamt * t ut reftè unumquodque dicatur indefeftibile, non abfolutè, quod nwl- latenusab entitate deficere pojjit ; fed determinate, quodfalw a ojfentiâ non pojjit carere iis, qua; Jun t de effentiä*

X I V .

Nos rationem perfeâionis formalem commodius csx- primi non poffe cenfemus, quam negatione defetf us ci Fcrn- tialis, feu negatione dcfr&us in effendo, qui flatus entiis e:fl defc&usexpers,&uno verbo,quamvisminùs latinc,dicii pco- tcft indefeftio. Videtur quidem haftenus non iatis commeo- dus loquendi m odus, quod pofitivum quid leu

cerr-mino negativo exprimit : attamen hac defedus remot:iomc ponitur quidquid ad perfe&am eifentix rationem perriinczt, qua quid in efle fuo adxquatè & plenè conftitutum e f t t , ita ut hac ratione,ens ita a ffe â u m , non folum fît extra m i- h ilu m , uri lunt omnes entis affeftiones tranfcendentaless ; (ed & p r x te re a , ut has omnes adequate fuftinere p oiliit. N equecnim inlolitum cft pofitiva negative explicare, c in m ita commode id affirmative fieri non poffit. fic unius r a t ii o formalis ponitur in negatione divifionis & multirudiniis. differentia fpccifica beftiae, in irrationalitate. fic fum m ia & rcaiiffima Dei attributa exprimuntur,quæ ta meen

eminentiffimam perfeâionem important. Et tl sad fingula entis genera fpecicsquedefcenderimus, deprehern- demu*, quod unumquodque fuum effe, etiam accidern- taiitèr perfe&è obtinere commodisfimè d icatu r, cum n u lllo dcftituitur eorum, qux ad effe, & benèeflein genere iuuo requiruntur, undè liquidé patet, iftâ negatione fo rm ad e pcrfe&ionis exprimi. Sic perfedio naturalù dicitur,qua mi­ hi! deefl ad bona naturx ; moralis, cum nihil defideratui ia habitu virtutis } artificialis, quâ nihil deeft in habitu a r tiis ,

autcumiplum artificium ita

m t nihil in eo reprehendi posfit. It« parili ràtioneperfe- <£li.oelîenrialis, ieu rranlcendcns per negationem exprimi- i t u r , qua nihil ad cfiTentiam rei deefli dicitur. Q uoipfo iinnuicur ipfa ellentia, quatenus omnis defcâus eHentialis le x p e r s e it; defcftus, inqoam, clfentialis, qui iit eiFentiac i- plius in univerfali fua notione prarçisè fumprar. Hanc ;auCcm elîcntix pcrfeftionem non quiv'S defedus tollit, «etiam qui ratione Itatus & conditionis fpecialis in pra:- «dicamentalibus confpicitur : ita etiam qux in fuo genere jfu n t impcrfefta,ut monftra in naturalibus, in moralibus di- ifpofitiones, & in artificialibus informia quævis. in ratio- inc tamen entis perfeda funt: adeoque materia prima in te fle fuo pcrfe&a e f t, licce per fe accidcntali illa careat ip e r f e d io n c , quam accipit â forma.

•• < X V ,

Solent Philofophi hacoccafionc ad certas pcrfe&ionu ffpccies confidcrandas fefedemittere>ubi eminet divilioper- ffc&ionis in Abfolutam & Comparat Am : quarum illa fummi SC fljerfedUllimi entis c f t , extra quam non eft ullam partem aaccipcrc , cum omnis acceflus & defe&us (impliciter in- crapax fit; h rccreatu rarum propria, qua quidem nulla fi* bbi debita perfedfionc c a re n t, cis tamen non repugnat, qu6 im inùs excellentiore aliquam admittere poiîint. illa eminens, hiare vero formalis icu accidentalis dici folet , quae varias ffub fc fpccics continet. Verum harc divifio , quia longé iinfra abftraftionis mctaphyficx fublimitatem refidet, m ico quidem judicio hîc attendi non meretur, ubideper- ffcÄione efTentiali agitur, fub qua, ut genere luo univoco, illla non continetur.

X V I .

liifc e ita , pro ratione inftituti , abfolufis, applicatio

ad conceptus prædicamentales 8c flridroTes planioT eric

8c expeditior. Memores enim aflerti iuperioris de acce­

ptione nominaü ÖC participiali ,;Perfedionetn non tramfiti vc pro adu cauiali leu cflft d i v o , fed poileifivè, pro adu for­ mali accipientes : fine lcru p u lo , Deum pnnium 8c fum- mum ens Perfeïïum dicimus, ôc quidem eminentiflimè, ut menfura perfedionis, cujuscunque creatura ulla capax efle poflit. quicquid autem perfedionis in creatoris deprehen­ d itu r, id in Deo eft, finon form ahtèr,m odo tamen longé excellentiore,

X V I I .

Eftqiioq; humana natura,ut verbo indigitare liceat, r? ow« aoyx in feperfeda , cum ad eflentialem p erfed io n em , tum in certo fuo genere,qua in abftradiilima notione entis, fubliftentiam feu perfonalitatcm propriam non requirat: humana enim natura clfentialibus fuis partibus m ateria, & forma h.e.animâ rationali^ & corpore organico , non autem ncccflaria quadam exigeniâ,perfoRalitate propria, abfoluta 8c petfeda eft. Licet igitur ultima illam fubtiflendi condi­ tionem ex fe non habeat, fed longé eminentioré fîbî appro- p ria ta m , eft tamen nihilomiiiùs per fe in eflendo p e r f e d a , non minus ac alia en tia, quæ efTcntiam perfedam retinent, quamvis propria fuppofîtalitatc deftituantur, dura ad fxivQv conftituendum cum aliis con cu rru n t, ut elementa in corporibus, fal in aqua, ignis in fcrro, &c. S e d hxc, qu o ­ niam altioris funt fcrutinii, ncquc in ejusmodi fcripfis tra- d >ri amant., propter reverentiam m yflerii, nu n c iniffa fa­ cimus.

X V I I I .

De entium in certo fuo genere im p e rfe d o ru m , imô 8c ipfius materia: primæ, efTentiali perfedione fibi fads

flan-finnte, in fupcrioribus diftum eft. Etquia hxcce infti- t u t o noftro pro ratione temporis fuÜiccre videntur,op­

portunum igitur eft, ut manum de tabula.

Solus Deus qui omnis perFeftionis eminentiftîmum exemplar eft , fit gloriose laudatus in infinita fecula 1

^ x im io atejue Tr^ßanttßim o T>n. Candidato

,

A N D R E Æ C A T O N I O ,

A m ico meo fingulari, pro Gradu in Philo-

niter difputanti.

"F /T

K

-T*V7é rôi

_{< p ïç )lç ta . T à vkzço ç w d î i f t å h e l o V7rv&}

n ç ù )iju

,(&j , «7rg

O i

K

_j£

_cLejcFvtoloV

OV*«fcST&

flfVW.

XIc t ç ç ciçy, tù ù H y é & ç ajj'dS^g

,

7roLf)Çi

_^

Am icities & Honoris caufa Approperabatn

P E T R U S A U R I V I L L I U S

;

A D f ^ Æ S T A N T I S S I M V M

Dn. A N D R E A M C A T O N I U M

honorate dilcdum.

P

Holm, de Mai} An. U y * Intimioris adfeéhi*

teftandi çratia haec pauca adfoftiit