• No results found

Specimen II. poëseos gentium septentrionalium antiquissimæ, quod, consent. ampl. senat. acad. Ups. philos. eruditorum examini submittunt Andreas Ericus Afzelius ... et Laurentius Joh. Cronstrand, Ostrogothus. In audit. Gustav. maj. die XIII Dec. MDCCXCVII

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Specimen II. poëseos gentium septentrionalium antiquissimæ, quod, consent. ampl. senat. acad. Ups. philos. eruditorum examini submittunt Andreas Ericus Afzelius ... et Laurentius Joh. Cronstrand, Ostrogothus. In audit. Gustav. maj. die XIII Dec. MDCCXCVII"

Copied!
12
0
0

Loading.... (view fulltext now)

Full text

(1)

/

S p ec i me n II.

P O Ë S E O S

GENTIUM

SEPTENTR

ANTIO.

UIS

QUOD,

Confent. Atnpl. Sinat. Acad. Upf. Philof.

E R U D I T O R U M E X A M I N I SU B M IT T U N T

ANDREAS ERICUS AFZELIUSy

P H I L . M A U .

E T

LAURENTIUS i f OIL

O S T K O G O T H U S .

I N A U D IT . G U ST A V . MAJ. D IE X III DEC. MDCCXCVIIL'

U P S A L I Æ ,

(2)

DO CT O

R

lilI N A N

H Ô G Â D L A

F R U

E M ERENTIA B. M.

B Å C K E R S T R Ö M ,

FÖDD

JPlOTTTLNSIStMlO

fT,

M I N V Ö R D A D E MO R M O R !

T a illâ t ! N o rd a d e M O R M O R , tillä t desfa B l a d , enda veder- m dlet a f min ä r k ä n ß a , p r y d a s m ed E R T N a m n .

M in n e t a f v ä lg je r n in g a r f o d e r tachfam het —— tackfam heten u ttry c k : M a d a r f öre brifierna Jkyla s a f vä lv ilja n ! D e t o ffe r , fo m ej kan bli f ü l l e t s , kan åtm infione bli h jerta ts och u p fä te ts, jj'a g ä r n ö jd m ed til f r i ds f l ä lle lfn a f det fe d n a r e , o c h — n ö jd — a t vela det v ä rd e t a f E R v ä lg j Srenhet f ö r t j enar en högre ä r a , ä n v ä rd e t a f m itt l ä f — E t t lä j, fom lik v ä l a ltid J k a ll bli heligt f ö r den fo m har lyckan vara

HÔGÂDLA

FRU

M I N V Ö R D A D E F R U MORMORS

L vd ig ß e D o tie r-S'en L A R S ö fO H A N C R O N S T R A N D .

(3)

,

K O N U N G E N S T R O T I E N A U E

D I R E C T E U K E N

Ô F V E R

S J U D E R I E V E R K E T

i C A L M A R E - L Â No c h Ö L A N D , f i ô g J d S A M T h ô g a d l a f r v

D I R E C T E U R S K A N ,

JOHANNA

CA

C R O N S

T

född b Å C X K » - S X 3 R . O M j

M I N E

H U L D A S T E

l o t t a d emellan medvetandet a f min oförmögenhet och k ån/Jan a f min p lik t, nedlägger ja g radvill inför E R dette* p r o f a f min Son- lirrligt — E R nitfullhet f ö r m itt danands* fordrade, ett var digare.

Ma fördenfkull mattet a f detta p r o f , aldrig bli måttet a f E T JR A o m forgtr fö r m itt vål t — Hoppet fö r min fr a m tid /kulle da fö r e-

ttigt flåckna — Vårblomman a f tynar, oni~hon ej fu k ta s a f M a j-r e g -

net — M urgrönan behöfver Jiåd fö r at kunna re/a Jig i högden. Emottagen derföre d e tta , fafom ett fr a g t bevis a f den barnsliga tilgifvenhet hvarm ed ja g altid '/kall fra m h ä rd a

M I N E

H U L D A S T E

lydigfle Son

(4)

S p e c i m e n

POESËOS G E N T IU M SEPTENTRIONALIUM

A N T IQ U ISSIM Æ ,

S e c u n d u m.

3

-Q

uod t amen ut melius adhuc intelligatur, paucis e x ­ p o n e n d u m erit quo in primis modo Sc qua de c a u u poëfin ab O d in o inventam fuisfe veteres credide­ rint. Præeunte igitur Edda S no rr o ni s , narrationem d a ­ bimus p r o t emp oris genio quidem fabulis refertam, cui t a m e n ’ eam ob caufain le&orem veniam daturum fore conf idi mus, quod & ad f ir mand am n of tram fenten- tiam & ad prifea nomina poëfeos explicanda a p p r i m i faciat, m) T r a d i t u r fcilicet, m a gna m inter Deos & p o ­ p ul um V a n e r d i& um, diu intercesfisfe inimicitiam, Pace m

t a n d e m initam confirmandi gratia fputum utrique in vas q u o d d a m mi f er unr, ex quo ho m in em Dii forma ru nt Qua- f er d i t t u m , qui tanta praeditus erat fapientia , ut cuicunque quæftioni opti me ftatim refponderer. Quem N a n i ta nd em i n t e r f e c e r u n t , & fangvinem ejus excipientes meile mi* f c u e r u n t , unde mulfum exortum fuit quod bibenti c a r­ m i n a c o n d e n d i facultatem fubminiftravir. Afis a ur em r et ul e ru n t illum fuisfe ex nimia fapientia fuffocatum , q uu m n e m o fat multas ei pr o po ne re potuisfet quaeftiones. Q u u m v e r o iidem deinde N a n i , gigantem quendam no - n n n e G i ll i n g ejusque u xo rem inrerfecisfenr n), filio il­ lius Suttung mulfum illud poeticum p r o vita fu aob tul eru nt; qui illud filiæ pulcherrimae, nomine G u n l ö g , tradidit cu- ftodiendumo). Odinus deinde fratris Baugii intercesfione vel

uni*

tn) Varia nempe pro fuo ingenio poëtæ rebus omnibus indiderunt nomina, quæ tertiam conftituunt Edda Refenianæ partem kienningar

di&am.

» ) R e s e n i i E i d a, Havn. 1 6 6 5 . 4:o D oem ef 6 0 .

(5)

u n ic u m e mulfo hauftum accipere fed fruftra tentavit. T u t i o r e m v e r o magisque jucundam ingresfus eft v i a m , & p o f tq u a m in f er pen tem Te commutasfet in aulam G u n - lôgae i r r e p f t t , ubi p e r eres com mo r at us no&es in prae­ m i u m amori s veni am obtinuit tres hauftus a c c i p i e n d i , & lie t o t u m abfumfit mulfurn. In aquilam mu tatum ccc* lu mq u e pet e nt em confpexit S u t t u n g u s , qui aqui linum ille q u o q ue m o x asfumens amictum eum infecutus eft. Q u u m v e r o Afte volantem viderent O d i n u m omni a fua in ar eam expofuerurit vafa: ipfe autem Af gar di um intrans mul- fum in vafa evomuit, fed o n er e v e h e m e n t e r gravatus, qu um S uttungus acriter ei i m m i n e r e t , partem mulli per pofteri- o r a demifir. Id P o ët a ft t o r um feu fatuorum R h y t m i f t a r u m p o r t i o d i c i t u r , mulfurn vero Suttungi p e r os emisfum d o n u m fuit Afarum Scal dorumque ingenii acumine pollen­ tium p ) . Q u a m lepidisfimam vel ideo afferre debui mus

C

fa-p ) R e s e n i i E dda D am efaga 62. Eandem , breviorem lic e t, in car­

mine Havamal de inventione poëfeos reperimus narrationem : ” Eirn Allda Jotun eg heimfôkta, eg er nu afftur ummkomenn. ’’Fat gat theigiande t h a r ,

”Morgumm ordum eg thar maellta um fram a, vid thann Aifvinna Jotun. ” Gunnlod mier gaff gullnum ftöle ä, Dryck hins dyra miadar. ”Ill Idgiolld liet eg hana haffa, fijns heila hugar, fijns fvara fvefa. ”S o k t eg ad rata môdur, og umm griot gånga:

”Yffer og under ftôdu Jotna vegar, haette eg Mynu hoffde til. ” W elkeypens Litar vel heffe eg noted, fafied er frodum. ” T huyad audraedit er nu uppkajned , allda vers Iardar. ”Yffe er mier S, eg munde ennkomenn, Jotna gordum ur, ”Nema Gunnladar nyte theirrar gödu k o n u , er eg lagdeft arm

yfer. ”Hinn umm Dag geingu Hrymthusfur, hava rads ad fregna,

”Ad Bolverke their fpurdu, vaere hann medur bondumm kominn. ”E dur heffde Sviptung umm fokt ,

” B a u g e y d h y g g eg, adeg unned hafe, hvor mä hans trygdumm trua. ”Sviptung fuikenn liet h?n fumlumm a d , enn graetta Gunlodu,

(6)

fabu la m, q u od n of tr o jam te mp o re poëra quidam Daniæ celeberrimus carmen ex ipfa condiderit fale facetiisque infigniter confperfum. y ) llluftre infimul mythos ille fi- ftit mo ri s illius e x e m p l u m , quo ad externos hominum fenfus , o m n e quicquid praeclarum ert arque ingeniofum, ref err e ftudeant gentes barbarae & liberali artium fcien- t i ar umqu e c ogni tione haud imbutae. Quum enim antiqua g ent i um feptentrionalium faepius t«ftatum reddat hifto- r i a , majores nortros ebriofitati haud parum deditos mu!« f u m r ) , in pr imis G r a s a d u r di&um x), eo usque in deliciis habui sf e, ut O d i n u m beatis in altera vita illud infundere exift imaverint t ) ; i nv e n t u omnino eft facillimum, cur ri­ diculam adeo & a n of tr o cogitandi m o d o longisfime ab ­ h o r r e n t e m antiquitas fuperftiriofa poè’fi tribuerit originem.

4 *

U t autem de my t h o l o g ia Graecorum R om a no r um qu e i nt e r eruditos c o n v e n i t , haud paucas in ipfa reperiri f a b u l a s , qu ar um ex hiftoria facili faltem conje£lura

asi e

-^ K ».

” MSI er thulti ad thylia ej leingur. Vide Havam al una cum R u n a *

Capitule ed. a R e s e - ü i o Havniae 1665: 4:0 Stroph. 9 3 — 100.

q) Odins Reife til D ovre eller Poüßens opr indel/e. Vid. Ungdoms

A rbeyder v ttd J e n s B ^ g g e s e n T . I. p. 69.

r ) S t u r l e s o n I'n g l. Sag. C. 14. E d .S c h ö n i n g i i pag. 17. L o c c e - n i i A ntiquitates Sueogothicœ Lib, I t / C . X X I, pag. 95. fqq. M a l - l e t L\trodudLio*i à l'H ißoire de Dannemarc a Copenh. 1755*

pag. 193, fqq. D a e i n Sv. Rik. H iß. T . J. Cap. 7. § r 25. not. ( q) pag. 224» Cap. 9. §. 6. psg. 278. La g e r b r i n g S v. Rik. H iß . T. I, pag. 434. 4 3 7 — 4 3 9 ^ 4 4 4 .

5.) S t. Olofs S a g a Cap. 78. S t u r l e s o n T. I. p. 490.

0 R e s e n i i E d d a , Doemefag* 35. D a l i n Sv. R . H iß . T. I. Cùp. 5. §. 13. pag. 152. S t t h m om de nordiße folks aeldße O prinddfe pag. 149. L a g e r b r i n g Sv. Rik. H iß. T . T. pag„.

(7)

fequi posfimus fund ame nt um ; ira in expl icanda v et e i u m h y p e i b o r e o r u m de Diis d o £ h i n a eandem quoque lenten- riam valere, n on opus eft ut multis demon it remu s. Q u o d igitur ad illam attinet, quam n u pe r de i nve nt ion e poe- feos attulimus fabulam, dubitari n o n potefl quin veri q u id ­ quam ex ipfa densisfimis licet tenebris involuta, hiftoria* nobis facem p r æ f er en r e, erui poslit atque inveniri. A n ­ teq uam v e r o juveniles in illa explicanda periclit amur i n­ geni i v i r e s , l e&or em qua decet obfervantia r o g a m u s , velit con amen noftrum mi t io ri p er f t r i n g e r e c e n f u r a , p r o ­ be m e m o r difficultatum, in quas i nc urr at necesfe eft qui rebus adeo disfitis & o bli vione fere fepultis lucem af­ f u n d e r e cupit. P r o g r e d i a m u r igi tur ulterius, paucis an q uæd am in antiquisfima gen ti um leptentri onali um hiftoria, a d h uc fuperfint fa£ti antea m e mo r at i veftrgia disquifituri. Q u o circa an imu m mo x fubit nar rat ionis quam pofteri- T31i transmifit Srurlonides m e m o r i a . R e f e r t n e m p e bellum Vanis ab O d i n o fuisfe i n d i £ h i m , qui quum tanta fe defenderent fortitudine ani mique conftantia, ut O d i - n u s , q ue m vinci nefcium veteres exi ft i ma ru nt , vario mar ­ te dimicar et, pacem obfidibus datis acceptisque inire fue­ rit coadlus. Dedit autem H e i n e r n m cor po ri s p r o c e r i t a ­ t e , & M i m e r u m fapientia i nt er cæteros eminentes ac ­ cepit praeter N i o r d u m d ivi tem ejusque filium, Qtiafe- r u m quoque V a n o r u m o m n i u m l onge fapientisfimum. u) Quis p r im o ftatim intuitu Qu af er um illum non agnofcit bel ­ lo Deos inter Vano squ e compofiro e fputo fo rma t um? Q u od v e r ö Odini Afa ru mq ue in locum Deos fubftituit fabula, illud intelle&u haud eft difficile, q u um folitam in fcriptis

C 2

Is-« ) S n o r r e S t u r l e s o x s N or[kt Kongers Chronica udfat <paa Danfke a ff H. P e d e r C e a u s s o n . Köbenh. 1633. pag. 3 & 4. Tngl. Saga Cap. 4. E d. S c h ô n i n g i i pag. 8. Cfr. L a g e r b r i n g

(8)

Islandorum iftam esfe h or um vocabulorum permutationem, nifi h ar um litterarum prorfus rudem fugit nem in em.v) Ne- que tamen fufficiensTabulae de inventione poëfeos reddi poteft explicatio, quamdiu certo non conflet quaenam Va­ n o r u m fub nomine hyperb or ei s cognita fuerit natio. Quod ut qu ant um in tanta opinionum diverfitate fieri potefl ex ­ p l a n e t u r , ob f erv and um erit O dinum Afasque prim am > ad T a n a i m (a noftris feriptoribus Vanaquifl x) five Va-t n o r u m flumen dicitur) habuisfe fe d e m y ); regionem vero ab orientali hujus fluminis ripa fe expandentem varias habitasfe gentes, cognatione fe invicem attingentes, V a -

iior umque ut p lu ri m um nomine infigniras. z ) Quum ve­ ro

v) Cujus rei reddi duplex poteft ratio. Nara primo vocabulum illud A s & Deum figmficat ipfumque in prirais Odinum ; (H ervarar Saga

Cap. 17) & hominem divinum , incomparabilem, ingenii corporisque dotibus praecellentem; quare etiam illi qni Odin» fe comites ad- junxisfent A fer dicebantur. H. K r. T. I. p. 166. Fot/unga S. Pa£> 37- 53- R a g n a rs S. p. 5r. Thorfiein Baear M agni S . p. ao. B a r t h o l i n i A ntiqu. p. 563. Deinde quum Afas omnes ma­

jo res noftri religiofo profequuti fuerint cultu , inde non raro in pri­ mis Poetæ Deorum nomen eis tribuere non dubitarunt. D a l i n

S v . R. H ift. T . I. Cap. 4. §. 20. pag. m . L a g e r b r i n g Sv, R . H iß . T . T. Cap. 2- M a l l e t Introduci, a l'H iß. de D annem arc,

L iv re z. Prolog. E d d a Refen. Cap. 3. S c h ö n i n g om de N ordifke Folkes Oprindelfe pag. 298-

x ) Tnglinga S a g a Cap. I. ed. S c h ö n i n g i t pag. 5. Cfr. S c h ö n t n g

ont de Nordifke Folkes Oprindelfe p. 84 267. S u h m N ord. Folk. O pr. p. 62.

y ) S n o r r e S t u r l . Tngl. S ag. Cap. 2, ed. S c h ö n i n g , pag. 6. S c h ö n i n g om de N ord. Folk. Oprind. p. 89. S u h m Critifk. H ißorie a f Danm. 1. B. Inl.

z~) Heims K r. T. I. p. 2. 1. T ngl. S a g a ed. S c h ö n i n g , p. 6. Cfr. S u h m om de Nordifke Folk, aeldß. oprind. p. 35. 62. S t i e r n - h i e l m in notis Verelii ad H ervar. Saga. p. 123. S u h m oni Odin og den Hedn. Gudelaere p'ag. 99. S c h ö n i n g om de N ord. Folk. Oprindefe pag. 84- 87. 88* 10S— 110 fqq. 7. Cap. 4 f ag. 267. fqq.

(9)

r o c o g n i t u m nobis ex hiftoria G r æ c o r u m habeamus, g r æ- e am qu o qu e ad hoc fiumen condi tam fuisfe coloniam i nde in eam h if tor icorum nonnulli incidisfe vid e nt ur opi­ n i o n e m , quod quicquid de Vanis in hiftoriis pasiim o c ­ c ur r i t antiquisfimis, id de Gr æci s ma xi me esfet expl i­ c an du m. b) Cui eor um lententiæ haud p a r u m inde a c ­ c edi t r o b o r i s , quo d Vanos ut genrium ant iquarum fa- pientisfimos & fingulari artium f cientiarumque c o gn i ti on e inf t ru ft os antiqua fæpius p r o p on at hiftoiiar). M i hi v e r o , ut di cam quid fentio m a x i m e illud videtur veritati conveniens, q u o d n o me n V a n o r u m ab h yp e r b o r e i s iis cumpri mi s i m p o ­ litum fuerit gent i bu s, quæ Græcis vicinae, commerciis in­ vi c em inftitutis, m a j o r em ac reliqui barbari na£tæ fuerant m o r u m in ge niiqu e cultum. Q v æ cum ita fint, antiqua illa de or ig ine poëfeos fabula o pti me forfan h u n c in m

o-C 3 dum

à) St r a b o n i s Geographia Lib. i i.

b) Su h m om Odiu og dtn Hedn. Gudetcere pag. 99. 116. Sc h ö­ n i n g 1. c.

c) Cujus rei haud pauca in feriptis veterum reperimus indicia. Prae­ ter enim teftimonia recentioris Eddæ faepius repetita, idem ab antiqna Edda confirmatur. In carmine V afthrudnism aal:

”Hann mun aptur coma ”Heim med vifum Vaunüm. ’n Scirnis-Fôr præfentem Gerdr proponit quæftionem:

”Hvat er that A lfa , ”Ne Afa Sona,

”Ne vifra Vana.

In Thrymsquida de Heimdallero dicitur ilium fcientia rerum futura­ rum h. e. funi ma fapientiæ laude inclaruisfe:

”T ha quad that Heimdallr, - "Hvitaftr Afa,

”Visfi han vel fram

(10)

d » m explicari & poreft & debet. Beliiim po pulo ad T a n a i m habitanti V a ne r di£to ab O d i n o fuir il* latum. V an i autem difciplinæ militaris cognitione ex c onf vet udine G ræ co r u m i m b u t æ , tam fortiter O d in u m e x c e p e r u n t , ut anceps fæpe vittoria multorum ei deterit f a ngv in e atque vulneribus. Pacem iniram pro temporis g e n i o obfidibus confirmarunt, quos inter Quaferum ac­ cepit O d i o u s , v iru m fapientem & carminibus condendis exercitarisfimum. A r t e m ejus poeticam detegere fruftra fæpe conatus fuit O din us ; felici autem ejus tandem ex vor o fuccesfit ingenio illam callido quodam confilio ex­ plorare. Q u a m vel ideo optimam esfe exiftimaveriin hujus fabulae explicariouem, quod & in hiftoria fuum ha­ beat f u n d a m e n tu m , <Sc maxima fe com mendet na rratio ­ nis fimplicitate. Illa enim asfumta' dubitari n o n poteft qu in e Graecia repetenda fint poëfeos gentium fepren- t ri on al i um incunabula. d) Aliam eamque paullo prolixio­ r e m dedi t 1 1 1 . S u h m fabulæ hujus in t er p r et a ti o n em , con­ te n de ns Quaferum natione Graecum N a n o s (fenniçæ ori­ ginis g e n t e m e) poëfi inftituisfe, qui fuam cum Suttungo

c o m mu n ic a verint artis hujus perit iam, a quo O d in u m illam didicisfe affirmare non dubitat. / ) M u l t o aut em

p i o

-d) Majori faltem hæc fententia fe commendat probabilitate, quam

Ru d b e c k i i aliorumque qui Græcos omnem e Septentrione hau-

fisfe fcientiarum cognitionem contendunt. Vero utiqua fimilius videtur ^ majores noftros a Græcis vel gente quadam Græcis vi­ cina primam pocfeos cognitionem accepiafe, quam quod a Fennis vel barbara quadam Natione illam acciperent. Hoc asfumto intel- lettu haud ert difficile cur Græcorum tam crebra in fcriptis Islan- dorum fiat mentio, quamvis fufficientes alias quoque adesfe hu­ jus rei causfas haud denegemus.

0 Su h m om de Nordi/ke Folkes Oprind. p. io8- Sc h ö n i n g om

Folk. O pr. pag. 109. Cet.

(11)

p r o p i u s ad veritatem accedere p r i o r illa vi de t ur fentea- t i a , qua O d i n u m ad ipfo Q uaf er o poëfi er udit um fuisfe cont endimus . P r i m u m c n u n illum iuisfe g e n t i u m a n t i ­ q u a r u m m o r e m c ogn ov imus quod qui obfidio t r a d e r e n t u r f larim ab hoftibus in civium n u m e r u m c oo p ta re nt ur , g) Q u u m v e ro aperte antiqua reftatmn r e d d a t hiftoria, N i o r - d u m divi tem tanto in f e p t e n t n o n e h o n o r e Horuisfç, ut poft m o r t e m O d in i r e g n u m Sveciæ ei fuerit delatum , nullus, o- m n i n o d ub it o quin fuam Q i a f e r u s quoque c om mu t a v e r i t p at ri am in n u m e r u m A f a r u m receptus b ) . Q u o d fi veritati c o n v e n i a t , de quo dubitari vix poteft , facile in te i’igitur falfam esfe e or u m fententiam hiftoritrque c o n t r a r i a m , qui c o n t e n d u n t O d i n u m a Surtungo cogni t io nem poëfeos p r i ­ m a m accepisfe. In Edda m e mo r i æ quidem eft p r o d i ­ t um Q y a f e r u m terras late p er ag r a n t e m fapientiam h o m i ­ nibus docuisfe / ) Q u o d t amen ad ever rendam quam d e ­ d imus fabulae explicationem nihil o m n i n o valet. Si e n i m vel maxime narrationis hujus ver it ar em con ce damu s * qu amvi s a nemine hift oricorum illam confirmaram re- p e r i m u s , inde t amen non fequitur Q i a f e r u m O d i n o n o n pr ima inftillasfe poëfeos praecepta. C o n t r a ma gi s uti que probabil e v i d e t u r , illura ante quam fapientiam d o c en d i caufa ad exteros fuit p r o f e £ t u s , populares fuos amicosque litteris inftituisfe. C u r v e r o N a n o r u m G i - g a nt u m q u e in fabula fiat me nt io intelleflu omflino eft f a­ cillimum, Quotie scunque eni m in feriptis v e t er um fa£ta c o m m e m o r e n t u r , aut hiftorico p ror fus deftituta f unda­ m e n t o , aut anilis fuperftitionis labe c o r r u p t a , aut deni -q u e

g ) La g e r b r i n g Sv. R. Hiß. T . 1. p a g . 7 1 .

h) Quod a narratioue E dd. Refen. Doemejaga 4 6 . apprime ilfir-

ftratur. Loco enim citato Quaferus dicitur Afarum omnium fà- pientisfimus.

(12)

que fidem exfuperantia ; rodes eorum quoque invenies n o m i n a , urpore qui magiæ & incantationis laude prae- f erti m i nc lar uerunt k). Fr uf lr a denique quis ad infrigen- dam no ftr am in terpretationem o b f e r v e t , ex Edda colligi n o n nifi poft m or te m Quaferi Od in um fuisfe poëfeos prae­ ceptis imbutum. Quis e ni m eo usque ignorantias p r o c e ­ d e r e t , ut in ejusmodi libro ordinem fa&orum chrono* logi cum c r e d e r et obfervatum? N equ e tamen noftram fa­ bulae allatae explicationem perfe£lam esfe cont end imus, o m n i q u e n u m e ro ebfolutam ; qualem in re denfis adeo t enebr is obdu£la haud exfpe&andam esfe non fine ra­ ti on e exiftimamus. H o c tantum monuisfe juvabit, anti­ qu am g ent i um feptentrionalium poëiin fuam certisfime e G r x c i a du ce re o r i g i n e m , fi mo do ad tantam, quantam ei nonnulli t r i b u unt , asfurgat antiquitatem, de quo in p o f l e r um disquifitio ulterius inftituenda erit.

k) R e s e n i i E dda Doemefaga 13. Heims K r. T. i . p. 71. Ba r

References

Related documents

hac depingitur jam fortum Jobi feciwda, domus Ejus ac univerfa ja??nlia divinitus protedla, &amp; inaccesfo prorfus munimento defenfa: alterum vero hujus verbi ufum cbfer-. vare

letudinem; neque certo jam Cciat, utrum cura me- dentis ipfi vere fit ad fanitatem rccuperandam pro- futura. Atque ita fatis patet, medicum non propter fiduciam in providentia

Primum quidem, quod jam ediinus, Carmen cecinit Amru,.. Haritbi filius, qui Salomonis aerate lacris

gritet garanteras. Denna konstruktion innebär inte att nätet inrättas som ett monopol. Den som vill bygga andra eller kompletterande nätdelar skall kunna göra så och fritt förfoga

Samtliga lärare förklarade att det inte längre fanns någon tid till egen övning sedan de börjat arbeta, alla tre försökte spela så mycket som möjligt tillsammans med

möjlighet att se konsekvenserna i ett tidigt stadie. De tre importörerna kommer i kontakt med konsekvenserna i sitt yrke först när det händer någonting drastiskt, som till exempel att

Resultatet av denna undersökning är att både Eskilstuna skolstyrelse, finska föräldrar och finska föreningar arbetade med Skutnabb - Kangas begrepp

I likhet till prinsessan som i Grimms saga (1981) och Disneys (1959) också är kronologisk dynamisk, är prinsessan i denna berättelse inte en platt karaktär som prinsessan i de