i
Ai
^6
D.
O.
M-Ex
cotofenfu
Qadprobation<L>
^mpliffimi
Collegii
Philofophici9
in incluto Athena?o Sveonum, quod Upfalxfloret
Sub
Pr jesidio, Vin
Clarisfimi
Dn.
J
O
A
N N
IS
Pilfor#/
Mathem. Profelb Ordin.
Diflertationem
MetaphyficaiTL.
PoUNI
V
OC
ATIONE
ET
ANALOGIA
E N».T
i. I*■S,
* Publice yentilandamj propQwtLAURENTZ
Wefm. Antiq. patrf &Phil. Stud.
Inshidit.
Guß
av,
Maj. ad diem
10
WmAi
Anni cb bc lxxxvni.OCCIDENTALIS A RHÜS£,
Excudebflt Boétius Hagenius,
Reg.Con[,&
G.TypograpbftSi
t*/,
j
cZ.
In CHrifto
Patri
REVERENDlSSlMO
Dn»
CÄROLO
CARLSSON»
S. S,
Theol,
Doél.
Celcbcrrimo,dioecefeosOcci-dentalis Arhufenfis
EpifcopoGraviffimo,ut&
Confi-ftoriiEcclefiaftici Prxlidi
digniffimo,
Patro-no meo magno*
S*
Reg.
Maj*
Magnse
Fidei
viro>
Gcneroßßimo
atfyNobiltßimo
Domino,
Dn.
CLAUDIO
3$®««
0&M/
Munimenti,
qüod
ad
©dUtfßcit
eft,Regii,
MajoriPrafedo
digniffimo, Patrono
mul-tum honorandö.
Aimodum
Rcverendis
(ß
Pr&clarißimis
Viris-,
M. LAURENTIO P. ARO- M. PETRO
CHRISTIER-SELIO, Ecclefiac utriüfque
NINO,apud
Arhufenfes
ad
5alensis PaftoriacquePrar-
Occidentem,
Log.
&
Mc-pofito,
longé
digniffimo,
taph,
Lettori
fideliffimo,
avuneulo meohonoratiffi- Fautori &
Promotori
ho-mo* noratiffimo*
Üt$viroRcv.atfi Doft Dn.
Dn. PETRO AROSELIO , Dn. JOHANN1
RISOLIO,
Grase L.L.inGymn. di&o,
apud Koerreboénfes
Pafto-laudatiffimo , avuneulo ri vigilantiffimo,
Pr^cepto-meo honoratiffimo« ri olim meo ut fideliffimo,
ita nunc pl.honorando.
Studiorum
hafie
meorumoffer
oprimitias
Au£lor & Refp*Ad
Filium
B,
Pareiitispl.
Re
ve rendi*
Percximium ac
Literatißintum
Df
LAÜRENTI
Erudite de Uoivocationc Entis
difpu-£antemjt
*ßpV ®
rjA o-ctptStetig«,
Mxottis
^ccptnjOKf
ß*&v%ohmisK& é&tTHVetif»
®<Pp USAuretUli 7ryto?ys W öv xaA«fitf,
tluyymvjs K&
r^ptJuv
Ml] etffg ufifxuKOccupatißimus
hetc paucaofficit ergofcripfi
Laurent*
Elingius.
Eog.&Metaph. Profef. Ordin.
. -• --"i . j';I
.!
■ -. ■ . 'h
N*
I.
cSMEM B, I.
gpjMajoribus
bene
acfapienter
eft
inftitu-SSptum;
rerum agendarum å precationibusca-fe-jpere
initium; quod profedo homines nihilk^Lrité,
nihilquc
providenter fine DEIALTIS-^^SIMI
aufpicarentur ope åtque confilio .* Sic argumentum hoc, quod de ENTISeftana-logia, ut feliciter adgrediamur, ipfas voces ,auxilio
Divi-no, aliquanto diligentius juvabit excutere,
quarum fané
examen ob adhserentcs philofophiae rationes hic fummé
videtur eile neceflarium* Ac licet paflim apud philofo-phos obvia confideratiovocis ENTIS,infigni aliquå careat difficultate,acinitio videbaturpofle prxteriri
jtarnen cum,
adciirata vocum cognitio,ad meliorem non pa»'üm
con-ferre foleat rerum cognitionem, utique & hic
paucis fo-lummodo eam minimé pigebit attigiflo.
IL
Ut ideo pritis fit referenda in voce ENTIS
ambigui-tas, multipliciter idintelligemus
dici. ENS omnenun-cupatur i 11 ud,de quoquid adfirmativé,atque adeoper ver-bum fubrtantivum EST aptum ert prcedicari, Ubi
obfcr-vandum, ENS, quatenus pro veritate fumitur
propofitio-nis, nos idemefle dicere , quodverum>
locümque
non
pro-In
pfopofitionibus
folummodö
adfirmativis,fed&
habere
innegativis
>utadferit
Sthalius*
Pro
eo
dein,
fumitur
ENS,quod
eft
immutabilc
;qua
potiffimum
ratföne,
uc
I. 7* Cap. //*confelf.
inquit
Augustinus,
Deus
folus
efl.
Ens porro nuncupatur
aliud
efTe
nominaliter
acceptum,
aliud
participaliter;
quod,
vel in
vi
nominis,
vel
in
parti,
cipii
efFerunt
Scholaftici. Po
Aerius,
quod
aku
fit,
rcké
dieitur exfiftcre, quaj
omnium
communis
åtque
ufitata
efl:fententia* linde, non omneid,
quod
ens
efl
nomi¬
naliter fumtum,abfoluté
efl
ENS.
ENS
quippe
,ut
no-men, haudfolum cntia
complekitur
aku,
verum
&
po-tentiå, quac
minime,
utea,qusefuntaku,
«mAas,
verum
cum adpofito
exfiftunt,
&
fecundum
quid,
quo
interdum
modo,ut dikum> illud
prius
dicatur.
Aliter
demum
me-dio accipitur
modo, juxta
quemENT1A,
&
DEÜS
&
res
creatas dicuntur, hoc efl,
quidquid
pofltivam
habet
eflen^
tiam. Qva:
fignificacio
hujus
loci
efl.
iii
Patet itaqve, non
de
ENTE
fermonem
efle,
prout
ad ens extenditur reale atqve
rationis;
(illud
nimirum,1
qvod per
fe
atqvecitra
mentis efl
operacionem
dieitur;
hoc verö, qvatenusfe
inintelleku
habet
tantum
objeki¬
ve:Tic rationis ens,
qvando
dico,
((tl
Q5?InfiC^tl
fllClD
öff
txåå/
ttijcxn/
SS?<nntf?tvi
)
qvoniam
,
ut fic fortafle eflét seqvivocum> verum
hic
folum
de
en-te agitur rea
1
i,
refpediu
,five
Dei
åtque
creaturarum,
flve
ad orancs in ordirie
fubflantias
,ipfas
videlicet
inter
cre-'
aturas. Unde oportet
inquiramus,
fltne
convenientia
il-Ja analogica ,
Vel
univoca
rcommunis
quippe
inter
rtantiå
åtqve
accidente, rationem ENTIS ciTc.analogatn?
in qvo vcro hxc confirtat analogia, å
paucis rede
exph-catur» Nos itaqvc ha?c pro viribus confideraturi
> ne
ad-<ver(us confvetudincm agere vidcamur, de
analogis
prius
in communi)paucis conftituimus agere. Diilerit
Metaph,
C. 4.1.4* Ariftotelcs, analoga cfTc,
qvorum communeert
nomen, fignificatam verö nec omnino eandem, nec
di-verfam profedo rationem» Quibus ab
aequivocis ei ina»
nimo eft monftrare, differreea,quatenus
non omnino
ea-dem. Sic percomparaiionera åtqve analogiam
cum ma¬
teria Phyfica, qva; fenfibiliseft, dicitur
quantitas.
Qyem-admodum namque per fc materia prima nullam habet formam, omnium tamenforraarum
capaxeftphyficarum:
ita & de fe nullam habet figuram quantitas five
magnitu-do, cum per fe
confideretur^pfa,
quibuslibettarnen
figu-ris ert recipicndis accommodata , Qvantitas
vcrö prout in mathematicis confideretur
intelligibilis
, fub fenfum
cadere non poteftj
åqvalkatibus
quippe abftradaeft fen-fibilibus, necin confiderationem fimul venit, quamquam
non nifi in illis dantur
figurse mathematicse; ficut nulla
poteft trina dari dimenfio, nifi in corpore
naturali,qvod
fenfibilibus ert adfedum qvalitatibus» Unde nuliummfi
in corpore, v*g. ligno datur triangulum,
Ut vero å
ma-thematico conlideretur materia atqve figura,
intelligen-dum ert hoc fine qvalitatibus, ut fupra diximus,
ficrifen-fibilibus» Verum qvoniam hic loci haec diflertatio
pro-prié non ert,nos ad ANALOGI rationem redeamus,ubi
requiri
animadvert^imus
,in eademratione
pcrvocemihlam
Analogam
fignificata , convenientiamqvamdam atquc difconvenientiam, v. g. inter pratum & hominem
A z
in ratlone
ridendi,
in
qua
qvamdam
habent
fimilitudi-nem, verum nonomnimodamj
qua?
analoga
,
meré
ha-beri folent, utaeqvivoca
,nuncupaturque
alias
addita-mentoproportionis*
Ad hanc
ergo
necefie
efl,
analo¬
giam, ut
unum
membrum
tale
fit
per
fuamformam
ab-folute, aliud
verdnon
abfolute
,verum
ad
aliud
fubftet
♦
proportioni
in
prjefenti* At
verd de
creatura
&
DEO
hoc dici nequit,
five
remipfam,
five
nominis
confidere*
mus
impofitionem*
Creatura
quippe
ens
elt,
ratione
fui
•>
efle exfiftens »
prorfusque
fine
taIi
confideratur
pfoportio-mlitate, per
illud
quippe extra
nihil
eft, veramque
habet
(ut ficdicam)
a£lualitatem.Momen
etiam
entis
non
ideo
eil creatura?impofitum,
qvia
didtam
fervat
proportionem
ad DEum, verum
fimplici
modo,qvdd
in
fe
nimirum
fit
aliquid,
atquehaud
omnind
nihil.'
Omnis
deniqueana-logia
proportionalitatis,
includitaliquid
metaphora?atque
improprietatisj
ficut
ridere
per
translationem
diciturme-taphoricam
de
prato;
håc
verd
in
analogia
entis
nulla
efl methaphora; creatura
quippe
veré
proprieque
eil: Ens:
fimpliciter.
Refiat
ideo,
ut
fi
aliqua
fit
analogia
,
illa
fit
adtributionis
intrinfecze,
qu«fub
univoco?
ut
infra
no-bis eildicendum ,
comprehenditun,.
iK
Difpiciendum
tgitur,
an
Deus
atque
creatura
ad
tl-mim terminum
pofiiot
dici
analogia
adtributionis,
A-naloga
communiter
dividi
in
propria
vel
impropria
fere
communis
efb
fcntentia
,*ea
dici
exade
conftat
,
rn
quibus
proprie
reperitur
fignificata per
nonien
ratio,
ut ens
de
Deo atque
creaturis,
refpeclu
quorum
communitercert-fetur analoga,ka
enimfacere
obfervavimus/,pari.qvafls
artv1. 5» art* j, 1
homam
> qviens negafc effc £qvivocum<>
Efle autcm analogum
,• noménque entis dici de Deo pri¬
mario, de creaturis verö adfirmat fecundario. Tota hu='
jus fententia; vis in fecunda ejus parte conflftit negativa,
hane videlicet divifionem haud efle univocam» Prima
namque pars, qvöd non fit aequivoca, ex argumentis cer-nitur manifefté, indéqve neceflarid concluditur, fcilicet
analogiam conftituere; de qvo videatur/» i, Metaph,4. <*♦
2. y i.
Fonfeca*
Ad illam fententiam defendendam ,ab eo varise adferuntur rationes. Ut vero hujus partis
veritas,
przediciarumque
fententiarum rationes, qvas elfe exiftimamus magnas, melius intelligantur, flatuimus at-tributionem inter Deum atque creaturas,ut Tom.2Difp.Mctaph. 2<?»
adferit
SvaretZ
non pofle fumi,ut adtribu-tio fit extrinfeca. Analogia quippe attributionis extrin-feczmagis
a?quivocis
nititur
confilio fa&is, feu
eis, qua? permetonymiam
vulgo. v. g.Sanum
de animali, eibo åtque urinadici folent, ita
ut uni propriés åkeri vel reli-qvisimproprié five
metonymicé
competat, utp, 9.infua
Logica docet
Itterus.
Atque, ut k 4*Met. c.2. ait Ari-ftoteles: ensmultipliciter dici
, verumad
unurn.Unde L 7.cap. 4,id ipfum repetit,
ubi
omnia ait generali-ter,qvxad unumdicuntur
efle analoga* Ethis iocis
a-nalogiam
comprehendit attributionis
accidentium
ad
fubflantiam, qvam conftat efle talem, ut ratio entispro-prié atque intrinfecé
conveniat omnibus.
Qya; analo¬gia, ut
abfoluté ipfi
competit, intelligimus
eamfub
u-nivocis comprehendi. Vel utfe&
4,difpjog,
1, p,41 ha¬bet DE ARRIAGA, in analogiam reducas ina?qvalitatis,
samen ne nobis contradicamus, dicimus eam efle, quje
tandem
participat
rationem
univocam
cum
aliqua
inge-qualitate,
qvales
omncsfunt
cujgslibet
gcncris
fpecics,
qu<e femper, aut
feré
funt
injequales in
perfcdtione;
per-.fe&ius quippeanimal
eft
homo,
quam
leo»
Juvatau-tem maxime,
qvöd hasc analoga,
qvae mereefle
univoca
ftatuimus,communia ab uno
fint
ad
unumpnmi
gene¬
ris j atque in eoconfiftunt,
quöd
unoinferiorum
ab
alr
tcro, in conceptu
communis
nominis, five
fccundumde-finitioncm
communi
nomini
dependeant
accommodatå»
Ut Ens refp.Subftantiae
&
Accidentis.
Insequaliter
commune nomen competerc
debet
inferioribus,
utuni
primario
>alteri
fecundarioj
per
posterius
&dependen-ter: ita ut fi unum non eflec, alterum commune
haudfibi
vendicaret nomen, Unde
perfpicuum
haec
analoga,
ut
diximus , attributionis intrinfeeaj
denominationis
efle.
Cum uniyocis habent commune, verum &
fignificatio
ex parteeft
eadcm.
Sed
ut
melius
explicentur
priora,
ad-demus pro lubitu,communia
ab
unoad
unumSecundi
generis åfignificatione
di<5la,
qua
pluribus idem
tribui-tur nomen; ad unam quippe
fornaam
,å
qua communeeft dcfumtum nomen, diverfo
referuntur
modo»
Injg-qvalitatem
diverfa
facit
fignificatio
feu
refpe&us
diver-fus,qvem
ad
unaraformam
obtinet»
Omnia
tamen
pe-nitüs inferiora, unumnomen
participant
commune.Un*
de haec analoga,
magis
ad
arqviyoca,
qvamunivoca
per-tinent, nec mere tamen aeqvivoca ad
Unum
quid
refe¬
runtur» Qvas omnia
prolixius
in fuis
logices prieceptis»
auditoribus , ante annos non
ita multos
,cxhibitis
» docct,41
docet, quondam prarceptor meus fideli/fimus honoratil?
fimufqve
Dn.
Petrus Chriftiernin
, Log. & Metaphvin Gymnafio
Arhufenf.
Leiiorperinduftrius.
Qva?ri fölet, an propter diftantiam majorem & mi-'
horem, quae inter DEum & creaturas eft, ratio entis ilt
analoga dicenda nec ne ? Qvaeftionem hane veré efle de
nomine arbitror, qva ratio' entis in Deo
per differen« tiam infinite pcrfediorem, qvam in creatura,
contrahi-turj item DEum ens efle in fe å creatura independens
,
hane verö contrario å Deo dependentcm, Nullus
proin-dc neget, aliqua diftare magis å rationc prxdicata com« muni , quam alia : ctenim fubftantia enti vicinior eft »
quam animal »hoc verö propius, quam rationale , quas
omnia tarnenfunt inter creata* CInde intelligitur,quam
finc caufa nonnullos malé hibent nos entis de Deo ätque
cteatura, conceptum faccre univocum : Exiftimaht
quip-pe illi , nos Deo facere creaturas aequales, feu aliquid
divinje derogare Majeftati; åqvo qv?m longé ablimus ,
ex didis huc ufque efle putamus declaratum. Stat pro
noflra fententia in Elem. c. Damafcenusj ubi, inquit ,
DEus & omnes res crcatag fubftantiae funt, quamvis
Deus fubftantia, flt
fuperfubftantialis.
EtCap.
jo.primum &
generaliftimum
eft
genusfubftantia;
En fubftantiam ad Deum atquc creaturas efle genus
a-perté docere
Damafcenuiru
Subflantia
quippenonmi-nus transcenditdifferentias, quam ens, item haud minus eam participat dependenter å Deo creatura, quam éntis
partieipatrationem;
Ergo etiam ens genus exDivi
men«Da-te Damafceni
efle
potent,ficut &
fubflantia
j
&
quidem
refpedlu
Dei
, utfatis
aperté
conftet
ex
di&is.
Hic de
Deo qusri
fblet,
anad
pra?dicamentum
poffit
referri
fubf
ffantia;» Et fané
plurimac
inter
multos
huc
ufqué fuére
fententise, & res tanta;
fuit
difficulcatis,
ut
vix
aliqua
pof
{k baberi certa* Novam ecce
celebrem
de
nomine
qvje-ftionern,an fcilicet Deusin
prsdicamento
fit
ponendus.
Adverte primo
ltb>
/.de
Cogn.vera?
vitae
cap.
i♦
negare
D.
Auguftinum
Deum
dicifubltantiam, &
poniin
praedica-mento fubifantia; , eö
quod
nomine
fubflantize
ipfe
ibi
ib1tim intelligat
illam,
qua;veré
fqbflat
accidentibus:
hoc
autem fenfu Deus
haud
efl:
fubflantia*
Intelligit
ctiam
Atiguftinus
fubflantiam
in
multa
individua
muitiplicabi»
Jem , qvam
minimé
habet
natura
divina,qvo
fenfu
alii
patres
aliquandp
,in
prjedicamento
redlé
negant
poni
Deum. Alias autem injére
adnegandum
ViasScholaflici.
Et
profe&ö
licet,
utdiximus,
quceflio
ha?c
de
folo
fit
no¬
mine, placet tarnen
breviter
eorumtangere
rationes. Do«
cet Fonfeca, in Deo
haud efle
rationem
genericam,quo-niam ba?c nequit
infinit« efle
perfeétionis,
efl
enim
im-perfedlior qvam
fpecies,
omnia
verö,
qva;
in Deo
funt
,infinita. Peccat vero
in
multis
h«c ratio;
in Deo
quippe
rationes funt communes, qua; utfic
concept«
ratione
noflra, haud inftnitamdicunt
perfe&ionem.
Nara
dum
dicimus, Deus
efl
ens>etiamfi
nondicamus
infinitum,
adfirmamus tarnenaliqvid
verumde
illo,
adéoque
in hoc
cum creaturis convenit:
ficque
oflendimus,
eamratio¬
nem Deo atquecreatutis
efle
univocam.
Non
interim
negamus, quatenus
Deus
confideratur
ut
Ens
abfoluté
fcu metaphyficum,eum
å
pr«dicamentis
excludi.
Ratio
quippe
quippe
entis fuperior eft prardicamentorum omniumclaGfibus, fecundum canonem
vulgatiflimum. Tarnen,Deus,
qvatenus ut Subftantia confideratur in
Logicis
fimpli-citer, talis eft, ut fedem in
pracdicamento habeatj qvod
ve! ed: indc
peffpicuum, qvia fpecies fuo modo dici po-teft i cujus
genus elf proximum
Spiritus*
DifFerentia qvippe generica proximé refpondens eft,Independens
eile*
Et cur divideretur alias inmaterialem & immatc-rialem Subfiantia> cum lub immateriali
comprehenditur Deus, qui cft
Spiritus.
Favctnobis Damafcenus, loco
ante citato, qvi
Subflantiam
primum & generaliflimumadpellat genus? & corporcum&
incorporeumSpcciesfub-ftantiat facit* Qvöd fi quis dixerit,
Deuiueminenterpcr-fe&iones continere accidentium, talis eminentia emi-nentialis accidentium,
åSubftantia
fivegenere cxcludi-turj fubftantia quippe folüm å fe formalem
rejicit
con-eeptum accidentis, non vero continentiam illius virtua*
lcm_s*
VU
Cönceptum entis obje&ivum unum efle nemo dubi«
tet,
Sinåmque
in unitate fundatur (utficdicamus) univo-cantis, tolliturprofedo analogia*
Quoddeclaraturåtque
confirmatur, quoniam ut enti unusconceptus
fit
obje&i-vus, admodum efi necefie, utin una ratione entis formali conveniuntomnia entia, quajper nomen ENS, immediatc
fignificantur,* unitasquippe conceptusobjedivi unitatem
requirit rci, vel lältemrationis formalis. Confcr
Difp.
2* p. 34.de
efientia reiSvaretzium.
Objiciet fortafie quissum
Vafques
difp.Part, i. num, 6. &Fonfccanonpoflc ens
B
elfeumvocum,
propterea
quödådifferentiisfolahaudpr#.
fcindatur
ratione,
ratio
enim
eft,
quod
in
differentiis
im-bibitur,, (utficloquamur)
formaliter,
undcab eis
nequeat
feparari.
Sed
animadvertendum
eft,
in
quoconfiftac
illa
å
differentiisentis
ratio,
ubi
argumentum
hoc
difficilimum
primoadfpe&u,
unicumqus
pro
fententia
Vafques,
nullo
diflolvitur negotio»Quando
ens
dicimus
feparari
adiffe-rentiis, tionita eftintelligendurh,quafiensådifferentiisfe-pareturveré
&
realiter
,•
verum
nihil
aliud ehe
patet,
quåm
ensfine
differentiis
concipiåtquecognofci,
ficque
per
in-telle&umdiximus
ENS
feparari å
differentiis
fuis. Non
eft,
utdubitetquisrepugnare ens
eoncipi pofie
fine
differentiis,
contra verö
differentias
nonpoffe
fine
ente:
ficut
poteft
DEus
cognofci
exillens,
etiamfi
non
aotendamiisad
creatu°
ras. Nonverö,utjam
modo
diximüs,
poflunt
exfiftere
crea-tura?atqueagnofci
quidditativé
ut
exfiflentes,
quin
exfi*
ftatct
cognofcatur
Deus*
Ratio
videtur
maxima,
quoni*
am
independens
eft,
&
caufia
prima,
hae
verödepen-dentes, fuamquc
caufiam
adgnofcunt
priorerru
Profe&ö
manifeftuminunivocis
fuppeditat
nobis
pro
hac
doclrina
argumentum
quåm
evidentiflirrium:
Animal
quippe
abhomine
poteft
prasfcindi
,de
rationalitate
fermo
non
eft)
atfané
homonon
prarfcinditurab
animali,
ac
licet
a-nimalnondicat
necefiåriö
hominem
homo
tarnen
infuo
conceptu
dicit
eftentialiteranimal,
ut
effentiam
inadjequa-tam. Hifce
igitur
prselibatis,
in
una
conveniunt
ratione
formali entia, propterea
&
unam
eandémque
(ficut
unum
conceptumohjeåivum)
habent
dehnirionem.
Conceptus
dubiouna efiepoteft* Elnde
nihilenti ad perfedam deefie oftendimus univocationerrL».
nu
Porrö, quoniam in eamanemus fententia,deDeo
at-quecreaturis ens dici univocé; & licetaiiqua ex parteana¬
logiamincJudat attributionis intrinfecas, fub univoco
ta¬ rnen, tit fuperioribus
probatum eft argumentis, compre-hendiftatuimus. Quodut adpareat manifeftius,
merito
i-dem fibi vendicareunivocationé, oftcnfuri
fumus.Tenuit& hane fententiam l. d, q. i. Scotus, cum fuis fedatoribus.
Profedlöens,quoniam unum
fignificatconceptum DEo åt-que creaturiscommunem immediaté, dici propterea non
poteftde illisanalogicé,maximé vero univocé. Quod de-claratur& confirmatur,quippe, ut
ensunumhabeatconce¬
ptum,uecefteeft, ut omniain unaconveniant ratione
en-tis formali entia,qua? per
nomen ENS denotetur immedia¬ té, rei enim unitatem conceptus
requirit objedivi
velfal-temrationisformalis, Et
quoniam in antepradicamentis»
definitore Ariftotele Xvwvufict w-nn
ovo^et <£«tx-XgCZjL
vofsct ATKt knät e ccvjqs, utex eo habet Stierius; h. e-ut
idcm&p*igo
Roder.deArriaga
vertunt»Univoca feu
Synonima
dicunturea , qvorum &nomen eft commune,&ratio fubftantia?juxta illud nomen eft eadem* Atin pra>
fenti negotio, non tantumnomen eft
commune,verum& ratio fubftantiae» Aliam nemo hadenustradidit defänitio-nem, proindeex hilce eft concludendum,haec omnia
con-ceptui refpondere objedivo, per talc nomen
fignificato:
Ündefi hicconceptusfitunus& idem,etjam,ut
probénotat
fvaretZ > ratio fubftantias nominis erit eadem. Ex
qua definitione univocorum data, fequitur, quemadmodum,
B 2
pluraiitas
confideratur
rerum, qua?eodem
denotabunhif
nomine,* fic&interfeomninö fimilia efie debent» Unicä autemin prasfentiimpofitionenomen entis, id qvod ert:
fi-gnificat, & exvi illius DFocon
venit
& creatura?, inutroqué quippcilludcommuneatquefimile repefiturfignificatum*
adeö utnulla nccertatia fit analoginratio} admodurn enim efietabfurdum alias,quöd communi exratione nominisa*nalogi, inquo convenitcum sequivoco, hauduna pcfitunl
ertimpofitionead multa fignificandum,verum pluribus» Pill
Exigere quidem
argurhenti
videbatur
ratioutpluribus illüd deducereturj verum, excufabitmeSc inrtituti ratio,& brevitastemporis, quaehicnobisterminum efievolunt. Sed&requirit hujusmodi fpeculationum tradlatio, ingenium* quod multa leftione & ufu fit paratum, quale å me jam adolefcente exfpe&ari nequit* Exemplo aliorum, vires
tantummodo meas experiri
volui,
quid in hoc rtudiorumgenere
ferre
pofient.
Itåquc Te,
qua?fo,
Candide Le&or*
ut veniamdeshifcéConatibus meis, fidefideriotuonon pofi
Tumfatisfacereicumres ipla* de quafcribo,intelleftu fit ardua,ftilumquefibi pofcatjpropriumhac
ta
^TJinlRaf(fylfe/
cc§flofce an'
£ftt
LAURENTz
Qiqa/
SONNET.
ixunqr/atn
p/usagere quamcum[apientem,
& humana ventrunl Scneca &p.LXl^UUt>Sg«*up*tp|fe *XRatt/
fortigatiiMa ®er(Mtt
fcar$il fut MråmocJItiUie/ (M'f&rffa tragenbana«/
^*0 ?il cfntttg; feen f;iratcflTrcratinan manar.
0l*jf &flgafuM>ar oß en (Spegel qtvar/ Qlt gl p5 famrna ban man btOtgreffcer^far.
3 allafafrr/ fom Naturen trelaf gtoma
©inmardPanfon/flig«/ MnagIpcfltg* merra«Mmai
f)a trfjji elf Jögc fbrfllnb/ cdj giorM M# e»rfaf ffar^
3a|?or«förnuffrn>ar
McVbefunt)' cpfcbgre funna/©om rlreomfö^bfårfflnb rpbaM funna«
nI/
©om färallfcljo&ffC ar/c««mlbl Mtmanbbr »inna tftar fl ar/ albrabaflman fficrer bfiM «ml.*
£)c$ fårff larfanna btrab@5ubar
ra««f$rf?l/
©frtfc
menft
lig^ßijajrtt
feen
manocf fan räff umgl.©fr«ftt>enaf
r%. . *
% * .t
J.
Petre.
Sil
©en fftcfeligt od)
'XBäflarte
JünglingenLAURENTZ
Qéqa
Wefm.
©5!>anmet flortterom
publice
difpute-radeomAnalogia Entis.
1t Maros 9Cooeangroore$ (Jtrigtetentinner/ 2(c Flacci£>arpe#(häng antaglig wprtnatfinner/
Nafos gilite*ffamptmetluf?än effttr lagras/ £>d?at an ffaltertf
^fampn frän forna
tljteräfcrae
2tr mil?föruntranmärtt.©oc$ lär
manmättUn untra/Wrmancilflisantpgtfeer fétae na/fanfcuntra/
gdrrn cen
cf)
gtfn?tnf>lf|rfomfantctbiupcurjjkra/
•Qcfcufcr Utrofjta
f)aaff
metarenä
gettcpmuta/©argamtiameriten
fieiff
fcarfagtt atItgga
fa'ncfter
©enbäfia »tfetomtf
ff
attfomaraff
£)imlenffäncf
teti©ar mängamtjfaforr/ oc$ taglintageanffcera/
©penfonmng
fom
bteftftfnapt
funnit
nägont&era.
3nnomfä
mänga
ftrep ot§
märfe
fom f?g
gémer
Pom te< plä gomae ma|fjnrarommanmä/f
är
ämer. $J?enfoml£&rS)imlene
gunftJarffora
©Ifmor gifroit/
0ä&ar(£bregen f)ogocj)
$ltlt
@tr
P
^ngt trifwit/3(t 3 f^t mängrnann/
fom %imn
ocj
üftinne
munnit/
3fätantmörfertoc^enånfflig
panning
funnit.
#äraffla^@br(ber$mptrifi
alt (latigtgrånffa
Pom jag tet
Jär
mettvil
aff
ofalfft fytrta énffa»
Nie.
Lindenmeyer*
Holmienf'
fmfcafttiffc pftmpnrt(M>/<ü'{»«bfor
fpi$fj
Sttma«
5i0&<fu([>lof«>a<orfct/ at funmi fpa«f?ftunga/ <£*' ti^aloffocf; prlj#fom 'XDfj.fcrce <nt>aUfc55r
^
^)»(jr
pJ cp»iiDaf?
Mars,tit' oftvunPj Momus (5$r5?5 tbibrißfffanbrr$ie/ fafifan aD ring $ür lpu;
£armo(?cftwm bendr/ (in afwunb$$anb afbrpm/ »Od) midist fafamcb/ar Pallas ofcrrpcftt/ =C>d)Mufée mcbfflftroos/aU fpfe unbmrpcff. fdr ocfbrn ntrbftdi/ ttt lofli^f d|>re?njinne/
0osnticfjaffbrjjcomt^lf/|>ar Hurfc f?n £ogocf) 0inne/
t>ttPtlfcri£)pabrn Itelffy drocf 0atnmafoppj
i)tt>ar affttt £>pabc*6tnn(i3 fa«a fan tt>cc fopp/ 2(f ben ffyf fdnfamil at féOia tofffs fpnne/
n ffobarPhoebus antwbf fd$nabglabripnnej
3afria jjimlrno£re£fanmpfarmunocljl«r/
§?dr
fanfm#nbc
fooprwb3orbr
ncnatfemVt
V/rieht.
Pereximie&praeftantitfime Dominc S)
£)
3@
^
amice honoratiflimo»IN
Cumt
er
ingeniumnos
$$
bruta
excoleremus;parum
intereßet
quantodiferiminis,
igiturill'tsni
prafiare defidera-
divinitus
concef>
mus,tanto magis nitendum efi, ne vitamfilentio transmittamus
velutipecora: ut enim vita quafruimur brevis eH, itamemoriam
noftr't quammaximllongam efiltereconvenil, Fluxacerte fåfra¬
gilt*eHgloria
divitiarumque
forma-, memoriaautem virtutum clara habetur$atcrna> Tuitaque Domine fydtfet cultorMußrumftye-nuehorumfuiflimemoty quißecimine
hoctngenii,
ingeniojeofiendis
kokotioTe obtorpuiffe,
fed
divinas
quaTibi injunt
ingenii dotes
pru*denter
coäocajß.
Tibi
ergoamicedileße,
nonpofjum
non exanimagratulariperpulcra
eruditionisac
diligentia Tutt
documenta,
eoqueimpcnfius,
quocertius
fciam
fortuna
telis
&
ißibus
fuijje Te
cxpoß-tum, cuminteneraftatimatate matre carißimafueris orbatus, quam
cladem fata, abrepto non itapridem
clarißimo
genitoreexafpera-runt,qui ingens ad culmen
eruditionis perveniendi auxilium
eßetfu-turus. lllud idcirco antiquum in Te haud immerito quadrat,quodi äturvirtutempremi magisquamopprimi♦pergejam ineademani•
miconjlantiaut
jiudiorum
telamnuncfeliciterinceptam,felicius ab-folverequeas. Ego fupremum Numen
venerabor
utconatibusTuis honeflis femperfavere,^
tandem caducishifce
finitis bonis, aternhTcbeare velit! /
Scrib. Upfalar occupatiffimu? 4«iö*Noy.Ani1^87«
Tibique addidHflimu*