DISPUTATIO
ETHICA]
D Ε
VIR TUTE MORAL1
IN
G Ε
Ν
Ε
R Ε
U Α Μ
Bono com Deo
Et cum
confenfn amplisßma
Facultatis
tbi-lofophtM
inclyta
Acadcm. F'pfai.
in
ΈR I D/ES Ε V. Cl.
Μ.
MAR
TINO
BRUNNERO
Ctxcz
Linguae
ProfefTore
Ordinario.
proGradu
Magiilerii
Placidd Erucütorum Examinimodefiéfubmittit
ZACHARIAS PETRiEUS
Wexiönenfis,
IaAudicorio Guiltviano Majoriaddicm 3. Dcc. Anno 1664.
- ' ·
"'x, - '
U ß S A L I IE.
Excudit Henricus Curio S. R. M..& Aci-dcraiae
UpiaÜeniisBiblüpobu
■· - · -. . m ' ♦ . ? i . . *. ^ * ■ · * » * *-\ -,-U — ' -> ·? a α Λ3 . . — p*> ; ' • ·:*-"*
τ Η Ε S I s. I.
^unt *n Nomineaquibusa$io
,i||
humanaproficiicitur, int-cilc&us
fe;j
^ÉÉ&appecity
itaq;
ed duplex
virtus
Τρ**
pqughominé pcrficit
Incelleitualis
mm**
iV^ora^s»*cu
Dianoetiea &
E-l|thica.
Qjanquå
intelic&uahs
ie-5^· rSllf&5*J®cundum
quid & improprié
dica-ψϊβ
, zurvirtus;quippcqua: nonperin-atque moralis facultatem
a-gendi refpicit. xixe via eft ad tranquillum & quantum
inhacinfirmitatcexpectaripoteft,optimum vitx ftatum.
Hujus igitur nåturam in generealiquot I
hciibus
deji-neare mini animus eil. Verum cum nec temporisnec
ingcmi mei ratio, prolixam pro
amplitudine
matcrix
admittant expoiltionem , fpero benevolum lc<ftorcm,
ea qux pro captu ingenii habituque
hujus inflituti
ad-umbraverobenignå fronteiafcepturum.
11. Ut adpropoiitum vcniam,duo
iefc offerunt
cir¬ca hane materian?coniidcranda. i.VircutisExiftcntia,
2,'Eflentia. Virtutem inhacvitainveniripofTc non
dc-iunt qui negatum iverint. Cum cnim virtus
ilt
resdi-vina, perfeåiifima, qux nonniii inimmacuLsto
domi-cilio inveniri poteft; homo autcmomnis
maculatus eft
ob naturamadvitiapronam, vidcriitaquepoiTct
inhacmorralicatc hominem virtutc prorfus deftitui. Verurn
cum ipfi data fitnontantumratio, qua?vircutis eft
fun-damentum, fed ctiam potentiahonefté
vivendi,
qux brutisdenegat^
eft: homoquoqueparticepsiit
beatitu-diniscivilis,quxnonniftpervirtutemacquiritur:
Colli-gitur ctiam ipfum participem
fieriipfius
virtutis.Qux
licet ilt divinum quid cflfeåivé, quatcnus
Deidonum
cft, praeiertim ii fumatur proomnibusnumeris
abfolutif-fima,quo ieniu in hominemnoncadere conceditur j
iub-jtdivetarnen ci convenit, 6c proutperfeda eilin iuoge»
nere: quac ut ut rarafit (quippe^u^eAÄ72i χαλά.)
in-veniri tamen poteft, ubi homo libi ipfi
nondeeft; ied
rclida etiaminmedia hac n-iienaredihoneftique
femi-na diligenter excolit. Et licet iintinhomine
quaedam
paraptomata, pofiunt tamenillacumvirtute ipfa
confi-ilere: poteil enimquis virtute unavclpluribus
mclarc-feere, quamvis ab omninaevo circa alia objedanonfit
immunis. Quod iniuper pronus iit homo ad vitia, id
non probat nullam virtutem dari
, Ted finc ftudio
acla-borc frcquentiqaeexercitio eam non comparari.
III, Ita affertam virtutis exiftentiamexcipit ciTen-tias diiUnda magis 6c uberiordeclaratio.
Eaveroabiol-vicur. i. Defimtjonc. 2. Divifionc. lila eil vel
Nomi-nalis velrealis, ibi notanda. 1.
Etymologia,
dici enimputatur virtusaviro, quod virumimprimis dcceat, &
åuiro magis exigatür, cui naturamajores
dotesutplu-rimnm contulit. Graecum άρ&τη aln
ihn S"
Ä"pt& five aMarte derivant periynechdochen, virtus enimbellica
inrer cateras pra?cipue eroinet 6c in bello virtutis vis
maximé confpicitur, Alii at> αρίτκω dedueunt
, quod
hominibus placeat. Imo 6c ab alptalunt quiderivant,
quod fit eligenda, iediila in praefensnonexcutio. II.
fiomonymia.
Virtusfumitur i.latisfirré proreiqualitate 6cethcacia naturali,perquam cns aptumcfi adagendum,ut m herbis virtusmedendi. 2.late, prohabitu
qui ho¬
minis animum perficic, fiveintclledualis fit five moralis
3. Improprié provirtutisumbra , quomodo ineiTcetiam
feris dicitur,utprudentia apibus , fortitud> leoni. 4·
/ 7
charitate. f. pfteppué , pro habiüutantummorali, ea
ilgnificacione
quaqiiequensdcHnitio
monfirabit,I V. Itaquc cvolutionem nöminis iequitur lpfarea¬ lis definitio, quarp Ariftote'iestalemded^c: lib. z- EcK*
c. 6. Virtus eilhabitusde&ivus, in mcdiocritate
con-flftens, adno^relata, iicuteam virprudensdefinierit. Adcujus explicationem duo veniuntnotanda, Genus Sc DifFerentia. Degenercpriniumagendum.
Qualica-tem cameileextradubium eft , Sc quidem animi.
Qua-licatcsvero inanimo nuliar funt, quse hucfpeilentprae¬
ter potentiam naturalem Sc habitum
, Sc Harum
quali-tatum inferiores gradus, Adunamearumreferri
virtu-temneeeifeeil. PotentiamnonelTepatetindé, quod illa
congenita eil homini, virtus vero non ineftanatura, fed alTuefaélione paratur. Prsierea nec
Diipofitio-nem aut impotentiam, ciTc conilat ex eo, quodillse
imperfe&a* funt Sc perfeåx qualitatis rudimentär vir¬
tus vero perfe&um quid. Relinquitur ergo eam eilt
habitum.
V. Differentia II. petitur i. å. fubje&o. Cum
mul-ti ilnt habitus in animo Sc diveril , alii alias
pocen-tias ejus perficiant , quxritur an virtus fit intelle&us habitus , an vero voluntatis? Intcllc&is non eile
conftat indé , quia in ele&ione coniiftit ι cledio
autem voluntati non intclle&ui competit. Licet enim
virtus conjun&a fit cum prudentia > non tarnen
habitus eft intelle&us, fed voluntatis; undeper habi¬ tum proatreticum a melioribus Philofophis aefinituf.
Devirtutum fubje&ointerdo&ifTimos philofophosma¬
gna fuit controveriia, anfeilicecreferri debeantad
Ap-petitum rationalem, anveroad ienfitivum, Sc utrinq,
iatis urgentesfuntrationcs, quibus, itautres
poftulat
ex-expendendis,
plané
imparem meeile
deprehendo:ho-rum tarnen argumenta, Iinonomnia,quaedamtarnen
re-cenfebo,qua?ad hånc quscftionempertinerevicentur,ne
penitus hoc diiputationis membrum prxterirevidcar.. \
Qui ponunt virtutem in appetitu fenhtivo , intcr alia
his argumentis utuntur. j. Virtusveriacurin
cdoman-dis aifedibus, hi antcm funtin appetitu leniirivo,er^o
& ibi virtus. 2. Virtutem in ea animipartecollocari,
qua:poteil a. ratione diihdcrc; at
voluntasiemperfequi-turrationern: Ergo virtutem non poile ineåponi. 3,
ignicuh & iemina virtutum funtin appetituieniitivo:
ergo virtutes ibieife debent, ubi funt eorum rudimen-ta. Exemplum adhibent de pueris inquibusvirtutesfe
cxerunt ante ufum rationis. Quiverocontrarias
tuen-turpartes
, & iubjcdum virtutis appetitumrationalem
aitruunc,inter alias his nitunturrationibus. 1. Virtus eft
habitus, eledivus eledioautem& libertasluntin
volun-tare, ergo & ibieit virtus. 2. Volüntas ut compefcat
inordinatos affedus tanquam iervos rebelies &
immo-rigeros, virtutibus moralibus imbui neceflum habet,
non aliter ac intclledus oblcuratus per lapfum indiget
habitibus ipeculativis utquodammodo iterum emende-tur Prarterea 3 prudentia dux virtutum rcliquarum
,
de ßne quavirtus nulla exiilit: itcmqnejuititia,luntin λογικά nonin irrational!appetitu5 ergo ctiam reliquie
virtutes ibi erunt, 4. Ratianalis facultas
fpedathonc-ilarem, adquam virtusdirigitur: Irrational«verocirca objedum ddedabileoccupatur. Deniq; $. Virtusmo¬
ralis eithominipropria, & noncumbrutis communis:
Ergoin propria hominis facultate collocanda. Addunt
quoque ad argumenta iuperiora reiponhones. Ad pri»
efTcfubjeduminhxiionis
virtutis,
quia
in
illis
cdoman-disoccupaturvirtus» imoiirmius
indé
colligitur
eoseffc
vircutisobjeåufxi. Sicutenim voluntatisimperium
por-rigitie ad
facultatem loco
motivam, nontamen propterreahxceftilliusiubjedum; itanec appctitus
ieniitiyus
virtutis fubjedumcft ideo,
quod
virtus circacumdo-mandam occupetur,
Quin
argumentuminvcrturit ita.*
Qusfacultasaffe&usdomare
poteft, in
cacollocari de¬
betvirtusj voluntas hocpoteft : ergo incaponi
debet
virtus. Huc quoque addunt
id, ii virtusunivcrfaiitin
appetituieniltivo,
omninofequipietatcm
quoque ibi-effe,utpotequia& ipiaeftvirtus,hoc
auremconfequens
eft faifum,ergo &
antecedens.
Ad
fecÄhdum
paritcr
refpondent, nec
effe bonam
confequentiam:
appeti-tum propterea capacem
effe virtutis,
quod
å
rationc
poftit
difliderc,
cumcertius
concludatur
,virtutis
parti-cipationem
ipii
competerequia
rationi
obedire
natusfit.
Nccminori abiurditate laboraredicuntillud :
volunta-tem femper fequirationem, cum
contrarium
in
pecca-fis contra conicientiam manifeftépateat, ubivoluntas dillidet a ratione, quippe qux
ab
inteiledu
nondeter-rninatur, fed manet indifferens ad virtutcm appeten-dumvclnonappetendum.
Adtertium
refpondent:
nonhic fermonem elfe devirtute imperfedåprout furnitur
pro quavis
inclinatione
&
habicudme temperamenti
jled pro perfeåa
&
proprié
diåa virtute
morali.
Quod
afferuntin pucros excrere fe
virtatum
femina
antcra-tionisufum,idnonitaacciperem, ac
il
tum omniplane
rationis ufu carcant, icd qüod
nondumplenusillefit,
& praeftantix hominis
&
neceffitatibus hulus
vitxfulli-ciensiatis. Ob hasrationes aliatasnondubitanf
quidam
philofophi
iubjeäum
virtutis
ftatuere
volunfatem
·, Ap-A 5peti-petitumvcrofenfitiyumobjeåum intcrnumSc virtatiim
veiuü inftrumentum. Hane controveriiam in pradens
minus facio mcam, cum alios exercitadilimos
philofo-phos diverfum fencientes videam, quorum judicio Iu-bentius mc fubrnicto , quam ut in rcdiftidlima
quic-quamcerciftatuam.
VI. Secundofumitur Differcntia abobjc&o, quod
duplexeft intcrnum vel externum; internumduplex eil
Sc iplurn, primariuraSc iecnndariuni;Primanumappeti-tus eft, fecundariumvoluptas Sc dolor: Externumeil
res illa circa quamappetitusverfatur, & ex
quavolu¬
ptas vel dolornaicitur. Circahxcobje&a occupatur
virtus moralis quacenus in illis eft indifFercntia. Quo
ipio excluduntur illa, qua:eam nonhabent, utinvidia
Sc ΆΧαιρζκακία ftatim cum nomine ipfo implicantVi¬
tium. Virtus itaqne in illo affc<fta, quatenustalis eft,
regendo occuparinonpoteft.
V 1 L Tertio å caufa formali,quam propriediftam ututvirtus nonhabcat, ficutnec
reliqua
accidentia,me-dioeritatemtarnenvulgoaibgnant
quxjdrca obje&a
iu-pra poiita unicé neeeßaria eft. Non enim liberaliseft qui nihil dar, nec qui omnia, fedquimediumfervat,
# in iis , in quibur vitium velvirtusob latitudinem
mora-lem eßepoteft. Mediumhicintelligitur
nonrei Sc
par-tieipationis, fed abnegationisSc id quod vulgo dicitur
rationis. Idenimmediumtaleeft, nonquiafempertenet
mediamipfius rei partem,fed quiarefpeéhiomnium cir-cumftantiarum,perionarlociSc temporis,See. optimead
hunc vel illum horninem
hominumque
conditionemhancvclillam, quadrat,
atqueidinnuuntverbadefini-tionis: Quoadnos relata See. Fitautem
inobinarqua-lcm virtutis ab extremisdiftantiam, Sc variam
ftan-/ Q
ilantii'rum ad perfonas agcntes & objeåum
compara-tioncm. Noη cnim omnes eademdccent , necomnia
eodemgradu honefté ßeri poiTunt. Hoc infupcrobicer
notandum : virrutem divcrio refpe&u dicimedium &
cxtrcmum. Medium interduo extremajquatcnus
ipe-diatur ejus eiientia i extrémumaucem, quatenus
atcen-dicurejus perfedio, iic duovida funtviceunius
extre-mi, virtus vero alterum extremum feu ex\tremitas
dici-turi.e. perfcftio.
VIII. Quarto a cauia efficiente, qutecft vel
uni-Verfalls utDeus omnisbonicauia, velparticularis.H^c
autem eil vel i. natura, per quamευφυίαicu
naturacbo-nicas itemque & tempcramentum denotatur: hxc
ho-mincm advirtutem inclinant; non vcro proxime virtu-tcm, inducunt. Scmina quadam virtutum
hominiin-natafunt, qua? alere & foverevcl fupprimere in ejus
eil potefiatc, illa tamen roniuntcumipiavirtutecon-fundenda nec putandum eil propterea , quod natura
recenfctur inter caulas virtutis, virtutemineflcanatu¬
ra : hoc enim fleilet, frußraneap eflent omnes leges,
praemiaj& pxnx , ut loquitur ßurgerldicius cap. n»
§. 5. 2, Ratio, qux hominem proniorem ad virtu-tem effieit eumque dirigit. 3,
Aåionum
bonarumite-ratio: una emm nonfufficit. Numerusautcaia&ionum
certo definirinonpoteil, pluribusvel
pancioribus
opuscd pro majori vel minori hominis
ad
virtutemdiipcfi-tione. A7am quidam citios
quidrm tardius
habitum
ac-quirunt. Nec obilat adiiones virtucias
ciTe
virtutumcffeäa: atqueitanonpoficinter
caufas
numtrari: cumnihil ejuidem reipeöu & caufa &
effcöus
dici puflit:
aam hic iermo eil deaftionibuspraecedeiititus
babitum
virttrvirtitcis non fubfequentibus. Illae funt cauf^virtutum , hx effeåa. Illa: fiunt cum difiicultate, ha: vero cum
gaudio & voluptare.
IX. Quinto å. caufa Finali, obquam adio
vrrtuo-fa fufcipitur,eftque eavcl abiolute ultima , ut gloria
Dei, velinfuogenere , utbeaticudo civilis, haecenim
per virtutem comparatur. Cupis honorem r5 virtutem
fcquitur utumhra corpus, cupis opes ? multi humiii
lo-co nati, in adolefccntia pauperes ad magnas opesper
virtutem tandem pervenerunt. Cupis ianitatem f Sc
ipfa virtute paratur Sc confcrvatur. Ädeo nihil eft uf-quam quodadfelicitatem faciat, quiniliudvirtute poilit
parari,
X. Scquitur jam II. virtutis Divido velpotius
Di-ftindio, quam philoibphorum quidam nullam
adjnifé-runt, putantes unam
eile
virtutem, quatcnuseftunare¬da ratio virtutem dirigens, quoleniu prudentiaomniu
virtutummäterindigitatur;
verum,quanquåomncs nio -rales virtutes communegenuscommuncmque
differen-tiamgenericarnhabeant, fpecificas mhilominus Si
pro-prias exobjedis& operationibus petrtashabere, certum eft. Quod iinoneilet, fequcretureum,quiunå virtute
pollett nulla deftitui. Hoc autem experientiarefutat.
Diftingvuntur
Itaquc virtutes vel gradibus vclfpecic .priori modo
inimperfedas, perfedas
Scpcrfediflimas.
i.Imperfedtefeu inchoatatfuntfemivirtutes,
qu^quia
nondifFcruntfpecie
»utobjcdo.a perfedavirtute
mora-li.totcflepoiTuntquotvirtutesipfx: hoctameab iis dif-ferunt quod fervent mcdioeritatcm(afféduum
difficul-ter, obpugmamrationis & appetitus, inquatarnen
νίη-cit redaratio. Tales funtcommunibus vocabulis Confi"
nentia,Sc Tolerantia, quacrepcriunturinomnibus
tibus, cffinis enim virtus involuitrefpedumaddolorem
Si voluptatcm, circa
dolorem ferendumveriatur
To-lerantia, circa voluptatem continentiai Inomniitaq;
virtute vcl abftrabitur ammus avoluptatibus illicitis,
quod eft Continentix, vel induratur adverfus mala,quje
eonjunda iunt femper cumdolore, quodTolerantias
adfcribitur* 2.Pcrfedar, dequibuspracipué erat
defini-tio. 3. perfediifimx, quales iuntHeroicac,
quxobfimi-litudinemcum Deo, pcculiari fenfudivinar dici iolent,
gradutarnen tantum
diffcrunt
a virtutibusreliquis,nifi
quodincauia etbeienteSc attributis quibusdam alias ali»· quid hcroici charaderis proprium agnofeitur.
Poilc-riori modo virtutes diftinguunturin eassqux
vclrefpi-cinntDeum, utPictas; omnibus enimhominibus infitus
cftillcpernaturamaffedus, utDeumvenerentur, er¬ godebctquoqüc
efle
virtusquardaro
qua: hunc affedum naturaléregat.Pietatisvoxhicaeeipidebet,nonTheo¬logicepromyileriispietatis nobis divinitus rcveiacis, eo
enim fenfu ad virtutes morales pertinere non poteil; fed philofophicc pro cultu Sc amore, iVuminis
Divi-' ni,
qui natura duce & rationis luminc haberipotefl. Vcihotr.ines, id 1. in ordinc, adnosipfos 2.Inordine ad alios. lllud fit vel in moderamine affeduum velin
conveafatione. Afifcdus virtute regendi prjeeipuefunt
metus, cupiditas, Si ira. IllumregitFortitudo, iilam
»imirumcupiditatem, vel voluptatum, Temperantia, veldivitiarumLiberalitas,vel honorum Modcftia, hanc moderatur Manfuetudo. In converfatione dirigit
ier-iK?cnis
veritafeni,Veracitas,jucunditatcmieriam,Comi-tas, ioeofatn Urb^nitas. In ordinc adaliosnosdirigit
Jufiitia , cua· eil
vel
univerfalis vel particularis, illa
noneil
fpecics
virtutis,icd eil
totavirtus;tamenimiaté
f · ·,·
I! ti
i
!
patctacunivcrfavirtus ipfa. Nuda:virtutisofficiumeft
poiTciTorem
reddere virunrbonumfimplicirer,juftitixvcrouniyerfalis, utaliisprofit& totircipublica:, Jufti-tia parcicularisinco occupata cil quemadmödumfuum cuique rribuatur, & verfatur illa circabona quac alii
debenturfecusquamliberalitas, eftquevei diftributiva
icrvans proportioncm Geometicamin diftributionc
re-ium, vclcommutativa in contra&ibus &wA?kc&ypa,<rt,
proportionc utcns Arichmctica. Ut reccptam
divifio-ncm icqui liceat, quicquid fitdealiis
quaealiter dicivel
addipofiFc videntur»
af