PHSIN PAUL1NAM.

D. D.

DISPUTATIO EXPLICANS

PHSIN PAUL1NAM.

ÅN0PAKAS nYPÖX si2petein 'Eni THN KEOAAHN

ROM. XII. 20.

Quam,

ConfetJt. AmpliJJ.

Facult. Pbil4

In Regia Acadernia Upfalienfi,

PRiE SIDt

Mag. JOHANNE

FLODERO.

Grase. Ling. tROF. Reg.

Ord.

Pro Gradu

Publice Examinandam Siftic

PETRUS BODIN,

Fermelandns.

V. D. m.

In Audit. Carol.

Maj.

D.

IV. April.

MDCCLXX.

Häris Ante Meridiem Solitis.

Ups A L I /E,

Apud Joh.

Edman, Reg. äcad. Typogrpah.

Pluviinum Reverendo atqiie Clariffimo Domino Candidato

PETRO BODIN

S. ET O.

GUST. ANT. BOUDRIE

Reg* Acad. Upf, Secretar.

s

Oie quoque Mufarum dom

pulpita fcandis, Amice,

Non nifi proponis

Myftica

Sacra Dei,

Non alios ambis, _quam Sacri thuris honoresr

Non alias curse

deliciaeque tibi.

Navita de ventis "narrat: fua quemque

voluptas

En trahit: at princeps eft pietatis ^amor.

Ma£te potens verbi

facroque falutifer

^ore:

Euge

novos titulos noder

Apollo

parat.

Sacri diceris ftodii

fandique Magifter,

Qui

populum doceas joffa

verenda Dei.

.Quo te fata trahant^> mea vota precesque

f^quentur,

Ut vivas feiix

incolumisque dia.

D. D.

n Capite XII Epiflolae ad Romanos in id operarri confert Apoftolus, ut quum aliarum ^virtutum

(ludium fidelibus commendet, ^tum vero pra:ci- püe doceat, quomodo iilos _oporteat fe erga in*

-imicos gérere: nempe, quicunque voluerit veri ^no-

men Chriftiani tueri fusequé documentum fidei dare ^a*

Iiis, illum decereait, ^{non tantum} odinm ^omne & vin*

diclae (ludium deponere, verum infuper etiam malefi-

cia benéfa&is penfare, benedicendo illis, qui ipfum di-

ris dévoverint, cibando efurientes, & _potum prasbendo

(itieniibus. Hifce convenientes fraterna; caritatis re-

gulas fcifcit etiam fanior Philofopbia, non ea tantum ,

quam divina luce colluftrata ratio in fublirtiiorem _gra-

durn evexif, (ed natura; quoque viribus unice fubnixa

veterum Grarcorum & Romanorum. In hane fenten- tiam eleganter

dfnerit

SF.NECA a): Si Deos, inquit, u

mifaris, da etiam ingratis beneficia, nam fcelerntis fol

oritur_y & pi.rotis patent marin. Et alio loco b): Non de- finemus communi lono operam dare,

adjuvare

fingulos, o-

A pem

a) de

Beneft

Z. IV. ^c. 26. b) de otio Sapient. c, 2$*

0><7<$> \) 2~ (\ S%<<(&

pem ferre etj,am immicis, Utr vero & ratio- aliquanturn

excultior perfpicere, & voluntas, in confuetudinem in- ordinatis moderandi cupidifatibus dmturniori exercitatio»

ne adducla, filas obire quocfammodb pofTit human i of- ficitfpartes,. quidquid tarnen hujus generis fecerit homo,

non nifr naturs prsfidiis ad jutus, id mancura efl & im- perfecfum, debitam dernum, quoad humana permiferit imbeciliitas, abfblutionem confecuturf, fi non fucatus Dei

amorex vera fide profe&us, voluntatem excitaverit &

rexerit. Sed faeilis efl illa effati Paulini pars, nec ope- rofa eget explanatione: majorem difficultatem habent, qus monito Ifti, edv 7rsivd o i%$qcs os, \Jsoofjii^e dvrcv ^, iocv öiypct,. 7ioT& ^ctuTcvj fubjunguntur verba hajccer ^{t sr o} 'yd^

TTcioov, ccv$qo&Kots 7rvgos OM^voeis,' enl rr\v KeCpocÅvjv durs. In¬

tegrum Apofloli dictum translatum efl ex verfione rdv

ay qui ido grsco habitu induunt bxc verba Salomo^

nis Proverb. XXV. 21. 22. DnV nbOKrT q&OT UJTi-^K

wm-fy

nnrr crb™—*3: b%o

ftpwrt

De

utriusque effati hujus pofferiori commate variant mul-

ta interpretes,, quorum fententias, nulla fe commendan-

tes probabiii ratrone r ubi breviter explicuimus, qus nobis videatur maxime verieatr conveniens, palam fa-

ciemus^

§. ir.

CL HF.UMANNUS _c) exifllmavit effe locutionenr Faulinam,

dv&qc&Aocs

7tvqo? ooo^vsiv en) rrjv KstpocÅqv nvos ,

proverbialem , inde formatam ^, quod in cujus ca put prunac ingerantur, is eas flatim excutit, atque adeo i- dem _illam valere, ac communiter fcriptorum ore ce-

lebratas illa?5 laterem vel ZEtbiopem lavave, inaqua fernen-

fem c\ in Hebd. öbßrvat,. Sacr. _quas inferuit

BM

Brem,

0 ) 3 (0

tern facere, epnmice aquam pofcer&\ qua?

in i 11

os

dici fo-

]ent, qui minime profuturam operam

in aliqua

re con- fumunt. Ne vero illa explicatio abfoni

quidquam

con-

tinere 6c a facri lcripforis

fcopo

longius

recedere vide¬

retur , dixit, bom ine m, cui fuperius datum

Ht

^prxee-

ptum de juvandis hoft i-bus ^,

beic loquentem induci ab

Apofboio, ill^umq ne,ita fecum

cogkantem, confirmatu-

ram refponfionem peti debere ex adnexa

priaribus

len-,

tentia Salomonea ffllTl, -ex verfione Graeca,

o Se _Kvgtcs

ccvTccTToSooa.ei

<rci

dycc&d,

^{qnx a}

didl

^o Paulino,

nefcio quam ob caufiam,

exclufå

fit.

Quod fi

ergo u- triusque Scriptoris efFata inter

fe conferantur, ita

ut ex

altero petatur, quod ad alterius

illuftrationem pertineat,

hic ferme ex mente HEUMANNI prodierit lenfus: Si

videris inimicum tuum efurientem, eiba illum, fi fiti-

entern , da illi potum. At

dixeris forte, fi hoc fecero,

aoo^evcroo ccvS^ockccs 7rvfis

e7r)

rJfv retyaXrv c&vtü,

h.

€.

ina-

nem operam fumam, animus enim

ad nocendum obfir-

matus nuliis vichis benefieiis remollefcit. Efto hoc,

non fledlatur iile tua benignirate;an ideo debes abfifte-

re benefaciendi ftudio? fi minus ille tibi gratam vicem rependerit;at Dens certe

ditoSSaei

aot

dyccSd.

Non

eft quod

moneamus, efie banc explicationem contortam admo-

dum 6c Apoftoli fcopo fermonisque contextui parutn convenientem,quum HEUMANNUS ipfe,

cognito pofi>

modum errore, hane fententiam mutaverit: ich erken¬

ne_, inquit d)y ^mm, daß

ich den finn Salonions und Pauli

nicht recht eingejehen hatte, veil

ich

auf den

Zufamenhang

der beyden verfe

nicht aufmerebfam gevefen

var.

Iflum

vero errorem fuum faflus, tranfiit in illorum caflra, qui dicunt^,

his verbis commendari

perenne

ftudium

benefieiis ornandi inimicos, eo fine & effeäu, ut amo-

A 2 rc

d)

Erklärung der Epißel

an diei

Romifcben Chrifien*

©

>

4

t ©

rc calefcant, & quafi

colliquefeant, baud aliter

ac

fi

prunse efient ⁱⁿ capite

illorum

coacervatax Nam

puvSqums 7tvfoV

intelligunt

amoris ignem, beneficiis

accendendum in hoftibus. Hac via incellerunt plerique

&: veterurn & recentiorum interpretum ad fenfum ^ver¬

borum Pauli adfequenduin: at unde fit ifte loquendi mo¬

dus formatus, & quodnam fit, quod dicitur, compara- tionis tertium, controverfia eft,

§, III.

Qui _prunas dicunt in Paulinis verbis referre be-

neflcia, cumulatiflime in hoftes conferenda, eorum non-

nulli exiftimant, rationem mefaphorica? locutionis deri- vandam efle ex fuforia arte: quemädmodum, inquiunt,

duriora metaila ^non faciJe in liquorem abeunt, fi lebes igni impofitus circumcirca carbonibus ignitis cingatur,

nifi infuper etiam iiii prunas fuperimponas, utnon a late- ribus _tantum, féd deftiper etiam excitata flamma concur-

ratad fuforium vas candefaciendum;ficad malefaciendum indurati hoftes nonmediocribus fleéluntur beneficiis,led

ere omiiino eft, ut benignitateillos obruas, atque incaput

quafi illorum congerasbenefacta:id ii feceris,remollefcent tandem & benevolum in te snimum concipient. At ifla exphcandi ratio videtur ALTMANNO e) nonnihil re-

cedere a rei veritate receptoque a Chemicis & fuforibus

more metaila liquefaciendi: nullum, inquit, eft metal- lum, quod non folvatur in crucibulo, fine

impofitis

carbonibus, folie excitata flamma, fi ferrum modo ex-

ceperis, quod tarnen in lebete fundi non fölet. Hac ergo rejecta fententia, aliam ille viam ingreflus, refpici-

endum _putat ad naturalem efFe&utn _prunarum canden- tium, capiti impofitarum. Ita autem rationes fubducit:

fi

<?) Exercit,

Fhilologico

^<-Ethica in Rom. XI1. 20,

@

)

5

( @

fi in caput alicujus carbones ignitos congefleris,

pccipiet

mox illis oneratus fentire calorem vehementius araen- tem: unde fiet, ut dolore vidius illos ex vertice remo- veat, omnique ^caveat opere, ne in pofterum ^ea com-

roittat, quibus concitctur alter ad fimili ^eum malö ad- ficiendum. In imagine hominis, cujus verticem conge- ffce _{pruna? urant,} perfpiccre licet, quid accjdat bofti, a- üorum aucfo bcneficiis. Sunt jlli exhibita benefaüa car-

bonum infhr candentium, qui ipfum ad ruborem per-

dpcant, vehementemque dolorem fufcitent, quo ut le liberet, non pollit non hoftilera animum ponere mu-

tuaque benevolentia ^& officiis, quem oderat antea ,

demereri. Ut veroifta ALTMANNI argurnentatio pri¬

ma forte fpecie cuiquam queat adfenfum elicere, vere-

or tamen, ut, fi curatius penfitetur, folido deprehen-

datur robore fulta: Nobis utique non videtur carbo-

num ignitorum ^atque in hoftes collati beneficii ^natura prorfus comparabilis. Primo enim ita argumentatur;

Ut prunae, in caput alterius congefta?, ^urunt & dolo¬

rem excitant, ita movent benefadia hoftiii animo _quan- dam segritudinem: at mernineris, velim, non eam elle boni _{naturam, ut angat} & excruciet mentem; profedlo

non ipfa beneficia, fed confcientia ad confpedium be- neficiorum fufcitata, h. e. recordatio proprio malitia?,

qua non benignitatcm, led odium potius alterius provo-

care debuiOet, quafi morfu quodam dolorem iftum ef-

ficit. Pergit ALTMANNUS argumentando: mifer ilie

dolore vidtus urentes carbones ex vertice _removet, ad

eundem modum fölet hoftis, pudore confufus & dolo¬

re, omne in id ftudium conferre, ut fe ab iftis mole- ftiis angoribusque ^abducat. Quis eft, quin videat, heic

non tam beneficia, quam dolorem, inimici animum premenfem, conferri cum carbonibus: illum fateor ^ne¬

minem före adeo fui immemorem, quin

longUIime

a

4 3 fi?

@ )

6

_{

@

:fe removere nitafur: _at, quod ad benefa&a attinet, ^quo«

rum naturam ALTMANNUS exiftimat exprirai imagi-

ne prunarum, tantum abeft, ut quisqüam ^ca horreat,

auf quadam folicitudine ^a

fe

repeliere

drudeat,

ut il Iis potius delecletur, cumulatiusque etiarn ut conferantur., difcupiat. Hinc corruit fua fponte tertium comparatio-

nis fundamentum; excudls, inquit ALTMANNUS, car- bonibus, cavet in podrerum laelus, -ne ca committat, quibus concitefur alter ad ^prunas capiti

dehinc

impo-

nendas. Quod fl _ergo ;hac in comparationis parte fibi

conftabit auctor, dicturus erit, inirnicum, mentis argri-

tudine liberatum, folicite pauturum, ne fuis la&is aliorum beneficentiam provocet, Cum vero hoc cum rei ve¬

rbäte non pariter incedere pode videatur, dixeris, ^re-

ftius eum calculos fubduAurum fuilTe, fi dixidef, ani-

mum jdifcruciantes dolores adumbrari in imagine igoi-

torum carbonum: illorurn enim, minime vero benefi- ciorum, aiiquid indrar deprehendere poflumus in

arden-

tibus prunis. Faciljus utique, illam ut ample&amur ex*

plicandi rationem, inducemur, ^quam ut eorum

acceda-

mus fententiaj, qui carbonibus ignitis

dedgnari

ajunt a-

morem,, quem in hoflili animo excitent cumulata be- neficia, quum illa, quam quidpm hare, certiori fe tue- ri au&oritate pofle videatur,

f IV.

Nova prorfusque fingulari via

dicti noflri

expli-

cationem adgreflus efl

HERM. VAN DER HARDT j):

dieit enim Salomonem & Paulum refpexifle ad rnorem facerdotum Veteris Teftamenti fuffitionibus Deum hono-

ran-

/)

Vid ALTMANNI Differt. Jfupra cit. Jtem GE*

SEN1I

Dify* dc prunis

vn

enp, jnimich

® J 7

(O

randiquafi

uvB^cny.sv

tro^cV cfeflgnarent &v/utc&(Actrx+&. ini-

mici caput repraefeiitaret ipfum

Böetocsrigiov*

Hac demi»

ta ad fenfum få&ta>s adfequendinn intedcns, tria fe ob-

fervavifTé arit comparationis' momenta. r) faeer, inquit,

fuffitus primo måne & fiib vefperam fiebat, &, quod

inde fequitur, haberi pöfFunt & debent i(t^a facrä pra

primls & ultimis, h.- e. omnium praffiantiffimis. Ad

hane fuffimentorum nam ram adludens facer fcriptor in-

dicare voluit, beneficentiam inrmicis exhibitam Deo_gra>

tiflimam efTecuItus _partem; adeo ut ejus verba ita tr«--

guCpfctgeiv

conveniat: fubleva rnimicum tuum ope, quas*

profieifci

a te poffit; id enim (i feceris,- ävBpctxois _nv^os

GMQzvtjeis &c. bv e..idem ac facerdotes V.T. feciiTe cen-

feberis: quemadmodum cnirö illi fuffimenta adolendo

fuper altan, cultum Deo exhibuerunt prasftantiffimura,.

ita tu facra facies, _qpuae Deo fmt acceptidlma, quidquid

enim honoris Deo exliibuerisid illi difplicebit*

nifi

^a»

nirno ad ^eum accedas libero odiis, inimfcitia, fimulta^

tibus & afperitate. 2) Dicit tempore fuffitus a facerdo-

tibus oblati , fociatis precibus Deum adiit totus popu- lus, qui facri obenndi caufia confluxerat: ad eunderw niodum tuis precatiombus tum demum placabisDeum,,

ubi hofti tuo caritatis officia prseffitiffi. 3) denique ve-

tus erat traditio1, facerdotes fuffitum offerentes peculia>

ri audum iri divrna benediåione :• huic Judaicac tradi»

tioni fi ^aurem cömmodemus, novum, inquit, invenie»

mus fundamentum comparationis prunarum & fuffimen¬

torum: quemadmodum enimJargior dirinor benediåio-

nis menfura elfe putabatur fruTus

fdffifionis',!

ita, qui benefecerit hoffij ad illum cumulatiflime redibunt divi«

na beneficia:_quare etjam adduntur in di&o Salomoneo1 Verba ha^cce: Et Üeus rependet tibi bona. Hase cft ex»

plicatio illa, ^quam magno Rabbinicas eruditionis adpa-

ratt* munire adnixus eft VAN DER HARDT: fed fic

tameni

t

J

8 f •

fåmen adfenfum hautquaquam

impetrare

a

nobis

^pot-

eft, ue quibus coaåa nimis & a limplicitafe facrorum fcriptorum longius recedere videatur. Ut vero, quce

contra iilam moneri poftent* fingula particulatiro expo- namns, hoc minus e re éfie _putamus, quod neminem fore credamus, quin prima ejus (pecie offendatur.

§• V.

Cum dudurn defcripta Hardtiana explicatione co-

gnatjonis aliquid habet ilia, ^a qua HENR. MAJUS fe

non abhorrere indicavit g): Nam & i lie exiftimavit, adlufum hac dictione cfie ad ^morera fuffitum facien¬

di, ^non quidem ad illurö, qui publice a facerdoiibus

lit frequentatus, fcd qui privatim fuerit ufu receptus.

Ea, inquit, confvetudo invaluit inter orientales _popu- los, ut, prakter alia honoris indicia, fumo exciperent

adventantes hofpites, eo quidem modo ^ut, adpofitis ci-

bis folemnique

peraäo

benedifiionis ritu , aromata a»

dolerent, in officii, convivantibus debiti, complemen-

tum. Hunc ritum ob oculos habuifle Paulum, inde confici pofie exiftimat MAJUS, quod, commendato,

in proxime antecedenti verficulo, hofies cibandi offi¬

cio, fubjungit mentionern carbonum ignitprum; unde

hunc elici pofie fenfum putat: qui hofpitibus debko

officio deefie nolunt, illi epularum honorem cumulant accenfo _ture; hos tuum efi: imitari; rcfice efurientes &

fitientes inimicoscibo ac potu; fic enim in filorum ho¬

norem adolebis _tura, h. ^e. humanitatis officium com-

plebis. Sed & hcec explicandi ratio -jufto e/t coaclior:

ut enim eoncederetur confvevifie antiquiores fuffitum

dare hofpitibus, haud facile tamen concoxerit quisquam

eam Metaphoram, qua coacervatio prunarum in caput

_ ______ __

______

alU

g) Obfirvat. Sficr,

L, IV»

@

) 9 ( &

alicujus transferatur ad

deSgnandoS

turis bonores. Et

quid ^tot opus elf ambagibus & contortis argumentatio- nibus, ubi brevior patet ad fenlum adfequendum via, quam, nunc fupereft, ut aperiamus.

§. VI.

Facile

adfequemar,

quo valeat Paulina $<rie9 fi difpiciamus, quo fenfu in fcriptis Veteris Teftamenti ufurpentur vocabula B^fU & TO—*!Vn4, _quae a Grsrcis Metaphraftis redduntur per & uvS^ockus tru^cV.

Evolvamus Pfalmum Davidis XVIII, & videbimus ter

illic in eadem fignificatione metaphorica occurrere vo¬

cabula ifta. Celebrat Davides in ifto bymno immen-

fam Dei bonitatem, quae fuis hoftibus omnibus eum

eripuiflet, ita quidem , ut, vatum naore, figuratis ubi- que locutionibus indulgeat. Commota, inquit v* 7., eft & contremuit terra, & fundamenta montium contur-

bata funt & commota, quoniam iratus ^{erat. Adfcen-}

dit fumus in ira ejus, & ignis ab ^ore ejus devoravit:

DfrnJ, carbones fuccenfi funt ab illo. Et v. 12. & 1{.

Prac fulgore in confpeftu ejus nubes tranfierunt, ^"Hl TO—v?)"Ub grando & carbones ignis. Intonuit in cos- lo Deus, & altiftimus dedit vccem fuam, grandinem &

carbones ignis. Quis efl, quin videat, ifta _omnia, ter¬

rae commotionem, coeli tenebras, caliginem, carbones ignis^, fagittas &

fulgura

figurate efle explicanda de üb

trice Dei ira, _qua in hoftes Davidis faevierit, maximum- que illis terrorem mcuflerit. Quin etjam ubi dicit PC

CXL._Graeca10. TO3

,j;1

e. ut

habet

Metaphrafis, Trsobrcii iri dvrés ^%. r. K

manifeftum eft

fignificare

iram Dei & furorem,

quem hoftibus fuis _precatur Pfaltes, Adde Iiis verba, qua: in 4 Efdr. Cap. XVI. 54. leguntur: Non dient pec- cator, je non peccaJJe; quoniam carbones ignis comburet fu->

B per

/

© ) »o (

©

pér Caput ejus, qui äicit: non peccavi coram Domino Deo gloriaejus. Ubi itidem carbones ignis defignare yi-

dencur dolores & cröciatus , quos temeritatis vindex, Deus, peccatoribus itiferat. Ut vero etiam Pauli ver- bis vindicemus notionem iftam, non dubia confirma-

tam au&oritate, permovemur maxime ex totius contex- i

tu orationis. In verfu antegreflb interdicit Roma¬

nis proprio ftudio vindil, inde petita ratione, quod i Deus ipfe Deut. XXXIL 55. promifiit fe fore certiffimum

peccatorum vindicera: lg.01, inquit,

åyjlxYttns

^• eycl dvrcnro-

åooiroo. Hinc pergit monendo, conneélente verficulum

20 cum anteoedenti particula[ev, icüv kv 7Tewel o o-s 1

x. r. A. quafi dicat: quum ergo Deus fibi referyaverit

peccata hominum uleifeendi jus, ita quidem, ut promi- ferit, futurum nunquam efife, ut fceleflum deferat poe- na, ne temere tu involes in divina jura,led _{pergas po-} tius benefacere inimico tuo, & fi hoc feceris, congeres

earbones incaput ejus, h.e. importabis illi iitam,

(

quam fibi propriam voluit

e(te

Deus. Quod vero ad

te attinet, non carebis tua: fruetu beneficcntiee: ut enim divina ultio expetet in caput inimici, ita ^tuas caritatis

opera remunerabitur Deus, qua; verba petenda funt ex 2 Salomoneo diclo. Fuere, qui hane explicationero fuo t

calculo ideo eomprobare noluerint, quod crediderint,

in v. 20. contineri rationem antegrefti momti, quo hoftibus benefacere jubemur: immanis , inquiunt, &

horrenda föret milericordia, fi inimicum beneficio ideo

tantum cumularem, ut ejus poenam gravem redderem

& acerbam, id quod etiam pracepto divino & amoris regulis prorfus adverfatur. Verum non dicit Åpoftolqs,

ideo oportere nos beneficiis ornare hoftes, ut Dei iram

in illos provocemus, fed docet tantum, quid confequa-

tur, fi fecerimus, _quod noftrum fit: fi, inquit, qua; ti¬

bi incumbunt, ofbcii partibus

fatisfeceris,

net, ut Deus

re-

e )

"

c •

remuneretür tuae Rudium pietatis, hoflis vefo tuus in-

grati animi juflifUmam luat

poenam.

Quum

ergo

ita

fit, accederenas quidem non

pofTumus fententias

THEO-

PHYLACTI & CHRYSOSTOMI, qui dicunt, Apofto-

lum in hoc loco indulgere afFeftui illius, qui injuriam patitur, & cui nihil asque fit gratum, ac hoftis videre

poenatn. Evvr^xei^> incjuit TEOPHYLACTUS

b)y

rr\ //;-

tcgo\pvx!cc rS

ccdixrfievrcs

^{' 8åsv yccg 8tcos}

tfJv,

oos e%&(>cv ko~

'hcidpfj.evcv lds7v' ooaccvsi yccg tgiccvt<x> (ptjcr)' SeAets ^{uvrov cc/jiv-} VCU&Otr, SV8gyÉT?](rOV^, t&j t^VlXUVTCC 7tM(>0T8(>0V JIfAVVOO. Et CHRY-

SOSTOMUS i) o rjMyjfAsvoe, inqnit, crav occr&evrjavj,^{8% 8-}

roo KocTe%eTUi ro7f ométois dyoc$o7s ^, eis ^tyi rtpoogloc. r§ AsAv-

TTYjXOTCS CiVTCV" 8j£V yCCP 8T00S Yl&ü duS sybfiOV KoAttdoUSVGV

weiv 07teq 8V s7tirjv/j:s( t8TQ olooogiv avra. 7T^ootov, At Vero, quum Paulus ubique tam feveras fanciat fraternas pie«

tatis regulas, ut non modo privatam vindiftam damnet,

fed infuper etiam fvadeat, ut vacui ab odio bona pre-

cemur illi, qui nos diris devoveat, promptoque auxilio fublevemus, qui nos injuriis laceflat, qui fieri po- tuiffe putabimus, ut heic indulgeret impio adfeftui, quo

qui agitetur, voluptatem capiat ex alieno infortunio ?

Nihil profeclo, ut nobis quidem videtur, heic ftatui-

tur, quo vel indicetur, facienda effe bona, lit mala in

alterum expetant, vel oblique faltem foveatur impia püniendi aut alienas ealamitatis videndae libido: fed o-

flenditur _tantum, quid ^aeternas juflitias regulas fuadeant,

ut faciat Deus, fi quis ita penitus exuerit oranem humanitatis fenfum, ut bona penfare malis

fibi religioni ^non ducat.

ment» in Eftß. ad Rom. i)

Horn. XXII. in

S. D. G.

7 i i :

-JH t&ti oisv affin

^

»ii»«-:. ^—,, •» «->

... ...

■■;■ ' ' -;!,'•■•

l;'■■

■", i?*mwmsi

?-.-r.-fs ur/r.

VT>'?:jf ■

■•*" '•*-i .> •

L : ■ ■■•■ f->~ - ii c;

■ .>• .is..^{• ; ,}

- -:7 #

<:■

• *

\"r o"

' ■ 'v- •--

m'

■

''

m

' ■

^*m

■

^{- —m ■}

--

^{■—-I-T—\>}

^{* *" ?}

^{''f l}

- *■* ,

• -

N- -^_ ;

«- i • 3

"i

•• ■

< . -->

.

•

■ - ' - ■- ■-

nom én#

«w.'^rs •...:,■

"

I^Fif'Siod- siM -p:• - " Tsmr

■

B

I i :*■ •;.

v> - • ♦

■., *•- i<8

i'-V T*

• >Q ,c

^'VV- 7- C" ( A