H . B. C. D I S S E R T A T I O A C A D E M I C A
DE
1
V I R T U T E
P O E S E O S
H O M E R I C Æ ,
au
A M , C O N S E N T . AMPLISS. O RD. PHILOSOPH. IN REGIA ACADEMIA UPSAL.PRÆSIDE
M
a g
.
C
A
R
O
L
O
AURIVILLIO,
Poes. PROFESS. Re g. e t Or d. S. R. S. M.PRO G R A D U
PUBLICE E X A M IN A N D AP E T R U S P. H I L L B E R G ,
G E S T liia u S . IN A U D I T . C A R O L . MAT. D. X X V . J U N I I , M D C C L X . II. A. U P S A L I Æ.v n o Admodum Reverendo ttane PrœclarifFmo ,
D
n o
M
ag
LAURENTIO
P O R T U A N ,
Eçclefiæ, quæ ad S. Catharinam Holmice colligitur, PASTORI M eritiflim o,
Confiftorii ibidem ADSESSORI Graviflimo, PATRONO OPTIMO.
p
rifcæ , D e c u î, H ella d o s; L ittera ti, O rbis, D e lic iu m . H om eru s, T e . A p p ella t,
Urinam . E o , H abitu. Quo. Foetarum , Principem . P h ilofop h oru m , A ntiqui/fim um .
P o fles. A g n c fc e r e , A g n o fc e s . Certe. Com item . C ujus, T u . Patrem . D ilig is ,
F a re s. C on fan gvin eis. In d u lges. V o tis. Æ que. S it. Interpres. F e lix . V enerabundae, M e n tis, M e« ,
G raecus, S e n e x , P recor.
A tq u e , H eroum . Olim. T o t . G ran des. S în lù s, E x p licu it. T ib i. N u m en .
Q uo, O m nia. R eguntur.' Quicquid. E g o . Optaverim. E t, D ig n u m . T u . Q u o d . Optes. Judicas.’
Concedat.
T e . S er v et. T u is. . E t. B o n is. O m nibu s,
Quorum. E g o . Q uia. S e t t o r . C o n to rtio n em ; E ro , Q uoad. V ix ero ,
Admodum Pv.everendi atque Prarclariflimi N O M IN IS T u i
Cultor humillimus, PETRUS P. HILLBERG.
1. N. J.
$. I.
ræcorum Poëtarum fîngulis, quo rum a nobis hodie carmina exa minari pofiunt, ætate ica ante cellit H o m e r u s , ut non nifi uni poftponendum Hefïodo cenfc- ant quidam , plerisque contra judicantibus, nihil huc usque s eodem floruifîe tempore ambo
credantur, a) Enim vero antiquitatis in H o m ero re-
motiflimæ indicium vel illud fuerit, quod fabulis fe re obvoluta vacillent, quæ de patria ejus, parentibus, appellationibus diverfis, vivendi genere, cafibus va riis, & morte denique narrari ab Hifforicis, quos jl- li quidem proximos habemus, inveniuntur, five ve ra horum nomina præferant feriptiones, five
finxe-A rint
obftare
n) Fabric. Bibi. Gr. T om , I. p. 85- 86. 37o. iq .
æ ) * ( »
rint fimulando au&ores alii. b) Neqtie certius
quidpiame fuperftitibus reliquiis prifci orbis erue tu r, quam quod lin. X L V . in Pario Marmore a p p a r e t :
d ( p’ é OfXY\ços o 7roiijTrjs icpdvti s t*} IH IH A A A I1 I {3c&<tiå s u c v t o s
dSiivcov hoyvY\Ta, ex quo Humerus Foëta claruit anni prae- ter ierunt D C X L III régnante Athenis Diogneto, un d e
i nferendum, anno D C C C C V IL ante re dem tu m o r bem in vivis Poetam fuiiïè. e) Ecfi enim fuflftcere hoc nequaquam poterit de vita celcbratifiîmi Poëtæ fcire plura cupientibus, inferviettamen conciliandis, quoad licuerit, dilcrepantibus multorum opinioni b u s , & Perraltinum faltem Abbatem r e d a r g u e t , qui conftantifïïmæ tamæ negle&a anftoritate , ubi Æliani locum de i parfis initio partibus Homericæ Poëfèos haud re&e intellexerat, usque eo fufpicandi licentiam intendit, ut ne exploratum qui dem fatis arbitraretur, an, qui dicitur, Homerus in orbe un: quam exftiterit. d)
§. 1L
Sed fi ignoranda erant aliqua tanto de Scripto
re,
gratulemur nobis, iftam injuriam palîa efle cetera potius,b) Vid. quæ ex H erodot. Ariftot. Plutarch. Proclo
difputant L eo Allât, de Patria H om eri,L ud. Kûfter. in Hiftoria Critic. Homer. Anna Daceria & Alexander Po pe in differt, de vita Homer, adjeci, editioni Homer. Gal lic. Amftel. 1731. 12. tum auctor libri Enquiry in to the Life and Writings o f Homer. Lond. 1736. 8. f) pag* 171. & 216. Tom. L in collect. Baumgartian. adHift. Ve ter. J) Perrault. Parali, des Ane. & aes Modem. Tom. II. p. 2j. 26. Edit. Amftel. 1693. 12.
& ) 3 ( £
p o t i u s, quam ut editis ab eo ingenii monimentis
penitus careremus. Na m lit de plurimis non dica
m u s , quæ periifîe putantur, nec de Batrachomyo machia, Hymn is & Epigrammatibus, quæ Ho m er i ca licet judicata fint a multis, vetufto tamen illi & cognomines inter eminenti Homero non videntur adfcribi pofle; fuperfunt integra Iliadis & Odyfifeæ co r p o ra , animata fpiritu, cujus grandia aufa, quot q u o t protulit h u m an it as , elegantiores mentes admi rari etjam tum non puduit, qvu m inveniflent tamen,
quæ ali(]ua ex parte reprehenderent. N e m o certe,
five o l im , five noflris temporibus, adeo exfors inge nii nomen profeffus e f t , u t r o t a illa, poftquam legit, ferio culpaverit ; animofius fi qui convellere ingreffi f u n t, hinc illinc factitatis accufàtionibus, vel indigna flimulatos conffat malevolentia, vel noftriævi luxu riantem elegantiam fimplici in ilio & a nobis fejun- ftiffimo quæf mfî e, vel infidis adhæfifîe verfionibus, vel nimiam denique doluifle laxitatem fupra merita non nun qua m & efiufifiime laudantium. Platoni a u tem , cujus in Poetam cenfura ardentiores hujus tant opere torfic amicos, in deliciis fuifTe, non ex dicen di folum genere apud Philofophum, quod plane eft Hom er ic um , nec Oialogica modo e forma tra&atio- nis, Homericis colloquiis fimillima, fed vel potifll- m u m ex opinionum ipfarum colligitur indole & fpe- c i e , quas pcrcenfet Academicus Dof to r, quasque Homeri derivatas e fontibus inflfcuta comparatio
docuerit e). N e m p e quoad patebat apud Græc os ,
A 2 &
e) Maflieu Parali, d’ Homer. & dc Plat. Tom. II. des
& Latinis dein reclufus vifebatur antiquifiîmorum
Scriptorum chor us, H o m er u s probabatur unice, h u jus ad exemplar fe componere & Poetæ & Oratores & Philofophi laudi ducebant,’ hunc confulebanc Hi- dorici, hoc arbitro dirimebant gentes ortas inter fe invicem controverITas, hujus feliciffimam in fingen do indudriam Ipe&abant Statuarii & Pifrores, hic e- rat, quo legendo fe oble&abant Principum litteratis- fimi, cujus ignorare monita lufusque nifi infimæ ple
bi non licebat, quemque ad Indos usque celebrem hau d tarda fama tulerat. N e c fcimus fatis, an ulli mortalium plus tributum fit laudis, confentiente fe re favore cultioris olim o r b is , qvum & datu as, il lius in memoriam, pofitas pluribus a gentibus m e m o rent Hidorici, & indituros ludos publicos, & cufos n u m m o s, & dicata templaarasque Deor umque adeo in faftigium, qui vulgo putabantur, eve&um, ut A- potheoleos oftendit a Cupero potifimum explicatum
marmor f ) . Ac nimium indulfiffe fibi quamvis ex-
idimentur haud injuria, qui fuo agebantur impetu ad honedandum quem deperire femel inceperant, ta men faftum i n d e , ut ad nos usque pod ter prope mille annorum intervallum, quodfcriptionibus con tigit pauciflimis, fan&iores Hebraeorum fi exceperi m u s , transmifia fint Homerica carmina, corre&iora multum & pleniora, quam deprehenduntur alia, ju
nioris ex ævi operibus refidua. Eteniin podquam
litteris confignaverat Iliada & Odpfleam H o m er u s, nec m . . i. i.— i . , — - ■ - ■ ■ • ■
f) Gisbert. Cuper. A potheof yel Confecrat,Homer.
nec ut autumat Jofep hu s g ) f canendo folum audito res docuerat, accidit quidem , ut continuaferie haud ubique exarata, fed particulatim potius, tede /Elia- no b ), uti vifum fcribæ cuilibet f u e r a t , variisque discreta titulis circumferrentur. At mox fupervenit L y c u r g u s , Laconicæ pater feveritatis, qui partes fingulas utriusque carminis, ex Afia in Europam in duxit difpari confpscuas habitu , donec jubenre Pifi- drato hujusque filio Hipparcho, Athenienfium regi- b u s , eu m in ordinem nu merumque XLVIII. libro ru m , quem hodie fequimur, digererentur. T a m il- lu dr iu m virorum publica dudia aemulabantur datim Critici & interpretes omnis generis, quorum illuc ducebatur acumen & diligentia, ut quam integerri mu s traderetur Home rus p o deris , nec defideraretur quidpiam, quod intelligendo ilJi facem praeferret. H i n c editiones aliae pod alias, nec commentariorum feges minor. E a ru m celebriores duæ. Altera juflu & opera Alexandri Magni ab Aridotele, Anaxarcho & Callidhene perfeQa vocabatur:/* vd{Sy)xoç e fcrinio% quia pretiofidimo Alexander condiderat, altera Ari- darcho abfoluta cenlorc, efîe eadem creditur, quæ
hodie vulgari typis folet. Commentariorum ut
innumeris fere junior aliis, dc uberrimus is ex d at, quem e veteribus collegit Eudathius, Thedalonicen- ds Archiepifcopus, clarus fæculo R. O. duodecimo.
§. III.
Scilicet nobis quia non jam e d propofitum,
Ho-A 3
meri-g ) Contra Appion. Lib. I. p. 439. T o m .II. edit.
mericorum operum pe r p et u am texere hidoriam, co n cedat, pre cam ur, L e & o r benevolus, ut notatis pau- eiflimis illis, quibus deditui forte haud potuiflent quas mox fequentur, definire conemur, qua fe v i r tute commendet vctufta adeo Poëfis, quidque de c o ris inde manfuecioribus nos inter adjungi poffic ftudi-
is. N o d r o utem ur judicio, d c podulat indituti r a tio; fed no dr um non putab im us, nid quoad exigere liceat eorum ad prasrcr ipta, quos judicaffe rettifïïme
de re tota arbitramür. H o r u m agmen ducat Diony-
dus Halicarnadends. Tfc ô/ur^vms, ait, 7r0trj<7Eù)Ç 8 /M C tV
rwoi T8 rxfJLxros fjunçetv aÅA sktv7:*7cci rc cvfXTrccv' xga Xccße £>?Acv tiêôov re rxv exii xcy 7Txl:av, xgj /j.ey$§8s xofj ty\ç otxcvoßixs xçH rwv uXKcov ocçerav cLtiolvxv eis ciXySr} rrjv 7Txçcc cct fxlfxrjaty yXXcty/xevtov, H'JWCricd! Poëfeos non unam ;partem aliquam fpecla, fed conare ut integram afje quavis, mores exprime affeclds, terminos ejus £f dijpofitionem ö" virtutes ceteras intuere ita , ut bis non di/ßmilia tu quoque moliaris i). Qnamquam enim eos potidimum alloquitur Græcus R h e to r , qui H o m e r u m imitari velint conficiendo carmine, valebit ta men regula nobis pariter, quibus de vi & meritis
Homericæ Poëfeos dicenda lententia. Seriem con
templemur utriusque carminis univerfam. Iliadis
haec fere facies. Suborta inter Agamemnonem, Græ- ci ad T r o ja m exercitus lupremum d u c e m , & Achil l e m , virium prædantem robore, gra vi s rixa in tan tu m effervefcit dididium, ut ex acie fe luosque pe nitus hic fubducerer. Illatam filio injuriam Thetis
mater
& ) 7 C &
mater J o v i queritur, & obtinet, ut vindicaretur. N e m p e , mifTo fomnio, J u p p i t e r Agamemnonem conci tat, ut in hoftem copias proferret. Paratis ad p u gn am ab utraque parce omnibus, Paris & Menelaus dimicatum prodeunt. Exitus is certaminis, ut vidlo- ri Paris intervenientis fubtraheretur ope Veneris. Q v u m autem datam contra fidem Pandarus e T r oj a n o r u m globo, fuadente Minerva, nupero Deorum e concilio mifta nuntia, telo Menelaum vulneraffet , concurritur undique in caedem multo fævifîîmam. A r q u e G ræ co ru m inter ceteros dum mira edit Dio* medes fuæ fpecimina fortitudinis, præfidium vix ali ud fuperefte Trojanis videtur, quam ut urbem H e ctor ipfe repetat & publicis ibi precibus reconciliari
Min er vam curet. Q u o pera&o, fupremoque vale
dicio conjugi & filiolo , redit in prœlium. Placet i-
terum fingulari certamine debellari. Fi gu n tu r con
ditiones , in mutuos i£tus proruunt H e à o r & Ajax, ad viftoriam nihil promovetur. Miflis utrimque præ- conibus de induciis convenit, ut fepelirentur m o r tui, utentibus etiam brevi quiete illa Græcis ad m u nienda caftra. T u m Juppiter deliberata re affligendos Graecos decernit. N e c mora, He&orea vi pr em un tur adeo, ut habiti pefîime cafirorum poil vallum co gerentur fe recipere« U l t m u m illud Aga m em no n cum ducibus cetepis arripit r em ed iu m , ut mifïïs le- gatrs Achillem mitigarent. Sed implacabilis hic nul lis aut muneribus movendus aut precibus perfeverac. Neque tamen ani m um adbnc abjicit A g a m e m n o n ; cuftodias difponit ? in caftra hoftium Ulixem & Dio m ed em
& ) 8 ( £
medem exploratores mittit, fe fu os q ue inftruit in p u gnam quam diligentiflime. P u g n a t etiam m a g n o impetu, donec & ipfum necefîe effet & plerosque Græcor um Principum vulneratos in caftra reportari, haud fine tumu lt u, qui Achillem ipfum m o v i t , u t Patroclum fciicitatum mitteret. H e f r o r , q u e m p a u « lifper detinuerat cœlefte juflum, nunc inflat eo f e r o cius. Caftrorum vallum o p p u g n a t , portas disrum- pit, in naves usque fugientes pellit. N o fris per t e nebras clam petendum mare cenfet A g am em n o n ,
contra retinentibus Ulixe & Diomede. U nus N e
ptunus frafras Gr æco ru m fpes luffinet ; dor mie nt e J o v e Ajacem firmat ita, ut Hefrora denique pro- (fernerer. J u p p it e r autem, fraude cognita J u n o n i s , N e p t u n u m coercet, H e f r o r a , medente Apolline re- flituit, novam meditatur calamitatem Græcis. J a m
injefra ah Hefrore flamma ardent naves. Patroclus
igitur amicus intimus Achillis ab eo impetrat tan d em , ut in pug nam , Theflalicacum cohorte, Achil
leis tefrus armis immitteretur. Variatur p rim um
feena Achilleæ opinione virtutis, fed per fonatum mox trucidat H e f r o r adjutus Apolline, direptis ar mis. Nun ciu m cladis vix cepit Achilles, qv u m ad ulcifcendum profilit, immani primum voce terrens,
armis dein u(us a Vulcano recens confefris. Patro
cli interea fervatur cadaver. Achilles autem recon
ciliatus publice A ga m em n o n i , quorfum cumque ra p it ur , fugat, flernit, proflratos cumulat, nihil us
quam veretur obflaculi. Ac permittente J o v e , ut
rem agant Divi mortalesque quemadmodum lingulis
judi-judicaretur optimum, fragor oritur, ftrages, hor r o r tantus, ut telluris veluti ipfius compages treme* ret. In urbem disjeftis Trojanis, (olus reftat He&or, p u g n a m initio eludens, poftremo pugnans ita, ut A- chillea transfoderetur hafta. Hinc Patrocli revocat fun us, omnis generis honeftandum cultu. N ec fegni- us ab Achille redditum Priami precibus corpus Ilii, publico lu&u, per undecim dies, Trojæ prolequitur Kegia domus & univerfà civitas. Odyfleœ argumen t u m paulo eft fedatius. Deorum ftatuitur concilio Ulixis in patriam reditus. Ante vero Telemachus, graviter increpatis principibus, qui fummam ad fc r e r u m pertraxerant, & matris infuper nuptias im po rtu n a temeritate ambiebant, anquifiturus Patrem, M in er væ jufTu abit. Venit Pylon, in vi fit N e fto ra, m o x Lacedæmone Menelaum audit, de Ulixe narran* t e m quidquid refciverat. Proci perdendum abfen- te m decernunt. A t J u p p it e r , delegato Mercurio, praecipit Calypfo ut Ulixem dimitteret. Hic naufra gio elapfus in Phæacum litus projicitur, Nauficaë Alcinoi regis filia prima con(picit & parentis in do
m u m ducit. Humaniter excepto hofpiti paratur na
vis, qua deveheretur. Dein rcgatus ab Alcinoo quis effet, qui detinuifient errores, quæ vidifiet, quor- fum tend er et, enarrat. Gratifiima oratio audienti bus nova meruit abeunti documenta amicitiæ. In Ithacam exponitur, apud Eum æum paftorem per- n o & a t , quem eodem petit tempore redux ab Lace dæmone Telemachus. Patrem filius agnofcit, in regiam, falutatum matrem pergit. Eodem venit
æ ) « o ( &
jam pater E u m æ o comite, fed n o n d u m agnitus; ad
procos Penelopes divertit. Irum pugnis fupeiat i
Penelopen procorum cin&am (ludiis & muneribus contuetur, nec minus turbas fpeftat damnaque plu rima, quibus vexari, abfente eo, regia domus coe
perat. C u m Tele mac ho per no&em arma conqui
rit; cum Penelope fermonern fociat, narrantemque iplam audit conffituifie tandem fefe, tot e procis m a
ritum deligere. Euryclea nutrix regem efTe intel-
ligit, fed edicere prohibetur. Feftee celebrantur e-
pulse, (ollemne accenditur lacrificium. Ulixes varia
injuria deluditur. Penelope adftanribus circa procis,
maritum fibi fore nuntiat, qui Ulixis arcum te nd e ret ita, ut ipfa dittura eflet, Fruftra moliuntur fin- guli. Ulixes rem perficit & duobus interea fideliori bus miniftris lefe aperit. M o x armatus & ftipatus
Telemacho amicisque illis du o b u s , rebellem o b t r u n cat cohortem, Phemio Poëta excepto & praecone
Medonte. N e q u e in reliqua purganda dom o, com
ponenda , expiandaque cunftatur. A cc ur end Eu -
rycleæ non credit initio P en el o p e, Ulixi autem red dita Divinitus priftina forma, maritum fibi illa qu o que redditum kctifiima perfentit & ample&itur. In- terfc&orum animas fuis disponit fedibus Mercurius. Ulixes ad La ertem properat, qui lervati filii inopino plenus gaudio promtifiimam commodat operam, ad fceleris ultimo focios & defenforcs exftirpandos, tori que adeo imperio priftinam reftituendam tranquilli tatem,
» ) « ! ■ ( » «. IV,
Qui H o m e r u m ipfe l e g e r i t , non nifi primas - tantum lineas poficarum ab eo rerum ardfifïïma , q u a m dedimus, capi potuiflè effigie dolebit. N e q u e tamen accidet, opi nam ur, ut hæc ipfa, manca quan tu m v is & obfcura, copiam non oftendat vimque fere im me nfa m in eo, qui tantum agmen diverfiffima- r u m imaginum , fingentis ipfe fui commentus cer ni tu r ubertate ingenii. Habueritne verniliores, quos imitaretur Poetas & quales , affeverari certo non
potefl. At fi vel exflitiffe vulgo, Trojano etiam de
excidio, ca r m in a , q v u m ad feribendum fefe applica b at , lar giremur, perflabit nihilominus fidlrix illa foll- ertia, quam pulcherrime e ffrit créateur Calli appel lant, inexhauflæ mater abundantiae, & rerum tam præfens domina, ut nullam non fuo arbitrio fubjiciat, nullam non defervire jubeat inflituto, cujus fit ex plendus ambitus. N u s q u a m eget H om er u s, fati gatus nusquam audendi remittit alacritatem, auden tem nihil impedit rem oræ, obfequiofa comitantur fa cilitate quæcunque in terris non modo fed in cœlo etiam attingi fele humana cogitatione patiantur. U- nicus aeflus ille» a quo incipit Ilias, impatientis ani mi in Achille, haud per fe fane efficax magnopere ad patentius aperiendum fpatium carmini, H o m e r i co tamen ubi concitatur ab ingenio, tantam fubito in amplitudinem propagatur, ut fedecim mille ver- fibus idoneum, nec debile ulla ex parte,argumentum dederit. A c ditior quamvis videri forte poffit adpara- tus, errantis in OdyfTea fortuna Principis
que interea dom us pariter & imperii fecuritas, li quet tamen io x potius a t l u m contentione induftriae P o e t a m , quam rerum adjutum fec und itate, difil- millimos cafus idos & eduxifle in altum & fubmififTe
ventos. Ed o , di&a fcriptave eorum plurima, quæ
refert, d u d u m fuifle ab aliis; p u t e t u r , neque enim refragabimur, fuos in ufus ea convertiiïe. A t con vertit ita, ut per naturam r e r u m , quas conju nx it , intentis oculis, has denique exprefferit coloribus , non tam tradu&isaliunde, quam ipfarum propofitam nativamque ad veritatem accedentibus quam proxi
me. Ingentem multitudinem comparationum non
urgebimus, nec prodigia ubique nova cœlicolarum, nec bellicarum concertationum variatas per pet uo vixque numerandas fpecies , nec cetera, q u o r u m denfa congeries oculos fenfusque nonnullorum haud implet alicer, ac folet in arbore , cui pingvius folum midusque coelum, nimia ramulorum & viriditatis luxuries A). Chara&eriim intueamur in Diis Sc h o minibus, qui loquentes agentesque inducuntur, dis crepantiam mirifice multiplicem, Homericæque ad eo propriam P o ëf eo s , ut nulla certe in alia par ex
cellat idius opulentia artificii. Humanis mentibus
vix affe&us ullus inciderit, cujus non exemplum H o m e r u s alterutri inferuerit Poemati. Nec (impii- ces modo, qui fpettari pofîint, æmuiatur; perm ixto rum veluti inter fe invicem repraelentat totidem vul tus, quot oriri h u m an o r um in conflftu m o ru m fo-leant.
& > ! * ( »
Icant. A g a m e m n o n , Diomedes, Patroclus, Ulixes, Ac hi ll es, H e t t o r , & He ro u m quis non Homerico r u m ? virtutem finguli oftendunt animi, cui nomen fortitudo eft. A t lentus fimul hic confpicicur, ille rapi- diffimus; temerarius alter; alter confilio magis nititur, qu am corporis r ob o re ; armis hinc arrogantur omnia, illinc fervandæ patriæ princeps gubernat cupiditas* Adornatas inter millenas facies, ne unica quidem alteri fimilis invenitur in tabula, qua congruentio- r e m , hac quidem ex parte, nemo ullus confecerit. Breviter, led & H o m er i ce , Boileavius:
L à 'pour nous enchanter tout eft mis en ufage,
Tout prend un corps, une am e,un efprit, un v if age /).
Itaque iftius, tot per fæcula, adeo perennis manfîc fundi fertilitas, ut noftris etiam temporibus , quæ diffluere politiori eruditione prope credantur, non fatis inftruftos fefe vifum iri TafTi, Milconi, Boilea* vii, Voltairii, Du Boccagiæ exiftimarint, aut natu- ræ in familiaritatem admiffôs, nifî illinc antea tam quam lætifflmo ex agro collegiflent pabula mentibus, quibus uficatum nihil nec tenue eflet perficiendum. N i m i r u m arte in omni, quæ naturæ rerum indita decora a f î è q u e t u r , hominumque fentienda animis explicabit, hoc eff, in fpatiofiffima ditione ftudiorum, quæ pulchrioriun diflingvi folent t i t u l o , utiliffima erunt Homerica fpe&acula, quod vix plura alibi, r e r u m ipfarum formis fimiliora, & quod inde fequitur aptiora ad imaginandi in nobis vim exercendam con-
fpiciantur. B 3 §. V.
æ > h &(
Ç. V . !
Atq ui praecipiunt Phiiofophi, cavendum illis maxime in artibus, quæ imaginum varie creandarum amœnitate continentur, ne, turba ipfa fi&arum fpe- ci er um , in ejusmodi monftra abripiatur mens, qui bus nihil denique rationis & veritatis fubfit. H o merus e r g o , quem Philofophum haud minorem, quam Poetam, antiquitas omnis credidit, perampli illius, ab ipfo inflrucli, veluti orbis incolas omn es, r o b o r a , vices, ornamenta difpofuic tam fcienter & colligavit,ut alia in confpe&um non daret, quam quæ propofito quadrarent confilio finitasque huic d u d u m
metas contingerent. Primi non repererunt noftri
homines, perfettum efTe, in quo omnia ad unum quid-
piam exhibendum confentianr. Viderat idem olim
Poëta, natura m o n t r a n t e , ia ordine ab ea fervari folito, totamque proinde, q u an ta cu m qu eeft, rerum eventorumque implicatiffimorum confequentiam, in Odyflea non minus, quam in Iliade, unum iftud jus- fit advehere, quod exfpe£tandum letloribus promi-
ferat. Achillis, Divinitus vindicati, celebrandum
nomen in mente habuit, ubi Iliados fufcepit fcriben- dæ operam. H uc igitur inclinantur & referuntur o-
mnia. Ut natalium eluceret fplendor , ortus matre
Dea fingitur. U t u n u s , qua nt um pofiet, cerneretur cun ft is, obruendus erat injuria, quæ fecedere coge ret a reliquis. U t non fine Nu m in e rem gefiifie huc usque patefieret, læfi agendam caudam Ju p p it er i- pfe fibi attribuit. Quibu s profpere pleraque fucces- ferant, d u m una is ibat, his nihil amplius latis eft
» } l ï ( »
praefidii, p od q u am defiderari cœperat. A d incitas re di g un tu r G ræ ci, ut fentirent poftremo, ducibus fîmul fociatis ceteris un um prædare Achillem. Et- jam dum non pugn at, dum legentium quiefcit fub* du& us oculis, fuæ virtutis emicat excellentia. H o r tamine irto denique eriguntur Trojani ad redinte g r a n d u m c e r t a m e n , quod contra ie ruentem Achil le m non vifuri edent. Abfente eo , fine vallo, tur ribus, foda, quibus ante non indiguerant cadra, tuta no n cr edu nt ur. Illius ut tota confpiceretur gloria, gloriofidima quaevis agenda erant ducibus ex utraque parte praecipuis, quibuscum comparandus dein lon
ge emineret fuperior. Ipfe, qui contemferat nuper,
A g a m e m n o n , fibi fe ad vi&oriam reportandam fuf- ficere g lo ri at u s , ubi temeritatem fentit, adigitur ad mittendos, qui muneribus gravifiimis, omnibusque precibus injuriæ delere ignominiam conarentur. E t ne dubia ulli edet in HerÖe tuendo cura cœlefiium, neve forte fortuna affligi Græci putarentur, gnaviter fe d e f e n d u n t , donec ja&o fulmine palam profitetur Ju p p it er , nolle fe jam ut potiantur votis. Quidquid Patroclo a c c i d i t , eodem ducit, quo agunt c u n f f a , nempe ut amare non minus Heroa leQores velinf quam admirari, tum ut minime fra&is, quæ Aga memnoni d u d u m minatus fuerat, in arma reverti
poffer. Occifo Hef lo re, ludi celebrantur in hono
rem Patrocli apud Graecos, Trojae He&oreum fu nus pe ra g it u r, ut eorum (uperefie condaret nihil, quibus plene vindicatus fibi Achilles videretur, ut- que confummadb c u m le&ores intelligerent quid
quid ad liberandum, imminentis ab metu p er i cu li , patriae gentis exercitum pertinuiflet. Ub iq u e c o n t i nua ferie caufiarum & ex his orientis viciffitudinis, feftinatur ad eventum ; praecedentibus, quibus fa cium credatur, ut fequi potuerint, quae poft legun tur. Raptim aut per (altum non irr u m p it , nifi q u o d humana majus follertia N u m i n i s praefentiam portu- labat, haud indigam morae, qua mortalium generan t u r opera. Ira fervens Achilles, quam apte q u a m que congruenter indoli humanae mentis, fuccedenti- bus fibi invicem præparatur (limulis, ut flefli pos- fet? Legati primum aggrediuntur; poll audit ipfe no n fine fenfu miferantis animi clamores co r ru e n tium in acie civium ; mirtus dein Patroclus refert, quot cecidiflè viderar, quæ N er to r dixerat; hinc la crimis idem inflat amiciffimus; tum videt Achilles volitantem in aëre flammam, quæ naves G r æ c o r u m prehenderat, denique cæfum amicum narrant ex acie accurrentes, m) Qui humani animi comitari adeo & exprimere potuit nunc ebullientem imp etu m , nun c fubfidentem iterum rapiendamque aliorfum ægritu- dinem , huic facillimum quoque fuifle oportuit in ce teris, naturam non deferere, id ert pulcr ifudin em,
quæ difpofitione commodifiima fingularum partium exfurgit, imitari. Multa quidem congeffit de la M o t te «), ut hac laude Poetam prive t; fed texturam I- liados artificiofiffimam ab eo perlpe&am haud fu i fie, non m ir em u r , q vu m fateatur iple, vix
fcirefefefa-tri) Batteux Cours de Bell. Lettr. T om. IV. p. 167. n )
tis quodnam pomTimum exponendum argumentum
illius auctor voluerit. Ho c certum eff, in Odyflea
e a m d e m , atque vidimus in Iliade, regnare fapien- rem proportionem ac diffribucionem perfonarum a- ét i o n u m q u e , quibus Poëma conflatur. Ulixem fibi iflo carmine Poeta delegit com memorandum. C o m memorat autem hac ex p a r te , ut quid redituro in patriam Principi acciderit obflaculorum, quaque p r u dentia cu n tt a f u p e r a v e r i t , proponatur intuentibus. In hunc exitum confpirant, quæ de itinere Telema chi , de commoratione Ulixis apud Phæacas, de mi ris illis erroribus & periculis, quæ fubirc necefle e- rat antequam advenerat, de feceflu apud E u m æ u m paflorem &diverfis veluti momentis tem porum , quæ opus erat fumma captare follicitudine, ut ab iis ini tio agnofceretur unice, qui non impedirent, ubi re primenda denique audacia iniquiflimorum hominum & abigenda dedecora, abfënte domino, regiæ d o mui æque ac toti illata imperio. Nihil heic nifi fuo
inlertum loco. Quæ brevius indicari fabulæ pofce-
bat habitus, in transcurfu tantum oftenduntur, quæ potentiores futuræ erant machinæ, omni cum a ppa ratu neceflario comm ove ntur ad efficiendum, quid quid finem laboribus imponeret. N e c in humanis m o d o , caufjas jecundarias appellant vulgo Philofophi, fed in Di vinis etiam conffituendis, hoc efl ultimis& maxime fublimibus, ea per utrumque poëma elucet granditas confilii, ut cohæreant ima fummis, nec ullo vel in angulo totius laboret fumma o p e r ;s. Efl q u o que huc referenda conflantia in fervandis Ungularum
per-& ; i s ( »
perfonarum chara&eribus, qui innexi ita funt, omni in Poemate, re rum iplarum ordini, ut nifi rite hic progrediatur, ne fervari q ui d em illi poffint ; t u m quod loqu endi, agendi, quin & tacendi vices non temere defignatæ fillantur, fed ea ubique temperan
tia Sz efficacia, quam veri fimillimam omnes praedi
caverint. H æ c & his affinia alia plurima ubi conjun g u n tu r , docebunt haud dubie, nemini non H o m e r u m lufpiciendum efîe, cui in operibus, ingenii con dendis artificio, curæ fuerit
Ut jam nunc dicat, jam nunc delentia dici Pleraque differat Ö preefens in tempus omittat. o)
§. VI.
Ac fi minuta laus exifiimetur, invenire vel co* piofiffima, aut ingeniofe collocare, nifi proba fint ec- jam & homin um ad formandos mores idonea, illi quoque fententiæ nos fubfcribimus, qui ne legen dum quidem H o m e r u m fuaderemus, fi legentibus quidpiam infinuaret turpioris vitii. Ingenuae hone- fiatis adeo eximia promit fpecimina, ut gentililmi fub tenebris vix cogitari fimplicius aut exhiberi potu-
ifie fortius videantur. Certe non primæ tantum ad*
olefcentiæ, veteri in Græcia & Latio, ponebatur fub oculis tamquam
Qui quid fit fulcrum y quid turpe, quid utile, quid non Plenius ac melius Cryfippo ac Crantore dicit pj i
fed & Socratem Moralis Philolophiae faniffimum o- lim do&orem Homeri propterea cenfendum
difeipu-lum
o) Hor. A. P. v. 43. 44. p ) Horat. Ep. IL lib,
mm
?K ) 19 ( &
Ium contendit Dio Chryfoftomus q) , quod eadem praecepta , quae inculcare dein conatus eft Philofo- p h u s , jam ante tuliflet Poëta. Sanctioribus veritati b u s , quas nili Divino beneficio non cognofcimus , puriori traditas codice, fimillima haud pauca in eo vidit Thomaftinus r) & Dacieria / ) , quod mirum fa ne non foret, fi ut opinantur quidam /), in Æg ypto verfatus fit, ibique, aut dein alibi, fcriptores iacros legerit, qui vi vente adhuc eo prodierant. N o s illa modo e x c e r p e m u s , quorum veros ienfus Ho me ro ne pervicaciffimi quidem ofores dubios fecerint. U- traque fabula, fi univerfim fpe‘cfecur, & Iliados & Odyfîeæ, eo tendit, ut vindicata aequitas divina o- p e , & fuperatis difficultatibus triumphare cernatur
longo rerum ufu parta prudentia. N a m quod urget
de la Motte u) & Horatio x ) forte ftriCfius quam par fit inhaerentes Iloflu y) &
13
acieria z), moraliter vitiofum effe Achillis CharaCferem, ex Homero, uti noftra quidem fert opinio, probari vix poterit. H o merus animum dedit maximum, nec r o b u r minus corporis; haec dominatur veluti fpecies; fed & ami citiae tenaciffimum offendit, in obvios quosvis hu- maniffimum, Divini fervantiffimum cultus, datae fi dei nusquam immemorem; quæ fingula nifi invir-C 2
tuti-q) Orat. LV. p. 558. edit. MorclL r) Method, d’
etudier Chrétiennement les Poetes lib. II. c. I. p. 312. fq.
s) Praef. & notis in Homer. Gallic. pafTim. t) Mer. Ca-
faub. de nup. Hom. edit, ii) Lib. cit. p. 10. fq. x) A. P. v. 121. 122. y) Trait, du Poêm. Epique Lib. I. cap.
tutibus fapiens non habuerit. Si meritum p r æ te r omne illatam fibi injuriam tulerit immoderatius, C\ hanc fleverit, (i precibus moveri ilÜus, qui læferae , omnino noluerit,
A ces petits défauts, marqués dans fa peinture, V ef pr i t avec plaifir reconnoit la tiarure a)»
Erat neceffe Poétæ, ut hos nævos non exciuderet,, qvum exlidere alias cafus illi non potuifient, quos i-
pfius complodebatur ratio fabulæ. Qui n & pactus
Achilles cum Agamemnone iociecatem a r m o r u m , ti3ud tenebatur d iu ti us , quam p a d a s una conditio nes fervarat alter. Crudelem noftra tem p or a, & r e d e omnino, appellaverint, qv um ne mortuo q u id e m H e d o r i pepercerit, fed quæ tum imperitabat belli* cæ fortitudinis exiftimatio & ulcifcendi amici lex in violabilis Homero non permifit, ut Achilleam vim
ifiam turpem crederet. Nihil autem docuifie vi de
tur uberius, quam Divinæ curæ 8z providentiae fub* efle omnia, quæ terris five bona five mala inciderint, qvu m vix ullam vel minimam percenfeat rerum con- verfionem, cujus non e cœlo caufiam repetierit. N e c o b rcurum eft, quin uni in e u n d a Numini fu m m u m tribuat imperium , quamvis refilire non potuerit a fu perditione partientium varios in ordines Divinæ amplitudinem potentiae,, nec disjungi a licentia, quæ hom inum non virtutes modo fed &c vitia Divinitatis
quodam involvit fimulacro. Nullo quidem excufari
hæc modo poterunt ; H o m e r u m tamen liberabunt ab
-VC ) at ( &
ah impietatis crimine, qua judicarunt multi reipfa exiflimaflc eum & docuifle turpia omnia & indecora, quæ de Diis immifcuit carminibus, ambitu contineri ideæ, quæ Divinitati refpondeat. Loqui c o a d u s ut fui confveverat ævi temeritas, indicare non raro lo n ge voluit alia & fublimiora, quam exterior præ fe
ferre videatur figmentorum cortex. Bonorum polfc
m or te m præmia, im proborum pcenas expingit. Ni- bil adeo fu neftum, quam impotentis animi cupidita tibus fe permittere commonftrat; T u m pledi fæpe cives re gum ob noxas & publicæ rei nocentiflimam effe difeordiam e o r u m , quorum regetur imperio;; primarium licet hoc Iliados effe argumentum, dicenti bus Bcffuo b) & üaeieriæ c) vix credamus. In He*
d o r c o illo:
‘Eis ctœvcç cc/xvvsSai 7reçi Ttdrçtf d),
Augurio e ß , patriam defendere, certius omni
qnamne fentitur efficaciter dulce & decorum filis- fe pro pati ia mori ? In Ulixe quam prodigiofa & foll- ertia menti«? & conflantia? In Priamo, in A n d r o m ac he , in Penelope, in Tele mac ho quanta docu menta caritatis, quæ hominum maxime conjundio- nem mitigat & facit tolerabilem. Helena ipfa, (ua levitate animi, quæ Europam Afiæ commiferat, flens acerbe & anteactam vitam deplorans non alio induci tur confilio, quam ut deformitas pateret criminis. Jmmenfum foret quæ huc pertinent omnia confèda- ri. Pertinebunt autem illuc jure merito (èntentiæ,
C $ qui*
0 Lib. cit. c) Corrupt, du gout p. cit. dj Iliad- XII. y. 243.
quibus multa inefle vis dep rehenditur ad honeftatis perficiendum decus, colle&æ perdo&oque illuftratæ commentario a Duporto in Gnomologia, quam vocat,
Homerica, e) Etenim in Poetam, qui folius u t e b a t u r
fui lumine ing enii, nemo injurius adeo exftiterit, quin fi comparet cum Chriflianorum bene multis , hoc certe præferat nomine, quod circumfpeftior cfTe & prudentior non p o t u e r i t , fi qua forte in i m a gine offenderit, deiiitutus præfidiis, quæ n o n d u m mortalibus obtigerant, qvum illi contra nefarii fæpe deprehendantur & impii media in luce, quæ re ftio- ra patefecerit.
§. VII.
V er u m tamen periit forte dudum certior & d e licatior Græcæ lingvæ cogn it io , ut qui diftionis in H o m e r o fummam elegantiam & con formationem, fupra quam dici polTit, r eru m varietati æquam lau dent hodi e, nonnifi vaga quadam nitantur au&orita- te h o m in u m , quos fuæ olim amor patriæ & præju-
dicatæ opiniones reliquæ deceperint. Ita fufpicatur
de la Motte y) . Sed contra flantibus, unum modo,
q u o d n e c diffimulare ipfe potuit, regerere fuiffet fatis, videlicet H o m e r u m Græce neque le&um ab eo u n quam, nec legi potuiffe. Etenim,fiiftiusmodi uti liceret male cauta diffidentia, ne ullus quidem foret, non Græcorum modo veterum Latinorumque fed &, lin- gvis jam demortuis ceteris qui feripferunt, auefo- r u m , quem five c o m t u m , five non c o m t u m , noftra
ætas
æ ) *
3
( æætas legitime pronuntiaret. Concedamus , necefie
eft, luis civibus multo fvaviorem gratioremque fen- tiri oportuifle H o m e r u m , q u a m nobis j a m , noflris qui lingvis adfvevimus, judicari poflic; nec tarnen facultas propterea lingvæ, cujus demumcumqiie m o r tuae, in qua litterarum quidem ampliora monimenta fu- perfint, addifcendæ ita, ut æfhmari lcriptorum poffinc merita, denegetur aliis, quam qui diligentiam ad difcen* du m non adhibuerint. Caret Homerica eloquentia fu co & blanditiis, quibus verborum magis lufus, quam r er u m po r rig un tu r fenfus. Simplex p r o g r e d i t u r , naturali agit vi imaginum, fui veluti lineamenta ævi
fecum portat. A c
1
Î artis fummam elfe, a naturaquam proxime diftare fireilitudine, cogitafTet J u l . Cael. Scaliger g ), Grammaticus major quam P o e t a , Latini peritior termonis quam Græci, Virgilianam di&ionem Homericae non ubique prætulilfer. Nihil huc usque in H o m e r o deprehen/um eft coloris, qu o d ftru £hr um ab eo re rum habitus non poihilaverit. majeftatis v e r o , emphaieos, concentus virtutumque in oratione reliquarum exempla ubi darent Magiftri artis, qui Græcam lingvam, non uti nos hodie, ex libris didicerant, led patriam loquebantur; cujus or dinis funt A ri fto tel es , Dionvfîus Halicarnaffenfis,
Longinus, H o m e r u m evolvi jubent omnes. Diffu-
fas interdum orationes, comparationum latiflime ten- farum fpatia, in defcriptionibus minutillima quævis nonomiflà, epithetorum frequentiam & repetitio
n e m ,
■ » ) ' 2 4 c &
•nem, multaque expreffa. iisdem verbis, quæ variata placuifient forte dul ciu s, obfervarunt recentiores Critici. N e c n eg ab im us , in h o ru m quibusdam fie ri non poffe, quin noftri m o re s , nofiræ lingvæ, ab Homericis difcrepantes ament (fili diffionisque fle xus. Inde autem quisquis intulerit, peccafle H o m e rum , habendumque inficetum, non judicabit fapi- cntius, quam fi veter um Statuariorum quoque Pi- élorumque artificiofiffima licet opera damnaret, quo d vefbtum, ar m a, fupelle&ilcm reliquam fuorum ad temporum confvetudinem informaverint. Copia fe re eft, omnia pervadentis, ingenii, quæ H o m e r u m , (i quo loco putetur fui incuriofior, abripuit; fed & nervofe potuifle dicere, e plurimis teftetur v e r fü s , quo captae bello flentes inducuntur fervae Achillis,
Hxrçcy.Xcv 7tçcQccgiv , aÇ)ciuv f cevroev xr,äe txcc^r
Patroclum jpecie, proprium re quaque dolorem, g )
& quo fenfus continetur acutus omnino, nec ulla fa
cile in lingva paucioribus efferendus verbis. Ita
que fi qui nos inter ad eminentius optent Eloque n tiae fafligium adfpirare , Quintilianum nec dedignen- t ur monitorem , qui Homerum cenfet a nemine jupera•
tu m , in magnis jublimitate , in parvis proprietate, la tum , ac preß um , jucundum cß gravem , tum copia, tum brevitate mirabilem, non poetica modo fed oratoria
virtute eminenti[Jimum h ); nec falfum putent Popium,
qui admirationem vaticinatur perpetuo comitaturum m a
gnis ingenii / , c f viB um iri nunquam vel optimis a je ri-
ptcribus i). §. VIII.
g) Iliad. XIX. 302.. b) Inflit. Lib. X. 1. i) Jud. de Script. Horn. p. 151. Tom . VII. edit. Gall. Dacier.
& ) 2S ( &
§. VIII.
Sunt alia plura, quæ tam antiquo & u b ere in fcriptore ere&iorum mentium ftudia alliciam. Hifto- r i c a , Geographica, antiquiflîmorum jura populo r u m , rudioris inter homines vitae & commoda & o n e r a , Philofophicorum errorum o r ig in es , Tu« perditionis hiftrioniam, ut mittamus c e t e r a , non aliter attingit H o m e r u s , ac qui
IlcÀÀà;v d1’ 06v$ çco7Tûûv î‘dfv oc~eoc x & f vcov eyvco,
Multorum fenjus hominum £$ 'perviderit urbes A).
N o s v e r o , qui ultra Poetica jam non nitimur, ipd- u s q u e revocamur tra&ationis modulo, in Boiviniano illo fubfidamus: P Iliade £
5
* P OdyJJée font deuxgrandstableaux, Les grands tableaux fe voyent de loin; il ri ejl 'pas neceßaire que tous les traits y Soient ß finis fS ß réguliers* C eft meme un défaut dans un grand tableau, qri un foin tro p Scrupuleux. On prend Souvent pour vrays beauté ce qui n e ß que parure ornement étranger. Il n y a point i ï endroit dans les plus beau tableau du plus grand mai- t r e , ou Son ne puifje ajouter quelque cbofe en le retou- chant. Laifjés le Comme il eß, ri eft un excellent origi•
nul. Si vous y touchez, il pourra être plus orné, C> avec cela moins beau, qri il ri etoit
auparavant l).
S. D. G.
k) OdyfT. I. 3. / ) P. 17c). Tom. I. Hift. de V
A c ad. de bcll. lett. edit. PariC 4. Conf. Strabon. Geo g rap h . Lib. I. p. 26. edit. Almeloveen.