ι. Ν.
J.
De
DU
R
AT 10
N
E
MENTIS,
TKIADEM
THESIÜM
PHILOSOPHI-CARUM,
Confentiente
Ampliljf
Facult.
Philofi
llluftris Acad.
Üplal,
Sub
PRiESIDIO
VlRl CELEBER
Dn.
laürentii
ARRHEN1I,
Hiffc. Prof.
Reg. &
Ordiü»
h. r. RECTORIS MAGN1FICI,
PRO G R A DU Titbhcß
disqttifitiom Jubmittit]
löHANNES
BROWALLIÜS
,"
And. Fil, Dalek.
InAudit.Guft.Maj.
die XXIII.Map
;anni μ dcc xxix.
Horis ante meridiem folitis,
VI R O Adptodum Rever.&
PytcUriJfme
Mag.
PETRO
BROXFALLIO.
EccL
Kopmgenfis
PASTOKi
rne-ritiifimo & adjacends diftri&us
PRjE-POSITOadcuratiilimov
Ρ AT R II O CARISSIMO
, VIRO Plurim.Rever. OfPrtrlarifftmo
Mag.
MATTHITE
Eccl.
Skinfkatteberg.
PASTORIopti¬
ma , vigilanciiiimo,
EVERG ΕΊ/Ε
jugiter
honorando.
V I R O Spettatifllmo
D:no
C A R
O
L O
Min. cnpreae ad
Riddarhyttan
DIRE-CTORI Sollertiiiimo,
"BENEFACT0R1
optima.
SpeSiat* Integr. & Pidei V J R O
D:NO
PETRO
SOMMOR,
QfSd». Ferr. in
Trångfors
&Skinfkat-teb. PoiTeflfori &
Infpe&ori
vigilantiffimo
V 1R O AdmodumRever, & PraeUrljfi^
mag.
o l
ii
v
o
38©$.sr$l9l/
Eccl
Lindesberg, PASTORI
&
PRAiPOSlTO digniifimo
cAvuncali loco atermtm colendo.
V1R O Plurim.Rever. Gf Prae/ar'rfßwo
d:no
ρ
et r
o
Eccl. in Ramnäs &SuraPASTORl
optime merito>
f Ävwculi loco nunquam non
fttjfticiendo.
V I R O SoeBatiffimo
D:no christ1erno
christ1ernin,
Officin, ferrearum ad
Skinikatceberg
Patrono & PoifeiTori
perinduftrio>
F AU TOR Icertijjimo.
Plur. R*ver. & DeSizJfimo V I R O
d:no
magno
lindelio,
Comminit Eccl. Skinfkattcb·
fi-deliffimo,*
On.Ceriiffata Fade,
pe. Simplex* Et. Incomtå.
Non, Munepibus. Ρλffoli¬
tis. Quippe. Pauper. Et.
Otba. Sed. Fie*
täte. Sed.
obfecjtiio.
Vobis.Viri, Vcre.
Venerandi. Et. Speffabiles. Placere.
Stu-dtt. Mea. MuJa. Ac.
Veftrum· Favorem.
Quo. Ceu. Setpione. Suffulciatur. /.inxie. Expetit. Sentiens. Se. Oneτi Impefit
o.
lm-parem. Alias. Erraturo. ProgrffJurain_j,,
Poplite. Exrimefdtt Spumantcm lindim. Et. Fluffibus. Horridum.
ÅLcjtior. Debi*
Iis. Carina.
Blandamgue.
Malaciam. Sal*tern. Propidt. Νavit <s. Reffricem.
Sxpo/dt«
Curam. Vtfira Indulgentid,
Tenue. fifUO.
Vehitur. Mea. Miifa. Lignum.
(Sequiori.
Fnim. Fortunte, PaUiäa. Convenit.
Imago.) Naufraga Svitabit. Saxa Et. Infanns·
Ponet. Metus. Μelioris. Fortuna, Spt*
Et. Prolixo. Refeffa. Solatio*
±Adm. Rev.
PrteclariJ] SpeflatifJ.
Ρlur.Rev.NomiwtmVeftrorum
Ouitor obfervantiffinius
/. ν.
y.
Thes. I.Oratio
a)
*7z
permanens
tiam
rei tnfno
ejje,
fitt,
qmmcmque
exijlentia
conttnuationem
B)
>Hane,
pro
maxima
fnbfiantiamm
differentia,
ζ/Ζ
infrr
infni-tam
c) G? jmitas
d), vel
ßmul-taneam
e)
noel
fuccesftvam f)
^
prehendimus5
prior
äter
nitas,
po-fiertor
tempus
dtcitur
g)*
.>%" ö
a) Ita communiter
hoc
utunfui*
durationis vocabuloPhilofophi
f Vide fis Rein&. Henr. Rolliipra?l.
metaph.
cap.V.
p.148.
&
ieq.
Puilälethä: Basilii
fpec*
Phyf. Eciedico
-Experimentalis
c»Xll.
§.
ι. ρ. 18*·&
ieq.
ntinnu-meros alios prsetereartn
Duratio-nem vero
intelligirnus
non ratmnit feu
imaginariam,
ied realem,
qua·,reipia & citra
omnernmentis
Ope¬rationen! datur in rernm naturau*
Circa tiotiönem autem vocabuli
hujus aliquid peculiare inculcat
Mendoza.
Metaph.
Difp. XVII/
Sed. i.Philofophicorum
ejus
ope*rum p. 929.
& feq.
Fatetur
qui-dem 5.
etiam
de
effe
divino
in-variabili
poiTe adhiberi
appellatio-nem
durationis;
poftea
tarnen§.6,
per
exiftentiam
connotantem tern-pusillam explicat, 6c §.
8·
dicit*
ipfam
aeternitatem
eile
dufatiönem
per
connotationem
temporis,
adeo
nul-I
lus
eilet durationisconceptus.
Ex
hac occafione notandum:
Quod
nobis, ideis
rerum cor*'porearum
aifuetis
>diffieile
ad
mo-dum
fit, formare de rebus
fpiri-tualibus & abftra&is ideas
adaequa*
tasi fub iisdem enim, quas antea
habuimus ideis,
vel
tantillumim-mutatis,
fl
minimamquandam
in-venimus
analogiam,
facillime ad·
ducimur,
ut etiam res abllra&ascomprehendamus,
imaginationi
potiifimas
partes inapprehenden*
do,
&dijudicando
tribuentes. Quo
etiam multum
facit,
quod
voces, ufu communi res fenfibus & ima¬ginationi
obvias
connotantes,ob
defeäum
vocabulorummagis
,ad
rem a fenfibus remotam
fignifi·
candam
accommodatorum,
fsepe
neceife habeamus ad res
abftra-öiffimas
eraduéere;
quibus fere.»
neceflario ex ideapriori
aliquid
adhaeret,
conceptumdarum
di-ftinäum
&adaequatum
impediens4
4 € o
SI·
Fluxit & forraiTe id ex hoc fonte
pra^judicium
Mendoz#:,
quod
exi·ftimaret nullam durationem fine
fucceftione,vel
comparatione
cumea dimetiendo
inftifuta, cöncipi
poiTe.
Accidit
nimirum
etiample-rumque ,
quod
conceptusanalo·
gorum
generalis, pradertim
fi
in-ter ea differentia fit maxima,
ad
akerutrum
magis
inclinet;
quötarnen non
obitante,
clare
&di-ftinéte
generalis ille
conceptus,
fi
modo caute
progredimur,
faltem
intelle&ui noftro fiftetur.
b)
Cogimur hujusmodi
ad-hibereIocutiones,
licet
non fatiseommode illis
exprimatur
gene¬ ralis ideadurarionis,
quatenus&
DEO & creaturis eft communis. In DEO enirneiTentia,
exiftentia& duratio non nifi ratione
diftin-gvuntur, cum
ad
eftentiam
ejus
'neceilaria
pertineat
exiftentia,
exi¬ftentia vero
ejus
non continuetur♦
proprie,
Ted
ilmul
tota
fir.
In_.o
f
creaturis vero ab eilentia differt
exiilentia ut a&aalicas a
poilibili*
täte; inter vero durationem rei 8cejus
exiftentiam,
in prüfendquo-darn
inftanti,
nulla eil omninodif-ferentia;
cum vero ideam exiften«tias
precteritse
cumpr^feneis,
antercedentis cum
confequentis
idea_*
conjugimus,
nafcitur
idea duratio·nis»
c)
Infinitum,
eft
ens,quod
abfolute nulios admittit terminos;
unde
fluitj
rationemejus
forma♦
lem eiTe omnitudinemcompnffibilium
Ut
loquitur
Celeb.
G. B. BÜLLFm«ger. Diluc:
Phil.
§,
407, quam§é
citata 8c
proxime
fequenti
fuilus
exponic. Ex hoc attributo
fiuit,
quod
ens infinitum omne iilud fitquod
eiTe
poteft,
fimul.
vide Chr.»Wolfii
metaph $
109.8c
ΜG4
Hanschii princ.PhiloC LéuBlST»
p. 51.
Def.
70.d)
Ens
finiturn
eft,
quod
ab«
.
folute
limites fuseagnofcit
eileri-tias·
A3
Si-Simultaneitas,
uteftentto
ita exiftentia?
iuprerni
entis,in_»
ejus
fundatur
infinitare.
Dickun_>alias äterriitas in feniu ftriétiori,
quam
eleganter
definit
Plotinus
Énnead,
111. Lib. 7. e. 8.quod fit
ζωή
μέ
να σα εν τωάυτω. άεϊ
παρόντο πάν
έγρσα:
αλλ!
ου νυν μεντόάε,
άυτις S* "έτερον, αλλ!
αμαπάντα: 4
ου νυν μεν
έτερα
άυτις f
έτερα:
-άλ¬
λα
τέλος
άμερές.
Cui
unanimi
adftl·
pulantur
confenfu
Philo
fophi
pari-ter ac
Theologi
tantum non q·ninesj inter quos
Wolfium
pr^c.Obf. c. citavimus ,
qui
metaph.
/221_-
109'dicit De
umeße fimul
o*mnia,'
quaeeiTe poteft; ad
qua? ver·?-— ba celeb. And, Kydelius in
col-leg. privatiil.
part.1.
§.28.
quid»
quid
ientit
audor, duriuscule
ho£
dicit5
eumpotentia
fit relaturrL·»
a&us
operandi, Deus
autemnoit
omnia iimul operecur quse
poteft.
Et
paulo
poft; videtur
tantumhie
o
|
ipfe Ioquitur,
lirnitationes.
Quam
quidem obfervationem
no-ftrt crifi
fubjicere
nonaudemus;
judicent
eruditi
aprsjudiciis
irrw
munes. Id autem notandum
cen-femus, coneeptum
jurationis
di-vins nos fere non mil
negativus
habere;
quod
etiam
1.
cTIJ^lTai·
Ürmat idemceleb.
Rydelius:il-mulillud,
inquit,
cum ρropri
e_»idem tempus
vel idem
temporis
momentum nötet,
quäle in
DEQ
non eft, & tarnen non
poilit
nonfuo modo DEO
tribui,
ex eofe-quitur r
hunc
durationis
divina?
eonceptum
efle
pure&
mere ne¬gativus),
&
pofitivum
illud,
quod
huic
conceptui
refpondet,
eiTe
no-bisincompreheniibile. Alia
autem
incedit via
Jo.
Ci^ericus,
qui
ide-am sternitatis Piatonicam, inten_>
ejus Philofophi
numeratμετεωζολα·
γήματα, 3c
econtrario
nonabfur-dum cenfet,
fi
diceretur
sternitas
divina eile
fnccefliva..
Ade^t qui
s 4M -©
«ι-volet
ejus
ontol
c.V.
& XVII. ac. .
Pnevmatol. Sed. 111. c.
3/ubi
in iuahac
opinione probanda
fatis eftpro-lixus. Notandum vero Imo. O
jod
nofter non diftinxerit incer -intim·tum durationis
abfolutum,
necef*farium,
meraphyiicum,
& marhé-maticum,poffibile
accontingensy
huic
fuccellio,
iili fimultaneitaseft eflentialis.
lldo.
Exiftimat; quia
aternita-tem totam iimul non
intelbgimus,
,
-eam non efte admittendam ; cum
tame η neceftum
fit,
ut intelle<ftusfiniti vires duratio infiniti aeter-na infinitum tranfcendat. Ad
ve-ritatem pra?terea
idearum
noftra-rum de eftentia
divina,
non
re-quiritur,
ut fintadajquata®,
fufincit
claritas enim & diftinétio. Kinc
ill. Leibnitius in
libro,
cui titu-Jus : EfTais deTheodicé,
diiT-■
prafiim.
§*
69.
Quoique
notreefprit
foit
fini,
& nepuifle
comprendre
Tinftni,
ii
ne laifie pasd'avoir
de
jο ( 9
demonftrations fur Γ
infini,
de-fquelles il
comprend
la· force
oula foibleiTe.
lllcio. Immutahilitati Dei a iuc*
ceffione
ejus durationis,
nullum forepericulum opinarus eft,
quod
prsepoftero
argumentationis
ordi*
Me
probare
nititur.
Nobis
omni·bus hiice minutiis imraorari non
vacac;
obfervamus
breviter : Si. nulla
amplius,χ
faltem
prsteriti,
praefentis
&
futuri,
quia
iucceifio
eflet,
ergomutatio,
quamimmu-tabili &
fimplkiifimo
enti
conve-nirequis
affirmare
aufit?
ita enimnon abiolute illud omne eiTet fimul
quod eile
poteft,totam
namcßfuam
non
poffideret
fimul
exiftentiam;
unde,
quantumvisredamante
Cle-Rico,
fequeretur,
ejus
perfedio-nes faltem
aliqua imperfe&ione
ilimitatasefie;
quod
&
abfurdum
eft &impium.
Pra?terea,
pofito
Dei durationem fucceifivecontinii-ari,
iequitur,
unamparticulam
vel
ίο °
momentum
durationis ab altero
feparatum
efife;
fi
feparata exiftunt,
unum ex altero non
fequitur;
utigitur
continuetur
duratio,
necef-iaria eft continua
exiftenti^e
quafi
reproduöio
;unde
non
tantum
pee-ennis in eflentia divina exiftereC
mutatio, ut ancea
demonftravi-mus ;
Ted
illa etiam
reprodu&io
jnomentorum
exiflentiie,aut aDeo
ipKo,
autab
alia
dependeret caufla;
ii ab
ipio
Deo, fequeretur
illumu
producere
feipium,
cum
omnia^
in illo, ac
proinde
etiam
exiftentia
cumreliquis
atrributis,
unumfint;
quod
dogma
ab
omni ratione
alie-num eil; Γι ab alia ;
quod quidem
ex fucceflione momentorum
iequi
videtur, cum
illa fupponat
ens ne-ceiTäriuminfluens,
quia
alias
ra¬tio fufliciens non datur
continua-tionis, hxc idea nil minus quam
Dei eilet idea.
Igitur
noniine_·
caufla iollicite adeo contraSoci-hiänqs,
fimulcaneitatem
in
·*§·§ o
§·§*"
Ϊ tnitate Dei noilri defenduttt
Thco-logi.
f)
Capacitas
Ismiturn in
enta
finitoarguiV,
quod
ejusmodi
ensnon fimul Γιt ijlud onine
quod elfe
pöteft;
&
proinde
iuccei!iQ,ialtem
Murationis , rationemfufScientem
'jgnoicIFln
limltibus
entis,
in
quotja.cur
fucceflio.
Vide Hansciiiuw1. c. p. fii
Defc
77.Hane
fucceffio-jiem , non omnern»
(ed
tantumdu-»
rationi%-temfm
vocamus
vcujus
na¬
tura rnirum in modum mulrorum
exercuit
ingenia. Nos
breviter ftc
defiηim us:
Tempus
eil
verumfint
-tarwnduratio
fuccejjiva:
Cum enint
in exiftentia r-erum
prius
appfté-riori
diftinguimus
\
uobis ftatitiL·»
idea oricur
temporis, feiiicet
vert
abfolutiY
intérni Sc realis. Ratroigitur
temporis
forrnalis
confiftic
in continuatione exidentis fuccef»
fiva. Hanscύιus ex Ιειβνιτγο
I. c. p. 50.
Def. 67.
deftnic
tempus^éiualé
perordinera mutaeionerru
II ^ o
S-il-cantinuarura ;
ubi,
fi permutatio-nes tantum
prioritarem &
poile-rioritatem
intelligeret,
(quod
qui-äem
definitio
ordinis murarionum,hanc
proxime prsecedens,
nonad-mitcit)
ailenfum
illi noftrumlar-giremur
lubentes
·, Ii veroquas-cunque
indigitat
mutationes,
nonpoiTnmus
quin
ab
eodiilenriamus.
Videtur vero illum delufifTe id
i-pfum,
quod
muhis
aliis hoc
inne-gotio rnaximam
fixit
crucem,quod
lcilicet naturam
temporis
internam,
cum
ejus
meniura <Sc
motu e»coé-xillenti corifuderit. Ut enim E. G.
inter oculum meum & ilellam
fi-xam maxima eil
diftantia,
licetob
abfentiam
corporis
opacifenfibilis
incermedii vifum
pedetentim
de-terminantis & ad
obje&um
»Hud
remotum per
diftin&a
lntervalla^.
deducentis, illam metiri oculis
ne-queam;
itadarur
etiam
duratiojüfii
^effiva, licet
motus
feniib\Iis deter·
minacåidtå iilamimaginätioni
non^ O ^ Μ
fiftat;
fucceilio enim momentorum- a motu non
dependet,
non enimmornentum
eftmotus,
fed
pun&utn
combinans
temporis
partes;vel
etiam,fi pro
p.rticuia
cemporisfu-matur, exiftentia rei eo
punöo,
cu¬jus
efi:
momentum.Ergo,
quam-vis nullus omnino in mundo eilet'rnotus, & eapropter
nuila
muta-tio, tarnen res
durarent,
h. e. da-;retur tempus.
vide, qui in hane
rem
egregius
eft,
Jo.
Melch.Ver
-dries
Phyf.
P. G.
c· 111.§.
8. ρ 98.&
ieq. ubi
eiiam§
9.&
10.plures
temporis
affe&iones,
quas,brevi-tatis cauiTa , &
quia
ad inftitutum
noftrumpraecife
nonpertinent,
fcientes praeterimus , eruditeex-pücat.
Contra
luperius
di&aur-geri poffent,
quae1.
c.habet
Han-scHius:
Temporis
ideam
in nobis imvenimus attendentes ad mutationes ti¬
mmes
noftr&,
quarumnobis
confcti
fa¬
mns,
&
quas non omnesfwiul
ha-bemus,
j(d
unampoft alteram
confe*j
v 'quimur-14 4Φ·§ ο §·<§*·
iquimur-
Sed
hsec
quidem
nihil
ä-liud evincunCj quam tempus a
no-bis per
fibi coéxiftentes
motus&
mutationes
obfervari,
h; e.deter*
minari & menfurari;g)
Mirum
tortaffe
cuipiam-j
videbitur,
quod fecundum
moremfere communiter receptum >
intet*
modos durationis non etiam avi· ternitatem & milans germanens re-»
cenfeamus;
fed
mirari,fpero*
de*
finet,
ii
confideraverit
I:mo,
Nos
generaliflimam
tan*tum tradere durationis diviiionem,
icilicet in fimultaneam &
fuccefll-vam;
ad hane
vero &fasviternita-tem & inftans illud permanens per·
tinere
exiftimamus;
quod elärius
evadet,
iiperpenderimus
Ihdo,
Modos
durationis fecun* dum rationem ieu naturam iuam_j internamdiftingui
debere;
conve-niunt vero in iueceffione exiften*
tia2,
fuå
prorius
natura* omnestes
finita
&dependentes*
4®·?
oS&·
Wientiam vero mter
ceviternitatem*
inftans permanens
&
tempus
in_»
ftri&iori
fignificatu
sin
fcheii fe*
quenti
explicabimus.
Thes>
11.
A
Nimm
fuam,
morenofiram exißentiaftt
cetcrorum
enti-um
fimtorum,
fuccesfvve
a)
ro#-tinuare,
intima
jbntimM
conjcientia
b), ajjirmare
non
du^
\bitamus.
-Eft*
wro
,#o$
quoad efjentiaha durationis,
^
te#
<2&odr/ z//z coexißentia,
tedy
mentium
corporum
tempus
magna
dijferentia
c),
ut
&
intef
diverforum
corpormn
,pro
uaritt
ittorüm
naturad).
ö)
Per fücceflionem,
ütejg
fuperioribus
patet,heic
noninteb
ligimus
illam motus & mutatioMnum,
fed temporis;
licet
namquei 6 -φ§ o
Äuxus & fucceiüo
partium
mota·'rum in corpore
formato durante,
ftuxui & fucceflioni
temporis
coé-xiftat,
non tarnenhas
ambas
funtconfundendae. conf. ea qu^
in
obf.
f. ad thes.
praeced. diximus.
b)
Argumentum
produratio·
ne animas iuccefliva
I:mum &
palmarium eft
,quod
haec
ipfa anima, principium
illud
in nobis
cogitationis,
in fe
refie·
étendo fuiconfcia,
intimahac
ex·perientia
teftetur
tpartit
ulas dura·
tionis
fu^,
nonfimul exiftere,
ied
continua
quaii ferie fibi
invicem
fuccedere. Ex
perceptionibus fim>
plicilEmis
Se
abftraéfriTimis
una
ta*
men aiteram
praecedic
&
iequitur;
modus autem
operandi
fequitut-'
modum effendi. Fluunt ex
iu-pra
di&is
adhuc
plures
rationes,
quibus aflercio
noftra
probatur,
fit ergo
II:dutn, Natura,
cumceteris
encibus
finitis communis,
depen·
<m
o t?dentiae,
in quafucceflivam
dura-tionem fundari antea
demonftravi-mus.
lll:um Eft
abfurditas
fententi#contraria?; ii enim duratio rnentis
tota eilet
fimul,
neccognitio
no·ftra eilet
diicurfiva;
imo necini-tium
habuiflet,
cum id neceffariofupponat
tempus, nec etiam utin iuo efte
confervaretur,
opus
in-fiuxu
haberet divino.Objicit
vero nobisJotf.
SIETTE
Phyf.
Nov.
ρ.
L
ie&.
X.
art.ι»ρ. loo. & feq.
Ens
perpropriäTu»
exiftitentitatem,
coinciduntergö
eftentia & exiftentia ; qu#
igitun»
res totam (uam eftentiam fimul
poffidet,
illa
etiam totamexiften-tiam , äc
proinde duratio
omniumrerum, qux totam fuam eflentiam
fimul
habent,
eft fimultanea. Re·Dondetur autem
Brno,
Poßto
exiftentiarti nihil aliud efte quameflentte
a&ualita·tem,
quod
quidem
negari
nequit»
18 ·Φ§ ο
nihilominus licet totam mens
fr-mul
pcflideat eiTentiam,
nonitem
tarnen
exiftentiam, fi
continuataconcipiacur,
totamfimul
habet;
realiter enim in
ejus duratione du
ßingvuntur
prius &
pofterius.
Ab·
furdaigitur
eil
fequela:
mens to¬tam
poflidet
fimui eiTentiam,
ergo& exiftentiam.
II:do, Temporis &
durationis
fucceftivae notionem ,
aröis
adeo
Sperlette rircumfcribit limiti·
bus,
ut nonnifi
illam , quamco-mitatur mutatio
ipfius eiTentiam
hls vocibus
indigitet.
c)
Quoad
iucceiftonem
mo-rnentorum, in qua
eiTentiam
tem¬poris
conftituimus,
nonquidem-j
una res finita ab altera chffert,
féd differentia omnis ex motu,
qui
ifuxui momentorum coexiftit,
&
indé
fiuentibus
mutationibusdu-cit
originem.
Cum
vero mensfic
firrplex
&
proinde
motuscor-porei
vel
localis
expefs,
äüTIäm
O
Mh
Jp
ctiam exinde fubire
poteft
muta-tionem;
& ha&enusquidem
cumceterorum
iimplicium
ieu
mona*dum ut &
ipfius
materiae in fefpe-ftaca?,
duratio mentis convenit,dif-fert Vero,quatenus nobis non
con-ftat, Deum ad continuationem«·
exiftentia? earum in
infinitum,
in·fluere velie.
Compofita
vero, currimocus fint
capacia
,
h.
e.quia«·
compofita
funt,
per motum par¬tes eorum
quoad formam
mutaripoiTunt,
& reipia
mutantur;undé
etiam
corruptibilia audiunt.
Siproinde ad differentiam
a duratio-ne cofporumfignificandam,
ani-mse
durationem
aviternitatis no¬mine
infignire
vellemus;
quid ob;
ftaret non video. Ceterorum ve*
roiimplieium
&
materiaprim
seduräfio,
peculiari
adhuc
caret no* ffune.d)
Alia
enim
corpora eflen-tiam totam fimulpoffident,
ac
quieicentia
diétnttur,
quia
infenit-:
tö o
bilis fereeffc eorum muratio;
hortiw
fdurationem,
fi cum Dn, Sperlet· (te
inβans
permanensvocarelibue·
(rit, per me
quidem
licebit.
Aliis
jautem
corporibus eiTentialis eft
\motus ,
cujusmodi
iunt res o- χmnes fucceftiva?,
quarum partes j
motu continco fibi invicem fuc· t
cedunt, quTque eapropter
eften-
<tiatrtJuam, non totam fimul,
fed
χfuccefiive habent. Harum dura* ι
tiotempus,
ftri&e
nempefumto
vo-<
cabulo,
dici
confuevit. tThes. III.
j
VI
matice,diclorum,
fciltcet,
infimta, mathe- i
fumto
uocä>'*
luto,
mentls
η ofira
'duratio,
et
(
ipja
ejus
fluit
naturaa);
infini*
<tum njero
durationh,
*tapbjßco,
eidem
noncompetit
b)
1
«) Vefti^ium quoddam,
typus
i
& umbra
infinitatisdivinze,
eft in-
(
ßni-•*$*3 Ο 21
Μ, finlrum nofirufn
marhematicum
;T' definitur autem: modus
loquendi,
ifi·
quo
multitudini
alicujus
nulluni-.
Iii5 numerumaequalem,
aifignari
pof-eft fe innuimus. Hanschius 1. c.
de'fi-0' nit.
5 8.
Datur
veroetiam tempustes
infinitum;
fuppofito
enim
infini-ic·
tas, per
confervationem Dei eiTe^i
J}·ejus
partes,quid obftat
quomi-fed nus
ipfa duratio
erit
infinita.
Par-ra· tesconcipimus
heic
nonminores
ror Sc minores ininfinitum,
fed
cer-t«
cujusdam
Sc«qualis quantita*
tis. Diftert autem tempusinfini¬
tum ab «ternitate flriåe fic
di&a,
ieu,
quod nobis idem
eil,
infini-to durationis
metaphyfico,
quod
eil
proprietas
entis
independentis,
. quatenus
abfolute
impoflibile
, ut
W exiilentia
ejus
initium Scfinem_.
ie-
agnofcat,
cum iliam totam fimui[0
poffideat.
Res
verodependentes,
ut neceilario
principium
habent,
>us sta ratio iufficiens infinit« earum in-
durationis,
eil
poifibilitas,
demon*
ftrato,Deum
exfua bonitate&jufti-tia, in infinitum ad continuandam ρ
illarnm exiftentiam concurrere vel¬ ie. Hane infiniti notionem
ulte-rius ergo,
perid,
quod
metaphy-ficis
potentiä
infimtumdicitur,
ex-plicari
pofle
ceniemus. vid,Jon.
Weissen comp,
metaph.
c.
XV.
p. 215.Nimirum,
mens fuå na¬ tura eftindeftru&ibilis,
& non nifi perannihilationem
interirepoteft»
quod
fit,
quando
fuftentatricem
Deus retrahit manum,
quod, quia
eum
velie,
demonftrari
nequit,
fed
potius
contrarium,
quousqueDeus
eft,
fafturum;
eo usqueetiam
ani-mas noftras
duraturas
concludi-mus. Adhuc clarius: dum addurationem
mentis notio infinitimathematici
applicatur, indigitat
»ullos ei finesaifignari
poiTe; adeo
ut,
ii
meacogitatione
perennitati
anima? E. G. mille ieculorum
my-riades
tribuerem,
tarnen nullaevi'
dentiojr
interitus caufla inveniretur»4M ° **
ti- ubi ad earam fiaem
perventum
mp
fueric,
&
nihil obftiret
quominus
el- adhuc pertotidem (ecula
progre-e- derer & (ic in
infinitum,
podto
y· fcilicec D?i influxu, nullos
prorfus
£- reperturus
hujus
durationis
fines.
H. NB. licetfecula ceviternitati tribue-V. rim,nontarnen
ignoro,
ob defeitum
a* mocus nullam fore durationis men»
ifi furam; hoc
igitur
tantum utii
mi¬
lt, litudine ex
pr<efenti ftatu
defumta,
m res clarior
evaderet, feci.
Objici-iia tur nobis.
ed I. Hoc
modo,
non exipiius
us animae natura
ejus perennitas
in-ii· terminanda,
feu immortalitas
de-li- monftraretur. Sed.
Refp.
ad I. Non
opponendum ei,
quod
it} ex natura
fiuit,
id,
quod infiuxui
:at divinodebetur,ita
enimnec permo-eo mentum duraretex
propria
natura,ati II. Sufficeret ii indefinitam
y-
ejus demonftraremus
eile
natura-Φ liter durationem. conf.iaepius
Lau-ar» datum Bulfinger, 1.c.
feä.lll.
c. 5.*4 · 4®·? $
111.
Qaod ad
immortalίta tem animas , eaquidem
his
rationibusfuftL'ienter non
demonftratur,
cumad illam ;non tantum
perennitas* fed etiam ftatus
perceptionum
di-ftinilarum & reminifcentiae
perti-neat. conf Ph. L. Thummigium in
difTerr. Bülfingejio dii. Piiil. ie<ft. HL c. 5.
§.
559. citata, cui titulus?Pemonftratio
immortalitatis am¬inse, ex intima
ejus
naturapetita,
Qbj.
IT. Si duratio anima*rum etiam
poft
mortem eritfuq-ceffiva,
fimpliciter
infinira
fierine-quit, vi
canonum : Infinitum expartibus finitis
componi nonpo-teft,quia
finiti
ad infinitum nuHaeft
proportio. Omnis
numerus a&a exiftens in rerum natura eft' fint*tus. Natura abhorret ab
infinico,
&c. Sed Re
fp.
i.
Refpiciunt
plerique
horum
canonum relationem inter
infinl·
tum tranfcendentale
fimultaneum*
de quo non
agimus,
&
resfi
nitas.VM
·•Φ5 o IF
2:do,
Specialitet
Primus
canonIta limitandus eft; Non
poteftcom»
poni
infinitum
expartibus finitis
extenfione 8c numerö, ac fimul
exi-ftentibus,
fateor
,foccefftve,
nego,Potenti® enirn divin® a<ftiv®,
fem-per
refpondet
potentia
c re a t ur®paffivä."
Finsfi numero & exten¬fione ad infinitum nullam eflfe
pro-portionem
fateor;
fed
il partesiuccedentes
in infinitumaugeri
concipiaatur,
nullam videocontra-di&ionem. Omnis numerus aéfu
exiilens eil
finitus,
largior,
fed
& mihi concedi
debet,
ilium in in*fiititum
augeri
poffe.
Ultimus
eti-am, de fucceiilyo
durationis
nonvalet.
b)
Infinitumdurationis, quod
vocavirr.us
metaphyucum,
nobis
cum aeternifate ftrifte fic diéla_»
coincidit,
8c nullam prioritatis acpofterioritatis
fucceflionern admit^tit, Eft
igicur
attributum
entis a tei6 o
fe, nec Ulli creaturac competere_>
poteft.
conf.
obf.
e)
ad TheC
i.DEO
autem aeterno,anima-rum
noftrarum creatori
&
in
aeternum