• No results found

laürentii MENTIS,

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "laürentii MENTIS,"

Copied!
32
0
0

Loading.... (view fulltext now)

Full text

(1)

ι. Ν.

J.

De

DU

R

AT 10

N

E

MENTIS,

TKIADEM

THESIÜM

PHILOSOPHI-CARUM,

Confentiente

Ampliljf

Facult.

Philofi

llluftris Acad.

Üplal,

Sub

PRiESIDIO

VlRl CELEBER

Dn.

laürentii

ARRHEN1I,

Hiffc. Prof.

Reg. &

Ordiü»

h. r. RECTORIS MAGN1FICI,

PRO G R A DU Titbhcß

disqttifitiom Jubmittit]

löHANNES

BROWALLIÜS

,

"

And. Fil, Dalek.

InAudit.Guft.Maj.

die XXIII.

Map

;

anni μ dcc xxix.

Horis ante meridiem folitis,

(2)

VI R O Adptodum Rever.&

PytcUriJfme

Mag.

PETRO

BROXFALLIO.

EccL

Kopmgenfis

PASTOKi

rne-ritiifimo & adjacends diftri&us

PRjE-POSITOadcuratiilimov

Ρ AT R II O CARISSIMO

, VIRO Plurim.Rever. OfPrtrlarifftmo

Mag.

MATTHITE

Eccl.

Skinfkatteberg.

PASTORI

opti¬

ma , vigilanciiiimo,

EVERG ΕΊ/Ε

jugiter

honorando.

V I R O Spettatifllmo

D:no

C A R

O

L O

Min. cnpreae ad

Riddarhyttan

DIRE-CTORI Sollertiiiimo,

"BENEFACT0R1

optima.

SpeSiat* Integr. & Pidei V J R O

D:NO

PETRO

SOMMOR,

QfSd». Ferr. in

Trångfors

&

Skinfkat-teb. PoiTeflfori &

Infpe&ori

vigilantiffimo

(3)

V 1R O AdmodumRever, & PraeUrljfi^

mag.

o l

ii

v

o

38©$.sr$l9l/

Eccl

Lindesberg, PASTORI

&

PRAiPOSlTO digniifimo

cAvuncali loco atermtm colendo.

V1R O Plurim.Rever. Gf Prae/ar'rfßwo

d:no

ρ

et r

o

Eccl. in Ramnäs &SuraPASTORl

optime merito>

f Ävwculi loco nunquam non

fttjfticiendo.

V I R O SoeBatiffimo

D:no christ1erno

christ1ernin,

Officin, ferrearum ad

Skinikatceberg

Patrono & PoifeiTori

perinduftrio>

F AU TOR I

certijjimo.

Plur. R*ver. & DeSizJfimo V I R O

d:no

magno

lindelio,

Comminit Eccl. Skinfkattcb·

fi-deliffimo,*

(4)

On.Ceriiffata Fade,

pe. Simplex* Et. Incomtå.

Non, Munepibus. Ρλffoli¬

tis. Quippe. Pauper. Et.

Otba. Sed. Fie*

täte. Sed.

obfecjtiio.

Vobis.

Viri, Vcre.

Venerandi. Et. Speffabiles. Placere.

Stu-dtt. Mea. MuJa. Ac.

Veftrum· Favorem.

Quo. Ceu. Setpione. Suffulciatur. /.inxie. Expetit. Sentiens. Se. Oneτi Impefit

o.

lm-parem. Alias. Erraturo. ProgrffJurain_j,,

Poplite. Exrimefdtt Spumantcm lindim. Et. Fluffibus. Horridum.

ÅLcjtior. Debi*

Iis. Carina.

Blandamgue.

Malaciam. Sal*

tern. Propidt. Νavit <s. Reffricem.

Sxpo/dt«

Curam. Vtfira Indulgentid,

Tenue. fifUO.

Vehitur. Mea. Miifa. Lignum.

(Sequiori.

Fnim. Fortunte, PaUiäa. Convenit.

Imago.) Naufraga Svitabit. Saxa Et. Infanns·

Ponet. Metus. Μelioris. Fortuna, Spt*

Et. Prolixo. Refeffa. Solatio*

±Adm. Rev.

PrteclariJ] SpeflatifJ.

Ρlur.Rev.Nomiwtm

Veftrorum

Ouitor obfervantiffinius

(5)

/. ν.

y.

Thes. I.

Oratio

a)

*7z

permanens

tiam

rei tn

fno

ejje,

fitt,

qmmcmque

exijlentia

conttnuationem

B)

>

Hane,

pro

maxima

fnbfiantiamm

differentia,

ζ/Ζ

infrr

infni-tam

c) G? jmitas

d), vel

ßmul-taneam

e)

noel

fuccesftvam f)

^

prehendimus5

prior

äter

nitas,

po-fiertor

tempus

dtcitur

g)*

.>

(6)

%" ö

a) Ita communiter

hoc

utunfui*

durationis vocabulo

Philofophi

f Vide fis Rein&. Henr. Rollii

pra?l.

metaph.

cap.

V.

p.

148.

&

ieq.

Puilälethä: Basilii

fpec*

Phyf. Eciedico

-

Experimentalis

Xll.

§.

ι. ρ. 18*·

&

ieq.

nt

innu-meros alios prsetereartn

Duratio-nem vero

intelligirnus

non ratm

nit feu

imaginariam,

ied realem,

qua·,

reipia & citra

omnern

mentis

Ope¬

rationen! datur in rernm naturau*

Circa tiotiönem autem vocabuli

hujus aliquid peculiare inculcat

Mendoza.

Metaph.

Difp. XVII/

Sed. i.

Philofophicorum

ejus

ope*

rum p. 929.

& feq.

Fatetur

qui-dem 5.

etiam

de

effe

divino

in-variabili

poiTe adhiberi

appellatio-nem

durationis;

poftea

tarnen§.6,

per

exiftentiam

connotantem tern-pus

illam explicat, 6c §.

dicit*

ipfam

aeternitatem

eile

dufatiönem

per

connotationem

temporis,

adeo

(7)

nul-I

lus

eilet durationis

conceptus.

Ex

hac occafione notandum:

Quod

nobis, ideis

rerum cor*'

porearum

aifuetis

>

diffieile

ad

mo-dum

fit, formare de rebus

fpiri-tualibus & abftra&is ideas

adaequa*

tasi fub iisdem enim, quas antea

habuimus ideis,

vel

tantillum

im-mutatis,

fl

minimam

quandam

in-venimus

analogiam,

facillime ad·

ducimur,

ut etiam res abllra&as

comprehendamus,

imaginationi

potiifimas

partes in

apprehenden*

do,

&

dijudicando

tribuentes. Quo

etiam multum

facit,

quod

voces, ufu communi res fenfibus & ima¬

ginationi

obvias

connotantes,

ob

defeäum

vocabulorum

magis

,

ad

rem a fenfibus remotam

fignifi·

candam

accommodatorum,

fsepe

neceife habeamus ad res

abftra-öiffimas

eraduéere;

quibus fere.»

neceflario ex idea

priori

aliquid

adhaeret,

conceptum

darum

di-ftinäum

&

adaequatum

impediens4

(8)

4 € o

SI·

Fluxit & forraiTe id ex hoc fonte

pra^judicium

Mendoz#:,

quod

exi·

ftimaret nullam durationem fine

fucceftione,vel

comparatione

cum

ea dimetiendo

inftifuta, cöncipi

poiTe.

Accidit

nimirum

etiam

ple-rumque ,

quod

conceptus

analo·

gorum

generalis, pradertim

fi

in-ter ea differentia fit maxima,

ad

akerutrum

magis

inclinet;

quö

tarnen non

obitante,

clare

&

di-ftinéte

generalis ille

conceptus,

fi

modo caute

progredimur,

faltem

intelle&ui noftro fiftetur.

b)

Cogimur hujusmodi

ad-hibere

Iocutiones,

licet

non fatis

eommode illis

exprimatur

gene¬ ralis idea

durarionis,

quatenus

&

DEO & creaturis eft communis. In DEO enirn

eiTentia,

exiftentia

& duratio non nifi ratione

diftin-gvuntur, cum

ad

eftentiam

ejus

'neceilaria

pertineat

exiftentia,

exi¬

ftentia vero

ejus

non continuetur

proprie,

Ted

ilmul

tota

fir.

In_.

(9)

o

f

creaturis vero ab eilentia differt

exiilentia ut a&aalicas a

poilibili*

täte; inter vero durationem rei 8c

ejus

exiftentiam,

in prüfend

quo-darn

inftanti,

nulla eil omnino

dif-ferentia;

cum vero ideam exiften«

tias

precteritse

cum

pr^feneis,

anter

cedentis cum

confequentis

idea_*

conjugimus,

nafcitur

idea duratio·

nis»

c)

Infinitum,

eft

ens,

quod

abfolute nulios admittit terminos;

unde

fluitj

rationem

ejus

forma♦

lem eiTe omnitudinem

compnffibilium

Ut

loquitur

Celeb.

G. B. BÜLLFm«

ger. Diluc:

Phil.

§,

407, quam

§é

citata 8c

proxime

fequenti

fuilus

exponic. Ex hoc attributo

fiuit,

quod

ens infinitum omne iilud fit

quod

eiTe

poteft,

fimul.

vide Chr.»

Wolfii

metaph $

109.

8c

Μ

G4

Hanschii princ.

PhiloC LéuBlST»

p. 51.

Def.

70.

d)

Ens

finiturn

eft,

quod

ab«

.

folute

limites fuse

agnofcit

eileri-tias·

A3

(10)

Si-Simultaneitas,

ut

eftentto

ita exiftentia?

iuprerni

entis,

in_»

ejus

fundatur

infinitare.

Dickun_>

alias äterriitas in feniu ftriétiori,

quam

eleganter

definit

Plotinus

Énnead,

111. Lib. 7. e. 8.

quod fit

ζωή

μέ

να σα εν τω

άυτω. άεϊ

παρόν

το πάν

έγρσα:

αλλ!

ου νυν μεν

τόάε,

άυτις S* "έτερον, αλλ!

αμα

πάντα: 4

ου νυν μεν

έτερα

άυτις f

έτερα:

-άλ¬

λα

τέλος

άμερές.

Cui

unanimi

adftl·

pulantur

confenfu

Philo

fophi

pari-ter ac

Theologi

tantum non

ninesj inter quos

Wolfium

pr^c.

Obf. c. citavimus ,

qui

metaph.

/221_-

109'

dicit De

um

eße fimul

o*

mnia,'

quae

eiTe poteft; ad

qua? ver·?

-— ba celeb. And, Kydelius in

col-leg. privatiil.

part.

1.

§.28.

quid»

quid

ientit

audor, duriuscule

ho£

dicit5

eum

potentia

fit relaturrL·»

a&us

operandi, Deus

autem

noit

omnia iimul operecur quse

poteft.

Et

paulo

poft; videtur

tantum

hie

(11)

o

|

ipfe Ioquitur,

lirnitationes.

Quam

quidem obfervationem

no-ftrt crifi

fubjicere

non

audemus;

judicent

eruditi

a

prsjudiciis

irrw

munes. Id autem notandum

cen-femus, coneeptum

jurationis

di-vins nos fere non mil

negativus

habere;

quod

etiam

1.

cTIJ^lTai·

Ürmat idem

celeb.

Rydelius:

il-mulillud,

inquit,

cum ρro

pri

e_»

idem tempus

vel idem

temporis

momentum nötet,

quäle in

DEQ

non eft, & tarnen non

poilit

non

fuo modo DEO

tribui,

ex eo

fe-quitur r

hunc

durationis

divina?

eonceptum

efle

pure

&

mere ne¬

gativus),

&

pofitivum

illud,

quod

huic

conceptui

refpondet,

eiTe

no-bis

incompreheniibile. Alia

autem

incedit via

Jo.

Ci^ericus,

qui

ide-am sternitatis Piatonicam, inten_>

ejus Philofophi

numerat

μετεωζολα·

γήματα, 3c

e

contrario

non

abfur-dum cenfet,

fi

diceretur

sternitas

divina eile

fnccefliva..

Ade^t qui

(12)

s 4M -©

«ι-volet

ejus

ontol

c.

V.

& XVII. ac

. .

Pnevmatol. Sed. 111. c.

3/ubi

in iua

hac

opinione probanda

fatis eft

pro-lixus. Notandum vero Imo. O

jod

nofter non diftinxerit incer -intim·

tum durationis

abfolutum,

necef*

farium,

meraphyiicum,

& marhé-maticum,

poffibile

ac

contingensy

huic

fuccellio,

iili fimultaneitas

eft eflentialis.

lldo.

Exiftimat; quia

aternita-tem totam iimul non

intelbgimus,

,

-eam non efte admittendam ; cum

tame η neceftum

fit,

ut intelle<ftus

finiti vires duratio infiniti aeter-na infinitum tranfcendat. Ad

ve-ritatem pra?terea

idearum

noftra-rum de eftentia

divina,

non

re-quiritur,

ut fint

adajquata®,

fufincit

claritas enim & diftinétio. Kinc

ill. Leibnitius in

libro,

cui titu-Jus : EfTais de

Theodicé,

diiT-■

prafiim.

§*

69.

Quoique

notre

efprit

foit

fini,

& ne

puifle

comprendre

Tinftni,

ii

ne laifie pas

d'avoir

de

j

(13)

ο ( 9

demonftrations fur Γ

infini,

de-fquelles il

comprend

la· force

ou

la foibleiTe.

lllcio. Immutahilitati Dei a iuc*

ceffione

ejus durationis,

nullum fore

periculum opinarus eft,

quod

prsepoftero

argumentationis

ordi*

Me

probare

nititur.

Nobis

omni·

bus hiice minutiis imraorari non

vacac;

obfervamus

breviter : Si

. nulla

amplius,χ

faltem

prsteriti,

praefentis

&

futuri,

quia

iucceifio

eflet,

ergo

mutatio,

quam

immu-tabili &

fimplkiifimo

enti

conve-nire

quis

affirmare

aufit?

ita enim

non abiolute illud omne eiTet fimul

quod eile

poteft,totam

namcß

fuam

non

poffideret

fimul

exiftentiam;

unde,

quantumvis

redamante

Cle-Rico,

fequeretur,

ejus

perfedio-nes faltem

aliqua imperfe&ione

ilimitatas

efie;

quod

&

abfurdum

eft &

impium.

Pra?terea,

pofito

Dei durationem fucceifive

continii-ari,

iequitur,

unam

particulam

vel

(14)

ίο °

momentum

durationis ab altero

feparatum

efife;

fi

feparata exiftunt,

unum ex altero non

fequitur;

ut

igitur

continuetur

duratio,

necef-iaria eft continua

exiftenti^e

quafi

reproduöio

;

unde

non

tantum

pee-ennis in eflentia divina exiftereC

mutatio, ut ancea

demonftravi-mus ;

Ted

illa etiam

reprodu&io

jnomentorum

exiflentiie,aut aDeo

ipKo,

aut

ab

alia

dependeret caufla;

ii ab

ipio

Deo, fequeretur

illumu

producere

feipium,

cum

omnia^

in illo, ac

proinde

etiam

exiftentia

cumreliquis

atrributis,

unum

fint;

quod

dogma

ab

omni ratione

alie-num eil; Γι ab alia ;

quod quidem

ex fucceflione momentorum

iequi

videtur, cum

illa fupponat

ens ne-ceiTärium

influens,

quia

alias

ra¬

tio fufliciens non datur

continua-tionis, hxc idea nil minus quam

Dei eilet idea.

Igitur

non

iine_·

caufla iollicite adeo contra

Soci-hiänqs,

fimulcaneitatem

in

(15)

·*§·§ o

§·§*"

Ϊ t

nitate Dei noilri defenduttt

Thco-logi.

f)

Capacitas

Ismiturn in

enta

finito

arguiV,

quod

ejusmodi

ens

non fimul Γιt ijlud onine

quod elfe

pöteft;

&

proinde

iuccei!iQ,ialtem

Murationis , rationem

fufScientem

'jgnoicIFln

limltibus

entis,

in

quo

tja.cur

fucceflio.

Vide Hansciiiuw

1. c. p. fii

Defc

77.

Hane

fucceffio-jiem , non omnern»

(ed

tantum

du-»

rationi%-temfm

vocamus

v

cujus

na¬

tura rnirum in modum mulrorum

exercuit

ingenia. Nos

breviter ftc

defiηim us:

Tempus

eil

verum

fint

-tarwnduratio

fuccejjiva:

Cum enint

in exiftentia r-erum

prius

a

ppfté-riori

diftinguimus

\

uobis ftatitiL·»

idea oricur

temporis, feiiicet

vert

abfolutiY

intérni Sc realis. Ratro

igitur

temporis

forrnalis

confiftic

in continuatione exidentis fuccef»

fiva. Hanscύιus ex Ιειβνιτγο

I. c. p. 50.

Def. 67.

deftnic

tempus

^éiualé

per

ordinera mutaeionerru

(16)

II ^ o

S-il-cantinuarura ;

ubi,

fi per

mutatio-nes tantum

prioritarem &

poile-rioritatem

intelligeret,

(quod

qui-äem

definitio

ordinis murarionum,

hanc

proxime prsecedens,

non

ad-mitcit)

ailenfum

illi noftrum

lar-giremur

lubentes

·, Ii vero

quas-cunque

indigitat

mutationes,

non

poiTnmus

quin

ab

eo

diilenriamus.

Videtur vero illum delufifTe id

i-pfum,

quod

muhis

aliis hoc

in

ne-gotio rnaximam

fixit

crucem,quod

lcilicet naturam

temporis

internam,

cum

ejus

meniura <Sc

motu e»

coé-xillenti corifuderit. Ut enim E. G.

inter oculum meum & ilellam

fi-xam maxima eil

diftantia,

licet

ob

abfentiam

corporis

opaci

fenfibilis

incermedii vifum

pedetentim

de-terminantis & ad

obje&um

»Hud

remotum per

diftin&a

lntervalla^.

deducentis, illam metiri oculis

ne-queam;

itadarur

etiam

duratiojüfii

^effiva, licet

motus

feniib\Iis deter·

minacåidtå iilam

imaginätioni

non

(17)

^ O ^ Μ

fiftat;

fucceilio enim momentorum

- a motu non

dependet,

non enim

mornentum

eftmotus,

fed

pun&utn

combinans

temporis

partes;

vel

etiam,fi pro

p.rticuia

cemporisfu-matur, exiftentia rei eo

punöo,

cu¬

jus

efi:

momentum.

Ergo,

quam-vis nullus omnino in mundo eilet'

rnotus, & eapropter

nuila

muta-tio, tarnen res

durarent,

h. e. da-;

retur tempus.

vide, qui in hane

rem

egregius

eft,

Jo.

Melch.Ver

-dries

Phyf.

P. G.

111.

§.

8. ρ 98.

&

ieq. ubi

eiiam

§

9.

&

10.

plures

temporis

affe&iones,

quas,

brevi-tatis cauiTa , &

quia

ad inftitutum

noftrum

praecife

non

pertinent,

fcientes praeterimus , erudite

ex-pücat.

Contra

luperius

di&a

ur-geri poffent,

quae

1.

c.

habet

Han-scHius:

Temporis

ideam

in nobis im

venimus attendentes ad mutationes ti¬

mmes

noftr&,

quarum

nobis

confcti

fa¬

mns,

&

quas non omnes

fwiul

ha-bemus,

j(d

unam

poft alteram

confe*

j

v '

(18)

quimur-14 4Φ·§ ο §·<§*·

iquimur-

Sed

hsec

quidem

nihil

ä-liud evincunCj quam tempus a

no-bis per

fibi coéxiftentes

motus

&

mutationes

obfervari,

h; e.

deter*

minari & menfurari;

g)

Mirum

tortaffe

cuipiam-j

videbitur,

quod fecundum

morem

fere communiter receptum >

intet*

modos durationis non etiam avi· ternitatem & milans germanens re-»

cenfeamus;

fed

mirari,

fpero*

de*

finet,

ii

confideraverit

I:mo,

Nos

generaliflimam

tan*

tum tradere durationis diviiionem,

icilicet in fimultaneam &

fuccefll-vam;

ad hane

vero &

fasviternita-tem & inftans illud permanens per·

tinere

exiftimamus;

quod elärius

evadet,

ii

perpenderimus

Ihdo,

Modos

durationis fecun* dum rationem ieu naturam iuam_j internam

diftingui

debere;

conve-niunt vero in iueceffione exiften*

tia2,

fuå

prorius

natura* omnes

tes

finita

&

dependentes*

(19)

4®·?

o

S&·

W

ientiam vero mter

ceviternitatem*

inftans permanens

&

tempus

in_»

ftri&iori

fignificatu

s

in

fcheii fe*

quenti

explicabimus.

Thes>

11.

A

Nimm

fuam,

more

nofiram exißentiaftt

cetcrorum

enti-um

fimtorum,

fuccesfvve

a)

ro#-tinuare,

intima

jbntimM

conjcientia

b), ajjirmare

non

du^

\

bitamus.

-

Eft*

wro

,

#o$

quoad efjentiaha durationis,

^

te#

<2&odr/ z//z coexißentia,

tedy

mentium

corporum

tempus

magna

dijferentia

c),

ut

&

intef

diverforum

corpormn

,

pro

uaritt

ittorüm

natura

d).

ö)

Per fücceflionem,

üt

ejg

fuperioribus

patet,

heic

non

inteb

ligimus

illam motus & mutatioM

num,

fed temporis;

licet

namque

(20)

i 6 -φ§ o

Äuxus & fucceiüo

partium

mota·'

rum in corpore

formato durante,

ftuxui & fucceflioni

temporis

coé-xiftat,

non tarnen

has

ambas

funt

confundendae. conf. ea qu^

in

obf.

f. ad thes.

praeced. diximus.

b)

Argumentum

pro

duratio·

ne animas iuccefliva

I:mum &

palmarium eft

,

quod

haec

ipfa anima, principium

illud

in nobis

cogitationis,

in fe

refie·

étendo fui

confcia,

intima

hac

ex·

perientia

teftetur

t

partit

ulas dura·

tionis

fu^,

non

fimul exiftere,

ied

continua

quaii ferie fibi

invicem

fuccedere. Ex

perceptionibus fim>

plicilEmis

Se

abftraéfriTimis

una

ta*

men aiteram

praecedic

&

iequitur;

modus autem

operandi

fequitut-'

modum effendi. Fluunt ex

iu-pra

di&is

adhuc

plures

rationes,

quibus aflercio

noftra

probatur,

fit ergo

II:dutn, Natura,

cum

ceteris

encibus

finitis communis,

depen·

(21)

<m

o t?

dentiae,

in qua

fucceflivam

dura-tionem fundari antea

demonftravi-mus.

lll:um Eft

abfurditas

fententi#

contraria?; ii enim duratio rnentis

tota eilet

fimul,

nec

cognitio

no·

ftra eilet

diicurfiva;

imo nec

ini-tium

habuiflet,

cum id neceffario

fupponat

tempus, nec etiam ut

in iuo efte

confervaretur,

opus

in-fiuxu

haberet divino.

Objicit

vero nobis

Jotf.

S

IETTE

Phyf.

Nov.

ρ.

L

ie&.

X.

art.ι»

ρ. loo. & feq.

Ens

per

propriäTu»

exiftit

entitatem,

coincidunt

ergö

eftentia & exiftentia ; qu#

igitun»

res totam (uam eftentiam fimul

poffidet,

illa

etiam totam

exiften-tiam , äc

proinde duratio

omnium

rerum, qux totam fuam eflentiam

fimul

habent,

eft fimultanea. Re·

Dondetur autem

Brno,

Poßto

exiftentiarti nihil aliud efte quam

eflentte

a&ualita·

tem,

quod

quidem

negari

nequit»

(22)

18 ·Φ§ ο

nihilominus licet totam mens

fr-mul

pcflideat eiTentiam,

non

item

tarnen

exiftentiam, fi

continuata

concipiacur,

totam

fimul

habet;

realiter enim in

ejus duratione du

ßingvuntur

prius &

pofterius.

Ab·

furda

igitur

eil

fequela:

mens to¬

tam

poflidet

fimui eiTentiam,

ergo

& exiftentiam.

II:do, Temporis &

durationis

fucceftivae notionem ,

aröis

adeo

Sperlette rircumfcribit limiti·

bus,

ut non

nifi

illam , quam

co-mitatur mutatio

ipfius eiTentiam

hls vocibus

indigitet.

c)

Quoad

iucceiftonem

mo-rnentorum, in qua

eiTentiam

tem¬

poris

conftituimus,

non

quidem-j

una res finita ab altera chffert,

féd differentia omnis ex motu,

qui

ifuxui momentorum coexiftit,

&

indé

fiuentibus

mutationibus

du-cit

originem.

Cum

vero mens

fic

firrplex

&

proinde

motus

cor-porei

vel

localis

expefs,

äüTIäm

(23)

O

Mh

Jp

ctiam exinde fubire

poteft

muta-tionem;

& ha&enus

quidem

cum

ceterorum

iimplicium

ieu

mona*

dum ut &

ipfius

materiae in fe

fpe-ftaca?,

duratio mentis convenit,

dif-fert Vero,quatenus nobis non

con-ftat, Deum ad continuationem«·

exiftentia? earum in

infinitum,

in·

fluere velie.

Compofita

vero, curri

mocus fint

capacia

,

h.

e.

quia«·

compofita

funt,

per motum par¬

tes eorum

quoad formam

mutari

poiTunt,

& reipia

mutantur;

undé

etiam

corruptibilia audiunt.

Si

proinde ad differentiam

a duratio-ne cofporum

fignificandam,

ani-mse

durationem

aviternitatis no¬

mine

infignire

vellemus;

quid ob;

ftaret non video. Ceterorum ve*

roiimplieium

&

materia

prim

se

duräfio,

peculiari

adhuc

caret no* ffune.

d)

Alia

enim

corpora

eflen-tiam totam fimul

poffident,

ac

quieicentia

diétnttur,

quia

infenit-:

(24)

tö o

bilis fereeffc eorum muratio;

hortiw

f

durationem,

fi cum Dn, Sperlet· (

te

inβans

permanens

vocarelibue·

(

rit, per me

quidem

licebit.

Aliis

j

autem

corporibus eiTentialis eft

\

motus ,

cujusmodi

iunt res o- χ

mnes fucceftiva?,

quarum partes j

motu continco fibi invicem fuc· t

cedunt, quTque eapropter

eften-

<

tiatrtJuam, non totam fimul,

fed

χ

fuccefiive habent. Harum dura* ι

tiotempus,

ftri&e

nempe

fumto

vo-<

cabulo,

dici

confuevit. t

Thes. III.

j

VI

matice,

diclorum,

fciltcet,

infimta, mathe- i

fumto

uocä>'

*

luto,

mentls

η o

fira

'duratio,

et

(

ipja

ejus

fluit

natura

a);

infini*

<

tum njero

durationh,

*

tapbjßco,

eidem

non

competit

b)

1

«) Vefti^ium quoddam,

typus

i

& umbra

infinitatisdivinze,

eft in-

(

(25)

ßni-•*$*3 Ο 21

Μ, finlrum nofirufn

marhematicum

;

T' definitur autem: modus

loquendi,

ifi·

quo

multitudini

alicujus

nulluni-.

Iii5 numerum

aequalem,

aifignari

pof-eft fe innuimus. Hanschius 1. c.

de'fi-0' nit.

5 8.

Datur

veroetiam tempus

tes

infinitum;

fuppofito

enim

infini-ic·

tas, per

confervationem Dei eiTe^i

J}·

ejus

partes,

quid obftat

quo

mi-fed nus

ipfa duratio

erit

infinita.

Par-ra· tes

concipimus

heic

non

minores

ror Sc minores in

infinitum,

fed

cer-t«

cujusdam

Sc

«qualis quantita*

tis. Diftert autem tempus

infini¬

tum ab «ternitate flriåe fic

di&a,

ieu,

quod nobis idem

eil,

infini-to durationis

metaphyfico,

quod

eil

proprietas

entis

independentis,

. quatenus

abfolute

impoflibile

, ut

W exiilentia

ejus

initium Sc

finem_.

ie-

agnofcat,

cum iliam totam fimui

[0

poffideat.

Res

vero

dependentes,

ut neceilario

principium

habent,

>us sta ratio iufficiens infinit« earum in-

durationis,

eil

poifibilitas,

demon*

(26)

ftrato,Deum

exfua bonitate

&jufti-tia, in infinitum ad continuandam ρ

illarnm exiftentiam concurrere vel¬ ie. Hane infiniti notionem

ulte-rius ergo,

perid,

quod

metaphy-ficis

potentiä

infimtum

dicitur,

ex-plicari

pofle

ceniemus. vid,

Jon.

Weissen comp,

metaph.

c.

XV.

p. 215.

Nimirum,

mens fuå na¬ tura eft

indeftru&ibilis,

& non nifi per

annihilationem

interire

poteft»

quod

fit,

quando

fuftentatricem

Deus retrahit manum,

quod, quia

eum

velie,

demonftrari

nequit,

fed

potius

contrarium,

quousqueDeus

eft,

fafturum;

eo usque

etiam

ani-mas noftras

duraturas

concludi-mus. Adhuc clarius: dum ad

durationem

mentis notio infiniti

mathematici

applicatur, indigitat

»ullos ei fines

aifignari

poiTe; adeo

ut,

ii

mea

cogitatione

perennitati

anima? E. G. mille ieculorum

my-riades

tribuerem,

tarnen nulla

evi'

dentiojr

interitus caufla inveniretur»

(27)

4M ° **

ti- ubi ad earam fiaem

perventum

mp

fueric,

&

nihil obftiret

quo

minus

el- adhuc per

totidem (ecula

progre-e- derer & (ic in

infinitum,

podto

y· fcilicec D?i influxu, nullos

prorfus

£- reperturus

hujus

durationis

fines.

H. NB. licetfecula ceviternitati tribue-V. rim,nontarnen

ignoro,

ob defeitum

a* mocus nullam fore durationis men»

ifi furam; hoc

igitur

tantum ut

ii

mi¬

lt, litudine ex

pr<efenti ftatu

defumta,

m res clarior

evaderet, feci.

Objici-iia tur nobis.

ed I. Hoc

modo,

non ex

ipiius

us animae natura

ejus perennitas

in-ii· terminanda,

feu immortalitas

de-li- monftraretur. Sed.

Refp.

ad I. Non

opponendum ei,

quod

it} ex natura

fiuit,

id,

quod infiuxui

:at divino

debetur,ita

enimnec per

mo-eo mentum duraretex

propria

natura,

ati II. Sufficeret ii indefinitam

y-

ejus demonftraremus

eile

natura-Φ liter durationem. conf.

iaepius

Lau-ar» datum Bulfinger, 1.c.

feä.lll.

c. 5.

(28)

*4 · 4®·? $

111.

Qaod ad

immortalίta tem animas , ea

quidem

his

rationibus

fuftL'ienter non

demonftratur,

cum

ad illam ;non tantum

perennitas* fed etiam ftatus

perceptionum

di-ftinilarum & reminifcentiae

perti-neat. conf Ph. L. Thummigium in

difTerr. Bülfingejio dii. Piiil. ie<ft. HL c. 5.

§.

559. citata, cui titulus?

Pemonftratio

immortalitatis am¬

inse, ex intima

ejus

natura

petita,

Qbj.

IT. Si duratio anima*

rum etiam

poft

mortem erit

fuq-ceffiva,

fimpliciter

infinira

fieri

ne-quit, vi

canonum : Infinitum ex

partibus finitis

componi non

po-teft,quia

finiti

ad infinitum nuHa

eft

proportio. Omnis

numerus a&a exiftens in rerum natura eft' fint*

tus. Natura abhorret ab

infinico,

&c. Sed Re

fp.

i.

Refpiciunt

plerique

horum

canonum relationem inter

infinl·

tum tranfcendentale

fimultaneum*

de quo non

agimus,

&

res

fi

nitas.

VM

·

(29)

•Φ5 o IF

2:do,

Specialitet

Primus

canon

Ita limitandus eft; Non

poteftcom»

poni

infinitum

ex

partibus finitis

extenfione 8c numerö, ac fimul

exi-ftentibus,

fateor

,

foccefftve,

nego,

Potenti® enirn divin® a<ftiv®,

fem-per

refpondet

potentia

c re a t ur®

paffivä."

Finsfi numero & exten¬

fione ad infinitum nullam eflfe

pro-portionem

fateor;

fed

il partes

iuccedentes

in infinitum

augeri

concipiaatur,

nullam video

contra-di&ionem. Omnis numerus aéfu

exiilens eil

finitus,

largior,

fed

& mihi concedi

debet,

ilium in in*

fiititum

augeri

poffe.

Ultimus

eti-am, de fucceiilyo

durationis

non

valet.

b)

Infinitum

durationis, quod

vocavirr.us

metaphyucum,

nobis

cum aeternifate ftrifte fic diéla_»

coincidit,

8c nullam prioritatis ac

pofterioritatis

fucceflionern admit^

tit, Eft

igicur

attributum

entis a te

(30)

i6 o

fe, nec Ulli creaturac competere_>

poteft.

conf.

obf.

e)

ad TheC

i.

DEO

autem aeterno,

anima-rum

noftrarum creatori

&

in

aeternum

confervatori,

fit

laus, honor

&

gloria

aeterna I

(31)
(32)

References

Related documents

Subjectum occupans, vel potius objectum circa quod Philofophia verfatur ed omne Ens five verum , fivo hdum, quod vel in fpecie Res, vel Rei fymbolum five no-.

Älta eß notio Ends necefTarit, ubi hoc nomine vo- cattir, quod non ab alio, qua exifleoria r», pendet, ieu quod nuHuru agnofcit au&amp;orem. Tum vero quod huic reipondet

Frono igiturhinc, quod ajunt, alveo fiuit, Juflitiam per- ions, qus in volendi habitu unicuique tribuendi fuum confiffit, eiTe omnino virtutem*. Quod ad Juftitiam ABionis adtinet,

mentis officium, ad quod quis vi adigi poteft: tunc enim non beneficium fed creditum efie ineipier.. 482* omnis beneficiorum fplendor,

Also at Key Laboratory of Nuclear Physics and Ion-beam Application (MOE) and Institute of Modern Physics, Fudan University, Shanghai 200443, People i ’s Republic of China.. Also

tion effe quin Chrißus von animo modo y [ed etjam corporis dotibus &amp;

quam pudori hoc fit inirnicum, fuf- ficiant, addi tarnen meretur, quod. oblervarunt eruditi ,

bi dies, quod alioquin intelle&amp;us nö- ftri infirmicate , fimultaneam ejus. non valeamus