MEDITATIONES
DECRIMINE
FALSI.QUAS
CCXNSENSU CONSULTISSIM/E FAC.^URID. UPSÄL. p. P.
JACOBUS
EDVA
R DUS
BOETHIUS
PHIL, ET J. u. DOCT. JURIS PATRII DOCElfS ST IP. BIEL K.«
ET
ANTONIUS WILHELMUS DICANDER
STIP. SERNSKOLD. WESTMAN NI.
IN AU DIT-, GUST. D. VIII MAJI IVIDCCCXIX.
•H. A. M. S.
U P S A LI JE
IN SACRAM REGIAM MAJESTATEM SUMMAS FIDE! VIRO
E REGNI PROCERIBUS UNI AULiE CA N CELL A RIO
REGIORUM ORDINUM EQUITI AC COMMENDATORI: REG. ORD. EORUSS. DE AQUILA RUFA EQUITI ORDINIS IMPERIALIS AUSTRIACI S:TI LEOPOLDI CUM. GRANDIORI CRUC1S INSlGNI C OM MENDATORI
ACADEMIjE SVECANJE OCTODECIMVIRO
EXCELLENTISSIMO; AC GENEROSISSIMO LIBERO BARONI DOMINO
GUSTAVO
aWETTERSTEBT.
Maecenati SüMMOs ✓ '• • -V * S a c r u m voluit debuit Cliens devotissinnus.xn sacram regiam majestäten magnie fide i viro
dioeceseos streivgnesensls episcopo
regii ordlnts de stella polari commend atori academij: svecan^e octodecimviro
sacrosanctae theologlffl doctorr reverendissxmo domino
JOH.
ABAMO
TINGSTADIO
In tesseram pise Sc. yenerabundae mentis hasce pagellag
offert
T a n t i Nomints
cultor devotisslmus
MEDITATIONES
DE
CRIMINE FALSi
T
„
Legislation
em pofitivam, five prascepta
fundamentis
mere philofophicis fuperftiutfta, five regulasexperientiå
inventas proponit et fancit, ad omnes fpeciales cafusdefcribendos, ad fingula vitae civilis negotia
pertraétan-da extendi vetant, tam arctiores cognitionis humanae
li-mätes, quam conFufio & ambiguitas, quae immenfo
ejus-modi aliarum fupra alias aecumulatarum legum cumulo facile exfifterent. Cum, vero ea eft rationis humanae
indoles, ut generalibus principiis infinitati cafuum
fpeci-alium fufficere queat, in hoc praecipue operam coliocare debet legislator, ut ejusmodi principia & regulas gene-rales fifiat, ex quibus plerasque juris quaeftiones
diri-mere posfit Judex. Adeo
vero multiplex eft legum ar¬
gumentum, ut, quamvis brevitati confulens, legislator
tarnen caveat, ne in infinitum etiam multiplicentur
ge-neraliora haec principia. Quod, fi de Legibus civilibus,
ftritftius fic diétis, valet, de criminalibus praecipue
con-tendi poteft. Heic igitnr, inprimis certo ordine
proce-dendum, genera & lpecies argumentorum probe
discer-nenda, omnia & fingula rite definienda Tunt. Nec
le-gislatori tantum, verum Judici etiam, maximi
momenti
eft, & prorfus necesfaria, cognitio principiorum, exquibus fingula dignofcantur hominum
commissi, &
in eertas clasfes redigantur nequitiaehumanae
fpecies.
Diftinguuntur autem criinina, vel ratione
objefti
violat?,quorum exempla funt blasphemia, perduellio, parricidiutn,
cet., vel ratione juris violati Isefionfsque gradus, qualia
fullt homicidium, rapina, furtum pluraque alia. Horum
igitur omnium deliétorum corpus, aut certam perfonam
laedendam, aut certum quoddam jus violandum requirit,
unde determinata appellari folent. Reftant vero ," quae
hifce charaéteribus nequaquam defmiri posfunt, delifta,
quippe quae neque in certas tantum patrari posfunt
per-fonas, fed in omnes promifcue, neque certi cujusdam
juris
laefionem continent, fed quibusvis violationibusconfiftere, cuiiibet fere juri repugnare posfunt. Inter hsec, quae indeterminata dici folent, quaedam , etfi vaga
fpecie laefionis, objed:o tarnen definito, alia vero fola
forma delidti diftinguuntur a). Singularis, quo laefio
per-ficitur, modus horum conftituit charaéberem, unde inde¬
terminata formalia appellantur. Duas hujus ordinis
fpe-cies in noftro jure commemoratas invenimus, crimina fcilicet vis & falfi, quae, inter fe quafi faepius
pa-rallela, iisdem haud raro continentur legum
para-graphis. b) Quunij pro vaga eorum indole, non uno
capice vel Titulo codicis nofiri generaliter pertraéfari
potuerunt, de utrisque certe, praecipue vero de crimine,
quod falfi tiomen naétum eft, prsecepta legumque
con-ftitutiones pasfim occurrunt. Quaenam igitur fit hujus deliéti natura? quibus notis dignofeenduni ? & qua
poena noftris ex legibus in genere coercendum? disquifitionis
argumentum efi:, cui, Specimen Academicum edituri ,
haud indignum duximus qualemcumque noftram impen-dere operaro»
Quo
verojuftior
metus animum fubit,«) Feuerbach Lehrbuch des gem. in Deutfthl, gültigen Peinlichen
Rechts, p. 345.
3
ut tam altse indaginis quseftioni exiguse ingenii noftri vi¬ res fufficiant, eo impenfius
implorandam efle Benevoli
Leétoris indulgentiam probe ientimus.
§• i
Leges poenales, quamvis in coércenda hominum
licentia prsecipue vim fuatn exferant,
non tamen, ui-fi
faftis externis, adplicandas esfe inter omnes conftat.
Animus quidem per fe, five intentio,
nifi in efLétum
aliorum libertati noxium abierit, imperio legum jure eximitur Ante omnia igitnr, in
unoquoque crimine, fa¬
ctum aliquod exterois percipiendum fenfibus
, obje<5tivam
poetice infligendse conditionem necesfario conftituat. Faéto autem ejusmodi dato, rationes etiam accedere
pos-funt, quoe, ex fubje£tiva delinquentis animi indole
de-fumtae, in crimine definiendo, & poena ftatuenda minii-me negligantur: Duplex igitur deliétorum
calculus,
ofcr-je&ivus fciiicet & fbbjedtivus, etiam ad plenam delidti
cujtrsyis definitionem conftruendam rivaximj eft: momenti.
Ex indiciis igitur, quorum complexus
deliéti, quod
tra-étandum nobis propofuimus, corpus conftituunt, primum
ea recenfeamus
, quse ad externam faéli fpeciem
perti-nent, & objeftivum ejus charaéterem conftituunt.
Col-iatis-, quse de crimine falfi leges noftrae c) exhibent, C) IV, 2 6 7- XIII. 8 GB. V. 2 IX. 7 XIV. 2 XVIII. 2. ÅB. IV. 4. V. 6. 7. IX. 5. XIII. 2. 3 XVI. 16 jB.XXVIH. 12.
BB. I. i. 4. g. 9, 11. Vin. 2,
3. IX. ii. X. 5 6. XI. 2. 4;.
XII. 9. XIII. 2. XV. 4. XVI. 4- XVIII. 3. HR. VII. VIII. r.
a- 3- IX. i.
4 MB. IV. 2 3. ÜB. XIV. 8. XV. 14.
infine. XVII. j8* >9- XXX. 22 RB. Kongl. Förordningen otn
LurendrSgeri d. 6 Apr. 1799. Art. 7. §. 1. 6. Kongl. Förordn.
d. 2 Maji
1747. K. F. d. 10 Dec. 174T. §. 1, 2. 3 K. F. d,
5« Jon. 1792. X. Refcr. d. 17. Aug. i8ot. K. F. d. 17 Aug.
prseceptis,
formam
ejus,
in
eo prascipueconfiftere
pa-tet, quod quis alterum in errorem
inducat,
quohabeat
Id pro vero, quod inveritate
noneft d).
Hoc
autemfieri poteft, vel
pofitive, jmmutatrone veritatis,
vel
ne¬gative, opprimendo verum.
Nihil
autemintereft,
utrumdelinqnens alterius
fidem
,jam
in
fe
reveracollocatam
,prodiderit,
analterum
ad fidem in fe
collocandam
fiau-dulenter compulerit. Minime tarnen huc
referendum
esfe cenfernus cafum illum, quamquam falfo handabfi-milem, quando quis obligationi
cuidam
, anteajam
con-traébae, fatisfacere negligit. Spe forte aiterum fruftratuseft, non vero
jure,
& illum ideo nonfalfum commifisfe
vel ex ipfa obligationis natura
confequitur
, quaeprobe
ab ipfa folutionediftinguenda
eft.
Is, qui
obligatione
ad
aliquid praeftandum fe
adftrinxerit, nihil
aliud alteri
con-eesfit, nifi jus folutionem damnumque,ft quid
morada¬
tum fuerit, refarciendum exigendi. Nifi igitur in ipfoobligationis contrahendo
a<ftu alterum
fefellerit,
mere tantum civilis exfiftit in debitorem aélio, nulla vero cri~minis falfi perfecutio
é).
Hane
autem tunc pro certoereditori competere
facile intelligitur,
cumei peifvaferife
Kung. d. 8 Juli i8i8- CommerceColl. Kung. d. 5 Sept.1758-Controll'Stadg. d. 7. Dec. 1752. Juderegi. d. 27 Maji 1782.
ConcursLag. III Cap. § 5. 6. 7. m. fl.
å) Cfr. Feuerbach. 1. c. p. 364. fequ. Grolman Grundfatze der Criminal Rechtswisfenfchaft. p. 4ri. fequ. O. Rabenius
Disser-tatio de Tnfamia Juris. Holm. I755. pars II. p. 39 fequ.
Meifte-ii Principfa. Jur. Crim. Gotting. 1780. p. 118«
Gum noftra definitione falfi jus Romanum etiam confpiraremon>
ftrant, Dig. L. XLVII. 20. VLXIII. 2. 10. XVII. 1.
f) Huc pertinere videtur quod Cel. O. Rabenius 1. c. habet: immö»
debitor, fe alind tradidisfe jus, quam quod revera
obli-gatione inita continetur. Differentiam vero horung
ca-luum nemo non videt.
§.
«
Defcripta jam qualitercumque forma, quae hnjus de-lifti notam conßituit chara<5terifticam, nnonendum tamen3 ne criminis notam cuiqne faéfco inuramus, quod hane
prae fe fpeciem gerit. Poena, quse unumquodque crimen
manet, vel mauere debet, alio, juftiorique fundamento fuperftrui debet, quam nuda aétionis forma, quae, per fe
quidem inanis, materiam fan&ionibus poenalibns non praebet, niß adtionibus induatur, quorum effeftus alieni
juris laefionein involvant, & quos in externo foro
per-fequi posßt laefus. Eo tantum jufta redditur punitio.
Cum vero delifta indeterminata id fibi proprium habenfr,
ut quaevis jura illis promifeue laedi posfint, in crimine
falfi quaeftio non movetur quodnam? modo an? jus
viola-tum fberit? Hujus criminis reus igitur non tantum is
ju¬
re habetur, qui boni cujusdam damnum alteri fecerit, fed & qui, absque bonorum laefione, faifum aliquid com-mittit, quod ut omittatur, alter perfeéto jure poftulare
queat/). Hocce prineipium, etfi Juri Romano familia-rius videretur g), a noftris quoque conftitutionibus non alienum esfe monftrant, poena laico impofita, qui in
co-pulandis nuptiis perfonam Clerici egerit, h) & muleta,
ab illo exigenda, qui coram
judice
dixerit vel feripferit/) Feuerbach. 1. c.
g) L. VLVIIT. Tit.ro. L. 6. L. 27 §, 2 abi falfum eomme-moratur, quod nemiai damnum reale infert.
id quod non verum esfe noverit i). An mendacium
igi-tur pro erimine falfi reputari posfic, hoc inde praecipue
pendere videtur, an juri cuidam perfe&o alterius repug-net. Huc vero minime referri posfe nudam fadti, cujus accufatur quis, negationer« , faciie intelligitur, cum nec reo injungi poteft officium in-nocentiam probandi
,
ante-quam aftor acoufationem probatione firmaverit, neque
jus confesfionem extorquendi amplius jndici compehf,
quam quatenus media eruendse veritatis legibus permis-fa fufficiant.
§■3-Ceterum qua via progrediatur falfarius,
quove in-ftrumento utatur ad exfequendarn fraudem fuam,
parum refert. Innumeris fere modis falfum patrari poteft,
re-fpeéfcu autem fpecialium cafuum & vefiigiorum hujus
de-lidti, quattuor generibus contineri diverfas ejus fpecies, juris confultis placuit. Aut enim in perfona, aut in verbis,
aut infcriptis, aut denique in rebus five abnfu commisfum
dici fölet /).
Diverfa
faepe
pro diverfitate nominis, generis, fexus,flatus, exiftimationis, muneris, quin & ipfius mortis &
vitae, unicnique competunt
jura
fpecialia, quse necon-fundantur nonprivatorum minus, quamreipublicse,
inter-eft. Quotiescunque itaque hae notas fraudulenter
im-mutantur, vel perfona, ratione earum, fingitur talis,
quaüs non eft, vivus pro mortuo, fui pro alieni
juris,
vir pro femina etcet. falfum in perfona committitur.
i) XIV. 8-
RB-j) O. Rabenius. I. c. auéfcoritatem Carpzovii fecutus eandem
7
Verbis falfum vartis quidera modis perpetrari
poteft.
Quodque inendacium exetnplum probet falfi verbis
com-misfij quamvis non femper in externo
puniendum foro.
Huc itaque referenda iunt teftimonia,
quae teftes a judi-ce requifiti exhibent, veritati non
corgrua, & omnia in
genere falla, quae didtis & fermone tantum perficiuntur.
Falfum, quod verbis committitur, quamvis etiara
fcribendo pariter ac loquendo patrari
posfit, ab ea ejus-dem deliéli fpecie, quaefalfum infcriptir, fpeciaii nomine
appellatur, probe difcernendum eft. Heic enim falfum non tam in ipfa re, quae dicitur vel fcribitur, contineri
intelligimus, quam potius in ipfius fcripturae
corruptio-ne & abufu, Perficitur itaque haec fraus, abutendo
no-minibus aliorum, vel ea live alia inftrumenta
publica &
privata,
fyngraphas,
protocolla, regefta, tabulas rationa-rias, radendo,i corrumpendo, iuimutando, deiendo,
imi-tando, iliis aliquid addendo, falfa pro veris
fubftituendo,
quae pierumque falfificatione comprehenduntur.
Rebus falfum inesfe poteft, feu quoad internam ma¬
terien!, quod cum in rebus alteri in commercium tra-dendis accidit, nomine fpeciaii,
fals och flard, noftris le¬
gibus defignatur, de cetero etiam adulrerarido monetam patratur; five quoad abufum , ex. gr. falfis ponderibus
& menfuris utendo, vel
integris abutendo, terminos movendo & compluribus aliis modis.
§•
4-Exhauftis
jam,
quae de externa criminis falfi forma obfervanda videntur, ad notas, qnae ad fubjeclivum ejuscharaéterem pertinent, recenfendas
progrediamur.
Ejus-modi
iubje<ftiva
deli&orumcer-B
tå!ri laefionis fpeciem
efficiendam
verfa, intentio
£),*
ve!
diverfa voluntatis determinatio, unde, cum effébis in¬tention! refpondet,
dolus
exfiftir,
cum vero eventus apropofito diverfus
accidit, culpa plus
ininusve
lata
ob-tinet. Horum faepenumero alterutrutn ad certas
crimi-nibus poenas flatuendas,
& deliéta inter fe diftingvenda
adeo necesfario requirunfc Ieges, ut abfente liaccondi-tione legali, non poena folutn, fed & nomen delidti
inu-fcetur. Ita animus lucri faciendi in crimine furfci femper
lupponitur; fic eadem, res
alienas
contreélandi,
iibido
rapinam & latrocinium,
ab aliis criminum
vis&
homi-cidii fpéciebus
diftinguit.
Crimen
verofalfi quod
atti-net, id ad certum
ejusmodi
animi propofitum reftringinon debere» crediderimus, quum fua natura, jam in bo¬
na l), jam in vitam
& exiftimationem
m) aliorumintendi
poteft,jam
de alio quoquejure
detrahit
ri),Dolo
alteratanttun, an etiam culpa, falfum committi posfit, forte
dubitandum. Si folam per fe deliétorum naturam
refpe-xeris, utrumque certe jure contenditur. Quatnquam
enim id non fraude (ua fecerit, quod quis ipfe deceptus
patraverit, attamen
in
culpa esfa
poteft,
quia
impruden-tius egerit. In hoc igitur niomento
Oeleb. Grolman
nonposfumus non affentire, qui, cum in
ceteris deliéfcis
cul-pam esfe
puniendam
cenfet,
etiam
in
crimine falfi
eamrefpici vult o).
Quamquam
veroideae
deli&i
nonrepu-gnat culpa , ex tenore tamen
noftrarum legum vix
ad-mittenda eft tam late paténs criminis
falfi definitio.
Ex-k) Feuerbach J. c. p. 79,
l) Vlir. I. 3» XLIV. I. MB; XIV. a. ÅB.
m) LX. r. MB. 1. 12. RB.
«) II. la. GB. Vlir. 2. MB.
a.
presfiff haud
raro verbisdokim
requirunt conflitutionesnoftrae poeuam hujus delitfti fancientesj?); exerapla vero, gase occurrunt falfi., culpa cooimisfi, aut poena omni
eximunturq), aut concurrente alio quodam crimine, alio nomine puniuntur r)5 aut culpam adeo iatatn
arguunt,
ut doJo asquiparandam cenfeant legcs s). Dolus, qui hic
requiritur determinatio elf voluntatis ad perverfcendam
veritatem, in
praejudiciura
alterius, & conlcientiam igiturfalfi fupporiit; an vero ulterias etiam ad notitiarn
puni-tionis, lege pofitiva prseftltutse, extendatur, contra
fen-tentiam Cel. Feuerhachii in hec, fenfum Iegum Roma¬
narum fecuti, valde dubitare andemus, cum
apud nos
ignorantia legis impunitatem non afiferfc f). Noninultum
igitur a principifs legum noftrarum aberrasfe
credideri-mus , fi crimen falfi delictum esfe ftatuamus, qu® dolofa
B
p) XIV. 2. ÅB. VIIL MB. LX, i. 4, MB.
q) I. 4 HB.
**) LX. 1. MB, ubi concurrit injuria.
s) Huc referendum eil crimen pbarmacopoise, qui ipfe deceptug
corrupta vendit inedicamenta, quod, quamvis culpa commisfum,
certe puniendura eil. Non vero earo ab caasfam,
quam Ceb«
Grolman 1. c., ad fuatn de falfi culpofi poena fententiara firman* dam, affert, fed, quia propter periculum, quod aliorura valetudini
& vitae inftare posfet ex pharmacopolarutn negotio, nifi fumm»
diligentia curaretur, hi non tantum ad certa peridse fuge fpecimi-Tia edenda, fed etiam, quod in hoc
momento maxime valet, ad
ja?jurandum prsefiandum, quo non folum omnis dolo, fed &culpa commisfi falfi reatum in fe fufcipiunt, fpecialibus legibns tenentur.
Vide MedicinalOrdn, d. 30 Oft. 1688- §• 16. 2r,
/) Feuerbach 1. c. p. 367. Cfr. Dig. L, XLVIII, Tit. 10; L, 15 pr,
io
verftatds oppresHone, five immutatione,
jus
alteriusIae-ditur. Hocce veto deli&um, legibus noltrrs nominibus
fårfäljkning,
fveky lift,
bedrageri,flclrd
och falt, notatum,du*iS,pro diverfo, quo committitur,. modo diflinéfcas co - pre-hendit fpecies, quarum altera falfurn, ftriéte fic dictum
^
falftficationem,
cui fverh. Jorfal/kning refpondet, continet, &peifkitur corru» pendo res quoad internam materiem,
{fats och
flård),
immutando menfaras & pondera legiti¬ma, vel falla fignando, inffcrumenta publica, five privata,
radendo, delendo, falfificando, iisabutendo, monetam adulterando; ad alteram vero, quae Romanis ßellionatus
nobis fvek, lift, bedrageri,, andre, pertinent omnia cri min is
fa Ifi exempla, tibi aliter quam falfificafcione delinquitur,.
qiialia funt: iinmutatia dolofa criteriorurn, quse ad perfo-nas inter fe diftinguendas vel lege, vel fangoinis jure, eonftirufa funt; & quaevis denique fraus,,
asfertionibus-a&ionibusve fallacibus peraéta.
§•
j-Pérfpeftus
itaque,. quae ad indolem tam internamvet fubjeétivam , quam externam, feu objeétivam crimi-nisfaJITpertinent, depoenis,quaehujuscrrminisreos roanent,
paueis quoque disputandum. Collatis, quae poenam
hu-jusce criminis. fiatuunt, Iegum noftrarum locis, levern
lranc & ornnis infamiae expertem interdum in venimus, ita„ ut qusedatn illius fpecies, delictis criminalibus adnuine-rare dubitemus t).. Huc referendi funt cafus V, 2.
ÅB..
i) Huc etiam fpeftat Cel. O. Rabenii fententia 1. c. p. 40. qui falfa,. ubi deficit: legis expresfa tamquam crimen: falfi notatio , & abefl
poena infamiae, ad crimina faifi referre dubitat. Cfr. XVIII. 2,
18. V.6; IV. 4- IX. 5; JB. I. 5. IX. 11. X. 5, XI. 2. 4.XVUL 3*. Hß. IV. 2, 3. HB. XiV. 8« XXX. 22 RB. &nonnulia alia»
IV. 4. IX. S' XVI. i<5. ]B. I. 4. IX. IT. X. 5. 6. in
fir-ne. Xf. XII 9. XIII. 2. HB. IV. a. UB. XIV.8- XXX.
22. RB. commemorati» Haec enim- omnia exempla
legislatori leviora meriter vila funtr quam quae juris
quadam infa11 ia ful deberent, & qmppe quibus baud ita diffteile praeveniri posöt, & quod dammim inde allatum fanlius refarciendum esfet. Quae vero
fanftioris
obliga-tionis fideique proditionem conrinent, falfa, praeter mul¬
etam infamiam qnoque juris atcralnmt, ficut
pejeratio*
&perjurium
v), ac praevarrcatio *); ve! pro publice pri-vafoque periculo» officiique fpeeialis violatione poenamortis Iuuntur, five cum fumma juris infamia conjutxfta,, ut adulteratio monetse ab eo patrata, eui cura monetse*
co mmisfa #); Iive absque infamia bac expresla, ut fa S H-ficafcio menflirarum & ponderum, ab eo commisfa, cui
infpeétio & fignado eoruin credita s); vel fumrna
juris
infamia cum corporaii poenainjungitury
ut fi quis nomi¬ ne & figiilo Regis veFejus,
qui loco Regisjubet,
velju-dicii eujusdam abutitur a), vel regefta, protocolla ,
docu-nienta, libros Coronae rationarios falfificat,.
cujus
poena eflr coliarium & labor in caUello Regis 6), pariterquo-que,, fi quis, cui cura mönet se- norr
injunéta
efir eama-dulteraverit, vel raferit c),, vel in cesfione bonorum* fraude ufus fuerit dInterdum etiatrr hane infamiam,
multna tantuu» fnfuper itnpofita, invenimus; ut
fi
quis, cui non officium inju' ftiim eft menfuras &pondera fig,<
na11di, falfa tarnen fignaverit, vel figrrata falfificavent e)rVel nomina,ligilla,,fyngraphas^ tabulas ratioriarias
aliorutn
a) Heic tani en pro qualrtst« rei gravior poena interdum ftstuitur.
v) XVII. 18. 19 RB. LX.. t- MB. x) XV. 14 RB.
y) VII. i. MÖ K. F. d. 2 Mdji 1747' z) ^1' • 3*
a) VIII. i. 2. MB. b)ibid.; c) VII. 1. 3. MB. JudeK^gi.27 Majn782„
d) ConeureLag. d. 13 Jul. i8'8- Cap. 3. §. ?. 6.
VII'. 3 HB. eft* ad Jbanc poenam Xiil. 3, jö. de terininorurB
12
deleverit, immutaverit, illis aliquid addiderifc, ea
combus-jferic falfaque fubftituerit/), vel nomen
ftatumgoe
menti-tus feminam ad mattimonium perduxerit g)t quorefereti-dus etiam eft cafus XIII. 8-GB. cornmemoratus K), vel, confangvinitatem falfo prsetexens, haereditatem
arripue-rit i)y Furti denique poena tenenfcur falfarii, vel fimplici,
cum quis merces falfifieaverit k), vel duplici,
cum prae¬ terid, quod conventum decretumue eft, fraudulenter ali¬ fta veftigaha & contributiones collegerit /). Poftremo,
quorundam criminum falfi poenas, ex
jure
talioniscon-iiitutas esfe, ex LX. i, 4. MB. 1. 12. RB. apparet.
Hifce igifcur omnibus rite conficferatis, facile intellignnus
crimen falfi infamiam
juris
parere m), paucis enim locisexeeptis »), expresfis legis verbis iufamias nota hujus
criminis reis inuritur.
Fienior fingulorum criminum falfi disquifitio,
argu¬
mentum fpeciali traftationi uberius praebet, quam ut
an-guftis opeliac hujusfce limitibuscommode inferi potuisfet.
Sufficiat igitur heic indicasfe principia qusedam
, in
defi-niendo hoc deliftorum ordine obfervanda; quam ob
caus-fatn bis fubfiftimus, in aliam occafionem dififerentes, fl nobis e re fuerit, qucc ulterius in hoc argumenta medb* fcati fuerimus publici
juris facere.
/) VIII. 3 MB. g) IV. 6. GB.
h) Cfr. Flintberg Lagfarenhets Bibi. II. De!, p. 160. Nebrman
Fureiåsn.Jjfver GB. p. 206.
i) XIV. 2. ÅB. k) I. 9. cfr. quoque VIII.a. HB. I) XL1V. I.MB.
fri) Cfr. laudatam Cel. O. Rabenii Disfert. de iuris infaraia, praecipue
partis Il:se § § XIV & XV.
ti) II. 12. in fine GB. ubi poena laboris publici ftatuitur, forte non
ornnis infamise expers. VII. 3. MB. poena tantum carceris