G
COMMENTATIOHUM
STOICARUMPARTICULAM PRIMAM, VENIA AMPLt FAC. PHILOS. UPSAL.
PRJESID Ε
Mag.
NICOL.
FREDER.
BIBERG
ΕΤΗ. ET POLIT. PROFETS. REG. ET ORD. BEG. ACAO* LITT. HÜM. HISTOR. ET ANTIQU. HOLM.
MEMBRO
PRO GRADU PHILOSOPHICO
PUBLICE EXAMINANDAM PROPOKIT
CAROLUS LUDOVICUS
LALINSTIP. GEIJER.
WERME'LANDUS.
in audit. gustaviano
die X maji IMDCCCXV
η. a. m. s.
υ P S A L I
excudkbamt Stenhammar et
«fe
Ρ rooemium.
JLvJSLuIta
quamvis & prseclara ad ethica veteris Grfl^ciae fyftemata excutienda contulerit hodierni sevi
fagaci*
tas; fuperesse tarnen infinitum propeniodum
campum, in
quo vires exerceat ingenii ipduftria, quas ibam vei ad in^
teiiigenducn operam reilringit: fatebitur quicumque diffi*
eultatem problematis cum foJvendi iubiidiis
dibgentius
comparaverit. Neque enim , quse pluribus locis defunt,
exaébi deferiptionis momenta nifi conjedtura
difficili &
incerta exaequabis: &, quod difficiilimum
puto, tua acie
inteliigas iimui tuosque, ut inteliigas, oculos tantum
Ron ipfe exuas oportet. Qui
vero univerfam compre^ hendere cupiunt veterum in re ethica philofophandi
ra*-tionem, aeque eos peccare crediderim vei potius divagari»
. five prasmaturo
abrepti clasfium conftituendarum amore vetera novis, nova veteribns intertexantj five recentio-ribus adamatam philofophandi rationem ab
antiquiori nom nifi univerilm,
quse fere mediocris eft contentio,
inter-nofcere iatagant. Scilicet reformata
per Kantium difci-plina ethica, priwum, quod novimus, pericuium in
fami-lias fyftemata tum veterum tum recentiorum inter fe
Tnvicem commixta dispefcendi ipfi hujus
philofopbise
Sta-tori debemus,
Quem fecuti plerique
philofophise
criticaeasfertores, acutisfimum fcientias reilaυrator em fed. fevi·
oreni rerurn in philofophia
anteaébariim judieem, vitia
in dividendo dijudicandoquecommisfa
propagare po¬tius et extendere, quam removere & corrigere
ftudue-runt. Nec alios haec vitia ofFendisfe in venimus» quam eos, qui vel ultra
philofophiam,
quae aorifi
nomenha¬
bet, fapere auderent; vei hane
dem
umi
ρ(am
fuas
&
an-tiquiori accommodare tentarent.Inter ilios primo utiqne
nomine landandus Schlpiiermacherus aj: inter hos ne-fcio an Plätnerus b): quorum uterqne laudabili iη(f
vi¬ttna & pari docftrina » fed
diverfo confilio
neeacumine
pares clasfes reponere
familkrumque
affin i^ates
perfem-tari inceperunt. Sed & paocos
na<fti fuere eontinuatores:
nec prudenti interpretorconfilio
fatftum., quod
eonnubia
qusereret uterque
familfcarum antiquiorum
cumrecentiori-bus, antequam orbes ambaruin
concludere
&
conclufos
feparare inftitursfeot. Itaque,
fi ab
his interrogas,
quis
fit fyftematum veterum in re
ethica
charaéter generalis,
nec refponfum dabunt; nec ex
luxuria
diftin&ionum
con¬cludere licebit, utrum quseftio ipfa proponenda fue/it,
an potius omnino
repudianda.
Sed disquifitiones
tarnenhorum difficiles et frutftuofas vix cum eorum fterilitate eomparavero, qui notam, qualem
poftulavimus,
admitte-re quidem, (ed vago
vocabulorum
flgnificatu
undiqua-que venditatorum, fivereligionis,
five realitatis
&
idea-litatis, obruere potius quam
finire & crrcumfcribere
vi-dentur»
In formam difciplinae ethicse felicisfimi vim acumi¬
nis intendens Cel. Schleiermacherus magnam de cri-si fyftematum gratiaui eo nomine meruit,
quod
relatio-t nei»
a) Grundlinien einer Kritik der bisherigen Sittenlehre.
3
dem notionum
formalium,
principii, legis,fummi boni.,
fapientis, otfreii , virtutis, cet. dialedticam primus diftin<5£o
intuitn perveftigaverit. Sed. oculo hane
fequens ,
irre-tortö quidem, at, nifi valde fällor,
ex scholis potisfimum
recentiorum armato , crifin
, copgruam faepisfime &
exa-<5Um, Ii recenfiores Cpedtas, teinere
nonnumquam in
antiqnorum fyftemata, omni fere quod ex fuperiori Iocq
wtrosque intercedit, discrimine rejeélo, extendit. Unde
&, comparatione inter fatiiilias fyftematum apud«
utros-que correspondentes inftituta, vix umquam disquirere
cu¬
rat, utrurn diiferentiae an fimilitüdini ipfi tribuenda
fit
contirvgentiae nota: sed nihil non fimile necesfarium
, ni¬
hil non disfimife
contingens, relativo (altem fensu, de»
cernit: adeo ut egregiam artis dialefticas lubtilitatem
in
minuendas differentias augendasque fimilitudines
tantunii
non oirinem impendere,
immo profundere videatur. Quse
aut fecus esfent aut in ipio etiam tramite re<5ti
proba-'
biliös monftrata, fi, quid
in genere prse fe ferant anti-'
quiores cum recéntioribus compofiti, antea ferio exami-nasfet, quam famiÜas in
utraqne arena colluélantes com·
parasfet. Hanc vero qui ex induftria quaeftionem
mp-verit optandamque fimul.&
fperandam aliquando
refpon-iionem judieaverit, caveat, primo faltem
disquifirionis
momento, cum acutisfimo, quem
nuper nominavimus, auftore praejudicio quodam decernere,
indifferentem
pror-fus esfe, fi univerfam
fpe&averis difciplinam,
expresfio-nem principii ipfius,
five formam haec induat fummi bo-11!, ut antiquioribus, five legis
practica?, ut fere
recen-tioribus placuisfe
intelligimus. Scilicet tantaiii judico
hujus diverfitatis vitn , fornrae licet ipfi et expresfioni
inhaerentem , ut & diverfisfimum
difeiplinae
inveiligatidae-intuitum ab initio inde lubftratum esfe
arguat & femel admisfa nulli non
deineep-s
fimilitüdini dubiamlucem
4!
ipergat nullique non
difiererctiae fingulari
au'c ortum prse*beat aut .exortse aliunde aüquid ex fua eonftantia & fe*·
veritate addat.. Qu od enim ad primum attinet, fi ex.·
presfionem
adhibeas principii qualiscumque
fuh forma
antiqnis fnmmi boni adamata, ipfam obligationis
moralis
ideam non quidem exsulare jubebis, (ed valde tarnen ex
noftro fenfu fiftes confcienfciae mitigatam , vel·, fi ma·
vis, obfcuratam: adeo ut, notato diicrimine, mirari
recle
definas, peculiarem recentioribus curam fuisie & anxiam
fere follicitudinem ipfo in disquifitionis limine lianc prae
aliis notionem obljgationis conftruendi & muniendi; quse
certe antiquis aut nuJJa fuit cura aut poftremis
adnume-rata. Exorta illinc confeftim recentioribus problemata,
quae antiquos parum
follicitarunt, nullis fere
nondein-ceps fcholis
noftratium
reprodeuntia, diverfis
diverfimode
jßgnata & foluta: quid lex
moralis
aeonfilio. diflerret
,·qualem ftatuere oporteret
necesiitatis
moralis
-naturamut nnllo nec phyficae confiuio, dein vero nec
pfycho·
logicas, poftremo nec
juridicae
-conta&u laederetur,
cet. Et quiim intelligi non posfetnecesiitas moralis
nifi in
agente libero , maturatas
apud
nos expraecedentibus
vi-dimus difficillimas de libertate quseftiones, quae antiquis
cognitae quidem & difcusfse, fed nec locum
apud iücs
habuere, nec ordinem nec ambitum, quem apud recen* tiores. Ipfa itaque diverfitate
fo.rmae,
qua principii u-trobiqueexpresfionem pstiere,in alium
omninodisqnifitio-num gyrum
conjeétis
necobjedli
inveftigandi
necdifci*
plinae
inveftigatricis color
amplius idem faciesve eadem
permanere
potuit.,
Graecis nempe etiam philofophis is libertatis
ere-<5he fpiritus, ea confcientia
fuit,
ut necreflexioni
haec
ipfa admodum pateret, nec
ullo
nifi fapientise
pro¬prio marte conquifitae
vinculo ligari i'e
pateretur.Hoc
autem pleni vegetas libertätis fenfu,
fimulque,
qui nativusfere perfuafionis impetusr in numerato
habentes,
nul-lam nifi ioteileftus direftionem fequi
voluntatem; hane
autem illam feq.ui necesfitate quadam
naturali, quae
quam-diu inveftigata non fit, habitum ferme
pfychologicae
in-'duit: feriamox, quafi nihil amplius opus fuisfet, ab
itii-tio de vita fapientisfime inftituenda confiiia
mifcebant, agifcabantj quodque fequi vitae iter oporteret ad nafcuraiii
confilium omne revocantein
placide delrberabant: donec in torrentem fpeculationum,
quae difciplinae praélicae im-plicantur, nec tarnen , niii pauliatim, ex manifefto
jam'
in ipfis illis conßliis agitandis
opinionum divortio
abri-perentur. Disferentibus vero cum clarior fenfim
prodi-ret conftantisßma
, ii förmana faltem reipicias, & vero
inexorabilis honeftatis regu'a:clariorem
intelligo, quas & forma itridfcior & involucris liberior & ambitu fimul in univerfam- vitam patentior reflexioni
offertur;— reci-procarn fimul hujus regulae cum finibus quos quaererent, finiumque cum hac regula convenientiam ipfo in
disqui-fitionis progresfu introspicere
didicerunt: quo fadfco, si
immixta ex fpeculatione theoretica
pra&icae problemata fecernas, circa duplicem ferme angulum verti hasc
po-fterior vifa eft et veluti evolvi, Quaerebant enim ex
u-na parte, utrum omnes vitse
fapientis , id eft beatni, nu*
meros compleret &
perfunderet fimul·, an tangeret tan*
tummodo partis inftar et ingrederetur
ingenita
honefta-tis notio eX altera autem deobjeéfcivo auétoritätis,
quam haec fibi expofceret, fundamento,
multum ambigebanfc diverfimque fentiebant: fed ita tamen, ut, quum mutuo
fe invicem petere & ex eodem
principio dirimendam
es-fe utramque quaeftionem
conciperent, iummi, ex quo
exierant, boni formam omnibus,
quaecumqne
venditaren-tur,, principiis' fartam fervarent
teclamque.
Pofterioremvero iHam de auéloritatis fundamento quaeftionem cor*
(tanter adeo loco, quo.primum pofica fult, objeitivo \@<
nuerunt immqtam, ut- nequaquam fuspicandi locus adfit,
directum hujus disquifitionis, ut fere apud recentiores , &
principalem
jfcopnm
fuisfe, obligationis lubjeitivse ottum& rraturam perlcrutari. Quse itaq.ue explicatio, tantum
abfuit, ut apud antiquos ceterarum esfet 'disquißtionum genitrix aut direitrix, ut generali potius & obj-etiva quseftionum jam commemoratarum folutione tota quam
ta abforberetur. Recentioribus cc-ntra ab initio fere
ob-je θ:um discfplinae, utpote cognitum jam &
circumfcri-ptmn forma legis irrevocabilis obversabatür: hancque t-pfam
objeiti
inveftigandi formam, ί'ι ea etiam feponas ,quae fuperiorum circuio inveftigationum innotuerant, ad&> formaverat expiicatior, qui philofophari tunc incipientes
itipaverat, ieverisiiinse religionis fenfus, ut nulla
omnl-no ad expiicandam auitoritatem praeceptorum moraiiorn via pateret, nifi per explicatam Obligationen) fubjeiti-vaiiij fenfuii que , quem admkteret ipsa objecciva quaeftio
totum fere ekiem impertiret fubjeitiva, quse per
notio-nem icilicet Superioris vel Legislatorfs ki medium 'im-missem conftanti cum altera vinculo inneiteretur. Quo irapulfu in Jedem inveftigationum , quas modo
indica-vifiius, quasque, cemparatione cum antiquiorum circulo
inflituta, relativo faltem fenfu ideales reite
nuncupave-ris, necöpino conjeiti recentiores fpeciem primo faltem
intuitu fpedtatori offerunt philofophantium, qui legis
an-ticipatae jamque ag-nitae fenfum & auitoritatem religiofa
fedulitate exquirnnt: qnum antiquis contra ipfo in
dis-quifitionum realium progresfu legis ex conftruita mate¬
ria paullatim forma
ftringitur
nihilque pro lege agnofdi-tur, nifi quod cum anticipata boni objeitivi idea cobae-reat, Quamvis antem progresfu philofophise. etiam. re-centio-=====
f
centioribus laxarentur , quae impofuerafc religio vel ad-»
ftrinxerat inveftig-ationi vincula, ultimo ipfius
pfeilofopftiae
ope liberius contrahendo; multumque praeterea, ii
ambi-tum fpeétas, antiquiurum iuveftigationum circulum ex»
foperaret ille, qui recentioribus continuatur, adeo utsuo
etiam orbe priorem continere & eireömcludere posfe vi¬ deatur: fehematismi tatnerr, quem primo apnd noftrates
impuliu naéla. faerat philofophia ethica, cesfantibus etiam eausfis vel relaxato causfariun momento, vefåigia
iollicf-te hsec fervavit, multaque haud dubie etiamnum fervat.
Qua® vel ex mom entis jam reeenfitis in
exponen-dis dijudicandisque fyftematibus veterum prodeat
caven-di fecernendique necesiltas, neminem certe exaftiorem iatebit. Simplex
neinpe antiquioribus fere propofitum
fuit problema; exqsjfita boni objebtivi idea regulam agen-dorum invenire: conftanterque, ii ipfum ipedtas fcientise ordinem ex illa & per illam pervenitur ad alteram.
Quae
dubia faspius & impedita recentioribus ratio:
utpote
qui-bus, q υ um primaria esfet notio legis, nec objeftivi ulla
boni idea, a lege prorfus independens cogitari
posfet,
nec, quum fenfuai & auétoritatem legis eruere
conaren-tur, lex ulla a bona objeftivo feparata inveniri. Praeterea
per fe patet, ipfam hane boni obje&ivi notionem, quarm diu ideae ethicae, ut cum SchJeiermaehero loquar,
ex-presfionem vel fundamentum iimul contineat, cum
ea-dem hac notione, quatenus in confiru&ione totali cum duabus reiiquis, quas agendi coniilium & adbionem
ipfam
vel virtutem & officium idem au&or appellat, for¬ mali respe&u componitur, neutiquam coincidere. Pofte-riori enim loco, id eft, data idea & pt
sefuppoiito agendi
principio, nihil, ut refte obfervavit Schleiermacherus,
haeenotto contiηet, niii fummam produ&ienis;
priori au-tem
fem loco, quo nofl anfcea datum eft prfncipißna
ethicum^
fed quserendum proponitur, tan tum abeft ut
anterior!
quodatn principio haec notio determinetur, ut
potiusprin-cipii dignitatem aut
ipfa
tueatur aut certedeterminandi
principii undequaque petiti
gravisfima
auétoritate polleat.
Hos autem diftinftos unius notionis fignificatus utrum,
vit oportebat,
fejuq&os
in crifi veterum ubivistenuerit
vir acutisfimus, equidein mecum dubitabifc, quicumque horurn fcripta ex recentiorum itudio integer
perveßiga-verit. Quum enitn, forrriali ifto fenfu, qui principium agen« di aliunde datum praefupponit fummamque tantummodo
produftionis etliicaeexprimit, numquam,
quod novimus,
a-pud antiquioresnotio
obje<5tivi
boni occurrit,
nee occurrere poteil, quum viamhsec
ipfa &
ratiuneminveniendi
prin¬
cipii contineat;
efficitur ad
formalem
i11
amjustoqne,
ut
patet, heic
anguftiorem meniuram
nunquamin
crifi
ve¬terum exigendain esfe antiquam boni notionem. Itaque
fi auétori nuper laudato concedimus,
introfpeéla
forma-Ji relatione trium, quae ethicam ideatn conitruunfc,notio-num itidem foruialium, %<kionis, agendi confilii, ipfius<·
que operis feu
prodikti,
notionemboni
nuiii
nifi
poihe-ino horum conceptuum tribuendam esfe conitanterque
huic vindicandam: concedendum quoque putainus , bona
singularia, quae unieuique
fyftematum
veterumcommen-dan tur, nullam, fervatå ex integro
confequentiå
formali,
ad notionem boni objeétivi fupremi relationem admittere,nifi quam cum toto vel fumma partes
cujusque
permit-tant: fed vero phoenomena faepius in
hiitoria
veterumPhilofophorum obvia fpeciatimque
Schleieripachero c)
a-pud
Arifiiotelem &
Stokos obfervata perturbatio in hoc
potisfi«