• No results found

Commentationum Stoicarum particulam primam, venia ampl. fac. philos. Upsal. præside mag. Nicol. Freder. Biberg ... pro gradu philosophico publice examinandam proponit Carolus Ludovicus Lalin stip. Geijer. Wermelandus. In audit. Gustaviano die X Maji MDCCC

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Commentationum Stoicarum particulam primam, venia ampl. fac. philos. Upsal. præside mag. Nicol. Freder. Biberg ... pro gradu philosophico publice examinandam proponit Carolus Ludovicus Lalin stip. Geijer. Wermelandus. In audit. Gustaviano die X Maji MDCCC"

Copied!
10
0
0

Loading.... (view fulltext now)

Full text

(1)

G

COMMENTATIOHUM

STOICARUM

PARTICULAM PRIMAM, VENIA AMPLt FAC. PHILOS. UPSAL.

PRJESID Ε

Mag.

NICOL.

FREDER.

BIBERG

ΕΤΗ. ET POLIT. PROFETS. REG. ET ORD. BEG. ACAO* LITT. HÜM. HISTOR. ET ANTIQU. HOLM.

MEMBRO

PRO GRADU PHILOSOPHICO

PUBLICE EXAMINANDAM PROPOKIT

CAROLUS LUDOVICUS

LALIN

STIP. GEIJER.

WERME'LANDUS.

in audit. gustaviano

die X maji IMDCCCXV

η. a. m. s.

υ P S A L I

excudkbamt Stenhammar et

(2)
(3)

«fe

Ρ rooemium.

JLvJSLuIta

quamvis & prseclara ad ethica veteris Grfl^

ciae fyftemata excutienda contulerit hodierni sevi

fagaci*

tas; fuperesse tarnen infinitum propeniodum

campum, in

quo vires exerceat ingenii ipduftria, quas ibam vei ad in^

teiiigenducn operam reilringit: fatebitur quicumque diffi*

eultatem problematis cum foJvendi iubiidiis

dibgentius

comparaverit. Neque enim , quse pluribus locis defunt,

exaébi deferiptionis momenta nifi conjedtura

difficili &

incerta exaequabis: &, quod difficiilimum

puto, tua acie

inteliigas iimui tuosque, ut inteliigas, oculos tantum

Ron ipfe exuas oportet. Qui

vero univerfam compre^ hendere cupiunt veterum in re ethica philofophandi

ra*-tionem, aeque eos peccare crediderim vei potius divagari»

. five prasmaturo

abrepti clasfium conftituendarum amore vetera novis, nova veteribns intertexantj five recentio-ribus adamatam philofophandi rationem ab

antiquiori nom nifi univerilm,

quse fere mediocris eft contentio,

inter-nofcere iatagant. Scilicet reformata

per Kantium difci-plina ethica, priwum, quod novimus, pericuium in

fami-lias fyftemata tum veterum tum recentiorum inter fe

Tnvicem commixta dispefcendi ipfi hujus

philofopbise

Sta-tori debemus,

Quem fecuti plerique

philofophise

criticae

(4)

asfertores, acutisfimum fcientias reilaυrator em fed. fevi·

oreni rerurn in philofophia

anteaébariim judieem, vitia

in dividendo dijudicandoque

commisfa

propagare po¬

tius et extendere, quam removere & corrigere

ftudue-runt. Nec alios haec vitia ofFendisfe in venimus» quam eos, qui vel ultra

philofophiam,

quae a

orifi

nomen

ha¬

bet, fapere auderent; vei hane

dem

um

i

ρ

(am

fuas

&

an-tiquiori accommodare tentarent.

Inter ilios primo utiqne

nomine landandus Schlpiiermacherus aj: inter hos ne-fcio an Plätnerus b): quorum uterqne laudabili iη

(f

vi¬

ttna & pari docftrina » fed

diverfo confilio

nee

acumine

pares clasfes reponere

familkrumque

affin i^ates

per

fem-tari inceperunt. Sed & paocos

na<fti fuere eontinuatores:

nec prudenti interpretor

confilio

fatftum., quod

eonnubia

qusereret uterque

familfcarum antiquiorum

cum

recentiori-bus, antequam orbes ambaruin

concludere

&

conclufos

feparare inftitursfeot. Itaque,

fi ab

his interrogas,

quis

fit fyftematum veterum in re

ethica

charaéter generalis,

nec refponfum dabunt; nec ex

luxuria

diftin&ionum

con¬

cludere licebit, utrum quseftio ipfa proponenda fue/it,

an potius omnino

repudianda.

Sed disquifitiones

tarnen

horum difficiles et frutftuofas vix cum eorum fterilitate eomparavero, qui notam, qualem

poftulavimus,

admitte-re quidem, (ed vago

vocabulorum

flgnificatu

undiqua-que venditatorum, five

religionis,

five realitatis

&

idea-litatis, obruere potius quam

finire & crrcumfcribere

vi-dentur»

In formam difciplinae ethicse felicisfimi vim acumi¬

nis intendens Cel. Schleiermacherus magnam de cri-si fyftematum gratiaui eo nomine meruit,

quod

relatio-t nei»

a) Grundlinien einer Kritik der bisherigen Sittenlehre.

(5)

3

dem notionum

formalium,

principii, legis,

fummi boni.,

fapientis, otfreii , virtutis, cet. dialedticam primus diftin<5£o

intuitn perveftigaverit. Sed. oculo hane

fequens ,

irre-tortö quidem, at, nifi valde fällor,

ex scholis potisfimum

recentiorum armato , crifin

, copgruam faepisfime &

exa-<5Um, Ii recenfiores Cpedtas, teinere

nonnumquam in

antiqnorum fyftemata, omni fere quod ex fuperiori Iocq

wtrosque intercedit, discrimine rejeélo, extendit. Unde

&, comparatione inter fatiiilias fyftematum apud«

utros-que correspondentes inftituta, vix umquam disquirere

cu¬

rat, utrurn diiferentiae an fimilitüdini ipfi tribuenda

fit

contirvgentiae nota: sed nihil non fimile necesfarium

, ni¬

hil non disfimife

contingens, relativo (altem fensu, de»

cernit: adeo ut egregiam artis dialefticas lubtilitatem

in

minuendas differentias augendasque fimilitudines

tantunii

non oirinem impendere,

immo profundere videatur. Quse

aut fecus esfent aut in ipio etiam tramite re<5ti

proba-'

biliös monftrata, fi, quid

in genere prse fe ferant anti-'

quiores cum recéntioribus compofiti, antea ferio exami-nasfet, quam famiÜas in

utraqne arena colluélantes com·

parasfet. Hanc vero qui ex induftria quaeftionem

mp-verit optandamque fimul.&

fperandam aliquando

refpon-iionem judieaverit, caveat, primo faltem

disquifirionis

momento, cum acutisfimo, quem

nuper nominavimus, auftore praejudicio quodam decernere,

indifferentem

pror-fus esfe, fi univerfam

fpe&averis difciplinam,

expresfio-nem principii ipfius,

five formam haec induat fummi bo-11!, ut antiquioribus, five legis

practica?, ut fere

recen-tioribus placuisfe

intelligimus. Scilicet tantaiii judico

hujus diverfitatis vitn , fornrae licet ipfi et expresfioni

inhaerentem , ut & diverfisfimum

difeiplinae

inveiligatidae-intuitum ab initio inde lubftratum esfe

arguat & femel admisfa nulli non

deineep-s

fimilitüdini dubiam

lucem

(6)

4!

ipergat nullique non

difiererctiae fingulari

au'c ortum prse*

beat aut .exortse aliunde aüquid ex fua eonftantia & fe*·

veritate addat.. Qu od enim ad primum attinet, fi ex.·

presfionem

adhibeas principii qualiscumque

fuh forma

antiqnis fnmmi boni adamata, ipfam obligationis

moralis

ideam non quidem exsulare jubebis, (ed valde tarnen ex

noftro fenfu fiftes confcienfciae mitigatam , vel·, fi ma·

vis, obfcuratam: adeo ut, notato diicrimine, mirari

recle

definas, peculiarem recentioribus curam fuisie & anxiam

fere follicitudinem ipfo in disquifitionis limine lianc prae

aliis notionem obljgationis conftruendi & muniendi; quse

certe antiquis aut nuJJa fuit cura aut poftremis

adnume-rata. Exorta illinc confeftim recentioribus problemata,

quae antiquos parum

follicitarunt, nullis fere

non

dein-ceps fcholis

noftratium

reprodeuntia, diverfis

diverfimode

jßgnata & foluta: quid lex

moralis

a

eonfilio. diflerret

qualem ftatuere oporteret

necesiitatis

moralis

-naturam

ut nnllo nec phyficae confiuio, dein vero nec

pfycho·

logicas, poftremo nec

juridicae

-

conta&u laederetur,

cet. Et quiim intelligi non posfet

necesiitas moralis

nifi in

agente libero , maturatas

apud

nos ex

praecedentibus

vi-dimus difficillimas de libertate quseftiones, quae antiquis

cognitae quidem & difcusfse, fed nec locum

apud iücs

habuere, nec ordinem nec ambitum, quem apud recen* tiores. Ipfa itaque diverfitate

fo.rmae,

qua principii u-trobiqueexpresfionem pstiere,

in alium

omnino

disqnifitio-num gyrum

conjeétis

nec

objedli

inveftigandi

nec

difci*

plinae

inveftigatricis color

amplius idem faciesve eadem

permanere

potuit.,

Graecis nempe etiam philofophis is libertatis

ere-<5he fpiritus, ea confcientia

fuit,

ut nec

reflexioni

haec

ipfa admodum pateret, nec

ullo

nifi fapientise

pro¬

prio marte conquifitae

vinculo ligari i'e

pateretur.

Hoc

(7)

autem pleni vegetas libertätis fenfu,

fimulque,

qui nativus

fere perfuafionis impetusr in numerato

habentes,

nul-lam nifi ioteileftus direftionem fequi

voluntatem; hane

autem illam feq.ui necesfitate quadam

naturali, quae

quam-diu inveftigata non fit, habitum ferme

pfychologicae

in-'duit: feriamox, quafi nihil amplius opus fuisfet, ab

itii-tio de vita fapientisfime inftituenda confiiia

mifcebant, agifcabantj quodque fequi vitae iter oporteret ad nafcuraiii

confilium omne revocantein

placide delrberabant: donec in torrentem fpeculationum,

quae difciplinae praélicae im-plicantur, nec tarnen , niii pauliatim, ex manifefto

jam'

in ipfis illis conßliis agitandis

opinionum divortio

abri-perentur. Disferentibus vero cum clarior fenfim

prodi-ret conftantisßma

, ii förmana faltem reipicias, & vero

inexorabilis honeftatis regu'a:clariorem

intelligo, quas & forma itridfcior & involucris liberior & ambitu fimul in univerfam- vitam patentior reflexioni

offertur;— reci-procarn fimul hujus regulae cum finibus quos quaererent, finiumque cum hac regula convenientiam ipfo in

disqui-fitionis progresfu introspicere

didicerunt: quo fadfco, si

immixta ex fpeculatione theoretica

pra&icae problemata fecernas, circa duplicem ferme angulum verti hasc

po-fterior vifa eft et veluti evolvi, Quaerebant enim ex

u-na parte, utrum omnes vitse

fapientis , id eft beatni, nu*

meros compleret &

perfunderet fimul·, an tangeret tan*

tummodo partis inftar et ingrederetur

ingenita

honefta-tis notio eX altera autem deobjeéfcivo auétoritätis,

quam haec fibi expofceret, fundamento,

multum ambigebanfc diverfimque fentiebant: fed ita tamen, ut, quum mutuo

fe invicem petere & ex eodem

principio dirimendam

es-fe utramque quaeftionem

conciperent, iummi, ex quo

exierant, boni formam omnibus,

quaecumqne

venditaren-tur,, principiis' fartam fervarent

teclamque.

Pofteriorem

(8)

vero iHam de auéloritatis fundamento quaeftionem cor*

(tanter adeo loco, quo.primum pofica fult, objeitivo \@<

nuerunt immqtam, ut- nequaquam fuspicandi locus adfit,

directum hujus disquifitionis, ut fere apud recentiores , &

principalem

jfcopnm

fuisfe, obligationis lubjeitivse ottum

& rraturam perlcrutari. Quse itaq.ue explicatio, tantum

abfuit, ut apud antiquos ceterarum esfet 'disquißtionum genitrix aut direitrix, ut generali potius & obj-etiva quseftionum jam commemoratarum folutione tota quam

ta abforberetur. Recentioribus cc-ntra ab initio fere

ob-je θ:um discfplinae, utpote cognitum jam &

circumfcri-ptmn forma legis irrevocabilis obversabatür: hancque t-pfam

objeiti

inveftigandi formam, ί'ι ea etiam feponas ,

quae fuperiorum circuio inveftigationum innotuerant, ad&> formaverat expiicatior, qui philofophari tunc incipientes

itipaverat, ieverisiiinse religionis fenfus, ut nulla

omnl-no ad expiicandam auitoritatem praeceptorum moraiiorn via pateret, nifi per explicatam Obligationen) fubjeiti-vaiiij fenfuii que , quem admkteret ipsa objecciva quaeftio

totum fere ekiem impertiret fubjeitiva, quse per

notio-nem icilicet Superioris vel Legislatorfs ki medium 'im-missem conftanti cum altera vinculo inneiteretur. Quo irapulfu in Jedem inveftigationum , quas modo

indica-vifiius, quasque, cemparatione cum antiquiorum circulo

inflituta, relativo faltem fenfu ideales reite

nuncupave-ris, necöpino conjeiti recentiores fpeciem primo faltem

intuitu fpedtatori offerunt philofophantium, qui legis

an-ticipatae jamque ag-nitae fenfum & auitoritatem religiofa

fedulitate exquirnnt: qnum antiquis contra ipfo in

dis-quifitionum realium progresfu legis ex conftruita mate¬

ria paullatim forma

ftringitur

nihilque pro lege agnofdi-tur, nifi quod cum anticipata boni objeitivi idea cobae-reat, Quamvis antem progresfu philofophise. etiam. re-

(9)

centio-=====

f

centioribus laxarentur , quae impofuerafc religio vel ad-»

ftrinxerat inveftig-ationi vincula, ultimo ipfius

pfeilofopftiae

ope liberius contrahendo; multumque praeterea, ii

ambi-tum fpeétas, antiquiurum iuveftigationum circulum ex»

foperaret ille, qui recentioribus continuatur, adeo utsuo

etiam orbe priorem continere & eireömcludere posfe vi¬ deatur: fehematismi tatnerr, quem primo apnd noftrates

impuliu naéla. faerat philofophia ethica, cesfantibus etiam eausfis vel relaxato causfariun momento, vefåigia

iollicf-te hsec fervavit, multaque haud dubie etiamnum fervat.

Qua® vel ex mom entis jam reeenfitis in

exponen-dis dijudicandisque fyftematibus veterum prodeat

caven-di fecernendique necesiltas, neminem certe exaftiorem iatebit. Simplex

neinpe antiquioribus fere propofitum

fuit problema; exqsjfita boni objebtivi idea regulam agen-dorum invenire: conftanterque, ii ipfum ipedtas fcientise ordinem ex illa & per illam pervenitur ad alteram.

Quae

dubia faspius & impedita recentioribus ratio:

utpote

qui-bus, q υ um primaria esfet notio legis, nec objeftivi ulla

boni idea, a lege prorfus independens cogitari

posfet,

nec, quum fenfuai & auétoritatem legis eruere

conaren-tur, lex ulla a bona objeftivo feparata inveniri. Praeterea

per fe patet, ipfam hane boni obje&ivi notionem, quarm diu ideae ethicae, ut cum SchJeiermaehero loquar,

ex-presfionem vel fundamentum iimul contineat, cum

ea-dem hac notione, quatenus in confiru&ione totali cum duabus reiiquis, quas agendi coniilium & adbionem

ipfam

vel virtutem & officium idem au&or appellat, for¬ mali respe&u componitur, neutiquam coincidere. Pofte-riori enim loco, id eft, data idea & pt

sefuppoiito agendi

principio, nihil, ut refte obfervavit Schleiermacherus,

haeenotto contiηet, niii fummam produ&ienis;

priori au-tem

(10)

fem loco, quo nofl anfcea datum eft prfncipißna

ethicum^

fed quserendum proponitur, tan tum abeft ut

anterior!

quodatn principio haec notio determinetur, ut

potiusprin-cipii dignitatem aut

ipfa

tueatur aut certe

determinandi

principii undequaque petiti

gravisfima

auétoritate polleat.

Hos autem diftinftos unius notionis fignificatus utrum,

vit oportebat,

fejuq&os

in crifi veterum ubivis

tenuerit

vir acutisfimus, equidein mecum dubitabifc, quicumque horurn fcripta ex recentiorum itudio integer

perveßiga-verit. Quum enitn, forrriali ifto fenfu, qui principium agen« di aliunde datum praefupponit fummamque tantummodo

produftionis etliicaeexprimit, numquam,

quod novimus,

a-pud antiquioresnotio

obje<5tivi

boni occurrit,

nee occurrere poteil, quum viam

hsec

ipfa &

ratiunem

inveniendi

prin¬

cipii contineat;

efficitur ad

formalem

i

11

am

justoqne,

ut

patet, heic

anguftiorem meniuram

nunquam

in

crifi

ve¬

terum exigendain esfe antiquam boni notionem. Itaque

fi auétori nuper laudato concedimus,

introfpeéla

forma-Ji relatione trium, quae ethicam ideatn conitruunfc,

notio-num itidem foruialium, %<kionis, agendi confilii, ipfius<·

que operis feu

prodikti,

notionem

boni

nuiii

nifi

poihe-ino horum conceptuum tribuendam esfe conitanterque

huic vindicandam: concedendum quoque putainus , bona

singularia, quae unieuique

fyftematum

veterum

commen-dan tur, nullam, fervatå ex integro

confequentiå

formali,

ad notionem boni objeétivi fupremi relationem admittere,

nifi quam cum toto vel fumma partes

cujusque

permit-tant: fed vero phoenomena faepius in

hiitoria

veterum

Philofophorum obvia fpeciatimque

Schleieripachero c)

a-pud

Arifiiotelem &

Stokos obfervata perturbatio in hoc

potisfi«

References

Related documents

fatum nihil esfe dicit, nifi effe&amp;uum a Divina illa vi, vidente, non eligente, profluentium continuam , necesfa-. riam,

ei principium motionis, volubHitatem aurem rion dedit; fic vjjbm objeftura imprimet illud quidem &amp; quaii fi^nabit in animo fuam fpeciero, fed asfenfio noftra erit in poteftate

fuspicio j noftris, ii quid judico, acribus confonantior, quam Graecorum: altera incertitudo Graecorum fere confo-. nantior, quam nofiris: utramque fusfculit Cfeanthes;

omnino fit &amp; valeat, ac vivere kxtcc φυην: haue in animante quovis legis iflius univerfalisfimae expresfionem vlvamj. adaequatam fpecifieam: hunc ißius fenfum: liune Inter¬

ex diverfo dignitatis naturarum faftigio, princeps ftetit Chryfippo fententia: eam vero legem, quae ethica appel¬. latur, ipfam esfe pro humana natura,

urgebant, quod ipfa nihil esfet, nifi lex naturaa fupremae, live quod ex fenfu Stoicorum eodem. recidebat,

ex acerrimo vix exfpeiftares noftri condemnatore, djfertis quoque verbis a) edixerit: &#34;Ariftonem, cum Zenonis fuis- fet auditor, re probavisie illa, quae iile verbir: nihil

feire potius, quam credere iaborat O Quod ß admitteretur, alterum omnino ßatuendum esfet, aut esfe Rationem humanam ,. quam Summi donum Dei vitssque ducem