U\
I®
ifi
DISSERTATION!?
GRADUALI
POESIN
SVECANAM
'HODIERNAM,
Jndulgente
Am^hff. Senatu
inläuflri Sviomtm
ad
Salam
Lyceo
3Sub
PRiESiDIO
^Ampliff-
atqueCeleberrimi
'IBT,
Dn.
laurentii
AR
RHENI I,
Hill.
Prof,
Reg.
&
Ord.
Publice ventilandam
fiftit
JACOBUS
PRATENIUS
Dakkarlus.
In Åudit. Guft. Maj.
ad
d.7Maji
A. MDCCXXVIIL
Horis ante meridiem folitis.
0#
ii/feé
Mg?/
9i$©
Cd)PRESIDENT
ijÉongf.
Cmicellieod>
Sag*
©(auf
Upfala
Acaåertm
CANCELLER,
4,jjCU
JQ
(3i)lx)0(oßrncttftve
t® sletrtr
ref
GUSTAV
CRONHJELM,
SWin
9Mo>5U!if!ije^)£3iSif.
?lt'
«?ägär
tig
min ftd't til iEbet: Excelience,faft
tfjett lig
Doppat ejigulf«
od?
fiifmcnoagar/
Od) baftoanD'
lägger
ner ett cd«nrtuCt reverenee,
0c&
U)ifcté
ttJOVDrtaD (tn/febaraf
f)oti
ww%»t.
£l)cn
«It
for
örifligiitpp
»V bittt<
lené Élötfl ©cl
©In'
Mcrfma ögon
get•/ önn (Mllct
töem ifern.
^WflC
trojag bå förttenc*
ifern
til en purpur©tel
SO:
ig
tpågnt
(ram
? tjur
tan
jag
öierf*
bet min
förftpfltfl.?
Süicn ©eleu iriftar ej
utaf
jtnglasfi nån
Deel/
gaft bott
(tn
ffrflj
<:ötftpt
ilåga
öa«
lar ffliiPcr/©a tror cd) tPäntar
jflg/
min
Priftictfxt ocö feel SSetflröcsnåbigt
afi£x boget
XU>
bes (nioset.
3ag
lägger
pennan ner. 9HtnöniTan ar oebbür: $3en>are
.fjärten
®uo/
blato
H'ücbytM
Jfnöec/
2£p ^Oßfl
Exce, ti! flllaé
frögb
oct) jir/
©om i tvärt ©mea bo/ påbpgtv
{
£>ef
ocb©tåöer.
igbere6og»ö>refI.excellences
iwfcevbthi>6btnt«Fa|?e tfenave
Cfreii
£>£gworbige
od>
IPibf>
betombe&>
0$
Theologi*
DOCTOREN,
mut
N I
LS
BARCHIUS,
T
5\ongl.
öfmt
JpofpreStftmf/
!0C& 'Väftor Primarius i
Stockholm,
sfa
nit'Freies Confiß&ri'P
UrbicttÖCt?.
y
min
£3gfbeu\;grte25cfbrbMi:e.
Cfen
£>$g
^f)E«v>6rbigc
od?
<3<Sgl<!t:be
fy
ütMag.CHRISTIERN
CHRISTIERN1N,
Sötpcfet
toaffatttfyrcfioberbc
t ge(<f
Jenébro
Socfamling/
få ocE
.ßögtbc*
rörnl.$rcbft
5ft»et
beg omftuis«
ItggtanDe
contraä,
_ i€£>««
^)og«l)ceworbig2
od)
^)osl4rbc
»t.Mag.
ANDERS
-KALSEN1US,
!
Äongl.93kj:té
öfmt
^ofprebffant/
(a
C(S
Pr^fes
Cofififlorii
Aulici
% Stockholm, Ulint>$Qta\)MbctlTotr»
broixe.Cljm<^g<4(?rew<5t&ige
od?
•^ofllßcbe Samen
iÜCLt
Mag.
NILS
CHRISTIERN
IN,
fS.
ßongl. Gymnajium
,S.
Theolog,
Leilor
i
2Beftet:å(jé
Primarius
tt)iÖ
/
jä
oct
ipögtlwöml.
^rcbft od)
ßptcfio«
bevbe oft»«
SaMunOéSörfamf.
öJyiittö«-voll min Clw ml i
ittife*
ft$
llpBi
begtfnm/
Od) fofct
tldjtt
ort)firbb/
ecfj ftiba på ftft fram:©å latcn marDa tftån
fixt
Qüoertdrtltgt
biifmi
43maD
§mmé
fmagö battb forfe
Der
iiiggcr
fram.
&X$
tpiflja
dr
bereb|
uieD
öbmtuö
t)ä af prifa
SlXit
ljöga
gimff/
fem3
for[;enne
fdcTeé
rnjfa.
2Båt
©menfla
©fafbef
onft f)dr6ö*
iniuffIdgge&ncber.
3ag
fifffdr
gternatöet
/aten
få
>.<?at
tniftre
orS ocö
runtfösftmf oc&
ftörre
beser/
$n fom mm
fwnga fid'r tfjett bdr
1'ctictfmtr nu;
S)ocf cm <Sc
böga
gunft
tdfé bentteglansen gtfroa'
@ä(drben
dbe(nog/ed)
mdlbeprnb*
S.t
bltf'tv«.
©UX> filte
(i«
tbenSag
(f.l
toffC
jag
flucligt
ön|!a)förSrbja
/
fom befar cfj
fafa
bp*Ca 9314«;
fSlcn bit? iäbr/ i ä!Scr/ mål»
_
gdng
gvöniTa/
Sljet.
matttbar/
ort) bitr/ ort)de
ni{n önffan ån.3a.£tm(cti
(Idf
forforg forl£bce
aU
(a brage/
3a£tm(cu
Iteff
ort)ftbft
uttfttrb#*
Sa tage.
63gworbige
^og
flbrmwbigc
Oct>
t^oglrtcbc
.£>Q:>KjK2l3(©
dbmiufafle timm
SMt
Philofophi#
CANMTATEN,
"^>o0l4töc
Jacob
Pratenius,
«inbra
ciAnaett
mcöberöm
difputerade
De
PoefiSvecana.
tPJfr
SUfc3
fJufl' atfma
Salus lärbafrarn/ bfanb
©mannet Qért antra lätcoms prof; om©raenffcrStBerfemrt/
<£j
tinga
fägnao jag od
fecf blanb
attöra mannet/
©omfrögta
ftg
tberaf/
atlönen
lernneé
fnatt.
göt
aK Sr
trägna
fl
it
t<£t
gaget»
frant} (natt
grönfTati
Sag
ben rncb
bälfan
mot
/St män
nn
troget
önflar
VET,
Clarisßme
Domine CA ND ID
ATE,
PRATENI,
OLoribut ut
gratis
Dernantid
Prata
refulgent,
Et uario Darie
ptHa colore
micant5Sic
cjuoquc
do&rina
rddtis
Dir
tute decorisSplcridet
de
Pratürn
nomine
nomeri habensiClariljimo
Phttof«*phté.
'CANMDÅTO,
FRATR 1 amanufimo,
JACOBU
PRATENIO.
LAudibus ingemas
gMufarum
is artes,de
te*
Et
pdéfin
patriae
"deftribü
arte
tuet.
Qraidor
ingenii
d$tes
an'imiqiisvi-gorem \
Et Tua doärtna jamaperemw
erit.
ita grAtuht
/. N.
J.
f
i-Viam
panåit ad
traäationem-%fRtem
Poeticam
å
nemine difci poffö-* perfvafum fibihabue-re antiqui-nil
(celi-tus Dii hane homini-bus facultatem
con-ceflerint. Quare ita dicit Cicero:
Sic afummls homintbii* , eruditijfmisqut^
accepimtu, ceterarum rerutnßudia, &do* ürina, ($ pneceptis , (f arte conflarz^9 Voetam riatura tpfa valere j (!) mentis
viribus excitari0 ($ quafi divino quodam
Spiritu. ivßari a), Hinc infert»
En-nium appellaflTe Poetas fan&os, quod
quafi beorum aliquo dono atque munere
commendatittobiseßevideanturb). Et
Pia-to eosDeorumfiliosvocat Hoc
I O ^
vit veteres, ut maximo Poetas
profe-querentur honorej quem ut
teftaturh
facerent , lauro dignos judicarunt.
Et habet fåne ars Poetica hane
digni-ta*em, ut amatores ejus, inter
legen-dum, non potfint non adrmrari
ele-gantiarn verborum,
.&
fenterttiarurru
fplendorem. Pratterquam
enim,
quod
in Poefi lateant arcana Philofophiae,
quae quibuslibet oculis non patent;
invenimus etjarri fuavitatem prorfus
eximiatn * quum miram infundat
auri-bus animisque jucunditatem vocibuS apté
conftrufta
oratio.Poetas åutem vocamus, non
qui-cunque verfus faciunt, licet elegantis-fimarum vocum fuppelle&ilem fibi
Compararint, ac maximo cum artificio
materiam5 quam proponere in
ani-mum fibi induxerunt, ordine difpone-re noverint; graviora enimfunt, quas
requiruntur, atqueex abditis
plurima-rum artium & do&rinarum fontibus
haurienda: adeo ut, fine
cognitio-ne variarum difciplinarum prudenter
ac perité nihil efljci pofie cenfeam-».
Quoscurique enim, five Graccos,
fivö
•m o■ j
phiac cognitione omnes pené
inftru-ftos fuiife deprehendimus.
Sed, ut pedem ad populos
hy-perboreos promoveam, inficias iro
nonpoifum, quin hane artem maxime fibicommendatamhabueritgens
Sveo-Gothica; nec Poétisejusdem magnanij
qua ornati erant, denegare licet eru-ditionern , quod ex inviétis conftat
argumenta quam plurirriis. Vides C.
L. titulum diflertatiuncislce noftrx
Poe-fin Tibi promittere Svecanam, quarrl
pubiieae
cenfurå?, Tuoque candidoju-dicio Committere aufu<> fui. Ac Ä
quamvisin amoénos aliquos Möfarum hortos tenuis mea xMinerva Te non_» introdueät} fruåus tarnen* utut non-*
magni pretii, quos Tibi C.
L.
offert, benigne accipias > enixe ofatj quem favorém fiunquam äpud feintermori-turum pollicetur.
a) Orat< pröArchiPoetA
t.b)ibt*
dem. c) i derep*
i it
Veterum artem
jkaldicam
paucis
iangit.
QUi
r exercucruncantiquis
temporibus hane
> communi vocabtiloarterrl
4 *^$41 °
©fate nobis vocabantur, a voce-»
^fflD/ fonum fignificante; undc @fat«
fQ'fonare) vel ctjam venart, quod feilicet
tum clamore & voeifemtione ißa res
ge-ratur?CT'tam cornuum^ quam bominum ac
tanum ßrepitu
> olim quoque7 uti nunc venatio inßituta eH d)3 vel fecundurrLj
alios a voce @ftdUÖq/ quod Vormio
poéticé aliquiddefcribere fignificat e). rli
Skaldi ob eruditionem prorfus
eximi-am , & peritiam multarum rerum
t)e/ eruditum denotante , & @pafe
fa-pientem, nuncupabantur f)j undo
quoque maximoin honore habkifunt*
Ht ipfi principes proprias finas ipfis conju»
gio aßoeiare nön dubitavcrint g).
Genera poematum autem, qua:
veterum Skaldi tradlarunt^ claré non
minus, quam perquam erudité
decla-rat Ampliffimus ac Celeberrimus Dn. Eloqu. ProfefTorFABiANUS
r$édi91&dil
optimé de re literaria meritus , kuMfcr fuo de Poefi Sveeana b), ubi
quadruplicem fe obfervafle illorum
u-fum afferit; quörum primum pertinet
ad Gryphos & amigmata, ut ex fagiS
eorum paffim videre licet $ exempli
loco adfert exHerVoras Sagacertamen
o l-H« T
inter regem Heidricum & Gefterurru,
ubi Gefterus «nigmata regi propofuit; Rex vero eadem ex tempore re(olvic
& explicuit.
. SécunAum erat
incanta-mentorum , quäle efl: lllud Busl« in_»
Herraudi & Bofse Saga i)t quo
gene-re carminis ad colloquium evocati
funt mortui, ut apparet ex Hervor«
Saga. Tertium genus ommum
pulcher-rimum, quod heroum fortia fa&a_,
eontinet. Quartum eft vulgi»
illud-que pedeftre quafi aut tenue
magis»
quod qualibet occafione , å rufticis non modo, Ted & pueris Sc puellisufurpabatur. Qualis deinde fuerit
ve-terum Poefis, ex hiftoriis, quasSagat
appellare antiquis placuit» liquido ap¬
parets quippe quze non adeo polita.»
ac caftigata fuit» ac jam eft; attamen
in argumentorum five inventione,
fi-ve difpofitione haud infelices fuerean'
tiqui hyperboreorum Poet«:
quando-quidem eos hanc artern feite caluiffe-*
deprehendimus, ut jueunda verbis fva-vibus, atroeibus afpera, quieta feda-tis, dedu&is humilia» grandibus ardua proferrent k)„
d) Vid* erud\ dffigradx maximé Rev.
6 o
D. Dold. Dan. Diurberg de Skaldis vet*
Hyperb. p. 2, e) Inactd. admonum. Dan, f.jz. f) Refeniusinpraf.
Edd. g)
Thorm.
Torf. Ser. Reg. Dan. lib. I. cap.6. pag. b) C. z. §.f. i)p./<?, 20,2A A.) O*«
ir/V, bon. difc. lib.10. c,g.
§.
i//-De incrementk
Pcefeos
agtt.DTximus
quam nonin
fuperioribus
adeo politamPoefin
fuiflfe
anti*
, acjam hodiernam
deprehendimus.
Vete-rumautemcarmina[oloinventionisacumine
(ffententiarum pondereaßimanda funtl).
Ut enim omnes difciplinae, priusquam cas per longa temporis
fpatia
excole-re eruditis contigit, rudes fuere acimpoljtff,- itaetjam non
mirandum
eft,
Poefin antiquam nobis non
fatjs arri*
derej noftra quippe
hodierna
cenfu-ram fubiit & temporum» &
erudito*
rum, ac eapropter dulcioremnobis
affert guftum. guodenim de Poéfi
La-tina Quintilianus Poe'ma,
inquit,
ne¬mo dubitaverititnperito quodaminitio
fu-fumt & aurium menfura, &fimiliter de-t urrentiumjfratiorum objervatione efje ge¬
nera-o 7 veratum m); idem etjam de noftra^
Poefi dicere poftumus, eam imperito
quodam initio fufam fuifle , fed cum
temporibus mutatam , ac indies majo-ra caTpifte incrementa ; donec viri,
eruditionis non minus laude clari,
quam felicitate ingenii confpicui 9
ex-furgerent, qui hane artem ad fummum
usque faftigium evexere. Quos inter
rneritd veneramur Linfcholdios,
Spe-gelios , Sciernhielmios * Columbos >
Arrhenios, ut taceam Laurentium_i
Johannis, qui fe Lucidorem infelicem appellitavit; ceterosquej qui vel
pro-pius ad haec noftra tempora accedunt,
vel ctjamnum hodie orbi erudito
fcri-pta fua quotidie
ofFerufit.
1) Prof. £drncr in Mfcr,dsPoef. Svec*
c.a, §,i. m) lib. p. c. ult.
§.
IV
Poet£
wgeriio &
arte opuseße
dicit»
TTT, fecundum tritum proverbium ,^
cujuslibet non eft appellere
Co-rinthum5 ita neque omnibus
Poe-(is noftra fe palpandam fiftit. Qui
e-nitu feliciter in hacarte verfari cupit,'
prse-g 4M o
praeterdiligentiam, quam in omnibu* artibus adhibere necefie eft, aptitudine
flaturali quadam omnino opus habet:
- -
-neque enim concludere verfum
Ptixerüeffe (atü\ neque,/ quüfcribat,
I ä/Z »0/,
i Sermonipropiord-)putasbum. effePoetam;
Ingenium cui fit> «zz wzzw divinior>
atque ox
Magna, fonaturum? des nominbs hujtu
honorem n).
11t ergo quis fit Poeta felix, requiritur in ingenio perfpicaci natura! quafi in>
petusquidam, feu furor, ut vocanr,
Poeticus, qui fcripturum ita afficiat»
ut aliorum mores & affedus quafi in¬ trä fefe perfentifcat: cui furori fedula
diligentia, in le&ione clarorum
Poé-tarum adhibita, rnirumeft, quancum
fuccurrat; quare Horatius canit:
Naturaficret laudabile tarmen, anarte
Ghtafitutyi ett: ego nec ßudium ßnca div ite ven a>
Nec rude quid proßt video ingemunta :
alteriusfic
Alterapofcit opem res, & conjttrat
A-mice o).
Licet quibusdam non contingat
clivi-*4i§Hs ° p
clivitas ifta naturalis5 non tamen ne¬
gamus, fedulam curam & diligentiam
ingenium incitare poffe, ut mdies o-peram hane levari fentiant: nihil cnim
tam alte natura conftituit, quovirtus non poßit eniti p). Sed, quibus nec
bo-nitas naturs, nec pertinax cura &
diligentia, ceu artis hujus dus forores
coadjutrices, poefeos noftrs
dignita-tém aperuere; iis eonfultius ducerem,
fi animum fuurn non appellerent, ad tam indigné caftam hane virginem
contreclandam ; alias enim illis ogga-niri poterit, quod haud infeliciter quidam Poéta cecinit:
Jput' mången 5t(åper nufttt tvtffmff
flcmv ml)/
%Bill ftom S;icvrart hampit (ångt éfroet
jlterhov féra/
Cd; tf)ci'Q$ fjoga (of met> ringa orb fu(b
giöra/
93?cn ftclf fdrforar ftg i borfan 0$ i }Tütf) q)t
& paulo ante ita?
3våtfnu ti fftinabgtér£ emeflan Idzbt/
ofårbf;
@n Nytnpha
ftdftéö
nu i rangen mcb ©ubmmr/io o
Agahippes flob ur
anbra
fdffor
mner /
0ö att merJdfa vers ej fpnneémébatt warbt r).
Si quisque denique, qui carmina
vel
fcribit, vel ore profert, nomine Po-etac condecoraretur, quam indignurn
hoc föret, quivis faciIé videt: ficennn
eundem quoque mereret titulum ru-dis ille ruricola, qui cum å generofo
quodam virointerrogaretur: utvales? feu, f)uru flor tiö meo hålfan? (ita ver*
ba formalia fuere) refpondebat; @ar fel att ma* t)ci7
^drjp d'går få galt1 fd7 5ördngtane d* på Jvrogen/
Sbrecfa opp att7 0fogenj
i)t bugga fom fatar/
ta1 bort bå' (lubbar å fTafar5
Qa' bort alt bdJ ja' bar/ £dmna aginte qwar.
Quis non videt, plura heic contra.»
deliciaspoefeosnoftrae vitiaeffe, quam
ipfi funt verfus; qui parum iis diffimi*
les funt, quos Iatiné cecinit quidamj
Johannes Grapp, qui le Novellunu
(fed rifum tenete fodales)
Poetam.car-minalem appellari voluit:
Mit-■4^1 o (T®r U
MittIt epifiol'tofa lutem Grappus in ißo ;
Sicut decet juvencm » qui amat (uurn^
praceptorem.
Si non bettefoaantf velutiVeßra quoque
tonant-Hfeefumus omnes parest magißri fivt-»
fchqlares j), n) Hor- lib. u Serm. Sat.4, o) id. arte poet. p) Curt: lib. 7. c. ti. q) viä.
Ma?. O. Broms gratul. ad Runnii bud.
part. poft. v.16. r) id.p./ft s) Ep.ob'
fcur. vir.
vol.
2. fp. z.5.
Quid
per tqnum,cdfur
am,rhythmum
& mimertim in noflra
Poefifigm-ficetur, docet.
PRaeter
nem>accuratam
earumquererum
juftam difpofitio-inventio-nem, quae amb« in omni omnium
lin-guarum poefi neceflario requii-untur5
qüatuor imprimis momenta
adftru&u-ram carminis Svecani obfervanda efife
cenfemus. Quorum primum cft, ut
rationem habeåmusipfius toni, feu
ac-centusj per quem
intelligimus
11 ®
barum non quantitatem, fed fonum,
fcu elevationem & depreffionem : ubi
obfervat B. M. AmpiifTimus ac
Cele-berrirnus Dn. Profeffor
fupervacaneum eflfe in noftra lingua_.>
regulas accentuum tfadere; utpoto»
cum å pueris, ac å loquendi
quoti-diana confuetudine nobis matum fit,
quarnam fyllabse in pronunciatione vcs
cun>*elevandae fint, quarnam
depri-mendx t). Accurate autern
difpicien-dum eft, ut vera naturalis toni ratio
ferveturj ut deprimatur gravis, ex-tollatur acuta fyllaba u). E. G. Hoc carmen Runnii:
0e tbt foglav btvilfa fara
Unöer #tml>(eng &c- p\
Si Au&or ita cecinifiet: 0e fo^lor tbc &c.
NuIIam invenifiet gratiam, fed erra*
tum maximc commiffiffetj prior enim
fyllaba in voce fog far elevari debet.
Secundum eftutc*furas non
omit-tamus, fed eas fuis locis inferamus;
verfus enim, qui neceflarid caefuras
exigunt, auribus noftris ingrati funt,
ubi ea$ non adefie cernimus.
O g#* 55
ras aiitem vocamus* cum
mcnofylla-ba, vei ultima vocis polyfyliabicae in
iplo verfus progrelTu elevetur j licet pro diverfitate ipforum verfuum aliutn » atque alium locum occupet ca^fura *■).
Tertium eft, ut rhythmorum juftam
eollocäticnem obfervemus» Rhyth¬
mus nohiseft fecundum Celeb. Prof.
£210&Dv££)$ nihil aliud) quam fimili* tudo foni in fine diverlarum vocnrrLi
&r verfuum.- & lic å propria
lignifica-tione, quam apud Graecos & Latinos
habet, abit, Rhythmorum autem no-ftrorum praecipuus locus
eft
in hnoverfuum; nec omnibus tam facile elfe
rhythmis in unico verfu plura
aftigna-re loca Vidémus, liifi iis, qüi &
inge-nio prae ceteris pollent poetico , Sc
hane artem quam diutiftimé excolue-ret quod E. G. B, M. Runnius
excel-lentifiimus Poeta , abunde hifce
de-rrionftravit verfibus:
tpmem par i brytroara juif/ocf) t vers
botf frila$'0$
6101* t'cfejag b^ar Dag ©vift«
flfrift/
gjft?fniftcrögiffer> .
Ümiarofi 5o?lav
tblan' fr-ar onraipJungem?-34 V Ö
£ter(f?ått åJpternbratttfcop: fftå ofreb*
fammaleDfammafpfloc &c.y)
Alias confodantia vel firmlitudo
fylla-barum Ikpius repetita taediüm pa-rit legencibuSj ut in hifce AndreaÉ
Stregnenfis:
<0>to!^era nu flera/'fom rifebotit
fanrfa
21f ft\fte/ för gifte/fomfatta t)åg tancfat
$n>em tcfe til pricfc/ fan t()ettabargilla/
VitIdrbefltt rodrbeff?e icfefdrfpilla &c.z) Quartnm eft, ut numerum iri
ver-fibus Svecanis diligenter notemus:
il-bi hoc tenendum : tot elfe metroruot
genera, quot
funt
numerofyllabae*
jjnde verfus componi folent.
t) In Mjcr. de poef. Svec. ti)
vid.
fapltts cit. Mfcr. Prof. hörnet' c. 4. §. 6.v) vid. Rann.Dud.1 yart. & hymn. intyd'
minic. ly Trinit» v,y. x) Conf.Prof. 2a*
QtltéfMfcr, &celeb. Prof. Nie. Celfii ätit
not. in poef. Svec» y) vid. Runn. Dud.
fart. ptß.pdg. 64. z) pag. 176, téfeqUé eonf. Prof. ^Öl'öer in Mfcr. c.4. §. 7.
i
VI
De
generibus
carminurti
agit.
SEd
no$antequam
accingimus>ad genera"
é re eftmoduiflfe*
verfuiitrLfl
°
rhythmum duplicem efle: vel
mafcu-linum, in quo fimilitudo foni in unica
tantum fyllaba, fed diverfarum tamen
vocum, cernitur, ut ©ut)/ lmt>; jag/
t)ag &c. 5 vel foemininum, cui fimili¬
tudo foni in duabusfyllabisdi verfarum
vccum ineft; ut tnaga/" fraga ? böra/
föra &e. Ubi obfervandum, ad rhyth¬
mum» in fimilitudine foni conftantero,
requiri, ut ante Vocales» in quibus rhythmus incipit5 fint diverfae
confo-nantes a). Ex rhythmo omnes verfus
funt velmafculini, vel foéminini» &,
tit in §. prsecedenti diximus > hoc
te-nendum: tot eflfe metrorUm genera»
quot funt nUmero fyllabac5 unde ver¬ fus componi
folent
b). Hinc trede-cim carminüm genera recenfuit B. M.Prof. quae ego quoque»
Ut raéariim jam eft partium » recenfe-fem 5 fed quurri» cui volupe eft
poc-mafcribere, qüalecunque demum fit Carminum genus, quod eligere placet*
fatis füperque conftet$ an hic vel illo
Verfus initiüm capiat
å
depreffionofyllabae» feuelevatione 5 conftet
quo-q«e, in quam fyllabam cacfuram
i6 49« o »»•
dere neceffe fit; prseterquam, quod
ambo ifti fummi viri, quos antea
ci-tavi, idem in manufcriptis fuis
erudi-tiffinnis fecerint; in tam ubere medü
fpicas legere, minus neceffarium du*
co. Hoc tarnen notandum cenfeo,
prima quatuorgeneracarminum magis
apta effe, quac aliis verfuum
generi-bus immifceantur5 nec cacfuram in iis
obfervari, ntbené monenteruditi ifti
fcepius laudati audores.
Superfunt adhuc duo genera car-minum, quae extenduntur ad decimam quartam &decimam quintamfyllabam; quorum prius eft mafculinum, & in-cipit å fyllaba deprefia» &csefuram
ne-cefiario exigit in fyllaba odava:
po-ftenus efb femininum, itidem å de?
,pretfioneprimaefyllabae initium
capiensi
quod caefuram femper habet, faltem habere debet , in fyllaba odaVa. InhifceB,M. Runnius nobispradvir,
quan-do fic Judit:
barjag ftöt uti m ftm en f)ég in*
v murat) trappa/ ^ ß(t)M tffwerji fatt uft ct|.
° ty (Bau Mnt «ppd m md altan/ fem
t ett dperT faaf:
%f)cr [ågokronor runot omfritta / od)
fransarutanta<?l &c\ c) a) Carf. Prof
^|erldf/
Prof, ?;dr*Ilff/ ProfNie, CeißusinA4fr. (/) Pof9 £a$i?f. ds Poef Svec. O Runn. z.bud,
pag»'i$6%
§.
vit
Qitä
prdcipua
in
Poefi
Svecana
notan• dafiunt,
docet.
X-J-dEc
nfitatiffima
, quastetig-imus»
fuere carminum genera, Plura_»
quidem effe lubens fateor, qua: non_» infeliciter ad praecepta carminum La¬
tinorum in noftra exprimi poffint
Poéfi$ fed, quoniam non tantum mi¬
nus hoc tempore ufitata fönt, nifi quae
in Muficis adhibeantur; Ted etjarh
fa-tis funt explicata antea a viris
eruditis-fimisj utpote a B, M, Dn. Andrea
Ar-vidi Stregnenfi d)y licet, ille ut
erij-dité demonftrat AmpliCTtmus Dominum
Profeflor
Q&StfftéÉR
f inquibusdam
erraverit : å B. M. Domino Ntcolao 0> & tandem a wru
iS o
modö citato au&ore Ampliffimo
Öo-mino Profeflore I cujus
fioméli femperveneror &venerabor;
fciens & volens eadem prattefeo*
jam quarprxcipué
obfervanda
ve-niunt in Poéfi noftra levitér tangamj
Scilicet: Priwö obfervaridum eft, ver»
fus noftrospofle,
vel
fcribi modo u*nifofmi j ut ß. M, ReVerendittimus Ar-chiepifcopus S£eGf.1 iti
ii
bro* quiin-fcribitur ®ut)iS tt>nrcf ed) hrudn/., con-tinuo uCitür vetfibiisf&rfbftinis,&
qui-dem tredecim (yllabarufn: vel ita? ut
Vérfus mafculini ftatirtt fcquantur
f<£-rnininos j £. G.
3:09 fiu
Ijaft
r66f
0$
fluffig
(o njutit {
Sag f)<tf i binns met>
fjtfigt
tiéjc futrtt /
firat fntn @ab6atb/ töjag
beffrcf
tben bag/
0om©ut>$ffr fig tiftralf filftenfl
öcj
* roa(:1b cbag f).
Vel vice verfä, ut foeminini ftatinu
adjungantur mafcufinis,
É.
G.21d) buru fftii dt tftcn/ fom alttb
n>ä^(
fdrndgb
$angidra ftg titaf firt eget finne
frdgb;
n
i.s&f
4#«! o i»
3o- Sam t ett fattigt ljumt fear alftb gfab«
ijus bagar!
ori Od) fufi fcan mdvcfer bnft/ e^cr^fmer al*
flagarg);
ve- Vel etjam, ut ipfi rhythmi inter fe»
imj mifceantur, ut inter eos fint longiora
rer & breviora intervalla; quod
fcriben-, u' di genus auribus noftris haud
lnju-Ar- £undum eft. E. Q.
in- 2Böt? jag/ min
Eginhard, (jrnab jag
on- filfiSt'nbe roarit/
qiii- 0$ måjV
jag
icfc nui
brant)
o#bo*
, ut i*pr ftåi
fö- ©å fTuIIe Du ett bref utaf min fjanb
di-fart*/
M' ©ött? uti mdrefatt
(M? Ut
tmnbcwjlrålar gå,
tM 3ag• f?ref■
Då
?5lvme trat
/bin
(jalå
dt
■
nufårlotat/
ffref
#mat>purpur
fldtfat gibt
(St
båbeti
ofraå bår;
iocf) £)ig bar
bimbfa
Rut
ttü elt>
bö$
utforat/
imj
$t
matbi/ fåfom t>u/ minRotting ej
fili)ör
£)•t)d|
>. Secundoobfervandum,
utdiligen-»
ter caveamus, ne in mixtura verfuum
igt); B a com.
XO O
commifceamus verfus åfyllaba
depres-fa incipientes cum
vedibus,
quimci-piunt a fyllaba elevata > & vice
verfa;
nam, utut ipfe verfus alias nihil in feyitii habeat ; ejusmodi tarnen corn*
rnixtio, quoad ipfumfonum, t«dlum
legentibus parit: hoctarnen iq-mufica
& cantu hand invenufte fieri conhte?
mur-Tertio obfervandum eft, omno
Carmen , quod muitis, vel omnibus
monojyllabis conftat, mgratnm efTo>
cujus exempluin ..proponit hobis A, Stregnenits i): t: ? ,
Pr (Wp / néb /- flog / baat/ f>art/
fou'fiji fn'0/ fpätt/ ©form/ fmdt'i
famt
od (for flijt;v
rät?/ frdfl t pmiftv !of/ toiflji
fåe brott/
*}$#/
rob-/ möt)/ fén/ tf)tt l«j!.gftirh
obfcrvandum,
né
ver.fi-bh's vocabulä mutih & femilacera
m-trudantur..^ Cum éhirp in Unguis
re-liquis älumn? nreidibris ehaquii femper
habit? fuerit ^oefis, & urbanitatis ac
lepofiim rma'giftray providendum eft,
ne apud frös fiat potius infcitias ac
o x "
ftieitatis fequeftra k), Aliquam tamcn
licentiam & veniam Poetis noftris dä¬
ri debere, libenter concedimus, mö«
do licentiaifta, vel ipfi fenfiri >
velet-jara Orthographie non officiat.
6)uinto obfervandym eft:
parcé
' adrnödum
ufurpari deberc vocabula_, &
phrafes
aliarum linguärum: adquodtarnen mukös proclives deprehendere
licet, quafi carmina lingue 'noftrac
fi-ne vocabblis péregrinis conferibi non
pdflfe exUtirnarent. Sed arguté fatis
prurstcmi eornm eludit Podta
qui-dam Svecus :
Patrono igfyr3 ej bilem
commo-Vera ,
CEndr m eftcv gotxm. inclination,
éj
tftttrtpciå
od;prae-" "
fuirrption,
^UV (uffcfört) in converfan-^dojdrct:
0foÜ ^xttnbntal c.oficept jIg
rdttrea-lifera,
lä mode faalod) reputation,
(0ß
^oxitwandera 3tå üfljjenä nai«I fpn
fpijn
/3
miiPfM
öf mefprismåv
©twtifla^
r
v' seftimera lj.
Plura addere nonvacat. Interim, ut,
quas de Poefi Svecana duxi lineas,
in boiiam interpretetur partem Candi¬ dus le&or, eft quod anxius peto
& contendo.
d) Inpoeß Svec, e) Otti (^33CST0fDrt*
ffetT, f) vid. Rev, Spegels sSpHCI paraÖlf^ g) vid, cjusd, ftHjlufneparabtté. h) vid.
Chrifi. v. Hofmans Waldau dpiff>tef p.
9n,?» i^ de Poef.Svec*p.uti. r.tf. k) Prof.
^agci'Winqbferv, in Ung. Svec. c.z, p. iz„
/) And.Stregnenf, c»j, pt m. 2/. zz9