• No results found

CULTÜ NU

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "CULTÜ NU"

Copied!
38
0
0

Loading.... (view fulltext now)

Full text

(1)

1. D. G. ZV DISSERTATIONIS DE

CULTÜ

NU

MINIS

NATÜRALI

PARTEM POSTERIOREM,

Cum venia

^Ampliß Ordin•

Philoß

Reg. Acad.

Upfalé

pr&SIDE

F1RQ Admod.Rev. Celeberrimo

MAG. E RICO

ALSTRIN,

Log.

&

Metaphk Prof.

Reg,

&Ord<

Pro

Gradu,

Publice ventilandam exhibebit Stipenöiariits Stieglerianos

Laurentius

Ramströ

ä,

ANGERMANNUS.

InAudité Guft. Majori ad d. XMaji

Anni MDCCXXV1II\

Horis confvétis.

(2)

S:aeR:£e

M:tis

MAGNiE FIDEI

VIRO,

Reverendijjtmo

PATRI AC DOMINO,

Dn

nicolao

STERNELL,

Norlandiarum

Occidentalium

SUPER-INTENDENTI, Vener.

Confift. Ecclef. PR/ESIDI, Gymn. Scholarumcg

EPHORO

Gra-vifiimo,Digniflimo,

PATRONO MAGNO.

VArii

folent

vanas

rationes,

habent &adferre

quibus

indu-di

ingeniorum

fuorum

fcetus

Magnorum

Virorum

No-minibus

infcribere

fuflinent.

Mihi»

vel fiullaevocatus oratione, occurrert

videtur Tuus ,

Reverendiflime

Pa¬

ter,

inftgnkfavör:

qui

mihi

(fem

facit

certam, Te non agre

laturum,

quod

has

extgui

adeo

pret

ti

pagellas

in

(3)

ti<£ Tu«

ftnii

deponere

andedm,

hu-miUimßme<e ergaTe

obfervanti<e

qua

-lescunque futuras

interpretes. Ezdem occaftonem mihi dabimt, Te, ut

communem omniumnoflrum par entern,

)ad

votis

terra

excipiendi.

i

noftras

Quorum primum &

acceßurum,

faußis

ultimum hoc eÜo ;

dignetur

Optimus

Deus, Tibi, Reverendiffime Pa¬

ter , in

gravifftmi

munerk

adminiftra-m tione , jamjam

fufcipienda,

c

(rieft

ifua

iv. benediätone ér gratia

[emper adefje:

in. ut, qvum

tnfulam,

qua captitTuum, nunc redimitum voluit, Tibi

aliquan

-do,

utinam[ero!

deponendamprgcepe-rit, paratum Tibi

habeasjov

dpixgdv-livov

féQavov

in ccriis

repofitum.

De

cetero me measque

fortunas

Tuo pa~

7" trocinio

fupplex

commendo:

permanJu*

to-

Reverendifllrni Nominis

Tui bii ert *n' rus tus ?a-icit nod ra-M cuItor htirnillimris L.Ramström

(4)

ä

MONSIEUR,

Mr.

de

TILAS>

MAJOR

du

Regiment

du

Corps

de

fa

Majeftd

E ferott

certainement

um va'we entrepnje

ä

moi de

ehereher des moiens poiir

yrf

aquitter

d'une partie

des obligations,

que

je

Vdus

ai>

Monfieur:

car

tout

%ien

conté je ne trouve rien

de

pro*

portionné

ä

la grandeur des

faveursf

que

Vons

avez

daigné

me

faire.

Ton-tefois

Vofre

gener

ofité

me

promet

k

pardon

de

la bardiefle,

que

je

prends

de Vous faire ce

prefent

ß

au

deffous

de Vocre condition. Je ne

prends

pas

ä

täche, Monfieur,

d'y

faire

Vos

eloges,

de

parier de V

a

fern¬

läge

des

ver

tus,

qui

fe

ren

c

ont

ren

t

en

(5)

Vous avec tant d'

agrément:

de Vo¬

lte valeur

[t

generalement

comiué en

nötre

patrie,

auffi bien

qu en

France;

*

de la vivacité d'*

ejprit, qui

eclate

toü-\ purs en toutes

Vos

aäions;

&

de

Vorre louable

affeåion

pour

lesbeaux

arts: les

quelles

quahtés

Vous

ont ac-qim

V eflime de

tout

le monde,

&Vob*

ligent

ä

Vous

regarder

avec

refpeä.

Je

fal

bien

>

qid

il

faudroit dyautres

mains pour

Vous

dreßer

des

jlatués

m

dignes de Vos

rares

merit

es.

Moi,

fo

qui

ai

eu

V

honneur d'

étre

comblé de

ur

Vous

de

tant

de

bien-faits, je

n"

ai

ä

prefent

d'

autre veue, que

de Vous

mt

temoigner

publiquement

par

cesfimples

TQ. pages mon tres-

humble reßoefi

&

ma

rSf

reconnoißance\ Vous

fuppliant de les

1U.

recevoir

favörablement,

&

de

m'ae-lg

corder

la

continuation

de

Votrepre-jds

cieufe

grace,

le

jtm

fan

i

ceffe

avec une

oms

pajton

toute

reßeäueu/e

t,

MONSIEUR,

m' *

Votre

en

ms fres-humble 5c"tres-obeiflant ftrviteu*

(6)

$i(

Säöfe

oc^^daacFföbe 43trmt/

^mB-PATRONiEN tt>i& (^amlebo/

CHRIST1ERNMALM1N,

SOiin gbrname ®pitnare.

GJ$<£flagligt

bt)fe gtorbe fd

§£*2Bdr

forfla far/ ndr oftoergd

^an mditt' ©ubtf bitt od)ldra:

£an bi)«? bort (ben bitten flar/

©om utiftåleti praalab mar Sil6fapar'né prtéod) dra, £)d) fe'n (bevfbr' iffdllet ftcf

<£tt mdrfligt fel/ ett flört officf/

©om ban ocbtut l;a funnit 3 todrt fbtfdni)/ tbermbrfer är;

3 miljan/ fom draftoog ttodr, Sbet avftil alla hunnit.

(Stf flört 0uM3Mbc$ prof tbeftoar/

3lt toi ftcF (ja tben gniffanqtoar/ SRaturené littt tot falla.

Sbef Idrer an oft ndgra buö/ ©omacftaé bbr/ fbrjt mottodr (Buö;

©e'nob od)menn'ffor alla. Sbet toifatat en ®U£> dr fil.

Od) efter£on fd pnfwatoil/ 2lt tot ©ig ffola bptfa/ ©om »tji tbet l)6gjla§oba dr/

5llémdd)fig/ £dig/ allom nar/ Söettl)et todr pltd)t pdprfa.

45toabtodrt förnuft atfäja bar

£dr om/jag ffnftoitpd tbe bla'r/

©omfigfor (Sr framtoifa Sil pantaf btdrtntmitt/ fom ffal/

£)$ffottigf dr/ fbrgobbet al/

©fdlrétoorbo(Sr od) prtfa.

$bttod) £bgacffaöe £err 35ruf$- patronens

(7)

41,å>BBBBBByå^BBBBB BBBB fr************************************** *§

%

igtWWW^SHW

'##W T. MEMBRUM

POSTERIUS.

§. XII.

Nepti

merito

cenfendi

funt Scholaftici, qui, dum in

prae-ftantiflima hac, de Deojphi-Jofophiac parteverfantur, in

nudisfpe-culationibus fubfiftentes t verum ejus

fru&um, quantum inilliseft, tollunt. Nonenimeapropteranimusnofter Dei cognitione imbuendus eft, ut

(pceii-lationibusotiofispafcatur, deque attri-butisejusinaniter nosinterpugnemus:

fed ut indenoftras obligationis vincula

& rationesadDeum colendum

dépro-mamus, cultumque,qui perfecftionibus

ejus conveniens fit, Uli exhibendum

inculcemus. Atque hocipfumeft,quöd

mihi perfequendum reftat, quodque

his brevibuspracftititMornsusa): Jgui minimus inter homines, colliget &inferet

illicoi parenti obfequium, benefico Domi¬

no fidem & bomintum

, gubernatori

invo-C CÅtionem

(8)

J4 °

taiionem deberi. p. p. tiac neceffariofe confeqvuntur; Deus•> homo,religio:pater,

filiusy obfeejuium; dominus, fubditus,

fer-Vitium : donator , acceptor, gratiarum-»

åttio: beneficus, beneficiarius, hominium:

vel potiusi creditor, debitor, obligatio»

Sic namque, qvum Divinaeflentia fub variis refpedibus mentemnoftramfub* cat, variae in ca commotiones pieta-tisque excitabuntur adus, Difpefci

au-tem cultus poteft in internum, & *»/>-, qui aliis externus audit. Internus

eft, qui fola mente concipitur, inque

ca delitefcit. Mixtusvtro, qui animo

quidem peragi, fimul tamen externis

adibusexprimipoteft. Ex iis, quaehuc

fpedant> praecipuatantumexpendere,

animus eft: ita quidem , ut primo cul*

tum internum * deinde mixtum fiiru

confideratiarus. Quod ut bene cedat,

cx toto pedore benigniflimi Numinis

gradens

mihi

imploro

auxiliwm!

xin.

Infignem efle inDcobonitatis

opu-lentiam,exteftibusevidentiffimis,quos

deea adnostransmifit,&

fingulis

trans-mittit momentis, quivis, qui

modo

(9)

) o (I®»

animum ad hacc intendit, non poteft

non agnofcere. Nemo enim eft, ad

quem non aliquid exillo benignißimofonte

manavit 4). Neque necefitatibustant

um-modo noßris provifum eft:

usque in delt¬

aas amamur b), Natura: dudu ea in_»

nobis eft in bonum propenfio» uteo folo fatiari queat bono * ultra quod

nihil eftboni. Eft praeftantiae Divinae

exceflus prorfus inacftimabilis. Hinc Deus amore profequendus eft

>

&amo-re quidem fummo, fecundum

nempe

fupremum ejus, qui in nos cadit,

gra-dum. Eft enimunicum amorisfummi

adacquatum objedum* Eft bonum infi-nitum, in quo mens plenam, &

per-ennem> quamdefiderat,invenire

pot¬

eft quietem. Sunt cauflae, qua: ad

a-amandum ftimulant, maxima:; vita,& qua:cunque noftra funt, qua: jam gra¬

tis habemus, & omnia ab eo folo in

futurum fperandabona. Hincquoque

fluit, amorem, quo Deus ampl

eden-dus eft, comparate fummum effe de-bere. Pratftantia namque & bonitas

objedi amoris eft menfura: ideoque

C i qvura

a) SeneCtHb,q.debettefr\ c,#» b) idemL

(10)

?<5 ) o (

£#-gvum

Deus

dignitate & bonitateresali¬

as omnes infinite fuperet, ejus amor

illum longiflime excedere debet,quo,

quaecunque prakter eumfunt, quantum-cunque etjarn nobis cordi fint,

excipi-mus, Accedit, quod nobis, res fin¬

gulas creatas perluftrantibus, fiat

ma-nifeftum, omnes, bonitatem, quam poffident, participative habere. Hinc & nullae earum per fe arnore funt di¬

gnas: fed, ut rivuli funt, ex perenni

bonitatis fonte, Deo, profluentes,

ita nonnifi in ordine ad eum amandae

funt, & abiis ad boniomnis originem ,

deduci debemus : ut fic, quicquid effc

amoris, ad Deum, qui foius per fo

bonus eft, tanquam ad centrum, ulti¬

mo tendat.

§. XIV.

Ex occafione jam di&orum, & ad

penitiorem eorum

intelledum

, mihi

paullulum

digrediliceat, ad

difpicien-dum, quid de fpeciofo illomyfticorum

figmento, Arnore, qui illispurui audit, habendum fit. Hunc nec ex fontibus

fuis derivare, nec natales& proeeflum

ejus in Ecclefia, repetere, &

expo-nere nunc licet. In hac enim longo

(11)

) 0 ( §"€$• 37

tempore fuos habuitpatronos. Et fu*

periori feculo inftauratorem ftrcnuum na&us eft Francifcum de Salignac Fe-nelonium, Archiep. Camerac. Qui

anno 1697Parifiis Iibellumedidit,quem

infcripfitJ Explication des maximes des

faints fur la vie Interieure. Hoc evul-gato,tot & tantae in ecclefia reforma-ta & pontificia exftitere rixae &

con-tentiones, ut alterum Eridis pomum

in medium proje&um crederes. Quod

libri, ex ejus occafione, hinc inde ii>

vulgus emiflj teftantur. Adeo fan&ifii-mus Dei amor, qui hominum animos vinculo pacis conjungere debet, tunc

in acerba abiit jurgia. In di&o libello Archiep. Camer. poft recenfitas & re* je&as plures amoris fpecies, cum

ce-teris myfticis, urget,

nosamaredebe-re Deum amorei

quem purum&

per-fe&um appellat; i. e. qui omnem ad

nos excludit rejationem: refpicitvero

uniee bonitatem Dei abfolutefumtarru

Quod tam hujusamorisdefcriptionea),

quam obje&o,quod hilce verbisponit*

indicat b),• Vobjet formel de la cbaritc

eft la bonté, ou beauté de Dieu, frtfc

(12)

$8 ) o (

/tmplentent, & abfolument en elle rneme,

fans aucuneidée,qui [eis relative k nous.

Verba certe magnifica magis, quam_» vera. Et de hocamore vere dicipot-eft, quod defapienteStoico Plutarchusj

sqt Je *7®* *Ja[tis

yiymy»

Quod

dicitur, heic obtinere puto, medio

tu-tißimus ibü. Cavenda, ab una parte,

eft oftentatio Stoica; ab altera irratio-nalis

(ptÄauJicts

fcopuli. Fruftra certe

eft, ab homine alium exigere amo-rem, quam qui ejus natura: conveni'

ens fit. Eftnamque, exnatur*noftrac

au&oris inftituto, nobis inditus quidam noftri amor, Hic , licet facillime

ex-cefiii peccare poflit, immo, proh do¬

lor! faepius peccet, in fe tarnen, & abftra<fte confideratus, morali

aeftima-tione indifferens eft. Hic, inquam,

fui amor fons eft, ex quo amor in

u-niverfum omnis ergaalios propullulat:

lic, ut ratio i quare in rem aliquam_>

per amorem tendimus, h*c

fit,

quod

nobis aliqua ratione conveniens fit.

Etfic, qvumnon verfusremquamvis,

fedeam tantum,qu*ahquamnobiscum convenientiam , aliquam boni ad[nofc

(13)

pro-*4^4! ) o ( }9

pendeat; ubi nullus noftri,

inreintel-le&ui obje&a, adeft refpe&us, ad fm

amorem nos allicere illa neutiquarri valet. Hominem itaque exuit, &im-polTibilia 9 quorum nulla eft obligatio,

Praeful Camerac. poftulat, qvumab

a-more Dei omnem noftri rationem.* exulare jubet. Si enim , quod tarnen

impoffibile eft, Divina attributa nul¬ luni ad nos haberent refpecftum, vi di&orum, noftro eliciendo amori

pa-ria non eflent; fed ex infinitae eorum

pracftantiaeobtutu ftuportantum&

quac-dam admiratio in nobis

excitare-tur , qua quodvis eximium , & excel¬

lens valde , licet nullam ad nos

rela-tionem habeat, excipere folemus *■).

Sed quid opus eft, talemfingere amo¬

rem, qvum Deus, qui inftitutum a fe

naturae ordinem fervatumvult, ut

no-bis bonum, fe nobis reprafentet ? Et

quid, quaefo, tam vana heic opus eft abftratftione? Nam qvum abfoluta Dei

bonitas a bonitate ejus erga nos, non

nifi praecifiva mentis opera, divelli

queat, {Perfettifimum namqtte optimums

C 4 fariter

c) csnf. Vefenfeld,gtorg* ttnlm. & vit.

(14)

40 ) ° ( !F6**

fdriter ex)flit ; quod> qua in re quapi-AWy fectindum Je Jpettatny eft perfeftio,

eademj reläta adappetitum, fit bonitas,

igumen itaque infinite perfeÜum , hoc ipft infinite bonum eft, ficutiadrem

praefen-tem appofite dilTerit de Vries d)\quid

in praxi illas feparant

myftici,amorem-que comminifcuntur, qui nec Divinae convenienseftnaturae? Etquidmultis ? fubtilitatibus fuis certe ita indulgent,

ist ipfi nefciant, quid dicant. In iis

detegendisacutus eft deCroufaz, dum

{Ic colligit e)\ Finis non quarttur, n'tfi

quid amatur : amare, porro, eftfteclare

cum acquiefcentia. - - - - Finemigitur

ultimum fibi proponereDeum, eft ultima*

tovelle acqviefcere in Deo, Et> quoniam

in acquiefcentia illa pofitd eft beatitudo,

I)eum ultimum fmem fibi proponereT eft

Velie fuam beatitudinem in ipfo invenire,

Verum non leve eft, quod heic

juxta occurrit incommodum: quodfci»

licet, (1 inamore Dei noftri habeatur

refpetftus, Deus,non propter feipfumÄ & fupra omnia, fed propter noftram amari videatur beatitudinem» Propter quod enint unum quodque tale eft> iUud

magis

(15)

•m) o (t#* it

wagU ejfe tale, diditat notus metaph.

canon. Heic perplurimis haefit aqua.

Et hinc illa: lacrima:. Si quid in re-#

fatis difficili, qusque tot eruditorum torfit ingenia, mihi tentare liceat,

quod anteadidum, ficrepetendumeft. Ineft nobis noftri amor, nec poteft non inefle, convementer quidem

bo-no Dei inftituto. Is enim

adfelicita-tem nos creavit. Fruftra autem hane nobis paraftet, finos nobis reliquiflfet

indifferentes. Jamvero, qvum inter¬ nus ad felicitatem nos ftimulet

impul-fus, & eamin nobis noninveniamus,

bonum Deumper am«rem nobiscum

jüngere annitimur, ut ex ejus

fruitio-ne beatitudinem habeamus, qua nosin

nobismetipfis deftitui perfentifcimus. Heic vero cautione non opus eft

exi-gua. Ultimum aliquem finem däri,

ad quem ceteri omnes referendi fint,, quique propter fe ultimo expeti

debe-at,exabfurdo redeprobatAriftofeles

Nempe,fi non enet, Trficsiari isjea

CL7rei(>0V ilVCLlXSVtjvxeti(JLcClctictvlijV

Oggfyf.

Quis autem hic fit, rationis

vimexcu-tienti facile innotefcit, Agnofcit illa

C s Deum,

/) lib./t Etbic, Nicomach, f,zt

(16)

4* ) o (

H*-Deum,independentem rerurnomnium

caufTam j cetera vero ab

eodependen-tia. Illum non decuifie quicquam a*

gere, judicat, nifi propter finem fo dignum : i. e. fe ipfum, & gloriarrL»

fuam. Jam hunc cauflac primae fuifie

finem, patet: eundem etjam

caufla-rum fecundarum efledebere, fequitur.

Et quomoda (verba funt Philar.^J vel

(uwmus9 immenftu,opttmus , tndependens9

Velgloria jummi, immenß tfc. ad finem ulteriorem ordinari potefl, quin (ummiu ipfe fubjiciatuv, & gloria fummi gloria

tua , vel alteriutalicujtu,jummo majoris,

fervire cogatur, & hac ratione fummus ipje negetur? Cautio itaque\ quamad« hibendam dixi, haec eft; ne hunc fi¬

nem , fuo merito ceteros omnes

fub-ordinantem, noftrae felicitatis amori

fubordinemus: ne hunc, qui ultimus

femper eflTe debet, promedio

arripia-mus, Hunc enim fifemper praeftitutum

habuerimus finem , rede Deum

ama-mus , ut fummum nobis bonum , ex

cujus fruitione noftram percipiamus

beatitudinem: illam fcilicet non pro¬ pter nos ultimo expetentes,fed ftudio

Divinae

(17)

4M ) o ( g-®- - 41

Divinac illuftrandar gloriae ejus omnem

fubjicientes amorem. Ab

hoc

vero

ordine quam primum amor

defleélatj

noltrae felicitati primas deferendopar¬

tes, quam perDei amorem

nobis

ob-tinendam proponimus, impius

fit, &

mercenarius, inque pravam &

dete-ftandam abit <. Qui igitur,

cum Malebranchio b) , diftinxerit id,

quodnos impellit

adamandum,

afine$

feu motivum neceflarium amoris, a termino, quem ineo nobis libere pro¬

ponimus, illi tantopere non

obftabit

relativaamoris natura, quin Deusprom¬

pter fe ipfum, & fupra

omnia

, ut

de¬

bet, amari poffir. Hacc dixifle fat ha-beo: rem hanc Theologis melius

e-diderendam relinquenst Et fic a

di-greffione

hac ad

propofitum.

& XV.

Pulchre Seneca a); Magna pars;

peccatorumtoüitur, fi peccaturistefti*

ad-fifiat. Aliquem habeat animus, quem-»

vereatur, cujusauttoritateetjam fecretum

juum[anttius faciat. Sic dum mentino*

ftrae

h) cit. Budd, in not, Tb, mor.pag. 106*

(18)

44 ) ö ( £$*•

ftrae optimus Deus obverfatur

,

obver-fari autem debet femper, timor nobis

ingenerari debet. Eft enim

omnifci-us, & omnipracfens: ergo fic

certe

vi-vendum eft , tanquam in conjfiettu

viva-mus : fic cogitandum

, tanquam aliquU in

fettus intimum injpicere pofiit, Et potefi.

Quid enim prodeft ab homine aIiquide[fe fecretum ? &c. b). Eft juftiflimus: er¬

go, quicquidadverfus majeftatemfuam

commiflTumfuerit, non eft relidurus inultum. Et licet ad fui vindi(ftam_»

lento procedat gradu, tarditatem fup-plicii gravitate compenfat c). Eft

po-tentiffimus: ergo jus fuum exfequi va¬

let. Quis itaque fandiflimas ejus leges transgredi audeat? Timorem autenu

intelligo talem, qui fimul ad Dei

bo-nitatem refpedum habeat. Nec, qui genuinus eft , poteftnonhabere. Qui

autem absque amoris

temperamento

eft, & ex pcenac metu unice orturrL. trahit> ut Dei odium & aver(ionem_i

conjundam habet; ita impius eft, &

Deo ingratiflimus.

$. XVI. b) ldem Epitt, e)Valcr. Max*/,/,*./,

(19)

•*$? ) o ( S®. 4f

§. XVI.

Deus eft veraciflimus: ergo fino

harfitatione di&isejus fideseft habenda. Adhuc, qvum fit optimus> potentifli-mus,

fapiéntifiimus,

juftiflimus,quique

cura provida cuntfta difpenfat, omnis

1

impie fedula de nobiscura abjicienda,

& in eum fiducia reponenda eft. Ad

quod accedit, quod, nullo noftro praecedente merito, lucis hujus

ufu-ram nobis donarit, & infuper multis hucusque cumularit bonis: unde eum, etjam in futurum, nobis profpicero

velie, fperandi ratio eft. Nec,

quan-do cum adverfis nobis Ju&andum eft,

animus defpondendus: fed Deo

eo-rum eventus funtcommittendrj nobis

interea fidenti exfpe&antibus animo, quid de lllis fapiens ille omnium mo¬ derator potenti fua difpofuerit man». Acquiefcendum » porro, eft Divina Voluntate:&,quicquid nobis aprovida

ejus manu immifium fuerit, patient! animo ferendum : qvum perfvafurru

habeamus, eum in omnibus quam

o-ptime nobis confulere. Et quid eft, quod adverfus eum excipiamus, fi

du-riorem interdum illi placuerit nobis

(20)

4^ -m) © (

diftribuere fortem ? Supereminenti namque ejus domihio qvumplenifiime

fubfimus, de nobis gravius quid notL.

poteft ftatuere, quam noftra eftferen-di obligatio. Multa quidem funt, in.* quibus

providentiae

ejus rationem non

habemus

perfpedam,

fic tarnen fem¬ per, cum M. A.Antonino a),

tenen-dum ; cii 7ruv to&vfißoUHv

itftöi'iug

rvfi-ßcuvsr o iay ttK&ßäg vne&iCpvha&rrif)

sy-fitjms,

§. XVII.

His de cultu interno didis mixti

eultus confideratio fubjicienda venit. IIlo autem nomine mihi venit, quum

qui fünt in cultu externi adus, curru

internis animi motibus conjundifiimi

effedebeant.Kamuteunque quisexter¬

nafigna adhibeat;linguam inDeilaudes

& gratiarum adiones refolvat, corpus

coramDeo profternat,genua fubmittatj manuscomplicet: nifi haec conjundam

habeant animae propenfionem, cultus exfuccus erit, & nullus. Verum licet Deus fic animum praccipue atque in¬

terna refpiciat, nihilominus tamerLo

quum nos totos ei debeamus, ceterce facül'

(21)

) ° C 47 facultates noftrse» celebrandae

amplifi-candaeque ejus gloriar, funt impenden-dac. Propterea vel maxime animartu

& corpus federe, quo continentur, ardiffimo, & focietate nunquam fatis

miranda junxiffe videtur Deus, ut illa

in fe conceptos pios motus in hoc

ef-funderet: ut fic corpus cum animo >

dida cum cogitatis ad ejus honorem

& laudem celebrandam confpirarent.

Poftulat infinita Divinac naturae

emi-nentia, ut honore, quo poffumus >

ma-ximo eum profequamUr. Hoc autem

ut hat, alios Dei

cognitione inftruere» & ad eum magnifaciendum excitarc»

debemus. Nam augetur honor objefti>

quando tpft habetur a pluribus:

aftimd-tio &propenfa voluntas totius Orbis uti~

que major eft aftimatione & propenßone

Untus hominis. St fic etjam plus honoris

habet, qui ad eandem fecum

aftimatio-nem 0* propenfionem adducit alios

ptures»

ut rede fentit Schomer, a) Hoc au¬

tem fuo officio vix quisquam felicius

defundurus eft, quam fi internam a

-nimi fui venerationem & devotionem ergaDeum aliis, publice & privatim» pef a) in Tbeol,Mor,t,é.§.14,

(22)

48 4W)ö(}«.

per externa

pietatis

exercitia

teftatant

quam frequenciftime

fecerit: laudes

Dei celebrando, preces ad eum

fun*

dendo, gratias agendo.

Eft

namque> Ut vere cenfet Seneca longum iterper

praceptay breve (Z>

efficax

per exempla.

Haec enim, Plinio judice c), hoc in fe

boni habent, quod approbent, qua

praci-piuntur, fieri pojje.

Nihil,

prafterea> magis frequens

eft,

quam ut

nobis*

in pietatis

exercitio occupatis,

variac

rerum oboriantur imagines, quae

co-gitationes in

diverfa diftrahunt,

&

tur-bant. His itaque ut obex ponatur 3

& animi attentio fervetur,nobis quam

maxime expedit, animi conceptus

cer-tis alligare

verbis.

Nec

video,quac

fic

ratio externos hosa&us ab internisita

feparandi, qvum

hi,

fi ardentiores

fint, in illos fponte faepe erumpant.

Qua de re

hoc iterum

pracclarum

eft:

Schomerijudicinm d)j £rga Deum

qui-dem non opus eft voce, nedum multava*

cey qui & mentem noftram

intelligit,

&

c172nid , qu>* ipfienarrare poffumus, melius

nobis per(f>etta habet) attamen

animi

im-petusrumpitvocem: neque

it

a

creatifumusy

ne

(23)

4M) O (MI*

ne de motibus animitntenjioribus

corpus (£ lingva participent.

Deniquc,

qvummi¬

hi res fit cum adverfario, Thomafio> ex ejus etjam caftris,

pro confir-mandameafententia, argumentum

pe-to. Concedit ille e), blafohemiam &

contemtum Dei, etjam a&ionibus

ex-terioribus declaratum, pugnare

cum

reéta ratiope , quiacultui interno

ad-verfatur. Quare, dum ipfe alibi

ficcon-cludit: quicquid focialitatem deftruit,

J. N. efto prohibitum$ quicquid ver»

eiconvenit, efto

praeceptum;meetjam, eadem oppofitorum vi, facile docet

fic argumentari: quicquid

cultui inter¬ no repugnat, J♦ N. eft vetitum

5 quod

vero eum promovet, quod cultusfacit

externus, J.N. eft mandatum.

§. XVIII.

Ha&c, & alia plura, pro adftruen-da cultus mixti necefficate, rationis

redae didlamen fubminiftrat. Jam quae

in contrarium moliturThomafius,levi

brachiodilcuti pofiunt: qvumanimura contradicendi pruritu seftuantem magis prodant,quamfingulare aliquodrobur,

quofuffulciantur, in fecontineant.

Pri-D muiji

(24)

|o ) o (

mumargumentum,quod exrefpe&u

ad

Deum fumit a), fi eam habeat vinij,

quam ipfa verba praefe ferre videntur,

cui refpondeatur, dignum non eft. Si

vero eo fenfu capiendum fit, inquem

ipfe iilud in notis torquet, quid ei

re-ponendum fit> exdi&is conftat. 2. ex-cipit b), hominis focialitatem,

percul-tus externi omifiiionem non lacdi dire¬

kte. Hoc pofitoj nihilominus tarnen

ejus neceffitatem oftendit J. N. nam&

ea, quae indire&e focialitatem laedunt,

prohibet. 3. dicitr), pium cordis

af-fe&um adionumnoftrarum

conforma-tione ad divinam voluntatem declarari

melius pofie, quam per illos externi cultus a&us. Sed tunc ignorat»

con-junéla valere: nec meminit, hoc eflls facienåum , nec alterum omittendum d).

Et quid, fi dixero, per cultus externi exercitium non tarn fiduciae fociorum

erga fe invicem, quam multo magis

Divini honoris intendidebere augmen-tum?anvero hoc,eo,quo di&um

eft,

modo, per folam vitae integritatem.»,

vei

a) conf\ ejus J,p.JD. Lc. §. 12. h) §*

*) confejusintrod. adphitofoph. mor.c,j.d)

(25)

) ° ( T»

vel per eam melius procurari poteft?

4. Objicit*)* preces, ländes,

&gratia-rom adionesnoneflfeneceffarias,qvum

Deus mentisrecefius intimeexploratos

habeat. Sed quis propterea cultunu

externum Deo exhibuerit, ut internus

cordis fui affedus & defideria ei

inno-tefcant? Neque enim preces internac

ad hoc necefiariae funt: nam, quibus

indigemus, Deoanteomniafecula

per-fpedum fuit. Cetcris ejus

exceptiun-culis, brevitati ftudens, obviam iro

fuperfedeo , & inftitutum perfequor,

§. Xix.

Qvum animum adjiceremusad con-fiderandumDeum, infinita perfedio-numnobis occurrebatprseftantia. Hane

etjam manifefte adeo reprxfentat ftu-pendum hoc univerfitatis théatrum,ut> quotfunt

Divina

operaVtot etjam Ejus potentia: , fapientiar, & bonitatis

pu-blicos habeamus teftes & -praecones.

Noftrum itaque> qui fic Deum maxi¬

mum efle opificem intelligimus> hop effc,

fupremam

ejus &

inacrtjmabileni»

prorfus excellentiam mirarf, & ve*

D t

(26)

fi

4M ) o C

S«-nerabunda mente fufpicere,cum omni*

moda nofiri fubmifiione. Et qvumj

Déiis, dum tot undique colIucentia_»

perfedionum fuarürn relidavoluit in-dicia,nospraecones earum idoneos,vo-ce Tcilicet & lingua cum rationis ufu

conjunda inftrddos, crearit; etjam_*

hane eximiam facultatem laudibusejus frequenter celebrandis impendere de-bemus.Ad hoc vel ipfae in aére

volitan-tes avieulaenosexcitant,quce increatore

fuo laudando atfidue concinere quafi

videntur. Et hocvult Epidetus 5aum

pie (lC loquitur*)t Silufcinia ejfem? fa»

cerem ■> quodlufcinta. £)vum autem horn0

vationalis natu* [im, quid faciam? Lau*

dabo beum, nec ceßabo unquam.

Exdidis etjam fluit, quoties de Ded

loquimur,

id cum profunda animi ve-fieratiorie fieri, nec nomen ejus per

fruftraneam ufurpationem profanari debere. Porro veneratio,

quamemi-tfientiflimae Divinac majeftati

debe-mus> hocetjam poftulat,ut neterherd

}nrémuii Qua ratione hoc fieri pofiit,

öptime his verbis docetPythagoras£,)>

W 4) c\t.Msrn deverit,rel* Cbriff,

(27)

0 C tj

pvj ofivvvcti

0£o\,

dtrzéiv

dvnv

detv

dfyo-tr&v

mfaeiv

Sed

fi.fandbum

juris

ju-randi vinculum fermoni nqftro

con-firmando omnino aidendum (it,fedulo

cavendum eft, ne fiat in re falfa, &,

qua: promifla fuerint, ne temere vio¬

lemus. Quidenimimpiummagis,quam fandtiflfimo Divino nomine ad

fallen-dum alios abuti, & non fervare id ,

quodcoram tanto tefl:^

vovifti?

Quan^

ta gentilibus etjam fuerit juris jurandi

(ändtimonia, plnrima eorum teftantur

didfa. Quo etjam fpedtat pulcherrima

laus,quam PlutarchusSocrati tribuic c)r

qvum verba , qua: adduxerat, ab ipfo

ferio prolata effe inde probat,

quod

nomen Divinum nominaflfet, x

inquit,

h^uvivoyAvog

Ti

é

GrQfs*

%£ij0tc7O

dv 7«

*Jx

cviy&Tl.

§. XX.

Qvum omnia, quibusindigermis,

bona a Dei nutu prorfus dependeant,

& promtiflima fit ejus voluntasea

nobis

largiendi, humiiibus precibus de illis

exorandus eft. Sed qvum multafint»

|uae, an vere

nobis

profqtura fint»

D f > igno*

(28)

54 "WS ) o ( *«■

ignoramus; non femper certam boni alicujus fpeciem, aDeonobis

exhiben-dam, precibus noftris determinare

de-bemus: fedprovidac &optimacejus

vo-luntati relinquendum eft,

quid nobis impertiri velit. Noverunt &id

gen-tiles, qqod vel ex hoc Socratis didlo, a Pfann. ex Xenoph. memor. addu&o

*) conftat: bu%S7v ffgcg tdv ©gov d,7rXag

"J'dpxfä

ÅtJovcti,

dg fcy Qeoy K&?kigu itJoJd,

iyiict bsi. Tantoautern

frequen-tius Deus precibus adeundus,

ejusque

benevolentia nobis concijianda eft» quanto plures Tunt, quas experimur,

neceflitates noftrae: & quanto certius

nobis conftat, ab eo folo in ommbus

auxilium exfpedandum eftej quacque,

noftris confifi viribus, non invocata_.

ejus ope, aggredimur, haüd feficit

ter nobis cedere. Id perfvafiffimum fibi

habuereprofanas

gentes: ideoque

de realiqua,praefertim

majorismomen-ti, di&urae vel fcripturae Divinam fibi

expofcebant opem. Quod apud Poetas

& oratores earum paffirn eftv^dere

Idemetjam innegotiis aliis, praefertim

publicif

*)in Syftem, Theol.gent.pur. c,Mt. U*

(29)

) o C SS publicis, ut in

magiftratibus

creandis,

legibus

condendis, bellis

fufcipiendis,

obfervabant. Quin & annum & diem aufpicabantur,

eundemque

Bniebant,

& ad menfam accedebant? precibus ad

Deum fufis. De quibus omnibus

pr<e-clara eorum pronunciata, &

fimul

di-verfas precandi formulas in

eopia

ad^

eunti fuppeditabit Pfann. c).

Erunt

denique preces

ad fandam

Dei

volun-tatem etjam in hoc conformatac, ne,

quac vana &

inhonefta

funt,

abeofla-gitemus. Sui feculi homines

propter-ea fic reprehendit Seneca: d) Nunc

quanta dementia ettbominum J Turpifima

votaDeoinfufurrant: (iquisadmoverit

au-rem, conticefcent: , quod fcire

bomi-vem nolunt, Deo narrant. Et mo.net* ut fe quisque confulat, 0* in fecretufri__»

pettorisfui recedat, 0*injpiciat, quid ta-citus optaverit e)>

Cum precibus conjundae

eflfe de.i

bent perfolvendac Deo gratiarum a.

diones. Sicuti enim lllis Divinac

bonitati & potentias nos

confidere

te-ftamurj ita hane re ipfa experti, dum

votorum compotes

fadi

fuimus»

hu-D 4 millimas

(30)

5

<5

) o

(SM-millimas gråtes Deo repcndere debe- ,

mvrs. In

habendisagendisqueDeo

gra-tiis magnam cultus ejus confiftere

par-tem etjam gentiles noverunt.

Etquis

non idem

agnofcat?Quam

magnts enim multisque nominibus homo Deo

de-vindus fit t ftupidum efie, qui

non_»

cogitet, quiquecogitandonon animad-vertat, plane caecum, cum Mornaeo/)

jure dixerimus. Equidem tot tantaque

funt bona, quibus indies a Jargi(Iima_t

ejus manu cumulamur, ut, qui hacc

rite acftimaverit, quod de Euthydemo

cx Xenophont. mem. refert

Pfann.^-)

facile credat, fola unicaque de hominis

bus cura Deum occupari b)* & cuirLi eodem meritodoleat, ^jug^Q

©g*

lv-t^yanctg hk av stg mrs

cLvBgcßTrvv cc%lcii$

dpsißsS'cu

Jvyctjcu»

§. XXL

Quod ad geftus externos, in cultu

Divino adhibendos

, attineti erunt hi

ab omni

fuperbia

alieni, & humillimi.

Qvum

enimhomines in eminentia

con-ftitutos, /) inhb.de verit, relCbriÜ,c. 16.g)c*c,

ij)EvöbiwerenturSenec, l 4.debenef,c,4,

(31)

) o ( g-®«

ftitutos, reverentiae fignisexciperemos Clt; quanto magis ad omnem

fubmifii-onem compofiti erimus, quandonobis cum celfiffima Divina Majeftate nego¬

tium eft? Quinam hi erunt fpecie,ra¬

tio definire non pofle videtur:

intel-ligit tarnen eos Deo exhibendos efTe>

quos confvetudo, O' noftra ipforum <eßima*

tiofecit fummi honoris venerationü in* dices a). Multis ufu receptum eft,

cul-tum peragere, aperto capite, oculisin

coelum fublatis,velin terram demiflis,

corpore eredo, vel proflrato, fub-miriis genibus, manibus in coelum ex-panfis. Quod & gentilibus obfervatum fuifle, paffim in fcriptis eorum

occur-rit. Fuerunt & apud eosdem alii

ge-ftusfupplicantibusuiitati,quos exvariis

audoribus congeftos apud BriiTon. b)

videre licet,

§. XXII.

Deniquepietatis cultoricommen«

datiffima effe debet obedientia Deo

pracftanda. Etenim qvum multac

ju-ftiffimaeque fint cauffe ? ex quibus ei

in

d) Schorn. in Theol.Mor. c,6.§. 13. b) de

(32)

*8 4M) o ( J».

in nos abfolutitfimum competit impe¬

rium, omnes tam internosanimi

mo-tus, quamiexternas a&iones, ad

fan-dliffimam[ejus voluntatem conformare

debemus. Si gentiles confulimus,

vi-debimus hane quam maxime ab illis

fuiflTe incuicatam. AnimadveYto,z\tPlin.

d) Deum tion tant accuratis adorantiunts

precibus> quam innocentia &(anttitate U-tdri: gratioremfo exifilmari

, qui delubris

ejuspuram caftamque meutern, quam qui

meditatumcarmen intulerit. EtCicerob

J:

Callejubet lex adtre Deum

9 animo

vide-licet) in quoJunt omnia, Nec tollit ca.

ftimoniam corporis : fed hoc oportet

inteUi-gi; qvum multum animus corpori praßet,

cbferpeturqs, ut caflo corpore adeatur>

multo ejfe tn animis idfemandum magis.

Ex Clem; Alex. refert Pfann. c)

Epi-dauri templi foribus ejufeemodi

prae-ceptum infcriptum fuifle, ut, qui illud ingrederentur, inde admonerentur fi-bi vita: integritati operam quam maxi¬

me dandam efle. Huc etjam fine

du-biorefpexere follemneseoruminfacris

ritus:

a) in Paneg. c.3% b) l, z. deteg.r. 10.

tonf.Senec.ep, pf.de benef. c, 6.Cic.l.2,da

(33)

) o ( 59

ritus: ut facerdotes Candida & lirrea_.

induti efient vefte^j; & utalbi

colo-ris

pecöraofFerrentur &c.

§.

XXIII-Decetffro,Iicet hominis vita perpetuä

quaedamDei magnificentiflimorurnque ejusoperummeditatio efie debeat; huic

tamen, peroccupationes alias,

quibus

diftringitur

j non ita

quovis

tempore

vacare poteft. Ideoquecertumaliquod

tempuseligendum eiTe, rationisdu&ui

reliéli intelligimus, quo mentern ad

Deum elevemus, ejusque

benehcia ad

animum referamus. Certum namque

tempus aliis necelTariis rebus determi-namus, quidni

& omniuhri mäxime

ne-ce.ftariar, cultui Divino? Ömncs dies'

in fp Ii dum creatoris benéficio

debe-mus■: cur non & aliquos ejus honori1

cbnfecremus? Et cur omnes corporis

necetfitatibus impendendi ? funt&

ali-qui certe mentis curac relinqiicndi. Adha?c, qvum éa fit mentis noftraccon¬

ditio, ut plura fimultaneo

a&o

rédto

compledti nequeat; idep ut ha?c, ad

Deumliberius

appliceturitantifpfcr

dum

(34)

tfö -m) o c

cultuiejusvacamu?> mundana,quaenos

impediant, negotia feponenda effc. >

ltidem per naturamconftat. In his

gen-tiies quoqueconfentienteshabeo: illis enim ufitatata fuit dierum diftin£tioa\

Unde& Witfius ita loquitur b): Fcria~

rumfeflorumfofoUemnitates adeo cum cul-tu Numinis conjunEla funt> ut,

ubicun-que bunc , ibi & illas inveniamtu*

Quo-modo etjam apud eos interea

prohibiti

cenferentur profani labores, fed cum difcrimine aliquo, vel haec unius

Ma-crobii verba docent c). Affirmabant

fa-cerdotes pollui feriasy ftindiElisconceptistfe opus aliquod fieret. p. p. SedUmbronega¬ bett eum pollui

y qui opus aliquod vel ad

JDeum pertinens, facrorumque cauffafe*

tijfety velaliquid ad urgentem vitst

utili-tatemrejpiciens aBitafet* Se

av ola denifo confultuty quid feriis agi liceretl

refpon-dit ? quod pratermiffum noceret.Si bos in

fpecum decidiffet, cumifpaterfamiliasi

ad-hibitis operis, Uberajfet

y non eH

vifusfe-rlas polluere. Nec illey qui trabem teBi fraElamfulciendo ab imminentl vindicavit

ruina.

a) conf. Rofm. inAntiq. R. I 4. e.3. b)

SndEgypt. 1.i. c. c) de divers.dierum

atpud Rom. in Sa1.1. 1. c.i6> conf. Qolums,

(35)

4M ) o (

ru~wa> Hucusque rationis

limites5qui

novit, quousque proferendi

fint,pro-fert. Occurrunt dida varia in

Judae-orum , patrum , &

gentilium

fcriptis,

qus apud hos feptimi diei

cultus

mon-ftrant veftigia. Illanuncnon

adfcribo*

qvum pafilm legentium

oculis

obver-fentur. Videri poteft

vel

unicus

Gro-tii libellus d), ubi pleraque eorumin

compendio exhibentur.

Sed heic

Oe-dipo non opus eft

conjedore.

Certe

quem fenfum habuerunt

gentiles

do

feptimidiei follemnitate,

hunc

primum

debent inftitutioniDivinae, quacunque

ratione hujus notitia ad eos pervene-rit: licet de feptenario numero multi varias ineptias effinxerint,

^uaepafiim

occurrunt. Comparet & apud

Philo-pon. e) quidam ingenii lufus

de

nu-fnero illo, qui

xojuxptfa"])(

dg/SjuySjxij

illi merito audit. Eq abfurditatis pro-labitur Marshamus /)? ut feptimi diei

fandificationis otiginem jEgyptiis

vin-dicet 4) de Verit. reHg. Chrift. /. /. c. jö. in

itot.conf. &Brunsman. Sabbatb.cjtiies l.XI

t. j2.& a/ii perpluritni. e) I.7. demundi

creat. c. 14. f) in eangn% Qbron* ./Egypt«

(36)

6l 4M ) o ( }«.

dicet, A quibusad Hebraeos etjam eam

dimanalfeallerit,adhibitaratione,quod

illi fingulos dies fingulis planetis

primi

dedicarint* & ficmorem per feptenos

dies tempora fupputandi excogitarint* Verum deeo non difputo, quibusnam

prima planetaria dierum denominatio

fit aflignanda. Tribüat hanc

Aigyptiis

Marshamus: habet etjam alios pro in-ventionis illius gloria pugnantes. Sed

hocprobatii dari non pofle

crediderim* jügyptiorum primum fuiiTe inventum*

ut feptem omnino diebusomnium die¬

rum circulus eilet

concludendus.Cef-te unde eundem fic concludere

didi-cerint Hebraei, ut nec in hoc pun&o

quicquam Aigyptiis debeant, viri

erU-diti dudurri monftrarunt- Sunt &, qui volunt gentiles a primaeva Divina

dif-tributione hane temporis periodurru

haufille. In quorurn numero fe profi*

tetur Philoponus hifce verbist

ExeTfO J* uyjv crufjcmQtoVtflc&i 7m<nv

dvSgu»

TTsig £7r\ci ftovotg eivccj vjftsyts, arnvee

ictvjccg oiVoLKvKÄiiyjSvcti 7w c\ov X^"

vov liva, &i> "jbrjx Åcyov sw 'ii7tuy é\sgov

,

$

fjLovov) ov

iigyxe Muvaijs

> Et R. Jehuda in

Sepher Cuzri h):

(37)

4M ) o ( **

Vn dik nn p«n raten:

iws

:DI« Dm« "TD^ IWfcO COT tfHÖ©

Poßquamhabitata eft terrat& multiplicati

funt homines5 numerarunt dies> quem*

admodum eos diftofuit Adam. Sed CX

latiffimo hocce dicendi campo, quem ingrefifus fum, pedem refero: cetera

Theologis relinquens. De Sabbatho

enimfuperiori feculo, inter praeclaros

eruditionis gloria viros in Anglia & Belgio ita difceptatum futt, ut> dicen»

te Schookio /"), a pradis Belgicis nibilt

nifiSabbatbicum, prodierit, ipfo Sabbatho

vix ferias concedentc. Nec

infequentl-bus temporibus esedem concroverfiae fopita: jacuerunt.

Multa, quae circa hane materiam di-ci pollent, fuperelTe fateor: verunu

heic pedem hgere, praefixi brevitatis

termini jubent. Quae claufulae loco

apponantur , digna occurrunt verba_,

Claubergii k): g)uemadmodum Detts vi¬

ce s temporum conßituit^ ut aliquandofe¬

lis lucef aliquando ftellis illuftremur> ita

& quandoque Jcriptura , velut fole, qua»-doque natura ßeüis? aternum Deum

con-

templa-1) inpraf traft. deSäbb. k) decognit,

(38)

<*4 ) o (

tempUhimur. sie animadvertemus quidlun&tf fiellarum bemficto, quid ve

ro amplitis meridianafolis luce

cernere

va-ieamus. Faxit autem Deus, ut qui jatn

hoc animadvertimus, gratiam ejus

hu-miHime venerari difcamus, qua nos

ex tenebris, in quibus nobis

oberran-dum fuiflet, transferre,

&fulgentifli-mo revelationis fuae jubare

collu-ftrare dignatus eft \

References

Related documents

hement! tarnen impetu, in id, quod natura ipiis, tän- quam utile praeiixit, feruntur. Quam am autem haec potiffimum iint, in quibus homo, ante ufum rationis,. cum reliquis

&amp; eandem causfam diverfo plane modo dijudicent, ex- inde plerumque derivandum esfe crediderim , quod principia legis rite indagare omnibus non contingat, quibus non

Quamvis autem, quae ejus praeclara fuit erudi- tio, non folum dilucide &amp; enucleate expofüerit multa, quibus, ut fundamentis inniti Sc (uperftrui debet

licet haee res adeo magni fit pondens, ut ex ea toti o- rationi plurimimi accedere foleat lucis, gratiac atque jucunditatis, quemadmodum loquitur Plinius, tarnen prsfervido

qux tarnen civitatis funt vinculum, &amp;, quibus nift. fatisfiat, nec ordo, nec falus obtineri

nihil peftiferum magis eiTe, quam Acaderoias, quippe ex quibus non poiiunc non fortlffimos fem¬. per metuere adveriarics. Quid itaque

ka commentatur Caip. Barthius m\ in pompa Veneris pontigradse-, ficut advenfu illuilrium virorum moris erat .flores fpargcre: neque aliter Luc'ianus in Dialogo Mari¬. no Zephyri

Ut nova cudami-s vocabula , cum alia non fuppetunt , quibus res er it fignificanda. Vittis hifee, tan quam iyrtibiis &amp; fcopulis praeternayigatis, illa tantum ufur- panda