PLACITORUM
QUOAD ETH1CEN SPECTANT
C A JI MUSONII RUFI
PHILOSOPH! STOICI
EXFOSITIO
QUAM
tema ampl. fac. philos. tjpsal.
t •
'
P. P.
MAG. CAROLUS VILH. BOTTIGER
AD EIBL. ACAD. AMAN. E. O. STIP. GUSTAV.
ET
CAROLUS VILHELMUS FAHNEHJELM
NOD. STIP. ORD. EQIT. VESTMANNI.
in audiu gust. die xii dec. mdcccxxxit
H. A. M. S.
/.r
P. I. f -v., -v k : ■ '' C' •' U P S A L I M
excudebant regia2 academi2e t yfographi,
konungens trütjenare
proto-notarien i kongl. kammarråtten
bokhållaren i blksens stånders rank
välborne
HERR JOH. W. FAHNEHJELM
den käraste anförvandt
med vördnad och tillgifvenliet
af
Respondens.
bokhandlaren
philosophiae magistern
högadle och höglarde
herr AMD ERS WIBORG
i
samt
dess maka
H5GÅDLA FRU GUSTAVA WIBORG
född ODELMARK
helgas dessa blad
såsom en ringa gärd af tacksamhet och högaktning.
C. W. Fahne hjelm.
placitorum
QUOAD ETHICEN SPECTANT
CAJI MUSONII RUFI
PHILOSOPHI STOICI
EXPOSITtO.
Ut in sacra Helladis terra pio ac religioso sensu animum peregrinantis implet egregium quoddam vetustatis monumen«»
tum, cujus disjuncta et dilapsa rudera priscam suam raa-
gnificentiam adhuc produnt, nec minus antiquam operis
structuram quam ingenium artificis, cujus per saeculorum
intervalla pallens qusedam adhuc discernitur umbra, fu-
nebri quasi laudatione tollere videntur; ita admiratio-
nern dolori immixtam movent nobis illae, quee apud
Joannem Stobaeum, Joannem Damascenum i), alios-
1) In sacrorum Pacailelorum mst. Florentino, unde per- multa Gracoruin scriptorum loca in lucem protulit Cel. Dav.
Ruhnkenii opera et sagacitas. E duobus quoque codicibusj, Lugduno-Batavo et Augustano, quattuor antea inedifas Muso-
nii disputationes in Obss. Misceli. Vol. VI(, a Wolfio pro-
ditte sunt.
que veteres auctores variis locis dispersae, philosophiao
studiosissimis occurrunt létvofivrjuovsviautwv Movaoniov tov Aoaorpov reliquise 2). Quse vero eam omnes spirant So-
2) Has reliquias meraorise prodidisse Pollionem, A s i n i u m
cognominarum, Trallianum , Sophistam et philosophum, qui
Romas eloquentiarn sub Pompejo M. professus est, ait Suidas (voc. IJwtaW). Qua autem in re Suidam errasse et nomina,
ut solet, negligenter confudisse ,, ex ipso tempore, quo vixic
Musonius, ciare elucet. Cui igitur Pol Moni tribuendum
est illud dnofivrjuovsviiuToiv opus ? — Minime certe A s in i o isri*
oui Timageni in Schola successir. Alii eodem nomine Sophistas,
Tralliano, tribuit id Fabricius (Bibi. Grase. III. pag. 566) et
quidem, ut nos credimus, perperam, qunmvis ratione tempo¬
ris habirä, majori forsitan jure. Alii tursus, ut ex. gr. Cel.- Jartsius^ auctorem hujus operis statuunt Pollionem Valeriu ni
Alexandrinutn, Grammaticum, q,ui sub Adriano iloruit, pater- que fuit Diödori Valerii phitosophi, praeceptor Marci Antoni-
ni# aöctor Lexici a Photio Ecl. CXLIX laudati. (Cfr Jon-
siurn de scriptoribus Hist. PhiL L. III, cap. VII. pag. 246J
Vosiiiis, nullå mendi suspicione motus,. falsam Suidas opiiii-
ortem sine examine amplexus, ipse in fraudem inductus aliöfc
induxit. (vide G. J. Vossium, de Hist. G.rascis pag. 102).
Qua autem de re nos ab his omnibus longe dissentite confi-
temur. Fuit scilicet, ut fert nostra, quas loco quodam P1 i-■
nii junioris nititur, sentenfia, caiopvijitovsvputoav Musonii phi- losophi auctor Claudius quidam Pollio. minime Gramma-
ticus sed Prastorius potius vir (si alias idem esset Ciodius Pollio,. de quo Süetonius Dom. I. mentionem facit) quem sibi
amicisnmurn pleniori ore collaudat Pünius (Epist. VII. 3 l).
Hie vero Claudius Pollio in proroganda et exrendendamemo.
ria Musonii Bassi, gravissimi civis, de cujus vua ÜbimUi
craticarii elegantiam aeque ac Xenophonteam simplicitatem,
ut ex dura et austerå Stoicorura Scholå esse profectas
haud facile odoratus sit quispiam, nisi qui accuratiori
censura et sollertiori indagine dignissimas eas esse judica-
verit. Quod si veterem jam, qui Zenoni Cittico origi-
nem »uarri debet, Stoicismum praesertim in Ethices suse partibus respexeris, ejusque Systemati excutiendo vel a- Jiquantulum operae et studii dicaveris, eura adversus Sen-
sualismum acriter dimicando, appetitiones domandas et
rationi omni.no subjiciendas esse assidue inculcando, vir-
tutis unicum et per se ipsam pretium enixe vindicando
et in genere negativum moraiitatis momentum distinctiori
cogitandi docendique xatione exponendo, de omni morali
philosophiå, quam singulis et specialioribus morum prae- ceptis abuxide locupletavit, optime meruisse confitearis
neeesse est. Et qüidem absolutam hanc atque eonsumma-
tam rationis in cupiditates dominationera quum docuerunt
Stoici, philosophandi viam aperuerunt, quae, etsi eadem
non sit, formali quadam tarnen vicinitate ad eam accederé
yidetur, quam reeentioribus temporibps in Philosophie
scripserat, egregium indolis tu» dederat documentum. Quem
igitur Musonium Bassum non aiium esse nisi nostrum Cajum
Musonium Rufum, nos quidem pro certo habemus et contra
auctoritatein Gel. Jonsii aiiorumque defendere conabimur«
4
moralis campo emetiendo secuti sunt Idealismi transcen-
dentalis acutissimi apud Germanos propugnatores., For¬
malem tantummodo hane similiiudinem esse diximiis: ete- nim in geneticå ipsius moralis principii derivatione hos
non solum ab illis, sed inter semet ipsos quoque, haud pa-
rum discrepare eonstat. Cum enim, physiologiae suaedog-
maticae systemati convenienter, ultimum philosophiee mo¬
ralis principium in ob/ectivo quodam et extra mentem
humanam Ente, liquidissimo scilicet et aethereo Heracliti igne, yel elficiente illa Ratione, qnae universitati rerum
tam internarum quam externarum animam vitamque in- spirat et naturce ordinem constituit; quserendum rati sunt
Zenoniani phjlosophij- in pura ratione practica quaerere
id voluerunt Kantius atque Fichtius: ille Morum Meta- physicen ex lege non nisi formali, quse ab ipsa voluntate
avtonomicå enuntiata categorici eujusdam imperativi prae
se fert auetoritatem, derivandam statuena: hic rursus ca-
tegoricam illam et universalem a Kantio non satis expli-
catam legem, tamquam ipso conscientiae moralis certo te- stimonio sancitam, ex ipså liberå intelligentiae indole et
quidem ex ipso primo summoque Idealismi transcendenta-
' %