/
7
ix^
COM Μ ENT Α TION UM
STO IC ARU Μ
jKr fffcwf *
J*C> Åt,
—*se3> &
&sp~-ι
PARTICÜLAM DECiM"AM QüAR'TÄM ,· VENIA AMPL. FAC. PH1L0S. UPSAL.
PR^Sf DE
ΝIC
OL
FRED ER.
BIBERG
PH. ET J. U. DOCT.
ET IT. ET POLIT. PEOI'ESS. EEG. ET OKI>.
BEG. ACAD. LITT. HU M. fflSTOR. ET AKT JQU. HOLM. MEMBM*
PRO GRADU PHILOS ΟΡΗ1CO
PUBLICE EXAMINANDAM ΡΕΟΡΟΝΓΤ
JOSEFHUS ELLIOT
STIF. NESSEL. WESTMANNO- DALECARLUS
m AUDIT. GUST. DIE XXX MAJI MDCCCXXE,
Η. A. Mr Sv
ü Ρ S A L I Μ
Γ8Γ SACRAM REGIAM MAJESTATEM
MAGNJE FIDEI VIRO
M".EDlClNi£ DOCTORI AC CHIRURGIE ΜAG 1S TR O
NOBILISSIMO' AT QU Ε CELEBERRIΜ O
DOMINO
.ANDR
J.
HAGSTRÖMER
NOSOCOMIORUΜ REGNI SVECIJE DIRECTORI GEN ERALI
REGII COLLEGII SANITATIS CONSIL-IARIO
AD INSTITUT. CAROLIN. ANAT. PROFESSORI REG. ET ORO. NEC NON REGIOR, ORDD. DESTELLA POLARIAC DE VASA
ΕQ U ITI
Sacrnm
' ' ιο5
Gerte, fi »b iis, qui ifta loquuntur, fimpliciter quasreres:
quonam vocabulo Gra^co heic officium ipfunt a Stoicis ex·
presfum fit; aut omnia me failunt, aut non difficillima
modo, fed nulia prorfus esfet refponfio.
In actionlbus humanis fummom dignitatis ethicse
exemplar, quod pofitionein iρ(am
in
itatione humana
confideratam, exhauriendo reprsefentaret, vocabulo γ.<χτος~
Βωμοιτος Stoicos expresfisfe obfervabamus.
Perfectisfi-mam nempe et indisfolubilém, ut noftris verbis
loqua-mur, objectivi et fubjectivi moralitatis momenti
fynthe-fin ifia notio ita continuit, ut non modo, fi actionem
fpectas, ad aliam nuliam legem
ejusdem
relatio heicin-(lituenda conciperetur, nifi ad fupremam illam et tota·
lem; quo quidem objectivum recte credaS moralitatis
momentum abfolvi: fed ut agenti quoque propria esfet
ifta relatio, neque aliter omnino in actionem
contemplan-te quam in agente ipfo infiitui posfe exifiimaretur; quo
fubjectivum crediderim ejusdein momentum intimumque
fimul hujus cum objectivo vinculum conftringi. Sitam vero credas, fi fiamina rerurn perfpexeris, in ultimo hoc
momento causfam praecipuam, cur Celeb.
Schleierma-cherus r) haud quidem prima fpecie
injufte
diftinctio-nem, quam tractamus, Stoicam faniorem quodammodoadcuratioreinque,quam Criticam illam,cum qua aptisfime
ceteroquin comparari posfit, inter moralitatem et
lega-litatem, a Kantio propofitam, invenire fibi vifus fuerik
Scilicet latere fufpicatur perfpicacisfimus vir in diftin· ctione illa Kantianapraejudicatam quamdam et fubobfcuram
O
ιθ6
opinionem , quafi, negata etiam in actione fimpliciter le*
gali fubjeitivi cum objeitivo convenientia , aut refiduum aliquod esfet, ii vel infinitefimum cogitaretur,
dignita-tis , non cosmicas folum, fed etiam etbicae eieinent um ,
aut notioni faltem officii regio aliqua extra ethicos fines
iita iubjaceret. Et jufte quidem opiniones has ipfas
Schleiermacherus condemnat: reite etiam praeclüsas easdem judicat in diftinitione Stoicorum, quippe qui
koc-τσξ§ούμο&τοε notionem ita ab initio effinxerant, vel potius
conftrinxerant, ut affirmato momento moraiitatis, quod
objeibivum diximus, affirmari quoque iubjeitivum; ne-gatoque
fubjeifcivo,
negari quoque objeitivum, vicequeverfa, necesfum esfet. Sed, fi et folam haue perfeiti
officii probationem vere fufficere concesfero, cunibantius tarnen cum Schleiermachero obliquam, quam nuper
taxavimus, fententiam , nifi finiftra admodum
interpreta-tione, diftinibioni Kantianae inesfe vel fubjici posfe
adfir-mavero. Neque credidero, aliter a Κάντιο legalitatein
moralitati opponi, nifi quatenus omnis negatio pofitivi
pofitivo ipfi ©pponitur. Patetque quod,negatione
admis-la, ex veritate logica opponitur, id ipfurn, abftraitione
loco negarionis fubftituta, in merarn contradiftinctionem
abire. Qua subftitutione peraita, aeque patere
eredide-rim, quod Schleiermachero ftatuitur: non magis
mora-litati legalitatein contradiftingui oportere, quam virtutr
officium. Itaque, ut vera heic agitetur controverfia, tan-tum abesfe exiftimo, ut fana potius fit utraque
conse-quentia reibe intelleita. Neque ipfum, ut mox patebit,
analyfi inftituta, κα&ηκον Stoicorum fpcciale ita aut ne¬
gatione aut abftraitione fola conftitutunn apparet, ut
non inter utramque idem fignificationem, negatione ex
nna parte, ex altera abftraitione formatam, fluituare
videatur. Sed, utcurnque haec disputata erunt; fi et
mm;
107
vere judicamus, Kantium, com
in
reliqua traftatione officit ex dubia ipfique haud penitns perfpe&a Jurisre-gione multa forfan traxisfet, quae claritati conceptus
ethiei ofFecerint, in bac tarnen materia, omittendo
po-tius tacendoque, quam de re ipfa dubitando, peccavisfe:
•concedendam tarnen nihilominus putamus Ζενονι
Stoicis-qvse egregiam laudem, qui
fenfu,
quem nuperindicavi-•
tnus, et genuino et expresfo, veram fibique eonftantem
obje&ivi cum
fubjedlivo moralitatis
momentoconjundlio-nein notioni γ.χτίξΒωμχros vindicaveriut. Pierasfime autem
haneeasndem ipii vindicatam esfe,fatis fuperque teftaturdi-ö:um immortale: "γ.<χ.τοξ§ημοί nulluni.* nifi a JapienU,
profici-fei posfe.''
Cujus difti
viminiignem,
omisia etiam am·pliori cominentation'e,
attentisiimi
tarnenenjusvis,
exjamallatis, oculos fponte ftri&uram esfe exiilimavero.
Favet-que eidem
conjun&ioni conftantisfima StoJcorum
confo-nantisfimaque asfertio:" in omni
γ.χτ^ωμχη
totamvir-tutem inesie oportere." Quod quura de virtute in ab« ftrafto fumta et de κχτοξ^μχτι in concreto sequaliter di¬
ctum esfepateat, indeque facile cuivis coneludatur,
depiu-ribus certe virtutibus, concrete etiaui cogitatis* re&e di-ci posie, quod in uno
γχτοξ^ωμχη conjungantur;
adeu-ratam iiinul notionum officii et virtutis ad se invicem relationem Stoicorum menti aut infoimatam aut
obverfa-tam (altem fuisfe, intelligentiorem quemvis fponte
con-cesfurum arbitramur.
Hase autem fi fibi apud Stoicos conftiterft intima in
notione rS -Λχτοξ^οομχτος
objeétivi
cumfubjeftivo
et pofi-tiva conjunftio, fluetuaturam velinde
magis quismi-rabitor notionem contradiftinftam et negativam rö
tårtas é τελεία, quod idem ''Speciale" appellavimus, et
cum notione Iegalitatis Criticae comparavimus ? Quas ta¬ rnen flu&uatio, ne fuos, quod fieri repentepotuerit,
mo-κ
iöS !
dulos egrediatur, nimiumve
comparationi,
quåm nuperlaudabamus, adverfetur, iimitibus ex ipfa
ejusdem
geneS
defumendis circumfcribatur oportet. Nempe exduplici
eaindem fönte exortam fu'picamur. Nam et fingulos ne¬
gationis g»adus, a privatione
ad
fimplicem
usqueabftra-ftionem, percurrere negativus poterit coneeptus
dicboto-inice generatus"1: et, quum totum
aliquod
exduobus
ele-mentis intime conflatum negandi provinciam bic
idem
coneeptus fufeepisfet, partes
flmul
negarenegationes-que inter se partiales discernere
reflexioni
fuperfuit.
Ϊ'
taque et fubjedtivum per fe etobjedtivum
perfe
τχxog&xfAoiTos
elementum negarefingulaque
fimul
perfingu«
los negationis gradus negare reflexio
inftituet
his
ipfis
conceptibus intenta: uniusque, quae
ßngula
pfoauxerit
aut feparaverit, notionis
fin
tbus
continebit.
Unde
et
la-xior iimül ex una parte magisque
vacillans
apparebit
t#nocBrjKov-ros 8 τελεΐ8 coneeptus Stoicorum,
fi
cumlega»
litatis Criticorum notione conferatur: fimulque ex altera
completior, quum aequa omnino in
fingulis
ratio
compre-heniionis adesfet Coinprehendit fcilicet το■
κοίΒηκόν
Stoi-corum fpeciale Primo, ut a
negatione
fubje<ftivi
τ8κοοτοξτ-Βωμοοτος: elementi ineipiamus
ipfam
legeditatis
Criticae
no-tionem: u e. adtionem materia ex fpecie inoralem,
Ted
forma ideo deftitutam> quod animus abfit vere
etbicus.
Cujus quidem negationis tres omninoreflexioni
gradus
diftingui poterunt: «) pofito incitamento aperte
falfo,
e.g, in eleemosyna eroganda laudis vel
ceiebritatis
iludio::
ß·)-fimplici incitamenti veri
abfentia
aditruéta
rfalfo
ta¬rnen 'nüllo fubftituto, quse utraque realis apparebit
nega-tio: y) omisfa a judice ipfo in
aétione
dijudieanda
quavis
animi agentis aeftiinatione: qui quidem
negleéfcus dupli-*
cem iterum causfam admittere poteil; unam, quod ani-ffiBQi judex in actione aliena
jain perafta
ignorat, neq. vcognoScere prsesumit: alteram, quod in peragenda , five fua fit five aliena, fubinteliigit: quo utroque cafu
lauda-ta negatio m meram abftraftioném abit. Tres, quos jaiii
diitinximus, eonceptus in notione et Criticoruro
Jegalita-tis et Stoicorum κούΒηκοντοε fpecialis indiscretos latere, adcurata ülriusque philofophiae cognih'o docebit.' Prrmum a feeundo conceptum realiter nori differre et ipfi eonce» dimus et Stoici apertisfime pronuncrarunt, omni iηter vif-·
tütem et Vitium, inter fapientiam et ftultrüiam medio ne~
gato. Tertium ab his figniftcatum fegregandum, adfuin¬
ta adtionis rqsteria ethice determinabii'i et in hanc folam
reflexione intenta, res ipfa loquitür. Singuios autem vei ideo diftinximus, ut ratio appareret, cor, trahsitu fadro, faciliimo quidero negotio omnes hi eonceptus in unain no-tionem coaiuerint. Quod adeo obtinere erediderim, ufc non horum modo inter fe coneeptuum, ied ipfius quoque
xoibtjKcprcff generalis cum fpeciali commixtio, iftius modt
notationibus faftis, egregie iiiuitretur. Certe, fi iocum in
hac re Cickronis sj revofvas, in quo hoc difierentise?
κατοξΒύύματαε
et κχΒκζοντος exemplum oecurrit: "ut, ii jwi¬ ßt depofitum reddere in reffie factis fit, in offieiis pönaturdepofitüm reddere; iiio enim addito:
juße:
facit re&efa-étum, per fe autem hoc ipfum, reddere, in officio
poni-tur;" vix ullus erit coneeptuum, quos huc usque
oifiin-xitnus, qui non ifii pariter exemplo congrnat: ipfamque pari fere pasru ambniaturam ηotroηein χα&ήκοιϊτσε genera¬
lis, fi eotitradiftinébiönem· tolleres, credib.de eih Neque
hnic adverfaturos exemplo erediderim , qui nobiscum
tfa-tuunt. legalftatem et moralitatem, ubi ambo abfirafte
concipiuntur, non acrius contradittinguendas esfe, quani
virtutem ipfain et officium. Patebit quoqCie hanc
analy-, ' finn
fin fequenfci, pofteriorem rertii τα
κχ$ηχοντοε fignificatus
defignationem, quae omnium mirisiima eil, ad
noflrurn
plikt, exanaiyfi
Schleiermacheriana menti
informarum,
pro-xime accedere : quod
introfpexisfe quodammodo
et fignifi-casfe poileriores etiam Stoicividentnr.
Qulbus quidem,
qunm magis omnino, quamfiatoribus
dodrinse primis,
difciplinam fuam in Ethicara quandam
fpecialem
expan-dere placeret,
commendatisfima fuit
iil
ado&rinae fpecialis
definirio, quod "ejusdem
objeftum
11011 niiixocBtfpov
ipfu.m
conftitneret." Ipfique
Cickroni
,fuum
"de
officiiV
Ii-brum conficienti, quamquam in Academiatn pofius re-eentiorein, quam in Stoam propenderet,
iitam
definitio-nem perplacuisfe, faciilimum fueric
obfervatn.
Sed
de pri¬
ma καθήκοντος fpecialis notionehnjusque fpeciebus (atis
diftum.
Progredicndiim itaqne ad
Alterom,
quae cum Iegali-tafce Criticoruin parum omnino communehabet,
cujus-que eam vim esfe
jani figoificavimus,
ut,quemadmodum
in prima negatio
fubjecftivi
moralitatis
element!, ita
in
altera negatio objeéti.vi feparata et princepsreflexio-ni inftitueretur. Quod quidem fieri posfe, falvo genere ipfo et inferiori
καθήκοντος fpecialis
etfuperiori
καθήκοντος
generalis, ex antea
di&is
appavet.Continebit itaque haec
nocio aétianem quamvis materia etiam, ut videtur,
mo-rali deftitutain, fed ex tnenfura legis individoae et
con-tingentis rationabilem.
Scilicet
capiat,necesfe
eft.
hoiro
mortalis, fibique requirat in iis quoque rebus confilium,quae vim humanam abfoluto
fenfu moralem
follicitare
perfe nequeant; et, ii regeras, animum vere
fapientis
nui-lam non rem determinatione morali follicitaturam ; tarnen
et multis rei ethicae do&oribus tale in dubium dogma
vocabitur: et, fi fibi quoquehoc conftiterit, multas nibilo-minus a&iones et infipientis et
nondum aduiti fapientis
in
ifta defignatio excFpiet.
Quid quod in iis obfervandis,quae
fimplex
prudentia commendat, non contemnendafapien-tiae tirocinra poiita esfe, multi recentiorum
Stoicique ipfi apertis verbis monuerunt ? Unde et hac potisfimum no¬
ta circumfcriptam apud Stoicos teneri eam
interpretor
κχ$ηκοντο<; notionem, quae dodtrin» eoramdem de initiis
natur» töties commixta deprehenditur.
Exempla ii
quse-lis aétionum, quse iitiusmodi univerfe notam fnftinent /
iequentia ex circumfcriptione Stoiea habe: "jucundum
lé-cundum näturam jucundo contra naturam praeferre: uti¬ le jucundo anteponere" cet. quas fingulas in fe
Fpedtatas
notioni legalitatis Kantium fubjecisfe, quum materia
etiam heic moralis deesfe vrderetur, vehementer
dubito,
Stoicos vero fuo y.ciSrrs.cvn fpeciali comprehendisfe
egre-gie, nili nos omnia failant , ex ipforuni argumentis
con-ftat. Negationis ad abftradtionem usque evanefcentis
fpe-cies heic dlftinguere , cum nec eadem in hoc loco
fegre-gandi
reflexionem
necesfitas urgeat, iupervacaneum du-cimus, ipiiusque, ii fapiat mpdumque teneat, le&oriSinteiligentise relinquimus.
Notas, quse mutabiles
ipfae
fignificafeionem rs xovros Stoicorum variant et toturaconceptum
ingrediun-tur, fic nobis quidem vifi fuimus recenfendo
abfolvisfe,
totamque iimul contradiftinétionis Stoicae a Critica diffe-rentiam eo reduxisfe, ut laxiorem apud ilfos
oppofiti
il-gnificatum ex ipfa eorumdem philofophandi ratione
dedu-ceremus. Multumque fallimur
, aut, quae in hac re
vi-tio Criticis vertit Schieiermacherus, ex laxiori ifto,
qui Stoicis plaeuit, oppofiti conceptu, fi corrigi tamen
in philofophia formali posfent, corrigenda esfent.
Nihil-que omnino heic auxilii in diftindtione recentioribos
Ethi-c» doftoribus communis
quae officia fic didta perfecta ab
im-IIS -ί
irnpcrfefitis feparat aliaque prorius,
ii
etmaterians
ipfani
confideras, chorda oberrat, quserendum esfe, inrelligentine opus quidem
demonftratu fuerit.
Sed
dubitari
potefi:,
an angußioribus quoque nos ipficancellis
τοκαθήκον
Stoi-corum concluferimus, quam pati quidem, quiindiftin&us
fe«>per Stoicis permanebat,
ufus
loquendi,
autibadere
etiam, quse iibi conftat, rei ratio
videatur.
Scilicet
quod
καθήκον Stoicis audit, faepius ab iisdein etiam μέσον
voca-tur: viceque verfa, quod μέσον, idem
καθήκον
audic
Quo¬
rum tarnen vocabulomm non indifferentem omnino
apud
Stoicos ufum esfe videre nobis vifi fuinr.us, ied itafini-endum, ut latior etiam ταμεσα comprehenilo esfet, omne-que, quod
καθήκον,
hoc
idem
μέσον, tiectarnen
ideo
omne,quod μέσον,
vicisfim
καθήκον
appellari
posfet.
Quare,
fi
jam
defignatis
couceptumquemdam
addere
oporteret,
ut
notionum huc pertinentiumorbis demnm
conficiatur,
eum·dem t ficubi inventus fuerit, qualis demum cumque
fit,
ex ambitu τα καθήκοντος exclufum, latiori τα μέσα
orbi
par
esfet
vindicare.
Refiduum,
quemheic
ambigui
quse-rimus, conceptum cum licito recentiorum
nicrali
proxime
congruere fufpicamur, utpoteα^αψοςια
quadam
aftionum,
certis tarnen, ut patet, limitibus
circumfcribenda,
con-ftautem. Cujusmodi certe plurima, quae
Stoicis
adferun-tur, τα μεσα exempla: γαμεΤν,σΐξεσβευειν,
(Ϊιαλε'γειθαϊ
, πεςι·πατεϊνcet. Fatendum,fpeétri inftar,hunc ipfum
iiciti
moralis
conceptum ethicam recentiorummaxime
philofophorum
difcipiinam
perturbasfe:
donec,
quaeeutndem
circumvaga-rentur, tenebras conjnn&a recentisfimorum
quorumdam
philofophorum
opera,maxime
vero,ut
interpretor,
Fich-tii ScHLEiERMACHERique, dispellere
occepisfet.
Quorum
ad maturitatem perduftaanalyfi,
conftitit
denique,
fub-ftantiam aut nullam omnino aut certe exiguamhuic
inre ethica couceptui