DAHL CHRISTOPH.

JOHANNIS

gr iE c. litt. prof. ups. reg. acad. litt« hijm. hist.

et antiquit. holm. membr.

PRjELECTIONES ACADEMICiE

IN SCRIPTORES GR^COS

qüarüm III partem

CONS. AM PL. FAC. PHIL. UPS.

PRISID E ^

CHRISTOPH. DAHL

S. THEOL. DOCT. GRiEC. LITT. PROF. REG. ET ORD.

REG. A CAD. LITT. »UM. HIST. ET ANTIQUIT«

HOLM. ME MB RO

PRO GRADU PHILOSOPHICO

EXHTBET

GAR O LUS HALLSTRÖM _{ER 1C} US

OSTRO G O T H U S

I)N AXJDIT. PHILOSOPHICO DIE XVII MAJI MDCCCIX

H. A. M. S.

up saliiä

tji'is ftomaklakls

Cap. 1. Eiguvsix. 17 exponitur fummathn, paucis, breviter, Hinc dicit Ariftoteles:

»uv pev 8v TV7tcc Aeycpev, _usegov $e dzgtßecrregov hoftrBviaeTccf,

nunc fummatim dicimus et rudius, fed pofhnodum adcuratius defmietur, ubi fibi ©pponuntut" to tuttm Aeyetv et ccKgißeSegov åicgt&t), quemadmodum etiarn loco alio dicit Arifloteles: tuttw stoci 8k daepßoos cCpethei Åeyew _oportet dicere breviter et fumma¬

tim, non adcurate. Sunt ergo tvttoi et vttcy^oeCpai defcriptiones

ininus exadas, quam ci _{o^iTfxot atque} hinc ^natas funt ^a Grsecis

fcriptoribus frequentatas (*y\<reis, rvnoo Xccßeiv, irefpXccßsiv et eh-

•7;stv, in brevem fummam cogerc, rudi deßnitione aliqitid cumpleBi.

Eigecveioo, inquit audor, oos'tvZoo Xctßetv, ut paucis die am, vel

ut rudi deßnitione comprehendam, Ao^siev dv ehoci TtPocTtomais

Xoywv y.oct irgcifcseov im ro %sigov, fiBio verborum et aBionum malo fine faBa ^et _prava voluntate. _{Sic ergo} altera parte fundus,

nempe data definitione tyjs eigooveicts, ad alterum illud, quod in prolegomenis fe peradurum dixit, fefe accingit, nempe ad de- feribendum rov eigoovce, okcios tis est: h. e. ad tradendas notas,

quibus hoc vitio laborans internofeatur.

cO eigeav —•) Eigav totus eft ad fimulandum et disfi- mulandum compofitus, et quidem _{primum fui} vitium animi _pro- dit _eo, quod, fi _quem inimicum habeat, non palam profiteatur

odium _lum fuutn, Ted fe _componat ad fimilitudinem _{amici, adit il-}

biando _{vultu et ad} familiaritatem compofito, fingit fe ^oinne depofuisfe odium et famiiiariter nunc cum illo colloqui velle,

quum tarnen intus premat acerbisfimum odium. Sic ergo prodit

7e^Qa7ioiy](iiv fimulationem ^et _{Aeyets et} trgufcsaiv biando adloquio

et vultu amico. Atque hax efl illa nota eiqoovcs, quam hisce

verbis tangit Audor, _quorum flrudura Grammatica ut rede in-

teliigatur, obfervandum _eft, adjedivum dos eleganter jungi in- finitivo, five procedat toistos, five fupprimatur, et redditur dos qiti posßt, vel, ut queat. Sic dicit Plato: _Zu

yetq rotsros ei,

oios ocKüetv _ra d\-f]Br], tu talis _{es, ut} posßs audire ^verum, de-

C pen-

Ig Theophroßi Charafleres.

pendet enim infinitivus a fuppresfo verbo <Ww&at, ut plena fit fententia, ^tci8tcs et, dos ovvuto civ ^{ccxcveiv roc} uAv\Byi, Sed ex-

cludirur, ut diximus, nonnumquam tci8Tos , ut in hisce verbis:

uvtoi jj.sv et Best eljtv, dct pq uerußocAÄetv pro plena didiorie:

d Bsot ehtv _TCi8Tci, dot _pr] dwuvTUt psTußuAAetv, DU fåles fimt, rit non posfint fe miliare. Sic etlam in hoc loco: ^{o .} elqoov

Tci8Tos §51, o'tos 7rqc(reABoov reis tyJBqcts eBeAstv AuKttv, 8 pt- aetv, pro dos ^{. . .} dvvuTUt vei ne(pvxe ' BsÄeiv AuAetv, 8 pt&ed ^,

talis eß, ut quum acctsferit ad inimictis, posft vel fcleat ^v eile

vel fingere fe v eile loqui cum Ulis et non odisfe. Denique er hoc obferv«ndum, voculam ris eleganter addi quibusdam adjeclivis:

lic in prolegomenis habuimus txotos ris atque heic tci8tcs tis, neque male dixeris convenire illos loquendi inodos in noflro

idiomate frequentatis qweotv quibus to en additur adjedivis _qui¬

busdam : OTT c tos tis §5i hurudan ^en han dr, toi8tos tis §<»i\ han dr en fa dan ^en.

Koti ItTotivstv 7rotqcvTciS ) To §7tiTtBeaBott heic, ut alias frequenter hoher fignificationem hoAiiis adgresfionis et fignifieat

invader _e, impetim in 'aliqitem facere: §7rtriBecBat ^rvj oifyyi t fl

per vint occupare imperium, §7HTiBeoBca ^rots UxBqänxcu ^, vei ho -

ftiliter adgredi hörnhus vel infidiari er imminere kowiuibus, Ita- que in co quoque confpichur etgmeicos quid, ii cui ciandeflinas

flruxerir infidias, iilum fölet tsupcvtcc §7suivetv laudare _{p rev} [en¬

tern j atque lic abdere odium fuum ^et disflmulare iisiidi. s, fe ira gerere, quafi ejus csfet amicus fideiis.

K<5it crvÅAw.rearBtxi tptcis rjrroppevots — ) Ab [oroov minor, inferior, vel fr t a inferiores partes t/1 verbum [trete pott, quod fignificat inferior fern, fv.peror in quacunque id ^re hat, fic fr-

tutBui _puyi vel TSoAepoo vinci in pugna . ttcåAus paytxs nr-

tccsBx} ex nmltis pugrAx inferiorem discederf: rrrucrBut frus

vei §v öm eil vinci in litibus, causfci c åder e, forlora vid en råt'

te•

Cap. L tigttvsia.

tegång. Neque üllum eft dubiura, quin de i/Tiusfnodi yrtet, htic i.oquatur Äutffbr, ^uf fenfus frr: Si aliquis inimicorum ejus,

eis hre&ero AaS^as, causTam egerif in for o, afque rj rrxrxt,

causja cadit, adit illum fimulafo vultu, et dolet vicem ejus, qunm tarnen pedfus exfuitet gaudio: ut etiam fic et boyoi et

7rgx£ets drsfentiant a nrente ejus. Pendent autem, quod femel

monuisfe fufFecerit, et hic et fequentes infirdtivi ^a verbo TreCpvxe

fölet: ^{toihtos £51,} cics Ttetyuv.e ércciveiv 7ictqcvrots, cL e7teSer9~

-ÅocS^as, kc&i avWwretcr^xi rxrois yrrcopevois.

' A

K#/ rvyyvoo/uyv $e =x*iv —) Nemo forte eft, quin fciaé

verba, _qua; faciendi fignificatum habent, grmino jungt accufaft-

vo _, perfona; et rci, kockcv vel ccyaSov 7Taeiv rivet bono ve! ^vi&- lo adficere aliqmm: quam flructuram efiath verba dicendi notio-

nem habenria imrtantur, ^kxkcv vel dyxSov _beyeiv rivet bonum-

vel malum die ere alicui: led pro hujuscemodi accuLtivis rei,

Kexaov et dyxSov ^, ulurp.Aßtur etiam adverbia ^eu , kxXoos, KotKOod, afque pendet in hujuscemodi Qyerenv accufativus perfonx a fup- p'resfa prrepofi-ione ets vel tt^s , ut plena fi.it fententia, so vel

Jcomens Åeyeiv rrfos rivet. Jam ^vero dicit auefor: ^o eigoou 1c.

rciaros e^iv , chs 7refivxe ovyyvoopyv £%eiv ras kcckccs Key&nv UuTcv, qua; uon i ra akcipitnda fünf, quåll revera ignofcertt illif, qni i p ii maledicunt, pro vrrtute en inf potius hoc quam vitio re-

putandum esfet. Sed fenfus hic efl, li quis ipli maledixerit, probra in illum jadlaverit, vult videri non hoc curare, llmulat

fé ipli ignofcere", licet id urat euin maxime _atque vindidfce oc- eafidni _immineat ipfé: prodit ergo etiam hoc ipfo ftism elfoo-

vetxv, quum verba ^et vultus disjfentiant ab illis ^, qua; mente agi-

tat: quémadmodum _{etiam ejus} adparent indicia in illis ^, qua; fe-

quuntur, quibus dicitur 7rqxccs 3ixÅeyea9,xt ^{sTti rois} v,x&- exvrit

AeycfAEvac kxi 7Tqcs rss dfiiKüpevas kxi dyxvxKravrxs. _Pjacpo-

fltio hr<, dativo cafui jundfa, fignificat interdum de, fuper, ut

aptid Thucydidem, Aeyei tif xvras £7rctivcv ^rov 7i^e7to\rct lau-

C 2 dem

20 Theophrqflv Charafleres*

dem decentem dicit de illis , et fic etiam heic _7t^ucas ÅiccÅsyecBca

Itci ras KK& dvT8 heyofÅSvets ef} .benigne disfereré, loqui de illis, _quce adverfus illum dkuniur, h. e. fi nuntiafum fuerit rea

sIgmi, mala de illo dixisfe aiium, ..pro,bra in i]lum jadasfe,

adeo non indignatur, ut potius benigne de illis loquatur & in

bonam partem interpretetur jscfla probra, quafi nobiliori esfet

animo, quam ut curaret, quid de eo dicant alii, quin etiani

7t gotens SiocÅeyercci ^{7tqcs ms} u$tK8pev8S ^kcci dycc\uxr8\rccs, fi

quem ipfe injuria adfecit atque is. de eo queritur, iingit ejus in¬

juria vel damni fe auetörem non esfe, placidis illum excipit ver-

bis, quafi doieret fortem ejus et ifto malo eum indignum esfe

ofienderet.

Ka; ras ivrvy%avsiv -*-) Senfus borum verborum Iiic efi: fi _quem urferint negotia ^.cum illo transigenda, fi quis confe-

fiim nulla in'erpofita mora cum eo colloqui voluerit, ^non fia-

tim illum admittit ad familiäre colloquium, fed fimulans iibi

nunc non vacare, jubet ^eum alio _{tempore reverti.} Verba funt

clara: monemus uno verbo tantum, ivrvy^ctveiv rtvi esfe venire

ad aliquem et cum eo colloqui de rebus fuis: hoc fenfu dicit Pau¬

lus in Epifiola ad Romanos de Elia i evrvyyccvei roo ®eco ^xcctcc

T8 'Ir^uviK eolloquitur cum Deo contra IJraei Et xuroi c7i8~

idem efi ac G7S8$ccKas, vel, quod adverbialiter etiam ufu?' patur, C7i8(iq properanter, confefiim, ßne mora.

Ka; jurjhv dv 7t^ocrrei — ) dv _?rgccrrei elliptice di-

citur pro pri^ev ^{exetveav, cav} rr^ocrrei, relativum enim apud Gras-

cos refpondet in cafu antecedenti fubfiantivo, nullo habito re-

fpedu verbi quod fequitur: nihil eorum, quce facit, confitctnr,

quando slgoov aliquid vel fecit, vel facere decrevit, clam iilud

habet, et de eo querenti alteri refpondet ßcvAeueaB'ai fe adhuc

deliberare, nihil quidquam ^certi adhuc fiatuisfe, fed adhuc du-

bium hasrere, utrum id fadurus fit, annon: quin etiam, tempus

Cap. 1. E/födjm. ^si

Abi nondum fuisfe dicit hoc faciendi, TTgcvTrcMTCtt yoeg ccgrt ysycvsvcti, fingit enim fe dudum venisfe domum ^ex itinere, et

quidem c\pe yevea&ctt ^uvtcv fem fe venisfe uctt pctåctitta-Bwoit et

tanguidum esfe ex itinere. Id intereA inter _/akXcmiocv et Votrw >

quod voros fit morbus gravior, qui ledo adfigat, /uocKcckix au-

teni quidam corporis tanguor, qui male quidem habeat corpus, fed ltdo non adfigat: hinc (xaÅuxt&aSut ef) languere, vara matt, ma illa. Dicit elgoov fe nihil eorum, qua; fecit et fecisfe arguitur, adhuc facere potuisfe, quum nuper redierit domum et adhuc ^ex itinere langueat.

Koct _{7rgcs ms} $uvei£opev8s ^— ) Priusquam horum verbo¬

rum fcnfum _eruamus, paucis erit difpiciendum, quid (HotVei^saSut

et eguvi&aS'cii fit- A Åo&vos vel Suvetcv mutuum eA verbum &%•

vefsiv mutuum dåre, imino etiam mutuum dare ad ufuram./ä?-

nerare, låna ut på ranta, unde S'avsfea3a.i in forma media eft

faen ^ore accipere, taga emot penningar på ranta, låna af någon,

$avei£e(?3o(,i _y^riparcc S7tt peyccÅois toy.ois låna penningar fur dryg ränta. Quomodo _ergo <fctve£so3rcti difFerat ab

iam fcquitur ^, ut videamus. 'Egctvos generali AgniAcatione com«

prehendit collationem quamcümque et colleSfani inprimis pecunici•

riam, ieu quod pro rata parte quisque ad hunc vel illum ufum

confert. Et quia non idem fcopus ^ac Anis fuit collafas pecu- nias, _{ncque una} fuit Grsecis fcriptoribus Agnificatio ^t8 egocvg.

Nempe primo conAat confuevisfe Grascos juvenes ex communi fumtu inAruere convivium, ita ut pro lua quisque parte pecu- niam _bolce. conferret: atque illte ad convivium infiruendtim collatté fjtn*

vocanlur egpvoi: hinc fadum, ut etiam convivium ipfum,

ex plurium coljatis fymbolis inArudum, vöcetur igoevcs. Sic re- cenfet. Homerus tria privatarum epulaium genera apud Grascos,

nempe ii^uijivviy ⁱ yappv, et 'veguvov., ex quibus ^yccpcs eA epulum Huptiale, foceri impenAs inArui folitum, ei\oc7tnv] eA epulum, quod unius eivis iiberalitati _acceptum r.efertur, et deniqtte igoe-

i

95 Theophraßi Ghara&eres*

vos eil $ei7tvov ix avpßoA?ts, convivium, ad quod mlfruendüm jfinguli convivas fuam conferebant fymbolam. Pistrerea vcro in- valuit laudabiiis adm.odum mos apad Gfreeos, ut ad Jcvandain

civium egenorum fortem pecuniam cpnferrent anbei, arqué hoc,

ßne collecla pecunta adpellationem triam cepir igotva. Dehique

fuit etiam Äthénis quidam ^ipoaios _iqtxvcs pu-bireus theiaurus.

Scilicet tribut,us erat pbpulus Athenienfis- ia cerras lodaJitates feu

collegia, qua? communem habebant arcam itu fifcum-, ia _qucun

fingulis menfibus cértum quid a lingul i-s inferretur, ^ut csfet,

unde juvari posfent, qui ex illa fodalitate forrumm adverfam esfent experti. Ad årjpocriov l^ccvcv letuleris etiam, quod urgente

rempublicam quadam nectslitate cives pro fuis quisque faeuirati-

bus ad ievandos publicos fumrus conferebant. Tot generis i^cc-

voi fuerunt apud Grsecos, ^ex quibus norior-iibus illa' huc "maxime

quadrat, qua defignatur illa pecunia, qu..m ad civis cujusdam jfublevaiidam egeftatem prifcati conferebant, _neque adeo t(l ro

£ppivi£€eSft,t aliud, _quam exigere a loci is igwov live cöileclionem

ad paupertatem fublevandam. _Atque fic facile adfequtiimr fen-

luin Irorutn verborum: quando dliquis oyxeiCercci mutuo illiquid peth aut igccvt^troci, exigit eranitm, pofeit ut a Iiquid c imferat,

Unde pauperiate presfus fublnretur ^, tunc dicére fot er ide eiqoov,

oos # 7rtoXeii, fe nihil v ender e, hoc eil, _{quum metees} habeat ^ve- nsles, nullos ramen dicit fe invenire _{emtorcs, ur} mir um non

fit, fi nunios non habeat, _quos comm'odato aiferi det vei _quos

in eranum eroger. Neque hoc abhorret a noiln fecu i moribus:

quoties aliquid erogandum eil vel in publicos ufus vel ad illos Ievandos, qui aliquid pasfi funt infortunii, audire licet homines fordidos, _{parcos et tcnaces} lamemaüili ^ore ferme esmdem jacla-

,re querelam. At contra dicit aubtor, ptj 7tooXxv tyrtvei ttcoAetv\

dum non vendit, dicit fe ^v ender e

dum nihil mercium vendere

ipfl contsgit, i ^na ni oflentationé j adla t et gloria ^tur magnam lio-

minum frequennain fuas celebrare jedes et ab illo mercari, ut fc. eredulis imponat, illisque perfvadeat divitem-fe esfe. Id quod

etiam-

€op. 1. Elem sia.

etiamnum facere videmus illos, qui cbmmodafa pecunia viefti ^•

tant: preriöfé ii los vediros incedere videmus, et verbis jadare

opes fuas, quo faciiius fimpiices homines inducant ad fute fidei

credendam pecuniam. Conradus Schvartzius aiiter haec verba le- genda et expiicandä putat, ita nempe: zrqcs t8s (Jc&v£i&fjt£v8£

zon égc6Vi£ofa£\-8S' ^T<x é ttocAsi, hoc fenlu, dicit ad illos, qui

mutuum petunt ad ^eranum, quod res fuas ipfe vendit, faltem

vendere cupit, qua fimulatione facile ^ fe adverfus ^eos tuebitur ^, qui aliquid mutui petunt. Et föret fane hic fenfus corr.modisfi-

mus optimeque couveniens moribus hujusmodi fimulatorum, ut- pote quos novimus hac faepe uti excufatione: nihil habeo quod dem, adeo enirh ipfe fum egenus, ut cogar res iness vendere,

ut yielurn comparem, föret inquam hic fenfus fatis commodus,

ni verba hxc fequerentur zon y.rj ttouåoov <ßr,cri 7ruh.£iv, nam ii ea ita interpreteris, uti Schvartzius vult, ineptie tautologiae vitio non liberavero nutfrorem; ita autem die exponit: et quuin vendere

non cupit, vel quamquam vendere nolit, dicit tamen fe vendere

velie. Quid vero hoc efl aliud, _quam verbis indicatur antegtes- fis? limulat fe velie vel cupert? res fuas vendere, _{quum tamen}

id non velit. Ceferum efl hoc familiäre huic amflori, in corri-

„gendo Theophraflo, fuo indulgere ingenio, rejeéla codicum

omnium "fide.

Kcn dystras ti —) Verba, _quar: iriitio hujus commatis

legunrur, törfcrunt non nihil interpretes. Cafaubonus legit: zon

ct-/.87cts ti 3c^€i 7!qc77ioi£ii^on atque reddit: quum quid au-

divtrif, videri volet non anunum advertisfe. Et quidem neque

nos négai#us ro åozetv ftgnifieare nohnutnquam velie videri, y.7]

Åoxoo ci'K8Siv ^von videri vnlo ciudire, ^at vero an to T>(*oamoi£i<jhoLi

nötet un quam animum advertere dubitavero tantispsr, donec ifia

notio u'lius Scriptoris auc'Voritate confinnetur. Alii _{ergo, ex-} trufo verbo åc£ei, ita exponunt verba no fira , et, quum quid

audiverit r>£(fiwe fe 7T^oo-7!oi£iaBcn yr] cczrjzosvon, fölet fimulare

et

24 Theophrafli Charafleres.

et fingere fe non audivisfe, ita ut ro pv\ non referatur ad ver-

bum 7rgoa7toieic$cii, fed refpiciat ad antegresfum civ.aetv. Neqae

Jhsec cxplicandi via displicet modo laudato Schvartzio, fed ra¬

men in locum ra ctqocTtoieic^xi fubfiituit 7r(jc7tv$ec!ficii hoe fen¬

fu, ^et quum audierit quidquam videri, vult pyj 7t?07rvSeaSou non

intefiexisfe vel refcivisie, ^verum, _pmerquam quod h^c ledio

repugnat confenfui Codicum omnium, non fatis commodum heic videtur verbum hocce, ut quod fignificet prius audire vel intel- ligere. Nos vero extrudendum putamus ro åoj*ei, in ceteris ve- ro nihil mutamus. Nempe ut 7tqoc7toieicrBui efi ßmulare, ita

dum pracfigitur particula negandi pyj vel a, notat disfimulcire,

hoc fenfu dicit Thucydides, py 7t^oc7tomcBxi kui ej iJ^myjcxv disfimulandum efi, etfi deliquisfent, et Polybius, Er^ctr^yoi a Tt^oc^oiapevos ahv roov yiyvopevoov, dux disßmulat ea, quce fiaffia funt. Quod fi jam hane notionem roo pyj 7tfoc7toieicBui ^vindi-

cemus in hoc loco, fit fenfiis manifefius, quum audiverit quid¬

quam, Ttstyvne [xr] 7tQoc7toieia$ui fölet id disßmulare et occultare, qui fenfus re ipfa nequaquam diverfus efi: ab illo, quem hinc

eruit Cafaubonus: disfimulare enim vel occultare quod quis au-

divit, idem efi ac velie videri non audivisfe, et convenit hoc

roo eJfoovi, qui ad fimulandum et disfimulandum totus efi com-

pofitus, acque ac quas fequuntur y,oci ;<W <pyjcei pyj ioo^xnevxi et

ß quidquam vidit, rogatus de eo ab alio, dicit fe ^non vidi fe,

y.cu opo7\oyy\cxs pyj pepvyjaSxi, Cafaubonus reddit hsec et padtus illiquid, dicit Je ^non meminisje: et quidem rede, nam opcÅoyeiv i in fenfu quidem proprio efi confiteri, fed fic tarnen frequente^r ufurpatur pro pr omitt ^{er e,} pcicifci: are apiKQov are peyoo oopo-

Koymcc cot, neque parum neque magnum tibi promfi. M)pohcyety

rivi pia&ov promittere ^. alicui mercedem, vei de mercede pacifci

cum aliquo. Sic etiam heic; li elqoov quidquam älteri promifit,

vel cum altero padus efi, atque ejus pofimodum admonétur,

dicere fölet fe non meininisfe: xxi rcc pev (fix axet anefijec&at ^■—

c-A.e7trop.xi circumfpicio, quando ad animum transfertur, figuificat

con•