DISSERTATIONEM ACADEMICAM,
FINEM
ORATORIS,
EXHIBENTEM,
CONSENSU AMPLISS. COLLEGII
IN ILLUSTRl AD SALAM ATHEN MO,
Sub moderamine
CELEBERRIM I V IR I,
Mag. PETRI
EKERMAN,
Eloqv. PROFESS. Reg, et Ordin.
PRO OBTINENDA LAUREA PHILO SOP HICA,
CANDIDO BONORUM EXAMINI
modeste submittit
LAURENTIUS L. SVENONIUS,
WEST ER- GOT HUS,
In Auditorio Gustaviano
die 3/JVta/i, Anno MDCCXLVI,
horis solitis. Ai.
STOCK HO L M l JE,
St anno Grefingiano.
D. D.
$. i.
omini, quem infinitis, fupra res
•
creatas, parafangis, evedtum
»
voluit benignifiimum Numen,
ratione & libere agendifacultate
exornato, id vel maxime con-
.
venit, ut temere 9 & occlufis
»
quali oculis, in fundtiones ob-
eundas nunquam ruat, fed cui-
libet liberas adtioni certum praefcribat tinem, hoc eft,
fciat, quare hane vel illam a&ionem fufeipiat, quibus-
que, via incedendo breviflima , fit ufurus fubfidiis,
adeoque ea & eligat, & inter fe ita connedfot, ut pro-
pofito infervire queant fcopo* Etenim hic lapidis
inftar lydii erit, ad quem examinentur, fingula, qua?
illi obtinendo praeparantur, & praeparata, ex regulis fapientia?, adaptantur* Quod fiquidem a quolibet,
libere
Se5 Y * c && h
libere agente, inmaximis& minimis invefbo& opere,
©bfervari debeat, quanto, qua?fo, magis idem tenebit
Orator , fapienter & ornate in loquendo qui , nullo
non tempore, occupabitur. Abillo enimverbafa$uro(
abque iplius ore, pendet ut plurimum frequentiffimae
audientium corona?, fxpe etiam integra? nationis, falus & Felicitas. Oratorem itaque, fi quem alium,
ad certum collineare oportet finem, quem in fingen- do,formando&perpoliendo totius orationis corpore»
tanquam helicen & cynofuram,fpe&abit, ne vcl, dum
minus promifiis fperatisque pratar, vana fpe ad-
ftantes eat ladlatum, vel ,dum» plus jufto , fimbrias
di&ionis dilatat, naufeam creet Sc faftidium, voto- que fuo excidat longe infeliciflimus. Quod cumita fit, haud ingratum Tibi fore, auguramur , B. L. fi nonnulla, qu^ ad finem Oratoris pertra&andum du-
cunt, mitiori Tuse cenfura? heic fubjiciantur* Prius vero,quam hoc adgrediamur,perpauca depraeftantia
& ufu loquela?, feu facultatis loquendi, pra?mittere conftituimus.
§. IL
Deum, in producendo & exornando tum macro-
cofrno, tum microcofmo, gloria? fuée manifeftationem, Sc, quam cum hac ar&isfime connexam voluit, ita
quidem,ut neutra fine altera vel obtineri vel confiftere queat felieitatem hominis, tanquam fines, illam vide- licet» ut ultimum, hane vero» ut proxime fubordina-
tum, iirttendifte, ex fcriptis Philofophorum variis edo-
cemur. Quidquid itaque fecit, ad hos fines per fum-
mam , qua? ipfius eft fapientia, referendum juffit. ne,
quod impium Sc abfurdum eft, fruftra quid dicendus
A 2 fit
mt
* $3 )o( £3
fit fecifle, Hinc, quo quid aptius 6c adcommodatius
fueri t hifcepromo vendis, hoc 8c Deo maxime per-
placere conitat 8c conftabit. Hominem itaque excel-
ientisfima dote naturali, id efl:, ioquela, quin hos quo- que in fines inftruftum ornatumque elle,jure conten- damus,tanto minus videtur dubitandum, quanto cer ti-
us eft,illam inftrumentorum, quibus homo in iftis con- fe&andis fruitur,externorum aptiflimum efTe. Rationis
6c fenfuum externorum opepotuident quidem homines, loquendi facultate carentes, deDeoejusqueperfe&io-
nibus 8c operationibus aliquam fibi adquirere Cogni¬
tion em; {ed quam ? qualem? quantam ? Sexcentis,
auiim dicere, laboraret illa opera difficultatibus, fer-
monis commercio cum aiiis fublato, Quantumne temporis 8c aetatis ad gradum cognitionis infimum
obtinendum requireretur ? Ad imbecillitatem intel-
leåus 6c ingenii humani tarditatem vel rantillum ad-
tendenti? id erit in propatulo* Etenim experientia
novimus , mukös in hoc rerum articulo adeo fegnes,
an hebetes cfie in cognitione Deicomparanda? ut non nifi, poft longam aunorum inftitutionem, eadem vel
le viter tingi > primäque ejus rudimenta vix capere queant«. Quanto rudiores, credamus, fuiflent, defii-
tuti Ioquela V Utdeverbi revelati notitia, fine loquen¬
di facultate, adquifitu omnium difficillima, nihil ad-
dam, fcientiae, jufti 6c injufti, honefti rerumque na¬
tur alium quas, mirum quantum , Gloriam Dei illu- ftrant, quam tum habitune eiTent faciem ? Gerte? nifi fapientisfimus Creator homines Ioquela inftruxiffet,
qua alter fenfa animi cum altero communicare , 6c difputationes iniiituere pofifet, quo fic tandem veri-
tas,
$3 )® C $3 5
tas, omni contradiflione fuperior, tanquam ignis ex coMone chalybis 6c (Uicis, elieiatur5 certe, inquam,
exilis admodum & in multis fere nulla
,ne dum fo- lida , rerum divinarum naturaliumque fperanda eilet cognitio» Quid , quod. An iilo cafu , pötiffima; fere
parti Gloria Dei manifeftationis , quse fubje&iva oc
formalis audit , celebrationem intelligo nominis Di-
vini, nullus relinqueretur locus, occafio nulla» Hin c quantum faciat loquela ad felicitatem internam, facil-
lime is concludit, qui noverit,quam arélo h^ccogna-
tionis vinculo contineatur cum notitia Dei rerumque divinarum. Nec minorem ufum pr^ftat in nobis ex¬
terne perficiendis» Fuit hxc, qnas primum videtur
allexifTe homines ad ineundas focietates, condéndas
civitates
,& inflituenda imperia , ex quibus tota quanta dimanat felicitas noftra civilis. Fuit & elf
h^c maximi omnino momenti in hisce bene conftitu- endis, formandis, amplificandis, ditandis & exornan- dis» Literas taceo & fcientias theoreticas, auro con¬
tra pretiofiffimas, do&rinam pr^tereoque morum ,
quse Cmgulx aeternis jacuiflent fepultas tenebris; quo- tidianam loquor -converfationcm , qua; horrida , in-
culta & injucundiflima, necesfe eft, fuiflet» Eft'igi-
tur loquela, ut titulos quosdam ejus perhonorificos
recenfeam, copula hominum , vinculum concordia?,
novacula rixarum, vindex veritatis
,malleus meii- dacii, calcar virtutis, fulmen v i tiorum, cos ingenii,
fvadela völuntatis, faber fortunae, domiha rerum ,
imperatrix denique animorum» Neve teftimonium
huic veritati defit, audiamus Iiluftr* Pufendorffium L»IV» ct i» §. i» de jure Nat» 6c Gent. „Hujus (lo-
A 3 ' ': „quete)
/
p
6 83 > ° ( 83
„quelse^opeunus alterum docere & tinus altericom-
„modisfime imperare 6c imperata intelligere poteft
„cicra qua? vix ulla , aut non nili incultiffima inter
,,homines focietas , pax aut difciplina föret» Et
„cum, qua; fingulos premit, imbeciilitas commodif-
„fime aiiorum auxilio poflit difpelli, 6c vero alter
„ad opem mihi ferendam fe nequeat accingere , nifi
„defideria mea intellexerit, id quod promtiffime per
„ligna 6c cumprimis voces articulatas fieri poteft , quid loquendi facultate prasftantius ? Non erit igi-
tur recufandum, quin loquela , utpote ad illuftran-
dam Dei Glomm 6c promovendam hominis felicita-
tem quce maximopere conducit, eos quoque fines
confedlari debeat» Quis , inqvit Buddeus , Phil»
„Theor. p. V. c. VII. §» XIII. dubitare aufit, finem feu
„fcopum Dei in corporis formatione fuifle, quem 6c
„partium ftru&ura , 6c ipfe effe&us luculentiftime
„prodit ?
§. III.
Vidimus commoda, quibus, ab homine percipien- dis, linguam deftinavit ipfe Deus : jam cum ex fine
intelligatur agentis voluntas, 6c voluntas Dei fit ho- minumlex, nec lex concipiatur fine obligatione,
vel inde perfpicitur obligatio in fines, quos fupra no- minavimus, loquelam ejusqueefie&um , fermonem, dirigendi. Si porro 9 omni fermone , quilibet in- terpretem gloria; divina; agere debet, Oratori idem, fine ullo dubio , erit injun&um» Accigens itaque fe Oratormuneri rite obeundo novit, uti nosfe eum
quoque oportet, fibi in eo efte defudandum 6c elabo-
ran-
£3 )©C £3 7, randum
,ut non modo gloria divinse debitus conßet honos, Ted , quam per orationem fperare fas eft,
utilitas ad auditores redundet multo uberrima. Hinc, nifi ita fuerit comparatus Orator, ut, neminem non modolasdat, verum lingulos, quoadfieri poflit,per-
ficere ftudeat, officii iui.pr-rtes haud impleviflecen-
febitur, Addo: mej tire & defipere potius , quam
fapere, dicendus erit, ceteroquin fcientifhmus, nifi propofito felicitatis auditorum leopo invigilare ma¬
nibus pedibusque , ut ajunt, connitatur. Manca,
„tefte Cicerone L. I. c, 43* de Offic., quodammodo
„atque incomta eft cognitio contemplatioque natur se,
„fi nulla adio rerum confequatur, Ea utem adioin ,,hominum commodis tuendis maxime cernitur*
Immo, hoc confidentius felicitatem auditorum fi-
nem Oratoris ponimus* quod alium non agnofcimus
Oratorem , nili qui fapienter dicaf* Sapientiae ver o
cum felicitate tam arftum intercedit neceftitudinis vinculum
,ut Illuftr. Leibnitius per Scientiam felici¬
tatis vfapientiam interpretarihaud vereatur#
$. IV.
In eo itaque nervös ingenii, induftriat, (ägacita-
tis, aetatis, animi & corporis contendet Orator omnes, ut perfe&iores & feliciores reddat auditores. Scilicet, quotquot homines funaus , felicitatem adamamus, fufpicimus 6c exoptamtrc finguli, fed quod ömniuin
voto non ubique refpondeat effeftus, id quidem par¬
tim ignorantia; tum ipfius felicitatis , tum fubfidio-
rum ad eam obtinendam neceflariorum , partim fo- eordia:, negligentia & perverfa? mediorum adpli-
cationi
63 )®( $3
cationi eft tribuendum*. Etenim , poftquam, in capite generis humani, femel eheu! debiiitatum fu-v
iflet lumen rationis, adeo in felicitate fua promovea- da ignarus eft homo tantum non omnis, ut, adto- niti inftar, charybdin ab una parte, fcyllam vero ab altera, vitando* ubi turiftirnus mentem figat&pedem
dubius omnino fluéhiet. Interim aridus ager ve- hementius non fitit aquam , quam hic cupiditate ar- det felicitatis, Cum vero Oratoris fit felicitatem audifo¬
rum pro viribus querere, & felicitas, cujus adeo avidi flint, per ignorantiam & perverlam fubfidiorum, adpli-
cationem, Iangvorem item & negligentiam impedia-
tur, patet, cardinem operas Oratoris in hoc volvi vertique , ut malis iftis medicinarn adhibeat , & de- fiderio faciat, quod fatis eft , quo tamdiu in votis.
liabita felicitas, pullulet, exfurgat, germinet, flo- refcat, maturefcat;-Én! campum? antequam ad hane
metam perueniat Orator , emetiendum amplifiimum*
En! rupem celfiffimam prius occupandam, quam vi- öoriam canere liceat. En! finem arduum, fed juxta
tarnen maximi faciendum* Hoc igitur opus Oratoris,
hic labor , auditorum querere falutem & felicita¬
tem* Quid, quod hic idem finis adeo ex afTe con-
venjt cum illo: paßt meas obes, quem Salvator , Joh»
XXI* v. r 5* i6, 17«, Petro , tenelJo fuo adhuc Ora-
tori, praefcripfit, ut non nififverbis differre videan- tur*
§* V*
Sed obtinetur hic finis tanto difficilius , quantö
abftrufior eftfelicitas, & via, ad illam ducens m2gis
anfra-
v
53 ) o- ( gg f
anftadibus, magis fpiriis fentibusque obfita , quan-
to etiam auditores ratione fexus , flatus , cetatis ,
temperamentorum & iniinitarum propemodum cir-
cumftantiarum folent variare. Nodes itaque& dies
in eo confumet Orator , ut veram hngulorum inda- get & adinveniat felicitatem , eamqüe inven-
tam muniat , monflret <3c commendet: ut 7i%ootcv
\j^?ujöj vitiorum expifcetur ipfamque matricem
malorum exenteret quafi &evellat: ut denique cla-
vem, quaporta, utitadicam» atrii felicitatis refe-
ratur , fuis teneat manibus«. His enim nondum in- veftigatis, fruftra erit omnis ejus labor , omnis or-
natus, omnes tropi, omnes flofculi, fchemata & pig-
menta omnia. At vero hsec confecutus , inoffenfo pede properabit ad orationem condendam, fed cui
tarnen plurimum adhuc itineris reftat, prius confi-
ciendum, quam auditores inviridiflima feliciatis pra¬
ta fe deduxifle queat profiteri.
§♦ VI.
Idcirco has etjam difficultates fuperaturus, bona, qux in finu fuo fovet felicitas, non intermittit
ferio inculcare» Eft utique commendabilis, ubi fin- gula in hoc uno , quod auditores perficiant, confen- férint, ubi apte inter fe fuerint conjunda? ubi con- cinnam pras fe tulerint harmoniam. Inerit vero in
oratione , fymmetria & rerum, & verborum, & per-
fonarum, cum ftgillatim, tum conjundim, cujus tum maxime compos fiet Orator, fl argumentis idoneis, fl
verbis materiam adaequantibus,fi refpeduifimulper-
fonarum, elegantem fuperftruxerit Adionerru
B VII.
io 53 ) o ( 53
§> VII.
Jufto jam ordine ad ilium Oratoris finem,quern
Rhetores ultimum nominare folent, nos vero inter- medium dicimus, eumque duplicem, pro diverfitate duplicium argumentorum , theticorum, puta, & hy- potheticorum,conftituimus.Intheticis argumentis au- ditores convincit rationibus fufticientibusadfenfum ipfis» velint,nolint, quafi extorquetjin ceterisvero per- fvafifTe tantum & quibusdam rationibus,licet convidio- niplerae minus fuftkiant,ad adfenftimpropofitioniprse-
bendum allexifte contentus eft* Etenim Orator can-
didatos felicitatis manu quafi ducit ad metam viam- que ipfis pandit compendiariam; idcirco veram qui-
dem illam utramque oftendat, neceffe eft: at non fuf-
ficit oftendifte folum, debet etiam usque eo progredi,
ut fint certi, ut non dubitent; id rationibus fiet vali- diffimis, quibus auditores non poterunt non adfen-
tiri, ergo habet quod debuit, quodque voluit, nempe convicit illos, reddiditque eos de ipfa veritate certis-
fimos* Convincendi autem funt, non folum verita-
tem & facienda, fed etiamfalfitatem& fugienda , ubi
fuerit opus, proponendo* Ratio ne m li quasfiveris',
cur convi&ioai non coiicedamus locum in argumen¬
tis hypotheticis , me quidem judice,hcec eft, quod
nullas ibi dentur rationes fufficientes, qux folas con- vi&ionem pariant* Si itaque in argumento hypothe-
tico operam fuam collocet Orator, penfitatis adcura-
tiffime circumftantiis, & rationibus, quas pro & con¬
tra. utdicitur, excogitari potuerunt, difcuffis omni- bus, ingenue fignificabit pro quanam parte plures
pugnent rationes, motiva piura; adeoque, fiquidem,
£3 ) ° ( £3 « in agcndo rationaliter , omnes fequimur motiva for-
tiora , prasbebunt quidem audientes adfenfum ratio-
nibus praevalentibus, fed, hx quoniam non fufficiunt
omni dubio eximendo , idcirco nec convincuntur, fed perfvadentur»
Vulgo quidem omnem hunc finem perfvadendo
abfolvi ftatuitur; Verum, quo jure id fiat, ex fupe-
rioribus forfan conftabit. 1 Abfit tarnen, ut T&> per- fvadere, proprio fenfom fallendi tribuamas, quem ad -
modum autumat Celeb» Walchius in Lex» Pil» fub
titulo Eloquente» Uti nec ipfi pollicem premimus,
dum 1» c» finem Eloquentiae, proprie fic didlas, re-
fpedtu totius corporis ejus , conviåionem effe, fine
ulla reftridtione, pronunciat» Licet, prout diximus, perfvafionem adoptemus , interim tarnen , opinioni-
bus, quae nullis, vel faltem fidfis, innituntur argu- mentis, civitatem adeo non concedimus, ut easdem
extra fines regni Oratorice quam longifiime exfulare
jubeamus» „Non enim, verba funt Celeb» Canzii,
„opinioni locus eft^ ubi imperium Scientia tenet: Quam
„obrem, qui fapiens Orator, Scientiam, non opinio-
„nes, fequitur, fedulo cavet, ne nubem pro Junone,
„conjeöuras pro maturis Scientise robufe frudfibus
„vendat» Haddenus ille. Ubi vero eo usque adfcendere
nequeamus, ut aditus ad almam fcientiam pateat cu-
jusmodi cafus, in vifacommuni, dantur plurimi, tum
quidem verifimilitudine de rationibus qualibuscunque
erit adquiefcendum»
§» VIII»
Mpnuimus debere Orator em cupidiffimum effe
,„
B 2 feli-
^ sa ; o (
felieitatis auditorum 6c* dum potuerit , convidioni, vel, ubi non valuerit convincere eos
,faltem perfva-
fioni ftudere* Utroque in cafu quod rationibus ipfi
eft utendum, earum forte origo 6c genefis aliquanto
adeuratius erit indaganda. Quandoquidem igitur ra¬
tio eft id, ex quo intelligitur, cur unum contineatur
in altero, 6c felicitas noftra ab adionibus pendet, ideoque ex illis repetenda i Oratoris fine dubio eft defcendere in ipfa veluti penetralia adionum * easque figillatim evolvere, perfcrutaturi, utrum in ipfis lateat, 6c quousque ex iilis fperari poflit felicitas, feu id,quod auditoresperficiat 6c meliores reddat* felicitas
enim coniiftit in poflesfione bonorum , 6c bona funt, quas perficiunt* Hoc fado, felicitas recondi perfpi-
citur, aut in omnibus adionibus, autin quibusdam,aut innulla, Si in omnibus, pr^cipit Orator omnes ;fi in
quibusdam,infervientes tan tum fcopocenfet fedandas, reliquas vero angve pejus 6c cane fugiendas ; Si in nulla, damnat 6c prohibet omnes* Ita tarnen, ut ubi- que defedus fuppleat hiatusque, 6c lacunas refarciat*;
novas, 6c, quoad ejus fieri poteft, intentioni eorum
delideriisque fufEcientes fubftituendo adiones* Hinc
in thefi demonftrat, nec aliam viam ducere ad augu- fta felieitatis palatia , nec alia fuppeditari pofle fubfi-
dia , quam quidem illa, qu^ ipfe proponat; 6c con¬
tra* In hypothefi vero eadem cura ollendit plura fe¬
lieitatis figna adefte in his, quam illis adionibus, plura in adione, quam omisfione, vel contra: adeo-
que ad eligendas eas adiones, quas fini maxime no- runt jnfervituras , perfvadentur aufeultantes. Eun- dem inftituit proceftum cum felicitate, quam anhe-
lare debent convincendi vel perfvadendi; nempe quot
quan-
£3> )Ö( 5 *5 quantaque bona ex felicitate fperare liceat, quam ne- ceflaria illa fint adftatum perficiendum, quamque ea, propter digna fint, qua? cum fudore parentur, incul-
cat. Etpluresubi fe obtulerint felicitatis gradus, quod faspenumero fit, tum inftituto, quantum per vires 6c tempus permiffum fuerit,examine fingularum, quas-
nam fit eminent ior 6c majus bonumpoiliceatur,quas-
nam vero inferior minusque bonum promittat, ita diftin&e exponit, ut in quibus a<ftionibus prior, Sc in quibus pofterior delitefcat, oculis quafi cernant pras- fentium finguli. En ! locos argumentorum locuple- tisfimos, ex quibus nervi 8c fingula folidiora orationis membra defumuntur, fuccus 6c fanguis derivatur uberrimus* En! thefauros, deliciis vitas felicioris re-
fertisfimos* Ex his, tanquam expenu exquifitisfi-
mas ambrofias, dulcisfimum veritatis ne&ar 6c quid - quid tam externe , quam interne, ad bene effe, homo queat defiderare , in ufus auditorum depromere no- vit artis peritus Orator* Sic ut, vel iter jamjam parantibus, vel dudum in via ad infulam fortunatam conftitutis, fi modo voluerint ipfi, nunquam deefle
queat viaticum, nunquam refrigeratio, nunquam anai-
culum j nunquam fcipio, hermes nunquam.
$. IX.
Sed in nuda argumentorum inventioné non
adquiefcit Nofter ad longe majora natus, fiÖus, e-
ducatus. Nec id permittit graviflimurn, quod gerit,
munus, 6c fumma, qua tenetur , ad plene convin- cendosvel faltim perfvadendos auditores, obligatio»
Qua propter proxima ipfius jam cura eft, ut in-
B 3 ventag
i4 ) ° C 53
ventas rationes ia jufturn redigat ordinerm Hoc
vero auditorum captui ut quam adcommodatiffime
fiat ? ab ovo, qvod ajunt, incipit, 5c dein natu- rali, concatenata , eaque maxime rationali , fe¬
rie progreditur, altius altiusque adfcendendo,
unumque ex altero deducendo, fmgula tam diu a-
ptans , fingens 5c expoliens, usque dum in justam
ftaturam, capite, 5c fmgulis membris proportio--
natum , corpus ejus orationis excreverit, & veri-
tas, bona loquor felicitatis 5c fingulas, qua; illam
generant, a<ftiones, in media 5c clariftima luce fuerit expofita. Difpofitio adeft itaque genuina 5c, qua nuilo non tempore, nullis non occafionibus, adhi-
beatur, digniffima. Crediderim enim ego argumen¬
tum nunquam validius efle , nec plus ftringere au- dientes, quam dum nativo , suo quidem ilio, col-
locatum fuerit loco, adeoque non anxium efle de-
bere Oratorem indifpofitione argumentorum, quod-
nam prasponat, quodnam poftponat, utrum hoc
fortius fit, an illud, fat enim qvodlibet forte eft,
modo locus ipfi concedatur debitus. Et fi in hunc
maxime modum , rationibus, quemadmodum ca-
tena fibulis, connedatur oratio, tota erit diftinöa 5c
perfpicua, tota, qua; intelligatur, 5c memoria? non lolum quas mandetur , fed etiam, qua? eadem quam diutiflime retineatur, facillima* Et h^ec eft gene- fis perfpicuitatis, quam Rhetores tantopere, idque
fumtno jure, commendant in oratione
,hi funt fontes, unde lympharum rivuli, tot fteriles agros,
tot arida prata irrigantes, tot animos ad varia ob-
ledamenta invitanfces, profluunt limpidiflimi.
) o ( is
§. X.
Argurrentorum ordinem excipit dele&us ver¬
borum ; idcirco ea deligiü, quibus res quam adcu-
ratiffime Square poffit, Orator. In hoc vero ne¬
gotio ifa perfonam fuam agit, ut non folum eun-
dem , quem habent auditores, conceptum cum ver- bis conjungat, 6c easdem res lifdem , atque ipfi, e-
loquatur verbis, Ted aureum iilud ^btov obfervatu-
rus, maximas etiam res magnificis verbis, me- diocres mediocribus, tenues tenuibus, lastas tetis,
triftes triftibus exprimat* Prteterea rationem per- fonarum habet, ne immemor prsecepti, apud quos fit didurus, arguatur. Aliis enim enim verbis u-
ti decet coram Rege, aliis coram ipfi fubjedis ,
aliis coram Optimatibus, aliis coram inferioribus ,
aliis coram eruditis , aliis coram inficeta plebe, 6c
aliis coram aliis. Quid multa ? fingulis mentem fuam, verbis quam maxime cuilibet familiaribus, ex-
plicat. Ubivero, quod perfa^pe accidit, coetus au- dientium ex diverfa? conditionis hominibus coaluit,
ibi vel plurimis , vel Optimatibus » vel cuicunque parti perplacere difcupit , fefe adeommodabit 5 ne
optatum exfpedationemve ullius fruftretur bonus
ifte Orator*
§. XL
v v
