• No results found

lsi er

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "lsi er"

Copied!
44
0
0

Loading.... (view fulltext now)

Full text

(1)

3S~

Q. D. B.

V.

MELETEMA

PHILOSOPHICUM,

de

DEMON

STRA-tione,

Qu o d,

Confinfu

Amphjf

Facult.

Philo[oph*

in Reg Acadewia

Üpfalmß,

P R JE S ID

E,

Adm.Rev.

£f Celeber. V1R

O

mag.

er

i

c O

a

lsi

rin,

Log

&

Metaph.

Prof.

Reg

6cOrd.

Candida cenfurcommittit

Eric. Magn.

YVallerius»

ERICI Fil» Nericius,

Ια Audit, Guft. Maj.

d. $f. Maji a!nni μdcc xxix,

Horis ante meridiem

confuctis,

(2)

Sm

R.-je

M:tis

magna·: FIDEI

VI.ro,

Perilluftri

Gene-rofijjimo

DOMINO

JOHANNI

BRAUNER,

Uplandiae

PRISIDJ , Ac ä

I

G ÜBERN A TORI

I

Exoptatiflimo,

MÄCENATl

ΜΑΧΙΜΟ.

(3)

)Anditenunc Charites,&vosHelt

-conti amic<s

Veßra ordcla mihi,

pandite

fi

mereor.

Dielte,qua

viles

raäiahunt

lucelahores?

hoflra cut prüfens

fiet

opella fäcra ?

H<ec tibi fatuseram

Mußs,

Helte

onk

a-meenos

Qu

λ tenuere

toros,profilit

unachoro,

Verbaq; nedarek labrk

vixnominenoto

Blanda dedit:

juvenk

,numlna nollra rogans,

Dixit,

quid dubitas

?

annunc Helicona

per Aräon

Augußi

meritk deferuere viri,

Langvida

luxurient

quorum

umbrager·

mina Phcebt ?

VaUerk'.eximiohic

flore

perennatager.

Nondum

plena

quater radiavit lumim

Phcebe,

Littora cumSähe

perßrepuere

ebork. Scilicet hau

fedes

nofter veniebat amicas M<ecenas,noflri

portiograta

chorié

Cut perSalanos

populos

moderariertequas

Etclaras

fafces

almaThemißadedit.

(4)

Moxper

Atlantiadem

feftum condixit

Apollo,

Huicquogratemurmunia

dignaViro.

Oevenimus MuftiΛ Charites comitante

caterva

Virgivea, Thceb?

tetfa [aevata De®,

jfr'tpudiante

Chores agitantpergrawina

Jaltu

frymphti: feilhus dam

or inan

ef

er

it.

ters Ρ<eana canitJvavi dijcrimme vo·

cum,

Pars

digitk

tangit

garrula fila lyra.

Dtidalajam

elogw alti Phcebea cothurni

^Atria, Mtionida, non jonuere

tui

Guitura vel

digitos

Clarios non

gloria

pleäri

Lojfat

Virgdtifam

neqiie

Piudarick

Laudibus at [ummis totus reboabat

a-. · lympus

Braunet?! venee nobilh

mgenti,

Cuipo

fl

longa,

viri

fubmittant

fecutti

laurus

Doäiy

qmsßupuit

Grticia,

quos

La¬

tum.

Haccetua, pvents,

quid

tu non

[candts

opella,

, BrauneriAonttilimma

caragregjl

(5)

Utge De&

fätet fuit:

prenetebam

dulcia

pleära,

Ftlaque

tentabam non

b

enetenfa

lyree,

Protenni Maja

cithara,ßt

quamvis in·

epta,

Quarebam

augujias

foUicitare

föres%

Aufibus

iguojcas, ΜSeenas Summe,*

juperbis,

Et manusparvum

refyke fronte

piß.

Manera MajaTuas

qua;

fäcras

Jftargit

adaras

Cecropio

non

h&c ebrta

meUemadent, Divite nec fldlant Clanas

PermeJJidos

anda,

IL·cfint

ut

valtus

dignafuhire

Tuos; Deliciä TbemidoSy decttsύτ venerabile

Pheebt,

Parrhafitg

nec non

fplendtda

fax

He~

hces,

Felkesvivasclarocumflemmateme

(fes.

EtJerus tangas

limma

(aera

polu

Pcrilluftris Nominii» Tui

ctaltor devotifiimiss Ericus MagnusWallsrius.

(6)

Admoå. Rever· atfaAmplifftmo VI RO,

Mag.

N1COLAO

WALLERIO,

PASTORI Tierpenfiurn meritiifimoj

& adjacentis Diftridus

PRjEPO-SITO Graviilimo,

ΡATRUO

Carißimo,

PATRO NO

Tropenjijjimo.

Illuxit

quo meum

tandem

/»Te,

tot

Patrone

votis

expetitus

certiifimei

dies

> officiumgratumqueteßificer animum. Ulis

enimbeneficiis me & germanomihi junilos

fanguine affieciß't, quorum pracom a di' gne celebrandA vel Periclaam fvadam

meüißuam lullii facundiam, foüicitam hd-berent% Sujcipe itaque, Patrue

Honora-tiiHme,hos male natos ingenii foetusy de*

vota tarnen menteoblatos, ut pignora

ani-miTuorurn in mepromeritorum memoria,

tllosque miti intuere vultu. Deus Opti¬

mas a Tua amplißima domo

omnes tniqua

fortuna turbines clementiffime propulfet)

ut Eccleßa, pignora,

omnesque hont de

pe-rennt rerum Tuarumfiore ftbi

quam diu-tiffime gratulentur»

lAdmodum Rever. NominisTui Cultor obfervantiifimus

(7)

PR/EF ΑΤΙΟ.

IN philofophia

tur, ratione modi

triplicis

illarum veritarem

gcneris

propofitiones

dan-

cognoicen-di. Aliasenim perβ veras, alias per

demon-ßrnttonem, aliasper expertenitnmtales agnoicimus.

Iltae axtomatn nominantur, vocabulo, promore,

laxius fumto, ut denotet omnesenunciationes, in

quibus notionum convenientia vel repugnantia cx

terminorum definitionibus patet. Per experientiam

vero propoiitionum

iingularium veritatem

addifci-mus; res enim nonnifi fingulares percipimus.

Et

hae enunciationesad generalitatemiuam artificiisLo-gicis evedtae, utia cum axiomatibus, funt

demon-ftrationum, adeoque & fcientiarum, fulcra.

Λχίΰ-mata, quae univerfalitatis fuas charadteres

habent,

poflunt quoque per expertenttam ftabiliri, Hoc axiomata Euclidea nec non metaphyfica probant.

Quicquidenim eil in univerfalibus, illud quoqueeil

in fingularibus, Ac inde ejusmodi

enunciationes

vocantur notiones communes, cum univeriäli

ho-minum, fåne & candide rem

agentium, conienfu confirmentur. Propofitiones, in quibus notionum

convenientia vel dilconvenientia non patetnifi ter.

tiaidea adicita

, ex notionedillmdta fubjefti

deriva-ta, & cum unaquaque datarum follicite

collata,di-cunturtheoremata, iéu, ejfata

demonflrabtlta, Da¬

li pofiedemonilrationes neminem dubitare

credide-rim, nifiqui cum Pyrrhone

negaverit omnium afc

lértorum veriratem Si remtnβ ipedtes

, nihil

im-pedit, quo minusilatuamus demonftrationum pos-n fibilitatem. Omne enimens, omnisiubllantia,&o-;

mnismodus habetex quo

intelligipotell, (fiadfit

ca-paxintelleftus,) curfit hoc &nonaliud ens,curres

jiocmodo & qoqaliofitdeterpainsita,Habes

crgo ra tieewr*

(8)

tionent> curfubfc&o pTaedicatiim conVeniat ve!diß conveniat. Ea prmterea , quas enti infunt vel ad*

funt, perpetuo nexu concatenatafimt,utnonintet«

rupta ratiociniorum ferie ab una entis affedhonein

aliamdevenias, Si ad 'inresfacnltatis logncfcitrvs,

remreferas, nihil hic inver.ies, quod

impollibilita-tem adftruat, Dicis, mentem noitram.cite finitam»

adeoque ea, quce funt vel fiunt, non fciri poife.

At ego eam etiam finitam eile agnofeo, fed indc

tuum aflertum nondeduxeris* ex finitudine

men-tis id modo veiultareintelligo, quod omnium

poi-iibilium veritatem adäquate, fimul, aceoque &

immediate, non intueamur. Agnofeo etiam men¬

tem noitram adeo eile imbeci'lem , ut non poilll

übique caufias rerum pemofcere; led fimul

conren-do, multarum rerum cauiläs a nobis poife inveiti-gari. Coniulas velim.Rhiloiophorum, 6c inprimi»

Mathematicorum fcripta, invenies clara fpecimina mentis excellentiae in veritate inveftiganda,

Indi-gnum itaque eil philofopho, qui certam rerumco* gnitionemcum aliis communicaretenetur,has diveifi generis propofitiones coniundere, theoremata pro axiomatibus & experienriis indubitatls venditando,

Quid cnim indenifi ignorantiae & errorum monftra,

humant generis faluti nociva naicuntur? Regulasde* monftrandi hoe brevi opeie expofeumus,6c, pro in-"

genii modulo,demonftravimus. Etomueni noitram

theoriampraxiveterumconfirmavimusGeometrarum»

&modo cogitandinaturali confentaneam elfe volui«·

mus, ut eamgenuinamciTe conftet Exemplis ea

, qu£

obicuriora videripoiIeHt,munivimus, tum ut

illuitra-rentur,tum ut veriras ex parte confirmaretur:

exem-pki enim habent aliquam cum .experientiis

affinita-tern. De cetero faveas rogo, Erudtte ieftor,,

in-" ,;tQxio fpnaoiini noftr©»,

(9)

Emonßrare

propofifio·

nem dicimur, cum

convenientiam

fub-jefti

&

prasdicati

ra-tiocmando deducimus.

Adeoque

demonftratio eft dedu&io

per

ratio-cinationem convenientiae

fubje&i

&

praedicati.

Definition« realitas in fequenti-bus commodiori loco patebit, ubi ge-nefin demonftrationis tradam.

§,

2. Evidens ergo

eft

per

de*

monfirationem patere convenientiam fubjeäi <£r

praedicati.

$. 5. Ratiocinatio

eft

opératio

mentis, qua ex

duobus judiciis

no·

tionem comunem habentibus

col-ligitür

tefcium, combinando

notio-nes in utroque

diverfas.

g. Dum judicamus : hoc ani-mal latrati fuccurrit nobis aliud Judici¬

um, vi imaginationis reprodudum:

ornne,quod latrat, eftcanis,&exhIS tan¬

dem judiciis deducimus: Ergo hoc aul·

(10)

mal eft canis. Ex hoc? & aliis

exem-plis patet non aliam termino

ratioci-nationis jungi notionem, quam qus ufu communi recepta eft; hacc modo

diftinftius evo;uta & determinata eft.

§. 4.

Syllogifmus eil

oratio,qua

ratiocinium diftincfte exprimitur.

5. Omnis demonftratio verbifi

exprimenda

fitper

fyllogijmum. Omnis

demonftratio fit per

ratiocinatio·

nem

(§. i.) ied

ratiocinationis

di·

ftindla

expreifio

eil

fyllogifmus (§. 4.) Ergo

demonftratio verbis

ex*

primenda

fit

per

fyllogifmum.

Nihil obftat, quominus demonftra-tio interdum unico fyllogifmo

abfolvi

poftit, fi nempe unica media notione

convenientia fubjedi & praedicati

pa-teat. Evidens porroeft,

indemonftra-tione pofte adhiberi omnes legitimos

argumentandi roodos, quum omnes

fuam evidentiam ex eodem mutuentur

principio. Quod etiam acftu

adhibe-antur, docet mathematicarum demon-ftrationum diftindae analyfes.

6. Concatenari dicuntur

fyl"

logifmi,

fi antecedentis

fyllogiintf

(11)

concluilo fit

pra*mifla

fequentis

f

vel

plurium

iyllogifrnorurnanteri-Orum conclufiones confiderantuLJ

ut una

propoiitio, plura

diveria

de

eadem re

repra?fentans,qu2e

deinde

itigreditur

tanquam

prasiriiiTa

iyllo-giimum fequentem.

E. G, l. £)ui experfeBi&nibus divi*

nis vaiuptatem percipit, is Deum amut·

J>)]ul perfeBiones divinas agnofcit, is ve-*, luptatem exris pccipit. Ergo qui perfe¬

Biones dtvinas agnofcit» is Deum amat·

2, Qui Deum amat, is aBiones fuas per

voluntatem & attributa Det determinat«

Sed qui perfeBiones divinas agnofcit, »

Deum am au Ergo qui perfeBiones div

i*

nas agnofcit, is aBiones fuas per

v olunta»

tern & attributa Det determinat. Qui

aBiones fuas per voluntatem & attributA

Det determinat, is Deo vivit. [Sed qui

perfeBiones divinas agnofcit, is aBiones

fuas ver voluntatem Öf attributs Det de*

terminat, ErgO qui perfeBiones divinas

agnofcit, is Deo vivit. In ho C

€xem-plo concatenantur eo modo ratiod-nia, ut integre conclufiones amerio»

rum fiant pracmiffac fequentium. Aliud

exemplurn adhuc adferre lebet, »t

(12)

4

ter modus concatenationis fit

manife-ftus, quo ex pluribus conclufionibus

antecedentibus formatur una

propofi-tio» quae per modum praemiflae

fe-quentem ingreditur iyllogifmurrb

I. (guiccjutd ad imperfeftionem nofirarru

tendit , illud lege naturali efi prohibitum.

Åt nimia corporis cura ad noßram

imper-feftionem tendit* Ergo nimia corporis

cur a cβ lege natura prohibita. 2. Quic*

quid ad imperfeftionem noßram tenditf id

lege natura eß prohibitum. Sed neghBus

corporis ad noßram imperfeBionem ten·

dit. Ergo negleBus corporis eß lege na¬

tura prohibitus. Ad has duas concltl·

fiones attendentes formamus enuncia-tionem, quae minorem hujus fyllogi«

fmi conftituit. guicquid lege natu¬

rali eil prohibitum tüud eß fugtendum-»*

Sed nimia corporis curay ejusdemque

ne-gleBus eß jure naturaüprohibitus. ErgO

nimia corporis cura ejusdemque negleBus

efi fugiendus. Eft vero obfervandum»

quod in iyllogifmorum

concatenatio-ne conclufiones anteriores ingredian-tur fyllogifmos fequentes vel per mo¬

dum majoris vel minoris

(13)

pof-5

fit fieri major, & altera minor

pro-pofitio, analyfis perFe&iffimarum

dé-monftrationum oftendit.

$.

7. Si ad demovflrattonem

flures

requirantur

Syllogifmi,

Uli funt

inter je concatenanäi.

Syllogifmi,

quibus

demonftratio abfolvitur, eo

tendent, ut per illos convenientia

iubje&i

&

praedicati pateat(§.

2)

Cum itaque (inguli ad hanc

often-dendam aliquid conferent , erutit

Syllogifmi

anteriores propter ie-quentes,

adeoque

aliqua

propoil-tionum anteriorum erit

propoiitio

feqqentium,

ita ut vel integra_>,

vel ex

piuribus

eoalefcens

pofte-riores

ingrediaturSyllogifmos.

Sed

cum

praemiilce

in

Syllogifmo

non

alium in finem adhibeantur, quam

ut hasc habeatur conclufio

(§.

3.4).

nori prcemife , fed conclufiones,

debent

ingredi fequentem

Syllogi-imum. Conclufio aucem vel

in-tegra, vel ex aliis conclufionibus anterioribus

compoiita

non

poteft:

(14)

6

fieri conclufio fequentis, tum e·

nim non hic Syllo^iimus

plus

con-ferrer ad manifefiandam

iubje&i &

praedieati

convenientiam , quam

prior»

ex quo

conclufio fumta

eft,

confequenter föret

inutilis.

Erit

iiaque

pra?mifTa.

Patet igitur

Syl-logifmos,

ii

plures

fuerint,

in

de-monftratione efTe concatenandos

(5 6>·

§.

8.

Propofitio

diciror

vera,

in

qua

pr<edicatum

five

affirmativum

five negativum fuo fubje&o con·

■venit; fin minus»

falfa.

§.9· Ed itaque

demonftratio

fa·

duåio veritatis propofitionis

(ξ.

i. 8.) per

Syllogifrnum

(§.5.)

vel

Syllogifmos

concarenatos

(§.

7).

§,

10.

Propofitio

illi dicitunj

eerta, qui

hane

veram vel

faliam

effe

agnofcit.

§. ii.

Principia

demonftranå

appellantunr pra?miilae

evidenten^

iyllogifmi

in

demonftratio-ne, vel fyilögiimorum concatena-tprum*

(15)

m

7

forum , quae non

funt

conclufio-nes anteriorum.

Sic principia demonftrandi in

ex-emplo §. 6, ubi demonftravimus

pro-pofitionem : Ghii

perfeftioncs

div'mas

Agnofcit , is Deo vivit, funt I. defini¬

tio vocis amaret tum cnim aliquem-i

amare dicimur, qvum in eo quidpi-am deprehendimes, unde voluptaterru

percipimus. i) Definitio voluptAtü5 oritur enim voluptas, dum rem

perce-ptam contemplati ejus perfedtionemj

intuemur. 3. Theoretna: qui DEumj

amat, is determinat aftiones ftias per

voluntatem & attributa Dei, quod in

antecedentibus demonftratum fuppo-nimus. 4 ) Definitio termini DEO vi»

vere, fcilicet, qui determinat aftiones

fuas per voluntatem & attributa Dei,

is Deo vivere dicitur.

§.

12.

Hinc

fequitur, omnes

propofitiones

veras

ér

certas

eße

prim apia

demonftrandi,

ξ. 13. Not# funt

rebus

in-trinieca, unde agnoicuntur & a ie

invicem diicernuntur*

§.

14,

Definitio eil

oratio,

qua

(16)

8 <

notas enumerantur nec

plures

nec

pauciores,

quam qua*

iufficiunt

ad rem oblatam agnofcendam, &

ab aliis

femper

&

ubique

diftin-gvendam.

Ex definitionibus pbilofophicis e-Jiminanda Tunt ea, quorum unam per alterum determinatur, (Wolfii Log.L.

§. 8\6). in definitionibus vero

theo-Jegicisj cum his, ceuprincipiis,utinon

fit necefte , ccacervantur memoria;

caufa praecipuae alicujus capitis

propo-fitiones, vel antea probatae, vel mox probandae.

15· Q^um

definitionem-»

non

ingrediancur

nifi notas (ξ. i4.)

adeoque nonnifi intrinieca(§. 13.),

definito, ut

fubjedo

fumto,

fingula

conveniunt, quze in notione per definitionem fpfl attributa conti·

ne ηtur, quare

&

de

eo

prgdicari

pcjjunt.

§.

16.

Notio

dicitur

repra?-ientatio rei

alicujus

in mente.

§.

17.

Propoßtio

idenüca

eil

fi

fubj do & praedicatö eadem

(17)

Iden-Identitas fubjedti &

praedTcati

in aliis

propoiitionibus

lätet, in

altis

ve-ro patet. Si

dixero: virtus

eft

virtus,

apertior

eft identitas, &

terminis

&

notionibusiisdem; hinc ejusmodi

pro-pofitio

vocari fölet

qua

fenfum

&

[o-mm idcntica. Sed fi, definito virtutis

vocabulo per conftans

propofitum

a-tftionés fuas ad voluntatem divinam

conformandi, hane formarem

enun-cianonem: virtus eft conftans propo¬

fitum a&iones fuas ad[voluntatem di¬ vinam conformandi, eftet pariter

i-dentica, fed occultior, iisdem notio¬ nibus diverfis vocabulis expreffis; un-de dicitur qua fenfut» tantum tdentica«

§>

18.

Propoßtiones identica

funt

vera <£r certa. In propofitione i·

dentica

fubje&o

& praedicato ea-dem

refpondet

notio

(J.

17.),

eaderrt

ifaque

rés

in utroque

fignificabi-tur ($. 16.);

manifeftum

ergo

nifi quis

abfurde dicerec,

idem fi* mul efle & non eiTe,

praedicatum

iuo

iubje&o

convenire, & confe«

(18)

Qnoniam porro

quivis,

cui

termini vel generalirer (unt

per·

fpeåi,(icilicetquodiubje<fto

& pr«· dicato idem Ens

denotetur)

veram

propofitionem identicam

agnofce-re ρ ote

il

per

fuperius

demonfirata,

patet itaque eam efTe certam

(§.io).

§.

19.

Propojitiones

ergo

iden·

tic#[unt

principia demonftrandi (§.12).

Sunt, qui cum Joh. Lockio pro·

pofitiones identicas nugatorias vocant,

ex co quod nihil manifeftent, adeoq;

in ratiociniis nullius plane fint «fas.

Neq; hocnegarepofium de

propofitio-nibus identicis ftri&iflimo fenfu ita^

didtis, fcilicet in quibus idem (quod

abfolute & adaequate idem eftjde

fei-pfo affirmatur: alioquin quod

propo-fitiones identicae, paullo

iatiori

fenfu acceptat, fyllogifmos in

demonftratio-nibus ingredi debeant, probat

experi-entia, & diftindla fundamenti ratio-cinationis examinatio. Nimirum

o-mnium mathemadcarum

demonftra-tionum refolutiones exadlac hoc

aper-te monftrant* Quid? quod omnis al-gebra» ubi continuo nexu excognitis

(19)

inco-II incognita

deducimus,

qua

pötiorenü

partem

aequationibus

abfolvitur

,

o-mnes vero a?quationes hoc axiomate-* identitatis nituntur: idem eft idetiL·, vel,terminisad quantitatemadplicatis,

idem eft aequale

iibi

ipii, adeoque fibi

poteft fubftitui. Si porro

diftinihus

examinetur fundamentum

fyllogifma-rum^ dictum videlicet de omni &

nullo, patebit nullam diftindam ar¬

gumentationen! fieri pofte , nifi idea

tertia comparérur cum fubjedo &prac·

dicato conclufionis. Jam vero

fuma-mus fyllogifmum, in quo» quod dcL>

fpecie ab/blute pracdicatur, applicatur

ad individua, videbimus quod minor

propofitio neceftario fit identica, ίϊ

locum habebit applicatio praedicati ab-foluti generalis ad fndividua. Ε g.

o-mnis homo eft mortalis , atqui hic

homo eft homo, ergo hic homo eft

mortalis, Alios cafus fciens practereo,1

in quibus ratiocinanti neceftariae funt

propofitiones identica;; in proxime

tarnen fequenti paragrapho earundeni

ufus abunde patebit, ubi ad illas

o-mnes referimus definitiones,adeo

nifi quis has e demonftranonibus elu min et,

(20)

12

minet, propofitionibus identicis fuus

cximius conftet valör.

§.

2ot Defimtio ett

propofitio

identica. In definitione enuncian· tur omnes notas definito conve·

nientes, tanquam

prasdicatum

de

fuo

fubje&o (§. 14.),

eadem

itaque

notio

refpondet fubjeéto

atc$

pras-dicato(§.i6.);

coniequenter

defini·

tio eft

propofitio identica ($.17;.

2i. Hinc

confequitur,defi¬

nitiones

efje

certas

&

veras

propo/t-tiones

(§.

18).

§.

22. Et porro patet, eas re> s

6ie haberi pro

prtncipiis demonftranå

(§- 19Λ

Definitiones, & aliae propofitio^

nes identicac > fijnt prima demonßrandi

principia, hoc eft, Tunt propofitiones,

quae fuam certitudinem fibi, ut ita_.

dicam} connatam habent, nec ex aliis

notionibus demonflrabilesj adeoquo

ex illis omnia de rebus cognofcibilia deduci pofiunt. Patet hoc apertiifime

ex Algebra praccipueeorum, qui

cur-vasalgebraicas per aequationes

(21)

η

unt, ubi ex his omnes illarum pro·

prietates concatenato nexu

deducun-tur.

§.

2%.

Axioma eft propofitio,

in qua, terminis

intelle<ftis,

patet

fubje&o pra=dicatum

convenire-»,

five fit affirmativum, five nega-tivum.

Tum demum patet convenientia

fubjedti & praedicati terminis tantunu

intelledis, qvum, collatis inter fo

terminorum , ipfam propofitionenu

ingredientium > definitionibus, evi-dens eft notionem fubje&i non pofie

cogitari, nifi fimul cogitetur notio praedicati; vel in cafu oppofito,exter·»

minorum definitionibus liquet, notio¬ nem pracdicati repugnare

notionifub-jedli. E. g. Omne totum eft majus

quält-bet fua parte

, eft axioma,

quampri-mum enim mihi totum, fecundurru notionem claram cum eo termino

conjun&am, v. g. totam aliquam

Ii-neam repraefento, & in ea partem di·

ftinguo fecundum claram, quam de*

parte habeo, ideam; non poftum

(22)

14

eflfe partft majus.

Aliud

axiomatumj critenum vide apud Celeb Bullfinge«

rum in diilert. de axiomatis

phüofo·

phicis §. 17.

24. Quoniam itaque

in-»

propoiitionibus

axiomaticis

pr^edi-catum

fubje&o

convenit (§.

25.)»

conftat tllas

ejje

veras

(§.

8).

Et

proinde

cum

veriras axiomatis

illi

fit

perfpe&a

, qui terminos

ejus

intelligit (

§.

2%

),

axtomata utique

(unt

certa

(§.

10).

§.

25.

Axiomata itaque

(unt

de·

tnonflrandi principia ($.22).

26.

Experientict dicitur

co·

gnitio

eorum, quas

fola attentio·

ne ad

perceptiones nofiras

patent. Percipimus res non modo extra

jnos exiftentes fenfibus externis, led

etiam fenfu quodam interno ea quae

in nobis & a nobis fiunt. Accurate ab ipfa experientia, quae fundatur in

fola perceptionis confcientia,

difcer-nenda eil propofitio ab experientia-·

dedtada. Quanta opinionum mon· ftra pepererit hujm diitin&ionis in^

(23)

*5

praxi negleftus,

loquuntur omnes

fe-ré difciplinae, in quibus obfervationi-bus locus eft.

§.

27. Cum

illud

experia-mur,

quod ad

perceptiones

no-ftras attenti cognofcimus ($.26)* Si qua? in

fubje&o aliquo

obferva-mus, ea eidem convenire vel ab-folute vel fub data condicione du-bitandum non eft , experientiae

ergo funt vera ($. 8),&

<$. 28· Sunt ergo

experient'hs

de-monftrandi

principia

(§. 12).

Nulla plane ratio fuadet, ut

ex-perientiis, cum nonnullis, honorem principiorum denegemus.

Experien-tiae fuas quidem agnofcunt cauflas, Ted cogimur in fa&is fubfiftere. Cum

experientiae nativa gaudeant» & noti

ex aliis principiis mutuata,

certitudi-ne, dicuntur quoque primλdemonftran·*

dt principia.

§. 29.

jQui

demon/lrare

valet

propojitionem,

Uli

eacerta

eil.

Qui

demonftrare valet propofitionem

ipfi

patec

propoßcionis

probandi

veri*

(24)

16

veritas

(

§. 9.);

itaque

ea certa

eft

(§· 10·;

§. 30.

Quoniam propofitiones

demonftrata? funt verae ('§.9 ), &

certa? (§.

29),

evidens

eft,

illas

ejje

demonftrandi

principia

(§. 12).

Propofitiones demonftratae

di-CUntur principta a pr/mts orta, cum

ea-rum veritas & certitudo iliis primiJ

nitatur, ut clarius in fequentibus pa»

tebit.

51.

Si

ad

ea att

endamus,

qua

rebus

in

funt, alt

a

conftantia in·

venimus, qua

tamdiu infunt,

quam)

diu

fpeciem

ac genus nonmutant;

Ä

wo mutabilia ,

falvis jpecie

ac

genere

entis

mutantur.

Hane

pro*

pofitionem a

pofteriore

iumtanL»

exempio

confirrriaiTe fufticiat.

E. g. - Durities inhaeret

lapidi,

quamdiu eft é numero lapidurn.

Sed

<alor eft mutabilis, poteft enim

ab-efie vel adeflfe, falva eflentia lapidis.

§.

12. Per principium ratio*

aisfufficieatis maniftftum

.eij:

con*

(25)

"veni-. *7

venientias vel repugnanti#

fubje&i

k

praedicati, vel ία iis

quae

fubje-&o conftanter iniunt, yel in iis

rebus, quae iub certis

circumftan-tiis cum fubje&o

connexas funt*

quaerendam eiTe racionem fuffici*

entern.

Ratio fufficiens e'ft, undé

plene

intelligitur

7* efTe alterius,

pacerpra:-terea nos -hie per fubjeftum

in'tSlJige-re tantum ens fecundum fuam

eflen-tiam confideratum

, & cüi non

ffefc

extrinfecaE determinationes adje&ap

funt.

§.

33.

Propofitw

categorica

eil, in qua ratio fufådéns

convenien*

tiäevei repugnantiae

fubje&i

&

pns-dicati continétur Iii

iubje&o.

B. g, Lapis eft gravis:

harc ;pro-pofitio eft categoripa, quia ratio fuf~

ficiens gravitatis contioetur in

Iapkte.

§.

34·

Propofitw

typothetica

eft, in qua ratio iuifidens

convenien-t\x vel repugnantias

fubje&i

&

praedica'ti

fündatür iii Iiis

jrebui

mx curat

fiibjé&p

fünf coönex©

(26)

18

inb certis circumftantiis, Ha> au· tern res, qua*

fubje&o

accedunt.» ad dererminandum

ejus

ftatum,

fub quo

ipfi pnedicatum

conveni-re

poteft, dicitur

fubjefii deter

mina-#o, feu

hypothefis.

E. g. Lapis, fi fuerit

cor-pori calefacienti admotus, calefacit j hxc eft propofitio hypothetica_>>

quia_» ratio fufficiens calefaftionis

non continerur in lapide, quatenns talis, fed in calore , qui lapidi

conjun-ftus eft. Eft vero propofitionis di&ac

hasc hypothefis: fi fuerit corpori ca¬

lefacienti admotus. Dicitur alioquiti

Categorica propofitio, .in qua

prardi-catum de fubjedo abfolute enuncia*

tur5 Propofitio autem hypothetica^j in qua pradicatum tribuitur fubjedo

fub adjetfta conditione. Sed idem his & illis notionibus, quas nos elegimus»

»tpote noftro fcopo convenientiores»

denotatur. Quae enim rationern

ä-gnofcunt in iis quae enticonftanter

in-funt, ea quoque de eodem abfoluto pracdicanturj quae autem in

mutabi-libus, non nifi conditionaté.

$♦

In

propofitione categori·

(27)

*? ca ratio

pr&dicati

continetur in

defini-tione

jubjeäi.

In propofitione

cate-goricaL-. ratio praedicati conti¬

netur in iis, quae

fubje&o

conftan-ter

infunt(§.

3].), fed ea, qu«

con-ftanter infunt, definitionem

confti-tuunt {§.

13.14).

Ergo

in pro¬ pofitione categorica ratio

pr«dica-ti continetur in

fubje&idefinitione.,

§. 36. Si

pramii]<e

(yllogifmi

fuiti

vera,

conclufto

quoque vera erit.

Si pra?mifTce funt

ver«,

praedica-tum, five affirmativum iive

nega-tivum,

fubje&o

convenit (§.

g)ί

Sed ex do&rina

fyllogiftica

demon-teta ( Woifii

Log.

Lat. Se&. IV» Part I ) evidens eft, Ii in

praemif-iis

pnedicatum

vel

affirmativunu

vei negativum convenit,

in

con-clufione quoque conveniec, qu»

itaque

vera erit (§. 8).

Omnes nimirumiyllogifmos* tarn

perfe&os quam imperfe&os, tam

Gm-plices quam

compofitos,

principio fuo firmo niti, quod dicitur diftum de>

omni & nullo, ex

genefi eorundena

(28)

20

cfaret., fdujus vero principii fufficien*

ratio immediate fonda tur in priricipi®

iHo generaliilimo omiiium veritatuub

neceiTariarum, quod principmm con-tradidionis vocatur.

§.

57. Si itaque

propofitioa*

liqua

demonftranda eoHjgitur uni*

co

fyllogifmo,

in quo

nonnifi

ge¬

nuina demonftrandi principia

ad*

mittuntur, pateceam

efjeverpm(§,

11).

§•

38<

&

propofitio aliqua

colli-gttur per

fyllogtjmos

concatenatos,in

qaibus

non {unt

nifi

genuina

demon-ßrandt

prmcrpia, eß

illa vera. Cum

in

fyllogifmo

primo

prasmifTae

non

fint nifi evidenter verae,

(per

bypo·

ttiefiu

& $.11) erit & conclufio ta·'

Iis (§.56). In ceteris vero cum-· non admittantur nifi

principia

de*

ntonftrandi, per

hyjktkeßn, adeocp

pramiflae evidenter

verae quae non

iiffit conclufiones anteriorum, &

praemiilae

quae

funt

anteriorum,/

conclufiones

(per

hypothe{in

& §.

6),

adeo*

(29)

aaeoque per

demonfirat

α ver#, erit

& conclufio talis (§. 36).

Omnis

itä-que

pröpofitio,

qu#

coliigitur

per

fyliogifmos

concatenatos, in qui-bus principia

demonftrandi

non

admittuntur

riifijgenuina,

eftvera,

39.

Propofitiones

contradida-rid? funt, in quibus idem praedica·

tum de eodem

iubje&o

afErmatur & negatur.

§.

40.

Propofitiones

itaqe^

contradi&ori# cum fub his gene-ralibus formulis qontineantur: A eft β, A non eftB, & per fe

pa-teat, eidem

fubje&o

A

idem

prae-dicatum B vel convenire vel non convenire;

propofitiomm

contradi-doriarum altera

necejjario

vera, alte¬ ra

neceffario falfa

(.§. 8}.!

§. 41. Si ex

propofitione

aliqua

per

legitimos

argumentandt modos ope

prdemißarum

evidenter verarum de

ducitur\i

qitod

propofitioni

cutdam ve· r<ey vel nationi

Jubjefli

verde contra·

dicit;

propofitio

tllafalfa eft,

ejus (Ute

(30)

22

tem

kntraäiäoria

vera.

Quod

no*

tioni

fubjeéH

vere, vel

propoii-tioni verx contradicitillud eft

falfum (§. 40).

Quoniam

ve ro, ii

ex

propofitione aliqua

per

legiti-mos argumentandi modos

aliqua

deducitur propoiitio

falfa,

omnes

praemiiTae

non

poflunt

eile verse

(5. 36).

Sed

cum prsmifla?

jnnes aliunde fumtae fint, per

hy-pütheßn,

verχ & certa?, de propo¬ fitione autem precario fumta id

non conftat; erit igitur illa falfa.

Ejus

vero

contradiäoria

erit ne-ceflario vera (£. 40). Liquet er¬

go,

quod

erat

demonftrandum.

§.

42,

Demofißratio

dmtia feä

eßefjßva

eft,

fi ex notione

fubjeéH

deducitur per

fyllogifmum

vei

iyl-logifmos

concatenatos, in

quibus

110η nißgenuina principia demon*

ftrandi admittuntur? veritas

pro-profitionis.

Per Gotionem fubjefti in hac Sc

pracccdenti paragrapho intelliginau*

(31)

defr-4 2$

definitionem in propofitione

catego-rica (§. }?,) determinationem

fubje-&i, feu liypotheiin in propofitiono

hypothetica ($. *4).'

§.

49. Demonßratio

indirefia

feu

apogogica

eft,

in qua ita

deduci-tur veritas propoiitionis per

fyllo-gifmum vel fyllogifmos

concatena-tos, ut iumto contradi&orio

ejus»

quod probari debet, tanquam ve-~ ro,

adfcitisque

aliunde principiis

demonftrandi, colligatur

quod

no~

tioni fubje&i veras vel

propofitioni

veras contradiciü, atque

inde

im-mediate propgifitio

probanda infe*

ratur. Dicitur quoque

Deduftio

ad abfurdum ieu

impofltbjle.

§.

44.

Propofitionem

categori-cam direÜe demonflraturus 1)

At-tente confideret fubje&i definitio

-nem, & vel Sumat definitum lo-co

fubje&i

& ipfam

definitionemu

loco pr^dicati ($. 20), vel defini¬

tum loco

fubje&i,

& notas definj*

tionem

ingredientes figiliatim

pro

(32)

24

prardicato

($. *?.), vel

denique^

definitionem invertendo» iumat definitum loco

prcedicari

& ipiärn

definitionem Icrco

iubjefti

(§. 20),

Una vel

plures hmim

propofitio-iium di&o modo. fiormatarum fu*

mantur ut minores

fyllogifmorum*

2.)

Quod

ii

fint

de

eadem

fubjeåi

Uotione formata axiomata (&

24)i

experientia? (5. 27.), vel alia? pro·

pofitiones

demonftrata?

($.9. 90);

hon attenta definitione »

quo.cjj

Iubin.de fumi

poflunt

ut minores

iyllogifmorum.

9.)

Data

jam

pro?

pofifione

minore» in memoriatn

irevocetur propofitio alia evidenter

Vera» qua? terminum cum ea

com-munem

habet,

atque

majorem

iyl*

logifmi

conftituet.

Sicque

infer-tur coftclufio

($*

9.

4).

Si

hak

conclufio non eft

propofitio

pro-banda»

patet

demonftrationem

u*

nico

ryilogifmo

non

poffe

abfolvi»

Ulterius

itaque eft

progrediendum»

(33)

fint format«

propoGtiones

mino.·

res, plures quoque

diéta

ratione

eliciüntur conclufiones. 4.) Vel

fingul«

fumantur qt

pr«miife

no-vorum

iyllogiimotum/ vel plures

inter fe conferantur, & deinde

eif

illis Formetur una

propoiitio illas

comple&ens (§>6#),

qu«

fumantur

ut pra?

miß«

novi iyllogifmi.

5,)

Hifce

ptaemiffis

jungatur

alia Vera

& certa propofitio ,

inferaturque

concluiio. Atque

fic,

adhibitis, ubi opus

fuerit

, confequentiis im*

mediaris pro

demonftrationis

pro-ceßü facilitando, continuandä eft ratiocinatio, donec aliqua conclü·

Γιο infertur fyilogifmo, qu« eft

pfa

propofitio demonftranda.

Intaenti refolutionem

proble·

matis manifeftum eft fingulos a* &as eonvenienter praecipi §§. 57.

38. 42. Hoc itaque

modo demon*

ftratur dire&e

propofitio

proban-da, &

quidem

categorica, cum

ini-tium ratiocinandiifiat. ivel ex »pfa

B 5

defi*

*' :

■· *

(34)

26

definitione,

vel ex aliis

propofi·

tionibus vi definitionis eidem

iub-je&o convenientibus,

& ilc

perra-tiociniornm concatenationem

co-ha?reat enurtciätio

probanda

cum

definitione {§,

35).

Ut major lux

affulgeat regulis

noflris, lubet exempium adponere',

in quo nobis harc

propofitio

catego-rica eil demonilranda: Animo. efi

ens

finitum. De anima per indubitatamj

experientiam notum eil, quod in e<L*

reprafentationes non fint eadem, fed al¬

tera altert fuccedat inde

per imme*

diatam confequentiam deduco: In

a-rtima datur aliud alii (uccedens. JatTL»

in memoriam revoco aliam

propofi· tionem, quae cum hac terminum ha¬ bet communem, fcilicet definitionem mutationis, nam mutatio

efi übt datur

aliud alii fuccedens, inde immediate

in-fertur : übt datur aliud alii fuccedens

t

ibiefi mutatio, fumta jam hac

pro ma¬

jore fyllogifmi, & illa anteriore: in->

anima datur altud alii fuccedens

t pro

jninori» infertur conclufio": in anima

tft mutatio, Denuo mihi in mentcm

(35)

venit alia per fe manifefta

propofino

;

mutatio m ente·) antequam contingit^

poffibilts , inde immediate deducitur;

in ente9 in quo eß mutatio, non omn<Lj>

poßibile aclu adefij huic pro majoro

fumtac concatenata illa priori: In mi¬

nima mutatioj vel, ne crypiis of*

fendat: Anima e(t ens in quo eß mtt» tatio, ita concluditur : anima

efi ens

in quo non omne poßibtle aclu

'adeß.

Por-ro recordatus definitionem

fimti, quod

iit idy m quo non omnepoßtbileattu

adeß,

immediate infero: Ens inquo non omne

poßibile aItu adeß, eßfinitum; jungatur

iiuic illa prior: anima ens in

quo non

omne poßibileattu

Adeßt & inde

conclu-datur: Anima efi ens

finitum.

Ma-flifefte patet , quod hoc artificio

de allata_» & illata_, veritato nemo

non convincatur,

cum ipfis quafi

o-culis videat,rnhil vitii nee

in materia nec iniforma latere. Si

cui non

no-tum fit, quid

confequentiae immediata fint, adeat, fi placet» Joachimum

Jur>

gium in fua Logica Hamburgenfi Lib.

III. c.i, 4. Mich» Gottl.

Banfchium

in idea boni difpuratoris

p. $$.&feqq.

editionis Francof. &Chrift.Wolfii Log*

(36)

^8

§

45·

PrOpöfitwnem hypothetl·

cam demoiißraturus ütatur

hypothe-Ii (§, 3:4.)» ut in

prascedente

cafa

defiriitione,

& inde

propofitiones

formentur

({.

42.),quie iumantur

pro minoribus propofitionibus in

primis

fyllogifmis

: Quibus datis,

ratiocinationis fiium continuetur, quemadmodum in cafu

praeceden·

te (§. 44).

Demonftratio eft eadem

at-que illa, quas

paragrapho

44.

allaffl

eft, mutatis modo, quas ex

adje-öis citationibus prasfentis §.

mu- -tanda videntur.

§. 46.

Propo[jtionem

aliquam

in·

idirefie

demoiißraturus

fumat

ejus

contradidoriam tanquam veram> eaque utatur ceu definitione

at-que

hypothefi

in demonftratione-» dire&a (§. 44.

45.)

, ut nempe

vel

ipfa

fubeat

minorem in

fyllogifmo

primo, vel inde alias formentut-'

propofitiones

, vel per im

media-tam

confequentiam

inferantur

(37)

2? in

fyliogiimis

primis;

Tic

modo

iupra

cji&o

($.44.)

conrinueturra* f tiocinatio , donec

(yllogifmo

ali-quo inferatur conclufio, quae

vel

hypothefi,

vel

definitioni

fubje&i,

vel propoiitioni alicui ver®

con-tradicic,

indeque

immediate infe·

ratur propofmo ad

demonftran-dum propofita.

(§.45.)

Brevitati ftudentes exemplis

abfti-nemus, cui tarnen ea intueri volupe,

ξίΐ confulat Wolfii

Log. Lat· f π·

Ex iis, qua: in §. 44. & leqq.

mo-nuimus, fatis patere arbitror, nos ea*^

A

dem methodo, qua in demonftranda

propofitione utimur, pofle ad, inco~

gnitam inveniendam pervenire ,.dato

folum fubje&o vel abfolute vel cum

fuis determinationibus. Adeoque (ϊ·

mulevertiturprarjudicium tantum non

commune fentientium fyllogifmunu non eflfe medium inveniendi

verita-tem, vel, quod idem eft, ignorata

conclufione & notione media, norL»

poile quenqüam cogitarc de fyllogi·

fmo formando. Nefcio an iHi> qui

hoc ftacuunc»habeant diftinftam fyllot

(38)

30

§,

47-

Quoniam

per

demön-ßrationem patet propoiitionenij eiTe veram (§. 9Λ, demonftratio

autem tam oilenfiva

(§.44.45.

)

quam apogogica (§. 46.) mera

fyl-logifmorum concatenatione abfol·

vitur , admiifis nonnifi genuinis

demonftrandi principiis ; qiti pro·

pofitionem

demonftratam

pro vera ha·

bebit, debet omnium prnicipiornm ve·

ritatem

perfptcere,

form£ demonfira·

tionis dift'mäam habere ideam, &

prxfentem Uli

conformem agnofcere»

adeoque jaftam

fyllogifmorum

formam veramqae eorundem concatenationenu

§.

48. Si eo ordine in fcrl·

pto

dogmatico

veritates proponun-tur, ut ea: femper

pra?cedant,quée

iequentibus intelligendis

& demon· ftrandis inferviunt , demonftratio

ica poteft coneinnari, ut

pr^mifjue^

qux ex antecedentiam citatione inno·

tefcunt, omittipo

(fint.

Nec minus evidens eft,

quasdam

proemijjaspofje

(39)

Mgligi,

φ*

manifeßjsßtit

veritatis,

&. ab attenåente

facile

juppleanlur.

± Quare

fi

v

el

conclujio anterior fuerit

pr<emißa

fequentis fyüogijmi, vel

im a

pr&mtjjarum

meditantι

facile fefe

o

jfe-fat, altera per citaticnem

inno-tefcat, conclujionem

jyllogijmi fequen¬

tis immediate

fingere licet

comhjtom

nntecedentis.

Hanc formam fubeunt omnes de-monftrationes mathematicae, nec non

philofophicac, ii nimirum in

philofo-phia eadem methodo dogmata

pro-ponuntur ac in mathefi, Hac

concin-na demonftrationum forma forte

de-cepti funt illi, qui ex

demonftratio-nibus prorfus abjedos voluerunt

fyl-logifmos, ceu vana Scholarum

cre-pundia* Verum quidem eft, in

de-monftratione cum aliis

communican-da formali fyllogifmo non

femper o-pus efte, ut jam oftendimus, fed in^

demonftratione coniignanda & con-cipie'nda fyllogifmis in forma

expref-fis omnino opus eft (§.y.

44, 4$. 46)„

[

Si enim hic intellédus iuo munero

i rite fundurus fit, diftin&£ ei omnia

funt repracfentanda.

(40)

3'2 _ Λ , ,

'

49· Cum demön

fira

tiones eum infinem propofitionibus adji·

ciantur , ut conftet iilas eile veras

9) >

Qü1

autem propoiltionem-»

demonftratam pro vera habebit..,

perfpiciet

fingulorum principiorum

veritatem , juftam

fyllogifmorum

formam ,

eorundemcg

veram con·

catenationem (§. 47.);

patet

demon-ftrationem

cum aliis commumcaturwn

debereita

Syllogifmos

ordinare^ut

Jpiguk

propofitiones

eo ordine fe invicem ex·

cipiants quoin rattociniorumJerte, qua

demonflratw efjicitur (§. 44, 45, 46.),

adeoque

φ-

rejolui potefi,

continentur,

Sic demonftratio finitudinis men¬

ris C§. 44.) per£. prscedentem

&

prac-fentem ita ordinari debet. In animA

datur aliuda/iifutcedens (§,

χ ),

adeo-que &mutatio (·$. y) CumportoperfepA*

teat mutationera, in

ente antequam con-tingit·) ejfe poffibilem,

ubi eft mutatio erit ibi aliquod poßibile

quad non aftuexißity tjt itaque finita (§, ?).

δ· 5°

Quum

omnis habitus feu

promtitudo

exefcitio convenir enti

(41)

enti comparetur,

teite experientia,

habitum quoque

demonßr

an

di

conjecu-t turus attente & feduloveriabiturin

ejusmodi

demonftrationibus,

quae

genuinis

demonftrandi

legibus

con-formes funt, eas in iuos

formales

fyllogifmos

refolvendo,

ut pateat

quomodo

propofitio

probanda

per

Syllogifmorum

concatenationem

cohaereat cum propofitione, a qua

demonftrandi initium fa&um eft,

Qui vero

mathematieorum

EucUdis

Archtmedis,

Theodoßi, aliorumque

qui

ejusdem rigoris

iunt

tenaces,

ad amuflim Logices examinat,

fa-cile concedet eas requifitum

fufti-nere rigorem,

& ita

eas

eile

ordi-natas,utdebitam analyfin

fponte

ad·

mittant 49 ).

Per illarum

ita-que

iollicitam

evolutionem,

pateC demonftrandi habitum acquiri

pöfle.

Qui etfam ufus fperan·

dus eft ex

philofophicarum

demon-ftrationum analyfi, fi modo in illis

requifitis

fatisfaéhim

fuerit legibus.

(42)

Ejiij-Ejusrriodi analyfeos fpecimina de*

dit Cel, Wolfius in Log. Germ« Cap. 4. §. ι $. & Latina part. II. Sed I. cap.

i. Hoc analyticum exercitium eo ftu-diofius eft urgendum» quo pracdarior frudus ex eo fit fperandus. Ut

ne-cefiitatem taceam ($. 47.), per hoc

ftudium etiam praeclara demonftrandt

& inveniendt artificia innotefcunt, & intelledus diftindac meditationi afive-fcit. Si quis non eo > quem diximus, rnodo dernonftrationes trutinat, noti

öifi confufam earundem ideam & ty*

pum exinde reportabit, qui quidenu ope ofBciofac phantafiar in cafibus qui*

ibusdam fimilibus redire poreft , fed l

non fine incerto applicabitur

(43)

Sil

Stete Eric

Wallerius,

SDa φαη fit macfra rodrcf i Itu*

fet fiamtebbe.

fönt- litet »il

bejtntta

/

Si&Iliroab

befmdr Ret låter finita Uibt tdfning/ οφ ^»α&ηιαφί

ligget på/ tit) tag'ö i αφί:

φοηοηϊ fnart i bogen rinner/

St bår n>ib ben gud et fpmner / ©om ftg trefl οφ boiffer ter*

gitt giör Idrb/ οφ tönen ger.

£>οφ ba 3/ mtn SSror/ totfi toartf

Cpcfiig/ fom få fnari erfarit/

Jptoab för toifbeiö

ίπιφί

tben får/

©om å bpgbené babn vet går.

3Bifbet benna 3 ba roifat/ £>φ bet fnitte/ fom 3 bpfdt/

Unber flere åbren bar/

Sarbomö frudjten nu framba'r*

af grunben funna (dra/

£wab fom ©anntng bar tnbara/ £bet dr bår bett fort οφ natt/

UptotR på Rtt rdtta fatt. •ßSrren tberför* rtf af nåbe/

Srte <5br från aifTtönö toåbe/

Sit 3 uti btntbicn

i)erltgb^nö

Stona få!

(gnfaibigt famnumfaf öf

Jacob

Forssex,·

(44)

ΪΉ ' - Γ ■ "}&■■■. · . / ; *mi ί ss- ;. >, ■i ^ - -;ϊ0Ο: φ* Μ ■'· y> . , '*% r · ■> : y·} y S .v · ·. ύα f,y. ■ t ^ v -i y- 'r ;. · \7y·. ·- > ; / \ i'· ' fc::.*ν· ;*: ? ?*£-·< *'·'' - --yy-'/y": Μ.'■ ■ ·' -'r y '-/i yyy) t

#

IbléMI ' '·■ . i :y!/

References

Related documents

&#34;Har du sett ditt hotellrum?&#34; frågar en krigare. Vi går tillbaks till hotellet. På vägen möter vi en stor truck på gatan. På flaket skymtar jag en luftvärnskanon som

I föregående avsnitt (se 4.1 Definition av Mintzbergs Organisationsstruktur) beskriver vi tankarna som Mintzberg hade och uppdaterade väldigt lite sedan 1980 fram till

fita non nifi ab eodem quoque poffint deponi, Judicet verö jamquilibet,an noßrum fit,uti ftatutum quoddam hu- manum,fic imperii notionem aboIere3 utconftet,an/w#/.f originem

id, quod definire oporteat. Alia vero aliis, nec eadem omnibus, notiora funt. Quibusdam clariora ea funt, quae fiub fenfum cadunt; iis, qui acriori funt judicio, contra, k*).

nifi tnalis 7toc^cc prceter pudorem — Prsepofitiones, fi^quis miretur, quid fit, quod Genitivo Cafui junftns in iingua Grseca, contra rrorem aliarum , reperiat, obfervare

20. 7ϊνςγον) appellare moris erat fortisfimum quencquc prcvpu-.. Ulum lugent fummi &amp; infimi, il quid pasfus huma-.

Stammt lhr von dem Alcides nicht IJl euch das Leben nicht verhafst W Ein umbefiegt Gefchlecht.. Ihr kennt ja

duciam haberet, quos tion pudet, Philippo vivere po- tius, quam fuae patriae: a quo ea munera, quae acci- piunt, ferri fe domum putant, quum interim ea, quae. domi funt,