TRACTANDI RATION

ANIMAD VERSIONES

IN r

RATION EM TRACTANDI

JURISPRUDENTIAM SVECANAM

CÜMMÜNEM.

QJU ARUM

P ÅR TEM TER TI AM

CONSENT. CONSULT. FACULT. JURID. UPS

i

PUBLICO EXAMINI SUBJICIUNT

Mag. JOHAN. DAN. ^,

J. U. L. FACULT» JURID. ADJ. ORD»

BT

JOHAN. CHRIST. KOPPEN CHR:SSON.

DALE1AKLUS,

IN AUDIT. GUST. MAJORI, D. VII APRIL. MDCCXC2L

HORIS F. M. SO LI T IS.

UPSALIjE,

LITTfiKIS VIDU* DIXECT. JOH. EDMAN,

MAX. REVERENDO ac PR^CLARISSIMO

d:no mich. mag. ny

Defegn. Paß» in Bjårckfla.

ADM. REVERENDO ATQtXE CLARISSIMO

d:no erico hammarström,

Comminißr. Ecclces. Fahl.

INSPECTORl SPECTATISSIMO et SOLLERTTSSIMO

d:no j0hann1 björckner,

PATRONO OPTlMOt

Favorem Veftrum, Veftraque mihi praeflita beneficja,

fl impune lividae carperent obliviones, in gra t i notam

non fubterfugerem — Ut meae in Vos pietatis qvale-

cunque exhibere poffim indicium, hoc Vobis ofFero mu- nufculum; mola enim falfa litant, quibus delunt tura. —-

Ad urnam usque permanfurus

NOMINUM V EST RO RVM

cuitor humillimus

£?0H. CHR. KöPPEN CHR:SSON.

3i ²¹

§. vi.

Delibatis aliis cau.sfis, qua? remoram objicere poffint

incrementis jurisprudenrius communis, qua; obfervanda

(int circa lpfarn merhodum eam difcendi perfequi confti-

tuirnus. Hane variam Sl arbitrariam efle plures conten-

derunt JCti ; enumerantes exegeticam, dida£ticam, axio-

macicam, fyntheticam, analyticam, mathematicam, cate-

cheticam, erotematicam & plures; fed non ego credulus

illis. Quemadmodum peregrinanti, ut meram contingat

opratam, magni intereli, devio an judo progrediatur lti-

nere, i ta in adyua hujus fcientise penetraturo perinde

non ed, qua utatur difcendi methodo. Qui definitiones

juris ignorar, a) & ad prineipia legis non adtendit in

rationibus inveniendis & regulis formandis verfabitur in-

felicius. Cui igirur utiütati inferviunt tot diftin&iones,

de quarum fignificatione ne omnes quidem concordare

folent? Cur tot oftendenda funt difcendi, nefcio an di-

cam compendia, vel difpendia, ut deliberando diftraha-

tur animus? Sydematica jurisprudentiam traftandi ratio

ed cerre vera via, qua ad folidiorem ejus eatur Cognitio¬

nen!. Sydematica autem methodo ille utitur, qui, prin-

eipia legis & genuinum nexum inter fingula praecepta,

quse illis innituntur, exponit, quae (it ratioeorum oftendit re-

gulasque format generales&, prsemidis generalibus, grada,

timdefcenditadfpeciales. Hoc modo in formamfcientiaeredi-

gitur jurisprudentia ^, quod a CICERONE vocatur jus civile

in artem redigere, b) Ut docet HEINECCIUS: omnium

D ² faen-

«) I alle faker ßtail Domaren veta hvad Nampn faktn ßtall

pffuas, om thet dr Eedzdre, Tjujfuerii, Såramil , medh vilja eller vådha.

Dom. reg. 41.

E) Grotius promifit fe jurisprudentiam privatae diligentix ftudio odju-

turum, quia artis formtm ei imponere nemini contigerit v. prxfat L# de

I. B. & P. Quam infeliciter id peregerit ex ipfo tra&atu epp«rere putat

Ctectius, Nov. Syd. §. 2.

22 «06 35

fcientiarum ratio in principiorum intelligentia cf conclufionum

cum tis cobcerentia _po fit a efl, Zf JCtus Juo munere non

fungitur, qui auditores fohs conclitfionihus <¥ caßbus jul ^et im- plere cerebrum. Juris ProfeiToribus in Boruffia demanda-

tum eft de faire connoitre le fyßetne aux jeunes ^gens S? de

hur inculquer les principes ^generaux fur cbaque mutier v.

Praef: Corps de Droit Fredr.

Principia, rationes & regulas legis confundere fo-

lent fcriptores. Nob. EHRENSTRÅLK dicic: Principia juris dro tbe befynnerliga grundfatfer, bvar af man bor leda

fina lagfiutb ocb tberpa grunda ßtt utflag i dammande ^, ra¬

dande och ßrefprakande, enurnerat etiarn nonnulla: Lyf- ning maße fkje i fårfamlingen tber bruden dr. Certepartier

böra upr åttas fkrifteligen. Faß dgen doms byte dr klanderlaß

nar t be t tillbytte ligger på landet, eljeß kan t bet kluttras.

Friandet bor fkje bes giftomannen. Haec funt fpccialia ^prae-

cepta fpeciali in cafu obfervanda. Qui fmgula legis loca refpicit ut principia, comparat Tibi Cognitionen! juris

hiftoricam _ope memoriae, cui litterae legis mandantur, Ted

caret philofophica, fuis fundamencis fuperftrii<fta; nam ut haben t L. L. Romanael feire leges non hoc eß verba earum teuere, jed v im £? poteßatem, Sc in civile eß, niß tota lege perfpefta, ^una aliqua ejus particula propoßta, judicnve vel refpondere. L. L. 17 Sc 24 ff de L. L. Re<ftius dici por- eft principia legis effe ejusmodi placira, (maximer) quae

legislator in condendis legibus fecutus eft, ut finis, quem fibi propofuit, obtineatur. Ratio legis eft ipfa caufta cur

aliquid prreeipiatur vel probibeatur. Rationes L. L. funt

vel generales feiiieet principiorum, vel fpeciales cujusvis prteeepti. Principia funt vel univerlV.lia omni hominum

generr aptiftima, vel minus univerfalia, quae generalia

vocari poffunt, genri, cui data eft lex, ratione habita illi-

us indolis, vivendi modi, climatis Sc naturse regionis,in primis fldcommodata. Hanc diftinclionem probe com

fideret,

■*§ äs sc» 23

fideretj qui bonitatem legis noftrac, vel abfolutam, vel

relativam examinare difcupit. Hsec confiftit in conveni-

entia legis cum genio 8c ftatu gentis noftrae- illa in con- formitate cum lege naturali & prreceptis moralibus, quae revelatione divina continentur* quod fugere non debet

nec juris interpretem, nec judicem, vi juramenti obliga-

rum att döma efter Guds Lag. v. C. 1. §. 7. R. B. Certe

heic non refpiciunrur L. L. Divinae particulares, quas in certis cauflis fequendas judit confirmatio L. L. Prov. CA-

ROLI IX An. 1608. Quamvis autem L. L. civiles na- turalibus repugnare non debant, multa tamen, quas his permifla funt, illas prohibere necefle eft 8c, ut focieta-

tes civiles in multis inter fe differunt; ita fieri non poteft, quin alia aliarum L. L. fit bonitas relativa, alia aiiis in

terris legislatores fequantur principia, ut fines, quos in- tendunt, obtineant. c) Ad hos fines & mutationes L. L.

ratione mutatse indolis gentis aliarumque cauffarum fa-

£bas, adtendat oportet in generaliainquirens principia. Haec

autem inquifitio admodum eft necefTaria 8c jura docenti

8c judici. Inventis enim principiis, invenitur etiam ra¬

tio 8c fenfus cujusvis praecepti, quod cum principio quo- dam convenit, 8c quomodo cafus non decift dijudicari posfint fecundum regulam: tibi eadem eß ratio legis, ibi

eademeß ejus dispofitio. Sic ex. gr. quum loca legis XI. ^2.

XII. _9. H. B. quae poenam conftituunt infitiationi depoüti

D ₃ atque

c) Sic ^{ex. gr.} Lacedsrnoniorum (es mitiiis puniendum voluit fu-

rem, qui tant« aftutia & (olierfia res aiienss auferre poterot, ut in afcdu fuiandi non dcprchendererur, quam iltum, qui in ipfo a&n deprehendeba-

tur. Nam is etietn L. L. eorum erat finis ut juvenes ad vigi'ias parfe- rendas, obrependi ceieritarern & quaevis pcricula iubeunda pares & parati fieretn. V. Montesquieu l'Efprit de? Loix L. *8. Sic etiam L. L. Roma¬

nis poena manifefti furti ^erat quadrupii, non msnifefti dnpü. y. Inftit. L.

IV. T. i. Quamvis auten», ut reöe docet citatus Auclor; Jl parou bi- fnrre que ces Loix mijfent une teile dffirence dans la qunlhé dt tes dcux.

crimts\ erat tarnen hsc difbuftio iixter principe legis Äoraau*.

24 «$§ 35 SC®

arque commodati, generali innitantur prineipio & abne¬

gatio murui ejusdem lit indolis ac haec criinina, facilc

paret fraudem ilbus, qui nekar fin band och Jorfkrifmng

ocb varder funnen med ofarmin g, dimidia abnegati oebitr

adtimarione puniendam eftfe, v. IV. 2. U. B. Cum hoc eo-4

dem prineipio confpirat etiam C. IX. §. 11. H. B, Fordrar

nägor t hen gald ban vet gulden vara, bbte hälften af t bet

ban for dr a dt. d) Abnegatio vero murui & furrum non

funt paria deli£ta, quod contendere folent, qui unice re- Ipiciunt intentionem agentis & damnum ex a&ione il-

lius in alios redundarurum. Eft aurem principium le¬

gis noftrae: ^quo difficilius cuique eft libi cavere ne in¬

juria 1II1 inferatur, eo feverius puniendus eft, qui in-

fert. e) Qui virn & ufum hujus principii novit, ^eum

non fugiunt rationes locorum legis, quse cum illo con-

veniunt. Sic majori pCEna adfiauntur furra, quae me-

morantur C. XLII. Sc XLIU. M. ß. _quam furrum ftm- plex, de quo agit C. XL. §. 1. ej. t. confr. K. B. 1 Maij

174y.Furtumautem fimplex graviuspumendum, quamdolofa

abnegatio pignoris commodati Sc depofiri, v. X. 6 XI. 2.

XII. _9. H. B. Loca legis XXVIIL 12. B. B. Sc XLII.

g. M. B. inrer fe vix conciliari pofte mulri credide»

runt, legernque adeo non elfe fyftemaricam, quum paria

delida diverfa _pcena vindicentur. Qui aurem fupra

memoratum principium novit aliter certe judicat, Sc

rationem, cur tabernarius nunc fextuplam, nunc ejuadru' plam ferat multam, inveniet. In priori cafu irer facienti

necefle eft divertere in tabernam diverforiam; non autem ei ira neceflarium eft cauponi committere res fuas cufto- diendas, Sc fi in illis concredendis ea ufus fuerit circum- fpe-

d) Qui non adrendunt ad piincipia legis exiftimare folent dolofo ejusmodi debitor» non aliam irrogandam efle peenam, quam quac maneat

<oram jadicio mentientes. XIV. g. R. B.

e) Facilius eft Gbi cavere a fraudulento mutuatario, quam a fure.

fpe&ione, quam adhibendam efle lex jubet, v. XII. i»

H. B. ulla cum impunitatis fpe, maxima illecebra pec- candi, damnum ei inferri non poteft. Ut autem 1 ibcrtas eli- gendi depofirarium illi plerumque eft reftri£tior, ira nul-

lo in cafu gravior, quam in hoc, conftituta eft pcena

violatae in rebus commendatis fidei.

§. vir.

Leges noftrae, quoe jura & obligariones privatorum dererminanr, funt vel Commune?, vel Speciales. Hse circa

cerros perfonarum ftatus, vel negoria magis fpecialia ver-

fantur. Ulse ornnes cives eorumque a£his juridicos re- fpiciunt Sc diftingui folent in Civiles Sc Criminelles, qua-

rum fingulae (ua habent principia in jurisprudentia vel

civili vel criminali explicanda. L. L. criminalium prin¬

cipia funt plerumque univerfalia: ex. gr. Nemo laeden-

dus nift qui laelir. /) Dolus gravius puniendus quam culpa, g Nemo culpam alienam luat: bvar äger jin fak

enfam bota och ej annars lott forvärka. v. C ii. §. 4-

G. ß. Ea punienda funt crimina maxime, quae difficilli-

me pracca ventur. b) Quum quis in eum ftatum incidir,

ut praelidio legis Sc magiftratus fua tueri non poftit jura,

fuis fe viribus defendar «Sc ^vim avertat, ubi eminens eft periculum. i) Haec Sc alia, bene multa nofcere & in

ufus fuos convertere oportet juris interpretem. L. L.

civilium principia funt etiam vel univerfalia ex. gr Pa-

£la, ut obligandi vim habeant, fint inita libero confen-

fu;

f) Pceiiis adfici«ndi funr, q«i violant jura sliorurn, ratione hibita

diverfitatis jurium XX. 7. XXIV. XXXIV. LX. LX M. B. & Xvill. J. B.

g) v. I ra. R. B. ob«, differentiom iiiter hoinicidium voluntitiur» 5c

cufpofum XXXIV. M. B.

h) vid. % V. i) XXVI. 4. XL. 7. LH. i. M. B.

«0§ {§ SC®-

fuj i) vel minus univerfalia ^ex. gr. Pa£la reducantur ad

id, quod L. L. civilibus permiftum eft. /) Qui nego¬

tia fua curare non poreit, habebit curatorem. m) In res immobiles nemo dominium tenet abfolurum. n) In res mobiles in primis fungibiles abfolurum jus domino com-

petit. Res mobiles, quas quis bona fide & legitimo titu-

lo obtinuit, etiamfi a non domino, ab illo per evi&io-

nem aufcrri non poteft. o) Nemo jure poifeflionis pri-

vandus antequam dominus legitime probaverit fe habe¬

re jus poflidendi. p) Bona immobilia avita ruri lita po-

fleri retineant in familia conferventur. q) Contra¬

rius de rebus immobilibus debent publicari & fieri ob-

fervatis folernnibus, r) Mandatum efl: contrarius onero- fus.

k) Minus refte agere ridentur , qui pvseceprum legis de retidirione:

bur fite uran tvång och hfl de hoc paHo unice valere putanr, <Sc fpenfa-

lia contra&a 8b ebrio efl'e unicum contra&um, qui fit irritus t. IV.

7. G. B. Quod cnfus cum hoc principio conrenientes non paii modo

dijudicari foleant, inde forte fiuit, quod ignoretur quam latt pateat ufui

illius.

/) ^Regula. Judicialis 16: Fårord bryter Lag, quam, ur regulam juii»

multi refpiciunr, principiis noftrr legis ^repugnat.

tn) XIX. Å. B. confr. K. ,F. 7 Jun. 1749»

n) Finis L. L, efi: ne quis re fua male utstur & ne quid Hat in prijudicium aliorum.

o) Svi£lio; eft avocatio qua fit in judiciit. Rem evincere dicitur, qui eam ob jus, quod in en habet, a posftsfore ope judicis auf ert v» 1. 24

& 34 ff de evift. Frincipiii igitur legis nofirae contrarium eft quod diei

lolet: Hvar man fitt finner tager man det igen, v. Xf. 4. XU. 4, H.

B. XLlX. M. B. Hoc in eafu jus redimendi competit illi, qui res fuas amifit, non vero jus «vincendi. Ratio hujus principii cfl, quod difficüius

fit emtori fibi _{cavere, ne} deeipi3tur, quam priori domino, ne res fuas perderet. Finis legis eft ut vigeant inter cives commercia & ut tura fint

dominia rerum, quas legitime quis obtinuit.

p) r. LII. M. B. XVIII. j. B. I. 4. U. B. q) v. §. fequ.

r) v. IV. i. J. B. XVIII, I. Å. B. Secundum L. L. Upl, fiula

alla kjSpfaJta a tbingi aller at kirkiu givas ocb takas. Legis non ridetut

effe fenfus, ut orbitrio emtoris reli&um fit, ^utrum velit proclamare terrorn

---

Si ^*.7

fus. f) Ex hiSj qua? adtulirnus, principiis perfpici poteft, e-

am illorum efle indatem, ut fint generalia; necefle enim eft, ut habet praefat. Corps de droit FREDR. que lorfqu'on

a ecabli des principes generaux fur chaque niatier, ils

comprennen: rous les cas aux quells ils Ton applicables.

Ad ha?c principia adtendat, dum ita tert occafio, Sc judex

Sc causfarum patromis. Quem in procesfu praeftant ufiira

obiter oftenfiim efl in §. iL Quam late illorum pateat ufus in causfis principalibus dijudicandis optime demon-

ftrant exempla cafuum, quorum inveniri poteft analogia. t)

§• VIII.

Inter principia, ^quorum ufus per jurisprudentiam

civilem latillime patet, eft eerte hoc: Bona immobilia

avita ruri fita in familia conferventur, nec in aiienas

manus incidanr, Finis Sc ratio eft, ut ftnt ftabilirnenta gentis. De hujus principii bonitate relativa difputari

fsepe folet. Neminem vero conqveri oportet de reftri£lo

jure bona haec alienandi; nam Ii illi, in quorum bona

avita quis fuccedit illimitatum in ipfa habuiftent jus, fu-

gere potuiffent manus heredis, quem aequali forte Sc eo«

dem jure eadem accipere fas eft; nemo enim in alium

majus, quam ipfe habuit, transferre poteft jus. Plerisque gentibus-in deliciis fuit

Herediolutn, major um regna fuorum,

Quod proavus, quod avus, quod pater excoluit,

E Ne

emram nec ne. Qtbdarn exftimant b:ec verba : Jk.ill Kopiiren jorden offen- teJiin uphjrtda efte mor.itoria; Ted aliud fu ädere videtur ratio L: L. O-

misla proclamatione in damnism incurrere poteft etiaoi prtidentifimus, emens

terram alii anrea venditaru. v. IV. 4. f. B.

f) Nob. Ehrenftrdle minns re£te dicit, mandatum efte conrr. bene- ficum, deceptus principiis L. L. Rom. (cripftt contra principia noftr* legis.

#) Qu« aurecn loca legis cum nullo principio conveniunt, eorum extenfiva non adhibenda eft interpretatio. Sic ex. gr. locus legis XVI, 15^

J. B. Köp bryter legoßemmti contrariatur principiis L. L. 6t habendus in

numero exceptionum. conff. III. la Å. B. VI. 2. J. B.

28

Ne a familia alienarentur bona avita, cavebant ctiara

L. L. Judaicae v. Levir. C. 2$. v. 25. var¬

der fattig, ocb jåljer tig fina ßgor, ocb bans na (le ßyläman

kommer till honom ocb vill lhfat\ fä fkall han löja tbet hans

broder fält bafver. A prifcis ^retro temporibus paterni

foli amorem etiam habuifle regoi noftri incolas docent

L. L, anriquöc. u) Ab hoc ^amore in pofteros derivato

varia in farnilias redundarunt commoda, quibus confiil-

tum etiam voluerunt noftrae legis condirores, fupra me-

moratum fecuti principium. v. C. iX. 4. X. 2. G. B. II.

in _{i, a,} 3. XVII. i, 2, a. å. b. in. iv. i. v. 3. vi.

i. VII!, i. J. B. Quum autem hsec loca eidem innitan-

tur principio, inter illa eft analogia & interpreratio ex- tenfiva in cafibusnon decilis adhibenda. Sic ex gr. rationem legis X. 2. G.B. 1 jord eller bus ocb vatnvärk, ebvad tbe ä _egen, eller annars grund, bygde _{ävo, fom} man eller buflru förr eder under ächtenfkapet, ärft, a ger ej han eller bon gif¬

torätt

latius patere, quam verba, tu[o concludimus at- que adeo, ut neurri conjugum competat jus in aleerius

böria jure retra&us adquifira bördkjöpta eller in nom horden hjbpta jord. Narn quum ejusmodi terra, v. XVII. 3.

Å. B. V. _3. VIII. i. J. B., habeatur avira & loca, qutc de illa agunt ad eundem finem, ftabilimenta fcilicet _gen- tis, tendant atque cum fupra memorato principio ^cori- veniant, eandem de utraque hac terra oportet ehe legis difpofitionem. v) Sic ^nec marko competit jus permu-

tandi, oppignorandi 3c vendendi uxoris jure retra&us ad-

quifitam terram fine illius confenfu declarato, eo, quem lex praefcribit, modo. XI. r. g.B. De hac terra va¬

let etiam quod lex praefcribit III, 1. j. B. Ej ma man dr f ve¬

tt) Sudcrm. L. J. B. fl. 4. Å. B. fl. 1. Hel fl L. J B. fl. 1.

v) Quornodo in divifione hereditstis ilii conjogum cui non eompe-

tlt jas in hane terram fatisficiatur, vel numerata pecunia, vel sIiis rebus

intmobilibns, rations habita pretii bürde eher kjöpejkillingen, docet le*.

«0§ 25 SlS» 2>:

evfve ^- jord ^a Landet emot bus och jord i Staden fkifta.

Qiiomodo intelligenda flnt haec verba non fugere poteft

illum _, qui. perfpcdlum habet cum quo conveniant prin- cipio. Olim plane prohibiturn erat vendere terram avi-

tam antea non oblatam confangvineis fäabernes frändom fädberne ocb mödbernes frändom modberne. C II. J. B. L. L.

Hodiernis legibus fine praevia ejusmodi oblatione vendi poteft, agnatis paterna, cognatis materna retrahendi jure conceflo VI. i. j. B. Quum fatalia ünt ftridtiflimi juris &z depofnio pecuniarum fit adtus judicialis, non videtur bifputandum effe de mente legislatoris, Ted judi-

candum fecundum verba. Sunt igirur multae rationes,

qua! fvadeanr, ut credamus legis efle fenfum vel pecu-

niaskopefki Hingen ^{^} vel probationes depofitionis levis pd in¬

fatta penningar coram ipfo judicio proferendas efle in¬

om natt och dr ifrån trsdie upbudet, atque adeo, ut non fiifliciat citatio & depofitio extrajudicialis, inträ hoc tem- pus fadla. x) Quum autem de fatalibus & folemnitati-

bus necefFari-is lex non prcecipit, eximium uflnn prteftat cognitio principiorum, qtiibuscum conveniunt loca legis,

de quorum intentione dubitari fölet. Exemplum praebet

§„ 2. C. V. Ingen bafvc vald, att börda en del aj tben äifvc jord, fem i ett kjop fa/d år, tber ej både of verens- kommu tbet att ßilja. Qui contendunt horum verborum

eum eile fenfum, ut rerrahens femper debeat pofcere

totam terram & rorum illius coram judicio proferré pre- tium hela kjöpefkiHingen, non adtendere videntur ad hujus

§ convenienriam ^cum principiis, quibus innititur jus re- tradtus. Legislator, cui curae fuit, ^ut bona avita in familia conferventur, jus rerradtus confangvineis conceflit. Hoc

E 2 jus

x) Natt och är vocari fo!et onnus juridicus

qui conftat $66 die bus, v. Rabenii i, Line« juris p. go. Si fuerii annus intercaJari» Skottar coiifiat 367 diebus. In Cap. ii. J. B. L. t. dicitur dagb natt och äir\

in Cond. R. 27 Jun. 172,0. bafvc bördemnnen dag, natt och uhr ifrån fidjta

upbudet. Dies civilis eft fpatium 34 hörnrum & fic includk etism r.cSem.

30 55 Sc*»'

jus eft fnter jura familiae, fundatum in jure hereditatis.

Propinquior heres prsefertur remotiori, Gradu pares fu-

am quique portionern retrahunt. Si praedium dividi non

poteft, jus redimendi cornpetit illi, qui potiorern pofth

det partem; & fi äquale plurium fuerir jus, forti res com- mittenda. Emtor & rerrahens confiderantur ut una per- ion a moralis, & res foli avira vel tota, vel _{pro rata parte}

redimi poteft, prout extraneo, remotiori, vel aeque propin- quoconfingvineorraditafuit. v.K.U. 1756. Quurn igiurrcon- fangvineus ab aeque propinquo jewnßyld retraheredifcupit ab

illo emtam avira.m _terram, quse dividi poteft, non habet jus retrahendi nifi partem [en del), <Sc quidem pro rata,

refpe£tu habito, tum ad fuam, tum ad emtoris cum ven- ditore confangviniratem. Siatuem jus non habet retrahen¬

di nift partem, nec plus in citatione poftulare debet, nec

majorem deponere pecuniarum furnmam, quam qute illi refpondeat parti. Injurius in legislatorem cerre eft, qui contendit, eam efte legis meutern, 11t aliquem oporteat po¬

ftulare id, ad quod nullum habet jus. Quum aurem terra dividi nequit, jure fuo ^non uti poteft rerrahens, Ii refidua

pars emtoris fuerit major illa, quampofcir. Si minor fuerit

habet jus illam redimendi &ficdupplex nancifcitur jus& rerra- clus & redem t io nis bordsrätt och Ibjmngsrdtt. Redemtio enim

terrae, ad quam retrahendam quis nulluni habet jus, non vo- cari debet retra<ftus börd. Reftat igitur, ut disquiramus quo modo intelligenda lint verba §. 2: tber <7 bade bfverenskomma

tbet at ß.ilja. Ubi coheredes jemnfkylde ftinr & retrahens Sc emtor,ab hujus arbitrio peodeat oecefteeft, fi retinere velit partem v. § 4. ej. C; ratio enim lestis in urraque § eft eadem:

ne quid fiat in deterimentum emtoris, qui fine dubio coram

judicio declarabit voluntatem fuam. Quo facto oportet retra- hentem, vel pecuniss in promtu habere, vel ante ternpus e-

migrationisfolvere, quod aequius videtur, v. K.F. 1766. Ali-

ter exiftimantes, quia odiofas putant has L. L. nonperpen-

«iunt, judicandum eile: non dejußitia, jedfecundum jußitiam legis.