ARISTOPHANIS QUA3 INSCRIBITÜR

DE COMOEDIA

ARISTOPHANIS QUA3 INSCRIBITÜR

ΙΠΠΗΣ

DISSERT ATIO,

QUAM

VENIA AMPL. FAC. PHILO S. TJΡS AL.

P. P.

Mac.

CAROLUS AUGUSTUS HAGBERG

ΕΤ

GUSTAVUS MATTHIAS ROSLING

βTIP« HEIMFBLDT, TJPLANDI.

IN AüDIT. GUSTAV. DIE X DECEMBR. MDCCCXXXI.

Π» X. M. S.

P. IV.

U Ρ

S

A L I

iE,

EXCUDEBANT ^{REGIJE ACADEMI/E} TYPOGRAPHI.

THEOLOGLE PROFESSOREN, THEOL. CANDIDATEN

PROSTEN OCH KYRKOHERDEN ÖFYER

TIERPS FÖRSAMLING

HÖGÅREVÖRDIGE

^OCH VJDTBERÖMDE

««•JON ARY. WINBOM

SAMT

PROFESSORSKAN HÖGÅDLA

»»

MARIA SOPHIA WINBOM

FÖDD F L O R I Ν

helgas dessa blad

såsom en

ringa tacksamhetsgärd

vårdnadifallt af

G. M. ROSLING.

£ η Iß ^u IH i« o ϊ c r

h β 1 _{g a}

d

t

af

Sonlig kärlek öcli rördnad.

NIK.

Glöm

ej

att

ät din Daimon offra fSrstlingen;

En skäl! en skäl! din Daimons skäl den Pramniskt.

DEM.

Pris

dig! ett ljus,

o

Daimon, gär

^{nu opp}

får mig!

NIK.

Lät håra.

DEM.

Tänk om in till

Paphlagonen

nu

no. Du skulle smyga, men

han snarkar, stjäla bort,

Oraderna?

NIK.

Hvad

säger du? jag vägar ej;

Den

gode Daimon kunde dä helt lått bli ond.

DEM.

Port!

gä! jag skoter undertiden kannan sjelf,

Och

fuktar mitt fårnuft,

att

slugt jag tala mä.

NIK.

Hur

högt den besten snarkade och dundrade!

Han märkte icke hur oraclerna

jag knep,

Pä dem han

rufvade sä väl.

DEM.

Du vise man

Tag hitj jag läsa vill! slä i, slä i9 med fart!

\χμενη{. ot it τον ωπο των

ävctitvigctiwv

ειπον' πξίμνον γ»ξ την νφισνν κ«λ*·

τιν' άλλοι it uno ϊΐξκμνχ ειπον · Τίρκμνη

ie

οgas εν τ$ Κctgix οινοφοξον,

ν. Iii. Auetore iterum Berglero

interpunximus:

τκντ\

'Ar«/

r*

άχιμονΜ

iiio'X

οπωε μη τινξομωι

χροχοίωιμονos.

IV.

Η

34

' /

._ _ Λf » V? » >A » V > /Λ ανυσα* τ*. φέ/> /Λ», τι up εν εστίν χυτό au

τ./ Τ\\ '* \ ® ^/ /

» Äoytu. aos συ μοι το στοτηςιον τκχυ.

ΝΙΚ.

/Jeu* τ/ φησιν

ο

Χξητμόε;

ΔΗΜ.

ετεςοίν εγχεατ*

ΝΙΚ.

«« ΤίΓί"

Koylois

&εστίν ετεξχν εγχεον*

ΔΗΜ.

Ζ

Buku

ΝΙΚ*

τI εστι'γ

ΔΗΜ.

dcV

^re _{ποτίΤιφοε.}

ταχύ*

ΝΙΚ.

βΆλλΖ

y*

ο

Buxis

εχξητο τω

ποτηξίω.

ΔΗΜ.

Ζ

_μιχξε

ΤΙχφλ

uyoov,

ταυτ' εφνλάττον πάλα

t, τον 7ΐε(Η ^{σεαυτου}

χςησμον 泥ωοων\

ΝΙΚ.

ηηϊ ΔΗΜ.

ivruZB'

ενεστιν_> χυτός ως

οίπόλλυτα*.

ΝΙΚ.

xcc<

ΔΗΜ.

ο7Τως; ο χξησμος χντι*ξυς

λίγη,

ocs πξωτοο μεν

στυππειοσϊωλης ylyvετuι,

οε ΊΤξωτος

εξει

της

πόλεως τά σΐξοίγμχτχ.

τ. 133» « B«*'. Bacis fult antiquissimus vätes

Boeotius, cujus

offtcola Cleonem habuisse dicitur. Vide infra v. 997.

35

Nu låt ^oss fe,

hvad hår kan finnas väl

for

godt.

120. O idel Gudavirhet!

bägarn hit gesvincft!

nik.

Se hår! hvad

såga Gudarne?

dem.

Annu en tår!

nik.

Annu

en tår? står det uti oraclerna?

dem.

O Bakis!

nik.

Hvad står

på?

dem.

Fort hit med

bagaren!

NIK.

Den Bakis

måtte ofta titta uti bågaren.

dem.

Du

gömde då, du lede Paphlagon! så val,

Får egna

oden båfvande, din bok,

nik.

Hur

så?

dem.

Här står att läsa klart hans

undergång,

nik.

Och hur?

dem.

Och hur?

ty här rakt

ut

oraclet säger

oss·

Hur

först och främst det blifver

en

blånmånglare,

130.

Som slår sig på att skota statens ärenden.

V. I29. ΈτυττΜΐβπωλΐ)ί. 'Στυπηνχ vero SUIlt xxvmßtvx λ/»«. Eu- cratem pistorem

eaodemque

vrvnwtmt renditorem

tangit fa.

1. Aristo·

phanes.

Cfr. infra v» 254»

36

ΝΙΚ.

tis

ούτοσ)

στωλης.

τΐ τούντευ$εν'} λέγε.

ΔΗΜ.

μετά

τούτον

αύ^ιε 7ΐξοβοοτο7ΐωλ·ης

osvtaqos.

ΝΙΚ.

Jtjo τωόε

7ΐωλοο.

κοόϊ

τί τούτον

χςή Ttct&elv

ι ΔΗΜ.

κςοοτείν

> εωε

άν

ετεςοε

άνηξ βόελυξωτεξοε

οουτου

γένητοίΓ μετά όέ τοοντ' άπόλλυται.' ίττιγίγνετοοι γάξ βυξσοπωλης

^ο

ΐΐαφλαγων,

άξποι£, κεκξάκτηε, Κύκλο βόξου φοονην

έχων.

ΝΙΚ.

rov

7ίζοβοίτο7ίωλΥ\ν

ψ

άξ άσίολέσ^ούΐ

^χξεων

V7T0

βνξσοπάλου

^;

ΔΗΜ.

π} Δ/\

ΝΙΚ.

ο/μο;

Jέΐλοοιοε.

Τίό&εν

ουν

άν

^ett

γένοιτο πάλης εΐε μόνος;

ΔΗΜ.

ετ

εστίν εις, ύπεςφυά τέχνην έχων.

^

ΝΙΚ.

έίπ, άντιβολω, r/i"

εστίν·, ΔΗΜ.

ί'/τΤύο;

ν. ι?2. πξοβχτοπωλη!

Jivngof* Vel Calliam

vel

Lysicletn

hoc loco innuit poeta. — Erat saltem

Lysicles

π§οβχτοπωληί teste

Hesycbio, aliisqae.

— xtus

Jx^axJWo

Αυσικλη^ γημ-xs

'Ασπχσιαν

την πο§*ην. He-

sych, apad Kasterum.

37

NIK.

Det var den

första manglar

en;

nå vidare!

DEM.

Och dennes

efterträdare

^en

boskap smånglare,

NIK.

Tvä

månglare! Och hvad blir dennes ändalijckt?

DEM.

Han står

sig, tills

en annan

ännu större gok,

An

han3 blir

staten

skänkt; då

ger

han sig:

Då träder _{opp en}

Paphlagonsk hudmånglare, 7/w/> g^hnlfi grof i målet, som ett brusand' haf,

NIK.

Och

boskap smBnglar'n, skall då slutligen bli qväst Hf denna månglaren?

DEM,

Ja visst.

NIK.

Ve ^arme

mig!

140.

Hur skall

man

få sig än en månglare, blott en?

DEM.

En fins

det

qvar, en

mästare for allihop.

NIK.

Och

han, hvem är väl han?

DEM.

—.. · --■

Ja han!

v. 137. κυκλοβοςχ. —

Torrentis

nomen

teste schol. cfr. Ach,

v.

379

ubi de Cleone:

Ίιυίη

xurtyhumft

y.s κκκνκλοβοριι» κκχλν/t».

38

NIK.

νη·

Δίοβ.

ΔΗΜ.

άλλαντο7ΐωλγ\ς

εσ&

^c τούτον

εξολων.

NIK.

άλλαντο7τωλης;

ω

YloasiL·', rfc

τέχνης,

φέξε,

7Του τον

άνΰξα τούτον έξευξησομεν;

ΔΗΜ.

ζητωμεν

αυτόν.

ΝΙΚ.

αλλ' cJi 7ΐςοσέξχεται ,*

rectrec

&ε7ον,

εις

άγοξάν.

ΔΗΜ.

α>

μακάριε άλλαντο7ΐωλα, Jeu^o, Jeu^',

^ω

φίλτατε, ανάβαινε

σωτης τη

7ΐολει

και νων

φανείς.

ΑΛΑ.

%

rΙ εστι; τι με

καλείτε

ΔΗΜ.

gXS·1, ivflf zrt/5y,

«V

βυτυ%^ν «Τ, κα! μεγάλα

^ς

εύ^αιμονεϊς.

^·

ΝΙΚ.

iSv

,

κά&ελ^

αυτου τουλεον,

κ«}

του

Sscu

τον χρησμον αυτόν

άνα^αζον

ως εχεν'

έγω S* ίων 7ΐξοσκέ·^ομαι

τον

Παφλαγόνα.

V. 145· »**«/ xuru

Sttov.

^—

Τ*ί ίξχιφνηί

φχινομινχ:, xrut ίλιγον

χχτκ 3"11 od ωφ&χι, χχι ivti rwv ε%χιφνν\5 ^{γινομένων, rxneiv} ευκχΐξυα iai·

φχινομονων, lectrx Sno^v ίλιγον·

'Εττίΐ

*y ««<

ό

αλλανϊΌτΓΛίλνί

χιφνιλεν

39

XI κ.

NB

säg

^j

jag ber !

DEM.

Den som skall honom stortå ar

korfmanglare.

χι κ.

Korfmanglare? Poseidon hvilken ädel konst!

Men

säg, hvar står den

mannen oss

till finnandes?

DEM

Det blir att soka.

NIK.

Här! se

här!

nu kommer

hanr A! Gudarnes tillskyndelse, till

pass.

DEM.

O hell!

Korfmanglare, kom hit, kom hit, ifw

ö DffW

rf/g hit du statens räddare och vår!

AGORAKRITOS.

150

Hvad nu? Hvi

ropen

ff på mig?

DEM.

Kom hit och

häry

Du

lyckans gunstling> lyckans sälla skotebarn.

NIK.

Tag bort hans t råg och korfskinn! Gudarnas beslut,

Berätta se'n

for

honom

rigtigt och bestämdt.

åtar gar

ocå

paj-jar

på vår Paphlagon.

ßu\o/ut*, μ·η

irpotr!oxif<r}ifft

txiQucrii^t iiwtf*

ékt

VfOffifXtrcti, w χίξ hut* $ao* ht

iyogu*. SuidaS.

4°

ΔΗΜ.

åye $ή,

^συ

καταΒον πξωτα τα crxeutj χαμχι'

επειτα την

yvjv πςόσκυσον« και τους Β'εους.

ΛΑΛ.

ιίου

' τΐ ^έττινi

ΔΗΜ.

ω

μακάξι,

^ω

πλούσιε' Ζ

νυν μεν

ου$ε)ς,

αυξίον

$ νπέξμεγας'

Ζ των

ΆΒηνων ταγέ

^των

ευΖαιμονων.

ΑΛΑ.

τι μ, ω

yyaB\

ου

πλύνειν έας τάς κοιλίας

^♦

ϋύύλεΊν τε τους

άλλάντας

>

άλλα καταγελάς',

ΔΗΜ.

Ζ

_μωξε,

ποίας κοιλίας', $ευξ) βλέπε,

τάς

στΐχας όξάς

γε τωνοε των

λαων.

ΑΛΛ.

C <Ν»

Οξω.

ΔΗΜ.

τούτων

απάντων

αυτός

άξχέλας

^εσει,

και

Ttj? άγοξάς, κα)

των

λιμένων,

^{και της}

Πνυκός.

Βουλών πατήσεις, κα)

στξχτηγους

κλαστάσεις, ίήσεις, φυλάξεις,

εν

ΓΙξυτανεΐω λαικάσεις.

ΑΛΛ.

tyω ;

ΔΗΜ.

συ

μέντοι' κουήέπω ^ys πάνΒ" οςας/

.

156.

xgoanitrov.

Cfr. Plat.

ν. 77Γ·

4 V

DEM.'

Lägg fort på marken ned ditt pick och pack min vän%

Fall ned och tillbed

jorden se'n och Gudarne.

AGOR.

Se så — dn se'n?

dem.

Du

salige, du rikt begafvade!

0 du ^som är ett intet _nu,

i

morgon

allt.

Du

hofding i Athen det trejallt lyckliga i

AGOR.

s6o. Låt

mig i fred få skölja dessa tarmar här,

Min vän! och

sälja kor/var, drif ej gäck med mig!

DEM.

Fy! tala ej

om

tarmar, vänd dig hit och

se,

Säg

ser

du dessa rader utaf folk?

NI K.

Jag

ser.

DEM.

Se dessas herrskare du blir ock herrskare 1

folkfSr samlingen, i hamnarna och Pnyx;

Du

spjernår Rådet och fältherrar kniper du%

Oth binder

dem; ditt lusthus Prytaneum blir*

AGOR.

Hvars? mitt?

DEM.

Just ditt: än skådar du ej alltj klif

^opp.

v. 167. xXxFxarttr.

Metaphora

a

pampinando

capta.

λχίχχτιΐί. — Mxg ναβνοιχν pro

ίβιννησΜ.

IV.

42

αλλ' εττανοίβη&ι

καττ< τουλεον

ro<U,

κ«ί κάτιδε

^Tees

νήσους οίποίσχς

εν κύκλω»

ΑΛ.

καΒοξω.

ΔΗΜ.

Ti

SotIf.

ΤΚμ7ίΟξΜ%

KCC}

^TCCff

OÅKOtSaSr

ΑΛΑ.

syxys·

ΔΗΜ.

7T6US· ουν ου

μεγοίλως εν^αιμονεΊς;

«Ti νυν rev

οφ^αλμον παξοίβαλλ' ε)ς Καξίαν

rov

Ssfciov,

rov

λ

ετεςον εις

Χαλκηδόνα*

ΑΛΛ.

ιυάοίΐμονήσω. y\

ει

^ιαστξαφήσομαι;

ΔΗΜ.

ουκ* οίλλα

λα

σου raurce

πάντα

πεξναται·,.

γτ/νει

yd

ς,

dos

ο χςησμος

ούτοσ) λεγει,.

Λ\ήξ μέγιστος,

ΑΛΛ.

>/· » J * \ ~ } ν

ειπ εμοι, και πως syw

άλλαντοπωλης

ων,

άνήξ γενήσομκι;

ΔΗΜ.

λ' αυΥο γοίξτοι

τούτο και yiyvsi μέγας,

ότι* πονν\ξος,

καζ άγο^οίς ε},

και

^ξασίς.

ν. 169. ixxvocfaSt,

ludicre Aristophanes. Agoracritura,

e mens*·

fartoria tamquam e

specula insulas lustrare facit.

v. 174.

Χκλχηίονχ,, rectius forsan legitur Χ«λ^λ»«

^quam

Χα

f.

χΐ)$ονχ. Chalcedon

enim

fuit sub ditione Atheniensium,

et

veetiga-

lia inde Athenas venisse constat. Hac forsan

respicit illud*

Klif bara

opp ρa

detta traget hår, min,

van, .

170.

Tag denna svårm af öar i betraktande.

ÄGOR.

Jag

ter.

DEM.

Huad ser du? skutor visst och varttlram.

ÄGOR,

Precist ί

DEM.

Nä år du icke

lycklig med besked f

Vand bara nu ditt

högra öga bort ät Karien;

Ditt venstra äter

gent emot Chalkedon

—»

vand.

ÄGOR,

Min sann en vacker

lycka, till att glosögd bit!

DEM.

Nej f

ser

du, detta allt kan dit förtjena pä

t Du blir en

gäng, sä lojva dig oraclerna,

En

rnåktig

man*

ÄGOR.

Omöjligt! såg hur kan det våt

Bli karl

af

mig, en arm

korfmänglare?

DEM".

180. Se det

år knuten, der for just skall du bli stor,

Att du en

usling är, gatstrykare och oförskämd,

v. seq. Quid vero

Ätheniensibus

cum

Carthagine? Nihil

vero

ira-

pedit quominus Agoracritus

strabo fieret

quum

has urbes

^una

intue-

ret, nam in duabns Asise roinom extremitatibus sitas sunt, una ad

meridiem altera vero ad Boream.

v. 179.

'Knig

γιντισομχι. Cfr.

infra

V.1352..

44

ΑΛΛ;

ουκ

ά£ιω

γω

'μαντον

ισχυειν

με<γαΙ

ΔΗΜ.

i/ f < ν Λ' f * ' /x* »'κ

ο;μο;, τ; Tior

εσθ,

or; σοουτον ου

α£;ον;

ζυνειόεναι τ'ι

μαi

όοκεΊς ^σαυτω καλόν,

μων εκ

κάλων

st

KoiyaSwv;

ΑΛΛ.

μα τουff

Βεους,

?;/* εκ τΤονηξων

γ\

ΔΗΜ.

<w

μακάξιε Triff

τύχης, οΐον

TrktfovSas ayafyov ek

τοο

πςοόγματα.

ΑΛΛ.

αλλ\

ω

'yåS\ ο'υόε

μουσικην

εσΐϊσταμαι,

πλην

γξμμμάταν

⁹ και

ταύτα μεντοι κακά ^κακώς.

ΔΗΜ.

τουτ; σε

μόνον εβλαφεν,

οτι κα; κοοκοο

κ«κ£ί\

>j

Srjliöcyayla

yag ου

σίξός μουσικου

ετ εστίν

άνόξος,

cu

Je χξηστου τους: Τξ<?7ϊους,

αλλ! ek

άμα&η κα) βόελυξόν. αλλά

μη

παςηί ά

^σοι

όιόόασ

Ιν Tok

λογιοισιν

οι

$εοι.

ΑΛΛ.

ar»*·

όητά φησιν

c

χξησμός;

ΔΗΜ.

ευ,

ν>) rot3i Stopff,

ν. τgg· ΐ">*ϊ*'χνν> artes qua

ad humanitatem pertinent. Schol.

rt [λχιικψ rijv βγκνκλιον vrxifaiocv φη&ι* γξχμμχτχ

fa

r« rrgur»