MAJESTATEM DIFFERENTIA

DIFFERENTIA

INTER

MAJESTATEM

ET

Quam

Ven.. Aftip. Fac.. Phil. Upfal.

Preside _,

DOCT. PET RO N1COLAO

CHRISTIERNIN,

Log. Met. Prof.. Reg... £r Ord,

Publico Examini Juhmntw

Andreas Laurent. Fahnehjelm

Srip. Helmfelcj,

In Audi t.. CaroL Maj. D.. 14;. Febr,. 1776,.

ÜPSALIAE,,

Typis FDMANNiANISe,

Afetaphyfici efi de Jupremo docere Numine,

^ _ut

intelligant homines, qpid colere jubeantur 5

Λtqye intelligant, ita ut non inviti fed lubentes co·

länt-, ut ne oneris,Jed beneficii loco babeant, ^age-

rs & _evgft Deum & pvoptev Deuiti; conve?iiätit«

Bilfinger

§. I.

Prooemium.

Uc ^{ante ad Gloriam omnia} obftriåi, ad ^{Divinam creati} illam ^fumus, totis viribus iilu- ^{atque ideo} ftrandam; ita nihil omnino melius ^nos excitare porerit ad hoc noftrum officium exfeqvendum, qvam fedula meditatio Majeftatis Dei eminentiflima? ^, utpote qva? eil fons & mäter gloria?, a creaturis patefacien-

d#. Certe Majeftas Dei eft infinita? Ejus eminentia; ful«

gor, qvi oculos non tam corporis, qvam mentis per- flringit, & reverendam ac timorem Dei generat, nos- qve totos glorificationi Divina?, in omnibus noftris co- gitationibus, conatibus & operadonibus mancipat. Spe-

cimen ergo academicum editurus, nonnulla de difFeren-

tia Majeftatem inter Divinam & Ejus gloriam coramen- tari vollubuit; qvas meas meditationes leves, in ^argu-

roento nobiliflimo, B. L, in meliorem digneris inter- pretari partem.

§·

Qvtd ßt in gener e Majefias, expenditur.

Maieftas, apud Politicos, fummam aenotat ubique

in civitate poteftatem. Dicitur vero ha?c fumma pote-

A ilas,

2 De differentia int ^er Majeßatem

ilas, majeftas, qvia in eivitate nihil eft aeqvali ^, multo

minus majori, veneracione dignum, Majeftatis titulo er¬

go illud inftgniiurqvod in iuo genere adeo excelfuna*

& venerabile eil, ^ut nihil qvidqvam eo refpe&u ^ma¬

jorem culium Sc obfervantiam mereatur. Duo autena maxime £imt, _quar iummam in anirno excitant venera- donem, nimirum fumma aucloritas, & fumma virtus.

Summa porentia & fuprema jubendi poteftas, cui refrän¬

gen nefas eil, conftituunt audlcrkatem; cum harc effici-

ant, ut qvis mereatur adfenfura qvoad illa, qvae dieit.

Sc obfeqvium qvoad ea, qv® imperai. Virtus autem iapienti benignitate praecipue abiolvitur. Benignifas eil promtitud-o aliis perfe£tiones conferendi ^{; cum} iapientia

aurem conjun&a > in adplicanda benignitate ohiervat ^con-

venientiamne in indignos Sc bonitate abutentes adeo-

qve rigore, q vara ben.eficen.tia digniores ³ qvidqvam bo

m profundatiHV

§· 3'·

Majeßas meretur venerationetn mtevnam if externam.

Veneratio, qvam nuper dixi auftoritatem Sc virtutem

comitari, duplex eft, ^externa & interna. Externa ab«

folvitur fubmiftione Sc obedientia ei prseftifa-, qvi ma- jeftatem poftrdet,. Sc q vi dem fuhjecHone, qvse opetibus,

verbis Sc geftibus fignificat;*. Interna auero terminatur

animo devoto Sc addidto, obfervantia, arrore Sc culfu»

Frioris fundamentum eft au&oritas; ei enim 3 qvi audio-

ritate

cjf Gloriam Divinum»

Tltafe pollefj obfeqv.ium prorfus debetur, ^{c ρ en} bus, ver- bis & geilibus, prceciife qvatenus hac autoritäre polier.

Poilerioris vero fundamencurn efl virtus: audlcrifate énlm

pollens Defpota vél tyrannus, ejusqve rnalevoli miniflri,

terrorem & metum civibus qvidem incutere, honorjficutri

ta men de fe judiciurn,, in a-ni ^trio nullius excitare valent.

A ^t qvi iimul pronus efl ad confetendas aliis perfedbo-

nes, atqve in adplicanda benignitate fapieoter obfervat convenienrtam, ne benevolentia ab indigno impune in

abufum trahatur contemnaturqve- hic inqvam ^, non po·

teil ^{non a} qvoiibet rnadlari ipontanea animi fubmiffio-

ne, obfervsntia, amore & cultu. Ergo qvi fummam di-

gne aciminiilrat majeilatem, non modo ^{externara mere«}

tur venerationem, fed & internam obtinet _eamqve ma¬

xima m _, qv^ a iubdito poteil unqvam proficiici.. Virtus

namqve mäter gloria? eil, qvod ei jure debetur.

§■ 4.

Talis Majefl as Deo compttitJ

Hasc breviter & generatim didla, Γι ad De um adplica-

mus, iole clarius patebit, fulgere Eum majeflate omni-

no iumma, Dependet ab Eo totum hoc univerfum, _qva

omnes fuas partes, maximas, minimas, tam in prima produdfcione, qvam in iimulranea & iuccefliva rerum

difpofrtione. Totum ergo hocce Ipfius (proprium eil.

De proprio vero habet qvilibet plenarn poteilatem pro arbitrio difponendi. Deus itaqve plena gaudet poteflate

pro arbitrio difponendi de foto hoc univerfo, de Omni¬

bus creaturis, & rationalibus & irrationalibus, ^tam de illa»

A 2 rum

4 De differentia inter Ma ^je flat em

rum fubflantia, qvam a&ionibus; idcoqve Ipfi compe-

tit imperium independens, abiolutum & illimitatum, in

maxima & minima hujus univerfi, cui poteilati refragari

nefas omnino fit. Habet _praeterea omnipocentiam, ita ut

pofiit exfeqvi omnia, qvas unqvam mandat, exigit & ^re-

f radialis minatur; nihil enirn £i eft impoilibile. Ha¬

bet ergo fumroam aucloritatem. Nec minus in Eo fu- fpicimus fummam virtutem: fulget namqve infinitis per- fectionibus, _{qvte omnes} in hoc ^uno qvafi concurrunt,

ut creaturis fapienter fe benignum gerat. Si qvis alius,

certe ille _pronus eil, q vi aliis conferat perfectiones; fa- pientia taman Ejus cavet, ne beneficia ab indignis prae-

fra£le conculcentur, qvando rigore, qvam beneficentia

Ejus, digniores fefe reddunt. Hinc qvatenus indepen¬

dens omnitudo perfectionum Divinarura ad res condi-

tas refer-tur, Deo tribuitur Majeilas, vi cujus fupra o-

mnes res longiffime eminet, omnia autem Ipfius domi-

nio neceflario fubfunt, omnesqve fpiritus imperii Ejus

cives atqve in dieione & jurhdiclione Ejus iunt; Ipfe ve-

ro nec fuperiorem, nec sqvalera, ^nec exemtum fuo im- perio aliqvem in ampliffimo rerum exiftentium ambitu sgnofcit. ^,

§. S·

Oy·od formalis ßt Gloria Deiy jnonfiratur.

Gloria, definiente Cicerone, a) eil illuftris ac per- vagata multorum magnorum, vel in fuos cives, vel in

omne

β) Cicero dé divinatione 1, 2*

cf Gloriam Divinam.

omne genus huraanum farna Eoeritorumj vel, ut ait Illa-

ftris Wolfius: b) eil confenciens laus bonorum & perito-

rum , ieu bene judicantium. Hinc Gloria excelleniem perfeftionem & virtutem veram fignificat, trahentem ho¬

rn i nes in admirationem, amorem & ®itimationem fui.

Ejusmodi enim fenfu vel gullu animus humanus a natura pratditus eile obfervatur, qvo benevolos redamamus, inge-

nio pollentes & fapientia preeclaros honoramus, eosqve

aeilimamus in qvibus apparet virtutis & perfe&ionis fi-

gnificatio, qvoqve etjam oppofita averfamur & indigna-

mur, Hoc interno & involuntario fenfu, nititur uni-

verialis benevolentia, amor & exiftirnatio eorum, qvi

cum bonitate virtutes intelleåuales rationisqve vim con- jungunt, afque mentis & corporis pr®ftantia funt illu-

ftres; ftudium deniqve iis piacendi, ipforumqve appro-

bationis & laudis ardens defideriurn. Harum vero af·

feclionum pnecipuum objeilum Ipfe Deus evadit, qvam primum Ejus majeilatem & ingentia beneficia intellige·

re difcimus. Is enirn hac relatione ut infinite amabi-

lis & adorabiiis nobis apparet, cui competit intrinfeca

illa dignitas, per qvam omnibns rebus anteponi mere-

fur. Eundamentum igitur Glori® Divin® eft, qvod ^non

folum ob infinitam natur® excellentiam, fed & ob im- menfam beneficiorum magnitudinem, Deus fummo ho-

nore & cultu dignus fit. Ad Deum itaqve plenius cog- nofcendum, non tantum eilenti® & adtributorum Ejus,

fed & cperum notitia reqviritur, qvae fingula, nifi ex-

A 3 ftitis«

b) Volfii Comp. I, N» & G. 127*

i

é De differentia t fiter Majeßntem

fiitiiTcnt, ^rec religionis culiusqve Divini ulla foree uü-

lilitas,* nedum neceilkas. In Deo qvippe reiigioil cui-

tores fufpiciunt rerum omnlum au&orem & rediorcm, qvi totum mundum ejusqve variam difpofitionem in fua independenti pofeüate babef., fuoqve fapientiflimo con- jfilio fingula ad fines fuos dirigit. Gloria itaqve Dei pra?-

cipue a createris rationaübus peragitür, in ilncero ^arno-

re, grato animo, fiducia, patientia, precibus & fuppli- cationibus, qvibus omnibus animi affe&ionibus, Divi¬

na omnipotentia, omniicientia & inexhauila bcnitas, pro

creaturarum modulo agnofcitur & extollitur. Hinc Glo¬

ria Dei formalis non abiblvitur fola notitia perfeciio-

num Divinarum, Ted & fimul confiilit in a&ionibus Ii»

beris internis & externis, ex convivbone vel _pet fvafio-

ne de perfeftionibus Divinis oriundis; & ita ad illana pertinet araor, cimor, fiducia, invocado, ^gratus ani-

mus, laus & celebratio Nominis Divini, & verbo, o*

mnes illi a£tus, qvibus cultus religiofus privatus & pu- blicus abfolvitur. Et qvoniam Deus non fantum omnia

eondidit & difpofuit, qv&cunqve prater Ipfum exifhint,

fed & in rebus _qvoqve fingulis au&or eil omnium, qvibus exfplendefcunt ornamentorumj fimul ccnftat, qvam k-

tiflime patere debeat gloria hseceej qvodqve triftibus

laetis eventibus pariter locum habeat. Ex accurata vero con«

fideratione relationis inter Deum & creaturas intelligen¬

tia ac felicitatis cupiditate prreditas, nihil magis manife-

ftum eft, qvam beatitudinem creaturarum fummam &

perpetuam, in Dei communione, cultu & glorificatione,

uni-

of Glorlam Dlvinam. ₇

nnice fit a ra effe, neqve fine Gibris Divince ardenti Ze-

lo & iludio, ulfam homininxr ielicitafero fperari, multo

minns obtineri poffe. Placuit ergo fupremo rerum o- mninra Moderatori, crcaturas ratione prsditas, ad fuäi Majeftacts cuitum & jucundiilimam frukionem produce»

re, ut fierent perfefts, bests & ianGse Ipiius approba-

rionis araorisque cotnplacentize objeåa, & Ipfius del ^k is;

ka ut bonitas fimul & knakas Del Ipii creandi motiva fuppeditaverint.

§, 6.

Qvod Gloria Dei ^externa fit etjam ohjecliva ^, ofienåitur.

Ut Dens hane Gloriam formalem ieu inbjekivam,

q va per efientialem fuam Majeflatem dignas eil, a cre- aturis rationalihus obtineret, necefie fuit ut ejusmodi pro- duceret objecla, ex qvibus fumms & infinit® Dei per- fefliones intelligi Se colligi poiTent. Inde ovitur illa

Gloria, _qvam Philofophi objeflivam nuncupant. Nulla

enira ^tam exilis, tam contemta, tam proje&a videtur

creatura, ex qva in nexu cum aliis, ad creatorem non liceat concludere. Jam vero exiilunt innumerabiiia fpe-

cimina in omnibus & fingulis animatis, inanimatis, ^o-

mni loco omni tempore obviis crcaturis, qvibus abfolu-

tx Dei perfectiones, entibus mtelligentibus redduntur

dernonilrabiles. Scilicet ita adornavit res omnes, ut fint adumbrationes perfeflionum Ejus fiummarum, & hoc jpfo, argumenta &'motiva ibppedkent fpiritibus9 infini-

tas

I Be differentia inter Majefiatem\

tas has perfektiones fuipiciendi ac venerandi. Et ad hane

gloriam objektivam pertmet, qvando coeli, Pfalro. 19 v.

2, dicuntur enarrare gloriam Dei. Sed haec Gloria non

eil babenda pro illa, qvam Deus ut finem ultimum in-

tendit.

§. ^7.

Qvod Majeflas ßt Deo interna^ Gloria vero exter¬

na _, evincitur.

Breviter (ic explanata & majeftate Divina, qva? e- tjam Gloria interna ^a nonnullis dicitur, & Gloria illa ex¬

terna; facile jam perfpicere licet, tum qvod differanf,

tum in qvibus difFerant. Nimirum differunt primo ut

internum ab externo, cujus fundamentum conftituit. Ma¬

jeftas namqve feu Gloria interna eft, uti antea expoiu-

imus, ipfe cornplexus perfektionum Dei fumrnarum, qvas

perfektiones, cum ipfum eile in Deo ingrediantur, eft:

utiqve illa aliqvid Deo internum. Gloria vero objekti¬

va, cum fit ipfa exiflentia rerura , qvatenus demonftra-

biiitatem abfolutarum Dei perfektionum infert, in rebus

a Deo diverfis conipicitur, ^ac ideo eft Deo aliqvid ex-

ternuro. Idem obtinet qvoqve refpektu ad Gloriam for¬

malem habito, utpote qvx abfolvitur agnitione & ve- neratione iummarum Dei perfektionum, roente, verbis

diktis & faktis, qvas omnia Deo funt externa. Nihilonoi-

nus vero conftituit interna Gloria feu Majeftas funda¬

mentum Gloria? externas. Id _namqve conftituit funda¬

mentum alterius, in qvo continetur ratio, cur alterum

exi-

& Gloriarn Divinami

exiftat. Jam autem complexus iumraarum perfe£tio«

iium , qvas Deus pofiidet, Eura qvam maxime reddunt

dignum, q vi roente & operibus fufpiciatur & colatur,

ac ideo hsec dignitas Ejus fumma, id eit, Ejus Majeftas,

£um permovit, ^ut conderet tam fpiritus, qvi majeita-

tem iufpicere, venerari & colere pofiunt, qvam res fi-

ve objeéta, _qvse fpiritibus argumenta & motiva fuppe-

ditarent, ad ma-jeitaiem Ejus agnofcendam & rite colen-

dam: hoc eil, in majeftate feu Gloria Dei interna, con- tinetur ratio Gloriae externa, ac ita illa hujus fundamen-

tum conftituit»

§. 8, !

Gloria Dei externa non efl Deo ejfentialh,

DifFerunt _ergo ulterius, qvod majeitas feu Gloria

interna, hoc eit, Gloria Dei radicaliter ipeftafa, fit Deo

efientialis & neceiiaria, minime arbitraria: externa au¬

tem illa fit eminenter arbitraria ^, non vero efientialis. O- mnitudo fummarum Dei perfe^tionum Deo eit efientia¬

lis & necefiaria; hic vero complexus fimul per fe & ne- ceiTario involvit iummam dignitatem Dei, qvae iupra

omnia fuipici meretur, ita qvidem, ut perfe£tiones &

adtributa Ejus qvovis modo patefiant, cognofcantur &

amentur. Non tantum ergo ipie complexus perfeåionum

fummarum Deo eit efientialis, ied & illa inde orta di¬

gnitas fumma, qvae cognofcatur colaturqve. Externa au¬

tem illa Gloria Deo non eil efientialis; iolum enim

Glori« motiyumj nempe seterna iHajDei dignitas ut cog-

B nofca-

10) De differentia inter Majeßatem

nofcatur, ut ametur, neceilarium eft; ut vero Deus

Semet Ipium adumbret & Illi fuas Ipfius dignitati eilen-

tiali faciat, fufcepta creatione, qvantum fatis eft, id ne··

ceiTarium &\ eilentiale Deo non eib. Stetit enim penes voluntatem Dei liberam», Dignitas illa Deo eilen tialis,

qvae Ei inerat^ ut cognofceretur, amaretur, a libera Dei

voluntate popofcit, ut Tibi fatisfieret creatis rebus, q vre id prteftate poiTent«, Si libera Dei voluntas, faltim ^ut tefi:aretur, qvam Tibi omnia eflent trqvipollenda, eflen-

tialem illam Deo dignitatem ut patefiefrets non audire voluiiTet ^:: a fe Ipfo fane Dens deiciviflet^ qvod cum fie>

ri haud podit, feqvitur hanc Gloriam eile eminenter ^ar-

bitrariam ?! hoc: «(¥, contrarium ejus non eile impoilibi- Ie·, qvia^ Gloria hsc externa non ffuit ex folis Dei ^es-

ientialibusqvae abfolute neceilaria innt ~ ob majoren*

tarnen congruentiam incermitci non pofie?r ^ne, illa non exi- ihente, aliqvid natura: perfccliiTima indignum emergat;.

H'inc tamen·' nihil detrimend capit libertas Dei, qvam

qvippe non metimur ex: neceffitare roorali, qvat moti*

vo ined, Ted ex potentia hoc & ijffud agendi, qvam:

iane Deo abjudicaverit ^{nemo^} etil: ob> tale- motivum e*·

gerit;.

-

% 9?

Mäj'eßatemi Jünm vult Deus voluntate naturalis

Gloriam vero libera·.

Pörro aliud diicrimen majeftatem ieu gloriam radi^

cajtem· inter ac; extern am; illamdntercedit,, in eo poiitum,.

ut:

& Gloriam Oivinam.

;ut vellt Deus Gloriam radicalem voluntate naturali, ex¬

tern am vero illam voluntate libera. Nimirum, ^ut in-

firmitati intelleåus noftri, qvi pluribus diilinåis ^conce- ptibus fimul, ^ut in re propofita funt, percipiendis non fufficit, aliqvo modo fubvenire poilimus, neceife eft, ut aliqvod formale voluntatis Divina?, in fe fimpliciffimas

difcrimen ftatuamus, pro diverficate objefli, circa qvod

voluntas Di vina verfatur, modorumqve volendi, qvi

inde qvafi diverfi, falva Dei fimplicitate, reiultant. Ex hoc

fundamento diftingvunt Philofophi voluntatem Divinam

in naturalem & liberam. Ν am Deus voluntate fua vult o-

rone bonum pro menfura bonitatis« in bonis vero contine-

tur Ipie Deus, qvi abfolute bonus, ac veritates cum

iilo connexas, una cum exiftentiis rerum, extra Deum pofitarum. Circa omnes ergo has ^res verfatur voluntas

Divina. Non ^vero verfatur/circa lilas eodem modo. Nam fe fpfura«, fuas perfeåiones & veritates cum illis conne-

xas, ita vult, ut nullo modo beneplacitum in iis exue-

re pofTit, qvum fe ipfum nolendo, fibi eilet contrari¬

us, neqve per complacentiam in fuis attributis beatifli-

mus föret, unde diflenfus & imperfe&io Divin^ natu¬

rs prorfus inimica introduceretur. Eadem ergo abfolu-

ta necelTitate fe Ipfum & fuas perfectiones vult & ad- probat ^, qva ipfa Ejus eflentia & beafitudo'eminef. Lon-

ge vero alio modo verfatur voluntas Dei circa exiflen-

tias rerum extra Deum pofitarum, qvas Deum velie neceflario, nemo dicere poteft, nifi fimul adimat illa-

rum contingentiam & abiolutam neceffitatem eis abfur·

B ζ de

12 De differentia inter Majeßaum

de tribuat Jam ilta voluntas Dei, qva abioluta neceili-

tate adprobat feipium, iuas perfeåiones & veritates cuna illis connexas, dicitur naturalis & neceflaria: illa vero,

qva libere vult exiflentias rerum extra fe pofitarum, di¬

citur libera. Qvatenus ergo Majeflas & Gloria Dei ab¬

ioluta, ieu dignitas ilfa abfolute iumma Deoqve inter¬

na, qva iupra omnia rceretur, ut modis omnibus, in¬

finite Ejus perfe&iones patefiant, conflituiiur coraplexu

©mnium infinitarum Dei perfe&ionum; ^eatenus et jam voluntaee natural*! in illam Deus beneplacitum habet.

Sed qvatenus Gloria Dei refpediva & externa relationen!

habet ad creaturarum exiflentias, qvas voluntas non ac-

cidentalis, ied libera pro objecto habeteatenus fimui.

fpatet?; eam Deuna voluntate libera, velle,

10.

Miijeßas Divina efi norma. if Gloria normatum..

Norma agendi nihil aliud eil, qvam menfura bo~

ni- & mali* voluntatem in fuis funftionibus deterrnina-

fura. Hanc boni autem & mali menfuram ieu normam

agendi, qvoad Deum extra Eum q.vasrere, prohibet ab¬

soluta Ejus ab omni principio externo independentia.

Non ergo poteft eile alia, qvam immutabilis ienfus vel guflus, qvi ^ex perfeftionibus infinitis & convenientia

cum illis unice dele£latur.. Id enim nobis bonum di-

eimus, qvod noftro guflui & inde ortis finibus noftris

conforme eil; malum contra.. Deo _ergo bonum eritv

«ivod ian&iifimas _Ejus natura finiqye ilii conformi, eib

£011-

£jf Gloriam Divinum.

confentaneum t malum contra. Hane boni & mali meix- iuram Deo non externam nec indignam eile, ied poti-

u& digniffimam, qvum nihil nifi fummarn harmoniana

inferat * nemo non intelligit. Qvum igitar Majeftas,

£eu Gloria Dei abfoluta, abiolvatur complexu fummaruna

Dei perfectionum; gloria vero externa ieu refpeftiva-,

certa creaturarum intelligentium relatione ad has fura¬

mas Dei perfeåiones, ieqvitur majeftaiem feu Gloriam

radicalem & hoc ipio difierre a refpeftiva illa^ qyod

üt illius norma ad qvam exigatur..

§. II.

Gloria Dei varios aåmittit _gra dus, qvos vero Ma-

jeficis refpuit.

Deniqve diftert Majeilas Dei ab Ejus Gloria, qvod!

ila fit infinita,, hxc vero varios admittat gradus. Ο,νο

enim plenius & vividius creaturae rationales animadver-

tunt fu<mmara Dei majeftatem, Ejusqve in fe collata &

ccnferenda ingeneia & innumera bonitatis fpecimina ag- nofcunt & ientiunt, _qvoqve magis libera eft ^eorum ad

Divina; majeftatis culturo & obieqviura animi determi-

natio y eo major & iiluftrior efl Dei Gloria. Libertas·

abfolute reqviritur in cultu numinis grato; qvoniam lr-

bera2 pietatis habifu & omnium aliorum eommodorurn

voluntario facrificio, congrua & apta evadimus gratui-

tarum Ejus remunerationum objeéla, in qvibus benepla-

eitum habet. Nam omne qvod pafiive poftidemus &

aoilro ftudio non efl adqvifitum, nihil ad Gloriam Dei

B _% for-

ι ή. De dijferentia int er Majefiat. zf Gloriam Divinam.

formalem valet, nullamqve meretur laudem. Hinc fa- dum eft, ut in hocce mundo, in ftatu collocati fimus explorationis inter adhortationes & dthortationes, inter

niotiva & tentationes tam ab inira qvam ab extra no-

bis objedas; adeo ut continuus fere conflidus fit inter officium & confcientiam, atqve commodum, lucrura„

brutamqve titillationis ieniualis cupiditatem. Nunqvam enim Altiilimo maxime piacerent creatura?# qvae iine ui-

lis urgentibus tentationibus in probitate perititerunt, fed

dura _nos, nullis difficultatibus, nullis avocamentis, nul-

lisqve periecutionibus a Dei cultu & pietatis ftudio nos dimov-eri patimur, virtutis iplendor illuftrior, Deoqve

& horninibus gratior pretioiiorqve evadit. ⁱ Pef. ι: 6, 7

Cap. 2; 19, 20, C. 3. 14. 17. Cap. 4: ^12, 13, 14. Immo

per liberadonem a malis & miferia, fenfus felicitatis in nobis vividiiiimus efficitur. Utinam itaqve fub hujus vitae tentationibus & paflionibus, virtutis _tenaces, in

corde Deo devoto, ^cum vigilantia, timore & tremors Conditori & Rederntori noftro conitanter ferviamus. Sic enim Gloriam debitam Ipfi reddemus ardentiiiimam,·

liberrimamj, cujus nullus unqvam futurus,

F I NI S.

é & &

&