• No results found

De conformitate conjugationis Arabicæ atque Hebrææ dissertatio, posteriorem cujus partem, venia ampl. ord. philos. Upsal. p. p. mag. Justus G. Bexell ... et Adamus Rosenblad, stip. reg. Uplandus. In audit. Gustav. die V Dec. MDCCCXII. H. p. m. s., P. 2

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "De conformitate conjugationis Arabicæ atque Hebrææ dissertatio, posteriorem cujus partem, venia ampl. ord. philos. Upsal. p. p. mag. Justus G. Bexell ... et Adamus Rosenblad, stip. reg. Uplandus. In audit. Gustav. die V Dec. MDCCCXII. H. p. m. s., P. 2"

Copied!
10
0
0

Loading.... (view fulltext now)

Full text

(1)

DE

CONFORMITATE

CONJUGATIONIS

ARABlCiE ATQUE HEBRASÄ

DISSERTATIO,

^ ' / 1 / - , • _ •

POSTERIOREM CUJUS PARTEM?

VENIA AMPL» ORD. PHILOS. ÜPSAL.

p. p.

MAG.

JUSTUS G.

BEXELL,

S. TH. CAND. STIP» REG.

* i

ET

ÄDAMUS ROSENBLAD,

STIP. REG. UPLANDUS.

.

IN AUDIT. GUSTAV. DIE V DEC. MDCCCXIJ.

H. P. M. S.

U P S A L I JE ,

(2)

\ a MONSIEUR, LE BARON

GUILLAUME

KNOKRING,

ET \ a MADAME, LA BARONNE

ELISABETH

™ KéE DE

GRIFENSTEDTj

MONSIEUR ET MADAME!

En me souvenant de Votre proteélion, par laquelle j'ai été Ungtems

heu-reux, je m'empresse de Vous faire connoitre mon obligation et ma vive

reconnoissance. Daignez agréer cette foible marque des sentimeas

respe-Äueux, avec lesquelsj'ai l'honneuf d'etre

,'. . . - .- i

MONSIEUR ET MADAME!

Votre tres humble et tres obéissant Serviteur

(3)

I

/Jt.

§.

IX.

Pro fignificatu ac forma Hebraeorum Ripkhil ac

Rnphhal cum Arabum qüarta Speele ex omni numero conlentiüht. Vis et)im Speciei in utraqde lingua eft:

effediva, atque, ut Hebräei n praefigtmfc

radici,

ita Ära-&

bes Verbo primitiyo

f addunt

prostiaefcicuiD.

Ad.

J-Ö.

Pasf.

§. x.

Hebraeorum Hitpahful Hotpahhal cum Arabum

quinta Speele pro vi habituque prorfus conveniunfc. Qua® Speeles in Hebraeis habet fyilabam m zj Speciei

Pihhe-Jis praefixam. Arabes npn nifi *S fecuridae Speciei

praepo-nuntcharaderifticum. Significatio plerumque eft recipioca.

/ t MfS / 5

Ad. 7t5|5nn,

jJoläü,

Pasf.

tiopnn

a)

c

■;

'

§,

xi

z) Proprius Speciei charader eft n, fingulis commune dia*

ledis, cui tarnen Hebraei ob fomim minorem n praeponunt» Axåmeei bans Pasftvam Formam, per n formatam, qualem ab

omni Verbo Ad:ivo fingere poruerunt,

fibi

propriam, eamque

unicam, fecerunr. Quare Pasjiva Aramcza

dici posfunt

ejusmo-di Verba. A fpeciebus quoquepermultis, praeponta

Syllabä

nrr, alias huic confimiles formant Hebrad,

a) Pasfiva; Forma: exftat exempluni Deut. 24: 4. Cfr. Simonis Lex. ed. 2 in voce Nttu. Ceterum de Pasfivis

ejus-modi Verborum Hebrseorum Formisfuo modo itaagit Spinoza:Ha* beutHebrasi Reciproca Verba Pasfiva. ''Cujus rei ratio eft, quod

Pasfiva apud Hebneos numquam Ablativum agentis poft

fe

habeut.

(4)

I it

II

I

I

i

I II

II

I

f Itr 11111<i ii

I

I

i

ciprocam dj.

Quiä

re

eüTcitar,

ut

in

valorem

pror&is

P#sfivum interdum transeat Genus Addyjam.

Ad. Pasf.

§ XIII.

Rarisfima in> Hebrseis exempla exlbant,

Arabum

Offiauce Sp-eciei conformia.

Sin

a utem revera

funt,

ne

quid audoritati ipforum

paucifcas

detrafaat.

Sic

Hebrseo-rum Pithel ac Pijthal ej huic

Speeiei

prorfns funt

ana«»

löga. Speeiei einm in utraque

ling-ua

charader fic

cer-nitufj ut primae, litteras

radicali

x

vel

tv

poftponatur.

- '

Cete-Fbrma, lermone trita, per analogiam Acfiiv» Forint

in

^£3;

coticrefceret, fuit necesfum, unde Nophhal- (S^CO) hasc Speeiei

Forma audit. Easdem Jeges fervat alterum,

quod

in itHN;

cie-di-mus exemplum, Cefer um

ha- binsc

Speeiei

Form»

non

in

uno tantum adfunt Verbo: ^33*Zeph. 3: 1,

^33

EF

57: 3; fed et cum aliqua

ilgni^c^tus

varietate |n.N3

Jof.

,22:

9}PN3

Gen. 221: 13..

dj In ipfa. Speeiei

conformstione

id pofitunv

efl,

ut pro

fignifTcatu. ab

Adivo.

jegre

fecernatur

Pas.fi.vuin. Sie

^33;, fi

per

fonnukm: fe pnltüexeßnere? qjuas

proprio

c(i

nofio,

tractet'far,

non valde-,a Pasflvo b>N53 fe pollui ßnere difieit,

Sic

fit,

ut

in aliis Verbis h»c Forma, fit ufitatror, in 'aliis illa. In Ver«

bis iö" ipfa Adliva

Forma,

ip

Päsfivam

.concr.evit.

In

qui-bus ipfa Hebrae-i

fermonis ratio

,, omnem

exofa

dipfrthongum,

{em-per ac ubique pro - 73

pofeit

ej jdffi.va huios Speeiei

Forma

Spn

F.f.

8:

29

odlat

>

Jtemque

Pasßva

bimn

Ef.

Cw'y44:: 20..G

Quibus

Formis

refp.ondet

^ Cw s

va Arabum Species

Vid. Golium

ijn. Voce

J.Å.

(5)

/å~.

==== 15

Ceterum i prostheticuin addvu.it

A;

abes,

Significatio

fgepe- eft recip-oca.

y .✓ye y f ?c.i Aft.

JpoÄ^I. Pasf.-bur^,

§.. XIV.

Cum Nlpna Arabum> Speele, quae non nifi ad

Verba£

colores defignantia,

pertiqet,

Hebraeorum

congruun Pihhl ac Pylilal f), Sphse^am autem

hujus Speciei ad

Verba alius poteftati» extes.rd.unt Hebr^i* quo fit, ufc

Atftivam paritet ac Pasfiv&u» Formam ei

dem

tribusnt.

Character Speciei in eo vertitur, quod ultima radicis £■

liftera ingeminetur ,, apud Arabes

f

prosthetico addito. Adh. bbtop, Pasf.

VrtSR—

§, XV.

Huc usque ab uno eodemque primitrvo Fiehraeornm

Arabumque Speeies aequo p-rocesfére gradu , nihiique

in his repertmn eft djverft, nifi quod dispar linguas icribendi pronuntiaudive popofcit ratio.

Sin

autem ra-rior illarum nunc infra inveniatur fimilffudo, majorique exquirenda fit foilicitudine, hac

de

re minus videtur

mi-f) Piurima hujus Speciei in Hebrseis

adfunt

exemp

la

,

eacjue,

vel col.orem defignantia: Job. 15: 38,

vel

alhis

poteßatif,

ubi Pasflvis Form is eft locus. Sic a Primirivo btt-N Pasfiva

Jiujus Speciei Forma

Huf.

4: 3 ,

fonat.

In verbis

VJ

maxime obvenit Speeies. 'Quam fentenri&m

fovent

R ..ctnr'bies

Philologorum plerique. Sic >0>sip pro >2>cqp

emoliutim

eft.

Itaque n-Tö ef JOOip fono vocalium comparia,

ckirraétere

autem

(6)

Ii

Ui•!I il

H

11 IH / |l

iii

: .1 11

mirandum. Quas enim fuperfunt

Araburn Species, ß

ab hac Decima

difcedamirs, vel in Arabica

Iingua funt

rariqres, quo fifc, nt in Hebrsea tenurora

adbtic reflent

exempla, Etfi igitur

FbiJciogorurn

multi, analögiå duce, refiduas perficrutati funfc

Verbörum Hebrsec um Speciec,

in hisce tarnen nihil Afabum Decimce

Speciei rcpertum efi: fimile. Qu33 etfi ita

fint, fidei haud abfönuun efi, hane Speciem tiominibus, linguam quondafn loquentibus,

fuis-fe fatniliarem ,

inque fcripfis, quas ad nos haud

perve-nére, ufitatam. Heic enim, fi

uinqnam, valet analogia;

ceteris enim Unguis vicinis

g) frequens efi: Species,

neqne in ipfo fermone Hebraeo,

quo minus hae indue-retur Förmå, ePc

impedimentum.

§• XVI.

Nonse admodum fimiiis efi:

uridecima Afabum

Spichs, nec nifi ad Verba, colores

defignantia, pertinet. Nullam

in Hebrseis haec

fpecies invenit fociam,

Sin

g) Non Arabiccs modo, fed Ammceis etiam

linguls

ad-fcripta efi Species. De Speciei ortu in

iingua Syriaca vid. J. G. C. Adler, Infiif. Ling. Syriacas,

Alton. 1784?

P- 3°.*

Ejusdem in Iingua Chajdcea ufus Eftse

4: 13 cerriitur, De Spe¬ ciei in Iingua Chaldasa

geneli vid. J. Felsler, 1, c. Pars pofi. p. B» Ubi igitur confiat, Speciem

Schäphhelis Hebrasis

esfe (vid. infra notam ad

litteram: k), haec

Species

Ara-bum in Hebrscam

linguam admodum efi prona; nihil enim

aliud efi, atque

Pasßvnm

Aramceum

Speciei

Schäphhelis.

büprnp'n locum obtinef pro

hippv/nn.

Quas transpofitio ante

litteram foni libilantis

linguas

admodum efi familiaris. Quib

us,

aliisve gravioribus, duefius

caufis, Speciem Paradigmati

Conjuga-tionis Hebrreas

adjungere

haud dubitavit A. Schultens, 1.

c.p.262.

(7)

Sin ad Arabum Speciem decimam fecmdam feransgre»

dniuir. un um in Codice Hebtaeo huic confortre exftat

exeniplnm, Pehokel hj in H'ebrseis fonat Species.

Cha-Vacter in eo cernitur, quod féconda» radicali

ingemena-ta? o, Arabum atque i Hebraeorum imprimitur , apud

A-

s-rabes f prosthetico addito. Signlficafio, fi quid a

Pri-initivI discedat' pofeilate, in majori ined intentione.

Ach" btoiiop, Pasf.

§. xvir.

Arabum Speele, decima tertia, cui in Hebrasis nihil ab

omni parte reperitur fimile, faciie fuperfe demus. Prae¬

ter hasce Arabum tredecim Species Grammaticorum

quidam Reeéntiores alias recenfeofc, qnarum Hebrceis affi-nes funt nonnullae.

btoph, i), btopu;,

jm

k)

,

Stobt:p

,

t).

§. XVIII.

h)

Exéinpjutn

in

Satj&n

i Chr. 5 : 13 exdaf.

i) Per -analogiam Tiphhel dicitur Species , atque in voce

Sonn Hof. ! i : 3. obvenit cer.

k) Qure Species Hebrasa in nomine

t\pT\hpj

tanfummodo

ed fuperfles. Schaphkel dicitur Species, quas, j4ram.eeor11m

Scha-pliheii ef] conformis. Vid. J G. G, Adler, 1. c. p. 3*0. Eadtm iinguao Chaldcece Species

ex/fat

Efr. 5 : 11»

l) Pehcilhal et Pohalhcd dicitur Species. Exetnplum Afö.

Fovmce in nrnno Pf 38.* 11 5 occurrit, Paefivce in Thren. 2 : m. '

(8)

§.

XVIII.

Ex hisce autem , quas enumerant Recenfciores,

A-rabum Speciebus etiain fuperfunt, quse rsullas fibi

inHe-» / " isC^ brseis inveniunt pares. Indicio funt et V-Laj,

VUiajf

2kC

/XvlA'f

m).

^

5 " £

Idem qucque jus iibi vhidicant Hebrsei, quo fibi oronino proprias exflruunt formas, ubi propria Hebraei fermoniS cernitur conformatio. Cum autem harum Spe-cieruiu in Hebraeis rarior fk ufus, neque aiiquas in

Ara-bus Ijbi habeant confimiles, easdem recenfendo tantum

indicabimus. Aét.

'bujsnn.

Pasf. n).

Adb. , Pasf. o) Adb.

SpSp,

Pasf. p). Adb. " q) — Adb.

SSwpnn

r) —•

: !

g XIX

wj Cfr. A. Svanborg, 1. c. p. 29.

n) Hüpanal ac Hotpahal fonat Species, quas a Kal vel

primitiva Specie, Aram&orum mpre,

efi

formata,

fyllabå

nn

prrepofi

a. Aßiva Forina IpQlnn

Jud.

2.0: 15

adefi,

Pasfwa

ju^rt

Ef.

34: 6, pro i.

oj Pihpehal et Pohpehal audit Species.'

Aßiva Forma

in

voce twtiyu.Ef. 17: 2. exftat: Pasfwa in Pf, 45: 3.

p) Ac?iv um Pilpel in voce

bfb-t

Jer. 51: 35.

Pasfwum

Polpal ia

SidSs

i Reg. 20: 27

funt

exempio.

q) Hitpnipel

fonat

Species, quar a

Püpel,

Aramsorum

mo-re, formata ej}. Aßiva -Ivoruia in voce Jer. 4: 24

cernitur. Cfr. Job. 40 : 1.4 cet.

rj Hitpahkl dicitur Species, quse a

Pihlel,

ef}

formata.

Aßiva Forma in voce ^isnr? Prov. 24 : 3 occurrit.

(9)

ü£

1

5. XIX.

Prseterea Hebraeis pariser ac

Arabibus Verba

funk

Qiiadnlittera s), quörum

diverfis

vocibus

coaipofita

lunt

quaedam.

Qua? Verba

apud

Ärabes

quattuor

fiftunt

Speeles,

qua-rum qüaevis,

quartå

exceptå,

et

Genus

AStivum

et

Pas-ßvum posfidet.

Comparem autern Specierum numerum

in

Hfcbrseis

nunc non fervant haec Verba. Mutatis tarnen

punetis,

Pasßvnm

Genus hisce

indtii

Verbis

.

exemplis

conftat t).

De cetero modum fecund,cc Speciei vei Pihhelis in

conjugan-do fequuntur. Cum qua

Specie prima

in

Arabibus

qua»

drilitterorum Speeles prorfus ccngruit

u).

Si nos, furnma rerum fecuti faTligia,

finem

obtinui-mus propofitum ,

id

certe

apparebit,

quonsque

primige-nia Hebraeorum lingua, injuria temporum

eppresfa, in

ran's, quse fuperfunt, reliquiis nativam

Arabicae

vindica»

rit affinitatem. Arabicae autern praeflantia ita omnibus eft in confesfo, ut contraria vox non in linguae

detri-metitum, fed ipirus jadicis reenrreret

dedecus.

Cujus

tarnen vénuftates non tam fequitur Hebraea, quam

aemu-D

la-s) De Verbis Qiiadrilitteris agit J.

D.

Michaelis, 1.

c. p. 121.

t) Quo,i in Participio I

Chr.

15: 27

cernitur.

u) Siquidem Hebraeorum

Verba

quadrilittera

Speciem

Pihhelis in Conjugando feeufi fuur, fufpicioni

datur,

cadem aiiam Speciem, per -».■hlq

formatam,

pati

potuisfe,

Quod fi

ita

borer, ejusmodi Verböin derivatum fecundam in Arabibus

(10)

30 ! l

latur. In mira enim fimplicitate, Formarum Iuxunafc

diverfifcåte fingulari. Inops igitur efl, fi ejusdem fpe&es monumenta, locuples, fi ejusdem cpnfideres ubertatis

femina. Quorum copiå rite exftruftå, vero tandem tra-ditur judicio, fitne vocalis lingua, lenique figmento, an barbara atque dura, omne refragans varietatis decus. In hane vero disponendi rationem non fingula

confpi-rant ftudia. Sitne igitur analogia, quam nos in hac

Grammatices parte fecuti fumus, confulenda, an, illa

re-je<5tå, ad anomalias, converla facie, fit refpiciendum, id

nos alieno, eique aequiori, comtnittiriius judicio, quod ,

ut tirocinii iftjdiulento aliquid fit prasfidii roborisque, co-ronidis inftar habemus. Ubi analogin alluxit, ßmul omnia lucent et rident, quce ante horrida et obfeura videbantur. Qiiod

analogice figno impresfum, ab invitis quoque asßnßonem impe>

trat; litesque et discordias termitlat: Anomalice rixis discidiisqat

References

Related documents

Pihhel et Pyhhat Hebrseorum confltnilia funfc jecwdce Arabum Speciei, cujus charadrer in eo vertitur, quod fe« cunda radicis littera conftanter ingeminetur, ut, ingrave« fcente

dylooi Kotmvtvres. — Preces quinquies per diem, ftatis tempo- Libus, juxta dotdrinam Mtihanmiedis continuandas erant; nempe 1) ^s=t*.3f c^Lo precatio matnüua 2) -glnJf meridiana

Habetur etiam tam fllium quam nxorern ejus fuisfe infidcles; fed.. 547«. g) Hoc monito: Js ^ tam Locman

Herr a, och jårjhr a ekens för den dagen, dä hvarken fadr en kan godtgöra något för fonen, ej heller Jonen för fadr en; ty Guds befiut dr fannjdrdigt: mätte dtrföre ej detta

Rättsvetenskapliga framställningar kan rymma en mängd olika in- riktningar, som även kan kombineras. kan forskningen vara in- riktad på begreppsanalys, rättsjämförelser eller på

Syfte: Vår studie syftar till att undersöka huruvida Cover Stories har kunnat användas som indikator i en contrarian eller momentum strategi under tidsperioden 1987

As a first step, we compared the Bang’s blinding index results and proportions of patients correctly identifying needling type in univariate analyses using Fisher’s exact test and

number of days that the patients in the needling groups had been eating as usual, less, and much less during the entire radiotherapy period was calculated, and Chi-square test