• No results found

De Essenis schediasma historico-theologicum cujus specimen primum ex speciali s:æ r:æ majestatis gratia et venia max. ven. fac. theol. Ups. p. p. mag. Ericus Bergström ... et Joh. Ad. Lindblad Sud. Nericii. In aud. Gust. maj. d. X. Dec. MDCCVI h. c., P. 1

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "De Essenis schediasma historico-theologicum cujus specimen primum ex speciali s:æ r:æ majestatis gratia et venia max. ven. fac. theol. Ups. p. p. mag. Ericus Bergström ... et Joh. Ad. Lindblad Sud. Nericii. In aud. Gust. maj. d. X. Dec. MDCCVI h. c., P. 1"

Copied!
14
0
0

Loading.... (view fulltext now)

Full text

(1)

JL Dfe

ESSENIS

SCHEDIASM A

HISTORICO-THEOLOGICUM

-Vt ^ CUJUS SFECIMEN PRIMUM

EX

SPECIAL!

S:JE

R:JE

MAJESTATIS

GRATIA

ET

VLN1A MAX,

VEN.

FAC.

THEOL.

UPS.

p. p.

MAG.

ERICUS

BERGSTRÖM

S. THEOL. CAND. IN FAC.

THEOL.

DOCENS

ET

V.

NQTARIUS

AD REG. BIBL. ACAD.

AMANUENS.

E, O.

Stip.

Oxenfljern♦

ET

JOH. AD.

LINDBLAD

SUD. NERICII.

IN AUD. GUST, MAJ, D. X.

DEC.

MDCCCVl

H. C.

UPS

ALIiE,

(2)

Aph

orinni

Catechetici,

v T.

Studium Theologie, ut dlcitup,

applicatae prsecedens apprlme ponit

ftudi-um ceterarum difciplinarum

theologicarum,

2,

. Theologia applicata quamvls non faciat

Theologum, absque hac tamen

fa-cris non bene operatur,

3'

Diverfa licet lit tradandi methoduS, idem eft inftitutionum Homileticarum

ac Catecheticarum ftnis,

4.

Parum proficiunt Homili«, nift fida audientlum

prseiverit inftltutio Cate-chetica.

Haut minima Categhet® virtus conflftit in prudenti qvadam dicendorum ac

tradendorum ocTre^p,

6. Perperam qvaerenti perperam refpondetur.

Itaque rede interrogare &.refponfa in ulieriorem ufum convcrtcre, nec exi-gua eft Catecheise virtus.

Hinc magno fe commendat pretio methodus Socratica.

9-Ufas dicitur quidem artium m agißer, at ideo non negligatur TheoriaJ fed

in unum amlce confpirent.

IO.

Igitur Methodologiam Catechetices probe calleat Catecheta.

C < a

ir.

Exemplaria imitemur, non tamen ut imitatores fervi. \ 12.

Unicuiqtie licet inftifuendorum indlviduale quid , certis tamen &

gene-ralibus regulis nitatur, necesfe eft, inftltutio.

(3)

DK

ESSSNIS

Äecentisfima Codicem Sacrum

Mythice

a)9

Poétice

&

Pfychologice

b) interpretandi

ac

explicandi

conamina,

apud

multos,

non tarnen

abfqne folidis aliorum

c)

obje-&ionibus, fe cömmendare videntur. Habent

haefimiles-que

explicandi rationes,

ad ipfuna procedendi

modum

li-A cet

a) Cui volupe fuerit Mythicam cognofcere methodum, evolvat

prseter alios

Hebrai/che

Mythologie des A. und

N.

Teftaments mit Pa¬

rallelen Clus der Mythologie anderer Volker, von G. L. Bauer, i, 2 B.

Leipz. 1802. Cavendnm monuit

jamdudum Cel.

He/s

in

Bibliothek

der

heil. Gefchichte 2 Th. p. 152-254 (1792) ne „in dem wir Wunder

(aus d. Bibel) herausthun wollen,

wir bringen Fabeln hinein„.

Huic criminationi occurreret fortasfis recentior inter Fabulas & Mythos, in-ter Philofophemata& Allegorias

diftinftio.

De

qua Vofs in

Mytholo-gifche Briefe 1794. Vorred. p. 5.

fqu.

„Neu find blo/s

die

zwey Aus¬

drücket Mythe und

Philo/opheme für Fabel und

Allegorie.

b) Ab explicatione Mythica in eo

disfidet

hiftorico-pfychologica,

cujus Auftor & methodi

Stator habetur

Doft. H.

E. G. Paulus,

utin¬

terpretationen!

grammatico-hiftoricam

adhibeat,

ut

narrationes

eventu«

um miraculofas veris Faftis, limul ac gram-hiftorica inniti patiatur»

Ab hac vero differt in eo, ut explicationum pfychologicarum ac

con-jefturarum ope,

quicquid

miri narratio habeat,

tollere

conetur

&

ex-tricare. Tandem inito fociali cum ceteris interpretandi methodis

foe-dere grammatico-hiftoricaui interpretationem

conjunftim

adgrediuntur

& infeftant. Cfr. Philologifch-Kritifcher und

hißorifcher

Commentar

über d. N. Tefl. von Heinr.

Eberh. Gottl. Paulus

1-3

Th.

&4Th:s

I Abth. Lübeck 1804. Edit. a:da.

Cum quo conferri meretur Neuer

hißor. Krit. &

Litterarifcher

Commentar üb d. N. Teß. von ff. Ot. Thiefs 1 B. Halle 3804.

Qui

Commentarius dici poteft Scepticus & contra Paulum

Scopticus.

e) Vix fuperandas proferunt his interpretamentis

objeftiones, qui

(4)

cet diverfae, in

primis

necesfarium , ufc in fubfidium

vo-cent vel

Iongisfinie

petitas

hypothefes,

conjefturas,

cet. ex quibus

aliqua

illuftrationis fpecies

materiae fubdratse

con-ciliari creditur, quo fit, ut, n'on qualis natura Fafti

fue-rit, vix quidem ut-

esfe

potuerit, nonnumquam

oftenda-tur. Eidem nifui debemus haut dubio, quas

noftra

vidit

aetas, onines fic diftas natürliche

Erklärungen

der

Wunder-gefchichten

in die

heil.

Schrift

dj, ac

nefcio

fané, an itiflar

omnium, famosum librnm: natürliche

Gefckichte

der

Gros-fen

Propheten

von

Na&areth,

e)

ubi Esfenorum,

ut &

pas-iim alibi, haut

infrequens

fit mentio atque ufus. Aliud

huic affine, non tarnen certo

refpeftu

novum eil

Chri-ftianismum fuam debere Esfenismo originem flatuendi

ten-tico-hiftoricam tuenturmethodum. Videfis Philofophifche und

hißorifch-exegetifche Bemerkungen über die Wunder Chrifti. von C. Chr. Flått»

(Magazin für chrifti. Dogmatik und Moral. 3St.Tub. 1797.) ff6'

fus feine Wunder für einen Beweis feiner gottl. Sendung erklärt?

von G. Ch. Storr. ibid. 4 St. p. 178. Einige Bemerkungen über die

Pfychologifch-hißorifche Erklärungsart der neuteßamentl.

Wnnderbe-gebenheiten, von W. T. Lang. ibid. 9. St. p. 130. Fcrtfez. 10 St. p«

199' (1803.) Job. G. Rofenmüller Uber die Kantifche Bibelauslegung

p. 67- J89. Erlang. 1794.

d) Sic quse in Bibliis perbibentur miracula voeavit cit.Paulus

me-ve philologica.Multas vero miraculorumexplanationes haut raro viditnus

ipfis rebus explicandis multo mirabiliores, quid? quod contra uaturam

naturales.

e) Imprefs. Betlehem (Hafnise?) 1-3. Th. 1800. ffefus der

außer-ßandene. fEgvpten. (ibid. ?) 1802. jam altera teritur in Germania

E-ditio ! Sunt qui Illuftr. Wieland in fuo Agattiodcemone hujus Anonymi

(5)

tentamen

fj.

It

aq ne

hänt

indignam

dHquififlone

,

nec

Litteratur» facras

ctfpidis ingratanj

prorfus

materien»

nos

elegisfe fp

eramus,

Co

n

fp

ett

um

hiftori»

Es

fen

o

rum

in

medium

proferentes:

ubi

nos

ita

esfe

procesfuros

fas

duximus, ufc ex

male

gj

disje&is

Auétorum, qui

de

Es-fenis mentionem fecerunt,

membris,

externam

&

internom

Esfenismi

depingamus

indolem,

quo

facilius

erit,

Mo¬

ni

en-/) Vide librum:

Chrißus und die

Vernunft

von

Riem. C.

23.

c*i

Auftori Fredericum 2. Magn, in quodam Oper, fuorum loco prseivisfe

dicit Flatt. 1. cit. 7. St. p. 127. cfr. N. Theol. Journal v.

Hsenlein &

AmmoO. 4 B. p. 87« Hsec vero de

Esfenis fententia

omni fagacitatis

nifu apud Standin:

Gefchickte der Sittenlehre

ffefu

1

Th. multo plenius

exornatur. Similitudinem inter Inftituta Esfenorum & Chriftianorum

talem invenire fibi vifus eft infignis ille Monachatus fautor & amicus

Hieronymus (de viris illuftr.

C. XI.)

ut

inter

alia

exclamet:,,

tippa¬

ret talem primo Chriflo credentium

fuisj'e

eccleßam,

quäles nunc

Mo¬

na:hi esfe nituntur & cupiunt,,.

Et

Evfebius

(Hift.

eccles. L.

2.

C.

37.) ex fui temporis habitu

colligit,

Esfenos

fuisfe Monachos

Chriftia-nos , Inttitutis Judaicis fefe adtemperantes.

Fanatismus fcilicet

facer-que Particularismus

fui

femper

eftfimilis!

Hinc fcriptores

Rom.

Catho-lici, nominatim Barronius, Bellarminus,

Serarius, Montfaucon,

cet.

Pa¬

trum judicia, Catholicismo

patrocinari

vifa, femper

adofculantes

,

hanc

HIeronymi Evfebiique opinionem

in

fuos

ufns

converterunt ac

ulterius

exornarunt, Videfis: Lettres poiir &contrela fameufe queßion, fi les

Solitaires appellés Therapevtes etoient

Ckretiens

(par

Montfaucon.)

In-dicat pnsterea Hiimph. Prideaux

(The Old, and N. Tefl.

connected in

theHifiory af the

ffetz/s and

Neighbouring

Nations.

Part.

2. p.

364»

Lond. 1718) fui sevi Deiftas,

Jefum

ut

asfeclam

ac

Emisfarium

ferme

Esfenorum habuisfe.

g) Non posfumuS non verba Cei.

Joh.

B.

Liidervald

(In

Henke's

Magazin für Religions Philofophie, Exegese und

Kirchengefchichte

4.

B. 2. St. p. 382.) prse nobisferre „Philo,

und

ßfofephus

fchreiben

von ihren (Esfenorum)Lehren und Sitten in lins

fort,

ohne

befontjere

(6)

Un-mentis, quaspraeire

debenfc,

indicatis,

Chriftianismum

in-ter ac Esfenismum debitam inftituere

comparationem.

h)

Unde

noftra

Es

fenorum

notitia.

Primarias

hujus

notitiae fontes

praabent

Opera

Philonis

Judaei

ac FJavii

Jofephi.

Nos

fecuti fumus Editionem

Philonis

Jud.

interpretatione

Lat. & notis

illuftratam a

Th.

Mangey.

Voll,

2 in Fol. Lond.

1742.

Fiavüque

Jo¬

fephi

Op. Omn.

editionem

Sigb.

Havercampii.

Voll.

2 in

Fol. Amft. 1726.

Pauca

de Esfenis non

prorfus

fpernen-da habet etiam Plinius in Hiftoria fua naturali Lib. 5;.

Cap.

15. (in quibusdam Edit. C.

17.)

Quse

de Esfenis

hi-ftorice nobis attulerunt

Porphyrius,

(de

abftitnentia L.

4.

C. ir, 12. L. 2. C. 26.) Evfebius, (Hift. L.

2. C. 17.)

Hieronymus, Epiphanius, (

Haeres.

29.)

Chryfoftomus,

(in A&. Hom.

44.) Cyrillus

Alex. (contra

Imp.

Julianum

L.

5.)

cet.-&

poft Plinium

, ut

asfolet,

Solinus

(Poly-hift.

Cap.

38 ) e

primis

a

nobis indicatis fontibus funt

haufta. De Philone

Judaeo

haut

e re esfe duxerim

mo-C. 11,

terfcheidung.

Dies macht aber nicht wenige

Schwierigkeit,

und es

iß unangenehm, wenn man die/es abfondern will--Alles unter gewisfe

Rubriken zu bringen, follte die Einficht

fehr ehrleichtern, auch gleich die Stellen als Beläge darunter fetzen„.

h") Nec prorfus a re alienum credimus, fi occafioinfra detur,

obi-ter faltim disquirere, : an in N. Teft:. ratio

quaedam Esfénorum habea-tur: an Suppofitio Uluft. Michaelis,

(Einleit.im N. Teft. 2. Th. p,

1122. Edit. 4.) Evangelium

iEgyptiorum, cujus fragmina apud Grabe

& Fabricium inveniuntur, esfe Esfemicum, careat

fundamento. In libro Apocrypho Sapientiae fibi vifus

eft Cel. Eichhorn

Esfeni-smuna invenire. Cfr. Ejus Einleit. in d.

Apokryph.

Schriften d. Alt.

Teft. p. 150. fqu. Leipz. 1795.

(7)

J

nere, illum, utut

philofophica

fui

temporis

eruditione

in-nutritum

ejusque laudis

ftudioliorem,

habere

tibi,

etiam

quoad Esfenos,

propofitum,

ut

probunT

virtutis

exem¬

plar in

illorum moribus

tradat,

ac

Gentiles,

nec

quoad

Inftituta nec

quoad

yvatw

&

ccaxriatv

Judaeis antecellere

oS-tendat, quin

potius

fua his

accepta

referrej hinc

non

mirum, Ii Philo

?TÅctlcovt&v

luxurianti

ftilo

male

interdum

confula* verse narrationi, ac Inftituta

disciplinamque

Py-thagoraeorum pro

Judaicis venditans,

fucum

faepenume-ro faciat legentibus

i). Nec

Jofephus, mentionem

de Se¬

ibis Iudaaorum

injiciens,

omni

partium

ftudio

eft

liber,

etenim, ad

captandum

favorem Romanorum,

conveni-entiam cum Graecis anxie

adfpirat

k).

In

eo tarnen

con-fentiunt uterque

Philo

& Jofephus,

ut

Esfenos

infigni

pietate

diligant,

magna

licet

nonnumquam

interfit

narra-tionis

difcrepantia.

Non

defunt rationes

majorem

prae-bendi fidem

Jofepho

de Esfenis

Palseftinenfibus narranti,

et Philoni de

JEgyptiacis IJ;

probe

tarnen

funt

ex-i) Vide SfSudlin 1. cit. von der Vorliebe

Philo's für

die Es/der

p. 492, fqu. Et E. H. Stahl

Verfuch

eines

fyftem.

Entwurfs des

Lehrbegriffs Philo's. in

Eichhorn's

Bibi. d.

bibl.

Litterat.

IV B.

Éodem abrepti in rem Chriftianam Audio

Juftinus

Mart.

Clemens

Alex. cet. varia philofophumena protulerunt, bono

quidem

confilio,

at

quam infelici fuccesfu , oftendit hinc

excitata

proxime

fubfequentium

Copciliorum fubtiliter difputandi ac diftingvendi audax

diligentia,

cfr.

1/lünfchers Handbuch der chrißl.

Dogmengefchichte,

i

B.

1

Abth.

§.

8. fqu.

k) Pauli Comment. 3 Th. p. 276,7.

/) Non adeo magni momenti nobis videtur

Judicium

Cel.

Basnagii

(Hift, des Juifs. T. 1. Liv. 2. Cb. 12- p. 542. Rotterd. 1707.)

On

peut dire (Ted rationes non bene cohaerent) que

£?ofeph

tie

connoifsoit

pas les Esfeniens ausfe bien que Philon , qui les avoit

fou*

fes

yeux en

Egipte, oü etoient Japluspart de leurs Colleges

& de leurs reträttes

(8)

6

examinands

utriusque

narrationes, fi quis

alterutram

ha-rum criminationum meruerit.

De

orlgine

cit nomine

Esfenoriim,

Formam, qua

apud Philonem

&

Jofephum

gaudefc

hsc

Judsorum Sefta

non

femel

Ted fuccesfu temporis ex-ortam, a vero non eft alienum m). Nec igitur, Doétorum enumerando de ortu Esfenorum

conje&uras,

Leétores

fatigemus;

etenim fi cni has argutiae

perpla-ceanfe,

apud

Seravium in

Syntagmate

trihcereßi,

usque ad

tsdium largam habebit copiam. Ad

analogiam

cum

cete-ris

Judsorum fedtis

nationalem

fuspicamur,

prima

disfidio-rum femina

jacla

esfe illo tempore

(= poft

reditum ex

Ca-ne pouvoit ignorcr ce

que faisaient de gens, dont il a donné une

de-Jcription fi exaffie, & quifaifoUnt /' objet de fon admiration (/) En

comparant le recit ample (— verboramflumine tnerfus? ) &

circon-fiancié de Philon, a la maniere féche (Seil, non utitur ftiloBasnagii

ho-miletice-floridulo!) dont fifofeph a parle de cette SeEfe des

gfuifs,

on

ne balctncera pas d préferer l'un aV autre. Refutandi negotium

non

multum facesfetur Leétoribus fi haec conferantur cum Bruckeri Hift.

Crit. Philof, T.2.p.759. fqu. Lips. 1742.

4:0.

Non uno loco obfervavimus fenfum Cei. Prideaux I. c. a Sveca-no Metaphrafta vel detruncatum vel falsisfime

prolatum« ( Hift förklar¬

ing öfver G. och N. Teft. innehållande Judarnes Hiftoria. öfverf. r,

2 D. Strengnås 1800,!.) Nuper datam Philonis dinftin&ionem

ita habet Svecus 2. D. p. 521. Philo Jkiijer dem i Judifka och

Syri-fkarifkaEsfener♦ De förra kallar han Praffiifka: de ftdnare (■= de

Sy-?) Therapevtici eller betraktande Esfener. Haec neque dixit

ne-que umquam dicere potuit fecundum Philonem Prideaux. (cfr. the Old and N. Teft. Part. a. p. 352.) Cavendum itaque ne porfus juremus in

verba Interpretis

Svecani-tn)Liiderwald. 1. cit. Esfenos aetate fuperasfe ceteras Seétas,ideo

quod dixerit Jofephus eos tx nr-Xou* extitisfe, vix credimus, quod tamen vult Baner in Hebr. Alterthiim. des A. Tefi, Leipz, 1797. p. 243. §•

(9)

captfvifeate)

quo

disquiri

coepfcum eft,

de

judiciaria

ac

doélrinali f. de politica

&

ecclesiaftica auéloritate librorum facrorum: an haec fola qusereretar in

Lege

(Tborah n): an fimul in

Prophetis

ac traditionibus o):

& denique

de

jpfa

libros

interpretandi

methodo p). Ex

judiciorum

inde or-ta

discrepantia facile

explicatur

plurium

dogmatum

diver-fitas. Medium

qvoddam

in his altercationibus (ervasfe

videtur, ut fere folet, una pars (=.

Esfeni,

die Stillem in

Lande, welche immer nach den Charakterder

Menfchen überhaupt

alsdan Zur

Parthey werden,

wenn

das theoretifche

Zankens ohne

Erhaung

allzuviel

wird q).

Ad hunc fefe ulterius difcrimi« nan

405. licet fibi praeeuntem Ii3beat Å. Fr. Blifching. Gefch. d. .ffüd. Re¬

ligion. Berlin 1774. p. 149, PHnius 1. c. fat fernere & rofcunde: Per

feculorum millia gens (Esten.) ceterna efll

ra) Hoc ftatuebant «) Sadducaei— non tarnen ideo repudiabant

pro-pbetas nec rejiciebartt eorum vaticinia ut fpuria& erronea. Paul, T. r.

p. 286.

o) Hoc ß) Pharifsei — Sie hatte die Menge für ficli, welche im¬

mer den, welcher am meißen behauptet und am

wenigfleit fettliches

fodert,gerne zum Führer annimt, wenn erfech nurfelbftein werkhei¬

liges Anfeilen zu geben vcrßeht. 3) Esfeni—& Mofis & Prophetarum

oracula colebant; fed traditionis vim per fuas, pro infpiratis fsepe ha-bitas explicationes adaugebant: non tarnen, ut

Phariftei, juxta habebant

expofitiones traditionales ac Legem & Prophetas.

p) Indijudicando textu Legis exciamabant Sadducseit ultra

citraque literam nequit confiftere refcum ! nec plus nec minus !

Phari-faei vero: fd. 179HP (unde & dicebanturBajthofser)fiat difcusfio f. perfcrutatio contextus! vel: expofitio loci eft!

(-wizelnde

Sylbengrübeley! Henke's Gefch. d, ehr. Kirche, Ed. 4. 1 Th. p. 35» Braunfchw. 1800).

(10)

nandi nifum contulisfe etiam videntur

aliquanfcula

Chal-daeorum

Perfarumque do&rinae

notitia

familiariorque

Phi-lofophematum

Graecanicorum

in regno

Grasce-Syriaco

ac

in

-äSgypto vigentium ufus

r),

Nec fegregis

initia vitae

e longinquo

funt petenda.

Ardor

enim ille ac impetus

quo

fub

Orientali coelo facile

excitatae

ac

fotae

s), fefe

exferunt humaniamini adfe&iones, temperamenta,

inftin-étus, cet. asperiorem ibi

produxerunt

vitae oto-Kvja-tv, quam

non nifi inde

edo&a,

vix

fibi fingere

valuit

Occidens

pla-ga.

Qui etiam vitae habitus

in quacumque

Orientali

re-ligionis

forma, Confucii,

Zoroaftris,

Mohammedis, cet. obuenit

t).

De

ipfo

Esfenorum

nomine

derivando vel decadem

te

quod excurrit,

diverfarum opinionum

invenire

licet

apud

eundem Serarium

(1.

3. c.

1.),

ad

quem

fubtilitatum

etymologicarum

aucupes

ablegamus.

Originationem

vel

ignorat

vel inutilem refpicit Fl.

Jofephus:

nec

fuatn val¬

de commendat

ipfe Philo:

(T.

2. p. 457)

xofl'

e^v

$c£ccv

— 8K

CCKglßsi

TV7TC0

ÅiUhhSKla

AyjVlKtjff 7TCt(>XVV[A0l

CCTiclt]-loe. Ex analogia ceterarum

fe&arumnec

bene fieri potu-it, ut Ebraicae feélae denominatio e Graeco deduceretur

Etymo.

Plurimorum u) fuffragio fefe probat

derivatio

nominis a

Syr.

voc» nöin

Medicus,

ideo

quod apud

Jo-

fe-r) Uber die bibi. Gnofis. Pragmati/cbe darftellungder

Religions-Philofophie des Orients, von Joh. Horn. Hannov. 1805.

i") Per odia, bella, perfecutiones: unde Plinius 1. c. quos vita

fes/os

ad mores eorumfortuncefluffus agitat-. & vitce poenitentia.

0 J* E. Chr. Schmidts Handb. d. chriftl. Kirchengefchichte. 1Th.

p. 19. Giesf. 1801,

«) Quos inter Bauer 1. cit, p, 246. Ejusdem bibi. Moraldes Alt♦

(11)

9

fephum

(T.

2.

p.

162.) dicuntur Esfeni

pockisoc

1o&

tt^cs

<»(&€-Åeiccv

•4^u%>js>

y.cti

axpcfcs

exKsyfles,

e)Bev

7.rgos

SsgU7ieiciv

7roc-B'ooy,

gi&tle

xui

At&oov

icfooltjlsc avegevvoofjer;

cui.

de-nominationi nescio an

faveat,

ut

creditur, Philo

(T.

2. p.

471.)

Vocantur

quidem

apud illum

Setoct7revlcci;

fed

nomi-ni aliam adferre

videtur rationem

ac

vuigo

fit. w)

Hase

funt

ejus

verba:

Therapeuten

vero

nomine

(elvpoos)

vocantur:

1:0)

vel

qnia

profitentur medicinarn

praeftantiorem

ifta

per

ur-bes vulgata;

haec

enim

medetur folis

corporibus:

illa

(quam

illi

exercent) animas

Iiberat

oppresfas morbis gravibus

pf Sv'Jicclas , quoc

infiixerunt

voluptates,

concupifcentice, dolores,

timores, avaritice - - - -

vitiorumque

agmeß

immerabile.

2:0)

vel

quia

didicerunt

ex

Qvseocs

Pf

hpoov

voy.oov

Be^onreveiv illud

Ens

Pf Bano melius,

Pf

Uno

fincerius

(

fimplicius

?) Pf

Unitate

antiquius.

Apud Pauluni,

in

ejus Commentario pasfim

lalutantur,

die

Stillen

im

Lande,

ratione

fortasfis habita

ad

Etymon mun

filuit.

Cum

vero

ipfe

Esfenorum

chara&er

diltinélivus &

quidem

generalis

conftitisfe

videtur in

fectanda

pietate,

probitate

ac

fanélimonia

vitae

nefcio

an

non seque magna

ueritatis fpecie

fe

commendet

origina-tio nominis ab apocapata voce »non

Syr.

N"»ön;

cui

e-tiam nec repugnat

teftimonium

Jofephi:

0

3cksi aegvclflcc

CC6K8IV, nec

Paranomafia

Philonis.

Aft

forte-ohe

jarn

fa-tis eft!

Bifariani a

Jofepho

(T.

2. p.

165)

diftingvuntur

Esfeni, in mitiores ac

rigidiores xj,

vel potius

in

yctfjisvlcc?

& oiyccpBs.

Eft, ait

ille

,

alius

Esfenorum

ordo

Qrotyy.ct) qui

cum

prioribus

quidem

quoad rationem

vivendi

moresque

Pf

infii-tuta

confentit,

Sie^os

Je

rrj

Koflcc

yoepov

Divifio

Phiio-B nis

fff) cfr. Brucker. f. c. p. 769. not. r) cum p,

786.

(12)

bis in TtectKlMtis

&

Seu(>fm\ts

haut

obfcure

videtur

m®ribus

ufuique

loquendi

Graecorum esfe adtemperata &

cuai

grano

falis,

ut

ajunt, accipienda y).

Indotes SeSfce externa.

JFuit Socieias

Ésfenorum

vet

inßitutum

£)

ß

inavif,

fecretum,

•mne

profanum

vulgus

arcens ac

feeludens.

ßßofeph. T.

2. p. 163.

"Jurando

adfeverat (Novitius

reci-pienduiß

, non

aliis

aliquid fe kidicatururn,

vAv

ßrccvocia

ßicc&jJc&i.

Praeterea

jurafc

quisque

fe

nemini

(recipiendorumj

aliter

dogmafca proditurum

quam

ipfe

acceperit, nihil fe celaturum fodales

— v.oti

<rvfhigviaew

cycioos rot

le

rt\s

ciigrjasooff

avloov ßißXict

xui

locloov

ceyyshoov

a)

cvoytxlcc.

T&leis

yev cgxcis tbs

Tcqoaivßxs

F^as^oiXi^ovlcci.

Philo T. 2. p. 475. yeifgysvct rcc tb ceyvB

ßiB

yv^ta.

lehsflai,

Jos. T.

1. p. 162. rois

sj^ocSev,

00s yv^r^tcv n

(pgr/Jcv

tj t&>?

rvßov anx7ir\ KocrccCPceveiToci. Poena irrogatnr

pejerantibns.

Jos. T.

2. p. 163.

Deprehenfos

in

ct£to%(jsci$

uyoifirjyoi'

aiv (1=2

F^velatione

myfleriorum

ordinis?)

ex ordine fuo

eji-ciunt, isque cui contigifc e coetu

ejici

, non raro

Q7tcX-mortem obit miferrimam • • Åiyy

ro aooyu n1x0*

yevee

y) Brucker t. c. p. 787.

z) Quäle apud Jofepbum & Philonem fefe nobis praebet

confpi-eiendum. Sed fl ipfum inftitutum adeo fuit /uvs-yoiwdss, unde fuas hau-ferunt Jofephus & Philo notitias? num quid de fuo finxerunt?

*.y Notio »yyeXuv non folum cumPrideaux 1, c. ad ipfos librorum

confeftores, Ted etiam ad Dolores in genere referri poteft. efr«

•irP^UJ qui Synagogas deferviunt & uyysXot tKKkwnxs Apoc. 1: 20,

(13)

fAsvos

&ct<p$itgcUti*

Quam ob

rem

etiam ipfi plurimos

miferati extremum

(non

tarnen

prius!)

jam

agentes

fpi-ritum receperunt, pro

peccatis fatis

poenarpm

Socvcclu ßucctvcv crucitati, dedisle

exiftimantes

(!!

ßf.

ffumjurandi

tenaees.

los. ib. p. 164.

Dolores vincunt animi

magnitudiae,

morteuique,

fi

cum

gloria accedat

(?) etiam

immorta-litati

praeferendain ducunt.

Quali

in

omnibus animo

fuerint, egregio

documento

erat

bellum

cum

Romanis

geftum, in

quo

torti

& diftraéti

flammisque

ufti &

frafti

&ceteris omnibus cruciatuum machinis tentati, ut vel legum

fuarum

auétori maledicerent

vel

comederent

rt

rocv eKrvvq&av

7)

alterum ut

facerent

induci

non

potue-runt,nedum uttortores fnos blandius adioquerentur, aut

unam effunderent lacrymulam;

Ted

in

mediis

tormen-torum dolo ribus fubridentes, ipsosque

carnifices

irri-fione

excipientes, anitnas

alacriter

(evSvpLoi)

dimiserunt

S)

Novitiatus.

Phil. T. a p. 473.

Qui ad cultum

huncce

(Therapev-ticum) accedunt,

non ex more, aut

monitis vel

horta-tionibus indu&i, asAA' uV

sqcol-os

(?).

Tum

faculta-tes fuas

relinqvunt

filiis vel

filiabus

vel

etiam aliis

co-gnatis,

ultro eis

poslesfiones

cedendo

j

quod fi

cognati

defintfodalibus

(?) & amicis.

s)

lasr

ß) Non folam propter fidem thori fed & filentii arcanorum

fu-Speftae apud eos habebantur mulieres, ut vult Brucker, t. c.p. 766.

y) Adferuntur fine dubio baec duo crimina, alterum doftrinae, al¬

terum morum, ut capitalia, ceteris inclufis vel omisfis.

<J) Idem in quacumque fanatica perfecutione fieri, oronium

tem-porum hiftoria docet.

*) Et quis hoc valde miratur? Attamen exclamat fliilo. 1. c.:

Quanto!prceßantiores, qui non pecoribus (?) fuas posfesßones

(14)

ho-1%

los. t. 2. p. itfj.

ds (flhsvli

rqv ccioetriv

clvjoöv

non

con-tinuo patet

ingrep i'us,

fed

foris

annum

integrum

manenti otccilotv

praefc•

ibunt,

dolabeliam

<f),

&

cin-gulum

(fubligaculum)

& veftem

candidam

tradunt.

Poftquam

vero

hoc temporis

intervallo confiuentiae

documenta dede it,

propius

quidem

ad

inftituti

com-muniönem accedit- - - nec dum tarnen ad conviétum

admitfcicur, natu per

duos ulterius

arinos,

pofVquam

toléraqtiam

('yxf's^cev)

fisan

palnm

fecerit,

mores

ejus

explorant:

&

ii

dignas

apparuerit,

tum

demutn in

con-fortium admittitur, trqiv

ds

ryjg aoivrjg

cc\pixSxi

rqoCpr.s, eg/.gg

ccolcig

cpvvgi

(p%iKoo$eis

(Q

Ib. p. 161.

Alienos

liberos,

dum

ad

capesfendas

difci-plinas molles

adhucfunt, fufeipierites

, pro

cognatis

fuis

repatant,

fuisque

moribus

informant.

Ordo &?

Dignitär.

los. p. 164.

Diftindti

funt

xc&Jcc

yqcvov ryg ctay^aexg

in

qua-tuor clasles

(potgccg)

atque

juniores

(o

pflccyevs^squ^)

adeo

Senioribus inferiores habenfcur, ut (i forte aliquoS

eo-rum contigerint,

illi,

ac

fi aiienigense

fefe

commifcuis»

lent

(ocKXoCpvWx

avugiogsvlxg^)

fefe ablaant (!)

Ib. 163.

Jurant

fe

fidetn femper

omnibus

fervaturum,

maximeque

iis qui

imperant;

quod

nemini

fine Deo

obveniat

imperandi

poteftas.

Quod ii

ipfe imperium

(inträ

Societatem

Esfenorum?)

fuerit adeptus,

y.rf? 7Soo7sols

e£vß^siv

sig

rtjv' s^xaixv;

neque

veilitu

&

ornatu

cete-ros

vTToiflocypsvsg

iuperare.

ntinutn cognatorum amicorumqne, eosque ex

egenis

locupletes

reddide-runt (?!). Voici la tnaniere ample &

circonftancié

!

quam

adeo

laudat

Basnage.1. c.

f)

x$ivxpov Angl, a Prideaux: a

fmal

pick-ax.

Svecus

vero

Metaphraita Cehi Prideaux

vertit

per,

liten Skål!

Sic

pariincuria

ver-titur 7ttgi&u.ot,, cingulum, per

linnekläde.

Et quis

crederet

(wcxjusvoi

ffxsxxt/uxffi Xivois Svet, esfet:

hvar och

en

lägger

fett

linkläds bredevid

References

Related documents

gando arguinentis uti ex Hiftoria dogmatum collectis, quam pluritnum Theologi, optime etiam dialectici, re- ferre, nobis concedatur, oportet x), Si vero veterum inver.ta, quibus

and Market Information; Forestry work on planting of wirrlbr e aks and shelterbelts and Clarke- M c N ary tree distribution; W omens' project work carried out

Kwankam (2004) menar att e-hälsa kan användas för att minska risken för vårdskador och istället öka möjligheterna för god hälsa, till exempel genom att kunna sprida kunskap

concentration was similar for rheocast and liquid cast samples. The Si concentration in the liquid cast material showed the expected segregation profile, while the Si concentration

As an example, for scenario A, the maximum base-to-ambient thermal resistance of the heatsink made of inhomogeneous Stenal Rheo1 alloy was for some hot spot distributions 1.7%

The Parallel Random Access Machine (PRAM) model was proposed by Fortune and Wyllie 34] as a simple extension of the Random Access Machine (RAM) model used in the design and analysis

In order to evaluate sorting of tasks in the offspring groups of the delayed task’s group for the rescaling heuristic, we compared for each combination of machine size, task set

asfaltverk av denna typ och är inte specifikt för