VERSIO SVECANA

A

VERSIO SVECANA

SELECTORUM EX PAULINIS

EPISTOLIS LOCORUM

AD EXAMEN REVOCATA

DissertAtione Academica.

Cujus

Part. XIX.

Coni! AmpliiT. Ordin. Philof.

Iti Regia Academia Upfalienßt

PRISIDE,

MAG. JOHANNE

FLODERO,

graec. Litt. Prof. reg. et Ord.

Publice Fentilandam Siftit

JOHANNES ERICUS UNGE;

Smolcndus

In Auditorio Carol. Maj. Die XXI Maji

A. MDCCLXXVII.

Η, Ρ. M, S,

U Ρ S A L I iE,

Typis

Edmaknianis.

Vivo

ISIoliliffimo atque Amplifjimo

D ^NO PETRO UNGE,

LEGIFERO Confultiifimo Patruo

benigniilimo.

Viro

Admodum Reverevdo £? Praclavifjimo D.no

Mag: JOHANN! UNGE,

PASTORI in Sandfio & Walfio Vigiiantiilioao

Patruo Optimo.

't 'efferäm hane animi venerahindi atque gratiffimi cum ar-

^ dsnti pevpetua felicitatis adprecatione dicare voluit

-Nominom adeo Venerabiiium

Cukor obfervantifilmus JOH. ER, UNGE.

Vivo

Adtmåutn Revevendo atque Pracldri/fimo/

DOMINO MAGISTRO

ANDRE/E UNGE,

Parceciarum Korsberga,

Lemnhult

&

Solberga PASTOR! Merkiiiimo

Et ^{^}

Diftri&us Orientalis

Prsepofito

Adcuratiifimo

Parenti

Indulgentijßmo

Hos, _Inprimis licet exiguos, voluit

_{facros attarnen eiTe Tibi.}

mea Mufa labores

Filius haud poterit, quas Patri

folvere

gråtes

Debeat, & tantis digna

referre

bonis ^t

Has at pagellas animo intueare

benigno,

Quo fuadet tantus , tamque paternus amor.

Omnipotens faveat vobis,

Materque Paterque

Ex votis veftris

profpera

cunfta cadant.

Ad cineres pevmanfuvus

Nomivis Tuifumme venerandi Zf peramalilk

Cnltor humlilimus

Joh. Er» Unge.

Adfinis Oile&iJJime

Cum

verit,

Te

dici vix potefl:

publice difputaturum farna

quanta

affe&us mihi

(im l&ti-

nuntia-

tia.

Egregios in bonis literis profe&tis,

Tibi ex a-

nimo _,

plane fraterno, gratulor. Vinculum

autem

cognationis & amoris,

^me

in ländes

Tuas excurre-

re vetat. Tu vero in femita virtutis pergas;

iic

^e-

nim Dens rerum Arbiter humanarum

benigniffimus,

Te

largis ornabk praemiis,

ut

diu

ac feliciter vivas

in Parentum , cognatorum

amicorumque

omnium gaudium

fuaviffimum.

Holtmx d. V, Maj i MDCCLXXVIL

Gje min

Morfar frögd och heder

^*

Nar min Mormors

glada hopp Styr ekes af Ert fnilles lopp

^:

När min Far och Mor med

fägnad

Ser den lott Er blir

tilägnad;

Jag ock barnßigt

yttra

thr Glädjen, fom mitt hjerta rör.

Stockholm d. _j. Maji 1777.

Clemens Helin Senior.

Min K. Morbron»

rär Er lärdom, Edra feder

Clemens Helin

Junior.

D. _i

rcdierunt abhinc quindecim annos,

fub aufpicio

Maxime Reverendi ac Celeherrimi D, Docioris & Pro- fefforis JOH. AMNELL, binae difputationes in

E-

piflolatn Pauli ad Philippenfes, in quibus prima

comrnata adcuratiiTime explicata arque excuila comparent;

Quuro ergo noftrarura nos exercitationum

qualiurocun«

que ordo ad eamdem perducat Epiftolam, illis praeter*!

rniflis, ad ea, quse fequuntur, ^properare lioeat.

Philip, i: v. ij. fequ.

Proxime antegreflis verficulis meminit

Apoilolus de

vinculis fuis, ita quidem ^, ut dicat majoribus Evangelii progreHionibus illa

fat

arnplara

praebuiile occafionem

t permultos enim Chriftianorum excitatos

conftantia illa,

qua cauiTam iuam ^agsret,

induxiiTe animum, haut fine

optato fucceiTu, Evangelium docere. Sed vero,

dicit

porro V. 15. non id ^omnes faciunt

eodem

animo:

rtvh

μεν

Std

(pBcvov εξίν, rivL·

<Jg

y&j

(h

έυόοκίιχν τον χς&Φ*

κηξυσσζσι. Quae verba Svecus

Metaphrailes reddie: fom-

lige predika

ock Chrißum jhr afund ock

trato

(kull

^y

ocb

fomlige uti en god mening.

Quafi indicare voluiflet, qui

heic taxantur, eos Evangelium docuifle, vel ut rixam

inter auditores cierent, vel ut fibi cum Paulo ipio rixan-

di occafio inde exifteret. An vero id, nifi quadam ra- tione mitigetur, menti Apoiloli reique veritati

confen-

tiat dubitavero nonnihil. Adfeverate enira dicerc pos-

fumus, non illos fuifle

-φεύ^οίττο^όλΒ^·,

qui Evangelium perverterint, Apoilolic® doftrina;

vel Judaica vel alia

quaecunque humana ! commenta

adfuendo, quales in

B Gala-

1 ^,

b

Philipp. I. v. 15.

Galati« ecclefias irrepfifle ex Epiftola ad eas mifla con- itat. Si enirn ita fuiflet, non dicere veriu ig potuiflet, de eo lé vehementer laetari, quod Chriftum adnuntia-

rent, quo demura cunque

id

animo

facerent, five

τίξο-

φάσα five

αλήθεια. Certum

ergo

fit

^ac

indubhatu®

^»

illos propofuifle Evangelium Chrifti intemeratum^> quale

ex Apoftoli

ipfius

ore emanaverat, &, quod inde fequl·

tur, nullam ex illorum pr«dicatione vel infer auditores,

vel Paulum inter & ipios, exiftere

potuiffe de ipfa do-

ftrina rixandi materiem. Ut vero incorrupti fuiiTe vi-

deantur Evangelii praxones,

quadam

tamen

κενοδοξίας

la¬

be infe&os fuifle exiftimavero, ex illorum ordtne, quos

Apoftolus C..IL v. 21. dielt

quaefiviile τά

εαυτών, & τα r§

%ξΐς$ Scilrcet» praeclaram jam tum

famam

& exi-

üimationem collegerat Paulus ^regnum Chrifti propagan- do fortiterque tuendo : Has ipfi laudes

fuere

qui invi- derint, _{atque eas} aemulandi obtreåandique ftudio inci-

tati animum adpulcrint ad Evangelium docenduro. Hane

illorum aemulationem, hoc ftudium laudes Apoftoli se-

quandi vel fuperandi exiftimavero illum ^{vocare εςιν.} Sen-

fu enirnadeo generali uiurpatur hocvocabulum, ut quam- libet defignet contentionem ^, qua quis feratur ad aliquid

iibi commodi parandurm quare etiam HESIODUS in

ifyo/r,

diipefcit illam in bonam

&

malam. Bona

&

ho¬

nefta eribuitur ah HESIODO illis, qui confpe£ta in

aliis virtutum honeftarumque awtionum laude, incitan-

tur ad idena fe&andum decus, Mala contra & noxia

?ξΐε adfcribitur a Poéta illis, qui omni contentione animi

feruntui ad _pugnas, lites & jurgia, hac turpiftima via

ad laudes opesque graftantes: dicit enim illam gignere τΐοΚεμον y&j

δ%ξΐν ngt)

νέικεα, Hujus noxiae

εξίδς

fpeciem

haut immerito dixerts efte illam aemulationemr quam CICERO vocat vitiofam rivalitati fimilem, quaeque

il¬

lis competit, qui aheno

bono5 laude

& gloriaanguntur,

Philipp. 1. ν. ιf. 37

& quavis

ratione illa minuere nituntur, quo magis ipfi

emineant & adpareant. Atque hane ego

quidem exifli-

mavero fuiile _ψν iilam, quam

Paulus dicit excitavifle

quosdam

fratrura ad Evangelium Romae preedicandum.

Quumque adeo

illi

non pio

Chrifti ejusque Evangelii

propagandi

amore,

led inanis itudio gloria, haut fine

alienas laudis obtre&atione, docendi partes

fuiceperint,

vel accidit, vel accidere faltim

facillime potuit,

ut quum

inter iplos & Paulum ^,

fiquidem hic ζηλότυπο? eile

^po-

tuiilet, tum inter auditores lites &

concertationes de

principatu Doåorum

inde exiilerent, quod in Ecclefia

Corinthiaca accidiile conftat ^ex priori ad eam Epiitola,

fateamur oportet, pofle εςιν

iilam hoc refpeåu verti trä¬

ta, Sed fic tarnen , quum id genus rixae,

Π quidem

ex- flitiilent, ex ipiorum, haut fatis puro,

docendi Paulum-

que aemulandi

ardore profluxiilent, & Paulus indicet quid

ipibs impulerit ad

pradicandura Evangelium,

non

quid

inde natura iit, maluero ego

quidem, ii aliud

^non

fup-

petat

coromodius vocabulum, qnod vitiofam aemulatio-

nem exprimat, reddere

ϊ'ςιν, vel täftans luflay vel magis

forte expreiTe, iüviljoghet> ^quam

träta,

atque

id vel ideo

etiam, quod recepta

verfio

eam

legentium animis infi-

nuare opinionem poilic, quaii Dolores

illi fpariiilent

femina diilenfionum & concertationum de religionis i- piius capitibus: quum tamen

eamdem

omnes,

de qui-

bus Apoitolus heic

meminit, do&rinam Evangelii

pro- pofuerint,

fed diverfo fine & confilio; quidam aåi in-

vidia & vitiofa a*mulatione, alii contra ex propenia vo- luntatis adfeåione, five amore Chrifli & ejus

Evange¬

lii, id enim notat

,ευόοκΐχ,

quaß

opponitur heic rtj εςι&

Hpj φΒόνω. Huc accedit,

quod qui Chriitum docuerunt

(pSow

yj) εξιόί,

id

feciile dicuntur V.

iS

πξοφοόσε^

quum ceteri, in quibus

ivfioxtoc

fuiile

dicitur, Evangelium do-

cuerint dhrfiéix. Quum ergo

πξόφκτι? & »Kfåw fibi

B a heic

Philipp I. v. ^ι$.

he^c opponantur, manifeftum eft cchfåstctv _nequaquarn referri ad verifatem ipfius do&rins, ied deftgnare fm-

centatem mentis, qualis eft eorum, qui vero Chrifti e-

jusque regni propagandi ^amore du<fti Evangelium docent, adto ^ut menti conientiant aftiones: id genus uKfåEec opponitur πςόφοισιέΐ qualis heic tribuiturqllis, qui invi-

dia impulfi Evangelium propoiuerunt; cauftam enim ho·

neftara, nempe Chriftum ^, pratexuerunt loa? ambitioiii

& invidi#. Itaque nefcio, an χξ^ον xciTctyysÅKetv τΐξοφά-

σει aptius fvethice reddatur,förkunna Chriftum for fynfkutt,

quam ut nofter habet metaphraftes, af tillfälle, & _χςιςον KocTctyyé\ÅsiV ctÄvjSéict, potius verti debeat, förkunna Chri¬

ftum af uprigtigt hjerta, quam

Janßyüeliga.

Porro dicit

Paulus V. _17: qui Chriftum andnunriant, έξ ccyci^s, i. e.

§1 ivåcxioiv vel οοληΒ'είοο·, id faciuni, hoorεε orι hs άττολο- yluv T8 ivuyysÅi8 _{κίιμαι.} Qute verba Svecus reddit: be¬

tandes_, attjag bår ligger til Evangelii forfvarelfe. Sed

an iatis adcurate haut facile dixero, ii quidem yelSai hs cc7roÅcyloiv T8 svccyyeKls putetur efie, in ^carcere jacere ad defendendam Evangelicam doårinam: non eniro ideo vinrus _erat, ut-cauftam Chrifti _ageret, (ed quia cauftam Chrifti forti ac intrepido animo agebat, ideo in vincu- la conje&us erat, qua? ipfe deinde vertic in occafionem propagandi Evangelii. Exiftimavero4_{ergo το} yslSfoct ^non

alio heic ufurpari fenfu , quam Luc. II: _3. & Theft. III.3.

ubi notaf canftitutum, ordinatum eßet ut

fignificarc

videa-

tur Apoftolus, ie ad id conftitutum & ordinafum a Deo eiTe, ut Evangelium tueretur. Svethice dixeris: betande

att jag

år

förordnad til att förjvara Evangelium.

Evangelii progreftui, inter vincula iua, confultura ivifte fratres vehementer fe gaudere dicit Apoftolus V. 18.

& gavifurum efte, quum iciret id fibi in falurem ceftu-

rum efte, kmtco inquit norro v. 20, την u7rcKcc^ot<lox,lotvy&f

ίλτιίάα, _{μ8 ert iv} 8$ev}

ώισχυνϊάγισομαι}

dhX ^sv πάση _πα§ξη- σί#,

Philipp» T. v. 15. ³⁹

σίαj ms τtcivrors) H&f vev

psycoKwhlosrca χξί-QS z. - r. Λ.

Svecus habet heic:ja

[om jag vi (fertigen vänter och jSr-

hoppas, att

jag uti ingen tin<? fkaü til blygd komma ^, utan

med all frihet.

fäfotn altidy Ja ock nu matte Cbriftus af hal·

len varda· &c. Quse

metaphrafis obfeura, nec iatis adcu-

rata mihi utique

eflé videtur. Primo enim, fvecura ii-

lud, varda

afhällen, haut feliciter exprimit vim Grasci

verbi

μεχα,λννε&οα

r nec

deinde explicafu facile eft, quid

fit: varda afhällen

med all frihet. Μεγοολυνειν eft & ma-

gnum

facere, potentem reddere, & verbis extollere, prte-

dicare. Hoc

poiteriöri fenfu dicit Maria Luc. 1: 46.

μεγαλυνει η ψυχή μη ν,υξίον,

anima mea magnificat, cele¬

brat Dominum. Et primi

fideles εμεγοίλυνον

τον

Θεον, Α£1.

Χ. 4^· conf.

XIX.

17.

Atque hoc ienfu dicit heic Pau¬

lus Chfiftum

μεχκλυν&ησεόάΰίΐ

sv rrc

σώματι αυτί?-, h. e. fu¬

turum eile, ut Chriftus

magnificaretur per illum, Ιν πάση

Ttotfåwla,

quod vocabulum heic, ut alias pofllrn, conf.

Aft. lV. 29. 31. defignat

dicendj libertatem, ubi fine me-

tu libere lcquimur, nec quas

dicenda funt reticemus, at¬

que

referendum

ornnmo

heic eil ad ipfum Paulum, ut

ihdicetur eo, qua ratione

glorias Chriili per illum coniu-

leretur, libera nerope

Evangelii prsdicatione. Quod ii

crgo

concifam iftam Pauli di&ionem aliquantum aper-

tius & planius

explicare liceaf, dicamus ivethice r enligt

mm bjerteliga längtan

och hopp

^,

att

- - -

jag med all jri-

modighet

(kall predika Chviftum, ocb att Han fäledes fkaü

genom

mig varda for här ligad, ve!, uppb6gd) vel, Hans ära

utbredd.

Hinc p.ergit

Apoftolus difterendo: in dubio eft a-

nimus, utrum eligam, mortem, an

extentius vitas fpa-

tium: cupio diflolvi &

efie

cum

Chrifto, fed veftrum

tarnen caufta, neceftanum

eft,

ut

diutius commorer in

Vita: z&f T8T0 71έτι

cth

ως cicca

It

^ι μενω

yyß συμτΤΜξιχμενοί

ττκσιν vftöv V.'SS·

HAMMONDUS refolyit priorem hu-

B ι

jus

40

Philipp.

II: v. i2.

jus commatis fenfentiam

kW

r$ro τxtjsoJ&us

όΐόα,

in hanc aliquantum, uti ipfi quidem videtur, clariorem: kW oli»

με_turum7i€7,rofoevou _r8ro9 Jcio me effe petfitafum, vel, Jperare fu¬

eiTe, ut diutius vivam. At, licet genio lingvas

convenienrer _{dici queat,} ciL· πεποβως, pro: oTiee ^7Τε~

7Tct$-hxi, eil tarnen ifta exponendi ratio heic admodum

inepta. _Aliquantum commodius conjunguntur verba i- fta a Sveco Metaphrafte ^, & referuntur ad fequentia, quafi utroque illo, ττεπο&ώε & clL·, ^nihil fignificaret Apoftolus aliud, nifi perfuafiffimum fibi eile diutius ie

permanfurum in vita ^: ita enim ille: och vet jag vißerli¬

gen attjag fkaü

blifva

och med eder allom vara. Sed ^re-

dius, noifra _quidem fententia, dicitur ^ro πεπο&ως re-

fpicere ad antecedentia, & ro oiL· ad fequentia. Com-

mate antecedenti dixit Apoftolus ^{e re} före Philippen- fium, ^ut diutius viveret: hinc pergit argumentando: kW

t8To πεποιΒως, & _quum hoc mihi periuaium fit, nempe vitam _meam vobis cefluram in commodum, oiL· ort μένω, icio me permanfurum diutius efie. Svethice ergo dicas : och emedanjag härom är

bfvertygad,

^vet jag att jag /kall_forblijva i lifvet*

Cap. II: v. τι.

MfTcc φοί2a kW Τξομ& την εαυτών σωτν,ξίοον κατεςγοίζε-

&ε. Svecus interpres _propriam vocabulorum, φόβος kW τςόμος^ notionena expreflurus haut fafis commode dicit:

/kaffer_tet quidemmedfruktannos in falutisach häfvanvia cauteatt Ifalincedereige värden. Opor¬ac circutn«

fpe&e, nec fine folicito_{metu, ne} quidquam a nobis com-

mittaeur, quo Deus ofFendatur: at expavefeere nec un-

quam fine trepidatione ad thronum Dei accedere, ^non jubemur.

Neque

id quidem prseeipit Apoftolus in hoc loco: ubi enim cunque hxc vocabula, φόβος kW »

jun&a occurrunt in

feriptis

Ν, T. nihil ferme aliud fi-

Philipp. II: v. 12.

gnificare videntur, nifi bumilitatem

^ac

demiilionem

a-

nimi, velj rcverentiam, quam comitatur caut;o, iolici-

tudo & metus, ne quid oiFendarous. Sic quum

Äpofto-

lus Eph. VI. jubet fervos νπα,χύειν ^το7? wofiois μετά φο»

βχ H&j τξομχ-, nequaquam jubet eos ad confpe&um do-

nainorurn iuorum expavefcere & cum tremore eorum

jufla capefieie, lftiusmodi enim iervilem tremorem in

Chriftianis mancipiis probare hautquaquam potuit Apo- ftolus, _neque poteft i!le confiftere cum amore & pro-

prnfo ad obedientiam animo, quem fervis comnoendat.

Nihil ergo aliud indicatum voluit, niß oportere iervos

revereri iuos dominos, ita ^ut folicire caveant, ne quid

perperam faciant & quod illis difpliceat. Hane Apofto.

Ii mentem haut infelicitcr exprefleris, fi ivethice dicas:

lyder edra Husbönder med vövdnadsfull undergif^venhet, yel,

med fruktan ocb undergifvenhet. Quas metaphraiis, mu»

tatis mutandis, aptari etiam poteft ad ejusdem ApoftoH

verba 2 Cor. VII· 15, quibus laudat Corinthios, quod

erga Titum fe obedientes exhibuiflent, eumque excepis-

fent μετά φόβχ y&j Τξόμχ* Certe enim ad ejus adventum

& confpefturo ^non erat cur Corinthii tota mentc omni-

busque artubus contremifcerent: exceperuot eum ea ve-

neratione, qua profequi ^eos oportuit legatum Apoftoli, qui eo fine & confilio venerat, ut cognofceret & cor- roboraret ecclefiam, atque hoc eft &εχε<&οα μετά φόβχ

μ&) τξόμχ. Neque fenfu multum diverfo dicit Paulus

ι Cor* _{II. 3.} ie verfatum inter Corinthios fuifte iv φόβν x&j iy τξόμΛ), indicat enim, quod contextus & ieries o- rationis docet, abhorruifle fe a faftu & adrogantia ina- nique fapientia? ac faeundiae oftentatione, qua infe£ti ^e-

rant eccleß® Corinthiac® Dolores nonnulli,_{quorum mo«}

res reprehendit t Huic illorutn faftui & adrogantiaj op-

ponit iuum φόβον x&j τξόμον, h. e. humilitatem &

firaj»

plicitacena animi,, qua fe demifle ac debita circumipectio-*

42 Philipp. ΪΓ: ν. 17.

ns in ADoftolico munere geilerif. Hxc notio adprime

convenit in verba, _quorum fenium heic indagamus: com-

mate enim fequenti, ubi Paulus rationern reddit ^prtece- pti fui ^{j monet,}

nihil

in

hominibus ipfis ineiTe

virium

ad fal^utem parandam, fed omnia eile divin« virtuti ad-

fcribenda. Quum ergo ita fit, ne confidatis, inquit, vi¬

ribus veilris aut in negotio falutis curando ^vos adrogan-

ter geratis, fed μετά

φόβπ

v&j

τξόμ8

^την σωτηξ'ιοιν κχτεξ*

γάξε&ε, quaerite ialutem veitram cum humiiicate animi,

reverentia Sc _{metu, ne} perperaro agendo benigniffimum

falutis audorem a vobis abalieneds. Svechice _ergo di~

xeris: arbeter på eder falighet med fruktan och undergif- venhet, vel, forgfälltghet. Ütaec Paulo farniliaris notio vo- cabulorum horum^e iüuftrari etiam potefi: verbisCHRY- SOSTOM1 in HomiL XXXI. de Natali Dominik quibus

dicit rås åyysXiuå? δυνάμει? ποίξίςαοάκι μετά gcßg τξόμ8, angelteas potentias adflare ^cum timors tremore, hoc eft fubmiilione Sc reverentia plenas.

V. 17.

Αλλ5 h K&f σπενδομαι h.τ) τη &vaic& n&j Ksrt8%ylcc τη?

7fh?oo? υμών', χάίξω yßj συγχρίςω πάσα υμ7ν. Parum ad-

curste hxc verba reddka nobis videntur a Sveco Me¬

taphrase; ita enim ille:

och

om

jag

ån offras, ofver edra

tros offer och Gudstjanß, fa gläder jag mig och frogdar mig

med eder nlla, Neque enim Svecum, offra, exprimit pe- culiarem vim verbi, σπενδε&ΰα, neque vocabulum λει- rö^y/as ^spte refertur ad Philippenfes, ac redditur, Guds- tjånft. Quo vero manifeftius adpareat quo ipedet figu¬

rata h«c Pauli didio, Sc qua ratione concinnata fvecana

verfio iflius vim quodammodo adiequatur, obiervare pri-

mo omnium juvabit, coniveviiFe Apoilolum terminos

in re facrificali adhiberi folitos aptare rebus Ν. T. Sic h%8%y8lv eil., interprete

HESYCHiO, Βυειν., ϊεξά Sm

7ΐξ0?'

Philipp. II V. ι?. ⁴³ τΐξοσφεξειν

Svvlots, Ted id

tarnen

de fe ufurpat Apoftolus

Rom. ,XV. 16, vocat

enim fe

i£$8gy8VTcc το

ivuyykXiov

τ8

®£8t quod Evangelii

propagaiione iacrum obierit mini·

fterium:

quemadmodum

etiam

eodem loco

gentes,

ejus

minifterio ad Chriftianam religionem addu&as, vocat

πξοσφοξάν Tw

ε&νων. Eadem ratione

vocatur

in verbis,

qu® nunc

tra&amus, Phiiippenfiucn fides, Pauli minifte-

rio, tamquam

gratiftima viåima Deo oblata, &υσίχ

teiT8qyiot> τηε πίςεωε.

Eft enim Svala ygj

λειτ8ξytcc,■, per figuram iv

J)x $υο7ν diftam, idem

ac

θυα7«

τηε

λειταςγ'ιαε-,

atque hoc nihil nliud,

nift Svatcc Λιτ&ςγη&εΐσ-α.

Λε^τ8ξyεJ7v

aufem prima notione eft opus

facere publicum

vel

publi¬

ce; unde apud Ateicos fcriptores, Λειτα^εΊν τοοίε éalocts

dicuntur qui privato

fumtu publicas

obibant

funftiones,

quales ex conftitutione Reip.

Achenieofis plures fuere, in

quibus nobiliftima &

fimul graviftlma fuit Τξίεξοίξχία,,

pViefetfura triremis, quam

quis, bellica ingruente

tem- peftate, privata pecunia

inftruxiftet. Id

genus

publico

exhibita minifteria dicuntur λειτ8ξχίαι. Pr&terea etiaro

minifteria, quae in facris obeundis occupantur Kstrx^yloti

vocantur; at ττξοε res· ®fes· λetTsgylctt funt ARIST OTE-

LI qucevis erga Deos officia. Ad haue notionem re- ipicientes LXX interpretes ufurpant vocabula ifta, λε*

Τ8ξγε7ν &

λεπβξγ'κ», ad defignanda minifteria Levitarum

in Tentorio conventus. Verba enim Mofis Num.VIII. 22.

TVlD.^n«3

_ennjy

Mtnzy*? ΟΊ7Π IfcOjea reddunt dicti

Metaphraftar. εισηλΒον ^et λευ7ται Λειτ8ξγειν^{^} την λειτ8ξΓ/Ιαν

αυτών εν τη σκηνη Τ8 μοίξΤυξΐ8 δζ V. 24. Nliy*?

εισελεΰσοντοίΐ λειΤ8ξχε7ν λειτ8ζ^1αν. Et lacerdotes ΐρΓί σίξος-

φέξοντεε Svalccs, dicuntur λεπχξγεΤ»

Ebr. Χ.

II. Quin enim

Doctores Ν. Τ. dicuntur λειτχξγεΊν dum facras obeunt

funftiones fuas. Sic Prophetae & Doftores eccleiias An.

tiochena: ΑΛ. Xlfl. 2. erant λειτ8ξγχντεε τω

χυςίω. Et

Paulus ipfe3 ratione muneris doceadi³ quod

ipfi

deman-

G dacuia

44 Philipp. II. v. 17.

datum erat, fe vocat λειτ8ξχον IrjcrS χξι$8 εις τά εΒνη Rom.

XV. 16. Quemadmodum ipium ejus minifterium in Ev-

angelio Chrifti propagando occupatum vocatur λειτχξγίχ.

Eft ergo, ut iupra di3um eft, ΒυσΙα

nffj

λειτ8ξχΙού της

πίςεως, fides, ad _quam Paulus rvj éccvrs λειτχρχία, fuo minifterio, eos perduxerat, eamcjue Dco obtulerat, ^ve*

lut facerdotes V. Τ. λειτ8ξχ8ντες ττξοσέφεξον reis Βυσίας-, Jam

vero conftat adolendis vi&imis fuperfufa fuifte libamen-

ta ex vino aliove liquore: ilc Peleus facrificans apud HOMERUM II. XI. 462,

--- εχε χξυσειον οίλεισον

οντένοων oliBo7tcc ο7νον Ιττ ΜΐΒομενοϊε ίεξοϊσι.

Ad hunc ritum reipicit heic Paulus, ubi dicit: h I- γω σπενοομοοι hu τη Βυσΐοί ngy λειτ8ξχΐοί τη g π'ιςεωε ύμων^y perinde enim

eft/ac

ft fcripfiflee:

i/

^ro ej^μω μ8 σπεν·

Séroct επ) τη Βυσΐού ty\s tτΐςεχε ύμων, γ\ τη εμη λεπ8ξ*/ιού πξοε-

φεξετοίΐ τω Θεω, fi fangvis meus inftar iibamenci effun-

detur in Vi&iroam fidei veftree, quae meo minifterio of-

fercur Deo: _qua quidera loquendi ratione, nihil iignifi-

catum voluit aliud, nifi gavifurum fe eile, fi, dum Phi- lippenfes ad fidero adduceret, fangvis ipfi efFundendus

eilet. Hine patet hoc ferme modo pofte Svecanam me·

taphraiin concinnari: om

oeb

rnitt

blod /kulle

utgjutas of-

ver edar tros offer,Jom genom min tjänß ftam- bär^es, få ^ρläderjaξ mig och frbgdar

mig med eder alla.