JOHANNE FLOD

(1)

/ % D, D.

SACRA FÜNEBRIA

GR-ECORUM,

Dissertation?. Academica Illustratä.

quam

VENIA AMPL. ORD. PH1L0S. UPSAL.

PRyESIDE

MAG. JOHANNE

FLOD Ε RO,

Gelec. Litt. Prof. Reg. et Ord.

exhibet

CAROLUS POUSETTE,

uplandus.

Ια Audit Guil. Maj. D. XXVI Junii A. MDCCLXXIX,

Η. A, M. S.

UPSALI-®,

Typis Joh. Edman, Direå. & Reg. Acad. Typogr.}

(2)

."ff '■ d f # ;

. ,iϊ '■■■

-... ^. / '·. ! ^· <:-!u ;· ^■ - ί Γ

.... ί. >

p "A;s 5

å ι ■*,- W- J ^.. €J

vv --i-".' ;·. MA ^-: · - ■' i ; - ·:s

• '·'· '

:'f- j, >Ci-

~Vr\%. tVMs - --

MA·t?O ^. ^.

. ·. ..

-: T'' '' " ·

. m :V <·, ^. Ä'<ls2 ■ ί W.-·' .

• -■■■■•"v ■

.

V>- ~~' 1 "f ^ I

f "jg fJf % "ti /·§| § ■ · Μ φ·

Μ -J :J

fl i-M

^t ^.? ^! ^·' ^{η i:} ⁱ

.τ. π

ι ·«

t-e - £-

'TV Is v.A

*

\-

i- gS .

, .. .- ;- .MMi ·:·.=;■ ; -

2 1 Μ..fl

■ Si v

■ v

iÉ -V··· *4*."-"·-··ifesS&ÄV. —.

. -

*, .;·, 4 Λ #>; v S w

Γ " ·'

. · .;v - ■■ .·■-^ ■ - ^. ' -v" - ·■·' - '■/- · m -

(3)

MONSIEUR

LE

BARON

CHARLES DE GEER.

Seingneur de Leufsta etc,

CHAMBF.LLAN DU ROI, MONSIEUR!

C'eft

^moins _pour

_fvivre _k _coiitume',

_que _{pour ne}

manquer

å

mon

devoir,

^que

j'ai l'honnheur d'orner

ces feuilles deVOTRE illuftre nom. Il n'enfaut pas de loin chercher la raifon. Si

je parlerois de VOS

bontés envers ceux,

qui s'apliquent

axm

eiludes, je

(4)

mc croirai _trop

hcureux d'avoir trouvé

cettc occa»

{ion pour

VOUS affurer, MONSIEUR, de

mon

refpeQ: & de

mon

devouement. Mon

pere,

qui

a eu le bonheur de voir écouler fes

jours fous VOTRE protection & d'étre comblé de VOS bienfaits, m'a,

des mon enfance,

enfeigné de faire des

voeux pour une

Maifon, Qui fe fait

un

plaiiir å rendrc

les hommes heureux»

J'ai l'honneur d'etre

avec

le plus profond refpeCt,

MONSIEUR,

VOTRE

treshumblc & tres devoué Servitettr CHARLES EOUSETTE»

(5)

S. I.

Ut

^ftorumrunt,

in eo

communi

confenferunt inter

^cadaveraillos^eviventiumad hoc

fe impellente humanita- gentes,

^confpedu

quod

^remove-

defun-

tis ienfu, ita in modo, quo fupremum

illis exhibuerunt

pietatis honorem, tanta in

varietate Sc diilenfione

^con-

ftiruta; deprehenduntur, ut, quot

lingva & moribus difcre-

pantes populi fuerunt, tot

ferme etiam diverfos obier-

vare liceat funerandi ritns. ^gypcios

confvevifie dicit

DiODORUS SICULUS Lib. II. ^c. 5. prius, quam con- ditorio inferretur cadaver, omnibus edu&is inteilinis,

pnrter cor & renes, quae vino lavantur ac

odoramentis

linuntur, mox reliquum corpus

cedrio & ungventis dies

amplius triginta perungere,

rnyrrhaque Sc cinnamomo

aliisque rebus

odoriferis perlinere. yEthiopes, eodem

referente DIODORO (Lib. III. c. 22.) &

confentiente

HERODOTO (Lib. III. c. 24.) mortuos

arefaciunt, gypfo

inducunt pi&uraque exornant, quae

defun&i effigiem

re- praeientet: dein iepuicrum ^eis ^e vitro

circumdant, in

cujus noedio defun^us interlucet. Hoc fepulcrum fer«

vant propinqui per annum intra a;des,

omniumque pri-

mitias rerum illi ofFerunt, at anno exa£to efferunt & fta·

tuunt extra urbem. Perl®, dicit HERODOTUS (Lib. I.

c. 59 cera circumiitos mortuos abdebant, ut quam

maxime diuturna perrnanerent corpora. Graeci

antiquis-

iimis temporibus, fme fumtuofo adparatu terra

conde-

bant cadavera: inde vero per univeriam Grarciam inva-

luit mos comburendi corpora, eo quidem

modo,

ut

Eu¬

perJignorum congerie

repoiita, inje£tis pariter in

rogum

A _$

diver-

(6)

m )

6

c

diverfis animalibus,ungventis, odoribus, veilibus aliisque

initrumencis, qua: rnortuus geftaverat, fubjecto igne con- fumerentur: oila deinde & cineres a propinquis lecta vinoque abluta in urna conderentur lapidea,argentea vei

aurea etiam nonnunquam. Sed hofce funebres Graco¬

rum ritus particulatirn exponere a noilro aiienurn eft propoflto: tribus emm, ante aliquot annos, editis ad

hane Academiarn Difputationibus, quarunj duas priores, fub aufpicio roaxime Reverendi ac Celeberriroi D. D0&.

JOHANNIS AMNELL, prodiere, dilucide & adcuratc

hoc argumentum pertra<5hvit Praclariffimus D. Mag.

KXBELIUS. Quum ^vero iub fmern opufeuli ejus indi- caverit, per rerum circumftantium habitum ^, fibi noa licuiiTe ea perfequi, qua: ad cognofcendum morem fatfbis

iacrificiis & libationibus funebria jufta condecorandi fpe&ant, Ted iitam fe partem rituum alii expiarsandam relinquere, in animum induxi eam ego, fpecimine Aca- demico,

breyifiime,

pro ratione accifarum facuicatum, expedire.

§. II.

Cetéris omnibus, _qua: ad jufta funebria perdnebant,

rite pera&is, inferiis ^parentatum fuiiTe reperimus: erant autem, ut FESTUS interprecatur, inferia:, facrificia, quae Diis manibus inferebantur, & quidem conftabant liquo-

ribus pracipue & vi&imis. Ut vero alias aliis Diis con- venientes putabantur animalium fpecies, ita non nihil

referre creditum eft, quali viflima manibus parentaretur.

Nigras oporcuit efie oves fterilesque juvencas, quibus

Ulis grata iacra fierent. Ex Agamemnon« iepulcro, cui

recentes ingefta: ^erant inferia:, redux ienex, ita Eie&ram adloquitur apud EVRIPIDEM FJe&r. ^v. 512*

ΤΙυξοίς 27t ά\)τγ\ζ c7v μελάγχιμον ^ποκω

Σσφαγ/ον

Ισεϊαβν, ά7μά τå πάλαι

Ι e.

(7)

@ )

7

t

^w

ϊ. e. (td ipjum rogum ov m nigro

vellere viEtimnm vidi,

^re~

c ensq nefufum fangpinem. Atque

ii.

ρess

apud VIRGlLlUM

^neid L. V. ^7) ad Pacr;s

Anchiik

tumuium:

- - - Ccsdit qmnas de more

b iden

tes

Totque fues, totidem nigvantes terga

juvencos.

Quin etiam fterilés pecudes

feralibps

iitis

(Hciis

aptas fuiflTe indicare videtur Circe, qusndo apud HOMER UM (OdyiT. X. 522,)

jubet Uiyffem infens

vovere

- -

ςεϊξα,ν βSv, nris αςΙ<ςγ\,

Mailat® ad tumuium pecudis iangvis excipiebatur fcro- be, quam Grajci vocant

βόΒςον»

Sic jubet Circe

Ulys·

fem L. c.

βόΒξον

οξυ^αι

οσον re ττυyovnov ev

Β

α tv

Bed'

dμφ'ωυτω

$e

^χοην

χεϊ-B

döt 7τκσιν veκνεσσιν*

Foffam fodere magmtudine

cubitalem

quoqua ner

[um cf cir¬

ca illam libamen {undere omnibus ⁿⁱettms. Nihil ecim ob¬

ilat quominus ad %c»;v

illam

^,

de

qua

meminit Cfrce

^v

referamus, praeter neulfum, vinum & aqusm, ut ex

ftr-

quentibus patebit ^, etiam

efTufum

viclim®

fangvinem,

inprimis quum, memorante

HOi\fFRO

in fequentibus,

eo månes venerint hauflum fangvinem. Et prs-terea etiam, inier libamina, quae fratris, quem mortuum fu- ipicabätnr, manibus fe oblaturam éOe Iphigenie

dicit

apud EVRIPIDEM (Iphig. in tauro v. 162.) iunt ér,you έξεϊων h μόσχων, fontes ^nempe fangvinei ex montanis Vitulis, boc eil egeitus ex maSäto vitulo fangvis.

III.

Präger fangvinem ma&atae pecudis, gratas etiam

reis sv dc8 putabant eile iibationes ex la&e & cnelle,

vino denique _atque _aqua. Hac enim ratione, monitu Circes, dicit Ulyiles fe placaviffe ^rnanes (OdyiT. ΧΓ. 25):

BόΒρον, inquir, οςνζα7 οσον re πυ<γ{σιον^y,ενBet xgq evBoe, fvy.qddvrd

όε

'%cås χεομεν ττχνιννεκυεσσ*νχ

Ttqoirab

(8)

«lifo \ O (

J Ο \ ^

Τίξωτα μελιχζ^Τα, μετεπειτα Se ηόε'ι οΙνα

rp₁ \ ) 3 ""Q.5 C/j^ *

ο τςιτον ccvij υdarι. ---

ΜδλΙχξατον, quod iacra faduri manibus

confveveruni,

ue

LUCJANUS dicit, εγχεειν εις ra όξυγματα, infuodere ill foveas, era', exponente PÖRPHYRIO jn aotro Nymph.)

μελι χεκςαμενον γάλαχτι, mel lade oiixcum: quam enam

oö rem vocatur ab EVRIPIDE μελ'κξο&τον γάλακτος', Sic

enim a Tragico (Orefh v. 115) inaueitur Helena Ele*

dram adlocuta:

Λάβε %ods rcirSe εν χεςοΊν - -

ΕλΒβσα f οομφί rov Κλυταιμνηξξας

τάφο9

Μελίκξατον άφες γάλακτος ^- ^-

ϊ. e. cape in manus bas inferias, £? quum veveris

ad

Cly·

ternneflrce fepulcrum demitte

ibi

mel cum In

Be

mixtum, Alio

vero in 1 >co innuere videtur EVRIPIDEb, puro mel le perada fuille parentalia. Iphigenia enim (Iphig. in tauro

v. 164) fratris fe umbris ^parare ait:

Βάχγ,Χ όινηξάς λοιβάς

Tt πόνημα μελισσών Ά νεκξοΊς Βελκτηρια κεΊτ

ϊ. e. Baccbi vineam Ubationem ff flavarum apum lalores, quibus mortui placari Jolent, Atque

inferius dicit

Iphi¬

genia v. 633.

Πολυν σοι κόσμον έν&ησω τάφω,

Κ«< _της οξείας άν&εμόξξυτον γανος

ZZis&qs μελίσσης εις πυξ εμβαλά σε&εν.

i. e. multum ornatum ponam tibi in fepulcro, ff montm<£

flava apis delicias ex forum liquare colleBas injiciam in

tuum rogum. Neque minus con *ar lac purum in id ge¬

nus iacris fuifie adhibitum: TEneas enim Anchifis manes

placaturus (Virg. ,/Eneid. L. V. v. 78):

- - Duo rite mero libans carcbeßa Baccbo

Funäit bumii Duo laBe _novo, duoJangvine facro,

Ix

(9)

ä§ )

9

( @

Ex quo loco haud minus ^ae ex

ce'eris illis,

quse ex

HOMERO & EVR1PIDF fupra indicata iunt,

conficitur

etLrn in parenfalibus facris vini nen nullum

prorfus

fi/iiTe ufum. Denique etiam inferviit aqua

hoc

genus in'reriis, qua? vocari a Grrtcis iolet λ^τξον,

χόότόνιον

λsrfov,

& άποναμμαab Athenienfibus,ut ATHEN./EUSdicit:

iSius

inquit (Lib. Χ. ρ. 409), καλείται παςά

άΒηναιας άπόι>ιμμα>

έπ\ ^των ^εις _τιμψ reis νεκςοΊς γϊνομίνων. i. e.

Athenienfes

proprie vocant άπόνιμμα, lotionem, qua

adhibetur

in

hono¬

rem dcfunSiorum, quibus ha?c addit ex vetufio

flriptore:

ϊϊξύ£αι ßc-Bvvovτξος έσπέςαν τΰσήματος^, 'έπειτα

παςά

τον

βο-

Svvcv 7τςός εσπέξαν βλέπων,

κατάχεε

, λέγων

τάόε,

υ/^Γν

απόνιμμα ok χξΥ\ x&j ok §εμις. i. e.

Jub vefperam feptilcri

joff^am ^{exca v}^a, deinde converfls in eam foffam oculis

fub

ve[perem a quam effunde, tfr poflbeec eloquere} vobis fero

hane

luflrationem, quibus oportet Ef

quibus

fas

efl. I)e

quo

ritu

λ8Τξά ferenda mortuis ha'c habet SVIDAS (voce Aörfcv);

έθοί rofr dyάμας άπρ&ανΐίσι λατξοφοξεΊν Kg/q έπι το μνήμα εφιςαιΒαι, τδτο Je ποιων ψ πak ύοζόαν εχων. ί. e.

woj etι am juit λατςα ferre Ulis, qui nuptiarum expertes

de-

ceßerant, in /epulcro flottiere, qui vero

hoc faciebat

erat puer umam habens: Alioquin vero erant hujus mu·

neris obeundi partes demandat# rnulieribus, quse vocantur f'yχόϊξια,ι. Sic enim h Αet SVIDAS,

έχχύστξίαι άι

τας χοάς ^Tck τετελευτνκόσιν έπιφεξχοαίβ i. e. iyχυ^ξίαι

dicun-

tur muh_eres·) qua liquores defun&is

adferunt,

qu'os nempe

ad lllorum fepuicra ipargant. Talis Ιχχυΐξία erat

Cbty-

fothemis, quam matris jufTu

inferias deiun&o

patri

ad-

laturam ita adloquitur Ele3ra

apud

SO Ρ

HOC LEM

(Electra 433): _^ _^

Α/λό ω φιλί], τ8Των μεν ών έχεις χεςάΐν Ύυμβω πξοσά\\.χς μησεν. 8

ydq

σα

&εμις

'OuJ οσιον_j

έχβξας

άπο γνναικο?, iqavai

Κτεξ'ισματ ύόέ λ8Τξά πξοσφέξειν

πατξί.

Β I ε>

(10)

ϋ )

ΙΟ

( !§ä

). e. ο earaborum foror, quidem.

nihil

tumulo admoveris: non enim tibi jus autpiuni, a muliers

adeo inimii.ai ftutuere infertas aut lavacta offerre

Vatvi.

§. IV.

Interea dum id _genus libamina vel

inferias,

qu® a Graecis vocantur χοα), fuper tumulo defun&i aÜcujus infundebant, iblebant illum alta eiere voce, fupremum-

que illi vaie dicere. Sic petfolutis Patroclo juftis

fune-

bribus, adiiitit Achilles & (Iliad XXIII. 220)

χξυσέα εκ κςητηξος, έχων

δέττας

αμφ/κν7Γελλον>

Oivov άφνσσόμένος χάμα^/ς χέε,

$ευε be

^yoiiciv

■φυχην κ/κλησκων στατροκληος οειλοϊο.

i. c. Achilles tumulo adftans manu tenebat poculum, quod vino ex cratere sureo hauilo implebat, atque

inde

vinum illud in humum fundebat, inclamins interea ani-

mam Patrocli, quam putabat excitam adfututam

eile

fibique exhibitum honorem infpe&uratn. Quare etiam

Helena apud EVRIPIDEM iOreft v. 117) Hermionae fi-

liae iuae, inferias Clytemneilrae, ejus nomine, iaturse,

hasc

dedit mandata:

Στus1 Ist ακξα χώματος, λέζον

τοί^ε:

Ελένη ^σ αδελφή ^τals3ε

ϋωξεΊτα/

^χοα/ς

- ευμενή, 3ανωχέ ν/ν

ΕμοΙ τε και σοt ηομ[ ποσεϊ χνωμψ εχειν.

i. e. βans in fiimmo tumulo dieas ißa: Helena foror donat

te bis inf^ertis: Ef jube ipfam propitiam mentem habere mi¬

hi Ef tibi Ef marito. Erant autem iölernnes _voces, _{q 1-} bus defunftos clamabant, _χαΊξε, Ιλε; Latini dicebant:

falve, vale. Sic clamat Achilles in funeracione Patrocli

(Iliad XXIII. 19):

χοοϊξέ μο/j ω

Πάτζωκλε, rffj

^s/v

adao iepom

Et

(11)

C-

)

11

(

Et jEneas (Μη. Lib. XI. 97.)

- Salve tftemum mibi viaxime Falla /Eternumque vale - - -

atque redimegratis, poft annuum

exaftum fpatium, ad

Anchiiae tumulum, inferiis, (ALneid I,ib. V.

8o):

Salve, fanSie Parens, iterum

falvete recepti

PIc

quid

quam eineres,

animaque umbrcsque Patern#*

i 1

-^Ad inferia» referimus etiam filicernia fivc

epulas*

quas manibus nonnunquam

obtuliffe conflat. Quas cnim

gentilium fuit vana

fuperftitio, credebant & Darmonas

& defunélorum umbras non dele&ari tantum, fed pafci

etiam cremafarum earnium odoribus effufoque fangvine aliisque libaminibus. Unde factum putamus, ut

in

ro-

gum conjecerint dapes una cum

cadavere igne conlu-

mendas. Sic in Miieni funere apud virgilium

(/Eneid.

Lib, Vf. 225.)

- - - - Congeßa cremantnr

7b^urea dona, dapes, fufo erateres

olivo.

Neque fine omni ratione dicere

nobis pofle videmur,

eo etiam HOMERUM refpexiile, quando

(Odyfl. XL

31) inducit Ulytftm voventem mortuorum

umbris fa·

crificium ex iterili _vacca, atque in iftis

Sacrorum iole-

mni bus:

Ίϊυξψ εμπλ^σεμεν

ϊΡ)λων,

fe _pyram impleturum eile bonis.

Ε<Βλων enim nomine

intelliguntur forte ele&se qua-libet ^res, qua?

rogis im-

minLc mortuis dabantur habendae

quafi

&

fruendae,

qua-

les erant flores, mel, dapes &c. Sed vero, quod

vel

prteeipue heic confiderandum eft, mos pra?terea erat, quando parentalia celebrabantur, dapes

Euper fumulo col-

locare manibus facras. Quem morem

AUGUSTINUS

(ferm. 1j;de fanftis) carpit:

Miror, inquit,

cur

apud

B ä quos-

(12)

$ )

ⁱ²

( β

quosdam infideles hodie tam

pernicioius

error

increve-

rit, ^ut füper tumulos defuncdorurn cibos & vina confe-

rant, quafi egreilas de corporibus

anima; carnales

cibos requiranf. Egrefias autem animas, ex

infana demenrium

opinione, edere δ: bibere in parentalibus

facris indicavit

etiam LUOIANUS: 7T57τιςευκα,σιν_^ inquit, ^είναι τeis -φυ-χαε άνοοπεμπομέναε κοίτοο&εν,

δειπνείν

μεν ωε οίον τε πεξίπετομενοιε, πίνεtv äs το μελίκξχτον. i. e.

perfvafum efl, umbras

^ex in- feris reduces, coenare circumvolando utcunque liceat, & bi¬

bere mulfum. Hane rnorem parentalia celebrandi

adaio-

tis d.ipibus, videtur AEneas etia.m obiervavide, dum id

genus'

facra ad Patris

tumulum inflaurabat:

repente e*

nim inter facrorum folemnia eroerfit angvis ex imis adytis, hbavitque dapes, Ameid ^{v. 92.}

id eft,

ut SER*

VIUS exponit, leviter guihvic epuias

iuperpoiitas,

qus iiiicernium vocantur. litas vero manibus facratas dapes guflare ^non licuit parentantibus, ne

funeidarentur. Unde

KIRCHMANNUS (de funer. Rom. Lib. IV. ^c, 5) vide¬

tur fibi aliquam poile lucem adfundere Pytbagoreo ilii Symboio; μη ysus<Boct ατ oiv hro ε rr,s

τξαπίζηε

καταπεση,

ne gufies quacunque de menfa deciderint: quidquid enim, inquit, inter edendum fub menfam cadit, id iacrum ^pu-

Λ tabatur amicis defun&is, atque adeo piaculum erat id gufbre. Tta autem fuperftinofis hominibus perfvafum

fuiile teftatur ATHENyEUS (Lib. X): rc7s τετελευτν,κόσ-ι

Των φίλων άπενεμζν roi πίεττοντοο τηε τξοφηε οΐπο των τςοο-

πεζων, Αο noq

Ευξίπίάηε

^, πεξ) τν}ε Σ&ενεβόηε φησι

επειδή

νο-

μίσειε τον βελλεξεφοντην τε&νοίνοίΐ:

Πεσόν όε νυν λέληθ'εν &$εν εκ

χεξόε

Α)λ' ευΒ'ύε άυόοο. ^τω κοξινΒΊω ζέ\ω.

Quorum verborum, ut

CASAVB0NU3

explanat, hic fenfus ed: confvevere veteres, qute de menfa

decidebant,

amicis defundbs adilgnare; atque ideo Stenoboei, ut EVRIPIDES dicit, audiiaBeiierophontis morte,

quidquid,

ill i 1

fSSI! ^v ne

(13)

cS& ) 12 ( &'&

ut fit, fub menram cadebat, ilatim illi nuncupabat,dicendo:

Sacrum hoc eito Corinchio hoipiti. Bellerophontem enim

Cormthium fuiiTe, ac Stenoböeam Pioeti uxorem in ejus incidiile amorem notiilimum ef!-.

§■ VI.

Präger dapes illas, qux ad defun&orum iepulcra in·

Ritnebantur illorum in honorem, parabantur etiam do¬

rni poilperaclamfepu!turam,funerales epular,

ηυ&πεξβείττνον

dicebantür: im ^τω ττεν^ει, inquif POLLUX, avvoSos^ _πεξί-

$ei7cvov. i. e. congregaiio, quae fit in lu&u, nempe pofl fepulturam, vocatur

πεξ$ειπνον.

Et LUCIANUS (de luftu):

hτl 7tccti τύτοις το ττεξ$εΐ7Τ\ον, x&f 7τάξεισιν οι 7ίςοσηκοντεε

χομ THS yoviocs 7ϊο&ςοομυ$8ντοοι jjrS τετελευτηκοτοε: ί. e." pofl

bc£c om fiiα fupereß exfequinIis cana, tumque adfunt neceffa-

rii^ut defuncii parentes conjolentur. HOMERUS hoc fenfu

ufur pat vocabulum τοίφοε, quod in genere defignat ^omne,

quod in honorem moitui adparabatur, atque in ipecie epuium ftpultorae die proben folitum. Sic Achilles,

mortuo Patroclo, (Iiiad XXI ii. 29^:

- τοίφον μενοεικεοί Joi/vu

praebebat lautum funebre epuium, Ύάφοε enim, ut dicit

vetufius HOMERI ScholialTes, το

7τεξί$εΐ7τνον

το im

τeis τετελευτηκόσι 7ΐοίξασκευοίζόμε\ον. Et Oreiles, OCClib jEgiflho, (Odii. III· 310)

- - joi'vj τοίφον ccqyslciatv

Μν\τξοε τε ςυγεςηε χ#/ οίνοίλκι^οε

'Αty!<Boto.

id eil, ut Schoiaftes exponit, ε'τελ*; ^το νεκξίχον

ΰεΐττνον3

kritvets cctyic&ov xgoj την μοιχοολί^α.

§· VII.

Funebres epula?, de quibus a£tum efl {. VI, ipio exfequiarum die inftituebanrur, neque poflmodum itera-

bantur: at iila epuli folemnitas, qua? ad fepulcrum fie·

bat, non ipio tantutnmodo elationis die inilicuebatur, fed

(14)

«3$s ^ τ λ ί

J l/f Κ ^S3

ied flatis _quoque deinceps temporibus iterabatur., nono nempe a funeratione die, irigefimo etiam, nec non an-

nuo exadlo fpatio. Sic enim inter vocabula, quas Gracci fcriptores frequentare fveverunt ττεξ) τάφ8

xcf

^svayia- μάτων de Jepultura &Τ5 exjequiis, adfert POLLUX hvocrvc

Hey

rgiccxovTcétW,

iacra nono & erigeilmo die fieri iolita,

atque barc fubjungit: ταύτα S7i) &εξαττέια των απαλλαγμένων

νενομ&ο, hac in curam defunäorum folemnia funt, Hinc ^vo-

cantur facra illa a Romanis novemdialia, non tam, ut KIRCKMANNUS (de fun. Lib. IV. c. i.) exponit, quod

novem continuos dies celebrarentur, quam quod nono die, completis ad tumulum iolemnibus, funeri bηis heret.

Novemdiale, inquit PORPHYRIUS ad Horacii Epod. ^17.

efl facrificium, quod mortuo fit nona die, quam fepultus eil.

Er DONATUS in PHORM. TÉRENTII; in nuptits fe- ptimus dies wftaurntionem voti

habet,

utin funeratione nomisy quo parentalia concluduntur. Atque lila quidem pietate privatim parentatum eil defunTs. Erant vero praecerea ferias public# in mortuorum rnemoriam celebrari folk#,

a Romanis menfe Februario,atque a Grascis menie Au- theilerione, qui ^partem Romani -Februar« & Martii corr?-

pledlt dicitur. De Athenienfibus h#c habet HESYCHIUS

μιαξαι ημέξούΐ Τ8 αν&εςγ]ςιωνοε μψόε^ ^sv ec7s ^τocs "φυχαε των

χατο/χομένων ccvtέναι έόοκΰν. i. e. ménfis Antbeßerioriis dies pelluti funt & nefaßi, quod defun&orm animae tunc furfiim

ire putantur. Et Athenasus dick, Apollonia* incolas Fe¬

bruario menie confvevilTe τα νόμιμα σνντελειν τοίε τελευ-

τησασι, parentare vita funflis. Ef quidem obiervavit

CASAVBONUS (animad in ATHENENjEUM Life. IIL

€. 19.) in diverfis Grascorum urbibus eadem ifla iacra eodem tempore celebrari iolita fuifTe, atque

a Gr#cis ad Romanos iilud manaile inilitutum.