Dissertationem philologicam, qua sistitur fabella Hesiodea, ergōn kai ēmer. v. CC. SQQ., Æsopiarum exemplar, consens. ampliss. Facult. Philosoph. præside ... Johanne J. Amnell, ... publice placideque excutiendam proponit Stephanus Insulin, Sudermannus

Hi

g . ß.

v.

FABELLA

H E S I O D E A ,

ÆSOPIARUM

E X E M P L A R ,

PRÆSIDE

M

ag

. J O H A N N E

J. AM NELL,

S T E P H A N U S I N S U L I N ,

S:Æ R:Æ M:TIS

S V M M Æ

F

I D

S E N A T O R I,

EQUITI

COMMENDATORI

C O M I T I ,

T H U R O N I

G ABR. BIELKE,

MÆCENATI MAXIMO«

S:Æ R:Æ M:TIS

MAXIMÆ FIDEl V1R0,

ARCHIEPISCOPO,

PROCANCELLARIO

REVERENDISSIMO

SS.

T

.

D O CTO R I,

D O M I N O

H E N R I C O

BENZELIO,

MÆCENATI OPTIMO,

Juda. Quîdem. Sed. Rigidior.

Quam. U t. Servari. Semper. Poflît*

Lex. Eft. H e s i o d i .

Qua. Jubetur. Aliena. Sublevatus. Ope.

Reddtre. Tantumdem. Aut. Si. Potis. S it. Amplius.. In. M e. Sane.

B i e l k i a n o . Nuperrime. Donatum. S t i p e n d i o . Et. Incomparabilis. Munificentiæ. T u æ .

COMES. E x c e l l e n t i s s i m e . Et. T u æ . Singularis. Indulgentiæ,

R e v e r e n d i s s i m e . P A T E R .

Documentum. Exftitit. L onge. Majus. Illuftriusque.

Quam. U t. Referendæ. A . Me. Gratiae.

Ullus. Unquam. Sit. Locus. Id. Vero. Vehementer. Doleo.

N e . Gratiis. Quidem. Agendis. Parem. Efle.

Quantamcunque. Pietatem. Meam.

Omni. Elocutionis. Orbam. D ecore.

Futurus.Igitnr.Quoad.Vixero.Totus.In.Æ re.VESTRO.

M Æ C E N A T E S . M AXIM I. Quod. Unum. Penes. Me. Eft.

Pro. Ingenti. Beneficio. Illo.

Æternam. V o b is . Habeo. Gratiam.

V O Sque.

Rei. Publicae. Civilis. A c. Sacrae.

Splendidiftima. Lumina. Columina. Firmifïïma.

Clcmentiftîmæ. Num inis. O. M . Curæ. Cuftodiæque;

Supplicibus. V otis. Commendo.

I L L U S T R I S S I M A E . E X C E L LE N T I Æ . TU Æ . R E V E R E N D I S S I M A E . D I G NI T A T I . T U Æ .

Devotißimus. Cliens. S t e p h a n u s I n s u l i n .

emendandos D .

M • .

os in te r, qui veritatem non nudam» ut quæ fulgore fuo nimium ali­ quando per/tringat infirmos m orta­ lium oculos, fed fabularum Invo­ lucris tedlam, vel infciis homini­ bus & invitis , per ludum jocum- que { A ) , prudenter infinuarunt, em inetJESO PU S, in fabulandi ge­ n e re , ad emendandos mores adcommodato, ingeniofis- fimus artifex (£ )$ cujus fabellas inflar oraculorum fufpe- x it antiquitas, Apollinis Delphici jufiu fcriptas easdem fabulata. Fuit i« gente Phryx. (C ). Samium qui dicunt, rationem habent commorationis in Samo Infula apud Sw & ijjucv« QIsciï/Acvcc, H ER O D O TO L. II» C. *340

A _{ptlss »}

( A ) FeXcioc vocantur id genus fabuLe. Sic ARISTO- PH A N . in avib. & vefp, memorat Ataoo7S8 yeKdicc, i. e.

interprete ‘ HESYCHIO , rèc Ata007:8 fxv§8s* _Quippe

Æfopus, PHÆDRO teile in prologo L. ÏIf9

Q u ia, quæ volebat, non audebat dicere I Adfeétus proprios in fabellas transtulit, Calumniamque FICTIS elufit JOCIS.

(B) Æl'opus JU L IA N O Imp. diffus Homerus fabula­ ru m ; n e. princeps in eo genere poeta : non aliter ac iSo- pbodem Homerum Tragicum nuncupat Polemon apud SUI- DAM , _{Platonem T U L L IU S facit Homerum Philo-} lophorum .

( C ) Hinc tyvyiot Åcyoi, Phrygia , û c* Æfopia fa-bulæ.

fAlas , quorum utriusque ferons ( D ) hie n o fte r, ac do- mum , ob liberalioris ingenii elegantiam, pofterioris Il­ lius exfUtit libertus. Sunt vero e tia m , qui Æfopum ge­ nere faciant Thracem, cum HERACLIDE P ontico 7it* f/ 7sohiTetav, tit. Xccplw, p. m. 20. Et certe adfines Phry­

gibus fuerunt Thraces , puta Afiatici illi, H O M E R O in Iliade laudati & H E R O D O T O L. III« C. quorum dein colonia Ibraciée Europa;« nomen indidit. F lo ru it nofter VI circiter ante Xç&oyovlav feculo ( E ) ; fuppar ae­ tate Soloni &c. Græciæ fapientibus, itemque C rœ fo R . , cujus fibi gratiam conciliate fertur SUIDÆ in Lex. C fr DIOG. LAERT. in Chilone , L. I. Setf.L X X II. P L U - TA RCH . in Solone, & convivio VII Sap. G ELL. N , A. L. II. C. XXIX. JO . ALB. FABRIC. Biblioth. G r. L .I f . C. IX. PETR. BAYLIUS in Lex. H ifl-C rlt. p. i I7 2 ,fq . JOA CH . CAM ERARIUS in vita Æ fopi, &c.

Æfopi vero fabulas ah oblivione & interitu vindica­ re mature coeperant colle&ores. Eas ipfas verfibus a fe com

pre-— pre-—

——

i ■

■

■

■

—

—

■>■■■ ,, ,■■ m

, ■ , ,

(D ) PHÆDR. in E pii L. IT.

ÆSOPO ingentem ftatuam pofuere A ttic i, SERVUMque collocarunt aeterna in bafi, Patere honoris fcirent ut cun&is viam , Nec generi trib u i, fed v irtuti gloriam.

(TrnXtjv hanc, Athenis Æfopo pofitam, opus fui/Jc Lyfip- pi Sicyonii, infignis llatuarii, prodit A G A TH IÆ in Æfo­ pum epigramma , Ant hol. Gr. Lib. I V . ) Adde Prolog. Lib.

/ / / , ubi Servitus obnoxia , fAeruvvfjiiKws /. per conjvetam ivcc?kctyrjv terra, abftra&i pro concreto , ipje eft SERVUS /Efopus.

( E ) Davi di Regi qui cvy%çwcv fecere Æfopum, v ix aliunde ad illud adducli f u n t, quam ex qualicunque fimili- tudine nominum AÇaphi & Æfopi. Quippe hunc mythogra- pbutn cum faero vate illo ) perperam commijcent.

comprehenfas refert apud Piat, in Phæd. SOCRATES ; cujus rei meminere etiam PLU TA RCH . > 7IûàÇ TOV

véov 7Toivifjiccroov ccKoveiv

,

.

Græca eleganter ex preffit ; & GAPjRIAS, (Babrias feu Babrius>) poeta Graecus, Æfopeai fabulas pluribus libris repetiiffe fertur« Et fuperfunt ejus operis fragmenta. Quae vero vulgata typis circumferuntur hodie, rABPIOT E&wor Ttrqctsixix n juvSm, minima ex parte ipfi debentur; quam in rem cfr J. A. FABRICII Biblioth. G r. L. & C. cit. p. J9 f, fq. Rom anosinter fabulatores præcelluit T . PHÆDRUS T hrax , fellcifiimus ille Æfopi im itator; id- que verfibus fenariis, ut ipfe vocat, feu Iambicis. Sed neque in hoc fcribendl genere infelicius verfati recen- tlorum bene m u lti, partim ÆJopum xmuhti Pbædrumquç, fabellas concinnarunt vel ligata, vel foluta oratione Lati­ na ; partim Æfopios fxvStts- convertendo, in fuam quisque vernaculam Græci magiltri argutias facetiasque transfu­ derunt. Verfiones id arguunt It alie £ » Anglic* & Germa­ nica plures ; Hilpanica item , Hungarica, Belgica, Dani* t a_{, Suecica : quasque vel principe loco laudafie oportet,} Gallic* metaphrafes, & profaicæ, & ligatæ, in quibus e- minet illa JOHANNIS de la FONTAINE , Parlfiis MDCLXXVIII edita ; ubi tamen ipfe Æ fopiis addidit Ia» bellas longe plurimas, vel ex reliquae antiquitatis penu, v e l, magnam partem , ex ingenio fuopte feftiviflimo de- promtas. Gèiïndnieas inter, quas modo laudavimus, & vetuftate fua , & immortali translatoris fama, excellit illa Dr. MART. L U T H E R I, qui, vaftiflima licet feve- riorum curarum mole onuftus, fabulas omnes Æfopias convertendo, amico Phll. Melanchthonis defiderio moni- toque ex affe fatisfacere nen potuerit , Illarum tamen XVI in vernaculam translath, probari fibi inyfrhicum hoc

fed-fcribendi »genus abunde prodidit : quam <rem ubi fugillare non veretur G O T T F R ID . ARNOLDUS in Ketzer-hift. T . II p. 107 , ipfe arguit, tam longe àbefie fe a b e x q u i- fito prifcæ literaturæ elegantioris & utilioris guftu* qpamt quidem procul a barbarie jam receflerant duum viri refo r­ matores , L U T H E R U S & M E L A N CH T H O N , q ui„ pro raris cultiflimi ingenii dotihm*optime norant juftutti (latuere pretium (ludiis , & quæ ad pietatem , & quæ acï humanitatem ducunt ; quorum hæc illis prom ovendis profuere femper, certe nunquam obfuerunt. Q uid? q u o J verfæ fint infuper Æfopi fabulæ Græcæ in vuîgarem co - barbarum fermonem non m odo, fed & in Arabicum atque Hebrœum, v. laud. FABRIC. I. c. p. 398 in notis , & p* 40 7 , ubi & reliquarum y.sTcc(p(>oi<Te®\ editiones ad - curate, e x m o re fu o , recenlet. Quia vero inje&a nobis fuit mentio Arabum, monuiffe par eft, olim fuiiTe his etiam fuum quemdam Æfopum » Phryge illo vix inferio­ rem , puta LO C M A N E M , cui quæ tribuuntur , fabulas ex Arabico idiomate transtulit in Romanum TH O . ËR - PEN IU Sj dein vero etiam harum XVIII Latiali carm ine

Iambico venuftKTime reddidit vir , T A

-NAQV. FABER, in Epiflolar.VarteI y poft epift, LXXXU

p . 206, feq. edit. Salmurienf, v

§■ II. A præcîpuo fabellarum audiore /Efopo, com m uniter Æfopiœ diélæ funt & infcriptæ fabulas, quas, ipfius ad exemplum , uti diximus , alii dein plures confignarunt. Ita confulto PH Æ DRUSin prol.L* V. v. io ,,fu zs fabulas

- Æfopi a s , non Æ fopi, nyninau. . , & (jicLAcv, inquit laud. A phthonius, AirXinEIOS (fuv&cç) Âèyei&cu, toj tov KItûùTïov ccçtçct 1iocv%<ûv cvyyçtx^ou

rès fjLvSxs. Quia • vero Æfopearuffl fabellarum npmëi» fende fer vans polleritas, veteris fiynam

que emöri non fivit, P L A T O N I , Comico poCtæ , data videtur anfa fingendi , revixifle Æfopum. vid. DESID. ERASMI adag. Chii. II Cent. VI p. m. 522. Neque tam en hujus artis fabulandi Âi^rrvV primusve au<Ror Æfo- p us exftitic. _{Quemadmodum enim ei poftea multi fuere} im itatores & m is fuæ ccmuli, fie neque defuit ex remo­ tio r i antiquitate exemplar, quod ipfe æmularetur. FAR. Q U IN T IL IA N O tefte Inft. or. L. V. C. XI. fabulæ illœ, etiam fi originem non ab Æfopo acceperunt, (nam videtur, in q u it, earum PRIMUS A U C IO R HESIODUS, ) //<?- mine tâ\nen Æ/opi maxime celebranturs Quo loco non Intelllgi Qéoyovlce* Befiodi, licet ea quoque redte dicatur

, fed longe aliud fabulandi genus, (tale puta, quale dein Æ fopium, ) eidem poetæ adtribui , fatis mani- feftum videtur. E t , multo ante Æfopum, antiquioribus Poétis, atque in his HESIODO »eamdem fabulandi ratio­ nem in tini fuifle monet TH EO N Alex, in progymnafm. p. 22.' Neque eft tam en, ut inter feripta Hefiodi deperdita cenleatur ungulare aliquod fabellarum opus. Satis erit, Afcrse- um Poëtam E P roiS KAI HMEPAIS v. 200, fq. infperfifie e- legantiflimum de Accipitre t f Lujcinia apologum, qui vel unus Æfopo elle potuerit fabulandi exemplar; quare & He~ Jiodidifcipulum fefe merito profefTurus fit Æfopus 9 Cleode- mo judice ap. P L U T A R C H .in Conv. VII Sap. p. ifg . Ne­ que m irum , fi Æfopus & evolverit & fedatus fit HESIO­ D U M , quo , juxta HOMERUM , ut antiquius nihil e Grsecis feriptoribus hodie tenemus , ita nihil magis jam tum coluit antiquitas ; cujusque decantatis carminibus præle&isve mirifice obledtari fveverunt Pythagoras, (te- fte in ejus vita PORPHYRIO, ) ipleque Seleucus Nicator, cui mos fuerat eunti cubitum, egycc ii tifjtéçxs capiti fup- ponere. _{Q uin etiam ipfi quondam Græci 7 atque hos,} hac itidem «x parte, imitati dein R om ani, adolefcentu- lis sçyoc ■ _{Xj vjfAëçocç dederunt L&itandas# Ita CICERO ad}

fami-familiar. Eplft. XVIII Lib. V I, pofteaquam d ix ifle t, pere fe Leptam puerum deleftari jam talibus /c r ip tis ,

quale (bus Orator , fubjlcit : Lepta /vaviffimus edifcat H ESIO D U M ; t f babeat in ore :

THZ A’ APETHS IAPnTA. - - qui quidem dimidiatus

eft verfus2g7 E. ii H. isque m ulto tritiffimus. ( Similiter fabularum ÆSOPI leftione nihil olim vulgatius. Facit huc ARISTOPHANIS illud in 0<». OvP A<Wov 'TtmctTyy.cts'

Ne ÆJoputn quidem ver/afli, trivifti ; quod haut dubie fuit proverbiale convicium in hominem infigniter ftupldum

atque omnium rerum rudem. Nempe cenfebatur

cos xj ccvcchQdßvTos , qui non noviflet faltim Æfopi fa­ bellas , ceu prima do&rinæ elementa, cfr SUID. in Lex« & DES. ERASM. 1. c.) N on autem opus mere Georgicum aut Oeconomicum ede poëma , quod EPrA ( ^ ) infcribitur, quin, latiore ambitu , officia com­ p le t! boni patrisjam i lias , boni civis , boni v iri ; cum patet aliunde » tum vero etiam p rod e t, quam decerpfi- mus illinc , fcopum habens ufumque ethico-politicum, HESIODEA fabella j cui tam fimiles ÆSOPIÆ funt* quam ovum ovo. En Æfopia ante Æfopum fabula.

V. 2 0 0 . Nüv cavov (ZocaiXevv' eçèco, Ççovsuœt x> ccMVole.

ild ' 7t^ocie*7i£V ectj^ovoc 7roix.(\oiïetçov

èv vetpéecct (pèçotv, ovvyjtcat jÅtfJictffnots,

H f t iKsov , yvufu.7rTc7fft 7re7rccç/xévti cifjiÇ)'

Mvçero, o y t7iMçccretoS ttços fxvljov eerne'

V. 2 0 f. Aaw-( A ) Latißime patet ro i'çyov , ç f quodcunque officii operisuf genus importat ; tarnet fi a lia s, convenienter fvb- ftratue materia ac peculiariter, defignat boc vel illud opus, jeu rufticum , /eu militare , fcu denique aliud. cfr H,

V . 2 0 f . âcuucvtrj, r l KsAawcs ; r v « rv « ttc^cv ttpdtotv.* _mTV> t _{Tî?o fif ,} V_{* > i' » ' _ >' \ > tu »~} >7 <r «y €7_{« 7teç ccyu, ccotoov ecvtrotv,}

Aet7TVCY o\'CCM fSthto , 7F0ttf<T0fAC$i , VJfc' /WeSrj<ru. &.Ç ttyCLT CtiMTrfaw 7ft]% , TCCVVGlTtTefCQ CÇVtÇ.

AfyçoiV <T, oi>' jc’ tS’éAct tt^oV KjO«o-(rov«s- ctYTtÇeçlÇetr 2 1 0 . N/fcrçr Tf çéçercu, rrçôs r c c lc ^a v uAyeoc 7Kxcyjn. V . 200. _{'Jam vero fah ellam primoribus narrabo, quamvit}

prudentibus.

H««c /« modum accipiter adfatus eft lufciniam, /0-«0/ variantem,

quam altiffime in nubibus ferebat, ungvibus com-prenfam.

Illa autem * aduncis undique confixa unqvibus, tnifere

ejulabat, huic ille imperiofe verba fecit :

205. P erdita, quid firepis? tenet jam te multo fortior. Hac ibis, quacunque ego te duxero, etiamfi cantrix

es. ( quamlibet canora.) Epulum que, /J vefim, faciam, *?k/ /£ dimittam. Sic d ixit accipiter, 0«w volans avis expanfis alis.

Amens vero, quisquis advcrfum potentiores conten­ dere velit;

210. namque _{vitloria privatur, # r«/« probris da­} mna (aerumnas) patitur. NTN AE) A defcriptione t£ ? ctiïriçè ysvtss fxe^c₇ra>v

tl)&fto7rav, cujus violentiam coarguerat atque impuden­

tiam , tranfit Poéta ad fabellam haut difparis argumenti, quam vocat

AINON.) A

7

cunque orationem, latiori fenfu, notafTe videtur olim, donec invalefceret ftridior fignificatus, quo defignat oTvdr figuratam 01 ationem, eamque obicuriorem, qualis h rois

viypfis rj di'viypoiGt/' itemque fabulofam % qualis in apolo­ gis Æfopiis ; & eam quidem plerumque ab animantibus

brutis, rebusve mutis & inanimatis, quibus inter fefe a u r cum hominibus inftitutum fermonis commercium variæ- que aftiones adfinguntur, ad emendandos m ortalium mo­ res traductam. Itaque adpellationem præfenti inflituto adcommodatiflimam nofter adhibet, e regno anim ali, & quidem v o lu c ri, (uam hanc arcefliturus fabulam. M T - ©OZ, (qui poëtis æ que, atque oratoribus G ræ cis, paflim eft fcrmo in g en ere, etiam non fabulofusj v. c. heic ap. HESIOD, v. 2 0 4 , & fupra v. 192, ubi Græca vox diftwn quodvis feu adloquium im portat, ) peculiariter itidem re ­ fertur ad narrationem , adumbrandae veritatis gratia fi- ttam : Fabulam Romani nuncupant j quae tamen & ipfa, a fando didla , originario fignificatu generaliori faepe notat narrationem quamlibet, familiare colloqui umbaut quidquid In omnium verfaturore. Ita lupus in fabula T E R E N T IO Idem , ac P L A U T O lupus in fermone. cfr G . J. VOSSII Etymol. tit. Fabula, p. 201. Similiter ad rem fabularem fefe referunt AOrOZ, AIIOAOrOZ* Logus Æfopeus SE- NECÆ eft in confolat. ad Polyb. C. XXVII, qui dicitur A RISTO TELI Rhetor. L. II C. XX Acyos At<wireioç% Et flCUt inde \oyo7toics, f£u$o7îoioç , fxvScXoyos, fÀV&cyçcttpcç,

{fabulo in gloffi IS ID O R I, fabulator G E L L IO , A P U ­ LEJO fabellator, ) ÆSOPUS paflim , ita HESIODUS m erito nuncupabitur.

B A X IA E Y X I ) principibus civium , primoribus, opt i* matibus. quomodo reges comicis Latinis funt ditiores quilibet, potentiores, illuflriores. Sic autem & HOME­ RO fæpius, quod monet E U S T A TH IU S , Boc(TiÀe7ç, alias Item Avct-tns, vocantur excellentes viri ; & HESIODO noftro judices ac maçifIratus> iidemque cives honoratis- fim l, funt Bc6G-iÀ.r,Hç , E. ^ H. v. j8 , fq. (cfr v» 2)y, fq.)

u t qui eflent <Lçotyocyot r vr\7nci, x. r . A. ita hoc ctlvca re­ prehendere pergit i 'xfitp&Kus eos exhibens» feu violen­ to s debilium opprefiores, qui potentia viribusquc jus fuum m etiuntur ;& vß^ccsy f» qui ferocius infultantnil taie me­ rentibus aliis, injuriamque pariter & contumeliam inferunt. EPEI2_{, ) êçw, dico, præf. tempus $ (unde perf.èl^xa,}

eJfirjfxeu, ft^fxèvos, cfr JOH. XV. i f . _{L U O II. 24.) quod} p ro futuro adhibent HESIODUS & HOMERUS frequen­ ti fvccfaccyrj, quam & admittunt c owpojocvrepèoiy

Kccreçèto, Tïçceçèûù, Tiçoaeçèu, &c. Neque elt, quod èçè» faciamus futurum , Ionica ^«AuV« vocalis circumflex« formandum ab _{quod fefe referat ad inufitat.pne/ e^u,} OPONEOrZI KAI ATTOIZJ Usque Japientibus. & prudentibus quidem illis. vel potius : quamvis Japientibus. nempe partie.ßm plices^ & 7tep eamdem vim læpius ha­

bent , quam compof, xcuneç, «/*, licet. Non autem dicit heic p oëta, cujusmodi revera fint viri illi principes, led quales ipfi libi videantur aut certe videri velint aliis. Ex adverfo enim wtxlus, homines puerili fimplicitate, /«//- pientest imprudentes eosdem dixerat fupra v. 40; quibus adeo edocendis admonendisque narraturus fit fabulam , Ipfi quantumvis videri velint fapere , nec facile utilem doctrinam aut corregionem admittant.

flA Ey pro cvtoos _{, ab ccS? pro , quæ poetis cum}

oratoribus communia.

IPHH) 7ö«. pro _{accipiter. & hoc quidem ex} e^yjsTeços , (quod accipitris genus e lt, ) corruptum, G. J.VOSSIO judice in Ltymel. ; aut certe ab accipiundis avibus, rapax cum fit & carnivorus ,aviumque quafi lupus.

lX&vet f*w _{\oq 0 Kovots 7Tereetvois} EcrSviv ccfoyhous', hrei ù iïlxy iflv *7t o c v t o is,

fcil. «W e Kçovluv. E. ii H. v. 275“, fq* _{Sed neque} raro , _{quamquam leges id vetant , bomo homini}

lupus s _{alienarum opum pecuniarumqut accipitrem}

-PL A U T U S adpellat in Perfa , A&. Ill Sc. III v. y. Id

genus hominem aut verius A , violentum at*

que inexorabilem, adumbrat accipiter in fabella Hefiodea. IlPOSF.EinEN AHAONA.) Tfuçcc to cteßeiv, (in pro- fa contracte aiïetv, ) feu a canendo dicitur r\ cctj&ov, cantrix avicula, quam proînde ecoiiïov infra v. 206. vocat accipi­ te r , epitheto ifto adludens ad erv/uev, idque non fine lar- cafino , faftidioque dotis can en d i, quam nihil ipfi profu­ turam innuit. Cantans nobile carmen AEDON Latine effertur a SENECA Trag, in Agamemn. v. fitfo; alias pbi~ lomela , itemque lufcinia, PHÆDRO lufcinius; ISIDO- RO Orig. L.XII C. VII, vix fatis r e é le , acredula. Quia vero infomnis haec avicula , propemodum fine intermis- fione cantans , mirifice oble&at audientes, proverbio quodam lufcinia Mufarum,(non fecus ac G r. Mcuouv epic,) dici fvevit homo eruditione dicendique facultate praecel­ lens, inprimis poera exim ius, cujus carmen dele&abile cum rtj uv]^o\slcc ( aedoni a voce , quam vocat L U ­ CAN. in paneg. ad Pifon. v. 2*7.) comparatur. Nimi­ rum poetae (0/ uci^o) , E. Xj H. v. 2d.) dicuntur «<W, tariere, ficut oratores Alyetv. Q uare fu n t, quibus Aëdon, in fabella H efiodi, ducatur fymbolum dofti hominis & fa c u n li, injufte opprefii ac contumelia adfedi. Saltim tçvISiov illud icon erit imbecilli hominis ac tenuiori for­ te , fed probi atqtae innocentis; cui v e ro , quia defunt v ire s , prsefidii nihil adverfus potentioris vim virtus aut ars fua præbet. C erte inftituitur heic comparatio quae­ dam ccvT&rrnty , faevum inter praedonem , aduncis arma­ tum unguibus, magnis viribus elatum , neque a fannis fi- bi temperantem ; captamque ab eo mifellam aviculam, imbellem atque infirm am , fvaviffimo cantui fu o , dum lic u it, nunc vano queftui indulgentem.

1IOIKIAOAE1PON’) fic did:,am U7ic ty\c itoiyJXys

Poëticutn defignare vid etu r, non avem verficolo-re

re collo I. variis difliuEto coloribus , fed e collo f. gutture varios edentem fonos, varie modulantem ; per metonym. çaujfœ pro efleclu , qua'J»^' nihil aliud fit, quam (puvy. H oc fenfu reddere poflls Aédona vario gutture.

T ^ I MAA’ EN NEOEEXZI $EPX

2

t e r , in fublime rapit prædam.

ONYXEXEI MEMAPnxiZ.) pofleaquam ungvibu-s eam prehenderat. _{Sic enim circumloquamur, oportet, prae*} teritum participium a El. & h.

1

nifi quando fuppetit interpreti verb, deponens: v.c. fi heic v ertero : ungvibus eam complexus, circumplexus. Eli autem ro poc^retv, unde ptpugnee , poètis frequens vi­ ce rx ovAocp/3ccvetvt

H A’ EAEON - - - MTPETO.) pro iAeetvaç e/uyfer«, fubaudias iïuKçvai, diffluebat lacrumis, plorabat, f quomo­ do & pCçe&cu HOM ERO in IA. & oJuca-. eft flere, cum proprie Iit fluere.) i. e. dolebat, & , quae potuit avis, /0- Elus fu i figna edebat, fonos puta querulos. Iraque heic peTwupixoos fignum accipi poffit pro re fignata, fletus pro lu& u; & infuper, translatione fada ab homine lacrumas iu n dente, aliud lignum pro alio. Siftitur avis e'Aecv pv- poplytj, quiritans nu je t abi liter C eum In modum, qui mi- fericordiam facile m oveat; fed tantum abeft, ut fortem ejus miferetur immitis atque ceVa&ir accipiter , ut deri­ dens potius conviciisque profeindens infelicem , injuriae cumulum addat.

TNAMllTOIEI ITEITAPMENH AM$’ ONTXESXI.) y.ocTu rpw iv » pro ctpÇ>i7re7rocçph>j, (rnt(>i7tr7tuçp!i)iYi<i ) un­ dique transfixa incurvis ungvibus f. inflexis. Gaptæ hunc in modum & fauciatæ non defuit materia doloris ac que- rimoniæ.

THNA’ O r’ EIUKPATEttZ ÜPOE MTGON EEIIIE.)

Praefa-Præfatur initio : £ld 7^jj| x^aalemn ccrj&va' quia veTO nonnulla interjecit tum de violentia accipitris, tum de ■liferia lufciniæ , jam prima ifta repetit, tranfiturus ad infolentiftimam accipitris , lufciniam acHoquentis, o ra ­ tionem j quam Poëta vocat pv$ov v. fupra ad v. 200. riA ecvoc^et autem , juxta verb um 7rç<xjet7rèîv, cognatae figni-

ficationis adcufativus > ( pvScvy) qui pofEt abefte , & re ­ vera abeft loco fuperiore, v. 20 r. Nimirum familiaria Graecis funt fwScv /xvSSi&cu, b tc s t m w , atque id genus alia. Adfatus eam dicitur fotmçoctIoûs' (po’t. pro sttmçcctSSs eadem forma , qua fyxçcctZs'’) ut qui in potefiate habeat A éd o n a

,

,

AAIMONIH.) 0 1 mi fer a r infelix. Solita compella­

tio , fi quem alienæ calamitatis m iferetj fed quam heic adhibet immifericors accipiter, illudens mifellæ & æ ra- mnam exprobrans. A ai/xoves, (genii, lares, ) n dya&o), ff 7rcv7]çcï y putabantur a fuperftitiofa antiquitate fingufis

hominum au&ores eflFe ac conciliatores fortunx , vel fe- cundx,. vel adverbe. H inc, per metonym. cmijjx pro- eßcÜUy i Scdfxcav pro rv tv%v\ fæpius accipitur} & m o rta­ les, pro diverfa forte', dicuntur ivÏÏcupcvss, iïucrïïuifxoves, quorum hi etiam abfolute Joe/jUcW/ H O M ERO aliisque, non fecus ac iïcufxovla tvx*\ Græcis eft miferanda fori.

TI AEÀAKÂS}.) hoc eft J*oè r l , us rl , tiçgs tI Atf- y.us} quamobrem, quem infinem Jomisy firepis ? perfe<fto med. , quæ Græcis frequens eft uaA ccyr, præfentis vi­ cem tenente. Senfus eft: fruflra quereris, quiritas ina­ niter. Et (equitur clirtcÅcylx'

EXEI NT SE 1IOAAON APEIX2N.) habet y tenet, poffidet jam te multo fortior y longe potentior. fU bi parti- cu ce N T ,q u æ ftepe cvfU7rÀrf^ûo/xartKij e ft, originarium tri­ buimus fenfum rë NTN , unde per apocopen oritur. Et

tsoAcv ciç&m, adverbiale ente neutro adj. in prof a minus

tfitato T idem , quod ttcAu d^eioov, ttpA® ccjoelw & hæc quidem,

quidem , u t videtur , pro k x t c c ttoAu fxlços,

H' 7tcAw péçei tj /uérfà. ) Agetcvx ( ccTto rîs Açeoç , a Mar- te feu belle ; unde & ccçert), proprie m ilitans virtus:) quan­ d o ipfe fe prædicat , fimul imbelli cçv&lw fuam objicit m- firm itatem ; filere eam jubens, atque ultro cedere valen- tio ri , cujus vim evadere nulla arte poffit. E t hoc peri- tu ræ foret folatii vice.

t el a’ E i r y Hi r a n E r n nEP A m .) t*R?

(fub-audi cteT) datiVj, adverbiafcens. hac (via), cujus fequi« tu r cor relatum r\7te%. Vertimus : Hac vadis (feu admifta

potius huXutyij præf, pro fu tu ro , vadesr ) quacunque ego te ducere velim. vel : huc ibis, quo te cunque tpfe duxero. U b i redundans ante perfonam verbi pron. iyco pondus ha­ b e t & auéloritatem ; atque infuper ro uy«v notare poffit violentiam quamdam, non fecus afque alias profanis ferr- ptoribus & facris Idem v a le t, quod compoj. aVaywv, id e ft, HESYCHfO in terp rete, hs Sccvcctw eAxetv, trahere quem f. rapere ad fupplicum mortis.

KAI AOI AON EOTZAN.) Analogia ftru&uræ exigit,, o t fcrlberetur in tsafu reEfo : Kaî ocoidos iScx, rtjoe etç, Jjtreç X. r . A. Sed', quod G r. poetis non eft infrequens > m utatur forma , ratione habita intervenientium vocula­ ru m ZE A m , u n ie pendet h . I. regimen infequentis ad* cufativi. De panic, r&j , pro kuItts^ vide fupra ad v. 200. Itaque c o n v e r t : Sis Itcet cantatrix, vel: tu, quam- Vfs canora, ib?s, quo duxero. (ÄcJeV, ingen.femin. heic o ccu rren s, adicff.ve poffit accipi : quod & movetur per' gradus; ita CALLIM ACHO laudantur oçv&es xoâLrx* rei.) Senfus autem d id i probrofus : exlibibt enrm , qu» pollet lufcinia , facultatem canendi, ceu vanam atque in** utilem, quæque a dura captivitate ipfam haut vindicer.

AF.inNON A’ , AI KJ E

0

2

paflim, cum kf vel kfv partie, poëtica , quæ fæpe fie v a­ cat. Et $St7ivov n o w rj Ttcièi&cu^ quo utuntur etiam XE­

NOPHON, LUCIAN. & c ., pro <5«7rv«v, (. ,u ti effert T H U ­ CYDIDES , åeiTrvcTroi&c&öu, cccnam fibl parare, epulari.)

(alias nonnunquam pro rZ $&7ivl£etv, excipere alios epulo.)

U tpote raptori $&7rvcv, (jieravv/xixZi;, i. e. rçcÇrj, cibus,

efca, foret devoranda avis ; quomodo pi j ces, qui funt efu i, vocat N O N N U S. Hominum cum fit proprie, ad accipitrem transfert HESIODUS ro Sêinvcv, ut H O ­ MERUS ad equos , IA. B. è'eÎ7tyov loqvutus* Itaque

locum noffrum exponimus : Utcunque ( utrumcunque ) libet, vel dapem faciam t e , (te comedam,) vel ex ungvi- bus te dimittam. A c fi plenius effet feriptum : fj temcv ce 7roir,aofjLUi ,Krj ce /jieSvcu , puta en rZv oVu%av. (p ro n autem poët« frequentant vè, vre, Jkfv , haut fecus ac profalci vrot, pofteriori parte compofiti vacante.) Sic arrogans ille d iftitat, pendere ex fuopte arbitrio lu- fciniae vitam & necem , cujus utriusque jus fibi fuæ vires trib u a n t; & oportere adeo captivam non ægre fe rre , (i jure fuo utatur ipfe, retinens eam pro lu b itu , miffam- ve faciens : at non facile dimlffurus , & fic abiturus «<£»- m es, ut qui <piho^et7tYos effet.

EOATO — JPRE.) Sollemnis apud G r. poëtas claufula orationum. Romano itidem m ore : dixit. D i­ xerat accipiter. Hatfenus ille. £lc pro Zra vel <£<Jf. Itaque epilogus plane congruit cum prologo : SlJe nçocU m

V. 2 0 1 .

XlKTnETHS, TANTSinTEPOS OPNI£.) EtuSerx poëtica. £lY.v7tsTvs 'i h. e. Zy.èxs neronevcs, ocius volam,

citra tropum re fe rtu r ad perniciflimam volucrem ; quoi vero , audaci m etaphora , ad celerem eqvum transfert H O M ER., IA.

0

y.vs & iccyjjTsre(jcs, aliis retyyisbr^s, fiv e , quod idem eft,

ojgCxrr-egv7nrepoc,) qui non minus, quam dsfçs (aquilaj 0<h<r<r. r ,

dici lnfuper queat tym h m s, altivolans; (v. fupr. v. lo i .) n o n admodum difcrepat ab c o , quod fequitur, TANT«* EinTEPOX, rocwmrk^jf HOMERO IA. T. i. e. r.cc 77TFç<x rccvvvocs , Poëtis idem quod «crdvtcs roc ittsçcc rj •xerdcots , protendens a la s, - expandens , explicans. Sed v e ro a itrvuca, (7tbtcc^m , TreTccwvu), — u/^/, ) pandoy exten­ do , defcendunt tt?rccofxoa, ?rtWofxcci , rslroc^ui, & fa t t t c * « , p ro 7T£rcca>, eadem fyncope, qua tA«« pro rccKccu, ) IW*////,

'bsTcc/uotr quæ quidem alitibus propria , refpondent ra/ volare, quod fit expanfis patulisque alis. Et ala Gr. 7t t £ - ^ov, (co n trad e quafi 7rereçov, ) fj 7rréçv% , idem etymon

agnofeit. Poterunt vero etiam paterniores ala f. latiores referri ad potentiam pariter & faftum praedonis adumbran­ dum. Twv Trereivwv denique generictim nomen eft ftrid iu s dein & tucv Ifcyjv ad gallinaceum genus referri cceptum ab his, qui de avibus fcripferunt. vid. etiam VAR­ RO d e R .R . L .III C. V & IX.

A $PnN A’ OX K’ E0_{EAOI nPOX KPEISXONAX}

ANTKDEPIZEIN.d htyçûov feil« h ) , (py vbv/tyei (pçévccç,) tnfipiens eft & i m p r u d e n s quicunque velit ccvrtipFpl&v, ( ccyrlov (plçetv toevrev $ ccvTitpéçetv y ccvrtocfetv , ccvrië&cu, ) 7r(>cç nçtijcrovocs, ire is xçeîr<T8(ri, quod regimen etiam a verbo illo adm ittitur; vide HES, Qecyov. v . 60g.) i.e. ob­ viam fe r re fe , tamquam certaturus » obfiftere, fefe oppo• nere potentioribus ; ad bos æquiparare f e , eum his fe ex- aquare. Nempe & prapofitio, quacum componitur ver- bum, & redundanter accedens altera orços, fignlficat con­ tra , àdverfus ; (v. c. /jiccyt&ctt 7tgos rwoc -i} TroÀejuiïv) nifi quis malit leniorem aquandi feu comparandi vim heic recipere. Kft/owuv autem f. xçelrrœv, quod, cum idem valeat, ac Kç&Tccioreçoç, vulgo «W rS xçoerns deducunt, aptius referri pnfïît ad grad. pofitiv. K çew , quem fervant poétse, v. c. HOMERUS : _{hyu^ l^xv , & IA. A}

Evçvy.çelwv Ayeùfuè/uvooy. i. c. potens, late regnans, vel, u t reddunt a lii, r e x , magnus imperator Agamemnon. E t parum refert , five fit origine fua Kfelw, Kçtlovacc, ex obfoleto verbo, participium nominajcens, adjeïïive Tu­ mendum* five, ut aliis placet, Jubflantivum : namque & hoc gradus admittere p o te rit} quemadmodum ex /

3

hm. Senfus denique hujus yvxfxys > quam fabeilæ fubne- it poëta , nemini non elucet. A d m o net, ut quisque declinet potentium vim ;

- - »jV ou J« r7t(>oaocyetv ) etKovrcc Se (fitvyeiV

u t cum Pythagoreo Poëta loquam ur, %çw. far. v. 60. i. e* provocare haut oportet, /etf fugere non repugnan­ tem, cedentem Secus qui fecerit > hunc ducit x(pçovx9 atque judicii fui reddit rationem feqv. v e rfu , cujus ini­

tio zTkenrei particula cctTioÅcyiKYi’

NIKHZ TE ZTEPETAI, riPOZ T* AIZXE

2

rctt• in profa ufitatius.) patitur autem xAyex

Trçèe ai<ryj7t, damna fimul cum probris, f. , p rê te r dede­ cus , aerumnas, moerorem cientes. Q uippe, per meto* nym. eflfe&ui pro caufla , calamitatem fignificat xXyos' alias triflitia , dolor. E t ro xi%oc , quocum awoowpatws jungere amat HOMER. cV«dW vj Axßrjv, contumeliam no­ tat & ignominiam. Has ille dabit imprudentiae fuæ pœnas ;

& triftior eventus erit xÇçcvoc maglfter. Supra narrave­ r a t, quibus & calamitatibus & opprobriis adfe&a fit ab accipitre infons lufcinia : fed vero utraque mala quodam­ modo com m erebitur, fiquis cum fuperiori contendere velit* Hoc docet fabula. Iraque poftremum hoc diffi- chen , quod , narratae fubjundtum fabali«, fenfum ejus

ufum-ufumque pra&icum , ad moderandas hominum a&iones fpe&antem , patefacit, confiituit t o EI11MT0ION, quod

vocant R hetores, (eu adfabulationewi cujus vice fun­ g itu r fæpe alias t o 7!çcpvSiov, quod , narranda præmis-

fum fabellæ , quid ad vitæ communis ufum moresque formandos conferat illa, prsefari folet. Ceterum, vel me non m onente, nullo negotio deprehendet eruditu« L e fto r, genuinum hunc effe ac nativum, quem admift- m us , III poftremor. verfuum ordinem ; quem , in A

1

cçocjucc , & hinc in editis turbatum, reftituere non du-

bitamus , monentibus ARISTARCHI ad _illud

obelis, ac præeunte Voffiano cod. MScr., quem probat J . GRÆVIUSj ipfaque demum rei natura exigente. In vulgatis nimirum editionibus difiichon hoc ultimum f. Epimythioti , fermonl accipitris proxime adjun&um, præponitur verfui noftro 208. fir styccr &c. quo quia claufa fignificatur oratio accipitris , loquenti ad­ h uc illi tribuitur itidem fententia illa , ufum moralem e fabella eruens ; atque fic tort/xv^iov ipfius poétæ efle definit. _{Nos vero HESIODO noflro bn/xvâ&jom re-} <Rius multo & convenientius deferri arbitramur illud ad leétorem fabellae fuæ monitum. At , fi forent ift- hæc accipitris verba , quid ni pergeret is direila ora­ tione , f. in fecunda perfona, uti coeperat, adfari lufci- n ia m , tjv yr^oaei^oov introducitur idem a poëta v. 201 & 204» _{Denique non efi famelici prædonis, com­} mendare prudentiam , qua fua vis eludatur. Nempe malit ifte vincere imprudentes, de alieno dedecore ac difpendio parum follicltus, modo Ipfe in qucefiu com- pendioque verfetur, & modo fuæ £pdæ fiat fatis.

Sed vero gradum fi fiamus, oportet, quibus non licet coplofiori fcriptione meliusve lucubrata cernulari hos,

qui ab re pariter atque ingenio funt inftrudiore*. E t­ enim hofce qui avet æquiparare , inferior qvum fit,

videri quodammodo poflit, quod vetat fabella,

nPOZ KPEI2ZONAZ ANTKÊEPIZEIN.