ANDREI MAGNO

g

Divina jddfulgente Gratia!

DISSERTATIO HISTORICA

de

REGE MAGNO -.■iHH7

Quam,

Suffragan^te

^mglisßmo

Pbilofbpbico

ßjpfalta

Sub MODERAMINE

VI

RlAmplißm at

Celeberrimi

Mag. ANDREI

Saida? "35 a??/

Eth. 5c Polit. Professoris Reg. & Ord.

Publice ventilandam fiflit

Olavus Reftelius,

Upsaliensis.

In AuditorioGullaviano Maj. ad d. VI. Februari!

ann! mdccxxxi.

Horts ante meridiem conjuetis.

U PS ALI AL_? Litens Wermrianls.

S.^e R:^: M:tis

SUMMTE FIDEI VIRO,

REFERENDISSIMO

IN CHRITO

PATRI ac

DOMINO,

DN JOANNI

STEUCHIO,

§. S. TheolDOCTORI

Longe Celeberrimo,

Regni Sveo ^- Gothici

ARCHI ^-

EPIS,COPO

Eminentiflimo, ^t Academic Upfalienfis

PRO ^-

CANCELLARIO

Magnificentiflim^o>

Nec nors

Confiilorii Ecclefiaftici

P R y£ SIDI

Graviffimoj»

MACENATI SUMMO.

Sortem.

Tenuis, Mea. Minerva.

Quod.

Nec. Éa. Ingenii. Felicitate.

Neque. Eo.Eloquii. Flore. Polleaf.

Quem. Fraefens. Requirit. Occafio*

Campus. Etenim.

Quo. Venerabunda. Exfpatiari. Queat. Oratio«

Amplior. Vix. Offerri. Poteft. Ullus.

Quam.

Quem. Exhibuit.

Indulgentiflima. Sjje. R:je. M:tis, dementia.

Dum. Te.

Ecclefias .Noftran Hyperborean Antiftifem-

Summum. Non. Minus. Quam. Exoptatiflimum.

Fulgentiflima. Muneris* Amplitudine. Ac. Dignitate.

Pro. Meritis. Donatum. Maximis«

Ad. Mappalia. Sua. Reducem.

Upiandice. Clerus. Videt. Ec. Veneratur.

Me. vero, Infelicem.

Quern.

In« Pangendis. Laudum. Meritorumque. Tuorurri;

Pra?coniis. Sterilis, Vena. Prorfus. Dereliquit, Nequeo. Tarnen. A- Me. Impetrare.

Quin. Quod. Devota. Pietas. Ec. Reverentia. Monet«

Te.

Univerfi. Noftri. Cleri. Digniflime. Praeful.

Hor.Tam.Faufto.Optaro. Tamcg.Opportuno. Sidere, Qualicunque. Potius» Adclamatione. Colam.

Quam«

Quam.

Commune. Gaudium.Importuno. Involvam.Silentio.

Pariaris. lg itur.

REVERENDISSIME. In. CHRISTO PATER.

Ut. Dicam. Tua. Felicitate. Felices. Fore.

Omnes.Probos. Bonos«Et.Quotquot.

De Ecclefia. Dei.

Bene. Merentes. Tam.Dulce.Patrocinium.Exhilarat;

.

, Quapropter.

Omnibus. Et. Mihi. Singulatim.

Nihil. Prius. Nihil. Antiquius. Erit«

Quam.

Supremum. Numen. Afliduis. Fatigare. Sulpirids*

Ut. Seris. Tandem. Nepotibus.

Ifte. lllucefcat. Dies.

Tantum. Sidus. Suam. Patiatur.Quo. Ecclipfirir

Ego. Cer e. Spiritum. Dum. Traxero.Ero, REVERENDISSIMI PATRIS

Cuitor humiU'tmut

Olaus Reftelius.

v r R o

AmpUpmo atque Confultispmo,

Dn. jo an ni

REFTELIO,

Facultatis Juridic# SEN10Rlt

Et Patriarum Legum PROFESSORI Reg. & Ord,

Nec non

Academic Upfalieufis

h. t. RECTORI MAGNIFICO, Parenti Indulgentjssjmo.

iNgenfem. Ilium. Amorem. Quo. Me,

Ab. Ipfis. Cunis. Complexus, Es.

Et* Innumera. Prorlus. In. Me. Congefta. Beneficial

Dum. Ea. Qua. Decet. Obfervantia.

Perpendere. Adgredior.

In. Summam. Rapitur. Admirationem. Mens. Mea,

Ac. Veluti, Compedibus. Adftri&a. Obfiupefcit*

Licear. Icaque. Hac. Imprimis. Ratione.

TUAM. Erga, Me. Satis. Superque. Declaratam*

Bonitäten^ Colere. Ac. Venerari.

Cujus. Pietatis.

Ut. Levis. Saltern. Heic. Exftaret, Teflera.

Hoc«

Hoc.

Qui'dquid.Eft. Lucubrationum. Academicarum.

Ceu. Exiguum. Juvenilis. Literatur«. Specimen,

NOMINI. TUO.

Sacratum. EfTe. Volui.

Ac, Ne. Multus. Sim. In, Expetenda, Venia.

Innoxio. Meo. Conatui.

Facit. EXOPTAT1SSIME. PARENS#

Favor. TUUS. Summus.

Quem.

Ut. Diu. Multumque. Experiri. Liceat.

Meum. Eft. Semperque. Erit.

Summum. Rerum. Statorem. Piis.

Sollicitare. Precibus.

Velit.Venerabilem.Simul.Ac. Indies.Ingravefcentem.

TUAM. Seneöutem. Novis. Viribus. Corrobarare.

Neve. Patiatur. Tam.Svavem.jTarrqj.Benignum.

Parentem.Unicum. Meum.Poft. DEum.Pr«fidium.

Et. Fulerum.

Nifi. Sero. A. Me. Divelli.

OPTIMI PARENTIS

*

filittt obfequetiirflimtu

OLAUS REFTELIUS.

A MONSIEUR

-

OLA VE REFTELIUS

Auteur de cette favante Diflertation.

¥

4 TT Ncore que je ne fois nullement capable de for- Ti ^mer une gratulation due å Vos merites, ni de

trouver des termes alles exquis & polis, pour faire Vos éloges, comme je le fouhaiterois$ je nü puis neanmoins myempecher de Vous donner quelques

marques publique* de mön amitié en Vous felicitant de ce que Vous alleés montrer dans Ja Catedre hono¬

rable de nötre tres celebre Academic« dvou je ne dou-

te nullement, _que Vous ne defcendiés couvert dc#

louanges. La Matiere, _que Vous avés prife pour é-

faler Vétre genie, temoigne Vos grands progrésdaris

^ lesEtudes, & particulierement dans Celles le l'Aotiqui- té, qui ne font point des moindres. Enfin, fi mom

pouvoir repondoit ä ma volonté* j'entreprendrois de

Vous louer, mais comme je me trouve trop foiblc*

pour m'en acquiter, je Ie laiflfe au public, &aceux qui en font plus capable*, me contentant d'avoirte¬

moigne ma joye. Je fouhaite done, _que Dieu benis-

fe tous Vos defieins, & quVnfin il Vous accordedes

recompenfes qui repondent ä Vos Iouaoles traveauxj»

åtant avec eftime

* MONSIEUR

Vötre tréy-obeiflänt (erviteur AXEL D. LAGZRSPARRE,

1NSIGN. REGNI. SVEC. TEMP. MAGNI. LAD.

SVEC. GOTHOR. REGIS.

QVI. REGNAVIT. ANNO. CHRISTI-

M CCLXXVII-

&

MAGNUS 22(2>Ug$© ^1277-

DEO

Dua\

PROOEMIUM.

Eftantur frequentisßme

tam ceteris ^, quam recentioris

aroi annates^ _regna panter ac

respubhcas, quacunquepotis- fimum forma fint mflttuta,,

fvarios non raro fubüjfe cafus

atque mutationes. Ita

ohm

0° adfummum felicitates fafitgium eveElafunt,

mox herum fortuna adverfis depreffa, planefuc-

cubuerunt, du&aque funt defpicatui♦

Suis

ab incommodis, utrum, hodie _{qua per} orbem in- fittuta deprebenduntur imperia, immunia plane

A

i Iflf ) 0 f 13*

ftnt ^ac Ubera, id utique, tot eländeßini animo"

motus, tot maligni morjoi, G^ exinde orta

calamitates, eadem _qua Juhtnde vel infeßant

vel conveUunt, adpertisßme edocent ^ac mamfe-

ßant. Et ^quidem h&c res, utpote qua clar^{a ac}

indubitata nititur expenentia ^, probatione adeo ampla non eget5 tamen aliud quidquayn,

altioris mdaginis: poffefcilitetgenuinas ^emer• gentium hujusmodt commutationum reddi ratio-

jfof utique in confeffo esl, cuvvis ammum

non advertenti, fingulos bafce non ejje in aprico$ irfco tarnen nonflattm adferendum, ^omnes peni-

tus abJimfas adeoque ejje reconditas, utßubaßi cujusvis ingenii acumine,wo«posfint detegi. Quis enimpnegaverit^■>fontem ducere tales rerum vices,

vel ex culpa interdum ipforum imperantium, vel

etiam parentium?immo,/ubdolis[ape artibus ^cor- mptisque moribm, molhtiety luxui Qf abundan-

tia, ^ Ö8 ^verum iisdem fufientandis G?5 confer^-

vandis ne cefJanarum penuna originem deberefu-

am> Quocirca, quum borum omnium, w*

faltem, pauluÜum fupra vulgrn fapiunt,

haberi queat cognition non eß dubitan- dum, _gw« G?5 mutationum caujja, unde regno¬

rum

*8 ) ^o ( ft*

rumfata volvantur, facile^pateant 0f dignofcan-

tar, Aow itaque iuutilem fufeipere labotem mihi

videntur Uli, Re_gum Gf PrincipumTres ge*

fas tradunt, eorumquefa&a,^quantumpia pejrmi-

/m/ rcverentia, accurate narrando, examinant:

qvum fape mult^a inde hauriri posfint, ^6 2W«

publtca robur fmul ^ac deem longe maximum

concihent. TJnde rem baud ingratam B. L. ^me faSlurum puto, ß, pro modulo ingenii, bifiorio-

lam gl. memoria Regis Magni Ladulds, ut tiro- ciniimeirudimentum, beicedidero. Antequam w-;

ro pedem ulterius promoteam, fateri omnino ^ne~

cejfe eft^{y me} tanti Regis laudibm efferendispror- fm imparem efje. Mmervam enim meam adeo

rudem Qf exilem perfentioy ut neque verborum adparatu & pompa, neque judicto <valeat, vi*

uis pubs depingere coloribus imaginem impera-

toriam. Ceterum, quod•femel mihi eH propofi-

tarn, fcUicet levi admodum penicillo, RegemMa¬

gnum Ladulafium adumbrare, yWw aggredior 5

habiturus rationem _eorum, qua antea aJcriptori-

to antiqnisßmorum ^temporum, to ^r<?,

mediumfunt allata ⁵ // wow omnium, certe pracipuarum rerum, qua ad Regis Magni natales

A 2

4

ac vitam pertinent, baud inconcinnm babeatur

eonEf^eHus.

Quam

modum gratulabor«

CAPUT PR IUS.

§. I.

NOn

ignorant,

qui vel rantil-

annalium fcriptores, familias quas- dam enumerare, quibus certum ad- fignant Regum numerum, ac

inter

fu-

um quoq; iocum

obtinere profåpiam Polch-

ungicam.

Oftro-Gothke

quondam haec

ipfa ftirps örtum debuit, qux, ficut

diu ad-

finitatibus jun&a Sveonum, Danorum Nor-

vegorumque

Regibus,

etiam

potens fuit, pluresque

Sveo-Gothiae lub-

miniftravit Reges: aliarum tarnen, quarum in annalibus fit mentio, infeliciflima pariter

ac fortunaej ludibriis maxime expofita fuifle

cenfe- d) Oernh.Hiß. S. G.Eccl. Lib. 4. cap.5. $. ^4* & 6*

) o ( Ü* :$

cenfetur b). Inter omnes, quos nobis per-

Ipicere licuit, hiftoricos convenit, Foichun-

gorum familiam, ut diximus, ex Oflro-Go-

thica regione traxifle

originem5 cuinam

ut primo rtipiti, merito fit adfcribenda, quadtio moveri poterit. Interim hujus ftem-

matis caput, omnium fere confenfu, habe¬

tur Folcho 5 de ipfius ^autem cognomine,

fuerit ne vel Phylbiter ^, vel Craifus, non

adeo conftat. Volant quidam, ^quos inter potiffimum numerandi, Joan. Magnus, Eri-

cus Olai, Meflenius & Pufendorfius, ftipF

tem di£tx familke facere Folchonem Craflum,

qui vixit, tempore Regis Philippi, circa finem

leculi undecimi, & uxorem duxit unam ex

filiabus S. Canuti, Regis Danke, nomine In- gerdem vel Ingertnam, ^an. 1086. vel 1087. c).

Sed horum fententise contrariam fovent Ge- leberr. Loccenius & Reverendiff-Epifcop. Go- thob, Dodt. Er. Benzelius, contendentes, pri-

♦ mum

Folehungorum

tium, tuiffe Folckonem Fylbiterum, vel ^re-

A 3 dfius,

b) Reverendiß. Epifc. Benz. in Mfcr. de rebus Sveo-

Goth. Lib. _5. cap. 4. c) Joan.MagnusLib. ig, cap.1

6

<5tius, Philbyterum, Hie Folcho e Gallia

erat oriundus , putaturque Andegavenfium

fuifle dux, ^nec non e Gallia falutem fuga ^pe-

tiifle,quum Philippus Gallias

ko' nominatus fuit Philbyter, i. ^e. qui

cum Philippo aliquid permutavit. In pa- triam vero noftram veniens, Oftro-Gothica

in regione

federn fixit,

creavit; quo fenfu, in initio §. diximus, fa-

miliam Folckungicam örtum debuifle Oftro-

Gothiae d). Vidimus modo duas ^virorum

celeberr. diverfas hac de ^re fententias ₅ cuinam ^{vero nos} adftipulari audearnus, val¬

de quidem dubitamus: interim tarnen, bo¬

na cum venia priorum, partibus pofterio-

rum accedere confultum duximus. Ratio

autem haec eft: quod illuftrem

Folchungo-

rum familiam ante tempora FolchonisCras-

fi floruifle conftet, Docet enim Nobilifl.

Oernhielmius, Svercherum Secundum, regi¬

men fufcipientem circa ^annum 1133, exillu-

ftri apud Oftro;Gothos ftemmate Folchun- gico

d) Fp, Benz, de rebus G Lib. _{5. cap, 4,}

«g? ) o (

Sico , ortum, fuiile <?), ut & familiam hanc

^iguifle tempore Erici Noni feu Sandi f).

Verum Folchonem Craflum poft haec tem- pora extitifle novimusj quapropter non fa*

eile exiftimamus, potuifle

illum

& nomen dare familiae cuidam, _antequam ipfe extiterat. Hac dudti ratione ^, Philbytero potius, quam Craflo, gloriam illam vindi-

candam efle cenfemus, illumque patrem &c

fontem nominari debere familiae

Folchungi-

cx , ex qua, utpote antiqua, llluftri acfplen-

dida, Magnum noftrum defcendifle, abunde

evincitur* Sed ad proximos Magni confang-

vineos pergamus, & quidem primo ad pa-

rentem.

§. IL

GenitorMagni fuit ßirgerus Jarl de Biel-

bo^, ordine Secundus, intuitupatrui, Birgeri Jarlii, primi ducis ftirpis Folckungicse, quivi-

xit circa finem feculi a nato Chr*

XII,jf%

Ut ^vero melius intelligamus ^, darum fuifle Magnum, ^{non tarn} ex generis nobilitate, &

majo-

e) H. Eccl. Sv. G. lib. 4 cap.3. $.6. f) idem L, 4.

cap.4. 6, ff) Oerfib, lib.^4.cap. 7.

«« >ÖC

majorum, parentis, praecipue meritis ^, quam

propriis rebus praeclare geftisj verbo

etiam

indicabimus Birgeri hujus Secundi merita in patriam laudatiflima. Prsecipua ipfius ope¬

ra ulus fuit Rex Erieus Blefus feu £dfpe/ qui,

propter virtutis morumque commendatio-

nem , fororem ei fuam Ingeburgam in ^ma-

trimonium dedit g). Inter ea vero , quae fub Erico Bleib geffit, praeprimis notanda:

eum fcilicet Tavaftos Fennorum devicifle,&

Chrifto nomen dare coégifle. Quod autem

Regis Eriei ac Birgeri interceflione, mitigati facerdotes, jure iüo, circa legitima cele-

branda matrimonia,tum cederent,id utique

PontificisRomaniGregorii

bendum efle, hiiloria docet b). MortuoErico Bleib,Birgerus,Waldemari filii nomine,regna- vit,& multa in patriam cofnoda faluberrime

congefllt. Nam leges Oftro-Gothorumdiiper-

fas, in unum corpus collegitj legesquasdam municipales ex veteri bircae legiiterio confla-

vit, plurimaqueutiliacondidit ilatuta. Mo-

dum quoqueprobandi, pergeilationem ferri

canden-

g) VerelEp.Hist. Svea^- Gothic*Lib. 2.§.4. b) Va¬

rel loc. _{cit. pag,} 61.

«Bf ) o ( B*

candentis, ^ut minime tolerandum, abroga-

vit , & Holmiae urbis fundamenta pruden-

tiflime jecit i). Denique lemper prudentes"

praefeétos per totum ordinavit principatum,"

a quibus populi magis ad publica & priva

ta commoda inftruebantur , quam exa<5tio-cc

nibus opprimebantur, ut verba citemus"

Joannis Magni {). Propter haec, & alia, fum-

ma cum laude gefta, a filio Waidemaro,

communi ordinum conlenfu, dux declara-

tus eft an. Chr. 1262» Tandemque, poft rem-

publicam, ^cum Waldemaro, per quindecim

annos optime adminiftratam, diem obiit fupremum Birgerus in inlula Wifingiana

an. 1266. D Paucis hifce, de Birgero Jarlio,

ut nobiliflimo Magni patre, memoratis, or- dine jam, ad matrem, fratres lororesque de-

ferimun Modo diximus, Ericum Blefum, fororem luam Ingeburgam Birgero ^uxorem

dedilkj unde _patet, Magnum, fanguinem

maternum ad Ericum, _quern avunculi ^no¬

mine falutavit, retulifle. Ex hac ^uxore _qua-

B _tuor

i) Laur. Paul. Goth• Hiß* Arft- Lib. 2. cap. 55, k)

Lik _19. cap. _19. /) Pufend. Bß, Svec, §* 41.

10 «0 ) o ( g*

tuor genuit

Birgerus filios, Waldemarum,

Benedi£tum> Magnum & Ericum, nec non

duas filias //)5

feä,

hi finguli

nati fint, ^non adeo liquet.

. §. III.

Proximum jam eflet,

quaedam de Magni

referre educatione, fed fatendum,vel fcripto-

res hane ficco pede

prateriifle, vel antiqui-

tatum tenebris eandem penitus efle

involu-

tarn. Nihilominus tarnen Magnum, paren-

te ufum fuifle optimo

prudentiffimoque,

modo etiam educatum principis perfonae

convenienti, facile nobis perfuadere po- terimus, cum infra nobis ante oculos pofu-

erimus, ^res ab iplo forciter geftas. Praeter-

eamus ideo Magnum, ut

infantem &

rum , & ^mox ilium dominum ac

ducem

Sveciae falutemusj

quandoquidem hoc ti-

tulo, ducis nimirum Sveciae, eum

fuifle de-

coratum, teflatur Laurentius Upfalienfis, in

codice manufcripto rariflimo,

ad vit. Wald*

Mortuo patre Birgero

Jarlio, & fingulis fra-

trum, propriis Puis

commodis avidius

den- U) Er. Ol, üb, 3. in vita Erici Balbi.

«® ) 0 c ¹¹

dentibus, divifio fadta fuit bonorum patri-

monialium, _{quae jure}

haercditario

eis accedere, quibuscum

regni

tio aliqua

fingulis eft aflignata m)< Hac

cafione Magnus

Sudermanniam impetravit,

cum caftro Nycopenfi ⁵ quapropter

cogita-

yit, nec id quidem male, aulam

ibi infti-

tuere fplendidam, ac

dignitati fuae

dentem. Ceterum , non luxu & inani ad-

paratu, fed ^, ad decentem

magnificentiam

omnibus compofitis, familiae

deledtu,

viris confvetudine, aliis-

que principe dignis

artibus, ipfius aula, Wai¬

demari fratris regiam

antecellebat

Ad

hanc _rem, haud parum fecit

maxima

legi¬

bus aulae tradendis, ^tum in aulicis ^exercen- dis, nunc decurfionibus, nunc pugilationi-

bus, nunc iterum ludis

equeftribus varii

neris aliis 0).

B ² § IV.

w) Er. Ol. loc. cit. n) Locc. Hiß. S. Lib. ^3. in vit•

Wald, 0) Laur. Upf% Chron. Svec. ex Mjcr♦ in vit.

Wald

I* «0 ) ^o ( W*

§♦ IV.

Exculta hac, & Principis perfona maxi-

me digna vivendi ratione, quamvis

laudari

invidiam tarnen atque inimicitiam fratns, Re¬

gis Waldemari, in fe excitavit longe gravis-

fimam. Praecipua enim hujus indignationis

caufla fuit fuperbia ac infolentiaReginasWal¬

demari, Sophiae p)> quae, cum videret, Ma¬

gni aulam, cultu, fplendore ^ac eminentia, regiam fuperäre ^, Magnum odio perfecu-

ta eft inexftinguibili 5 immo, ei non mi¬

nus infenfa fuit, _quam fratribus ejusdern,

Benediéto & Ericoj nominans, ad _oppro¬

brium, Magnum, cum capillis ac facie iub- nigra effet & gracili, Kteslebötare, cacabo-

rum reparatorem, & fratrem ejusEricum, lngthey ineptum ^ac inlulium q). Unde fa*

ctum eft, ut Regina, tanco flagrans odio,

omnibus contenderit nervis, quomodo Wal-

demarum inter ac fratres > praecipue vero

Magnum, odium indies äugen poilet. Prae¬

ter

p} Laar. Paul. Goth Htß Arft. Lib. ^2. cap, 26, (f Er, Olai, Ltb. 2, in vit» Waldemar.

«Ö ) ^o ( gg» ii ter hane Sophise infolentiam ^, fuit & alia

diffidn caufla, duces inter & Waldemarumj

quod nimirum Waldemarus, fua cuique fra-

trum haud parva portione regni affignata,

videret levem admodum fibi reli£lam effe

prserogativam ^, adeoque fufpicaretur, Ma¬

gnum, ut eorum potentiflimum ^, & pofle

& velle,throno fe demum dejicere, Quam- obrem, cum aegre ferret potentiam ejus ma¬

gis magisq; increfcere, fibi imprimis condu-

cere arbitrabatur,^ut eandem, _quantum poflet,

irfiinueret. Et hoc modo,Magnus, ^{per tem-}

pus aliquod,multis afficiebatur incommodis.

Sed, ut vices rerum humanarum fsepius

mutationem fubeunt ₅ ita Magnus non diu

fub hoc onere laboravit; _qvum fortune ro¬

ta fic vetteretur, ut Waldemarus, modo _po-

tens Rex ac dominus, jam fucceilu fere ^o-

mni pnvaretur, & Magnus, antea infelix,

maxime iterum florere inciperet* Huic ve-

ro inopinatae vicilTitudini, occafionem prae- buitle, vim ^a Waldemare )uthae, Sop!nae jo-;

rori, illatam,

perhibent

£to, Waldemarus in ^omnium civium fuo-

mm*

14 «fitf ) o C fe»

rum, fakem virtutem colentium, odium in-

currebat graviflimum ⁵ quare, cum

intellige-

ret, hos ⁱⁿ fe non parum efle oftenfos, ^con-

fultum fibi duxit, modos & rationes cir-

cumfpicere, quibus iterum in

amicitiam

gratiam

rediret. Ut igitur Icelus

tum, pro more feculi, fuaeque religionis, expiaret, peregrinationem fufcepit

religiofam,

& Hierofolymam profeétus eft* Jutha ^vero,

ut poenas admifli criminis lucret, in carce-

rem damnabatur perpetuum r).

§. V,

Quamdiu Waldemarus peregrinationem

hane parum fibi profperam peragebat, ^re-

gnum Magno adminiftrandum committe-

bat5 Waldemarus autem peregre in Svio ^•

niam reverfiis an. 1274* fratrem aceufabat,

diadematis regii, in fua ablentia, affcélati,

nec non alia ei exprobrabat crimina s)5 quae, quia injufte fibi a waldemaro imputa-

ta contendebat Magnus,

multis

ea-

r) MeJJlScond. ill. 7om* 2. pag, 52; s) Meß,\ Scond\

ill; Tom. 2, pag, 53,

«Ä ) • ( 0»

eadem refeilere conabatur* Hinc gravis ad-

inockim dilcordia utrinque protinus

exarfit,

qua & ^regnum

& ipfi vehementiffime funt

affliéti. Cum igitur

ociia fratrum, ira velut

aeftuantium, ad arma fpe&arent,

utile vifüm

fuit regni

ordinibus, eadem,

primum

poffent, fopire$ eamqj

ob cauilam,

tual föllemnem, Stregnefiae feu

Trenianefiae»

ut ab Erico OL nominatur, celebrarunt ^an.

1275. h°c conventu,

inter fratres, odio

atque

inimicitia accenlbs, accrrime difpu-

tatum fuit , de regni

divifione

fingulis

eorundem _pro fuo

pugnantibus

do & utilitate Jf)> Et quamvis proceres

regni, in

concordia illos

reftituenda,

omnem operam ponerent,

nihil

ficere potuerunt5 cum neuter

difceptantium

jure fuo cedere

vellet,

Benedidtuin

Epifcopum

Lincopenflum, qui Finlandiae

principatum

Regi fe reftituturum promifit,

fi modo ad fidem öc amicitiam rediiflet.

Ratio autem pr^ecipua, cur

Waldemarus ad

amicitiam reconciliandam cum fratre legnior

efiec JJ) Pufend, Hift. Svec. §. 41.

id <a ) o (

eilet, hxc fuit, quod auxilio Regis Nor«

vegiae, fuis faventis partibus, confideret.

Fruftra itaque ^cum ipfo tentata amicitia, Magnus,SudermanniaeDux, Nycopiam primo

adioat, & deinde in Daniam properabat t), ibique, ^{una cum} fratre Erico,

Sunderborgi,

foedus percutit cum Erico Chriftophori

feu Klipping, Rege Daniae. Vi hujus toede-

ris, Hallandiam & Scaniam , ob _acceptas

6000 felibras argenti puri, Daniae Regi Ma•

gnus oppignoravit, copiisque partim a Da¬

ms & Teutonibus, partim etiam a Jacobo

Hallandiae Comite, & Stygoto Daniae Ma-

refchallo acceptis, ingentem conflavit exer- citum tt)< Ad quern annum ^, hoc foedus Magni cum Dano referendum fit, non fatis

liquet: qvum pars hiftoricorum id fa&um

affirmet an* 1275* pars iterum an. 1276 u).

§. VI.

Poftquam Magnus, hoc modo', magnas fibi acquifiviflet copias, inSveciam reverfus eft',

t) Er. Ol Lib. 2. in vit. Wald. Ut) Verel Ep. Bß.

Syeo Gotb. Lib, ^2% $. 4. v) Aleffl Tom. 2. pag. 54«

& 127.

) O ( I» ¹⁷

eft, & militibus exoticis ,

indigenas,

fortiflimos , adjunxit 5 quibus cum ftatim

Welt^ro -Gothiam ingreflus eft, palam afle-

rens,'fe aut regnum habiturum aut in prcelio

moriturum v). Waldemarus haud minorem

fibi comparabat exercitum? fed vagum,fo-

lutum & infelicem, _quo ftipatus, & Magno

obviam faétus, ^nonverebatur plenis buccmis

exclamare ^: Magnum mmm quid obtenturum,

quam regnum. Verum aliud prorfus eventus docuir. Waldemarus enim ad filvam Tive¬

den progreftus,partem prasmifit exercitus,quac

vires & numerum hoftium

indagaret

interea, in Romundaboda cum reliqua parte

perftitit, feque voluptatibus molliter dedit-

Has Waldemari praemiflas copias ftatim ag-

greflus eft Magnus ad villam Hofvam, ^eas- que profligavit, & ne contumeliofa Sophias

verba in ^vanum abirent> dixit, fe nunc

cacabos Reginas refeéturum* Hane fibi ^ac-

cidifle cladem, quamprimum animadverte-

rat Waldemarus, cum reftduis cohortibus»

C per-

v) Eric. 01, Lib, 2. m vit. Waldemari.

18 ) o C *§?*

perturbatus feceflit in Werrnelandiam. Ma¬

gnus iterum,hoc ^comperto, mifit confeftim expeditos quosdam milites, qui ilium, felu-

tem fuga ^{petentem >} comprehenderent &

ad fe _captum ducerent ^$ idque ad ^man«

datum ipfius perfecerunt vo). Waldema-

rus autem in confpedtum fratris veniens, fupplex oravit, vellet fraterni aftedtus me- mor, humaniter fecum _agere, culpamque

odii & hoftilitatis, in Reginam Sophiam de-

rivavit«. Hac ejus oratione, Magnus, animo

mitis, non parum commotus, refpondet,

fe lege

humanitatis

mis odiis armisq$ fe fuerat in hunc ^usq, diem perfecutus. Rein hunc modum peradta, re-

gni Confiliarios Sc Ordines Magnus convo-

cabat, qui ^pacem Sc amicitiam, nunc diu fe¬

tis debilitatam ,hac ratione etiam reconcilia- bant, ^ut Waldemarus _regnumGothfe, quod ipfi Magnus conceflerat, retineret, ne pnfti-

i\x fortunae fplendorem prorfus fibi ademifte

videretur ₅ Magnus vero Sveciae ditionem acciperet, cum regia majeftate. Quo anno haec omnia peradia fint, inter

hiftoricos

pto-

<w) Locc. Hiß.Sveo-Goth. Lib, _3. in vit.

•4M o ( m

ptores non convenitj qvurn

quidam

rant eadem ad annum 1275. alii ad 1276. 6c aliqui demum ad annum 1277. Sed,fiquis

in re adeo dubia, mentem fcire nofiram ^vo- luerit, illis lubentes accedimus, quibuspla-

cuit annus 1276. quorum praecipui funt Joan.

Magnus,

6c

hiftoricus

cus. Si vero quis contrariam foveat fenten-

tiam, non repugnabimus, modo indubiis quibusdam rationibus, quod aflerit, proba-

re valeat.

§. VII.

Amicitia Magnum inter Sc Waldema-

rum redintegrata, communi omnium con-

lenlu, Sveoniae _regnum follemniter Uplalias

iniit, publice ceremonias peragente Archie- pifcopo Folchone x). De hoc etiam anno, quo peraéta fuit Magni coronatio, diflen-

tiunt iterum hiftorici. Quantum ad ^nos,

certe, nixi auftoritate Meflenii, coronationis

annum conftituimus 1277. tempusque anni,

Feftum Pentecoftes. Probat enim hoc ille

firmiflime, ^ex ipfius Magni Teftamento, ex-

C 2 hibi-

.. x) Verel. Epit. Hifl. Sveo-Gotb. Lib. 2. §.4.

*o «ff 5 o ( gffr

hibito a. 1285« q110^ verbis conceptis pro- fertj). In hoc namque facetur ipfe Magnus,

annum 1285. odtavum elfe coronationis fuse.

Si igitur julto computamus calculo, verita-

tem aflerti Meffenii. fätis fuperque deprehen-

dimus. Unde recfte Meflenius ait *,), valde

illos labi Chronographos, qui, ^anno 1275.

vel 1276. Magnum Regem proclamatum

aut coronatum adftruunt; _quum fincerior regni

hitloria,

hoc

Ducem, non Regem, eompellaverit,

§. VIII.

Antequam finem huic imponamus ca-

pltiv paucis videndum, ^an Magnus hic fue-

rit Regum Sveo Gothicorum primus, fecun-

dus vel tertius hujus nominis. Et quidem

fatemur, apud hiftoricos duos haberi Ma- gnos, ante M.

£a!)u!å6

fuiife affirmant, debereque adeo Ladulafium

hunc, ordinis caufla, tertium nominari. Sed de Magno ^{, quem} primum fuifle contendit

tiobiliffimus Oernhielm a), in cenfumRegum

Sve- y) Meff. Scond iU. Tom. ^12. pag. 137. 2) loc. cit.

pag, 130. a) Htfl, Eccl Sveo^■Goth. Lib. 4.c. §• 3.

) o ( 8f»

Svecicorum Gothicorumque jure non venit?

quamvis

hunc honorem ambitiofiflime

liverit5 fed Rex lalutatus eft ^a paucis tantum, nefarie faventibus faétioni Danicae, refiften-

te potion civium

multitudine. Magnum

filium Henrici Scateler, didtum Secundum quod attinet, ^nec

ilium jure thronum Sveci#

obtinuiile, probari poteft5 qvum eumCaro-

lus VII* Svccorum öc Goth. Rex, mox poft

occifum patrem fuum, Ericum Sanétum, ut

necis paternas audtorem ^,

deletum miferit

ad inferos b). Nobis itaque, cum

Celeber»

rimo Loccenio, fententia arridet, hunc no- ftrum Magnum £at>UlåÖ primum ejus

nomi-

nis, facere, inter Reges Sveo-Gothicos.

Vi-

fis fic breviter fatis Magni, antequam

Regia

decoraretur majeftate, ulterius, _quae de eo- dem poft impetratam

dignitatem memoriae

tradantur, perfpicere eonvenit*

C 3 CAPUT

b) Nob. Oerrtb, Lik ^{4. cap. 4.} 87«

tz «6! J o -( fä»

CAPUT POSTERIUS.

§. I.

i^Eftituta inter fratres ^concordia,

®-*demate regio Magno impofrto ^a. 1277.

ut cum Meftenio probavimus, placuit ipfi,

fvadentibus ita rationibus politicis, nuptias

contrahere ^cum filia Comitis Holfatiae, Ger- hardi fenioris,

Helvige

nobiliflimaj _{quam omnes} regni incolae de

•virtute multiplici plurimum cofrlendabant _c).

Celebratae iunt ipfe follennitates nuptiales

Calmarniae, eodem ^anno, _{quo coronam ac-}

eeptaverat, menle Icilicet Novembri & fefto Martini. Ex hac fua

Regina

gnus, velut

certiffima

rum

primogenitus,

latus eft ^a. 1279. ^)> reliqui ^{vero tres,} Bir-

gerus,Ericus &

Waldemarus,

torum tradiderunt pofteritati memoriam.

Filial c) Er. Olai Lib. _5. in vit. Magni, d)MeJJ%Tom.2.

pag* 58.

«ei ) o ( ?%.

Filiae autem faerunt ipfi tres, prima Rechifla*

feuRichefla,_qvam,

virginibus, ad S.Clarae infti-

tatum viventibus,a patrepratpofitam fuiffe,in*

ferius auditun fumus5 altera

Ingeburga Erico

nupta,&tertiaCatharina,quae a.1283»

vi vis excedens, Upialiae requiefcit el Ex tra- ftatu, _quem de Monafterio S. Ciarae

confcri-

plit Adm. Reverend» & Amplifl. Vir,

Ecclefia-

rumque ad S.Ciaram & S.Olaum Paftor ^me-

ritiff. Dn. Mag. Georgius

Nordberg

colligere licet, Magnum, filiam,

Ellenam vel

Elhnam nominatam ^, habuiffe5 qvum vero ceteri hiftorici mentionem ejus ^non fece-

rint, ^nec modo adduétus Auétor certi quid

de ^ea flatuerit, ^nos quoque

eandem in

dio relinquimus.

§. II.

Cum miles Danicus, _quo ufus fuerat

Magnus in

bello

Waldemarum,

eilet, cives Sveciae plurimis in abitu ad Da-

niam damnis adfecit /). Hinc inimicitias o- rieban- e) Meß*. Tom. 15. pag. 45. f) Verel. Ipit, Hiß.

SveO'Gotb. Lib. 2. §. 4.

*4 «81 ) 0 f B*

riebantur Magnum inter &: Ericum Klipping,

Daniae Regems faciebat enim Magnus adti*

mationem damni ^a Daiiicis militibus illati,

poftulabatque, ut Ericus Scaniam atqueHal-

Iandiam, absque argenti mutuo fumti fo-

lutione, Tibi redderet. Hoc vero Magni ^po-

ftulatum Danus adfpernabatur^{5 quapropter} Magnus cum expedita ^manu

Hallandiam

tnero ad _pontem Rignam ei obviam venie-

bat$ quamobrem Magnus revertebatur, in- genti praeda onuftus.

Miraberis

iere _nos, talia, _{quae a}

fcriptoribus

mis ad fafta Magni ante coronationem ^re-

feruntur, ad fadla ejus poft coronationem

referre: devaftationem _{nempe memoratam} Scaniae Hailandiaeque, ^{nec non} belia Magni

cum Erico Klipping & Waidemaro gefta,

infra ^a nobis mox commemoranda. Prima

autem ratio haec eft, quod fcriptores illi,

quorum praecipui Ericus

Glai

rnen re ipla

nobis

Quod

enim

F

<61 ) o ( gg» *£

enim attinet Ericum Olai afferentem, faéta hxc ^effe annis 1276. & 1277. nobis haud

repugnat: fatetur ^namque eadem a61a

eflfe,

Goronato Magno ^, quod & nos contendi-

mus Jfjj diximus vero,

Ericum,

quoad tempus, in rebus geftis defignandis,

commififle videtur. Et quod adMeflenii fen-

tentiam, is fibimet ipfi contrariatur: proba-

vit enim uno loco _, Magnum coronatum effe ^a. 1277. & ^tunc primum regni regimen fufcepiffe, quod & nos comprobavimus in

§. 7. cap. i. a)io ^aütem locog), dicit^Ericum Klipping, DaniaeRegem, Waldemaro clancu-

lum perivafiflea, I276.fratns impugnationem, promittendo regni recuperationem. Sed quis, quadb, non videt, hoc hbi ^{non con-}

ftare? ablurdum _namq, föret, dicere, aliquem

velie aliquid recuperare, nondum amiilum,

& aliquem aliquid accepiffe, priusquam vel

acflu accepiffet, vel de accipiendo ^certus fuis-

fet. Jam vero patet ,• Waldemarum regno

D pri-

ff) Lib. 3. in vita Magni, g) Me[f. Tom. i.fag. 54.

& 55*

0-