M O N O G R A P H I A
CLITOCYBARUM SUECIAE,
Q U A M
VE N IA AMP L. FACULT. PHILOS. UPSAL.
PRÆSIDE
ELIA FRIES
«O T A N . ET O EC O N . P H A C T . PRO FE S SO R E R E G . ET O R D . RORGST.
R E G G . O R D D . D E S T E L L . P O L A R I ET D E D A N N EB R . E Q U ITE AC A D . S U E C . OCTODECIM VIRO
R . A C . U P S. H. T . R EC T O R E
P R O G R A D U P H I L O S O P H I C O
M ODESTE PR O PO N IT
A XE LI P S P E T E R S O N .
V E S T M . D A L E C .
IN AUD IT. GU STA V. D. VI MAJ MDCCCLÎV
H . P . M. S.
P. II.
U P S A L I Æ ,
C . A. L e f f i . b r , r e g . a c a d . t y p o g r .
I.
Quo magis sit ru dis atq ue inculta ho minum gen s, eo magis a na tu r a ipsa locorum , ubi h a b ite t, d ependeat ratio v iv endi, necesse est, e t cultus solus hu m an u s civilisque, ab illa domi
natione n a tu r æ homines liberare potest. Q uum au te m cultus ille efflorescere non potest, nisi larga natura usus vitæ necessarios facile p r æ b e t, s u b hiemali coelo septemtrionali ullum animi cultum primigenium quaerere non licet.
II.
Traditiones et historiam nostrorum majorum secutis facile nobis est in tellectu, illos, qui primi in hanc nostram te r ra m tr aje cerin t s e d e s , gentem fuisse, quae vicinis quidem animi cultu a liq u an tu m praestitit, sed n a tu r a m tam en vitae d u c e m non adspernata est. Sueci enim a verb o sv ed ja ( a d u r e r e ) nomen h a b e n te s , illam rationem vivendi s e q u e b a n t u r , q u a m im p e ra t suis regio pini. Q u am regionem vit am que ejus sibi a d s u e ta m ne a m i t t e r e n t , domo profugi, occidentem versus iter facientes, se ptemtrionalem se m p e r cu rs u m observasse et ita trans m a r e Ralticum via recta in Scandiam venisse videntur. Gothi a u te m , gens meridionalis, tr a n s insulas Danicas in Scaniam, regionem a rb o r u m fro n d iferaru m , transcendisse videntur.
III.
Q u u m a u tem historiæ n a tu r æ magna ex parte hanc d e b e m u s co gnitionem , non est n e g a n d u m , illam usu practico in e r u d i tione hominum maximi esse m om enti: e t quod attinet ad ista m accusatio nem Atheis mi, q u a m factitant hujus scientiae a d v e r sarii, illa adeo nobis vid etu r falsa, ut potius ad verum T h e i s - m u m ducere n a tu r æ cognitionem contendamus.
S tip e s s o lid u s , nullo modo cartilagineus, 2 une, cir
citer longus, aequalis, adseendens 1. flexuosus, exeen- tricus, p r im itu s flo c c u lo so -p ru in o su s, semper opa
cus albus. P ile u s c a r n o s u lu s , e convexo planus, non d e p r e s s u s , obtusus, V2— 1 une. latus, inaequa
l i s , siccus, p ru in a to -irro ra tu s. Caro alba, compacta, licet tenuis. L a m ellae a d n a to -d ecu rren tes, tenues, confertae, planae. Species minus cognita, e statione forsan personata.
II. D i f f o r m e s. P ileu s disco carnosus*, compactus,
in ambitu tenuis, su b u m b o n a tu s, dein expansus ir r e g u la r is subobliquus; lam ellae inaequaliter decur
r e n t e s , h in c longe illinc b rev ite r, i mino altero latere subsinualae in uno eodemque individuo. Stipes va
li d u s , subcai Lilagineus, sed simul tibrosus. Color non quidem hygrophanus, at siccus mutatur. Vulgo admodum caespitosi, difformes, meteorici et spora- dici. Grex m axime naturalis, at diilicillima, in qua p lu ies amphiboias formas rejicere coactus fui; pro
ponens quasdam notis evidentibus discernendas.
2 6 . Ag. C l. a m p l u s. Pers. — Epicr. p. 64.
In silvis acerosis montanis Smolandiae hanc spe- .ciern tantum legimus. Snbcaespitosus, maximus, sed statura adm odum mutabilis. S tipes solidus, v a lid u s , 6 une. usque longus, une. crassus, subaequalis, sed saepe tortuosus, n u d u s , a lb u s , apice villosus. In
terna substantia carnoso-fibrosa, sed superficies polita, subcarlilaginea. P ile u s carnosus, juniorfere cartila - g in e o - te n a x , convexo-planus, subgibbus, inaequalis, repandus; vetustus vero laxus, fragilis, 3 — 6 une.
latus, im m o pedalis, l a e v i s , g la b e r , rarius virgatus, jove udo uvidus primo f u l i g in e u s , dein lividus, siccus canus et quasi sericeus. Caro disci compacta, marginis tenuis. L a m ellae uno latere rotundatae,
altero decurrentes, latissirn ae (u n cia m u s q u e ), siubdi- stantes, juniores saepe crispae, quasi serrulalae, p r i mo ju lig in e o -c o r n e u e , dein albicantes. Odor haud notabilis. An forma luxurians sequentis? dg* T r i - choiom a tu m id u s pilei forma lamellisque emargiinatis dignoscitur.ö
27. Ag. Cl. c o f f e a t u s. Epicr. p. 65.
Eisdem cum praecedente locis et regionibius, at frequentior. Fungus maxime versiformis, pler;asque notas v ilip en d en s, plerumque caespitosus, sed cae
spites minores et interdum solitarius. S tip e s -cras
su s j p rim o f a r c tu s y dein cavus, carne fibroso-jspon- giosa elastica alba; nunc curtus, nunc elonga tuis; in aliis sursum, in aliis deorsum , in elongatis ulriinque attenuatus fusiformis; interdum regularis b u lb o s u s , raro aequalis rectus; saepius vero difforinis, conn pres
sus, loi tus, p o litu s j g la b e r , albidus. P ile u s jiunior compactus, co n ico -h em isp h a ericu s, sat regularis, dein varie explicatus, planus et depressus, saepe e.wcen- tricus, lobatus, 2 — 5 une. latus, u d u s f u l i g i m e u s , siccus cervinus n ite n s , vetustus vero livid o-expalllen s, glaber; su b le n te fib r illo s o -v ir g a tu s et disco migro- punctatus, at jove sicco saepe diffiacto-squamuilosus.
C aro in disco compacta, in ambitu s c issilis. L a m ellae nunc longe, nunc leviter decurrentes, sub- confertae, primo a n g u s ta e , d ein latiores, e so r
dido albidae.
2 8 . Ag. Cr.. e l i x u s. Sowerb. t. 172. Berkl. in AVnnal.
o f Natural. Hist. 184-4. Majo. — icon. IVosttra in M us. d e . Sc. Hohn.
In silvis campestribus circa Upsaliam rariissime legimus. Prioribus manifeste cognatus, sed la im e llis f e r e o b co n ico -d e cu rren tib u s3 distantibus, pure albis bene distinctus videtur; caespitosum non vidi. IHabi-
tus potissimum H fg ro p h o ri c a p rin i, sed lamellis te
n uib us, neutiquam demum ceraceo-mollibus, certe distinctus. S tip e s s o lid u s , firmus, in nostris speci
m in ib u s , quoad staturam Sowerbei icone bene re
sp ond en tib us, 2 une. longus, une. circiter cras
sus, subaequalis; sed e Rev. Berkeley i descriptione patet hunc non m in usq u am vicinos statura m axime esse variabilem, l a e v i s , fu lig in e o -a lb id u s, apice ut in A. amplo v e lu tin u s . P ileu s disco carnosus, ce
terum tenuis, e convexo explanatus depressusve, um - b o n a tu s , 2 — 3 une. latus, undulato-repandus, l a e v i -
galus q u i d e m , sed s u b tilite r v ir g a tu s , udus f u lig i
n e u s , dein expallens habitu subsericeo. Caro sordide alba. L a m ella e undique vere, sed in aequ aliter d e
c u r r e n te s , d is ta n te s , ve n o so -co n n e x a e, 2 lin. lutae, quaternatae, albae.
29. Ag. C l. nebularis. Epicr. p. 56. — Icon. N o stra in M us. /4c. Sc. H olm.
In silvis tam frondosis, quam acerosis, ubique Vulsaris. E x affinitate naturali ad hanc naturalissi- mam gregem certissime referatur; a praecedentibus vero p ile o o b tu s o , saepe re g u la ri at numr/uani v i r g a to facile distinctus. Gregarius, subcaespitosus, te
n a x , subcartilagineus. S tip e s solidu s 1. farctus, fi- broso-carnosus, 2 - —3 une. longus, in pinetis 2 — 3 , in nemoribus humosis 4 — 6* lin. crassus, subaequa
l i s , sed saepe tortus 1. curvatus, glaber, sordide albus, apice plus minus albo-farinaceus. Pileus disco vere carnosus, sed versus marginem tenuis, e con
v e x o p la n u s , obtusus 1. junior tantum gibbus, nunc circinatus regularis, nunc flexuoso-undulalus, laevis, glaber, subhygrophanus, 1— 3 une. latus, J u lig in e o - fu s c e s c e n s , m o x liv id u s 1. siccus grisens. Caro uda h yalin a, sicca albicat. L am ellae in regularibus ad- n a ta e , sed in ii regularibus hinc decurrentes, illinc
rotundatae, cnn f e r t a e , d is tin e tu r , jam primitus g r i- seo-albae. Odor nullus. Hunc pro A g. n eb u la ri a Persoouio déterminai um v id i, et A g . n eb u la ris Alb.
et Schw ein, certe hujus loci; sed icon in I c . p ie t, am
bigua est. Nostra 1. c. deposita icon est sola fida vulgatissimae speciei. — luter multas huic allines formas praecipue notanda A . p o lia s Fr. Olis. 1. p.
1 9 , forte separandus, sed rarissime obvius. Stipi Les 4 0 — 5 0 basi in corpus carnosum coaliti graciliores, pilei minores, lamellae albidae.
30. Ag. Cl. d e c a s t e s . Epicr. p. 05. — Icon. N o s tr a in M as. A c. Sc. Hohn.
In silvis frondosis caespites format minores, in terra vero nuda hortorum et ambulacrorum circa U p s d i a m , ubi quotannis luxuriat, caespites format gigaiileos, pedales etc.; ab omnibus praecedentibus clare diversus! S tip ite s s o lid i, sed m olles, extus intnsque toti fibrosi, rasiles ( n e c subcartilaginei), basi coaliti, vulgo attenuati et curvato-adscendentes, saepe com pressi, g l a b r i , vulgo nudi, rarius apice pruinosi; singulus 3 — 4 une. longus, 1 — 1 ^ une.
crassus, om nino a lb a s. P ile u s disco carnosus, cete
rum adm odum te n u is , f r a g i l i s , explanatus palmam usque latus, gibbus 1. obtusus, laevis, g la b e r (dion virgatus), udus murinus 1. liv id u s, siccus fere aluta- eeus. Margo omnino membranaceus, primitus breve incurvus, dein expansus, maxime undulatus lobu- tusque. Caro e membranis duabus, facile scissilib u s, compaginata, fragilis, alba; discus modo ex apice stipitis compactior. L a m ellae a d n a to -d ecu rren tes vel allero latere rotundatae ut in Tricliolomatibus, 3 — 4 lin. latae, marginem versus attenuatae, nunc subcon- fertae, nunc l e v i t e r d is ta n te s , saepe undulatae et acie quasi crenulatae. Sporae copiosae, albae, cae
spites more A . m ellei farinosos reddentes. Odor haud notabilis.
31. Ag. Ci,, a g g r f g a t u s. Schaeff. — Icon. F ung.
B a v . t. 3 o 5 , 3o6.
In quercetis Scaniae ad lacum Ringsjön quon
dam legimus reliquorum more admodum proteum fungum. P ile o fla c c id o , saepe ex c e n tric o , stip ite su b ß b rillo so l a m elli s q u e fla v e n ti-c a r n e is a prioribus facile dignoscitur. Nisi absolute terrestris esset, ad
n i
Pleurotos facile referres; habilus enim caespitum A g.
ostrea ti. Stipes farctus, fibroso-carnosus, vulgo 3 une. longus, sursum incrassatus, albus, reliquorum more valde varius, curvatus, compressus; plures basi coaliti in caespites saepe amplissimos, laxos. Pileus carnosus, e convexo expansus, 3 —4 - une. latus, pri
mitus umbouatus, dein depressus, saepe excentricus, g riseo -liv id us, su b s e r ic e o -v ir g a tu s — et ex Secr., quetn conferas, maculis obscurioribus notatus. /,« - m ellae in a e q u a lite r d e c u r r e n te s , co n fe rta e , tenues, 3 — 1 liti, latae, e carneo flavescentes. Sporae sor
dide albae, prioris modo vicinis pileis inspersae.
Olidus. Conf. ceterum Secreturi s. //. 6 g g , qui ad specimina melius evoluta desci ipsit; nobis semel mo
d o , junior ut videtur, obiter obvius. — In Betuletis declivibus Smolandiae p o n o legimus var.? minorem, lamellis a Ibo-pallescenti bus.
32. Ag. Cl. hum o s u s . Rpicr. p. H6.
U nica vice, sed ingentem copiam in terra hu- mosa (congelata quoque) Novembri et Decembri le
gimus. Totus j r a g i l i s , caespites humiles, in 'humo fere detrusos, unciam tantum altos, sed plures un
cias latos densissimos formans. Stipites basi omnino coaliti, / 2 une. longi, primo teretes 2 — 3 lin. crassi;
adulliores ventricosi 1. compressi, irreguläres, latera
les excentrici, aqu se a lb id i, sublutescentes. P ile i vere carnosi, sed margine tenues exoleiique striato, plani, obtusi, e mutua pressione difformes et repandi,
unciales, »labri 1. maculis sericeis m aculali, f u s c i n ec h jrg ro p h a n i_, neque exp a llen tes, ex tim i fere ses
siles. Caro tenu is, aquosa, albida. L a m ella e a d - n a ta e , neutiquam decurrentes, c o n f e r ta e , r e c ta e j horizontales, tenues, 1 lin. tantum latae, fragiles, albae. — Fungus portentosus, quem Smolandiae modo legimus. Cum quo QA. h u m ili? ') tamen potissim um comparetur, nescimus!
III. I n f u n d i b u l i f o r m f . s . P ile u s disco carnosus, umbilicatus
1
. dem um totus in f u n d ib u li)or m i s, non h y g r o p h a n u s l L a m ella e lo n g e e t a e q u a lite r d e c u rre n te s.° p ile o co lo ra to in n a to -ß o c cu lo so l. sericeo . 33. Ag. C l . giganteus. Sow. t. 2 4 4 ! — Epicr. p. 6 7.
— Icon. N o s tr a in A lus. A c . Sc. H olm .
Locis graminosis pratorum et silvarum campe
str iu m , circa U p sa lia m , Hoimiam etc. frequens; in Smolandia ad Femsjö una vice, sed immensa copia in terra silvatica nuper exculta. Species d istin ctis
sim a , ad m odum speciosa, ampla, subcaespitosa, tota a la t a c e o -a lb a , alii vix affinis. S tip e s so lid u s _, extus inlusque compactus et d u ru s^ 2 V 2 une. longus, 1 — 2 une. crassus, aequalis, laevis, glaber. P ile u s jam primitus depressus, dein late s. p la n o -in fu n d ib u li- J o r r n is , tenue sed aeqi/aliter carnosus, m o llis , non flaccidus, sed a margine versus centrum f a c ile f i s s ilis (^sole adustus fere papyraceus et in v o l u t u s ) , pe
dem usque latus, saepe excentricus et plerumque si- linato-lobatus; recens udus et adglutinato-villosus, siccu s vero subtiliter Jlo ccu lo su s et rim o so -sq u a m u - losu s. M a rg o primitus tenuissime in v o lu tu s, pu
bescens; »nox patens, glaber, dem um que revolutus, ca n alic u la to - s u lc a tu s , 1. radiato-rugosus. L a m e lla e p a r u m d e c u r r e n te s , innumerae, c o n fe r tis s im a e > 3
lin. l’ere lalae (carne pilei duplo Lriplove latiores) venoso-connexae, tenues, fragiles, strictae, sed variant crispaLae et anastomosantes, albidae, dein llaventes J. rufescentes, tandemque e sporis albis pileus fari
nosus. Odor m i h i , nasu parum pollenti, parum no
tabilis. Meus certissime est genuinus J g . gig a n teu s S o w ., licet speciosior.
34. Ag. C l. m a x i m u s. Epicr. p. 67. — Icon. N o s tr a in M us. 4 c . Sc. Hohn.
In silvis frondosis, umbrosis, inter folia decidua raro; ut T rolleholm Scaniae, Kinnekulle Veslrogo- tliiae, Holmiae pluribus locis. Cfr Lund p. i5. Ob staturam giganteam et colorem cum priori saepe com m utatus, illi vero neuliquam allinis, sequenti vero m a x im e , ut pro illius forma maxime luxuriante sumere posses. S tip es so lidu s, compactus, sed intus spongiosus, e l a s tic u s 3 4 une. usque longus, unciam crassus, sursum attenuatus, fibrilloso-striatus, albidus.
P ile u s c a rn o su s, disco compactus, ceterum tenu is, s u b fia c c id u s ( n o n fissiIis, ut prior) late iidundibuli- forinis, um bone c e n tr a li g ib b u s, pedalis usque, sem per siccissim us, quia superficies sericeo-laevigata l.
squamulosa humorem resorbit, alulaceo-pallescens, albidusve. M a rg o involutus, pubescens, semper la e
v is . Caro alba, demum mollis. Lamellae longe d e
c u r r e n te s , utrinque a cu m in a tae, subconfertue, m olles, sim p lices, a lb id a e , non mutabiles. Odor deb ilis, gratus, fere sequentis.
35. Ag. Cl., infunpibcliformis. Schaeff. — Epicr. p. 68.
— Icon. S c h a e ff. t. 2/2.
In pratis et. nemoribus muscosis; var. gibba in pineto-m ontanis v. c. ad Femsjö vulgatissima, vulgo serotina; in campestribus vero forma m em branacea locis graminosis silvarum v. c. Upsaliae vulgatissima,
praecocior. Quam vis liae formae distributione e t no
tis haud spernendis differant, distinguendas vix fin
gerem. — Forma gibba. O d o r, praecipue fungi hu- m i d i , d eb ilis, sed grattes. Stipes sp o n g io so -fa rctu s , saepe vero a larvis erosus et cavus, extus firmus, e la s tic u s , 2 — 3 une. longus, 3 — 5 lin. crassus, co- n ic o -a tte n u a tu s , rarius aequalis, p allidus, basi albo- tomentosus. P ile u s disco c a r n o s u s , ceterum tenuis, junior sat firmus, convexo-depressus, umbone g ib b u s , margine involutus; adullior m o llio r, flacci
d u s, totus infundibuliform is, circiter 3 une. latus, in superficie accuratius lustratus se r ic e u s , bine bi
bulus nee umquam uri us, e x in ca rn a to a lu ta cen -p a l- lescens. Caro m ollis, alba. L a m ella e valde decur
rentes, s u b c o n fe r ta e , utrinque longe acum inatae, mol
les, candidae; — Subspecies m em branacea (F I. Dan.
t. 1 0 1 2 ) differt omnibus partibus tenuioribus, s ti
p i t e a e q u a li3 p ile o ex u m h o n ato , colore laetiori — et mediam rationem sistit inter formam typicam et sequentem.
36. Ag. Ct.. SQUAMCnoses. Pers. — Epicr. p. 6*8. — Icon. N o s tr a in M u s. sic. Sc. Hohn.
Locis graminosis, praecipue ad margines v ia ru m , frequens. Praecedente minor, praecocior, jam post primas pluvias aestivales em ergens, odore obsoleto.
S tipes sp o n g io so -fa rctu s , elasticus, 1 une. lo n g u s, sursum attenuatus, 2 — 3 lin. crassus, su b fib rillo su s, pallidus, basi incrassatus villosus. P ileu s carnosus, te n u is , tenax , J la c c id u s , infundibuliform is, jam pri
mitus absque umbonis vestigio, sq u u m u losu s , fusce- scenti-alutaceus, squamulis vulgo obscurioribus in
natis, sed passim secedentibus, in ambitu laevi pri
mitus deflexus. Caro undique te n u is, mollis, alba.
L a m ella e vere decurrentes omnino prioris, at m a g is d is ta n te s.
3 7 . Ag. Cl. t k u l l a e f o r m i s . Epicr. p. 68.
i ti dumetis Scaniae campestris, autumno seriori ( R e i t e n ) , sed eundem omnino in Nordlandia legit S om m e r f e lt ! Stipes sp o n g io so -f a r c tu s , firmus, tda- sticus, 2 une. circiter longus, sursum attenuatus, fib r illo s o -s tr ia tu s , cinereus, deorsum villosus. P ile u s c a r n o s u s , infundibuliform is, margine explanato, 2 une. latus, semper obtusus, flo ccu lo so -villo su s, inde- que semper siccus, fu sc o -c in e re u s , immutabilis. Caro aequalis, nivea. L a m ella e vere decurrentes, d is ta n te s , venoso-connexae, 2 — 3 liti, latae, candidae.
Odor haud notabilis. Insignis species, pilei stip i- tisque colore ad A . c y a th i form em accedens, sed carne nivea et colore nullo modo hygrophano valde diversa.
3S. Ag. Cl. i n c i l i s . Epicr. p. 69.
I n silvis U p la n d iae pluries lectus, sed tantum ab Upsalia remotioribus. Bona, at mutabilis species, odore nunc farinaceo, nunc obsoleto. Stipes c a v u s , fibrosus, tenax, inaequalis, c u r t u s , x/2 une. longus, raro ultra, 2 — 3 lin. 1. compressus latior,- deorsum vulgo attenuatus, te s ta c e u s , p ru in a flocculosa subti
lissima delersili primo ob du ctu s. Pileus c a rn o su s, plano-umbilicatus, dein infundibuliformis, 2 une.
latus et ultra, laevis, sericeo -ß occu lo su s, at junior sequentis more glaber apparet, obtusus, la teritio -ru - b e r , margine intlexo crenato. Lamellae plus minus d ecu rren tes, arcuatae, 2 — 3 lin. latae, d is ta n te s , venoso-reticulatae vel distinctae, albae, dein palle
scentes, at non luteae. — Exstat var. minor, stipite subfarcto pallide testaceo-fuscescenle, piltO inegulilli excentrico subsericeo fuscescenti-alutaceo expallente, margine patente undulato-crispo.
39. Ag. Cl. s i n o p i c u s . Epicr. p. 69.
Nobilis admodum species, in pinetis montanis locis adustis tantum obvius; ad Femsjö Smolandiae
vulgaris. Fungus v e r n a lis , in aestatem decolor per
sistens, odore f a r in a e recentis forti insignis. Stifjes f a r c t u s , 1— 2 une. longus, 2 lin. vulgo crassus, ae
qualis, f ib r illo s u s , pileo concolor. P ile u s carnosus, tenuis, pla n o -d ep ressu s 3 umbilicatus, 1 — 2 vetustus- que 3 une. latus, repandus; primitus rufus, omnino laevigatus, sed superficies flo c c u lo sa b ib u la , d em u m rim o so -riv u lo sa et diflVaclo-squamulosa, senior testa
ceus et exoletus e x p a lle n s , sed non hygrophanus.
L a m ella e decurrentes, latiusculae, c o n fe r tis s im a e j arcuatae, a lb a e , d em um lu tescen tes.
40. Ag. Ct.. p a r i i.i s. Epicr. 6 9.
Locis silvaticis, montanis ad terram s terilem , autumno praecipue seriori, rarior: Femsjö etc. Sm o- landiae; Holmiae! Allinis A g . T r ic k , ca ela to et A g . C lit. hirneolO j quae ties species sectionem peculia
rem , sporis sordidis, o lim jure constituant. S tip e s f a r c t u s te n a x j uncialis, 1 lin. crassus, aequalis,
"laevis, g la b e r , n u d u s, g riseo -fu sce scen s. P ile u s carnosulus, planus, disco depressus, une. latus, a to m a tu s 1. disco llocculosus, exstrius, g r is e o -a lb i- ca n s; at non hygrophanus. L a m ellae longe d e c u r ren tes , admodum c o n fe r ta e , angustae, alb id o -g risea e.
° ° p ileo colo rato g la b errim o , j o v e p lu v io udo.
41. Ag. Cl. g i l v u s. Epicr. p. 7 0 — Icon. N o s tr a
in M us. A c. Sc. H olm , d u p le x ; altera tabula nor
m alem , altera var. sp len d en tem sistens.
Forma normalis in pinetis silvisque m ixtis vul
garis. Numerosas hujus in schedulis descripsi for
m as, sat insignes, quas singulatim enumerare nim is deduceret. S tipes s o lid u s , c a rn o su s, validus, haud elasticus, 1 — 2 une. et ultra longus, une. et ul
tra crassus, subaequalis, glaber, pileo pallidior basi villosus; in vetustis, e larvis forsan corrosus, etiam
cavum vidimus. P ile u s carn osu s , com pactu s , e con
v e x o d ep re ssu s obtusissimus, 3 — 4 une. latus, lae
v is, glaber, recen s u v i d u s , siccus politus et n itid u s , passim guttato-maculatus, g ilv u s y margine diu invo
luto persistente.- C aro compacta , non laxe lloccosa, sed d em u m fragilis, p ileo subconcolor. L am ellae decur
rentes, tenu es, c o n fe r tis s im a e , saepe ra m o sa e, arcu
atae, angustae, e p a llid o oc/iraceae. Odor haud no
tabilis. Haec forma regionum montosarum primaria curta, obesa, robusta, vix umquam infundibulifor- m is , ab omnibus valde diversa est; sed aliis locis valde mutatur et praecipue duo extrema notanda. B .) p r o t r a c t a , extus intusque pallide ochracea, pileo sub
tenu i, latissimo ( 4 — 8 u n e.) infundibuliformi, stipite subtenui elongato ( 4 u n e.) et C . ) sp len d en s, pileo tenuiori su b n ilid o , stipite tenui curvato adseendente subexcentrico, carne lamellisque albis demum vero lutescentibus. Hic quasi medius inter A . g ilv u m et A . J la c c id u m . — A. g ilv u s P e r s .! est A . inversus Scop. sed in s y n o n y m is hunc adnumeravil, quare nomen supervacaneum huic servavi.
4 2. Ag. C l . g e o t r o p u s. Icon. B u ll. t. 5 y 3. f . a.
In pinetis densis Smolandiae, Ostrogothiae, sed rarior. Magnitudine variat. S tip e s so lid u s, carno
su s, non elasticus, 2 — 3 une. longus, sursum levi
ter attenuatus, su b fib rillo su s, a lb u s , lutescens. P i leu s v e r e c a r n o s u s , e convexo plano-depressus, vulgo g ib b u s , 1 Y2— 3 u n e . latus, laevis, g la b e r r im u s , jove pluvio u d u s , alutaceo-incarnalus, junior guttato-ma- culatus, sed bae maculae in vetusto vulgo evanescunt.
Margo tenuis, pubescens, inflexus. Caro alba. L a m ella e longe decurrentes, s im p lic e s , 2 — 3 lin. latae, s u b c o n fe r ta e , albae sed pallescunt. Ex omnibus mihi cognitis huic proximus est A . p ileo la riu s Sow. t. 61 sed statura elatior, pileus gibbus.
4 3 . Ag. Ci. i n v e r s u s . Scop.! — Epier, p. 7 0 . A. g il
vus. P e rs. — Icon. N o s tr a in M us. d e . Sc.
H olm.
Est e vu lgatissim is, praecipue in p in etis U p - saliae, Holiniae etc., at in pineto-monlanis Smolan- diae numquam vidim us. Gregarius, subcaespitosus, praecipue autumno seriori caespites amplissimos et deformes sistens. Odor peculiaris, acidulus. S tip e s nunc farctus, vulgo c a v u s , hinc compressus, extus r ig id u lu s corticatus, haud elasticus, eb u lb is, glaber, a lb id u s , basi subradicatus albo-villosus et saepe cae- spitoso-concresceus, tum singuli valde difform es, cur
vati, adseendentes etc. P ile u s ca rn o su s, s u b f r a g ilis , neutiquam flaccidus, con vexo-planus, ob tu sus, dein infundibuliformis et undulatus. 2 — 3 une. latu s, lae
vis, g la b e rrim u s i recens u d u s , sed numquam gut
tatus, testaceus 1. hepatico-rufescens, marginem ver
sus d eclivis, variat excentricus. C aro haud crassa, sed compacta subconcolor. L am ellae vere decurren
tes, vix 2 ii ii. latae, c o n fe r ta e , simplices, a lb u la e , sed dein acie pileo concolores. — In horto Labor.
Chemici Upsaliae legi formam recedentem stipite longiori, pileo 3 — 5 une. lato valde uudulalo-lobato rigido-fragili, q ui huc trahere videtur /tg . laba
tu m Sow.
44. A g. Ci.. F i . A c c i D u s . S ow . — E pier, p . j u — Icon.
Sow. t. i8 5 .
In silvis tain frondosis, quam acerosis per re
giones campestres, priori allini tamen rarior. Gre
garius, circinans, stipitibus sub terra saepe concre
scentibus. S tip e s s u b c a v u s , e la s tic u s , t e n a x , cur
tus, 1 — 2 une. longus, tenuis, 2 — 3 i in. crassus, subaequalis, p olitus, n u d u s, rubiginoso-ferrugiueus, basi incrassatus villosus. P ile u s le v ite r c a r n o s u s , tenax, orbicularis, fla c c id u s (praecipue in statu sicco.
primitus um bilicatus, semper exumbonatus, lim bo patente co n vex u lo , 2 — 3 une. latus, g la b e r, laevis, varo rimuloso-squarnulosus, f u l v o je r r u g in e u s , n it i
d u s, nec expallens. Caro tenuis, pallida, recens subirati lis, sicca vero flaccida. Lamellae longe, fere ob con ico -d ecu rr e n te s , exim ie arcu atae, c o n fe r tis s i
m a e , angustae, vix lineam latae, simplices, ex al
bido lutescentes.
45. Ag. C l. p a r o p s i s . Epicr. p. 72.
In pinetis circa Upsaliam raro; frequentius lo
cis apricis in Smolandiae fagetis. Solitarie 1. disper
sus nascitur, absque odore notabili; subserotinus!
S tip e s medulla molli f a r c tu s , eximie ela s tic u s , t e n a x j 2 une. circiter longus, 3 liti, crassus, c y lin - dricus, basi bulbillosa, n u d u s , albopal/escens. P i leu s carnosus, te n u is , mollis, in omni aetate p la n o - d e p re ssu s, neque umbilicatus nec umbonatus, laevis, g la b e r , c a r n e u s , haud hygrophanus, margine pa
tente, flaccido, p ellu c id o , at non stiiatulo. L a m el
lae longissime d e c u r r e n te s , admodum confertae, an
gustae, lineam tantum latae, candidae.
4 6 . Ag. Cl. vermicClaris. E p ic i, p. 72.
In silvis abiegnis montosis inter muscos, au
tum no seriori. In Srnolandia haud rarum legimus.
Gregarius, m in or, inodorus, s u b jr a g ilis , jove pluvio u d u s , l e v i t e r h yg ro p h a n u s. S tipes c a v u s , 2 une.
lo n g u s, 2 1 i ii. crassus, aequalis, demum compressus, g la b e r , n itid u s , a lb u s , non elasticus, potius fragilis.
P ile u s carnosus, te n u is , ex umbiliciitu-coii
vexo
fu- flexus, infun d ibu liform is, undulato-lobatus, la e v is , glaber , e p u lc h r e carn eo alulaceo-incarnatus. L am ellae b r e v iu s d e c u r r e n te s , quam in praecedentibus, confertissimae, tenues, albae.
47. Ag. C l . Ca c a b u s. Epicr. p. 72.
In silvis abiegnis montosis inter muscos raro.
A proxime praecedentibus longe distat; structura, forma, magnitudo omnino A g. in fu n d ib u li/or m i s , sed pileo tenuiori flaccido, in ambitu reflexo, et omnium partium colore removendus. S tip e s e farcto c a v u s , e la s tic u s , 2 une. longus, su rsu m a tte n u a tu s, f ib r il- lo s o -s tr ia tu s, n u d u sj basi incrassata tomentosa. P i leu s ten u e et aequaliter ca rn o su s, f l a c c i d u s , primo hemispbaericus sed profunde umbilicatus, absque um bone centrali; dein infundibuliform is, at lim bo mar- ginali semper d e f le x o , 2 — 3 une. latus, laevis, gla
ber , f u lig in eo -c in ereu s j expallens at non h yg rop h a- n u s , nec raro scissilis. L am ella e longissime et ob- co n ico -d ecu rr e n te s , arcuatae, c o n fe rtissim a e , tenues, lin. latae, obscure cinereae.
*** p ile o c a n d id o , ß occulis su perficia lib u s se
ced en tib u s adsperso.
4 8. Ag. Ct.. Ca t i n u s. Epicr. p. 72.
Inter folia decidua in fagetis umbrosis Sueeiae m eridionalis, haud frequens. Valde affinis A . in fu n - d ib u lifo rm i ejusque odore grato pollens, sed singula
ris colore totius primario omnino albo, dein sub plu
viis incarnato, nec, ut omnes priores, expallente.
Est hac ratione analogus cum A . p h y llo p h ilo vero.
S tip e s f a r c tu s , intus spongiosus, e la s tic u s , tenax, 3 une. longus, % une. crassus, in nostra forma basi incrassatus et tomentosus, sed in exteris etiam sti
pite aequali observatus. P ile u s carnosus , sat tenuis, e plano infundibuliform is, semper obtusus, laevis, g la b e r , 2 une. latus, primo a lb u s , n eu tiq u a m h y - g ro p h a n u sj dein vero sub pluviis in colorem dilute carneum, jove sicco vero in alutaceum abit. C a ro tenuis, f la c c id a , alba. Lamellae decurrentes, r e c ta e , d escen den tes nec horizontales, vicinorum laliores, mi
nus c o n fe r ta e , persistenter albae.
49. Ag. Cl, T u b a. Epier, p. 72.
In pinetis montanis ad Femsjö, una cum A . p ith y o p h ilo , ut alius forsan hujus status pileo umbi
licato et lamellis longe et attenuato-decurrentibus.
Gregarius, totus albus, serotinus. Stipes e farcto c a v u s , 2 une. longus, 2 -— 3 lin. crassus, demum compressus, valde t e n a x , a e q u a lis , sursum n u d u s, nec pruinatus. P ile u s carnosus, te n u is, convexo- p lanus, umbilicatus, 2 — 3 une. latus, laevis, etiam margine semper exstrius, udus a lb u s, siccus candi
ca n s (s u b h y g r o p h a n u s) proprie glaber, sed primitus velamine tenuissimo sericello facile secedente adsper- sus. L am ella e longe et vere decurrentes , horizon
t a l e s , valde confertae, 3 lin. latae, albae, pallescen
tes. Odor vix notabilis.
50. Ag. Cl. e r i c e t o r u m. 1. c. — Ic. Bull. t. 5 5 /. f . f.
In campis apricis sterilibus raro; semel quoque loco graminoso pineti. H ygrop h oro niveo adeo simi
lis, ut utriusque icones vix discernas, sed structura diversisissima ; A . ericeto ru m enim aridus, m ollis, e la s tic u s , odore g r a to — verbo, A . in f u ndibulifonni proximus. S tip es so lid u s, sed intus lloccoso-mollis, v ix unciam longus, 2 — 3 lin. crassus, deorsum evi
d enter a tte n u a tu s , interdum compressus, tenax, nu
d u s , glaber, albus. P ile u s carnosus, e plano con
ca v u s, obtusus, saepe excentricus et irregularis sub- repan d us, 1— 2 une. latus, glaber, n ite n s , albus.
L a m e lla e b r e v iu s d e c u r r e n te s , 1— 2 lin. latae, sub- d i s t a n t e s , venis basi connexae, persistenter albae.
A g . erice to ru m P. est A . u m b ellijeru s. L.
IV. Cy a t h i f o r m e s. Pileus carnoso-membrana-
ceus, e depresso cyathiform is, scissilis, valde hygro- phanus. Lamellae primo adnatae, dein decurrentes, descendentes nec ut seqq. horizontales.
51. Ag. Cl. c y a t h i f o r m i s . Bull, — Icon. N o stra in M u s. A c. Sc. H olm.
Species ubique vulgatissima ad terram tam cam
porum , quam silvarum , autumno praecipue seriori;
speciosior ad ligna mucida fagi, jam aestate; raris
sime ad truncos muscosos. U t reliquae species ubi- quitariae mas ime mutabilis, ut vulgo plures distin
guuntur, at certissime jungendae! S tipes spongioso- f a r c t u s j elasticus, demum etiam cavus, 2 —4 une.
longus, 3 — 4 1 in. crassus, sursum attenuatus, fusco- fib ri/lo su s j s ub re tic u ia t us pileo concolor 1. paulo d ilutior, apice nudus (n on pruinosus) basi villosus.
Pileus leviier carnosus, 1 V2— 3 une. latus, junior plano-depressus, dein infmulibuliformis, la e v is , gla
ber, hygropbanus, udus subnitens, siccus expallens opacus, in luxuriantibus undulatus. Caro scissilis, aquosa, subconcolor. M argo diu in v o lu tu s p e r s i
s tit. L am ellae a d n a ta e , ob pilei mutatam formam decurrentes, postice junctae, d is ta n te s , cinereo-fu- s c a e , subinde ramosae. — In campis macris sterili
bus stipes gracilior, sursum lineam modo crassus, fibrilloso-striatus; pileus submembranaceus, primitus profunde umbilicatus, margine nudo; lamellae gri- seae. C olor p ile i in optimis formis u m brin o-n igre- s c e n s j variat fuscus, lividus, in siccis plus minus canescens, sed variat e fusco alutaceus, et ad digna mucida etiam ex incarnato alutaceus et cinnamomeus!
52. Ag. Cl. e x p a l l e n s . Pet s. — Icon. N o s tr a in M us.
A c . Sc. H olm .
In campis apricis vel silvaticis macris, frequen
ter; priori m in or, praecocior, dilutior,1, aegre discer
nendus a formis tenuioribus prioris. S tipes intus llocculosus, mox cavus, tenax, 2 une. longus, 2 lin.
circiter crassus, raro ultra, aequalis, g la b e r , apice a/bo-sericeus. P ile u s junior subcarnosus, convexo-
