Diiputatio
Morails
Do
OLUNTATE
Jehova
aipiranto
Iii Regia Academia Salana., cx approbatione
am-püiEmae facultatis Philoiophieae>
SUB PR1SIDIO
Magnifici p. t. Reftorir*,
M.
ISRAELIS
BRINGII,
Civilis Fhiiofophi.ae ProfefToris ordinarii,
praece-ptoris iui revereoter fiifpicieodi, Pro Gradu tn Phtloßphia confequtndo
, publica difyjifitionifubmitilt
SAMUEL THOMMS. VeitMontaus*
Addiem H, Mtrt'jAnnh 6 44, In Auditorio Fet,
Msj.
horü confxetis.
UßS ALIi,
"Σνυυ Θ£$·
Difputationis
Do
V O L U Ν Τ Α Τ Ε.
Thefis I.
(Sfonum homanarumprincl*
partesnonpoflremasiibi ven-dicat voluntas feu appedtus
ratio-nalis. Sicut enim inhoniine du-I plex eil cognitio, feniitiva, quas
'
fkbeneficio fenius5& intelkdiiva,
quae ab
intelle&u
eil: Ita
enaduplex eil
appetitus,
unusfenfuumdiveis q.uoanimaieiitiensappetitqood
ipfibonum eilj alter rafionalis? quo amma
intelli¬
gens fertur in idquod ipfa bonurncffe
judicat, priorfimpliciterappetitus
feniitivus,
poflerior peculiari
nomine voluntas dicitur. Hujus natoram paucis quibusdam poiitiombusdeclarare nobis
inprärien-tiarunveilpropoiitunu.
II,
Derivatur voluntas ab aßu volcndi pofitivo
tan-ranquam a potior!,· eum tameπ ποα folum ait um liisnc prodase re ?. fed stiam fufpende
re lua natura
pofliw-ill
Acceptiones hujus yocls primariae funt duae:
lina , qua pro ipfa potentia yolenrdi feu aöu vo¬
luntatis pnmo>iicut in Phyiicis,fumitur: Alteraeft,
quåpro adlu voluntatis fecundo uiurpatur.
IV, Hocfenfu,vdnnfas dicitur
appetitio rationaley
Jpontefiia ad bomm tendens. V.
Genens loco-ponicur appetitio, habent enim eorpora omnianon folum animata,fed etiam
inarH-mata> iicut förmana fuam per quam fünt
quodfunt,
ita etiam appetit-usn
aliquemjper quem
confervan-tur. VI.
Differential· deftrnkur. ι. A
fobjeöo, anirna
nimi-runi rationali. Ea enim hic folum intelligitur
appetitio,quä<exeritpars homini propria quae per ef·
fcnfciam, nonpérparticipationem ratlonaliseii. VII.
2., Ab objeclo voluntatis;· id vero bonum eft;
qood voluntas appetitac proffquitur. Sicutenb
inteikdhjs objcöum eft verum?ftc voluntatisBo¬
num...
Vill
Cum vero iliud quodbonumdicifuf, veireve^' fa tale fit; vel apparentiam fa!tern quandam boni
habejjoqua^ri non immcritohic potefi:, quodnam
horumhic intelligaturl Socrabci folumverum bo~ ηu m v oIυ ηtatis ob jeélurn ilatu e r uno: Acaderni
-ei contra,circa apparens bonum tantum, volunta-tem occupari contenderunt. Nos vero (cum neu-traharum fententiarum fibi eonilarepoffit)utrumq;
bonum ä vcluntate appeti > afieveramus,
IX.
Et cum juxta· Philofophurro i. Mag: Moral,
eap. 2. bona duplicia
fint,
alia qeaefinium,
alia quaemediorum,ad finem ducentium,habent rationerro.
Tenendum eil ad utraq; iila voluntatem fefe exten-derso Primario quidem ad finem,
fecundario
au^rem ad ca quse fum ad finem_. Porrigunturenim
potentiae
ad
omneid
in quotitaliquid
objeétiipfa-rum,non tantum autern ratiobonireperituir in
fini.
bus , fed fuo quoq;modo in medijs.
X.
Formalisautem ratio,fub quabonum volunta*
tem movetad fui defidcrium ,eft convenientia rei
objeitae cum appetitu, quaeipfa caufa eft
quod
vo-luntas non poffit ayerfari bonum,
quatalo·
Fa-XL
Fatendum quidem liberam voluntatem iaepc
verfari bonum etiam cognitum; verum non
quate-nus veleft vcl apparet bonum, fed in quantum
vi-deturcum eo aliquid mali conjundiurru. Motiva
autcm hsec ratio voluntatis in
genere bonorum,
non toilit ejus libercatern ; quia voluntas libere
fer-tur in bonum, itatarnen ut poflit velie, Sc non vel¬
ie illud: non auteni utvelie Scodiffe : bonum enim
qua bonum, odiffenequio.
X 1 L
Verfaiur etiam voluntas circa malum : verum non ut iilud qua tale
appetat; fedut id ipfum
fu-giat Sc averfecur. Utenim adaequata ratio
volen-di eft eonvenientia ; Ita ctiam ratio nolendi, eil
difconvenientia objeöi cum appetitu,
quae facit ut voluntas nequeat appetere malum,
ut malum, five
fub ratione malitise; nemo enim
appetit fui ipfius
deßrudUonemL^
% 11 L
Diximus qua tale,non appeti malum å volun¬ tatem Saepe tarnen (proh dolor) voluntas etiam
ma¬
lum ampleditur, fed fub ratione boni,
in quantum
mmimm, malum illud, fifiam bonitatis ipeciem
induit ac
napraefentat, non fecus ac intelfe&us,
non niii vero, aut veriiimüi aflentitur.
Tantum
de objecto,
Xi ν.
Äflus qui
ab
appetendi
potentia
pfovenit,
&
barbars volitio dicitur
(notante
Scaligero
Exere,
307)
duplex
eft.*
Elicitus
vel
Imperacus.
Ac
Eli-citus quidem vocatur
is,
quemut
immediate
å fe
voluntas elicit, ita quoq;
in
eadem
ipla
recipituF
Sc permaneOc
X V.
Imperatus autem
is
dicitur,
quem
voluntas
ex'
fe ipfa non
elicit,
imperat
tamen
iufcitatq;
alias
ad
agendum
potenrias,
quae
,ad
illius
imperium
exci-tatas, aßüm illumeliciuno.
Ita
ambulare (
verbi
grada
)
aétus
voluntatis
imperatus
eil
f
non
Elici¬
tus: Non enim voluntas
hunc
immediate,
fed
per
potentiam
aliam,
locomotivam
XVbnimiruiri,
producit*
Porro aöus qui
voluntatis
imperio
fubjieiun-tur,& ab eadem imperantur,pertinent
vel
ad
fa-cultatem intellediivamy
vel
fenfitivarn*
vel
loco-motivanw
XVIII-Dum autem voluntati
imperium
in
reliquas
fa-cultates tribuimus , nonintelledhim
hic
volumus
aliquod
imperium
proprie
fic
diélum
&externum>
quod
in
eoconfiftit
ut
fuppofitum
unum
oftendat
alterlfaciendum velomittendum
rcum
viquadam
cogen-cogincfiV
ni pareao. Hujus imperii conftitucndi duo cumprimfs funt requifita:
Pratfcriptio
nimi*rum five Oftenfio
agendorum , nec non impulfus ad agendum. Ejulmodi
imperium excrcct
magi-ftratus in fubdko^.
XVIII.
Sed imperium intern
um Sc
improprié
fic di«éium, féu metaphoricum, confiftit in
partiali
con-cordia diftin£iarum facultatum,
animae unius Sc
ejuidem fuppofiti humani, ubi facultates
fuperio«"
res inferioribus
potentiis imperant, aut praefcribcn»
do Sc oftendendo ? aut
impellendo & movendo.
XIX.
Trrbuiturergovoluntati
imperium in reliquas
potentias quatenus ilias movetSc impellit. Eft
e~
nim illaprimum movens in
regnoanim« Sc quidem
liberum : cum voluntas fit fui
juris Sc potentia libe<w
raquasabintelleßuneccogb
necimpeliipoteft.
XX.Exercereautem dieitur voluntas tale
imperium
in aöusintelleäus,
quem movere dieitur ? duplici
modo: uno?
quo adexercitinm a(fluum,
quo mo¬
do omnesvoluntarij funt,
ut enim rem confideres
aut n.on confideres,
quascunq; tandem fuerit,
volun-tatis tuaseftj
licetq^de
co tibipro arbitrioΓ ere,jubereqjpotcftvoluntas inteileiiumi ut
poÜ-quamis quippiam intellexlt> iter um recolat
intcl-leftionem aitScalig. Exer. jo7.£2f. XXL
Altero aufein modo> quo ad fpecificationem >
ratione nimirum aiTenfbs vel diflenius ; i'ubjacent
autem voluntati, ij aüus Intelledtus tantum 5 qui' caufas neeeffarias vel non habent) vel non habere
faltem nobis videntur: in casteros vero nullum vo»
luntati eil imperium^.
XXII.
In a<fhis potentiarum anirnsefentientis, impe« lium civile habet voluntas, non tarnen ieniper &
omni ex parter å feniibus enimaut imaginatione, non aoimadvertente intelle,ftu, excitamur
inter-dum impetus ae motus quidam ipfam voluntatem
antevertentes. Hinc Arift. 1. Eth. cap.oft.
appeti-tum fenfitivum comparat membro corporis
reib-luto, quod cum ab alio dextrorfura impeiiitur,
fer-Cur tarnen finiftrofium.
XX11L
Ailusvero animae vegetantis voluntati
mini-mefubjacent: applicatio quidem agentisad patiens, eciam in iis quaead hanc pertinenr, ei fubjicitur:
1-pfe tarnenadius? quoad vim Sc efficaciam agentis,
aur paffionem patientis? naturalis eft.
lta cibum
B (in
( in quem agat-a-nima vegetans?
Sein
ali.ment.am.
v
fubftantiamq; corporis convrn-utec) in corpus
inge-rerepofTumus uc lubsc: -at-ipiumaftom
micriéiidi
vo.lun.Usmoderari ncquit>-nutt'itioergo ( ut&
alias,
vegetantis animag
operationen)
nonvoSuntaria? icd
naturalis eft.
XXIV,
lltaotem ailus animss vegetantis imperio
vo-luntatisnon paren t, ita neq; membra^quae huic fa-culcati inferviant, voluntatis aliquod infeimperium
agnoicunt. Motus
autemrnembrorurmquiabani-mafenciente£urit>irnperio ejus adeo obnoxii funt,
utyii appetitus fenfitivus cum rationali confpiret,, reludlari nequeunt? fedeidtipoticefubjiciuntur.
XXV.
Etcum volantasnatura fm cpsca fit?
pfasre-quirit illa ada-Öus foos eiickndös Cognitionen feil
judicium iatdledius,. Nihil@nimappetitnifi pries cognitum Srpropoikum, πι o vetur ergoab öbjeäo?
non quando latct & incogaitum efi> fied quando
cognofcitur Sc proponitte Hoc fenfu affirmant
Philolophi voiuntatém non ferninincognitum ? &
iihil eilevolltum? nifipriuscognitum.,
Åtqphatc devoluntate pto ratione pracientis
ofiituti? attulifle iufficiat. Deum fupplices roga-musutmentem noikamilluminet & voluntatcin
di-dirigat^ utin
femita
ulandatorimi
ejus
amhulemus
>adeoq>ipfiaccepta,
nobis
ialutaria
fcmper
faciamnf.
Coröllaria^.
ι» An ipontaneum Sc
yoluntarium
fint
unumSc i dem l Neg.
ιΛ An quicunq;
aliquid
-pérmittft,
vélle
illud
autvoluifii reite dicaturi Neg. D.
3. An ipfum non
velle5
certaratione
volunta-riumdici pofiit?
ÄfE
4. An voltfricasidem
aliquando
velit Sc
nolitΛ
Affi
5*. An aiii0n.esmrxtae
Voluntarias*
potius
quamitivitas fint dicéndae > AfF.
6. An tarn in bonis quam in
malis
aßionibus
dcturlibertas? AiE
7. An pcteftas
liberi
Arbitrij
extendat
fefe
ad
adiionum eventus? Neg.
8. Anlibertascompetat
foli
ani
masrationali
?
Α.
9· Anvoluntas fitformaliter
Jibera?
AfF.
io. An determinetürabintelleiluad
volendum
velnolcndum^anvero å Fe ipfay
Äff.
poft. N.prius.
ιχ. Än voluntas quicquidvult?velit indifferent icr,anvcro indiiFcrenria? AlF prius>pofterius Neg.
12. An fola mdiff.erentia voluntati-s conftituatli-bertatem l ÅfE
ij. An voluntas libcra fit eo etiam infianti quo
vult ? AfF.
i4· Anvoluntas poffit errarcfine praevio crro-reintelledus > AfF Dift.
i$. An voluntas ad omnia objcdiaHbere fe
ha-beat? Dift.
An Ele£fr*opraecifc& infe ipeiiata fitadhis
voluntatis? AfF.
17. An iit rerum poffibilium tantum
? AfF.
iS. Anquisvelie poffit impoffibilia ? AfF.
19. An quis dici poffit velieid > quod non ipfb
fecijt? AfE D.