Novitiarum florae Suecicae mantissa tertia, quam venia ampliss. facult. philosoph. praeside Elia Fries ... p. p. Anders Magnus Thunberg Vestrogoth. stip. Wadell. In audit. Gustav. die. XIV Dec. MDCCCXLIII. H. a. m. s., V

N O V I T I A R U M

F L O R A E S I E C l t A E

» I A N T I S S A T E R T I A ,

QUAM

VENIA AMPLISS. FACÜLT. PHILOSOPH.

P R A E S I D E

E L l i F R I E S ,

O C C O N . P R A C T . P R O F . R EG . B O R G ST R .

P . P .

ANDERS MAGNUS THUNBERG

V e s t r o g o t h . S l i p . W a d e l l .

IN A U D I T . G U S T A V . D IE X IV D E C . M D C C C X L III

II. A. M. S.

y .

U P ^ A L K E

E X C U D E B A N T R E G IA E AC A D EM IAE TYPO G R A PH Y

I t

K O N U N G E N S

T R O M A N , L A G M A N N E N OCII R ID D A R E N

A F K O N G L . N O R D S T J . O R D E N ,

H Ü G Ä D L E

h e r r H A R A L D A L M R U I S T

OCII

n Ö G Ä D L A

FRC LAGMANSKAM M. C. A L M R U I S T

rüDD KRULL.

K O N U N G E N S

T R O T J E N A R E , REG E M E N T S -L Ä K AREN OCII R ID D A R E N

A F K O N G L . W A SA O R D E N ,

H Ö G Ä D L E O C I I V I D T E R F A R X E

h e r r d o c t o r G U DM. S A ^\ D M A It k

OCH

V Ä L B O R N A

FRU DOCTORINXAN U. S A N D 31 A R K

rÖ D D FRIEDEMIEICII.

r

h tacksamhet

t i l l e t j n a d t

• r

/ i . I / . T h t t n 6 e v f j .

v . H ä r a d s i i ö f d i n g e n 9

n ö G Ä D L E

HERR J. \ . S Ö L L S C I I E R

OCII

Ha n d e l s m a n n e n,

II Ö G Ä DL E

HERR J. II ER RM AN I I Ö R L I N

m ed högaktning och tacksam het

samt

De Huldaste Föräldrar

m ed sonlig v ö r d n a d , k ä rlek och tacksam het

helgadt

a f

A . A I . T h u n b e r g .

sappe intpgprrima. Racemi fructiferi elongati, sacpe longi*- si m i, pedicellis patulo-erectis, siliqua paulo longioribus. Pe­

tala et semina Iere C. o fficin alis, sed silicula minus turgida, acuta (ut bene observat Cei. H arlrn.) liaud venoso-reliculata, dissepiinento numquam , quantum vid i, fenestrato. — Variatio­

num series inquirenda; forte C. lenensis aliaeque huic subsu- mendae.

C8. C O C H L E A R I A anglica, siliculis oblongatis ven- tricosis venoso reticulatis obt us is, stylo subelon- gato s pi cul at is , foliis radicalibus o vat i s, cauliuis a m p l e x i - c a u l i b u s s i n u a t o d e n t a t i s . — Linn. Spec.

2. p. poj. FI. D a n t. Rot. B SS2-

C o c h l ea r ia f en es t rat a. Brow n —

In F i n m a r k i a occidentali p ro pe Alten in Elv- b ac ke n . D e t e x i t Cei. B ly tt.

En! veram C. a n g lic a m Florae Scandinaviae vindicatam, cum icone Engl. Bot. et spec. Nolleanis! ex omni parte con­

gruam. C. a n g lic a Wahl. Fl. Eapp. ad C. ojjicinalis varie­

tates ab ipso celeb. Auctore in F t. Suec. reducitur; Cei. H art- m a n n i est prior. Vera ab utraque praecedentium e longinquo dignoscitur statura obesa, quare singulae partes magis dila­

tantur et amplificantur. Rad ix valida, collo incrassato. Cau­

lis brevis , sed rami caule primario vulgo longiores. Folia la ta, sin u a to-d eiilala, sat conferta. Racemi corymbosi, nec fructiferi con sp icu e elongantur. Flores, siliculae, semina d u p lo triplove majores. Haud admodum variabilis apparet.

Ob*. Cochleariae genus ad Cochleariae tertiam sect. Dee.

s u m m o jure restinguunt recentiorrs; at meo sensu .drm oracim minus bene tanquam genus distinctum proponunt, quo necesse fuit manifestissimas N a stu r tii species a serie naturalissima, nullo m odo lim itanda, divellere. At, quaeso, cui ex his gemi i- bus adiminerare velles JV. anceps Wald.? , de quo ambigunt A u cto res utrum A . a m p h ib ii au silvestris sit varietas, quo­

que siliculis elliplicis et oblongis variat. De ejus hybridilate a N . s ilv e stri multiplex quoque fuit serm o, sed a regione Cpsa- l i e n s i , in qua lu xu riat, om ne iV. silvestre longe abest. Est sine dubio genuina species, veramque (solam locis inventoris ob v ia m ) dedimus in Herb. Norm. VI. Extat ejus var. sat n otabilis p e ta lis calyce b r e v io rib u s, N. palustri simillima, sed radice perenni et calyce luteo facile distincta. A A. p a lu stn

eodem m odo recedit N . b ra c h y c a r /w m Mey. hoc vero propter radicem annuam inter Naslurlia r e lin q u itu r, licet silicu la ru m forma ut in s. d. Armoracis. Hinc fingo jne omne jure C.

A rm o r a c iu m , m a cro ca rp a m et m icro ca rp a m Nasturtia (Cfr. Ll.

Scan.) appellare. Inter Drabas multaque alia naturalissima C ru - ciferarum genera occurrunt species sd iquosae et siliculosae.

C A M E L I N A .

Unicam modo formam, C. fo e tid a m n e m p e , ut a lo c o et descriptione pale t, in F lo ra S u ecica notavit Lin naeus; st-d an­

nis 18 J 5— 1 8 1 8 tres distinguebam, ut su bspecie s in N o v . FI.

Suec. / . et 2. propositas. Harum prima absolute silv e stris v ernalis, stricta co lo ra t a , biennis (in agris dispersa, o b s e r ­ vante jam D illen io in Cat. G ie s ., tantum inter s<getes b ie n ­ nes obvia); secunda inter Linum m a n s u e ta , serotin a, l a x a , p allescens, annua; tertia vere s a t i v a , sed inter segetes an nuas varias simul o b v ia , annua q u id e m , sed aestivalis, priori rigi­

dio r, glabrata; colo ratio r, panicuiato-ramosa: — E xacte eas­

dem tres tamquam sp ecies a C. B a u liin o et o m n ib u s fa c i le auctoribus ante l iniiaenm clare expositas in v e n i o , it e m q u e a Linnaeo in Spec. P l. tamquam varietates; verum p la n t a e ut varietates propositae eo ipso oblivio ni et confu sio ni traduntur.

V e te r e s , e facie externa et vegetationis historia, p la n t a s suas distinguentes, minusque ad characteres atten d en tes, n u l­

lam rationem habuerunt fo lio r u m , e quibus post L innaeuin Ehrhartus primus dis tinxit M . p in n a tif id u m , Willd en ovvius porro M . d e n ta tu m , quo iterum tres habemus species in T lo rn . l l o r t . l l a f n . clare exposi ta s (sem in a harum omnium e x H o i n e - manno tuli et educavi) , quae quidem Patrum speciebus r e s p o n ­ dent; sed lo nge magis o bscurae, cum folia in t e g e r r im a , den­

tata et pinnatifida characterem offerunt fallacissimum (C. fo e ti­

d a m in eo dem agro foliis integerrimis; sinuatodentalis pinmati- fidisque cum omnibus formis mediis colligere licet) mox: ite­

rum- com m uta ta e, ut v. c. trium sp ecierum in D e c a n d o lle i S yst. impossibile sit discernere elem enta ; omnium trium m ili­

tant sub C. s a t iv a , sub C. d en ta ta C. sativae t t fo eL id ae;

C. m icrocarpa dem um eadem prorsus cum C. s a tiv a a . 1. c.

Qui claram harum cupit ideam ad Patres necesse r e d e a t , mis­

sis recentioribus nominibus prorsus acquivocis et ut a v aria­

bilibus nolis su m lis diversissimaque interpretatione fallacibus.

Quae sit v. c. C. s a tiv a vera e recentioribus extricari n e q u i t ;

alia IT 'a llro lh io , alia Spennero — alia K o ch io , alia L e d e - boureo; Sic etiam C. d en ta ta Kec. alia est ac primaria W illd e- nowii et Hornemanni! qui suam a W illd e n o w io tulit. Au­

tonomi observatores, H 'allroth et S p e n n e r, mecum consentiunt partitionem foliorum nullo modo ess e att endendam, licet non denegandum in diversis regionibus hanc illamve formam reg­

nare. Vulgo quoque in eadem regione d u p lex m odo adest species, Upsaliae v. c. Q silvestris et J o e lid a •, in Hallandia vero C. J o e lid a et sa tiva .

Cum M y a g r u m sa tivu r. L. et C am elina s a t iv a Cranz manifeste sint collectiva, generi liec speciei cuidam adseriben- da (6 Linn. Sp. tamen genuina) et singula forma integrifolia apud Auctores hoc nomme salutetur, inquiratur quae haruin sit g e n u i n a . Sine dubio p la n ta cu lta et P a t r u m , quarum D o d o n a e i praecipuam censeo, cum hic se p la n ta m u t sa tiv a m modo noss e fateatur eandemque apud nos solam in usum thec- nicum cu lt am vid eri m, licet aliis locis alia forsan seratur.

Primi ordinis censco plantas ipsas explorare-, secundi characteres e r u e r e , tertii demum et levioris, utp ole e subje­

ctiva specierutn idea pendentis; specificae dignitatis dijudica­

tion em ; at alii hunc ordinem invertunt multique e plantis siccis herbariorum (quo plures hoc loco contulerint lo n n a s , e o magis confundentur) plantas determinantes nescire v id e a n ­ tu r, suam cuique speciei esse vegetationis historiam, sine qua pla ntas quidem agnoscere possumus, neutiquam vero cogno­

scere. Foliorum partitionem levioris esse momenti jam obser­

v a v i m u s , idem que de silicularum magnitudine judicamus.

S in gulae speciei videt ur forma (solo arenoso) micro- et (solo fertili) macrocarpa ; ipsius C. fo e tid a e , maxime vulgo macro- carpae, foirnam microcarparn describere videtur B ön n igliau sen in Prodr. FI. Monast. — Cum inter Patrum tres formas p r i­

marias hactenus nullos transitus viderim, singulam seorsiin prop, mere candidius cen seo , licet haud denegem eas forsan prim itus e x eodem typo esse enatas, at quis novit quot spe­

cies nostri aevo e x typo primario enatae? (Neckerus, inimo Linnaeus in diss. Tellur, liab. incr., genera pro speciebus pri­

mariis habent; hic specie saepe distinguit plantas, quas pse loci tem porisve filias appellat.) N ondum percipere valu i, ua r a ti o n e quidum se edoctos senlinnt, quot et quaenam fo r m a e in p rin c ip io c re a ta e \ petitionem principii mihi redolet. S li rationibus maxime abutuntur; facillimum quidem dictu C. sil­

v e s tr e m solo aspero incultu maxime rigescere et biennare;

solo culto ct fert ili abiere in C. s a tira m , fertilissimum demnm inter Linmn in C. fo e tid a m . Al haec p u re m ech an ica 1. p h y ­ sica explicatio maxime vacilla t; so lo fertilissimo C. silreslris in longe aliam p r o c e r r i m a m , nec dim inutam abit formam C.

f o e t id a e ; aliius sine dubio in biologicis ration ibu s q u a eren d a V . c. semina C- silre s lris autumno, C. sa tir a e primo vere; C.

jo e lid a e ineunte aestate, quo tem pore Linum seritur, germ i­

nant, e qua harum stirpium natura utique const an tius ded u ­ ceretur. (Jtraque vero haec hypothes is infirmatur i) satione eodem tempore et so lo in hortis: ²) statubus vere silv estribus singularum. ” P o st h o c , ergo ex Aoe” falsae conclusionis est fons uberrimus.

6g. C A M E L I N A silvestris, siliculis e l o n g a t o - p y r i f o r - mi bu s rigidis p u n c t a t o - s c a b r i s , margine compresso ancipitibur, apice i nt eg r i s, stylo e l on g at o p e r s i ­ s t e n t e rigido r o s t r a t i s , r a c e m o s ol i ta r i o, pecli- cellis fructiferis s ube r ec t is strictis, foliis basi s a ­ g i t t a t e sessilibus conf ertis lanceolatis s u b i n t e g e r r i - mi s e n e r v i b u s c a u l e q u e rigido strictis s u b h i r t o - scabri s. F r. N ov. ed. i . et 2. p. ipp. Herb. N o r m .

V i l n. ip.

M y a g r u m silvestre. C, Bauh. et V e st, omnium.

M o ris, i i . p . 3 i 5 . c. ic. — V aill. p a r p . ^{1 1}. (11 ne

”faut pas confondre celte plante com m e on t fait quelques

” uns avec le M . s a tir u m C. Bauh. — Com m une d a n s

”les champs’’).

Al ys su m s ege tum ( T ou rn .) elatius etc. R u p p .

Jen. p . 6 p . — procerius, fructu aequali et minori D d l . G iess, p . i 3 4 ”inter segetes biennes”. L in d . I lo r t. s l l s . p . 4 2 . ”Majo flor.”

M y a g r . s. Ca m. sativa A u ctt. p r. parie. Sv. Rot*

t. 3 3 g . R eich . T etr. 4 3 g * . — Var. a. L in n . — D ec»

Bra s si ca ca mpe st ri s. F l, Dan. t yço exci, c o l o r a t ,

e t siliqu. seorsim pictis.

C. m i c r o c a rp a . Ledeb. F l. Ross, p , /47. o p t i m e

limitata!

— m ic ro c a rp a , simplicissimum, strigosoliirsutum, sn li- cu lis duplo minoribus. C. microcarpa. D ec. S y st. ¹ i . p . 5 17.

C. silvestris. IV allr. Sched. Cr. p j i 7 f a t f l o ­ res

In c a mp is a r e n o s i s , clivis et r u d e r a t i s g r u m o s i s , taeniis m ar i t i m i s ( v . c. R os l a g i a e ) Sue c i ae t a n t u m o r i e n t , c e r t e silvestris; nec non in agr is v. c, U p - landi ae p 3 s s i m , n u m q u a m v e r o i n t e r L i n u i n et s e g e ­ tes a n n u a s . FI. Majo.

R adix biennis, dura, lignosa, collo nodoso, foliis rad ica- libus caulinisque inferioribus, biennium more, einarcidis. Caulis lignosus, solitarius, solo fertiliori sq. duplo e la tio r, inter se­

getes v u le o quadripedalis, simplicissimus vel in luxuriantibus m e d io ex seren s ramos paucos elongatos folio sos arrectos (in 31. tu rcico patentes pinguntur) cauli prorsus conform es, valde fo l io s u s , liirto-scaber, purpurascens. Folia radicalia et in ­ feriora s- m per emarcida in planta florenle (alia ratio seqq.), cau li n a ve ro multo numerosiora, confertiora, minora, nec elo n- gata, stricta, suberecta, a me hactenus integerrima aut uno a ll e r o v e dente tantum visa, plurima obtusa (32. tu rc ic i a basi latissima aequaliter allennata acuta pinguntur, qualia superiora augustiora m od o video), scabra, vu lg o hirta, sed solo fertili etiam depilata. liacem us solitarius, longissimus, strictus, gla­

b e r , pedicellis fructiferis (vu lgo punclato-scabris) suberectis (in planta compressa magis patent) rigidis, strictis, sqq. duplo fere brevioribus. Sepala oblonga, oblusa, pilosa. Petala ca ­ ly c i d u plo longiora, Iulea. Silicula deorsum longe attenuata, quasi stipitala, plus minus e punctis scabrida, ob va lv u la s mo­

d ice co n vex a s anceps margine compressa, apice obtusa in te­

gra. S tylu s rigidus, persistens, in forma microcarpa siliculam aequans. Uissepimentum integrum. Semina parva, sq. duplo m in o ra .

O bs. i . Upsaliae licet frequens a Linnaeo neglecta aut praet« rvisa. Sequen tis forma integrifolia apud Auctores in luijus desriptione vulgo immixta. — C. laxa C. A . M eyer ad hanc se abere videtur ut C. fo e tid a ad C . sa liva m .

O bs. a. Ocurrit hujus forma culta, virgato-ramosa, g la - brata, foliis latioribus, vulgo C. sa liv a dicta a qua vete res Vero probe distinxerunt. Hujus loci P seu d o-Myagrum (i e.

C. saliva sp u ria ) M a th io l — ed. B auli, p . 8 / 3 f . a. C a m e ra ­ riu s e l J B a u lu n u s baue «exoticae et orientalis originis censent, quare bic /17. tu r d c u m appellat, sed a 31. sa liv o caulibus lign« scenlib us, seiiiinibus minutis distinguit. Cfr. B aufi. H i s t.

p . 8 p 3 . c. ic. (melior p. 921 fig. inf.). Hanc figuram ad C.

d e n ta ta m quidem ducit D e c a n d ., sed eandem recusa ¹¹¹ ajud C h abraeu m ad C. silv e stre m , lan dem que M alh iol. ad C m~

ti v a m \ eandem manifeste tamen sistunt plantam. Cum in Nov.

Maut. 1. C. silvestrem cultura in C . s a tiv a m abire d i x i , cnin plurr. Rec. hanc in tellexi — expressis verbis C. sa tiva rn Nor.

ad C. dentatam ducens. At Patres uno ore., conlra recentio-

1 es, sativam seminibus majoribus, et hinc M . turcicum , distin­

guunt, quam exposi tionem horum uberior olei copia clare con- fimat, plantamque linicolam pro ejus statu spontaneo sumunt.

70 C A M E L I N A fo e tid a , siliculis o bo va t o- su bg lo bo - sis inflatis punct at is flaccidis, ob valvulas inaxi- rne con v ex as i m m a r g i n a t i s , apice r e t u s i s , stylo br e vi t e r m i n a t i s , i n fe r io r i b u s d e m u m in pedi- cellis pat ul is laxis s u bp e n d ul i s , ca ule va ge r a ­ mo s o foliisque elongatis, infimis su bd en ta t i s ve r ­ sus basin sagi tt at am a t t e n u a t i s , l a x i s l ae vi bus subpilosis.

M y a g r u m foetidum. Bauh. P rodr. p. 5/. R a ji et V e t. ('Torma a / ) Lind. Tourn. A ls p . $4 c. ic. (Tor- i na b.} ex foliis non distinguunt.

Al yssum foetidum. T o u rn rf. — L in d . H ort.

u4ls. p . t i 3 . ”flosculis pallide luteis, loliis (ilasli pallide virentibus, capsula orbiculata. Jul.” — H a ll. en. l i e l v . p . 5 3 y . n. a. ’’foliis variat.’’

Cochl. foetida, Schkuhr Handb. 2. p. 1805.

M y a g r u m sa t i vu m y. L inn. Spec. — Hall. S tir p . H e l v P o l l i t h et Coaetan.

a. integ ri)o lia , foliis int eger ri mi s infimisve d e n ­ tatis. Herb. Norm . V J l . n. 20.

M. sati vum. L in n . Sute. n. 564.! W a h l. Sute, et V ulgo. Fl. D an. t . 103$. opt. F l. H ali p 107.

b. pinnatifida, foliis i nf er i o r i bu s l yr a t o p i n n a t i f i - dis. Herb. N . V I I . n. 21. M. p in na t if i du m.

E h rh .

Cam. pinnati fida. H orn.! H o rt. H a fn . p. S9S•

C ^ d e n t a t a . Rec. p r parte, var. ß. Oec.

S y tt. p . s l6

S p n n t e in lutosis ar enosi sve ad r i pa s r a ro Retiam saniei Upsaliae *3 » s e^ Pe r o m n e m S c a n d i n a v i a m , q u o u s q u e L i n u m c o l i t u r , C»im h o c q uot anni s invito d is se mi na t um , nobi s v ul gat is si mum. F l o r e t Jul. Aug.

Praecedente h um ilior, laxior, laevigata, plus minus pilo­

sa, laete virens. Radix tenuis, librosa, annua. Caules her­

bacei, vage ramosi 1. sim plices, ramulis e x alis secundariis serioribus, quales in priori numquam, virides. Folia in caule pauciora, distantia, magis elongata, inferiora in petiolum suh- attenuata, tenuia, laete viridia, smnma integerrim a; in a) etiam inferiora 1 den lala 1. ” levissime sinuata” B a u h ■ l. c., in b) profu nde pinnalifida. Racemi subsolitarii, minus elon- gati, pedic ellis patulis fructiferis uncialibus laxis, ut siliculae inferiores maturae pendulae. Sepala pilosa. Petala p a llid e lu tescen tia , calyce sesquilongiora. Siliculae t e n u e s , juniores v e sicu la res facile com prim endae (in reliquis sem per durae), m a x i m e inflatae, quo margo evanescit et forma primitus obo- vata in subglobosam abit, sed maturae rigent apice retusae et saepe collapsae. Stylus brevis. Semina prioris du plo majora.

Obs.

i.

vestrem et C. dentatam (salivam nobis) v u lg o distributis, sed praeter folia, quae in multis Cruciferis variant lyrala et in­

tegra, ut m o x infra in Arabi videbimus, ceteru m ne levissima quidem adest differentia. — Quoad characteres ad p rae c e d m - tem se habet fere ut E ry sim u m c h eira n t/w id es ad E. liiera ci- f o l i t i m ; quoad locum vero, tenuitatem, l a e v i t a t e m , colorem p allid iorem ! etc. ut reliquae plantae lin ico la c ad vicinas s p e ­ ci' s, nem pe E oliu m aru en se, Cur.cnta E pi/inum . Silene linteola (« u m haec sit Myagrum IU. T a b e rn a c m o n tn n il certe «-st S ilene !)

Obs. 2. I.innaeus jam in FI. Suec. monnit Cam elinam nostram inter Linum vulgatissimam ab Exterorum diflVrre,

*) Ili» lo c is cum L in o p u ig a n d o forsan casu dissem inatu m , inlera h a ec s t a l i o op tim e con ven it e a m lo cis a B a t i l l i no ’’ad p o tilem ’’ q iie n - d am e t a L inderno ” in G r a h e u ” indicatis — A ltera forma s ilv e sn is J J i t b . *Vo /v /i. E l i . n. 2 / * B. e silicu lis etc potius sij. m axim e in a c ilt u U .

id qoe confirmat planta a pu cl nos in usnm oeconoinirinr, e seminibus gei manicis, passim culla. Plantain in G e r m a n i a li ii- colam (etiam apud nos, sed rarissime) quoque paties nuo ore cum C. sa liv a identicam declarant. Iliuc nescimus an C. na­

ti v a Wallrothii et C. lin icola Spenneri (statio inter Lina utrins- que speciei secundaria est), qui nlerque mecurn foliorum for­

mam variabilem negligit, non potius sit sequens, sp en n eri libro hoc mom en to c a r e o , quod de IV a llro lliia n a v e r o attinet ad suam C . sa tiv a m plene citat A. sa tivu m Engl, ß o f ., quod a nostra planta plane abborret, hujus vero optimam iconem in F t. D a n . exhibitam ut dubiam intra parenlhesin ponit;

porro descriptio v. c. petala majora, magis lu tea, quam in C. silv e s tr i, quae in nostra contrarie se habent e. s. p.

71. C A M E L I N A sativa, siliculis o bovat is ventrirosis laevibus d u r i s , ob valvulas m a x i m e c on ve xas ae qual ibus ( n e c an ci pi t ib u s) ten ue m a r g i n a t i s , apice integris stylo brevi t er m i n al i s , pedicellis patulis subflexuosis rigidis, caule rigido p n b e - sce nte apice p a n i c u l a t o - r a m os o , foliis a basi sagittata elongatis a tt en ua ti s pat ent ibus acuti s s ub d en t at i s glabris.

M y a g r u m [sativum. C. Rauh p. 10p. et P atr.

— Dod. pempt. q. 532.! (foliis si nuat o d e n t a t i s } A/athiol. ed. Rauh. p. S>5- /'• f. T abem , u p $40.

M aris. 2. p . 314. / . 1 etc. — nec ad aliam r e ­ f e r r i pot est y . Rauh. H iit. il. p. SÇ2. ic. licet l onge pessima ( p . 921. fig. sup. mei.) A C. s il ­ vestri culta d i s tinguunt .

Alyssum sege tum flore et s emi ne majore. L in ­ dern. /Iis. p. 114 ( J uni i, J u l j Rupp. ,Jen. p ■ 69.

D ill giess. — o m ne s i n te r L i n u m , a s il ves t ri di.st nguunt .

M y a g r u m s at i vu m /?. L in n .— Alyssum n. 1.

a. Hall. en. p. 337. ( Lingi. Rot. 1. 1234 ancteps ob descr. reced.J

k

Myag. d e n t a t u m . W illd . Spec. I I I . p. 40$. ex

H o r n . F r. Hall. p. /07.

Cam. dent at a. H orn.! Hort. Ha fri, p. e x H e i l . Ber. tulit. Fl. Dan. t. 1324. Va r. a. Dre.

S- p. s>6.

C am. sativa A u ctt. pr. p. Ledrb. Fl. Ross. p. ipd.

e defin. etc.

C. m a r r o c a r p a . Reich. T e tr f . 4294. b. var.

i nt eg ri f o l . , ob siliculas.

I n provi nci is a u st r a l i or i b us Sueciae aliquot locis

i n

u su m o e c on o mi c um colitur; r a r o i n t e r segetes an­

nuas e t L i n u m q u o q u e quasi s p o n t e , v. c. S ca n i e , H u l l a n d i a e e. s. p. F l o r e t J u n . Jul.

Planta inter praecedentes adeo ambigua, ut cui propior v i x dicam — Describam plantam, e seminibus C. dentatae Willd.

ab H orn em an n o a cceptis, educatam. Radix an n u a, sed valida carn oso -lignosa. Caulis erectus, bipedalis, firmus, non vero ita lignosus ut C. s ilv e s tr is , strictus, pubescens, viridis, apice paniculato-ramosus. Folia ut C. silvestris sessilia, radicalia vero in petiolum attenuata, reliqua a basi in apicem acutum elongato attenuata, glabra, patentia nec flaccida. Racemi sub­

tiliter p il o s i , flexuosi, elongati, pedicellis patentibus rigidis, saepe fl< xuosis. Sepala glabra, margine membranaceo. 1’elala paulo majora, lutea. Siliculae omnes erectae, obovatae, se m ­ per d u r a e , nec ita inflatae ut C. fo e tid a e , ob valvulas maxime c o n v e x a s margo angustissimus fit et silicula rotundata, nec an­

ceps , apice numquam retusa (latere vero impressa occurrit);

ceterum glabra, neb punetato-scabra (sub lente vero subtiliter punctato-reticu lata). Sem ina C. silvestris conspicue majora, iis v ero C. fo e tid a e minora. Quoad foliorum marginem liaec reliquis utique constantius dentata, saepe sinuato-dentata et undulata (u t in icon. Dodonaei), in minoribus quoque pinnati- lida, sed inter lias formas nullos reperio limites (et si forma macra vere silvestris ineunte Julio in collibus apricis Hallan- diae lecta H. N. n. 2 0. B. hujus lo c i, ut ex analogia C. m i- c r o c a r p a e c o n c lu d erem , st ylo longiori gracili, variani omnino integerrima.)

O bs. Plantam silvestrem variare pilosam, a C. silvestri ta m e n diflVre, monet C. B auliinus. Haec mihi ignota est.

72. N A S T U R T I I M officinale. Brown. Reich, T etr.

f - 4359' S i s y m b r i u m N a st u rt iu m. Linn. Suec. n. 392,

— m icrophyllum , d u pl o t r i p lo v e m i n u s , foliolis s u b r o t u n d i s , siliquis brevior ibus. N . miclirophyllum.

B onnigh. in Reich. FI. E xc. p. 6S3. T ctradyn f . 4360.

sii fo liu m , t ri pl o elati us a m p l i u s q u e , caule i n­

f l at o, foliis e basi c o r d at a a t t e n u a t o - l a n c e o l a t i s f ries FI. Scan. p. 63. Hot N ot. i S 40 11 10.

N. Siifolium. Recch Exc. I. c. T e tra d f . 4461 I11 S c a n i a, microphyllum vulgo in vulgaris socie­

t a t e v. c. ad L a c k a l ä n g a , s e m p e r v e r o in cae­

spi tibus definitis; siifolium ver o vul go p e r se locis limosis p rof undis f l u c t u a n ti b u s , c op io se ad R am sasa, H assltm olla, etc.

N . m icrophyllum levis est varietas, v ix notanda nisi in caespitibus segregatis nasceretur. Insignius est N . S iifo liu m , sapore magis acerbo insuper div ers um, at pro su hspecie , ut jam monuit Auctor, tantum su m endum , cum o m n es acutae notae desint. Plenius 1. c. de hoc disserui.

Obs. Nasturtium Armocaria accuratius ex a m in etu r; plan­

ta nostra U psaliensis (H. ft. VIII) foliis radicaiibus subcorda- ti s, fructu oblongo fioribusque majoribus cum Cochl. m acro- c a ip a Ueich. Telr. f. 4 2 6 3 . c o n v en it; C. A rm o r a c ia T eic h, f. 4 2 6 2. foliis radicaiibus basin versus longe attenuatis, fructu globos o Iloreque minori accedere videtur ad specimina magis silv estria , quae ad lacum V exio nensem et Slängan Ostrogo- thiae lecta possideo.

T H L A S P I perfoliatum . F r i e s N o v . p. 200. Herb.

N . I F . n. 3 j.

Quando hanc speciem 1 8 2 4 in Ölandia legebam augm en- lum Florae nostrae sistebat valde inopinatum — nec minus m em orabile idem simul esse Florae U psalien sis et H olm ien sis civ ein ; hoc loco detectum est a Cel. Prof. / / a h lb e r g ; illo a Stud. L in d b la d in Näset trans Fundbo-sjö, utroque loco inter s eg elet abunde nascens. Planta haec seg eta lis ela tio r, ra m o ­ s i o r , foliis basi subsagittalis non nihil dilFerl a p e tr a e a O lau- d i c a , caule obesiori saepe si m p lici, foliis basi amplexicaulibus.

— At adhuc rnages singulare eo dein loco ad Näset, tam inter seg etes, quam locis incu ltis latissime dispersam nasci miram copia m Ä lly s s i c a ly c in i, in exlirna Scania a mc prius la nium delecti.

75. T H L A S P I olpestri, cauli simplico base camlieu - los caospitosos e n i t e n f i , loliis caulinis sessilibus, r a cemi s fructif eris e l on g at i s , silicula t r i angul o- c o r d a t a late e m a r g i n a t a , stylo ex se rt o. Linn.

Spec. Plant, p. 903. E n g l. R ot. t. gi. Koch D eutschl. FI. 4. p. 327. Herb. N orm . V I I n. 26.

I n collibus g r a mi no si s O s t r o g o t i a e circa N o r r ­ kö pi ng in E k b a c k e n alibique.

E11 tertiain Sueciae generis speciem ! cujus ab antiquissimis temporibus unica modo cognita luit. A reliquis indigenis dillert radice p e r e n n i, saepe multicauli. I11 plauta llorente caudiculi nunc a d s u n t , nunc desunt; caule m aicescen te praecipue emer­

gunt. Antherae nostrae luteae, deiloratae albae I. hyalinae;

sec. K o c h , cujus descriptio ceterum opti ma; in exotica mox purpurea, denique atra. Ceterum in copiosis speciminibus exoticis nullam differentiam detegere valeo. — Serm o de Thl.

a lp e s tr i e x ö l a n d i a (2/z. p e r f o liu ti forma) sine dubio fuit temerarius.

R A R B A R E A praecox. B r o w n Fr. N ov. p. 106.

IVahl. Suec. 743. F l D an. t. 173p et omn. A uct. Eur.

b or e al , (etiarn K o c h et L e d e b o u r q uo a d s t a t boreal.

B. a r c u a t a Reich. T etrad, f. 4337 q u a t e n u s s a p or g r a ­ tus N a s t u r t i i — non in Sturm . Deutschl. F I., quae B. vul gari s v. a r cu at a. IVhlub. F r.). Herb. N . I. n. 2g

scam us. Consulenda est Patrum auctoritas et judicium erit ipsius S m ith ii claris verbis — Ne longius aberremus ante L iu naeana tempora obiter percurremus. Veteres plantas ipsas earuinque qualitates et usum magis respicientes, quam subtiles characteres duplicem m odo distinguebant B a rb n rc a r n , m arem e t f e m in a m , alteram ”acerb am’’ ”palustrem” ; alleram sapore Nasturtii ’’acetariam’’, ”in hortis cultam ” C. B . P in . Illis enim te m p o r is , et adbuc Linnaei in Sueria, B . p ra eco x Boreal.

Auctt. in acetariis frequenter colebatur ( B p ra e c o x Auclt.

auslr. in hortis nostris c ru d a e s t !), et licet ejus cultura re- cenliori aevo prorsus eviluerit, planta ipsa primitus facile Ameri-

y 6

ca na*) nunc efferata persistit; sed in Suecia sali im tanlum ad urbes et in praedis magnatum e x antiqua cultura super­

stes. Linnaeus liane cutn B . v u lg a r i prorsus coniinula- b a t , quam ideo plantam in acetariis gratam a p p e lla t, sy n o n y ­ m e n vero retulit ad B . s tric ta m (Cfr. FI Lapp ubi B. stric ta sola nascilur) — Primus lias plantas in lucem pro tu lit divus S m ith in E ngl. B ot. sub. t. 4 4 3 , quem verbotenus transscri- bere juvabit : ’’The taste of this herb ( B . vu lgaris) is bitterish,

”slim y and very nauseous; yet Linnaeus in FI. S u e c says it

” is used a3 a spring-sallad’’. Hoc pertinet ad var. /3. ” the B a r ­ nbar e a fo liis m inoribus ct freq u en tiu s sin u a tis o f Dill.) —

” Linnaeus h o w e v e r , in a Mscr. note, says it is (,3 Linn.) i n -

” sipid and void of acrim ony and that the leaves are not ly -

” rate, but the radical ones entire et cQidate” (Maec verba Jo v is ictu gravius confirmant judicium nostrum jam pridern enunciation Sis. ßarb. ß L. esse B . stric ta m !) ”This varietas

” /3 Linn, can scarcely be the American W in ter-salla d or W i n -

” ter-cress (Suecis Vinterkrasse L.) of the g a r d e n s , w h ic h tastes

” pleasanlsy and warm like Water-cresses and w h ich w e su­

s p e c t to have been generaly confo unded w it h E . B a r b a r a r a .

” Tradition says it was introduced from America. W e liave

” found it apparently w ild in a lane near Leeds and have been

” inclined to add it to the British Flora.” — Sequit ur d e sc r ip ­ t i o , repetita fere v< rbotenus in FI. Brit. p. 7 0 7, ubi h a v e p la n ta sub E rysim o p ra e c o c i primo p ro p o n it u r .— Huic Palruin testim on io et clarissimis Smithii verbis aliquid addere p r o r ­ sus foret superlluum. B. praecox australis est nova p la n t a , B . patula-, ut tam ab aflini B . s tr ic ta , quarn confusa B . p r a e - co ci distinguatur, dicenda!

Confusionis fontem vero invenimus quoque apud Smillaiutn ip sum. In E n gl. B ot. t. ut d e c u it , voluit p r a e c ip u e exhibere plantas vero silvestres et pro B. P r a e c o s is forimarn si lv estrem , descriptione a primaria admodom r e c e d e n t e , pungit aliam plantam, a Dr. B ecke oblatam , licet in ventor hanc i d e n ­ tita te m , recte o m n i n o ! , denegaverit. Audiamus Sm ith iu m ip ­ su m : ” Dr Becke thinks it different from the V in te r -Cres.s of

” the gärd* ns (B. praecox), bill w e are a t a loss for a sp e c ific

” difierenee between them .” Si vivam vidisset, differenltiam

* ) In Am erica ” abu ndant from Canada ¹⁰ lat 6 8 ’ H o o k . FI.

B o r . a m . I. p. 4 8 E rgo piaula a rclica ; B . p ra eco x R ec. c lim a S u ec ic u iu aegre fe il.

sine dubio perspexisset. Ipsa haec B . praecocis figure igitur testalur Rec. B . pra eco cem non esse genuinam!

|)e specifica differentia B . stricta e (doleo mihi primo d e ­ terminatori non licuisse propium hoc nomen in B . p a r u i flo r a m mutais) R . vu /gar i s , B. p ra e c o c is et B . p a tu la e nullus, qui novit , amplius dubitat, sed cum omnes cultas simul vidernn quae ad earum historiam spectant, addam. B . stric ta est certe biennis, Majo floret B. vulgari praecocior; sa p o r c r u d u s , s e d non a cri-acerbu s. — B . p a tu la (Reich, f. 4 3 5 8 ) itidem bi­

en n is , floribus exiguis et sapore priori proxim a, sed in hor­

tis nostris saltim abstate tantum floret. B . vu lg a ris perennis e s t , licet haud longaeva, Jun. floret et sapore a cri-a cerb o nauseoso facillime distincta- B . p ra e c o x (s. R. f 4 3 57) e c o n - trarig sczpore g ra tissim o a c r i-a r o m a tic o acidulo Lepidii a reli­

quis longe distat, maxim e praecox est apud n o s , at radix tan­

tum biennis. (B. pra ecox H n . sc. 2 = B . orthoceras Ledeb.l'j

74. A R A B I S petraea. L a m . C a r d a m i n e . L inn. Suec•

n $91.

H. N . 111 . n. 22. Reich. Tetr. / • 4J28 opt.

Planta in scopulis marinis Angermanniae (et Finlandiae) obv ia est solo aspero v e n to s o contracta, p u m ila, macrorrhiza, foliis radicalibus integris; sed circa Hernösand Cl. Magister E n g m a n simul observavit formam v e g e tio r e m , solo laxiori gru - inoso locis a mari rem otis , quae —

v a r ambigua, el at i or , foliis ra d i ca l i bu s l y r a t o - s i n u at i s, caulinis s u b d e n t a t i s , r a d i c e t en u io ri . H . N intd.

Ar. ambigua. Dee. Syst. 11. p. 2jr. a. ß — Ad u n g u e m c o n g r u u n t spec. III. Fischeril a quo D e c a n - dolle et iam h a b ui t . Hcok. FI. R o r. A m . p. 42. spec.

a Fise hero.

Perven im us nunc ad gregem difficillim am A . arenosae et u4. ThaLianae L., cujus magnus apud Extero s distinctus est sp ecieru m n u m erus, apud nos omnes vero A. T h alian ae ß.

subsiim unlu r. Sub hoc v a rie ta tis nomine accepimus non mi­

nus quam tres plantas conspicue diversas. Harum supra citata Hernösandensis absque dubio ad A . a m b ig u a m Dec. ( F isc h e r, g e n u in u s fons, distinctam haud censet) pertinet et in A . p e ­ tr a e a m transit. Radix revera perennis est, licet multo tenuior et m in u s caespitosa, quae vero differentia frequens est inter i n d i v i d u a locis exsuccis asperis et fertilioribus nata.

O bs. De A . a m b ig tta Americana cfr. infra sub Sisym . A r a b o id e Hook.

75. A R A B I S arenosa, cauli pilis si mpli ci bus l iir l o, foliis p u b e r a m o s a a d s p e r s i s , ra d i ca l i bu s rosula- tis l y ra t o - r u u c i n a t i s , lobis u t r i n q u e 5 — 9 , cau- linis in pet iol um b r e v e a t t e n u a t i s , s u p e r i o r i b u s i n t e g e r r i m i s , siliquis strictis a n g u s t e linear ibus p l a n i u s c u l i s , n e r v o longitudinali tenni ssi mo. Scop.

C a m . 2, p. 32. Koch Deutschl. FI. 4 p. 433. (F I.

D an. t. 2760* Reich. T e tr . f . 4322. f. c. n o s t r a e var. pl en e r e sp o nd en t) .

V.

borealis, glabrior' , siliquis su b er ec t i s. H erb .

N o rm . F I I n. 13. Cfr. D rey. F l. Saell. p. 222.

I n Ins. Möen. liaec var. i n t e r v u l ga r e m p r o ­ mi scua nascitur.

D i u vagavit in H e r ba r i i s S ueci ci s s u b n o m i n e

A. Thalianae

urbicolae, sed a pra ec p d . e t s e q u e n t i ­ b u s a b s o l u t e diversa est e t , licet a d h u c d u b i t e t u r d e ejus u n i o n e c um A . arenosa, e q u i d e m de hac r e , collatis spec. B o r us s i c i s , Li voni ci s e t c , c e rt i ss i mu s sum. Spec, in H. N e xhi bi ta collecta ad N o r r k ö p i n g , u b i a b u n d a t in arenosis.

Arabis arenosae variae formae m o x a reliquis linjiis gre­

gis speciebus dignoscitur lobis foliorum radicalium nu m eros is runcinat o-recurvis. Proxima celerem est A . a m b ig u a e s. A . p c tr e a e v a r. laxiori; sed radix cerle bie nnis, uniceps, l i c e t a collo v u lg o ramosissima multicaulis fiat, herba tenerior, la x i o r , folia profunde pinnatifido-runcinata verlicillato rosulata e x p l a ­ n a ta , (nec congesta, ut in perennibus solen t esse) ped ic elli magis patentes etc. facillime distinguunt. Siliquae in n ostra vulg o erectae (at non ut apud Dreyer ¹. c. rachi a d p r e s s a e , sed ex st ante s) sed variant omnino patentes — sem per vero stric tae, vulgo in linea recta cum p e d ic e l lo , numquam cur- vato -adscendente s ut in A . T h a lia n a ejusque formis. F lo res v u lg o a lb i, sed in lilaciuum haud raro abeunt. — Cnwi A.

T h a lia n a et affin, superficialem modo habet affinitatem, cete­

rum ab his coty lodenib us accumbentibus, sem inibus alalia , sili­

quis st ric ti s, petalis in lilaciuum vergen tib u s, pedicelli» bre-

t

vio ribus, ut taceam jam indica lam foliorum formam e. s. p.

longissime distat.

Obs. i . Sisym brium arenosum L in n . Suec. n. 5 p j a B o ­ tanicis Suecicis uno ore ducitur ad A . T h a lia n a e var., sed spec, fennica sec. CI. Mag. .Nylander ad A . arenosam bo rea - le m , in omnibus Rossiae pro vinciis balticis vulgarem ! Descriptio huic quoque melius c o n v e n it , exclusis forsan ”floribus albis

1. U a v s c e n lib u s .” Forsan ulraque sp ecies in Finlandia adest.

Referentibus ceterum S m ith io et D ecan dolleo plantam 11 e i b.

Linn, ad A . p e tra e a m facile patet hoc judicium facile intelligi, si A . aren o sa m bo rea /em , aegre vero si quid

e

T h a lia n a e ante oculos habuissent.

O b s. 2. Tam in A , aren osa bore a li, quain A . p e tr a e a alain prorsus oblitérai i v id im u s, at incaute exin de conclude­

res hanc notam nullius esse momenti in sq. distinctione; hae enim alis absolu te caren t. T y p u s n ecesse est resp iciendus, alias nullus character persistit.

C o r in g ia .

P r a e c e d e n t i b u s e x o mn i p a r t e similes; sed s emi ­ na ab so l ut e e x a la t a et c o t y l ed o ne s i n ru m b e n t e s .

Charactere indicato ad S is y m b rii genus pertinent. S p e c ie - bus exoticis quoque serie ae que contigua abeunt in manifrsta S is y m b r ia , quam in flora nostra in Arabiu. Quamquam igitur n ullum dubium sit easdem in S y stem a te u n iv e rsa li ad Sisym­

bria p ertinere, pro tem pore in F lo ra suecica in hoc genere r e l i q u i , cum hactenus ne specie quidem fuerint distinctae et juxta se in v icem optime comparentur. — Expositionem nostra­

rum formarum paraturo necesse mihi fuit omnes affines spe­

cies zonae arclicae c o n f e r r e ; unicam , quae ad nostras * refer- rere non licu erit, hoc lo c o simul expon ere haud a re alienum c e n s e o :

A R A B I S lyrata. L : s. S I S Y M B R I U M Araboider H o o k , g l a b r a 1. i n f e r n e pilis ra ri s a d s p e r s a , caule r a m o s o , foliis radicalibus rosulatis lanceolatis s i n u at o -

caulinis s u p e r i o r i b u s petiolatis lanceolatis li nea- r i b u s q u e integerrimi.«» g l a b e r r i m i s , siliquis erectis s t r i ­ ctis l in e a r ib u s pedicello duplo t ri pl ove longioribus.

L in n . Spec. p. 92$,

A r a b . K a m t s c h a t i c a . Fisch. — Ledeb. F l. R o n .

Sis ymb . A r a bo i d es . H ooL bor. am. i. p. 63. / A r a b i s l y r a t a /9. Dec. Syst. 11. p.

A r a b i s a mbi gua . Bong. V e g . Sitch p . 12$. etc, y a r . el atior.

In K a m t s e h a t k a , insulis i n t e r Asiam et A m e r i - c a m , e t in A m e r i c a b o r e a l i l at e diffusa.

Habitus inter A . p e tr a e a m c t T lialian am prorsus ambiguus ; il la e gla britie, cauli folioso, floribus in lilacinum saepe v e r ­ gentibus; siliquis strictis accedens-, huic vero radice manifeste annua 1. bienni (ob om n in u m gemmularum d e f e c t u m , folia radi- calia o m n ia marcescentia sub aniliesi), caule glaucescen le et in elatioribus in a n i, pedicellis longioribus, seminibus exala tis.

F olia radicalia sinuato-Iyrata, nec lyrato-pinnatifido-runcinata ul in A. arenosa. Petala caly ce duplo longiora, A . T h a lia n a e m ajora, sed praeced. co nspicue minora. S p eciem a reliquis ab sq ue dubio diversam censeo.

Arabin ambiguam ”ex ins. Sitclia” e A lu s. A e a d . S c ie n t.

P e tr o p o l ., cum locupletissima plantarum arcticaruni m e s s e , milii do n a ta line absque dubio r e f e r o , licet elatior sit, cum nec habitu nec characteribus differat, longe vero a vero A a m b i­

g u a ; quam ex gen uin o fo nte; Ili. F isc h e r o , habeo. Accedit p o r ­ ro H o o k er u m , cui plantae Am. arcticae adeo fa m ilia r e s, n u ll a m hujus regionis A . a m b ig u a e mentionem facere, tantum S is y m b r.

a ra b o id is aperteque simul testari se propter spec, authient.

d efe c t u m nescire an A. am b ig u a Chamiss. et Sch lech t, e a d e in planta sit. Tantum de A. k a m tsch a tica dubia forsan r e s t a n t cu m hujus spec, fr agm entia m od o nec semina inatura v i d e r e licuerit.

„ 7#. A R A B I S Thaliana. L i n n , Suec. n. 6 o5 . s. S I ­ S Y M B R I U M Thalianum. Ga ud .

V a r . ly r a tu m , h i r t u m , pilis caulis s im pl i c i b u s, f o l i o ru m 2 - 5 - f u r c a t i s , foliis r a dic al ibus obovaito- o b l o n g is pinnat if i do lyrat is dent at is caulinis n u ­ me r os i s c u n e a t o l ance ol at is , pedicellis elong.atis p a t e n t i b u s , siliquis a d s e en de n t i bu s. Koch.

p . 4$. Herb. N orm . V I I . n. /4.