d r
N O V I T I A R U M
F L O R A E S V E C I C A E
M A N T I S S A A L T E R A ,
QUAM
VENIA AMPLISS. FACULT. PHILOSOPH.
P R A E S I D E
E Ii I A F R I E S ,
OECOIV. PR ACT . P R O F . REG . E T RORGSTK.
ACAD. n. T. R EC T O R E ,
P. P .
G I I S T A M I S W I L H . M Ü B E K U
s m o l a n d u s.
i n A U D IT . G U ST A V . D IE X JUNII MDCCCXXX1X.
H. P . M. S.
I V .
U P S A L I A E ,
J E X e U D E B A N T R E G I A E A C A D E M I A E T Y P O G R A P 1 I I .
%
(
K O N U N G E N S
TROMAN , CANCELLIE - RADE T
OCH
RIDDAREN AF KONGL. NORD9TJ. ORDEN HÖGÄDLE
;r r
suttiDstm sontia
tacksamt och vördnadsfullt
af
Gu s t a f W i l h e l m Sj ö b e r g.
De Huldaste Förilldrar
Sonlig kärlek och tacksamhet.
Haec species ad H . vulgatum, cni flore simili’ma, et II. boreale, cui herba propior, ut II. diaphanum ad H. mu
ro ru m et H. vulgatum acceditj utroque separato specierum primariarum limites disserenant. Ab H. vulgato differt caule solido duro scabro, foliis inferioribus minus evidenter in pe
tiolum attenuatis imisque ante antbesin marcescentibus, quae in illo quidem marcescunt sed ante caulem modo, squamis capitula virginea longius superantibus demum patulis riec ut in H. vulgato semper ad pressis. Inquiratur an II. vulgatum et rigidum in eadem regione umquam adsint.
** C apitulis oblongo - cy lin d r ic is , involucri squamis la tio rib u s lineari - lanceolatis inaequalibus et in series (vu lg o spiraliter ) dispositis.
Haec divisio meo sensu magis naturalis quam Aphyllopo- dum Frölichii; H> vulgatum inter utramque sectionem Froe- lichii prorsus ad v aria individua ambiguum.
12. H. paludosum. L . — Nov. p. 260. [E plurimis vel Cre
pidis species 1. novum genus. — Involucro delinite bise- riali a sectione recedit.]
13. H. Prenanthoides. Fill. — Nov. p. 261.
X Boreali- Prenanthoides.
14. H. boreale. Nov. p . 261. JVim m .l I. c. Koch syn. p.
46o. H. silvestre. Reich. Fl. exc. p. 268.
a. normale. IV im m .l l. c. «.
b. latifolium. Herb. Norm. II. n. 12. (deflectit ad H.
vulgatum.)
c. anguslifolium s. lacerum. IVim m .l l. c. Ilerb. Norm.
II. n. l3, ad H. Friesii deflectens.
H. laevigatum. Reich. Fl. exc. p. 267 e syn. nostro ad c. pertin eret, sed suspicor esse sq. in siccis similli
mum, cui soli hoc nomen optime convenit.
Obs. Ut pateat quale II. Sabaudum Limiaeus ante ocu
los liabuit et in Horto coluit (indigenum non vidit, sed Recheo Auctore in FI. Suec. recepit) hoc ex horto Upsalicnsi aliquot locis migratum et indigenum factum dedimus in Ilerb.
Norm. V. A (nemorosum) B (collinum).
45. I I I E R A C I U jM (15) la evig a tu m , caule solido rigido laevigalo f o l i o s o , foliis u tr in q u e attenuatis s u b p c - tiolatis d e n ta tis , im is m a rc e sc en tib u s , involucri sq u a
m is laevibus g la b ris s e m p e r arcte adpressis. H '. F rie
sii. lla r tm . Scand. 5. p. 187.
I ï . b o r e a l i - u m b e l l a t u r a . N obis in Scheck.
I n t e r H ieracium borecile et u in b ella tu m , se d a d m o d u m parce ad V a l s h u l t . H a g h u l t etc. in p a r . F e m s j ö —= e tia m spec, q uaed. e N o r d la n d ia d is tin g u e r e nequeo.
In Horto Lundensi colitur sub H. laevigati nomine planta vix discernenda. Hoc fingimus esse verum II. laeviga- tum Willd., nomen liuic solum optime congruum e t si ve
rum restituendum; nomina e personis alio praesente, meo sensu, semper postponenda.
In vivo lioc facile ab II. boreali dignoscitur squamis i n volucri ecarinatis et glabris, nam in II. boreali carinalae et carina saltim hispidae, sed in II. boreali compresso squamae laevigantur et glabrae apparent, hinc omnis ad spec, sicca facta descript. II. borealis in H. praesens quadrat, exceptis foliis magis attenuato-petiolatis. nec non habitu II. umbellali.
Ab hoc dignoscitur praesens vix nisi squamis minus nigro- virentibus et arctius adpressis quam in H . boreali ipso, ut- pote nec apice demum patentes. Cum semper in specierum citatarum societate parcius hactenus obviam venerit et duo caespites vix perfecte similes forsan aptius pro hybrida ha
betur, licet foliis magis petiolatis et squamis arctius adpressis ab utroque recedat.
16. H. umbellatum. L. — Nov. p. 263.
Exstat etiam hujus lusus nemoralis, pubescens, laxus foliis tenuibus. In scopulis maris baltici legit Arrhenius Var. elatum, strictum, foliis numerosissimis densissimis linearibus argute dentatis (sociae Veronicae longifollae maritimae') — nos e contrario in arenosis Hallandiae, prostratum foliis paucis distantibus latis, squamis minus reflexis, quale sine dubio fuit H . dunense Reynier in Reich. Fl. Germ. exc. p. 267.
46. C R E P I S a g restis, caule e r e c to , foliis r u n c in a tis h i - s p i d o - s c a b r i s , in fe rio rib u s a lte n u a to - p e lio la lis , c a u - lin is subsessilibus basi sagittatis p ed u n c u lo in v o lu c ris - q u e g l a n d n l o s o - h i s p i d i s , se m in ib u s lin earib u s secus costas laevibus. IV a ld . et K it. t. 220 (opus n u n c n o n praesen s). Dec. P rodr. V I I . p. i63. (im m e d ia te i n t e r C r . t e c t o r u m e t C. b ie n n e m ). H erb. N o rm . H L n.
3
*In pratis et versuris U p la n d ia e ; p r o p ë K o n g s ä n - gen Upsaliae a nobis primum distincta, dein l e d a a d Sigluna etc.
Habitus Cr. biennis, sed tenuior. Specimina maxima ta
m en sat robusta et ramosa; plurima vero simplicia. Folia Variant lanceolata, semper liirto-scabra, canescentia fere. Pa
nicula corymbosa. Capitula C. tectorum haud majora; invo
lucri foliis atroviridibus, carina fere nigricante. Styli lutei, sed exsiccati fusci. Semina striata, coslis baud scabris ut in Cr. tectorum. — Specimina Cr. agrestis in hört. Bot. culta, ab hac diversa, ad Cr. virentem (in Suecia non lectam; sed ßerotini spontaneam vidi) propius accedunt.
Crepis biennis! in Uplandia etiam nascitur; circa Enkö
ping cuin aliis Scanicis plantis Veronica polita, Euphorbia exigua etc. copiose legit D.r Holmblad.
4p\ V I O L A u lig in o sa , a c a u lis , foliis elongato*-cordatis s e r r a t o - c r e n u la tis , stip u lis lanceolatis g la n d u lo s o - denticulatis! u ltr a m e d iu m petiolo alato a d n a tis , p e -
«lunculo s u p r a m e d iu m bracteato f r u c tif e r o e r e c t o , s tig m a te oblique tru n c a to p e rtu s o . Schrad. jV. Journ.
J V . p. 80. R eich, ic. f 107. W i m m . ! Sil. 1. p . 2i5. H a r tm . Scarid. 5. p. bg. H erb. N o r m• V . n . 27.
A d rip a s i n u n d a ta s fluvii D a le lfv e n . A d S ö d e r fors p r i m u s legit Cel. D o c t. H a r tm a n ; ipse d eiu ad E l f k a r l - o n s b r u k .
Foliis suis elongatis (iu nostra vero secus nervos et in pagina superiori sparsim liispidulis), lloribus magnis laete vio
laceis, petalis oblongis emarginatis, intermediis postice quoque saccatis, stigmate baud patelliformi- dilatato, capsula acuta valde insignis est. Petala media barbatula 1. imberbia, nota fallax etiam in V. hirta, quae, primo observante Arrhenio, petalis integris nec emarginatis imberbibus vulgo circa Upsali- arn legitur. Non igitur liquet quo differet V. collina.
4 8. V I O L A e p ip s ila, a c a u lis , foliis late cordatis a d - p re sse s e r r a t i s , stipulis in te g e r r im is lib e ris , petiolis a la tis , p e d u n c u lo s u p r a m e d iu m b ra c te a to foliA a e - q u a n te fr u c tif e r o e r e c t o , sepalis o b lu s is , stig m a te t r u n c a to patelliform i. Ledebour. — R e ic h . Ic. } . io5. Fries in Herb. N o rm . H I . n. 29. h a r tm L c.
V . p a lu s tris , fi. N o v. p. 270.
In paludosis S ueciae facile to tiu s ; p r i m o in S m o - la n d ia occidentali d i s t i n x i , dein a Scania (JLil). Bar.
Diiben) in L a p p o n ia r n u sque o b se rv a ta.
Postquam specc. ab illustr. Fischer missis de synonymo certiores facti sumus ut distinctam agnovimus. Medium inter V. uliginosam et palustrem tenet locum ; ut illa saepe hispi- dida passim observatur. Inter caulescentes, in Link. en. Hort.
Ber., Spreng. Syst., perperam citatur; adest modo rliizoma re
pens, articulatum. Folium primarium saepe reniforme. Flores magni, coerulei, haud venosi; petalis ovalibus calcare saccato appendices longe superante; petalis haud emarginatis. Viola palustris, semper glaberrima, differt foliis reniformibus crena- tis, stipulis ovatis, pedunculo folia longe superante medio bracteato, petalis conspicue minoribus pallidis 1. dilute lilacinis venis purpureis pictis, infimo subrotundo, lateralibus ovalo- subrotundis; calcare brevi appendices vix superante, capsula oblonga obtusa.
Viola umbrosa, Herb. Norm. V. n. 2 8 , ad alteram Vio- lae odoratae seriem pedunculis fructiferis prostratis, stigmate unciformi dellexo pertinet.
4g. V I O L A , s tr ic ta, caulibus erectis g la b ris, foliis c o r - d a t o - e lo n g a lis , petiolo s u p e r n e a la to , stip u lis c a u li- nis o b lo n g o - la n c e o la tis foliaceis f i m b r i a t o - d e n t a t i s , in te rm e d iis petiolo d u p lo b r e v io r ib u s , s u p e r i o r i b u s e u n d e m ae q u a n tib u s, sepalis acutis, calcare se p a lo - r u m a p p e n d ic ib u s paulo longiori. K och syri. Gei m.
p. 85 sub V. R u p p ii (A llio n ii figura r u d i s , stipulis b re v ib u s etc. m ih i a m b ig u a vid etu r.)
V . stricta. H orn. F I. D a n . t. 1812. F r. Scan. p.
092. H artm . t. c. p . 62. D rey. F I. SaelL.
V . n e m o ra lis. K u tz. in L in n . V l l . p . 43. c. ic.
A d a q u as in le g io n ib u s fo rm atio n is p rim aev ae.
Iti Blekm gia circa C a rlsc ro n a J . hV estberg, ad c u jus spec, p r i m o d e te r m in a v im u s . D ein ad D alelf- v e n p r o p e Elf karlöns-bruk. lecta a T h ed en io ! et see.
H a r t m a n etiam G e s tric ia e ad Persbacka.
Statura V. elatioris (H erb. Norm. IV. n. 43), cujus ex
stat var. glabra (saepe pro V. pratensi sumta!) sed foliorum textura et llores magni coerulei, calcaro modo virescente, V.
canina« magis affinem demonstrant. Ut Viola elatior culmen V. llore lacteo, haec V. caninarum; ut illa omnino erecta, robusta, foliis angustatis et stipulis magnis facile distincta.
Viola caulescentes lactei-flori s. dilute eyanescent* s inco
l a n t regiones formationis transitionis. _ Praeter V. elatiorem etiam genuina et cuin primorum inventorum exacte congrua specimina V. lacteae Smith! et V. persicifoliue Schreb. ! in lierb. Norm. IV. n. 4 3, 44 exhibentur.
O R C H I S la tifo lia, L in n . Suec. n. 802. — N o v . M ant.
1. p. 802.
Duplicem sub hoc nomine confundi plantam alteramquo esse O. incarnalam L. 1. c. jam observavimus, llauc, quae Orchis angnstifolia Reich., non varietatem esse Orch. angli
st i f oliae W im m ., e Kochii Synopsi edocti sumus. Hinc 1res distinguendae stirpes, quae a Kocbio sic, ad nostra exem
plaria quoque eximie naturae convenienle modo, exponuntur:
50. O R C H I S la tifo lia, labello t r i l o b o , calcare conico- c y lin d r ic o descendente o v a r io b r e v io ri , p erig o n ii laciniis lateralib u s s u r s u m r e f l e x i s , bracteis inferio
r i b u s e t in te r m e d iis flore lo n g io rib u s o m nibus t r i - n e r v i b u s v e n o sisq u e , caule fistuloso 4 - 6 - f o lio , foliis p a t u l i s , in fe rio rib u s ovalibus o b lo n g isv e obtusis su
p e r i o r i b u s m in o r ib u s lauceolatis a c u m in a tis , t u b e ri-
• b u s p a lm a tis. Koch. syn. p. 687. Fries II. ce.
O . majalis. R eic h , i c. f . y y o.
S e q u e n ti q u id e m r a r i o r in S u e c ia , sed etiam U p - sa lia e ! legim us el h u ic soli nom en c o n v e n it, ut n e u t i q u a m [dubitem us (juin haec p r i m a r i a sit L i n n a e - ana. R o b u s t a , subm aculata.
51. O R C H I S angusti f o l ia , labello trilo b o , calcare c o n ie o - c y liu d ric o d e s c e n d e n te o v a iio b r e v io r i, perigonii la
ciniis late ra lib u s p a te n tib u s postea s u r s u m reflexis, b racteis o m n ib u s flore lo n g io rib u s tr in e r v ib u s v eno- si.*que, cault» fistuloso 4 - 6 - f o lio , foliis erectis cauli p arallelis elo n g ato -lan ceo latis a tte n u a tis apice c u c u l- lalo-COtiliâclis, s u p r e m o basin spicae s u p e i a n t e , in feriori b re v io ri p a t u l o , tu b e rib u s palm atis. K o i h l. c . O . latifolia, R eich, tc. f . y69. O. angustilolia. IV im m . Sil. 5. p. 2j2.
H aec quae re liq u is in Suecia v u lg a tio r (in H a lla n - dia boreali h anc m o d o vidi) vulgo v a r i e t a t i s in star ad p r i o r e m , a m e in FI. Sc. ad s e q u en tem d u c i t u r ,
p r o p t e r h o m o n y m ia m O. a n g u stifo lia e W im m / e t R e ic h . E l a t i o r , im m a c u lata.
52. O R C H I S in ca rn a ta , labello tr ilo b o , calcare conico c y lin d ric o o v a rio b r e v io ri, perigonii laciniis sursum reflexis, bracteis trin e r v ib u s venosisque, inferioribus flo re m a e q u a n tib u s , s u p e rio ribu s flore b re v io rib u s, c a u le fistuloso ^ - 5 - f o lio , foliis inferioribus lanceo- latis e r e c t o - p a t u l i s , superioribus linearibus erectis a p ic e planis s u b c a n a lic u la tis, tu b erib us palm atis.
K o ch l. c. p. 688 su b O rc h. T ra u s te in e ri Saut.
O . in c arn ata. L in n, certe. N o v . Marit. I. c. H a rtm . Sc. ed. 3.
O. angustifolia, R e ic h , ic. f , u 4 o forma foliis an-*
g U a t i s S .
C u m praeced. r a r i o r , in G ottlandia (u nde p lu r i
m a s O rch id es suas descripsit L inn.) S cania, O s tr o - g o t h i a , V eslrogothia. T e n u io r et g ra c ilio r, im m a c u lata, h a b itu fere O rc h id is m aculatae m inoris.
Cel. TVahlenberg in Fl. Suec. a. Orchidem latifoliam et angustifoliam non distinguit; O. incarnalani sub Orcb. macu
lata ß. proponit. Nos duo extrema, O. latifoliam et O. in- carnatam h. e. O. angustifoliam Reich.! distinguentes, ab hac propter homonymiam O. angustifoliam Wimm. ante Kochium distinguere dubitavimus. Cel. Hartman in ed. 2. Orcli. lati
foliam O. incarnatam vocat, 0 . angustifoliam vero O. latifo
liam, His in ed. 3 sub O. latifolia junctis, in Orch. incar
nata veram Linnaeanam quoque agnoscit. Ceterum haud re
ticendum allatas species, quarurn synonymiam definitam cen
seo, non omnes simul in vivo a me esse comparatas ut ulte
riori examini differentiam specificam commendem.
Obs. Platanthera bifolia Fl. Scan., optime observante Lib. Bar. R übenl ad P . chlorantham Reich, et Koch, e ma
xima parte spectat. In vivo differentias Platanlherarum non satis observavimus; ad 6pec. sicca judicia de affinibus semper frustanea censemus.
53. E P I P A C T I S m e d ia, foliis ovato-lanceolatis aequali
ter a cum inatis in te rn o d io longioribus, pedicellis ex erecto a r c u a to - c e rn u is o v a riu m pubens aequantibus, la m in a a tte n u a to -a c u m in a ta perigonii laciniasaequan- t e , superne carina plicato-crenata.
a . flo rib u s albis. Serapias m icrophylla. B o t. D an.
n o n ß lii’b. Serapias latifolia y. albens. W a h l. Sueo. v . 5 8q. [haec f o r m a evidentissim e a E . latifolia differt.]
b. flo rib u s virid ib u s. Ser. viridiflora. R eich, ic. f . i i4i . sec. K o c h .
c. flo rib u s r o s e o - r u b r is . W a h l. L c. ß. Fl. Dan. t.
1908. E . a tr o r u b e n s R eich, ic. f . n 4i . (atroru- bentes m o d o iu E . latifolia vidi.)
I n p r a t i s fo rm a tio n is r e c e n tio ris su b stratis u t G o t h l a n d i a e (L inn. Göth. p. 23o ), O l a n d i a e , O s t r o - g o th ia e , ubi E. la tijo lia v i x a d e st, etc. Iu S can ia, u b i E . la tifo lia c o m m u n i s , h anc no n le g im u s; nisi a.) p a rc is s im e ad H e r r e m ö l l a u p r o p e Vidsköfle.
Si ad colores floris attendatur cum E. latifolia necesse confundetur; liaec enim analoga ratione coloribus ludit, mo
d o semper magis squalidis et obscuris, nec umquam ut in praesente puris: albidis, roseis etc. — prorsus dubium est, cui potissimum pertineat S. viridiflora, atrorubens Hoffm. — nec igitur mirum plantas ipsas frequenter confundi: certe e colore denominari nequeunt. Est quaedam gentilitas et gra
cilitas iu singulis partibus, quibus semper dignoscitur a Epi- pactis latifoliae, vulgo longe majoris, formis pumilis et obesis.
Vaginae inferiores aphyllae, apertae, infundibuliformes. Folia e basi amplexicauli ovato - lanceolata, in apicem aequaliter attenuata, nec abrupte acuminata ut in E. latifolia. Race
mus gracilis, bracteis flore brevioribus. Flores minores, la
bello in acumen aequaliter producto, carina plicato-crenata, quo certissime differt a E. latifolia, iu qua labelli lamina sub
rotunda cum brevi involuto apiculo et carina non plicalo- crenata. Germen pubens dennun glabrescit. Media est non modo versus E. palustrem , eed etiam E. rubram etc. E. ru
b r a, ex Ostrogothia cit-alu, etiam ad hanc pertinet.
54. C A R E X lia/dinoi, spica a n d r o g y n a sim plici ovata p a u c iflo ra , s u p e r n e m a s c u la , slig m a tib u s binis, f r u c tib u s erectis slijpitatis oblo n g o -lan ceo latis u t i i n q u e aculis obsolete n e r v o s i s , o r e b id en tato , squam as o b tusas s u p e r a n tib u s , c u lm o tereti foliisque subulatis canaliculatis l a e v ib u s , vaginis scariosis ötiiölis arci®
v a g in a lis caespitosoquw -stipatis.
K o b r e s ia scirpina. F l. Dan. t. i52g sec. spec, ab inv.
A V orm skjold!
K o b r e s ia nardina. H ornem an ! N om encl. Fl. D an. 1. p . 74.
o I n J u n k e rsd a le n L a p p o n ia ^ L ulensis detex it J.
A n g stro m 1857.
Habitus quidem Kobresiae diminutae, sed e charactere evidenter Caricis species, e grege C. capitatae et pulicaris.
Radix fasciculata, fascicuJis foliorum pluribus stipatis dense caespitosa. Folia rigida, culmum superantia, ut plurimum recurva et, ut in perennantibus mos est, ex magna parte e- mareida; obvoluta vaginis radicalibus ferrugineis. Caespites Nardi strictae bene referunt. Culmi vix pollicares. Flores utriusque sexus circiter tres; squamae fusco-ferrugineae mar
gine lato scariosae; apice rotundato-obtusissimae, sed infima in mucronem acuminatum fructum aequantem porrecta.
55. C A R E X p a n icu la ta y spicis p a n icu latis, s u p e rn e m a sculis, sfigm atibus 2 , fructibus ovatis gibbo-convexis laevibus dorso basi substriatis in ro strum b identatum m a r g in e s e r r u l a to - s c a b ru m acum inatis, glum is fru c tu m s u b a e q u a n tib u s, culm o superae scaberrim o tri
q u e t r o . faciebus p la n is , radice fibrosa dense caespi- tosa. K och syn. p. yb i eoque teste Linn. Spec. p. 178^.
F l. D an. t. 1116. Sturm . H eft. 5o. N o n Fl. Suec.
sec. H artm an.
I n S cania s a ltim , ni fallor, baud rara. Specimina p ra e se n tia ad lacum L e v rasjön in par. Ifötolia colle
g im u s .
Car. paniculatam e Flora Suecica exclusit Cel. H artm an, contendens Suecorurn hujus nominis gramen ad C. parado- .ram, (Nov. p. 281) esse referendum. Hoc quoque de planta Sueciae mediae valere jam video; nostra vero Scanica, quum C. paradoxani ad Ifotolta 1824 distinguens, cum hac compa
rabam omnino est Carex paniculala Exteror, et fruclu tantum a C. paradoxa diversa ut conjungi sane nequeant.
56. C A R E X Schreberi, spica c o m p o sita, spiculis sub- q u in is alternis c o nfertis o v ato -oblongis in ferne m a
sc u lis, stigm alibus binis, fructibus erectis oblongo- Qvalis plau o-convexis n ervosis a basi fere serrulato-
ciliatis in r o s t r u m bifidum a c u m in a tis, gin m am que a e q u a n tib u s , ra d ice r e p e n te . Schrank, sec. Koch. syn.
p. y 5 2. Kuntli. Cyp. p. 5q5. Fl. Dan. t. 1829. H artm . Scand. 5. p. 216. Herb. N o rm . I V . n. 91.
I n arenosis m a ritim is Blekingiae ad Pukavik /Jspe- greri!, in insulis ad R o n n e b y L indblom ; Ölandiae
ad L o p e r s i a d G. M. Sjöstrand.
Admodum habitu et vegetatione ad C. arenariam accedit*
Aspegrenil planta injuste in dubium vocata. Non omnia, quae ipsi haud vidimus, in dubium vocemus.
by. C A R E X a x illa ris. * spica com posita subdisticha, spiculis subdenis inferne m a siiilis bracteis setaceis su fiu ltis , sligm atibus 2, fructibus erectis glum am a e q u a n tib u s lanceolatis p la n o -c o n v e x is laevibus r o s t r a t o - a t tenuatis m a rg in e a basi s e r r u la to - s e a b ris , ro s tr o bifido, ra d ic e dense caespilosa. C. B ö n n ig - h a u sia n a . I V ei he. — K o ch syn. p. 762. Sturm.
D e u tsc h l Fl. h. 55. ic.
Iu n e m o rib u s h u m id is ad S tehag Scaniae d.
1814 collegim us.
Species a nostratibus praeclare diversa. Forma quidem C. elongatae, sed color C. remotae, a qua bracteis setaceis (ima excepta) spicula brevioribus mox dignoscitur. Gramen molle, laete viride, foliis ad basin cpngestis, culmum super
antibus. Culmus striatus, haud rigidus, tactu laevis. Spicu- lae 5 inferiores remotiusculae, 5 superiores admodum con
fertae, albidae, certe basi masculae. — Specimina a Cei.
Dreyer e Jutlandia missa spicas magis macilentas habent.
Non commutetur cum C. leporina var. argyroglochide Stfrp. Agr. Fems. — C. ßoenighausianam innominatam per u5 annos reliqui, cum nomina exotica magis placere videantur.
58. C A R E X pedi fo r m is , spica mascula solitaria, femi
neis subterni» lin e a rib u s s u b a p p r o x im a lis , sligmaii- bus l i i b u s , f ru c tib u s tr i g o n o - o b o v a t i s brevissimo rostratis p u b escen tib u s g lu m a m aculam m ucronatam ae q u a n tib u s, b racteis vaginalis cuspidatis, culmo basi folioso C. A . Mey. Cyper. riov. 25. t. 10. Ledeb.
Fl. A lt. 1F . p. 2 5. K u n th . Cyper. p. 4/5. B ly tt.l Fl. Christian, ined.
C. digitatae v a r .? Som m er/. ! ln L itt, a n te p lu r e s aunos.
L o c is rrtontosis dioeceseos Ohristianensis N o rv eg . c iic a C liristian iam B l y t t ! , ad R in g b o e S o m m e r fe it!
Jam diu aculiss. BlyLt sub optimo nomine C. rhizodia distinxerat, sed allatnm dein receptum mutare non licuit.
Descriptiones allatae, rostro forsan excepto, optime congru
unt! Radix validissima, longissime repens, dense fusco-nigro- filamentosa. Culmi laxi, scabri, pedales, C. digitatae graci
liores, vaginis ad basin omnibus foliiferis fuscis, nec purpu
rascentibus. Folia omnia radicalia, erecta, nervosa, rigida, canaliculato-plana, plurimis «marcidis cincta et in densum caespitem congesta. Bracteae longe cuspidatae, sed non fo
liaceae*, longe vaginantes. Spicae conlertae, sed scalares nec aequalis altitudinis. Glumae pallidae, carinatae, margine sca- rioso, omnes in mucronem porrectae. (Haec descr. ad spec.
Sommerfeliii facta, quae Blyttianis fere magis cum M eyeriana congruunt.)
5q. C A R E X b iriervis, spicula mascula s o lita ria , f e m i
neis tern is erectis re m o tis densifloris, infim a r e m o tiori e x s e rte p e d u n c u la ta , bracteis v aginanlihus, i- m is foliaceis sp icam s u p e r a n tib u s , sliginalibus tr i
gonis glabris binis n ervis validioribus p ro m in e n tib u s p e r d u c tis in r o s tr u m bifidum re c tu m s e r r u la to -s c a - b ru rn antice p l a n u m , glum is ovatis obtusis m u c ro n e scab ro t e r m in a tis , culm o g lab ro , ligula opposilifolia oblonga. S m ith. — E ngl. Bot. t. i a35. K och syn. p.
765. K u n th . Cyp. p. 45o. exci. P atria ”S u e c ia ”. — H erb. N o rm . ÿ . n. 87. (collecta ab A re s c h o u g et L i n d b l o m .
In paludosis m a ritim is N orvegiae o cc id e n la li-au - s tr a l i s , p r a e c ip u e districtus H ergensis, m u llis locis copiose. C f r B ly tt in M ag. f . N a tu r -v ic i., M yrin in Scand. V I . H artm . Sc. 3.
Haec longe distat ob omni C. binerpi, in Suecia lecta.
Pi oxima C. distanti, sed adhuc elatior, spicis atrofuscis (qua
rum infima saepe laxa), fructusque nervi# duobus viridibus facile distincta.
60. C A R E X . p a g in a ta t spica mascula solitaria, f e m in e is subbinis remolis cylindricis exserto pedunculatis
l a x i f l o r i s , brßcteis foliaceis v a g in an tib u s, f r u d ib u s s u b g l o b o s o - o v a t i s c o m p r e s s o - t r i q u e t r i s glaberrim is r o s t r a t i s , r o s tr o tereti o b liq u e tru n c a to e m a rg in a to , ç u l m o s tria to laevi basi folioso, foliis lato-lincaribus.
T ausch. (S p e c im in a e loco in Sudetis a W im m e rn m is s a sim illim a nostris). K u n th . Cyp. p. 5 4 1. Koch syn . p. 761.
C . c u r v i r o s t r a . f H a r tm . Sc. 5. p. 221.
h. p u m i l a , pauciflora. C. panicea y. JVahlerib. Suec.
n. i o65. C. d ep a u p e ra ta. H orn. pl. 2. p. 829.
In D o v r e {Lindblom !) in d e q u e m u ltis locis usque ad L a p p o n i a m ( p r a e c ip u e b) in la te re N o r v e g ic o ; sed f o r m a m a jo r ty pica e tia m in L a p p o n i a inferiori ad L y c k s e le { Z e tt.! R es. 1832. p. 6 0 ), in D a le k a rlia e t G e s tr ic ia {H artm . I. c.) in latere Snecico obvia.
Quamdiu forma minor tantum cognita e ra t, haec vix a Ç. panicea distinguenda; sed forma rite evoluta huic indicat peculiarem evolutionis seriem, fructu foliisque laetioribus sem
p e r facile dignoscendam. Bractea infima ut in multis variat foliacea et subsetacea.
61. C A R E X b u lla ta, spicis masculis fe m in e is q u e sub
te rn is cylindricis e re c tis , m asculis sessilibus, fem i
n e is p e d u n c u la tis foliisque latis evaginatis b ra c te a tis, s tig m a tib u s t r i b u s , f ru c tib u s inflatis o v a to -g lo b o s ia g la b ris longe et b i f u r c a t o - r o s t r a t i s , s q u a m a m la n c e o - l a l a m o b te g e n tib u s , caule a c u ta n g u lo s c a b r o , vaginis v e n o s o -re tic u la tis . [a. ro s tro h isp id o . Schkuhr Car.
t. TJuu f . 166. W did. Spec. 4. p. 4og. h anc non v i d i ; spec, v e ro a m e r ic a n a sq.] b. laevirostris, rostro g labro. B l y t t l Fl. Chr. — K u n th Car. p. 496.
I n N o r v e g ia c irc a C h ris tia n ia m B ly tt!
Maxime spectabilis, proxima C. vesicaria, sed singulis partibus magis distenta, u t vegetatione C. ripariae similior.
Squamae a fructibus maxime inflatis membranaceis prorsus absconduntur.
6 2 . M Y R r O P H Y L L U M alt er ni flo r u m, foliis v e rticilla- tis p i n n a t o - p a r t i t i s , laciniis c a p illa r ib u s , floribus m asculis alternis spicatis virgineis n u t a n t i b u s , focmi- neis s u b trib u s a x i l l a r i b u s in v e rtic illu m ad basin
«piculae m asculae dispositis» Dec. Fr. V \ p . £29.
K o ch syn. p. a44. F t. Scan. p. 156. I'l. Dan. t. 2061.
H erb. H o rm . I V . n. 82. — Moris, sect. i5. t. 4. / . 7.
M . s p ic a tu m v. tenellum . L ilje b l. — Cfr. Fr. H all, p . i44. ubi syn. et descr.
I n aquis frigidioribus p e r o m n e m Sueciam v u lg a tissim a nobis species.
Nulli Botanicorum nostratium haud notum u t var. M.
spicati, a quo jam ante quinqne lustra separare nobis in ani
mo fuit et postquam specc. fidis Gallicis synonymon certum eruere licuit, ut distinctam absque haesitatione proposuimus.
D illenius, Morison etc. jam distinxerant.
B E T U L A a lb a, foliis d u p lic a to -d e n ta tis a b r u p t e a - c u m i n a t i s , squam is a m e n ti $ lu n atis e lobis late
ra lib u s re c u r v a tis , m edio inflexo-adpresso. F l. Scan, p . 395. Herb. N o rm . II. n. 53.
B e tu la alba. A u ct. R ee. et inclusive K inn., (sed ta m e defin. q u a m f r e q u e n tio ri p r o v e n tu sq. a. ante o - culos p ra e c ip u e habuit.) Sv. B u t. t. 80.
B. v e rru c o s a . JEhrlu
In Suecia in te r seq. hinc inde m in u s co p io sa ; n u m q u a m h anc e L a p p o n i a boreali, alpibus N o r v e - gicis etc. vidimus.
Lignum sq. durius. Stolones et surculi vegetiores resi- noso-verrucosi. Folia deltoidea, in forma pendula rhombea.
— Mirati sunt fere omnes Botanici exteri, Suecos B . pube
scentem cum B . alba jungere potuisse, sed ratio est: in Sue
cia B . glutinosa pro B. alba vulgo sumta fuit. Anno i835 primo has rite limitare nobis contigisse fingimus.
64. B E T U L A g lu tin o sa , foliis in ae q u a liter serratis a c u t i s , s q u a m is a m e n ti foeminei cuneatis lobis la te ra li
b u s a d s e e n d e n t ib u s , medio reflexo sq uarroso. TVallr.
Sched. 4g7. a. F l. Scan. I. c. Herb. N orm . II. n. 54. v a r. p r im a r ia !, a r b o r e a , foliis glabris, ra m is ultimis
* g lu tin o so -v ern iceis.
B etula foliis cordatis se rra tis Linn. Lapp. n. 5 41.
B. a lb a , foliis ovatis etc L in n . Spec, et Su. — H a e c q u o q u e B. alba E hrh. F I. D an. t. 1467. ct P^u r r * Â u c tt. E u r . boreal.
/ Gl
var. pubescens, f r u tic o s a , foliis r a m u lis am e n tisq u e p u b e s c e n tib u s .
C. pub escen s. E h rh . et A u c t. Rec. JV a llr. /. c. p 499- H a e c scilicet fo rm a a! est vulgatissim a Betula per o m n e m S c a n d i n a v i a m , p lu rim a s silvas betu lignas c o n s t i t u e n s , adulta s e m p e r g l a b r a ; var. pubesceris est f o r m a dep ressa, p a lu s tris , r a r i u s obvia.
Lignum molle, vilius, licet priori saepe excelsior. Sto
lones et surculi novelli pubescentes, sed adulta arbor glaber
rima. Folia cordata 1. ovata, numquam abrupte acuminata;
111 fo rm a pendula cuneata. Nullam harum arborum ideam habent, qui lingunt B . albam cum B. pendula collidere. U- traque annosa aeque pendula fit.
Ilaec potissimum est B . alba L., sed nomen nunc stabi
litum mutare ineptum visum fuit, cum Linnaeus praeceden
tem certe subsumsit. Sed nomen Ebrhartianum, licet haec mihi sanctiora quam forsan vdli alii, a d var. certissime atypi- picam ta n tu m spectans, ad totam speciem contra mentem E hrharti transferre verae speciei typo et naturae ita contra
rium et fallax, ut omnino absurdum jure videatur. Haec se
ptentrionalis arbor per silvas planitierum nostratium ubique t}'pica obvia in Germania planiori degener paludes potissimum inhabitat, sed B. glutinosa s. normalis status subalpoßtris lit et haec est ratio, cur ibidem contrarie, sed certissime contra n a tu ra m , expositae sint.
SALI X.
N ov. M ant. 1
.p.
00.Obs. 1. Ad monographiam 1. c. datain vix notatu di
gnum accessit nisi insignis illa B lyttia n a observatio Salicem albam certissime indigenam esse ad lluvium Lerelfven in par.
Skydsmoe Norvegiae. Post novam Cei. Kochii specierum in Syn. FI. Germ, expositionem vix notabilis exstat inter nos differentia. Sententiam vero Cel. H artm an haud rite excepit cum luijus S. phylicifoliam a nostra differre monet; laudatus vir enim in hac parte m e, equidem fontem primarium, Rev.
B aestadium secutus sum. Specimina a Kochio visa ad S.
phylio.iefoliam ß Hn. nec ad ». pertinent. — Nec de S. am bi
g u a fchrb. dissentiam; sed certe exstat simillima forma S. au
ritae (in Herb. Norm, tradenda) sine capsulis vix discernenda et hanc meum sistit specimen Ehrhartianum.
Obs. a. Dl hujus generis species criticae itl Herb, Not>
mali exponantur, praecipue studebo. Jam exstant omnes in N ov. p. 2 82-285 introductae nempe .S', viridis Herb. Norm. I.
n. 61, S. mullissima I. 11. 65, S. lanceolata Dec. e loco (Pari
siis), non e descr. (Smitbiana Koch) 1. 11. 6 3, II. n. 5g , S.
depressa y. 1. c. V. n. 6 3, S. ariguslifolici V. n. 65. Salix rosm arinifolia, quae exclusa Finlandia, certo loco in FI. Suec.
carebat, adhuc desideratur. — Ob observationes quasdam si- gillaliin enumerein in Nov. Want. 1, propositas, aut omnino novas aut neglectas.
1. S. pentandra * tetrandra. L. — /. c. p. 42. Nec ad
huc hanc a S. pentandra separare tute valeo ) forte vero, sec. G. TV. M eyer, Schultziana alia est.
2. S. Daphnoides. VilL — I. c. p . 46.
3. S. arbuscula. L . ex L aestad.l — 1. c. p. 49. Herb.
Norm. V. n. 61.
4. S. silesiaca. TVilid. — 1. c. p. 02. — E Ringboe. Som~
m erj.l aliisque Norvegiae locis.
5. S. canescens. I. c.— H. N. V. n. 64. [Salic, canescen
tem WillJ. in Herb, vagam esse jam loco citato mo
nuimus, quare baec species ab omnibus deleta, bine nomen supervacaneum buic aptissimum (minime ré
pugnante Willd. descriptione!) servandum, nec ullam video rationem , cur mutetur.
6. S. undulata * bippopbaefolia. I. c. p. 62. Herb. N. I I I . n. 55. Est certe vera S. hippophaejolia plurim. ; IT irn m eri! specimina a nostris discernere non valeo nec meo sensu a S. undulata (Salix lanceolata S m ith !, parcius modo culta,) specie distinguenda. Haec tam multis Sueciae mediae locis v. c. LJpsaliae ad Fyrisån (e t baec Salix fragilis $ M yrin Coroll. Fl. Ups. in add.), in Olandia australi Sjöstrand etc. indigena facta ut ad normam Salicum Viminalium in FI. Sueeica reci
piatur. [Exstat, teste Meyer, alia S. hippophaefolia v.
Merteusi, Seringei ad S. rubram pallidam referenda].
7. S. Finmarkica. IV illd. ex fo n te! — 1. c. p. 68. Etiam Cel. IV im m er in loco natali observans, confirmat su
spicionem banc a S. myrtilloidi et plicata bybridam esse, quare nunc buic nunc illi propior. S. paludosae nomine ornavit Cel. H artman.
8. S. versilolia. W ahl. — * Myrtoides. I. c. p . 70.
g. S. pyrenaica« Gouan. — /. o. p. (* norvegica), l o . S. retusa. L . —■ l. c. p. 75 (* sarmentacea).
P o l y p o d iu m alpestre Hoppe. — Mant. 1. p. 21.
H a e c A s p id ii filic is fe m in a e , u t v i d e t u r , a lp e - ßtris filia in p l e n s q u e alpibus o c c u rrit — etiam in l a t e r e Suecico u t in L a p p o n ia L u le n si {Angstrom) , J e m tia in  r e s k u l a n {B a ck m a n ), H e r je å d a lia {T h e- denius),
64. A S P L E N I U M A d ia n th u m n ig r u m, f r o n d e b i p i n n a - n a t a , pin n is in f e r io r ib u s o v alo -o b lo n g is reliquis o b l o n g o - lanceolatis, p in n u lis alternis sub p in n at ifidis i n c i s o v e - d e n t a t i s basi cuneatis in te g e r r im is , stipite can a lic u lato glabro. L inn. Spec. p. i5 4i. Fl. B an.
t. 260. G yllenstjerna iri F l. Scan. p. 217.
I n p r o m o n t o r i o K u lla b e rg Scaniae in r u p e Ilare- k u ll L ib . B a r. G y llen stjern a, qui prim us p lan tam p e r 80 a n n o s no n visam i t e r u m r e p e rit, m u ltisq u e locis a d ja c e n t i b u s D iiben et R in g iu s.
65. B O T R Y C H I U M L im aria * cordatum, fro n d e c o r d a t a s u b in te g r a , spica su b sim p lici. Fl. Scan. p . 5q3.
I n c a m p is siccis ad S ilf â k r a Scaniae G yllenstjerna. Summopere insigne fronde aut omnino integra aut in utro
q u e latere crena profundiori modo incisa. Nullum tamen du
bium est quin ab hoc ad B . virginicum bipinnatum, pinnisque pinnatifidis, exstat series ita contigua, ut limites ullos frustra quaeras.
6 6 . C H A R A p a pulosa, caule sim pliciter tu buloso flexili p e l l u c i d o , aculeis co n fertis reflexi» h is p id o , larnis 8uboct.oni» s u p e r n e co n g e stis, bracteis verlicillatis n u c u l a s a e q u an tib u s. fV a llr. FL Crypt. I V . p. 269.
F r. Scan. p. Sqo.
Ch. flexilis y. Save FL GothL p. 54.
I n G otlilandiae p a lu d o s is ad L j u n g a r n , Näs. I n t e r alias C h a ra s a CI. M ag. N o réo , qui solus hacte
n u s leg it, re p o rta ta s e x t r i c a v i m u s el ad W a l l r o l h i - a n a m descr. d e t e r m i n a v i m u s , sed spec, originalia c o n f e r r e haud licuit.
Quin Charae hispidae pfoprior sit, quam Charae fiexili
nullum nobis dubium, basin polysipbonicam quoquo vidimus.
Aculei, et bractearum situs omnino Chararum hispidarum.
Obs. Equisetum, quod pro E. palustri arenario in herb, olirn servavimus, d*in ex specc. Berol. a Beyrichio E. pra
tense Schleck. Ber. et recent, esse agnovimus (Maut. i. p. 21) ipso Schlechtendahlio nuperius expoiiente non est E. pratense E hrh., quod idem ac E. umbrosum.
Q u a m p lu rim a e r e s ta n t ulterius vel observ an d ae v.
c. Utriculario, neglecta (U tr. v u lgaris v a r. Stirp . A g r. F ern s.), V a 1eriana sam bucifolia, Seda T helephia (S. T h e - l e p h i u m Suec. est S. m a x im u m Rec.) etc. vel quoad lo
c u m u lte riu s explorandae. Scirpus p u ngens in ins. Ö r ö saltim n o n adest.
