i
H\
v D. D. DIS S ERTAT 10 DE pretio lingualsm ditione propaganda maximeconspicuo,
■c=-T—: QUAMVENIA AMPL. FACULT. PHILOS. UPSAL.
PRiESES
Mag.
carolus
gustavus
a
bierkén,
V. D. M. et RESPONDENS andreas jv1borg,
Stipend. Stiegler. STOCIC HOLMENSES,PCBLJCO EXAMINI MODESTE SUByiCIÜNT.
IN AU O IT. GUST. MAJ. D XI NOV. MDCCXCV.
h. a. m. s.
<— ' "■VJL, 1 « 1 <■—►
Dl SSERTATiO ACADEMICA
D E
PRETIO LINGWE SVECANiE
IN
ERUDITIO-NE PROPAGANDA
MAXIME
CONSPICUO.
Ptdchnim cß bcnefacere Reipublicce ttjam bcnedicere
hand
abfur-dum eß.
Sallust.
I* $.
is, qua?
noftrum
illuftrant
(aeculum,
inftitutis
merito adnumerontur, quae ad culcuram
&
ampl
fi-cationcm fpe£hnt lingvaenobis
vernaculae.
Ut
enim
eorum quibus cum
vivit,
fruftra
omnino
(ibi
favo*
rem promittit,
qui
luis
fpfe
dotibus
juftum
non
ftatuit pretium:
ita
populus, qui
fua
nonfatis
sefti-mare commoda didicic, fed aliena
fuis
plerumque
praefert,
exrcris
utique
(iniftre
judioandi &
fefe
con-temnendi pracbet
occafionem.
Si lingvam
fuam
gens
qo ardam
incultam
reiinquit,
necfatis
dignam
judicat,
quz inrebus
maximi
momenti
pertra&andis
adhi*
beatur, mirari certc non
debet,
(I
cultiores
eandem
nationes
parvifaciant
acque utineptam
&
horridam
di*
fcere abnuant. Quod ad noftramattinet
lingvam,
gra-tulari nobis omnino posfumus,
ohfeura
illa
dudum
effluxisfe temporaquibus
de
contemtufui
perStjern-bjelm &
alios
querelas
illa
inftituere
moeftas
coge-batur. Viri enim eruditi pacriacque amantes,
linguam
Svecänam omni ftudioexcolere,
ditare,
exornare4" ( 4 ) ♦
tisque egregiis hoc genere fermonis condgnatis apud
exteros quoque notiorcm reddere jam din glorioftim
duxcrunc. Hane vero opcram fruftrancflm non
fuis-fc fed patriam hane lingvam ad il lud
faftigium esfe
perduäam, ut in cruditione tum adquirenda tum
propaganda felicicer adhiberi posfic ac foleat, & hoc quidem nomine cum aliis iinguis, tum antiquioribus,
tum hodie florentibus non fine honorc
comparetur,
brevi disfertatione, fpeciminis Acadcmici loco,
often-dere conltitur, cui quidem conatui, debili
quidem
fed innoxio & calidisfimum honori patriae infervien-di ftudium
qualicunque
tesleraprodenti,
favencio-rem adprecor ccnfuram. 5.
§.
Comparatio intcr linguas mortuas, feu qu«
gen-ti cuipiam esfe vernaeu!«
delierunr, & vivas, fen
populo cuidam jam ufitntas, non admodum facile in ftituitqr.
Lingua
qualis fit hodierna ufusloquendi
& feribendi communis
unumquemque actentius
in-quirentem docere potefi: prifei cujusquc fermonis
indoles & copia ex libris tancum
pofieritati rcli&is
& vetuftatis injuriae quodammodo ereptis
non plene
fatis cognofcitur*, maximc fi
pauciora fupcrfunc
litte-rarum monument«. Non
omnes, qua: olirn
vige-bant, voces & loquendi inodi fcriptis continentur,
nec raro varians exemplarium
lc&io;
divcrfa quoqueinterpretum explicatio hand levern adferunt
difficul-tatem. Sic non folum verba latina fingulae fcre na-tiones
Europé«
divcrfa rationemanifc-4 ( 5 ) 4
flo plane indicio,
quod
pronuntiatio Romanoram ge«nuina non (Tc cognita: (ed fiilum etjarn latinum
era-diti, admixtis fuac linguae idiodsmis, haud raro ica
transformane, uc ad genium fuse podus, quam Ro¬
mana: linguae, cogitaciones vidcanrur esfc prolatac. Uc taceam crefcntibus fcientiarum tum objeCtis tum
pro-ponendi
formulis
novasincroductas esfe diCtiones;
quas ignorabant
Latini
Vcteres. Interim non tancumin Lacii antiqui monumends, Ted in reccntiorum
et-jam fcriptorum libris, ad imitationem vetcflioris lit¬
teratur* & eloquentiae
eleganter
confrgnatis; perfe¬ cta fa tis noftro tempore habetur lingua latina-, ut alias bcne multas verborum copia & adcurata cort-flruCtione fuperct, fed, qnod ad fcientias & artes apce colendas attinet, aemulationern aliarumlingua-rum, & in primis Svccanx, facilc admittac.
3-
§.
PerfeCtio lingua cujusdam non ex fola verborum
copia fed praccipue ex
fingulari
eorundcm ad res& notiones quaslibet rcctc cxprimendas vi &
f&cili-tate eft mct;icnda. Huc tarnen pronuntiatio quoquc
facilior & fvavior fpeCtat, nec non adcurata partium
junCtura perfpicuitati fermonis maxime inferviens.
In hac vero conformatione ad juftam harmoniam & diftinCtam cogitationum declarationcm dirigcnda
Gram-matica utramque facit paginam. In Grammatica lingvae
latinae conftrucndt & amplificanda omni
fere
aetate,fed difpari plane fuccesfa,
defudarunt
plurimi, necdiffitendum cft, per operam
Graramadcorum
jufto
fub-♦ ( « } ♦
fubtiliorem & lingux gcnio atque
difcentium
captuiminus accommodatam, ftudium linguarum &
prx-fcrtim latinitatis, litterarum cultoribus magno cum
temporis et fumtuum difpendio, nonnumquam fie-ri difficillimam. Huic autern malo meddam noftro
jam xvo viri paranc do&isfimi & de re litteraria
prxclare meriti; quorum cura prorfus laudabili via
Philologie, falebrofa olim & ardua, plinior in dies magisque amcent redditur. Nec defunt inträ pa-triam noftram ingenia pulcherrima maximeque
ex-culta, qux prxeeptis pariter atque exemplis
Sveca-nam linguam in qvovis ftili gencrc exornare
illuftri-oremquo
cfficcre
ftudeant. Interim eam dudumco-piam atque elegantiam hxc obtinuic, ut progresfum
fcientiarum & mores gentis emendatos haud obfeure
prodat, &
documentis
omni exceptione majoribusoftendat indolem ad fenfa, animi in qnolibct
argu-roento felicitcr exprimenda fatis idoneam, qux
ul-teriori dum ardor nationis, augcfcente fcientiarum
flore cxcitatus & fuffultus, fperare nos jubet
cuitu-ra tantum proficiet, ut cum alia quacunque
lingua
ctiam diu expolica, certarc fit aufura. Qui fvadam
certe Guftavianam flexanimam ftupentes audiverunt,
qui orationes membrorum Academix Svecanx
alio-rumque virorum, qui eminenti do&rina & eloquen-tia fulgent, fcripta legunt, qui opera & poemata Svccana in alias linguas maxima cum celebratione tranflata vident; non poterunc fane (i jufta rebus
pre-tia ftatuere didicerunt, ullum de habilitate &
prx-ßantia
lingux
noftrxfovere
dubium. Plurimos få¬4 ( 7 ) 4
ne in frcquentisfimis
prudentisfimorum
hominum
coc-tibus Svecano fcrmonc egregie perorantes tumanti-quior tum
noftra
audivit
actas. utfacile confter,
non
linguam grscam
& latinam
Demoftheni &
Ciccroni
(lupcndum
i!lum
dedisfe eloquentiae
principatum,
in
aliis ncmpe linguis non
minus
parabilem.
4- §•
Ncc miaimum hoc eft cultioris Iinguae
indicium,
quod
bonis
libris,
falvo
au&oris
fcniu
&
rcrum,quae
tra&antur,
ordine,
convertendis
apta dcprchcn-ditur. Cum enim linguae plurcs&
illae rnaxime,
quae cruditis
propriae
putantur,ob
longiorem,
quam(ibi depofcere (olent in
difccndo
moram&
majores,
quae in illo ftudiorumcuiTu
requiruntur,
impcnfas
non ab ornnibus, qui
utilcm (ibi
compararecnpiunc
xerum cognitionem,
pcrdifci
posnnt;fcripta
pluribus
profutura in linguam
his
vcrnaculam,
utili omnium
inftituto, transfcrri (olent. Hoc vero facerc nemo
poteft, nili qui
linguae utriusque
&
argumenti,
quod
(cripto continetur iatisfiierit
gnarus& peritus.
In-tcrprcs enim ignarus aut
negligens
(enfum
&
ordi-nem facile pervertit, ut fpiritu
quali
fublato,
nuda
remaneat littera, ad ufum & dclethmentum
invali¬
da. Apud exteros
jam
diu
feliciora
comparent li-bros veteres & praeclarostransferendi
conanninfi.
Po¬
pe,
Anglus
percelebris,
poemataHomcri,
poetarum Grxcorum antefignani in (uamlinguam
adeo
fcien-ter & adcurate traduxit, ut decus poets
immortalis
in habitu etiam Anglico
iUsfum
pcrfiftat.
Nec
pau-fy ( 8 ) fy
pauca fant in noflro fermone fciptorum bcnc tr«ns-latorum exempla, abeunte (altem hoc fcculo
cvulga-ta. Novimtis enim carmina nonnulla grarca
& latina,
ut de aliis verfionibus nihil dicam ab cruditis noftra-tibus tam fcliciccr nuper in verfus Svccanos fuisfe
translata, ut ipfi au&ores (1 revixcrint, cx judicio periti
cujnsdam & acutisfimi cenforis, fefc omnino forent
ag-nituri: cui quidem laudi vix quidquam addi posfe
vi¬
detur. Si vero lingna nobis vernacula variis animi
fenfibus explicandis & quafi depingendis
minus
cs-fct idonea, (i verba cogitaris vivide exprimendis
non (ufficcrcnt, fi flexibilitas di&ionum & fencentiarnm
verfibus fundendis nccesfaria deesfet, fi vis illa mafcula, veram prodens eloquentiam defideratur, neutiquam
genius fcriptoris extranei, in primis poetae fubiimioris, in verfione Svecana potuisfet confervari. Si autem maxime fele&a & difficiliora veternm exempla rite
ex-primere valemus, facis patefcit, quod a fafiigio, quod
prseclaro feribendi gencre illi crant adfecuti, noftra
parum abfit lingua. Quantum in Hebms & Grse-cis, quae Sacratisfimam Divinac glorias & voluntatis
manifeftationem complc&untur, voiuminibus dextre
interpretandis valet Svecana lingva optime nobis
mon-ftrat emendatior,
quae nuper in lucem prodiit, & jnm doftisfimorurn hominum examini & cenfurac
fub-je&a efb, facri codicis translatio; (an&ioris Theolo-gix &Philologix eultoribus pariter exofculanda; quam
ego ceteris omnibus palmam prarripere ferio
conten-dcrem, fi de laboribus Societatis fumme venerandx & de pia eruditone optime meritae indefesfis &
frutfuo-(isfimis mcum fas esfec interponere Judicium.
■4* ( 9 ) 4*
5 §•
• Ex adducbs cuhurat & habilitatis
documcntis
fa-cilc confttbit, linguam Sviogodiis
propriam
fapientiae
cultoribus Sc ftudiofis ad eruditioncm
parandam
&
aliis trådendam fubfidium csfe idoncum
longeque
dignisfimum.Hoc
veroccrtius
&
luculentius
patet
per
methodum
lingua
vernacula
docendi
ac
difcen-di, non apud exterc-3 tanmm,
fed in
fcholis
etiam
patriae rcceptarn.
Quamvis
enim
latialis
lingua,
quse
tina cum Rcligionis Chriftianse
prieceptis
exItalia
in
boreaies hafce regiones
commigravic,
Sc
fua fe
pu-ritatc & elcgantia,
ubi
recle
colicur,
maxime
com-mendat, in fcholis nodris non
(ine
causfa,
acceden-tc legum
au£torkate,
doceatur
&
in
variis
adhuc
profeÄuum
fpeciminibus
adhibeatur:
pleraque
tamen
artium Sc fcicntiarum genera
plerumque
fermone
patrix
publice
priv3timque
traduntur;
id
quod
ma-nifefta nos informationis ratio Sc
confvetudinis
hujus
utiÜtas doeuit. Difcentibus enim attentio
ad
ea,quz a
docentibus
proponuntiirmaximoperc
efl
ne-cesfaria. Hanc vero maxime turbari Sc
deminui,
quando
ad verba
parumcognita
autfamiliaria
Sc
res
cognofcendasfimul eft
ateendendum.
Pluribus
in¬
ternus minor eß adßnguJa
fenftis.
Si
dixeris
latinam
linguam antea
adeurate
difeendam,
utpar
fit
ad
lati-nas prmeeptiones tota
attentionc
audiendas
difeipu-lus: regero, ncc linguamrebus
ignoratis,
rite
addi-fei, nec unquam, etiam
in
prove&ioribus
maxime-qne exercitatis,linguam
cxoticam
pari
facilitate
at-que vernacula (nifi
haec plane
negle&a in
di-ty ( 10 ) ty
dincm veneric) cogitationibus formandis
aut
profe-rendis adplicari. Sic vero Latini
fermonis rüdes ab
inftitutione perucili
arcentur; &, qui exigua tantum
ejus peritia funt inftru&i, tardius, latine docentcs
audicndo, proficiunt & ad fimpliciorcs populari
fer-mone docendos evadunc
ineptiores. Cum tarnen
qui5quc utilia quxdam difcens hunc
duplicem
habe¬re debeat
fcopum,
ut cognitionem in fuos &
alio-rum ufus convcrcat & alios, ficubi
opus & occafio
fueric, fidcliter inhruac.
6 §.
Hxc vero in commendationem
Iinguae
vernacu-lae difputans non camcn
prxdantcm Iinguae Romanae
ufum negarc aut in dubium vocare
cupio.
Quam-vis enim nec fueric
unquam, nec fic omnium
eru-ditorum lingua communis, erudicioni
tarnen per
fcri-pta in omni ferc fcicnciaruna genere utilisfima
longe
latcquc propagandas & amplificandae fubiidium
prae-bet eximium. Romani
veteres per hane gentibus
dcviäis, praeter fuas leges, multam adfcrebant rerum
cognitionem & Romani
Poncinces,
una cum fuisin-flicutis, (upcrttitionem & regnandi libidinem redo-lentibus, per monachos hoc (crmonis genere qualiter-cunque utentes, praecipua
Religionis
elementa disfeminabant. Quin & renafcentibus,
poft barbara
foecu-la, litteris, hoc adminiculo liberam
philofophandi
ratio-nem veterum teftimoniis &
exemplis viri cordati
illuftrabant.
Magnum
igiturpretium latinitati
fta-tuendum ed & monumental Iatina
non minus,
4" ( 11 ) 4*
quam grasca & aliis
folide
atqueeleganter
confignata
linguis,
no&urna & diurna
manuverfanda, fi quis
elementis feientiarum bene pereeptis majorem
adde-rc lucem ac foliditatem voiuerit. Sed, nee ullius
linguae peritia per fc hominem
efficit
cruditum,
ne-que latina pras ceterisomnibus,
clavcmeruditionis
conftituir. Elements feientiarum & artium, quae invita communi & focietatibus hominum veram prac-ftant utilicatem verbis perfpieuis & ulu
difeentium
rcccpcis rectisfime
traduntur, Sc termini,
utvocan-tur technici aut in vernaculam converti am civitate
quafi donari posfunt.
Ncque
enimfas
ed,
utquis-que fuo tantnm vitas generi
profutura
difeere cupiens,
linguae, qua in fuis negotiis nonindiget,
perdifeen-di tempus juventutis prctiofiim impendere cogatur.
Suas certe res fufficicienter poteft intelligcre lingua-rum licet excerarum fit ignarus. Quantum
apud
nos profccerit purioris lingua:
Svecanac
ftudium,
fti-lus curia', präster alia permulta, emendatusmonftrat.
Non enim jam, ut ante hoc faeculum, voces
&
for-mul«, ab alienis defumtac Unguis, eruditionem pro-dere cenfentur atque elegantiam. Nec
dubium
cd,
quin fedula fermonis patrix cuhura litteris &negotiis
civium majora in pofterum additura fit