• No results found

De principiis calculi variationis dissertatio. Quam venia ampl. facult. philos. Upsal. p. p. ... Ericus Almquist ... et Axel Gustavus Virgin nob. Vestrogothus. Stip. ord. equestr. In audit. Gustav. die XXII Febr. MDCCCXXXVII. H. P. M. S. P.II.

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "De principiis calculi variationis dissertatio. Quam venia ampl. facult. philos. Upsal. p. p. ... Ericus Almquist ... et Axel Gustavus Virgin nob. Vestrogothus. Stip. ord. equestr. In audit. Gustav. die XXII Febr. MDCCCXXXVII. H. P. M. S. P.II."

Copied!
12
0
0

Loading.... (view fulltext now)

Full text

(1)

D E P R I N C I P I I S

C A L C U L I V A R I A T I O N I S D I S S E R T A T I O .

QUAM

VENIA AMPL. FACULT. PHILOS. UPSAL.

^ ' ' / ' , ■ hi ' - r * '■ p. p.

E R U I S A L R O I I S T

A STRONOM . D O C EN S. S T IF . M £L A N D . ET A X E L G U S T A V U S V IR G IN NOB. VISTROGOTnCS. STIP. ORD. EQUESTR.

IN A U D IT . GUSTAV. DIE X X II FEBR. MDCCCXXXVII. H , P. M. S.

P. II.

U P S A L I Æ

(2)

KONUNGENS HÔGT BE TR O D D E MAN

C A BIN ET TS-K A M M A R H ER R EN , G E N E R A L -L I E U T E N A N T E N S T Å T H Å L L A R E N P Å ROSERSBERGS SLOTT

R ID D A R E N OCH COMMENDEUREN AF KONGL. MAJîTS ORDEN R ID D A R E N AF KGL. SVÅRDS-ORDENS S T . KORS 2.A CLASSEN

R ID D A R E N A F KONGL. FR AN SK A H EDER S-LEG ION EN H Ö G VÅ L BO R N E H E R R GREFVE

GUSTAF FREDRIK MÖRNER

SAMT I H Ö G VÅLBORNA f r u g r e f v i n n a n

AUGUSTA MÖRNER

f ö d»

v i r g i n

med djupaste vördn»

(3)

KONUNGENS TROMAN B E R G S-RÅDE T VÄLBO RNE HERR

CARL HEIJKENSKÖLD

SAMT VÄLBORNA EÄU B E R C S -R A D IN N A N

ADELAIDE HEIJKENSKÖLD

föd.»

VIRGIN

i ta ck sa m h et helgadt RGIN.

(4)

PLURIMUM REVERENDO A TQ U E P R Æ C L A RISSIMo DOMINO

A I D R Ë Æ B L I X É A

A D COHORTEM PRÆTORIAM SECUNDAM CONCIONATORI

praeceptori et amico

g ia lissiin a e m e n t i s a f fe c t io n e m testificatu ru s

d. d. A . G. VIRGIN.

(5)

12. Jam v e r o , quum habemus Qy = s Sy - y Sx, fit et­ iam per derivationem: ( ê y f = z ( S y - y S x ) \ (0ÿ)"s s {Sy - y'Sx)'\ sed {Qy)' — Qy', (Q y)" ~ Q y" , &c. U n d e formulas (2) et (

5

) . . . in sequentes permutare licet:

Sy - = Oy - y ' à x ) » S y " ~ [Sy - y'ßx)"i &c. A tq u e similes dat etiam functio z .

1

3

. Sit jam Su variatio completa functionis u, vel variatio ejusdem in .eo casu, quo x , quod in derivando primigenium habeatur variabile, variationem etiam subeat. H abemus itaque in hac hypothesi

W »jr ^ J

) +

+

. . . (

^ fc

>3

02 ÖXS J

Cui aequationi, ope formularum (1 ), (2), (

3

) . . . . numeri undecim i, hanc speciem dare licet:

( 014 _L b“ ' 1 bB ' , 1)74 o f bu , \ ,

U r * v +*•+*» +s* +••••)*

by by

bn ' t u .

+ T Z 6zt z + bs + iT " ôz"t z +

---Facile v er o apparet, coëffîciens, quod variationem Sx multiplicat, nil aliud es s e , nisi primam functiois «, ad x a t primigenium variabile relatæ^ derivatam completam,

(6)

quam u vel — designamus. R e liq u i vero termini confi- dx

ciunt functionis u variationem incompletam vel

9

« (r. form. A ). Ita ut tandem liat:

Su = 0M -}- u Sx ; . . . (C). Similiter etiam invenitur: S ti^ z Qu -|- u" Sx ;

& c. &c. &c.

R x his facile etiam habebitur (v. n. 12)

Su [Su- u' Sx)' i Su z z (Su- M Sx) ; &c.

1

4

. Q uia (

0

#)' =

0

a , est etiam Q u z z f d x Q u : quo ae­ quatio (C) in hanc mutatur:

Su

=

f d x Q u

-J“ «0* • • • • (°)

Faciam us u z z f V d x , ideoque u z z V i obtinebitur S f V d x

= Fife +

f d x W

. . . . (D).

Posito vero u z z f V d x habebitur eadem ratione e x f o r

-mUla

$ f f y d x * = â x f F d x + f f < i x *

6

r . . . . ( E ) .

& C. & C . 6 c c .

1

5

. Si in formula ( ^ ) « in V permutatur; deinde , e r o ponitur g s ï V g = T t , &c et

simili-®B

7

z - ^ - = 2 , &e. illa formula in hanc

t e r t e ' i w '

abit

+ r. v + r

( rfl).

? Z

03

4 - Z,Ô2' “H ^ ,0 2 "

4

4

- * * *

(7)

su n t, in v e n itu r , productum earum derivando; (« « )'= r* 'u

-J- v ' u : unde

u v = (mu)'- u'u . . . ( i )

sim iliter est etiam :

, , , u"'v = ( u " v ) '- u " v \

n v = (m u) - u v } „ , , „ , , „ I / #\

, ,

, v

„(••(<*) et

m u = ( » u ) - m u > - . . ( b )

u v = [uv ) - uv > , „ //V L

u V = («u ) - «U r

E x aequationibus (a) evadit:

u v = (« u )'- (m v j -j- mu". . . , ♦ (a)

et ex aequationibus (b)

nt __ , n v/ / / V i / H\t >" / —\

u v =n (« u) - (m u ) H - (uu ) - mu . . . . (o).

L e x , quam sequuntur bæ formulae, facilis est perspectu; ita ut sin e ulteriori calculo scribere liceat:

«""u = («'"u)'- ( « v / + (« v y - («u'7 + *»"" • .. (4)

e t ceteras.

In his form ulis substituatur Qy pro m; in prima vero

T t pro u, in secunda , in tertia 7*^, et sic in ceteris.

Q uibus rite su b stitu tis, primani lineam aequationis ( A i ) in sequentem facile m utari fo rm am , apparet:

[r-{ry

+

(rf-(Tj"

+ ( rj &c.] +

[(r -

[rj

+

( r j - (r j

" + «ce.) ôÿj +.

[(r-(rj + (r„j-&e....)«/]'+

Kr , „ - ( r J ' + & c ...* • • • )9y"]' +

(8)

Sim ilem speciem , litteris tantum mutatis, secundae et­ iam lineæ aequationis ( A i ) t eodem modo dare licet.

Quum aequationem [ A i) hoc modo pt reparatam cu m differential! dx multiplicemus, dein vero in teg rem u s, ha­ bebitur tandem , addendo V iïx atque S y - y ^ x pro Öy,

- z t x pro Qz, et sic pro ceteris variationibus i n c o m - pletis valores earum completos e numero undecim o, s u b ­ stituendo: [ Z '- ( Z J +

( Z J -

( Z J " + & C . ] . ( * - • ' & ) + \ . r ,r( r j ’+ ( r j - ( r , j " + & c ] . • _ , * * ) +

[*„- ( Z J + ( Z J ' - ( Z j " + &c ]. (ht- *"&)+

[ * > ( O + c r ,j " - ( r „J " 4 A c ] (% " -y '" ^ )+ [

2

,„ - J +

( 2

A c ] ,

(hf-

+ dec. Æc. etc.

4-

v ï x

- f it

+ / « f y y 'M [( r - ( r ) ' + ( ( + ac.)

\ + / ( h

zSx)

((Z

- ( Z )' +

(Z

J"- ( Z J + Ac.) rf*]/ Simili modo transformare æquationem (E ) liaud diiKcile est i / F i x J

i b . In æquatione Qk -+• Æ'Ja; rz: o (n. i o ) loco k' s u b

-bk bk , bk b$ , bfc

slituatur r + r - ÿ + r 2 + r ' ? + T ' 2 + &c -i

b* by bs by bs

exterm inatis dein variationibus ô y, Qz et ceteris, haec ae­ quatio in similem transmutatur s p eciem , quam habet ae­ quatio (B ) : ita ut habeamus

(9)

Q uia vero est (Qk)' z u Qk\ ex quo etiam Q kzzifdxQ k'; h a­ bebim us q uoque

Sk i n Sfk'dx : = k'Sx f dxQk' = o.

Quae aequatio ejusdem plane formae atque aequationis ( D ) similiter etiam in speciem aequationis ( F ) transmutatur.

17. d , B e t F> formulae sunt principales Calculi V a r ia tio n is, quum de uno solo quanto primigenio varia­ bili quaestio sit. Si vero plura primigenia occurrant v a ­ riabilia, h a u d difficile erit eandem persequendo viam ad formulas ei casui adcommodatas pervenire. Q u o d tainen hoc loco o m it t im u s , ne lim ites, quas opellae nostrae pro­ p o su im u s, excedamus.

R e s t a t ig itu r, ut usum formularum earumque adpli- cationem ad problem ata, quae ope Calculi Variationis solvi solent, ostendam us. Q uod summatim tantum persolva­ mus. Pars enim Calculi Variationis practica in om nibus, qui nobis sunt n o ti, libris elementa hujus disciplinæ tra­ ctantibus, omni cura atque diligentia explicata aptisque exemplis adornata nobis Yidetur.

18. In quaestionibus ope Calculi Differentialis tra­ ctandis, n e x u s, q u e m inter se habent variabiles, vel ipsa forma functionis constans esse debet; quippe quum hac conditione adsum ta, omnes illius Calculi regulae atque formulae constructa» sint. Illis vero p rob lem atibus, in

(10)

quibus solvendis hic nexus variationem su bire p o te s t, ad­ hibendus est Calculus Variationis. U t , si V" dalain quan- dam functionem variabilium x et y eorum que differentia - lium vel derivatarum functionum rep ræ sen tet, haec ipsa fu n ctio

V

pro uno eodem que valore

x

, ejusque in teg ra le intra limites semper eosdem valorum x , diversos tarnen valores amplecti potest. Ita ut quaerere l ic e a t , quaenam sit relatio inter y e t x vel qualis sit i] functio ipsius x , u t functio V , vel etiam integrale ejus intra datos l im ite s , majorem aut mitiorem habeat v alorem , quam quem dare possint reliquæ functionis forma;. In geometria integrale f l ^ d x , quum de relatione inter y et x nihil statuitur, pro­

prietatem generalem vel omnibus curvis communem in d i­ cat: et curvam , quae hanc ipsam proprietatem maximum aut minimum reddat, quærere certe possumus.

Problematibus ejusmodi naturae, quae uno nomine / r o - ptrim eirica dicere solent, vulgo Calculus variationis a d h i­

betur. Maxime tamen hic Calculus in scientia Mechanica yalet. Quod hoc loco obiter tantum admonemus.

19. Sit itaque propositum , relationem inter x et y q uæ rere, quæ functionem datam U = z / ( * , # » y \ y • • • • ) maximum aut minimum reddat. Jam igitur concedam us e x ­ sistentiam ejusmodi relationis ; functionem v e r o , quæ illam exprimat variationem subire ponamus. Q u a variatione y i*1 V "h fy* y y + Qy' & c«> U autem in

£7

-f- AZ

7

p er­ mutetur. E o d em plane modo atque in Calculo D ifferen­ tial! de Maximis et Minimis hic etiam demonstratur pars

(11)

încrem enti A £/, quæ primae est dimensionis respectu ad va­ riation es Qy,

9

y \ Qy" &c. h a b ito , nihilo »qualis esse; vel quod idem est, Ô C /rro . S ed ut hoc maximum aut minimum absolutum s it, necesge erunt om n ia atque singula varia­ tio n u m coëflicientia nihilo aequalia. Q uæ aequationes, si in ter se omnes con ven iun t, atque eandem inter x et y rela tio nem constituunt, possibilitatem tnaximi aut minimi absoluti comprobant: aliâs vero hoc maximum aut mininum relativum tantum esse potest.

S i æquatio quædam conditionalis data est, ut F ( x , y , y , y" adhibebitur loco variationis incom plet*

QU variatio com pleta; ita ut in eo casu <$U zz,o: e qua, o p e aequationis aut sub forma B aut F , una quaelibet variationum Jjc, Sy Scc. exterm inetur: si plures sint aequa­ tiones conditionales, plures etiam variationes eliminentur.

20. Si ipsa fnnctio U est formæ f V d x *), adhibebitur formula i ï f F d x z z z o ; in q u a , si nulla æquatio conditiona­ lis data est, facere licet Jïr z r o, quo £y in Qy &c, m u­ tantur. D e reliquo observandum e s t , omnes æqüationis F term in os, qui extra signa integrationis sunt p o s iti, ad limites integralium spectare. Præterea hæc æquatio in­ duas dividetur partes distinctas, utram que nihilo »qualem , alteram terminos e x tra , alteram vero term in o s, qui intra signa integrationis inveniantur, continentem. Q uod supra

*) Dat» functiones differentiales k vel u vel v ~ f ( x ;y , z , d x , d y,

dz, d1x, d2y, d2z, . . . .) in ejusmodi lorinas, quas nos posuimus, fa­

(12)

(n. 1 8 , 19) adnotavim us, ad eum casum , quo plures quam y quanti x functiones variabiles o cc u r ra n t, facile e x ­ tenditur.

Regulae speciales ad diversos casus adcommodatas, atque exempla ad eas illustrandas apta, hoc quidem loco recte atque ordine sequerentur; sed , ut supra dixim us: h o c officium tam est diligenter expletum in libris M a th e­ m aticis, tironibus conscriptis, ut nobis nil fere aliud re­ sta ret, quam ad verba transscribere, sive G a m ie r sive L«acroix sive F r a n co e u r ; id quod prroposito nostro haud convenit. *

References

Related documents

Om det är riktigt att utgångspunkten är att det ändå i huvudsak råder ett mate- riellt samband i fråga om hur lägsta värdets princip ska uppfattas och påverka den

Flickan bör dock inte bjuda till för mycket för det fanns då risk att de uppfattades som självsvåldiga och hade bristande respekt för lärarna och för sina kamrater..

Source code is specific since it is the final level of behaviour and that it has to interface with other source code parts that may not be generated from models.. It may be so that

Cum Nlpna Arabum&gt; Speele, quae non nifi ad Verba£ colores defignantia, pertiqet, Hebraeorum congruun Pihhl ac Pylilal f), Sphse^am autem hujus Speciei ad. Verba alius

sint, jam patet ea, quae in N:o 7 praecedenti de altera curva perimetro sunt allata, in alteram aeque convenirej quae igitur heic repetere non opus est. Solum hoc adjiciatur:. *)

Qua; cum ita sint, primo transformetur aequatio (29), ex methodo Cel. Legendiie*), in aliam cujus variahiies independentes ipsae.

la surface de revolution dont la courbure moyenne en cliaque point est constante. Elle est ainsi conoiie: &#34;Aous cutcndons ici par courbure moyenne d'une surface en. un de ses

recepto m ore Criticismi, ideas Absoluti et Divini (aeterna o m n iu m , quae ”n a tu :à fi­ u n t , ” exemplaria verasque substantias) contemplativo cuivis conamini