3
CALCULI
VARIATIONUM
INTEGRALIUM DUPLICIUM
EXERCITATIONES
quas
VEMA AMPL. FACULT. PHILOS. UPSAL.
p. p.
SMMI1SIL
M&31MSMI
meciianices docens
et
€AROLVS ALFR. THEOD. ÄDELGREN
HOLMIENSI8.
in audit. gustav. die ix apr. mdcccxlii.
H. A. M. S.
P. II. MAG.
(jpsalie
TROMAN, KAMMARHERREN IIOS H. M. DROTTNINGEN
M. M.
UÖGVÅLBORNE HERR FRIHERRE
CARL
JEDWARD
BONDE
SAMT
HÖGVÄLBORNE HERR FRIHERRE
KNUT
PHILIP
BONDE
med högaktning egiiivdt
af
5. Ex allatis jam patet, quo maximum sit vel minimum integrale (leiinitum
(dcnotanlibus, ut solet fieri, p et q prim i ordinis derivalas ipsius z par¬
tiales), satis esse faciendum aequationi
Quarum prior aequatio est derivatarum partialium in genere 2:i or¬
dinis (eademque linearis qua derivatas 2:i ordinis), cujus integrale, rela¬ tionen» continens ipsarum a:, y et z, genus — licet modo indelinito,
quippe quod arbitrarias (in genere duas) contineat functiones —
indica-bit qua'sitae superficies
— Antequam alteram (6) adgi*edimur, hajc fere
observasse juvabit.
A. Limites integralis (5) propositi ex ipsa indicantur projectione
in xvplano perimetri superficiei, i. e. curvaj aut cui'varuin, quarum per
ambitum terminatur superficies qua^sita cylindris xyplano ad normam
ductis. In sequentibus spatium ipsius xyplani, quod bis continetur cy¬
lindris, projcctioncm superficiei appellabimus. Estquc projectionis hujus
perimeter, breviter perimeter projecta, qua» limites indieat integralis (5).
r(.v,i/)=o projectam superficiei perimetrum denolet. Ponaturr=o, resoluta p. r. a i/, duos modo suppeditare valöres Fx et fx, quoruin ille major; atque resoluta p. r. a x duos modo ^y et Jyy quoriim ille
major. F(.v, y) manebit -^o — priori in casu — pro valoribus y inter
Fx et fx, posteriori autem pro valoribus x inter gy et Jy.
In omnibus — ut ex. gr. in\
j*fidydx
seu
J*[
3%)/
dxdy
— ,ubi
prior integratio p. r. å y fieri debet, limites erunt Fx et fx. Fiat
in-tegralio a minori ad majorem. — Reslat id, quod inde provenit,
inte-grari p. r. a x et quidem ab x minima ad maximam earum, quas
con-dp dp
cedat aequatio perimetri T=o. At isla dat —dx+—dy=o seu
(brevi-dy . . X
^
ter) T +r—= 05 ideoque .v maxima et minima dabuntur a rt— o,
cli-minatd inde y ope ipsius r= o.
In omnibus autem, ubi prior integratio p. r. a x fieri debet, limi¬ tes erunt gy et Jy. Fiat integratio a minori ad majorem. — Reslat
id, quod inde provenit, integrari p. r. a y et quidem ab y minori ad
majorem, datis his a V=o eliminatä inde x ope ipsius r—o.
Itaque in integrationibus elementa dx et dy positiva ponentur.
De caetero ponantur limites beic commemorati finita» esse
magnitu-dinis, seu projecta superficiei perimeter curva esse ab omni parte inelnsa.
5. Considerentur jam a?quationis (6) termini
J*ftdxdy
+
j"fidydx
seu
f/{(&*)'
+
dxdy,
breviter
|
dxdy,
et
quidem
primo
f
f
B, dxd,j.
-Est quidem ille =
f
dx[B—B), denotante B valorem ipsius B
im-J F
f F
posita in eo Fx loco y, B imposita fx. — At r negativa est in
evane-f
scendo pro y=Fx (quoniam r o maneret
pro valoribus y inter Fx et
11
est pro y = fx, quoniam T positiva est in evanescendo pro y=zfx. •—
Itaque — exemplo Cel. Ostrogbadsky*) — sumta positiva, erit
n ßr, fp~ —7—^ pro u—Fx, t r(r).
1
J
-Brw»*toy=fx'
ideoquefdx(B-B)
scu
=/^7<iv,
ffD'dx,,,J
complectente integrali novissiino omnia puncta perimetri r=0 projectio-nis superficies
Simili usque modo habebitur •
SfA'dxd,j=.f^-'d^
ideoque erit
jj\A'+
D)dxd'J
=f$F*d»+/%
*»
(7)
complectentibus membri posterioris integralibus omnia puncta perimetri r(x,y) =0. — In Iiis elementa dx et dy nec non yr'* e* VP°"
sitiva sunt exislimanda.
At in unum jam reduci licet ambo haec
integralia et quidem
pluri-bus (si placet) modis. Scilicet in co res versatur ut in iis x et y,
ae-quatione r=o conjunctae, una eademquc variabili ambae exprimantur.—
du dx
Quae autem cumque ea erit, positiva illa elementa —et —-—-
aequa-yfr v i"/
lia sunt. Nain quoniam x et y lieic eae sunt, quibus aequationi T
—o
fiat satis, erit iis T* dx + T/dy
=0, ideoque positiva illa aequalia erunt.
*) In Disscrtatione supcrius commemoratå.
dy
et
dx
Jam quoniam integralia (7) totum complectantar ambitum perime-tri ab omni parle inclusa? T=o, inferamus exeinplo Cel. Poisson — ut in unum reducantur amb.o biec integralia — loco dx et dy elementum
ipsius ambitüs
ds =
Y
dx*
+dy*
$quo il lato poslquam ambo
integralia
in unum fuerint redacta,j idemqucrespeclu ipsius s, inlegratio
debet fieri
inde ab s=o (sumtå originein-tegralis in puncto perimetri quolibet) usque ad s=l (denotante l totam
perimetrum)} quare elementum ds in integrando positivuni erit ponendum. Ttaque positiva illa elementa el =————, atque am¬
bo (7) in unum boc colliguntur
rlAr' +Br
/
T •o Vr'*+r2 i. c.K
VF*+ r3 sen breviterf
Yr"+r;
%drdsin qua jam variabilis ipsa s independens putatur, illiusque differenliale
positivuni. Qua? lieic occurrant z functiones putantur esse ipsarum x et y, ex iequ. (,'») superficiei determinatac; ipsie au(em x et y functiones
ipsius Sy natura; curvae r(x,y)=o convcnienles.
(». Eadem prorsus ralione termini
/
nPdy+
/
<»Q(lx sequationis (6)v(
13
rl
PT'
+ Qr,/ • — : was
•7o
Vr" +r;ideoquc tota aequatio
(6)
in lianc jam redacta estforinam:
f.,
<{
lW«+r/
Vr't
+r/i
observatis quae in fine N:i praecedentis sunt dicta.
Posuimus perspicuitatis ergo aequationem r=o, resolutam
succes-sive p. r. a x et y, binos iis modo suppedilare valöres: seu projectam lianc perimetrum binis modo in punetis secari a rectis ad axes
co-ordinatarum parallclis. Jam vero ex allatis facile est intellectu, si
plu-res suppeditaverit aequatio curvae, quanam via aequationem (6) in
ean-dem formam (8) transformari beeret. Scilieet integrationes, in N:is 4 et S indicafae, tunc successive fieri a primo ad secundum inlersectionis
punctum, a tertio ad quartum, &c. (supposito pari borum numero) po-nerentur.
7. Jam quid, ut aequationi liuie Limitum (8) bat satis, in
praeei-puis aliquot casibus sit laciendum videamus. i:o)
Quoties omnimodo fuerit data perimeter illa projecta r(x9y)=o, ips/1
år=o erit. — Tunc enim omnibus, quac in quaestionem vocantur,
superfi-ciebus projecta illa perimeter communis ponitur: ideoque non modo
coor-dinatis x et y superbeiei quaesitae bt satis aequationi T(.r,y)=o, sed ipsis
quoque x +öx et y+åy alius cujuscumque earum, quae hcic
comparan-tur, aequationi r(x+d.r,y+dy)= oj i.e. Fdx+r^y seu år=o est. llaque ut tunc bal satis aequationi (8), non nisi posteriori illius parli
rl Pr, + Qr/
f
uds. , — 0(ö)
J0
Vr»+r;
satisfaeiendo opus erit. '
A) «Tamque si ipsa perimeter superficiei pcrfectc fuerit data curva et quidem aequationibus
C r(x,ij)
= o,I
\F(x,y,z)= o;J
ipsa etiam co = o erit. — Nam quum omnibus, quae in quaeslionem vo-cantur, superliciebus perimeter illa communis ponatur; aequationibus
{i::}"
salis
non
modo coordinalis
x9y^z
superliciei
qnaesitae, sed
ipsis quoquc x+åx,y+åy, z+åz alius cujuscumque earum, qua; beic
com-parantur, superficierura. Itaque et ör=o est et una
F(x,y,z) =o et F(x+åx,y+dy, z+dz) —o, i. e.
dz—rcåx—y.öy
—o est,
7t et x denotantibus partiales ipsius z derivatas in supcrficie F=o. Itaque co beic (N:o 2) = (n-p) åx+(x-q)åx est,
r'
seu (quoniam år
—o) \n-p (x-(j)]åx,
^4
i. e. = o: nam quoniam perimeter in utraque
su-perfieie (quaesitå atque ipsa F=.o) dueta est; erit in ambilu illius
et dz—pdx+fjdy
et dz=ndx+xdy,
ideoque pdx+ydy=ndx+xdy,
/ xdy T'
i. e. -p=
(q-x)—=(x-<i)-Quae cum ita sint, sequationi illi Limitum (8) per se beic est
sa-tisfactum; atque determinandis functionibus, quas in genere duas secum fert integrale aequationis (i>), arbitrariis
una ex co habetur conditio, ut
per datam curvam perimetruui transeat superficies.
B) Si autem nihil aliud de curva ista perimetro fuerit postulalum, quam ut projectio illius r(x:y)=.o sit, — id quod accidit, dum quaestio
Iii
est proposita inveniendi
superficierum,
cylindro
ad
xyplanum
normali
r(x,y) =o desectarum, eam cui maximum
sit minimumvc
integrale
il-lud (3), datis limitibus ab ipsa jT=o, — quo tunc
sequationi
(9) bat
sa¬tis, perfecte licet indeterminata dz
ideoque
« maneat, patetsatis
esse. . pr + Qry
faciendum ipsi —■==== o, seu in genere ipsi
W*+r/
Pr'+ Qr/ = o, (io)
quae igitur relatio per totum
obtinebit
ambitum
curvae T=o seuipsius
perimetri, atque una cum ipsar(x, y) = o
unam lieic praestabit conditionem determinandis funetionibus quas
dixi-mus arbitrariis.2:o)
(r(x,y) = ol Si ambarum,' quas' modo consideravimus, condiUonum s \
J-lF(x,y,V=oJ
altera sola in problemate fuerit enuntiata, — id quod accidit ex. gr. dum quaestio est proposita
inveniendi superficierum, cylindro ad xypla¬
num inclinato desectarum, eam cui minimum sit integrale illud (3), ipsis quoque limitibus quaerendis a projectione curvae intersectionis —5
tunc öx et dy indefinitis relictis z superficiei ad limitem variari aliter
nequire ponitur, quam quod in superficie F(x,y,z)=0 fieri possit: seu,
tributis ipsis x et y variationibus indefinitis dx et dy, nulla alia
varia-tio ipsi z ibidem contingere posse ponitur dz, quam ut ab islis x +dx, y+dy,z+dz satisfial aequationi F(x4-d.r,y+dy, z+dz)— o, i. e. [quoniam
F(x,1/,z) =o heic est] ab ipsis dx, dy, dz aequationi
dz = ndx + xdy.
Itaque tunc
(o = (n-p) dx
+ (*-</) dy,
/ dx \
7C-J)
dr:
r'
unde aujuatio Limitum (8) heic abit in
s+(„-,)(
j»+0£)
j
dsdr
V o. r"+r*/ seu/
•'dsår±tp±iɱW*zll
= 0. Vr'*+ r • cui ut fiat satis, dr indefinita relicta, erit%+ P(TI-P) + G(*"?) = °> (H )
qua; järn, lina cum ipsa
y,*) = <>,
iinani praestabit conditionem determinationi fiinctionum arbitrariarum.
8, I na in praecedentibus considcratå curva perimetro invenimus, si periecte fuerit data ista duabus equidem (ut solot) sequationibus, ;oqusi¬
tion i lunc Limitum (8) idcntice esse satisfactum, niillamque igilur ab
ca eonditionem determinationi functionum arbitrariarum praestari, cui
qui-dein delcrminationi conditio lina ex eo ipso sit data, quod
per curvam
datam transcat superficies, seil, ut fiat satis duabus curva; aequationibus;
tum quoque, si curva; istius perimetri non nisi alterutra fuerit data
a>-quatio, alterain quadam compensari aequatione, quam conciliat aequatio
ipsa Limitum.
Ilac it»ilur ratione alterutram licebit inveniri condilionom
dotcrmi-nandis arbitrariis, quas in genere duas secum fert integrale sequationis (5),
functionibus. Interdum fit ut altera ex eo concilietur conditio, ut exearit iinaginaria aut infinita ex integrali: interdum — et quidem, ut constal,
17
in casibus quos in Actis Acad. Scient. Paris.*) excellentissime olim
ex-plicavit perill. Laplace, et ad quos (ut infra ostendetur) referri licet
universam problematis superßciei minima; solutionem — ex eo quod data sit p aut q superficiei quaesitae in ambitu perimetri dati. At complelam edere hujus rei tlieoriani baudquaquam (ut facile patet) licebit, certe donec commune aliquod (si fieri umquam potest) contigerit inveniri
ma-joris momenti idioma integraliuni sequationum 2:i ordinis derivatarum
partialium. jXihilominus dum, ut fieri solct, talis fuerit formae integrale aequalionis (3), ut arbitrarias quas continet functiones ex eo determinari
liceat, ut per datas duas curvas transeat superficies5 alteram illam con-ditionem diversis in casibus ex considcratione allerius curvae perimetri
inveniri licebit.
Etenim ponalur integrale propositum (3) ad zonam referri super¬ ficiei quaesitae, duabus interclusam curvis perimetris
j
=«j
etj
r(xiV)
=°
i
quarum projectioncs r(x,y) = o et j(x,y) = 0 tales sint, quales in N:o
6 diximus, illaque huic circumscripta.
— Patet equidem, integrale tunc
omnia elemcnta dxdy areae duabus r=o et j=0 circumscripta;
comple-cli, nec non utrumque integralium (6) differentiam esse integralis, cu¬
jus limites ab altera T=o, atque integralis cujus ab altera j=o sunt
petendi. Ilaque ea, qua; in N:is ö & C de illo sunt allata, in hoc
qunque quadrant; undc posteriori membro aequationis (8) duo ibi
ex-positis similes terinini, ad curvam j=o refercndi, iidemque ab
exposi-tis subtrahendi contingunt. De ca'tero quum a se invicem in genere
non pendeant Iii limites^ patet,
quo huic fiat satis aequationi, ulrique illiiis parti = o positae seorsim esse satisfacienduin. — Qua; cum ita
sint, jam patet ea, quae in N:o 7 praecedenti de altera curva perimetro sunt allata, in alteram aeque convenirej quae igitur heic repetere non opus est. Solum hoc adjiciatur:
*) Hist. de l'Acad. Roy. des Sciences, An. 1773: Recherche» snr le Calc. Int.
aux Diff. part. p. M. de laPlace
, p. 59G seqq.
3:o)
Si9 postulatis in probleraate — ut diximus —~ duabus curvis
peri-inetris, de alteruira n*hil fuisset pronuntiatum; quo tunc parti,
quae hane respicit, aequationis (8) fieret satis, i e. aequationi
o =r-äsl, $(r'åx+rjån) + (t*-påx-qty) (Pr'+ Qry)
Vr'*+r/
seu
(Vr't+r/
Vf+r/
Vrft+r*
\
patet, quoniam åx9dij9 dz perfecte heic indeterminatae manerent, satis esse faciendum in genere tum aequationi pi* jrqtj
—o seu (quoniam i*dx+t dy
=
o) aequationi
Pdy~Qdx = o,->
tum lpsi
g: = O 5J V /
quae igitur tunc inservirent alteram statuendo relationem ambarum fun-ctionum arbitrariarum.
Sufficiant ista in praesenti. Fortasse nos in
praecedentibus
aliquan-tulum lucis attulisse *) videbimur doctrinae, cujus,
quamvis ardui non
pa-rum sit argumenti, peracta
explicatio utilitatem olim erit baud minimam
interpretanda naturae legibus allatura**). Prius tarnen quam
continue-*) Dissimulare hoc loco non possumus, Cel. Poisson
— uti nobis videtur —
praesertim methodo, qua in N:o 26 Dissert. cit. in deduccndis aequationibus Limi-tum fuerit usus, rei baud satis bene consuluisse.
**) ln principio "Additamenti (de CurvisElasticis)" operis supra citati
"Metlio-dus inveniendi lineas curvas &c." perill. Eulehus in banc rem sie fere loquitur: Jain pridem summi
quique Geometrae agnoverunt, Älethodi in boc Libro tradit.v