DE
ROMANIS ANTE HORATIUM
SATIRARUM SCRIPTORIBUS
DISSERTATIO
QUAM
VENIA AMPLISS. FACULT. PHILOS. UPSALIENS.
p. p.
MAG. CAROLUS EMANUEL AURIVILLIUS
LINGTJ. GR/EC. DOC· AD BIBL. ACAO. AMAN. E. O.
ET
CAROLUS AUGUSTUS HAGBERG
HFLiMSVi
SECT. III.
IN AUDIT. GUST. DIE XII DEC, MDCCCXXVII
Η. Α. M. S.
ÜPSALI5:,
'
*
.
-VIRO
IN SACRAM REGIAM MA JESTATEM HAGNAU FIDE!
R. M. REGINAS VIDU^E Α. Η. Α SACRlS SUPREMO
S. S. THEOLOGIE PROFESSORI ECCLESIAR. RASBO ET KIIIL PASTORI
REGII ORDINIS DE STELLA POBARl MEMBRQ
ACADEHIAS SVECANiE OCTODECIM VIRO
S. S. Τ HEOLΟGljE DOCTORI SUMME REVERENDO DOMINO
C. P.
HAGBERG
PARENTI Ο ΡΤI Μ 0
31
Hinc ceb a perfonaruin defignario, vitioforum potius q]uam vitiorurr» ini'ecfatio, mixta
infimorutn
hominum et pirinoipum vituperatio, nullius rei verecundia, iermonisdienique audacia et interdum obiloenitas.
Cratinum,
c/0s· 7?ct€
βγιμοβόξοκτι
7ΐολισσονχ^οισιν ΊωνωνΘυμο^ο6κε7ί
&όωσεν άκοντιςϊΐςοκ Ιοίμβας.referre mihi videtur Poeta, de quo Juvenalis: Enfe velutßricto, qtiolies Lucilius ardcns
Infremttit, ruhet auditor eui frigida mens eß Criminibus tacitaßudant prcecordia culpa. °)
IHaec tarnen coinparatio fpiritum carminis fpedtat et
quo-tdammodo coniilium; arte et venuftate Attica ingenia ILucilium longe fuperarunt. Quid piaeterea Comoediam
iinter et Satiram interfit, accuratius in I'uperioribus ex-plicare conati fumus.
Αr.nis aliquot poft Ennii inortem natus, paucis
poft
matum Ciceronem moritur Lucilius: tum igitur vixit, quum
jprin3e infantiae difficultates eluctata, in cultioris littera-»rurse fpem Romana ingenia fefe erexerant. Qui
Poeta-iru»«i Latinorum primi feruntur, Ennius, Plautus,
Caeci lius,Terentius, Pacuvius, Attius,
Afrani-us, ceterique, jatu ante Lucilium, vel eo vivente,
cele-Ibrabantur, a Graecornm ore ipfi pendentes,quos
presfius
interdum , interdum liberius imitati funt. Philofophorum
fcholae
*) Cfr. Ηorat. Sat. Ι. ίο : Sa'e multo Urbem defricuit. II. it
Pri-irorrs populi arripuit
popuiumque tributim. Perρ. I. Secuit Lu¬
ciliusurbem, Macroh. Saturnal. IIT. 26: Lucilius acer et violer-tus pciita. Vioeas eriam Cic. Er. id Fatr. XII. 16. Gell-XVII. 22.
22
1ae jain innotuerant, ludos inftituerant Rhetores et
Gram-matici; fedGraeci homines Grajcoutebantur fermone. L. enimPlautius primus dicitur, Cicerone puero, Rhe-toricen latine docuisie *). Illornm ftudiis delectabatur qui-dem juventus, et concurfus ad eos fadtus eil, fed homi-nes ipfos, libertinos faspius, fpernebant adeo ut, quod dixit Seneca: turpe eifet docere, quod honeße erat difcere. ldeo autetn maxime has disciplinas in pretio habebant, qnia ad Eloquentiam haud parum conferre videbantur. Illa enim, propter multiplicem in judiciis, in Senatu et
a-pud populum ufum, mature ea ceperat incrementa, ut jam Lucilius Crasfum et Antonium videret, uno Ci¬ cerone dicendi virtute minores. Litterae omnes et disci-plinae ad
faftigium
magno nifu tendebant, nondum tarnenid nadlae erant. Confummatam et definitam aurei aevi
fpeciem nondum
fibi induerant;
asperitas ex primitivarudi fermonis conditione fuperftes, et perturbatio ex prae-cipiti Graecorum
ftudio
orta nondum evanuerant; tarnen vi quadam ingenua et nativa feftivitate hujus temporisfcripta pofteris fe commendarunt.
Jam Π quaeritur, quae fit de Lucilio
judicii
fumma,vix aliquis negabit, eum ingenio fuisfe clarisfimum;
con-tendunt tarnen nonnulli, illam naturae excellentiam ab
ipfo variis mendis deturpatam fuisfe. Fuit ea Lucilii
fors, ut Satirae ejus ftatiin magno exciperentur plaufu,
tum propter ipfarum praeftantiam et generis novitatem, tum quia ea imprimis excitant capiuntque hominum
men-tes, quae temporis, quod adeft, mores et conditionem ingeniofe perftringunt. Nova dein fuccedente aetate, no-
vis-*) Sveton. De claris Rhetor. ex Epißola Ciceronis ad Mr. Titini-um. Quinct. U> 4.
*3
visque fcriptoribus, obfolefcente paullatira lingua, et in· curiofis de antiqua re lectoribus, infrequentius manibus
verfari, ininusque Iaudari cceptns est,donec rarefcentibus exemplaribus, ifte quoque ut alii, qui ante cum icri-pferant, praeter Plauturn et Terentium, penitus evanuit.
Quum ex discerptis mifere, quas habemus, reiiquiis, fti-Itim quidein et formam iermonis, vix autein ingenii
na-turam et carminum argumenta cognofcere liceat; noftra
in bis ex antiquorum maxinie pendent judicia. Sed et hi in diverfa abierunt. Cicero doStirn dicic et
perurba-nutn α), et antiquam laudat et vernaculam feßiuitatem b),
eurnque elegantisßme ludere e) commemorat.
Quin&ili-anus hominem eruditisßmum d) vocat, et licet confiteatur es.
fe, qui eum plus jufto aeftiment, fe tarnen tantum ab
Ho-ratio, quantum ab Ulis disfentire e) adlirmat. Hic enim No-ftri obtrectator eft f), eo gr^vior, quod ipflus libri omnium manibus verlantur, Lucilii longa nadbe premun-;
tur. Duo funt, in quibus prsecipue culpatur, quod
ne-gligentior fnerit in verfibus faciendi.?,et ultra modura
fae-pius Iongus et verbofus; quodque dura verba. imprimis graeca, admiscuerit. Et hocquidem verisfimum esfe etiain nobis iacile liquet, illud ex fragmentis difficile
judica-tur. Videtur infuper Augufti tempore certamen exarfis-fe inter vetuftatis amatores et novos poetas, quare
Ho-ratius in fui defenfionem acriter reprehendit non Noftruui folnm, fed et .alias permultqs, quos apud Qceronem fum-mis
λ) Or. I. 16. b) Ep. ad Att. XVI· 2. c) Orat. III. 43·
ö) Infi. Or. I. 6.
e) Infi:. Or. X. 1. et pergit: nam et truditio in eo mirΛ et Uber'
tas, atque inde acerbitas, et abunde falis. /) Sat. I. 4 et 10.
24
mis laudibns extolli videas gHaec omnia Π perpen-das, fimulque animadvertas, Horatium, ipfum elegantiae
et urbanitatis ftudiosfisfimum, politae et liniatae orationi forfan nimium tribuisfe, neque iniquitatem magnam in illa Lucilii reprehenfione inventes, neque hanc magnope-re cum laudibus, quas eidem Cicero et Quindlilianus
ad-diderunt, pugnare putabis. Nam et Horatius multa in eo vehementer probat, et fe veiligiis ejus inilftere
pro-fitetur A). Sic igitur judicamus, fuisfe Luciiiiim inge-nio acri et feilivo, eredto et audaci animo, fubadla
do-dlrina, remisfiorem fortasfe et negligentiorem in operis
compofitione, in didtione duriorem; quam tarnen culpam n»inuunt et sevi,quo vixit, indoles, et ipfa carminum na¬
tura, quae ad foluti fermonis facilitatem propius accedit.
Quibns deledlatus fuerit übris, quibus ingenium
for-maverit, vix conjiciendo asfequi posfumus. Homeri
mentionem faepius fecisfe invenimus, ut eil illud: Multa homines portenta in Homero verßficata
Monftra putant, qiiorum in primis Polypheniu ducentos Cyclops longa pedes, et porro huic maju hacillum ,
Quam malus navi in corbita maximus ulla a)%
et pluries. Sic et Archilochi:
Metuo, utfieri posfitt egoque ab Archilocho excido b).
Eu-g) Plura,quge perbene fcripfit de hac re Manfo, legas in: ChanaH.
der vomehinß Dicht. Τ. IV. St. 2. p. 431.
h) Sat. I. 10. II. τ.
α) Nonius in Corbita. Ed. Bipont. L. XV. p. 211.
25
Euripidis r), Ifocratisrf) Carneadis«) Polemo¬
nis /), Socratis g") Epicuri h) roultis locis nomi-na reperinntur. Ut ab Horatio culpatus eil, lta ipfe an·
tiqniores poetas carpfisfe videtur; teile Gelliο i): En-nius et fnxta Ccecilius et Terentius, ac fubinde Pacuvius, et
Pa-ctiv'to jcim fene Aerius, clariorque tunc in Poematis eorum ob-trectandis Luciliusjuit. Pertinet huc:
Utrum trißis eontorto aliquo ex Pacuviano exordio k).
Apertum etiam eil» eum in ridiculuin detoriisfe illum
Cae-eilii verfum in Hymnide fabula:
Mihifeχ menfes fatis Junt vitee , feptimum orco fpondeo l),
et pro eo feripsfisfe:
Qiii fex menfes vitam dueunt, orco fpondent feptimum m). An vero ipfe ab his qnaedam mutuatus fuerit, ut certe ab eo recentiores, nefeimus. Horatio diligenter le&um
fuisfe vel ex his paueulis fragmentis conjici poteil; fic
c) Gellius VII. 3. Ed· Bip. L. Incert. p. 241. d) Gell. XVIII. 8- Ed. B. L. V. p. 195.
Ο Lactant. Div. Inft. V. 15. Ed. B. L. I. ρ. ι87·
fy Non. in Transmittere. Ed. B. L. XXVIIT. p. 227.
g) Ex. gr. Non. in Chartum, Ed. B. L. XV7IT. p. 525. Id. in Au-turnare Ed, B. L. XVIII. p. 228. ubi et Artßippus. Id. in Si¬
gnare, Ed. B. L. XXIX. p. 230. Cenforinus de Die natali. c. 3. Ed. B. L. XVI. p. 212. ubi de Euclide Socrnrito.
fc) Non. in Volano, Ed. B. L. XXVIII. p. 227. 1) XVU. 22. Cfr. Horat. Sat. I. 10 v„ 53. k) NoD-in Exordium. Ed. B.
L. XXIX, 234. /) Cic, de Finib. II· 7·
ιβ fie Horatii:
Si diver qui fapiens eß, Etfutor bonus etfolus formojur et eß
rex. convenit Lucilii:
tioudum etiam hcec omnia habebit Formofur, diverß Uber, rex folu' vocetur uj,
et rurfus Horatius:
Mantiea cui lumbor onur uleeret atque eques armor expresßsfe videtur Lucilii:
Mantiea cantheri coftas gravitate premebat o). illud autetn:
Gaufape purpitreo nun/am perterßt. -
-manifefte venit ex Lucilii:
Purpureo terfit tunc latar gaufape tnenfar p). His etiam verficulis:
Olim quee Futper cegroto cauta Leoni
Refpondit referam; quia nie veßigia terrent, Omnia te adverfum fpeffantia, nulla
retrorfnm
fine dubio refpexit Horatius ad fabulam a Lucilio in 1 XXX. enarratam; quam ex tribus apud Nonium
fraj
mentis ita colligere liceat:— Lt
t») Porphyr ad Horat. Sat. I. 3. v/125. Ed. B. L.Incert. p. 17
o) Porphyr, adHorat. Sat. I. 6. v. 106. Ed. B. L. III. p. I91 p) Prifcian. Lib. XV. Ed. B. L. XX. p. *17.
27
Leonem
JEgrotum ae
las/um
—Dedtt&a tuuc voce 'leo: Cur ipfa venire
Non vif huc? — — — —
» '
Quid ßbi vult? quare fit? ut intro verfits et ad te Spectent atque ferant vefligia fe omnia prorfus q), Qai attente utrumque audtorem perlegerit, multa
inve-niet communia in figuris et tranfitionibus fermonts, ut funt illa: Valerifententia dia rj, et fententia dia Catonis, et alia , quse recenlere nimis longum esfet. Videbis etiam
apud Virgilium s), Perfium t) Juvenalem tij,
Martia-lem x) Lueilianorum verfuuai veftigia; fed putidum for-fati eil his minutiis diutius immorarij ad ipfum igitur re-vertamur.
Fragmenta Lucilii primi collegerunt et ediderunt Stephani y), mox auxit, dispofuit, notisque
illuftravit
Francisc. Doufa, Jani fil., cujus editionero
ad noftfa
us-que
Non. in Lasfum, Deduftum, Spe&are Ε. B, L. XXX. p, 234.
r) Porph. in Hör. Sat. I. 6, v. 12. Ed. B. L. Incert. p. 179.
Ex. gr, Serv. ad iEneid. IX.v. 227. Ed. B. L. I. p. j8<5. Mari¬ us Victorinus de Syllabis. Lib. I. Ed. B. L. Incert. ρ. 1ir. Μ aerob. Saturnal. VI. 1. Ed. B. L. XVII. p. 214.
Ο Vet. Glossae Sat. I.'v. 1. Ed. B, L. I. p. 187. Ibid. v. 27*
Ed. B. L. Incert. p. 176. u) Vet. Glosfse Sat. III, v.r43·
Ed. B. L. Incert. p. 175. Ibid. Sat. X. v. 65. Ed. B. L, Incert.
p. 240. x) Epigr. Libr. XI.
28
que tempora repetitam fuisfe invenimus a). Qoare ma· gnopere exoptandum esfet, ut aliquis, omnibus quee pa-rari posfent critica3 artis fubfidiis inftruftu.s, ad Lucilium de novo edendum accederetj nonulla addi, multa rorrigι vel reftius explicari po.sfe non dubifaiMis b). Sed nihil boni in hoc negotio praeftabitur umqnam, nifi prius e mendatiores habeamus Grammaticorum libros, quos fü pina librariorum ofcitantia incredibilem in moduui corru
pic. Non ita paucas funt Satirarum Lnciiianarum re liquiae, Ted foede hceratae et pesfime ut pluriinum habi
tae. A.npliores fervant Lactantius, Cicero, Gel
lius. JVIuIra}, fed quae fingulis plerumqne continentu verficulis vel etiam vocibus pasfim apud Latinae Lingua
fcriprores, imprimis apud Noniuui et Feitum reperi-un·
a) Editio haec tituluni praefert: C. Lucilii Suesfani Auruncani, Sa* tvrographorum principis, Equitis Romani, (qui magnus avunculu:
Migno Pompejo fuir) Satyrarum quae fuperiunt reliquiae, Fram ciscus Jani Eil. Donfa collegit dispofuit et rotas addidit. Luga
Batav. ΐ5ί>7· 4 Novus eidem titulus praefixus: Amft. 1662 4) Prodiit etiam Pataviae 1735. 8- eod. titulo, additur tarnen Ed
II. auftior. Haec Editio recufa eft Lugd. Bat. »743 8· et Cetr forino, ab Havercampio edito,fubjundla. Perfio additur inEdi
tione Bipontina 1785· 8* et P;,rifina I8i2. 8· Exftant et Lt
ciIii fragmenta in Corp. Poetar. Latinor. Genevenfi 1603, i6li 1627, et apud Maittaire II. p/ 149^. Dicitur (Ebert Billiogi
Lex. 12428) Reuvens rovam adornasfe Tecmfionero Fragmet
forum' in: Collect. Litterar". s. conjeft. in Attium &c. L.B. 18* :
Illud autem opus ccuüs lüftrare nobis non contigit. Ufi fun.u Ed. L. B. 1743· fed citavimus fragmenta et Edit. Bipont. 1783·
b) Quosdam, qui obiter id egerunt, ut loca Luciiii illuftrarent, r<
cenfet Ed. Bipontina p. lVI. Addipoteft Semler Lectt. IN7! fcellan. Fase. I. Ncrrimb. 1748, fed is parum prodeft. Jos* Sei ligeri magna pars fuit in editione Doufae, niraiam autem in <
29
uiritur π). At nexum aliquem inter
divulfa
membra,
ut
iinde pateat, quinam ordo fuerit etmateria
Satirarum,
iiticasfum fere quaerimus, et äuget moleiliam, tumquod
imulta, in quibus infigniora illa apud
Laxantium
etCice-ironem fragmenta, Iibri nota carent; tum quod in iis, cquae ex fequioris aetatis auftoribus petuntur, adeo
incer-tta eil illa, ut non folum in diverfis libris, Ted in diverfis
eejusdem operis locis aut codicibus, diversa reperiatur.
Quae de indole et argnmento Satirarum novimus,
haec
fiere funt.
Scripfit Libros Triginta, quorum omnium fragmen¬
ta quaedam reilant, praeter XXI et XXIV b). Illorum X
p>riores et XXX Hexametris confcripti fuere, reliqui Jam-biico metro aut Trochaico. In primo vehementer exagi-tavit Publium Rutilium Lupum c) ut narrat Ser-v ius d). Libro tertio iter defcripfit, quod Roma fecit
C-apuam, et deinde per Puteolos, Salernum, Palinuri ptromontoriuin ad SiciJiam et Messanam e). Quarto
lu-χα·
<0 Quadraginta novem enumerat Doufa Au&ores et Commentatores
ex quibus reliquias collegit.
lb) Citantnr quidem et fupra XXX; ut apud Noniutn XXXVI et
XXXIX, et apud Charisium XLIII, fed haec et quae fint iis
ilmilia, imperitiae librariorum originem debere in dubio non eil.
c) Fuit is Conful cum L. Jul. Caesare A. U. C.
653. Mox plura de
eo dicemus.
cd) Ad. /Fn. X. v. 104: Totu5 hic locus de primo Lucilii transla-tue efl, ubi inducuniur DU habere concilium et agere primo de interitu Lupi cujusdam judicis rei,
poßea fententias dicert.
Ο Porphyr, in Horat. Sat. I. 5: Lucilius libro tertio defcripfit iter Juum, quod Romafecit Capuam et deinde adfretutn usque
Sici-I
3°
xuriam efc gulofos increpuit a). Notius de Orthogra¬
phie agit bj. In Decimo Sexto Collyram atnicam
collau-dasfe videtor c). Puhl, illum Rutilium Luputn, non folum
ut judicem iniquum et fmpiuro in l:mo etXXI&mo, verum
etiam ut gulofqm in IV:to, reprehendit d). Α Quinto Caci¬
lia Metella^ Macedonico, principe in civitate viro non
at>-ftinuit, tefte Horatio e). Mutium quendatn cum Lupo
conjungit Perfius:
Semit Lucilius Urbem Te Lupe et Muti et genuinum fregit in illif. quem volunt esfe Q. Mitcium Scceuolam, confnlarem, L.
Crasß focerum. Et his quidem hujus Scaevola; noraen occurrit /), Ted ita ut nulla reprehenfio inesfe videatur; in·
lien/e. Hunc imita'us Horatius iter fuum ab urbe Roma de/cripßt
Brundußum usque, commemorans ejus itimris incommoda.
α) Vet. Glosfae in Perfium. Sat. III: Hanc Satyram Poeta ex Lucilii libro quarto transtulit, caßigando divitum luxuriös, et
vitia.
b) Ifidorus: Orthographiam, id eß fcripturam reffam contra imperitiam librariorum Lucilius poeta pritnum fcripßt. Τ
e-rent. Scaurus: Lucilius in IX Satirarnm de Orthographie pracipuit, Velius Longus: Lucilius in IX de litteris
di-fputat. c) Vide fupra p.
d) Serv. ad An. X. v. 104.. Probus in Virg. Eclog. VI* Cice¬
ro de Finib. IL 16. Ed. Bip. p. 186, 230, 193.
e) Sat. II. 1: Lcefo dotuere Metello. ΝοιΓrestat nobis versus qul ad
hunc rePerendus videtur, nifi forte apud Non. in Repedare. Ed.
Bip. p. 178·
31
ioducitur autem ludibrio habens T. Albuciüm,cüm quo
inimlcitiae ei erant g). Deridet aurem tum propter
ni-mium Graecitatis ftudium et patrii fermonis faftidium; tum ob multam in verborum collocatione anxietatem. Nec pepercit Poeta Qu. Opimio, qui Ligures Δ. U. C. 599 Conful fubegit:
Quintus Opimiur, ille Jugurthini pater hujus, Et formofus horno ftiit et famofur, utrumque Primo adolefcenr, poßerius dirediu' fefe, hj. Carbo ut impius et perjurus cum Lucio Tubu ione et
Lupo notatur i). Tres fuere Carbones, fratres, omnes improbisfimi kj, quisuam autem eorum ifto Ioco indigite-tur, certo expediri non poteft. Praetor fuit Tubulo A. U. C, 6Ii. pecunias cepit ob res judicandas, accufatus fugit, de exfilio revocatus in carcere venenum bibit IJ. In Publ. Gallonium, Praeconem, acriter invehitur his
verficulis:
Ο
g) Cic. Brut. 26.
fi) Non. in Famofuro. Ed Bip. L. ΧΓ. p. 206. Pasfow in fua
Per-ίΐί editione p. 345 reite quidem Mansonem reprehendit quod in perfona Lupi erraverit, Wielandium fecatus, qui
eum Corne-liurn Lentulum Lupum nominat; fed ipfe erravit in Opimio. Qu, enim Opimium,qui Ligures fubegit, cum L.Opimio, qui Gracchos compefcuit et poftea a Jugurtha fe corrumpi pasfus eft, confudit.
Quintum hunc fpeitat forfan Cicero de Orat. II. 63.
i) Cic. De Nat. Deor. I. 23, Ed. B. L. I. p. 186.
k) Cic. Ep. ad Kami!, IX. 21.
/) Ep. ad Att. XII. 5. IV» £8» Or. proScauro et in eam Afconii Commentarius.
31
Ο Publt, Ο gurges, Galloni: es homo mifer, inquit:
Cenaßi in vita numquatn bene, quam omniα in ifta
Confumir fquilla, atque
acipenfere
cumdecumano
tu).Unde Horatius:
— — Hand ita pridein
Galloni Prceconis erat acipenfere menfa
Infamie ·—
Haec iterum in Publ, Pavum Tuditanum, de quo
ceterurn nihil novimus, conjecit:
PublhC Pavu mihi Tuditanus Qiiceßor Ibera In terra fuit lucifugn* nebulo, id genu fane n).
De Ci. Αfeilο retuiisfe videtur jocoin Scipionis
Africa-ni, quem narrat Cicero in Libro de Oratore fecundo,
cap. LXIV:to, quod colligiraus ex verfibus, qui apud
Gel Ii um ο) exftant:
Scipiadce magno improbus objiciebat AJelitis,
Lußrum, illo cenfore, mainin infelixque fuisfe.
Lucium Cottam, enndem forfan, cujus meminitCicero in Br uto, cap. XXI:ino, dicitque eum ab Africano minore accufatum , a Q. Metello defenfum, abfolutum
fuisfe
etpoftea veteratorem habitum; his tetigit verbis:
LucivC Cotta Jenex, Crasß pater hnjus Panceti, Magnus tricofuit nummarius,folvere nullt
Lentus p).
tri) Cic. De Finib. II. 8. Ed. B. L. IV. p. 193. h) Non. in Nebulones, Ed. B. L. XIV. p. 210.
ο) IV. 17. Ed. Bip. L. XI. p. 207.