METAPHRASIN SVECAN AM.

EXERCITATIONES PHILOLOGIQE

IN

Μ Α T T Η iE I

EVANGELIUM

EJUSQUE

METAPHRASIN SVECAN AM.

QUARUM, partum xrn.

CONSENSU AMPLiSS. ORD. rHILOSOPHICI,

IN ILLUSTR! Λ ΓΗΚΝ/ΚΟ UPSALIENSI,

PRAESIDE

JOHANNE

FL OD ER 0>

Gr;ec. Litt. PROF. Reg. et Ord»

PUBLICE VENTILA NDAM SISTIT Stipendiarius Regius _t

DANIEL NORÉN.

VESTRO- GOTHLS.

IN AUDIT. GUSTAVΙΑΝΟ DIE XXIX APRILIS

anni mdcclxix

HORIS ANTE MER1DIEM SOLITIS.

"

u~

Ρ

SXL Tje9

Litteris JOHAN EDMAN, Reg, Acad» Typogr»

ÅREBORNA OCH

HÖGÅDLA

FRUN,

Fru ANNA THEÉL,

Faun HASSELHUN.

något tillfalle, att betyga en ouphörligen brinnande vördnad e-

»not Eder, GunRiga Fru, af mig blefvo efterfatt; vore jag med fog

en ovärdig flculdenär af Eder godhet. Ett tackfamt hjertasotvungna ut¬

brott ar det lilla intereffe, fom jag, mot Edert flora Capital, kan hem¬

bära* tillftädjen derföre, att deffe blad, fom aldrig utom Eder åtgjärd

i liufet framkommit, må blifva lika få trovärdiga vitnen ^om min ut¬

märkta högagtning for Edert ädelmod, fom de äro frie från ett onö¬

digt och vanhedrande fmicker. Lefve for öfrigt Gunftiga Frun och

hela förnäma familien både längre och fa'llare, än liågonfin i min

tancka och i mina fttckar kan inbegripas! Eder välgång grönfke i tiden, och en obefkrifvelig iallhet fkördes i evigheten! önfkar

ÅREBORNA

och

HÖGÅDLA

FRUNS

Ödmjukafte tjenare

DANIEL NORÉN,

565 Ä

ίί *fc

Ml

x >ί ¥<

X

je£

D.D.

MATTH. V. v. ii.

Muwftol

^7iäv πον)]ξον'$ίίμα

he or av iveiSlrmip χαΒ'

^νμ

ϋμΰε

αν,

•ψΛ^ομενοι, ^ ίιάξωσι ενεχεν ^μμμ tsnran ψ8)

In commate proxime

antegieilo beatos prsedicavit ial-

vator T8S

δεδιωγμενψ 'ένεκεν δικαιοσύνης, & quum idem

verbum etjam heic occurrat,

exiftimat RAPHELIUS a)%

ne eamdem fententiam

bis, idque continua ferme repe-

titione,

inculcavifle

argueretur,

ita utroque in loco po-

fitum verbum hocce^

efle explicandum, ut dicatur r»

διωκειν inv. 10. eile

vi & armis, heic vero lite&judicio

perfequi. Et eft profecto notiilimum, frequentiffime u-

furpari

illud in fignificatu forenfi, ita ut o διωκων fit ac-

cufator, qui

ciiminis aliquem

reum

peragit & ad Judi¬

cium trahit ^, atque o

διωκόμενος vicifTirn iit idem ^{ac 9}

φευγων

δίκην, qui criminis accufatur & reus peragitur.

Neque nos

quidem adverfabimur,fi cui vifum fuerit de-

bere hane notionem

ifthoc in loco retineri: quamvis &

alia oflendi a

quibusdam foleat via, qua ταυτολογίας vi-

tio exfolvaturSacer

Scriptor; fi nimirum dicatur, oratio-

nem ialvatoris

heic fpeciatim converti ad Apoftolos,

quum

in antecedentibus totam, quae confluxerat, tur-

barn adlocutus fit.

Sed etjam fic fequi non incommo-

de te pofie

dixeris fignificatum illum forenfem, atque

hoc modo explicare

verba haecce: Beati eftis, trav om-

δίσωσιν ύμας, quum

coriviciis

vos

adfeeerint, Suethice, när

tnennifkorne

förfinad

a

ederjxd

_Ε

enim

_{e 2}

eit όηιδίζειν

_v"

rm vel

_dum

riva,

λ) Oljerv.

Philol, Xenopb. in, N, T.

sog Matth. V. ^v. ii·

^ ———.■■■■ ,■ '■ -- ι•fta-.rm..,:■ ΐ'·ι. ι—ιiii.wri'tf_~ -■ ■**"

dum nullius addicur accufativus rei, v&j

διωκωσιν,

&

quim perfecuti vos fmrint, ad judicum nempe tribunalia

vos criminum incufatos trahendo, W %mmt πάν πονηξόν

ξημοο Kot& ύμων ψευδόμενοι, c? mentientcs diχerint quid-

v/V /Wz adverfus ^vos, uti recfe redditBEZA, nuila habi-

ta ratione fubftanéivi $μ&, fert enim ioquendi ufuset- jam a profanis fcriptoribus frequentatus, ut verbis, λ£- ytiv, ειπείν ceterisque addatur iubftantivum cognatce ίι·

gnificationis, επος, ξημοο. Sic loquitur HOMERUS fre- quenter;

ΐΐςεφξων τέτληκας ^ειπείν έπος, Irrt ^{νοήσεις} fr)

*Tä rot πξοφξονέως ερίω έπος, &<$ hτιχέντω _c)

Ννι> σε έπος έξεων ποίλιν άγγελος έίμ Αχιληι d) ; Hiice ^. fimilis Ioquendi forma ειπείν πονηρό^ν $μοο χ,ατοο- τινος, nihil eil aliud _quam πονηξόν τι λέγειν, aliquid ^ma-

li & probrofi dicere, iive, ut Au&or Hiftoriae Judithae habet <?), έπιφέξειν tjwπονηξόν ^ξημω, objecto aliquem cri-

mineonerare, Quod fi _ergo antecedenti yerbo JW^vno-

tionem tribuere placuerit foreniera, iecuti eamdem in

fequentibus referamus τό ειπείν πονηξόν ξημοο ad teftium

& judicum iniquitatem, quos non pudeat falfis crimini·

bus onerare innocentes t ut, quum ro όνειδίζειν deiignare

videatur priyatorumconviiia, _agatur heic de injuriis _pu¬

blica in loco a falfis teftibus & iniquis judicibus in mi- feros congerendis, Ut vero ifta explicandi ratio non

inepta videri queat eile, non ideo tarnen nosquidem fvaierimus» ut in SvecanaMetaphrafi ipeciaüor ifla no-

tio T8$tmety exprimatur, quum generalioris

figniffcntio-

nis verbumforfölga, non invito loquendpufu5 etjam huc adcommodari queat.

v. 12.

I) 11.(1,543* c) 11,c. d) 1h Α. 65η* e) Cap.

FIIL ν. fr

Matth» V. ν. 12ο so·?

V. 12,

Xcrigers ygf dyct/kictSfert o\μκΒοε ύμων τϊολυς sv το7ε

égctycis) Duo heic conjunguntur verba, χχΐξβιν & άγοίλ*

facc&aiy _quorum hoc, Ecclefiafticis quam profanis fcri- ptoribus magis frequentatum ^, vividiorem, quam qui-

dem iliud, gaudii fenfum defignat: eftenim laetitia qua- fi geftire & exfukare, _quam ob cauffam LUCAS, dura

in hoc verfatur argumento, f) τω χοοίξεν addit _{σκίξτάν,}

duftametaphora ^a pecudibus, ^quaefaltu laiciviuht; _quo

ienfu ex profanis fcViptoribusARISTOPHANES conjun- git σκίξταν&γελάν. Quovero modoMATTHÄUSheic intenfiflimum gaudium commendaturus dicit, χάνετε

yg) åyc&Jkw&s, eodem dicit JOHANNES g), χαίξοομεν yof άγ<χ?λιωμεΒ·{%, & TOBIAS b), χαίξίΐ&ί ygf ciyocAloc·

σα,ι s7f) τοίς ύιο7ε των ^mccmv, HEUMANNUS utriusque

vocabuli vim non male exprimit: freuet euch und frο-

locket: quum vero fueeum vocabulum nobis quidem

non occurrat, quod refpondeat τω Germanorumfroh*

eken, aut poteftatem r£? Gracorum ccyocAia&ca melius

exprinodt quam quod ηöfter habet, frogda ßg (glädjens

och frogden eder), ilkid repudiandum non videtur; niii quis, quod ^nos tarnen non fvaiérimus, ad imitationen!

verfionisAnglicana? ( Rejoice, and he exceeding glad),

circumlocutione uti voluerit: varer oändeligen, 6fver*

mattan, glade. Atque hoc eft, quod etjam JACOBUS fvadet i ): πάσανχωξχν qyqcroc&Sy ^crotv πεΐξ<χσμο7ε πεξίπε*

στ]τε Ttomlhots. Et Apoftoli ipfi ftrenue poftmoduni &

fideliter funt exfecuti: falfis enim adpetiti criminationl·

bus &verberibus casfi, εττοξευονταχχίξοντεε k ), memorcs

jaromiffi divini, ο μκ&οε ^νμων ιτολύε (ε^ί vel εςκι) εν το7ε

*ξανο7ε> multa, copiofa eft velerit merGes veftra in ccelo.

T? yf

Ε e 3 ατω

f) FI.23- g) Apoc. XIX, η. 6) XIJI.13, i)Op, l, v. 2, k) vid AS. F. _ψ. I) c. F, ^υ. /ο»

2IO Matth. V. ^{v. 12.} 13;

8τω 7άξ

έσωζαν

τ£ς τϊξοφητας

rés

σίξο

υμων) JACO-

BUS A.poitölus eodem

modo fidelibus impiorum ^exper¬

tis inie&ationes proponit Prophetarum

exemplum: ύστό»

$ειγμα ^, inquit,

λάβετε

της

κακοπα$εΙας

της

μακς&ν·

μίας τύς σίξοφητας κ. τ. λ.

Hoc accidiile Prophetis, te-

ftacur etjam IGNATIUS m): 01 Surare/,

inquit,

ττξο*

φηται κοιτά }ητ8ν χξίςον

έζησαν άά

τβτο

/φ) ε$ιωχ$ησαν» Ce°

terum verba ΜΑΤΤΗ^ΕΙ perfpicua funt, nec

ad

ve^

fionem quidquam eft,

quod obiervemus.

v. 13.

Ύμέΐς το

άλας

της γης).

Communis ferme

ο

mnium interpretum iententia eft,

vel Apofloios folos,

vel, ut GROTIUS aliique exiftimant,

univeriam

tur-

bam , conferri cum fale, habita ratione

virtutis,

qua

corpora polleat

confervandi: quemadmodum, inquiunt,

ial putredinem arcet Sc

corruptionem

a

carnibus, ita

vos

decet falutari doeferina veraque fapientise

praeepfis im-

butos, ceteris eile exemplo, Sc ,

quoad fieri poilit,

^er-

rorum labe Sc vitiorum fordibus aliorum liberare

ani-

mos Ή\ Re quidem ipia ab hac

explicandi via

non

recedit ALTMANNUS 0) Ted emphaiin, ^qnae in

hac

Metaphora latet,

altius

& ex

ipfis

natura

receflibus

^re-

petit: dicit autem

ialis nomine

nequaquam

heic deil-

gnari

faiem

communem

Sc culinarem, Ted puriorem Sc

nobiliorem fpeciem ^, qua? hodieque

vocari fvevit ni-

trum. Quum enim hoc ex äere terra

attrahat, lateque

per totam

telluris fuperficiem diffuiiim ad

rerum

omnium

incrementa non parum conferat^

aptiflimum inquit

^es-

fe fymbolura eorum, quibus

commiiTa

erat cura

Evan-

gelii

m) ad Magnefios. 11). Conf

Difp.

qua

fub prafidio

M. R. D. P. AMNELL prodiit Upf. ιηρη.

& inferihitur

το άλας ^το τε καλόν ygf το άναλον.

ο)

Meletem.

Phil.

Torn. Ι. DiiTert. 2. de fale terra.

Matth. V. V. 13. ²¹¹

gelii praedicatione

promovendi incremenfa Ecclefi^, in

terrarum o,be univerfo colligenda;.

Poftquam

ergo ex

Veterum pariter ac recentiorum

fcriptis probavit, ho-

diernum nitrum falis nomine olim notatum

fuiile,

ne- que ab illo diverfum

elfe fic dictum Jalem terrae^ per

iingulas eundo ejus

proprietates & virtutes, oftendit

quid bas inter &

Apoftolicum

munus

intercedens fimi-

lirudinis aniäm dederic falvatori cum illo

comparandi

Apoftulos Ecclefiarque

miniitros. Qua; copiofius dicta

ab illo fint in brevem nos iummam cogemus*

Primo,

inquit,nitrum per totum

fe diffundit

terrarum

orbem,

neqi e in ^regno animali &

vegetabiii quidquam eil, quod

hinc non incrementum habeat; ad eumdem

modurn

ubique fuam vim exercet

verbum Chriftij per totam,

qtiaqua patuit, terram

oportuit Chrifti legatos, propa-

gata Evangelii

do&rina, ad fpiritualem ubertatem &

incrementum perducere homines,

fpifla ignorantiae

ca- ligine preilos bonorumque

fruåuum fteriles. Verbo:

ut fine fale terrae nihil crefcere nihil fruåus

ferre

po- teil, ita fine verbo nullum effc augmentum,

nulla vita

fpiiitualis. Porro,

confervat nitrum

a

putredine multo

melius fale culinari; cujus virtutis

inftar obiervamus in

veiboDei: propinat enim

hoc optimam medelam adver-

fus mundi corruptelarum illecebras pravasque

cupidi-

tates, nec patitur

morbidum

corpus

peccati fqualore

conlumi. Plures fpecialiores rationes

exhibet ALT-

MANNUS, curin iroagine falisterra;

fiftat Chriftus

ver-

bi miniitros, fed qnum illa; ex

prioribus duabus

pen-

deant, illis nunc explanandis non

immorabimur. Sunt

certe qua; de hac re

difputantur admodum ingenioia,

qua; nos tarnen curatms

penfitanda permittimus illis,

qui in natura;

indagandis myfteriis funt ocuiatiores.Si-

ve vero το οόλοος της γης explicetur de

fale culinari, five

nitro, veiftones tarnen quum cetera;,tum

fuecana, nati-

_vam

Matth. V. v. iq.

vam vocum vim exprimentes, emendaerice manu non egere videntur.

Exv Ås re cÅKas μωξχν&ν, , sv rivi <χλι<Β·ησβτοα). In pau- eis Codicibus _pro

μωςανΟ^"

legi μούξχν^η obfervaverunt

Ν. Τ. editores ferme omnes: Verum praeterquam, quod pleneque fide digniftima? membranse recepts le&i ni fuftragantur, confirmatur etjam iila quodammodo ^ex

Marc. IX. _50. 'Exv.Ås ^<χλαε clvccKov yhyrcci, melius enim

το uvccKov refpondet fignificatui verbi μωςeitvt&cu, quam

μ<%ξάινε<&οα. Eft autem μωξος , ftultus, amens, Scμωξοίηε-

&at ftultum ficri: licet vero ut plurimum 'ifta vocabu-

la ufurpentur de hominibus, occurrunt tarnen etjam -

nonnunquam de rebus adhibita, & notant tunc inllpi-

di efle iaporis: hoc ieniu nominantur ^a DIOSCORL

DE ρ ) ξίζαιγευα-χμενωμωξοϊϊ radices guftu infipida;, &ab

HIPPOCRATE planta? εχασαι υγ^ην φνσιν xgf"ψνχξην ygf

μούρην, qua? humidam habent naturam, frigidam & infi- pidam vel fatuam: nam in hoc fignificatu occurrit a-

pud Latinos voxfatuut. Sic dicit Martialis q):

Et fatuam fitmma ceenare Pelorida menfa.

Ubi fatua peloris eft Concha flaccida & infipida. Et a-

lio loco dicit idem Poéta r):

Et fnpiantfatucefabrorum pvandia beta

O quamfapepetet vina piperque coctis,

Sal ergo, interprete SPANHEMIO s), dicitur μωςάνε*

&αι, quando vigorem fuum amittit &corrumpitur, ca- lorem exuit & acrimoniam, nec acore ac fapore infer- vire poteft rebus coniervandis & condiendis. Quum

vero ialeru culinarem non faeile _per fe, ied per artem de-

p ) Vid. Differt, ALTMANNl modo dt, VET- STEN· obferv. in b.L q) L. X,Epigr. 37. r) XIIL E»

pigr. /?. s) Duh, Evang. p. j.

Matth. V. ν. ι».' ₂₁₃ deroum infatuari pofle uieat ALTMANNUSj iatisfibi

firraum argumentum videtur invenitle in hifce verbis,

unde probet inteliigi fa ient pecrar vel nitrum. Simma

argumenci hasc ed : ial culinaris non iua fponte^, fed

artificio chemico multöque labote demum infatuatur;

ar nitrum _{contra, ex} omnium conienfu Chemicorum

ac Phyiicorum, varia ex cau/Ta acrimoniom amittere

h. e fatuum fkri poteft, ergo quum ro oiXccs rrjs yJfa

dicatur heic 'μωξοάνε&αι, pabm eft, non intelligi poile

falem culinarem, Ted nitrum; at his quae opponantur,

non pauca invenerit experientior Chemicus. Ut vero faliite rim fuam ^exuere poteft, ita,dum infatuatus edj

ad priilinarn naturam revocari ^non pofie indicat ialva-

tor verbis his: Iv rlvt dhiSr,\σετοα> fei) re κλα?, quofa*

iietur, h. e. qua ratione amiilam vim & faliendi poten-:

dam reilicuetis. Ita autem exponenda efle verba hasc-

ce docuerit MARCUS ita iententiam hanc efferens:iet*

ro uKocs οίναλον ysvyjTcciy Iv r/v; ctvro (h. e. το dhets γενο*

μενον ccvccKcv} οίξτυσετε; fenfum ergo complures interpre¬

ten non videntur adfecuti: Sic LUTHERUS & HEU- MAGNUS non fatis adeurate reddurt, Vormitfoü man

falzen ? nec SVECUS: ar

tbet

få attJaltet mißer finfål-

ta, hvarmedfkall man tåfalta? Non enim quaerit faiva«

tor, quo eihi condiendi fint, Ted qua ratione fatuo fa¬

ll reflitui poffit acrimonia & falfedo. Propius ad veri-

eatem accål t CLERICUS ita Gallice reddens verba nc-

ftra,avec quoi le Jalera t' on, a quo non diflentitAnglus, if the falt have loft bis favour Wber^e witb fhall it befal-

ted ? Apertiüs loquitur Recentior Ν. T. Metaphaifcs:

if the falt become infpid, bov fball it recover its Javour ?

a horum imitationem ita dicas Suethke: om faltet mi¬

ßer fin

falta, hvarmed [kaü det filtas? vel, huru fkcM det

återfå jm Jalta , (flyreka, kraft, ?

'EksJev Ισχύει ^{tri ειμή}

βλφηναι

^εζω Kgf

Μταπατε7<&αι

ν-

Ff 7S0

£14

Matth. V.

v\ 13.

5no των άν&ζωτίων), LUCAS t)

particulatim dicit,sre

eis

yrjv 8T6 ειε κοττξίαν

ευSerov

s<zivy

hoc forte ienfa: ial fa~

tuum ne illana

quidem virtutem retinet quam habet nu-

da'terra, fed ^aa omnia generanda

prorfus eil inepcum,

neqne agns

flercorandis iniervit"; hoc eil, hs «iev Ισχυες

nihil producendi

viribus polkt,

ea

enim eil genuina oo-

tio τδΙσχυειν, ab Ισχυε,robur,

vis Sc potentia, deducendi«.

Qjum vero nulluni

amplius ufum prüftet hominibus,

abje^lifliniae inilar rei,

ejiciendum eil pedibusque

eon-

culcandum, quod indicat

falvator verbis fequentibus,

duobus uius vocabulis, /3λ»7.9-tfvcti εζω y&j

καταττατε^θ#/,

qua? St. a

profanis

nonnuquarn

& eccleliaflicis icriptori-

bus ufurpantur, dum

fermo eil de hominibus iummam

ignominiam

indignamque

^mortem

paffis, aut de rebus,

qua?

contemtiilima? funt

atque

ab omni hominum ufu

removenda?- Sic dicit PLUTARCHUS u)\ΥΙομπηιοεΜχ-

yvos εν ξήμηΣτξοίβωνοε 'ην

υ/ο?,'#

τον νεκξον

^ωμοίιων $ημοε ύπο

μίσχε εξεβοολε tyij κχτεποότησε^,

Sc PHILONI

^ac

STRA-

BONF κοπριώνεκβλητότεςον

vocatur,quod abominandum

maxirne eil, viliifimum Sc

contemtiifimurn. Simili lo·

quendi forma

efFert

LUCAS v)

vaticinium falvatoris

de cxcidio Hierofolym# Sc abje£liflima

Juda?orum for¬

tet nay Ίε(>ί>σχλημ s<?xt πχτ8μένη vno

ε$νων

χχξ(

πλήξω*

&ωσι _κχίξοι iS-νων. Quin etiam

qui Chriili meritumfper-

nunf Sc conipuunt dicuntur ab Apoilolo ^χ ) Μταπκτεΐν

τον ύιον Τ8 Θεχ. Nihil ergohisverbis

aliud iodicatum

vo-

luit falvator, nifl pro re viiiilima maximeque

adfper-

nanda hibendum eile ^το χλχε οίνχλον, atque

adeo etiam

illos ecclefue Dolores, quos in imagine

inlulfi falis

co- gnofcendos fiflit. C^terum

quod ad fvecanam Meta-

phrafin attinet,

fatis

illa, noftra

quidem fententia, feli-

eiter exprimit vim hujus iententiae.

v. 14.

r " ' ■ II1■n» — 1 . II - ■■■■■■ ι ■I· · IM —

t) X\V 3j. u) de Ulis, qui fero a

Xuminc puniun-

tur. v) XXL 2q, Xj Ebr.X. 2p,

Matth, V. V. i_4.

v. 14.

χΤμε7's he το φως ^τ8 κόσμ8). Nullius non gentis fcri-

f)toribus

^{uci &} micantibus Coeli

familiäre ed, prajclaros

flammis: fic,

homines

ut ea nunc

comparare

filßn-

t;.o prjetervehar, quae,

ad hane illudrandam

rem, ex

profanorum

pluteis peti poflent, vocat

Chriftus ie

i- pfum φως T8κότμ8 j), quod in mundum venilTet,

ut,di*

feuffis illis tenebris, qua; facris myderiis obdudae fue-

rant, claram accenderet coeleftis verkatis lucem, viaro-

que odenderct,qua ad verar

poikflionem felicitatis

per-

veniretur. Quin etiam veri Chridi diiciouii hoc eo-, dem titulo decorantur nonnunquam, quod pietatis vir.

tutumque omnium exemplum eile debeant ceteris. Sic

jubentur Philippenfes, veram amplexi fidem, imer cor-

r pti vitia ieculi,

rediam

iervare mentem, &

φα,ίνε&οα

ώς φωςηςες εν

κόο-μω

%\ Nihil ergo,

quod

^a Verität«

abludat, datuiile videntur illi, qui etjam hxc Chridi

verba referenda eile dicunt, non ad Apodolos tantum fed ad ^ceteram quoque turbam, quae ex Chrifti ore pe- pendit. Sed fic tarnen, quo illudriori in

Ioco colloca-

ti erant Dei legatiidi, eo etjam illos oportuit lucuien«

tiora dare pietatis documenta, quar ilbi ad imitationem

proponerent alii, atque in

id omni dudio incumbere3

Uteilent φως κόσμα.

'Ου åvvuTdt 7ΐόλις κξυβηνοίΐ επάνω οξαε κείμενη) Moris

olim f ide urbes condere in montibus docet DIONY¬

SIUS HAL. a): ^ωκεσε, inquit, ffc. Oenotrus) πόλειε μΜξάς κ&φ^{συνεπείς} επ) το7ς οξεσιν ωσπεξ 'ηντοις ττοίλοάοις Τξό-

πος οικητεως συνη^ης. Heic vero urbs in excelfo poflta, emmbusque confpicua, adagii indar adeommodatur ad»

defignandos illos, qui in fublimi Ioco & mundi luce verßntur; ^nonhi magis, quam exedia urbs, fe homb»

Ff 2 nuni

y 1 Job. FUL 22, IX j*. % ) Phil,IL ^/5, a )

Ant>

Rom. L. /. c. 12.

2ΐζ Matth. V. v. 14.

num confpeflui fubducere poihmt. Alia, inquit SE-

NECA b) ad Neronem, conditio efl eorum, qui in turbay

quam non exceäunt, latent.

Veftra ditt

^a,

faciaque

^v.umor

excipit: of ideo nuUis magis cavendum

efl

y qualem

famam

habeant\ qualemcunque meruerint, permagnam ba-

hituviJunt. Et pa'jlo poft, Tibi non magis, quam fclir

lateve contingit:mnlta contra Te lux efl\ omnium in iftam

conderji oculifunt Hoc ^argumento uius Cyrus apud

XENOPHONTEM ad prseclara quaevis feflanda horta-

tur iiiios: «κ εν τν.ότει, inquit, ύμα,ε ⁰¹ ©sot αποχ,ξυπτονται, αλλ' εμφανή ττασιν άναγκη είναι τα υμετεςα eqya. Et ge- neratim in eamdem fententiaro ita diiferit DIODORUS

flculus C )*, b των ετίίϊημ.Β τυχ^ς μεταλαβόντων βιοε τίεξίοτττοδ

ων οιά τψ εΊΐιφάνειαν εν ποίσιν abwarst κξόπτειν τήν ^mav d~

yvotxv. Atque hoc eil, cujus, in imagine oppidi in e*

dito loco collocati, fuos diicipulos admonere vuit fa)vä¬

tor; quafi dicat: non humilis perfona vobis impofita efl·,

eam tüeamini: fcitote non latere vos in teneoris, ne- quevitam veflram pofle abditam eile, ied in luce mun¬

di, in oculis atque auribus omnium gentium eile pofl-

tam.Steens Metaphraftes accurate fatis reddit verba

hcccce: icke kan den Staden( enflad ), döljas (vara jorborgad) fom

liggerpå ett berg.

Μcvä» Τύρ ©εω Ac£a

<%>Ψ

jSSfe.

<W

åkOtß

b) de dementia h c. #.