De forma imperii apud Graecos antiquissima, dissertatio cujus partem priorem venia ampl. facult. philos. Ups. p. p. mag. Carolus Olaus Björling ... et Robertus Julius Ström Gestricio-Helsingi. In audit. Gustaviano die XI Martii MDCCCXL. h. a. m. s

DE FORMA IMPERII APUD GRAECOS

ANTI-QUISSIMA,

dissertatio

cujus partem priorei

venia ampl. facult. philos. ups.

p. p.

nag. CAROLUS OLAUS

BJÖRLING

S. S. Theol. Lic., ud Gymnas. Geval. Adj.

et

ROBERTUS JULIUS STRÖM

Gcstricio-Helsingi.

in audit. gustaviano die xi marth mdcccxl.

h. a. m. s.

U P s A L I A E

YPOGRAPHI-De

Huldaste

Föräldrar

egnade

af

DE FORMA IMPERII APUD GRAECOS

ANTI-QUISSIMA.

Introductio»

Quum

rerum _{gestarum scriptori magni sit momenti}

ingenia gentium hominumque, quorum fata describuntur, recte

per-cipere, ne res speciem falsam praebeant atque nexu, quem

revera _{habuerint, neglecto}

perperam proponantur, maxime

saue interest, _{ut ornnia indagemus,}

quae momentum _aliquod

habuerint ad _{ingenia populorum}

recte declaranda. Quum

vero mores et instituta _indolem,

quae cuique genti sit

pro-pria, luculentissime ostendant, ea adcurate _cognoscere

liisto-riarum _{scriptori eo est utilius,}

quo longius populi _atque gen¬ tes, quarum fata enarrantur, ab aetate _{ejus absint. Quod}

cum in omiies _{conveniat, ad Graecos tarnen}

imprimis perti-net. _{Apud eos eniin}

privata cum _publicis tarn arcte con-juncta fuerunt, ut quae ab eis acta memoriae traduntur re¬

cte acstimare non _{possimus, nisi rerum}

publicarum apud eo* conditionem _{prius intellexerimus. Haec caussa fuit,}

cur hy-pomnemata quaedam de statu rerum _publicarum

antiquissi-mo _{apud Graccos}

conscripserimus, felices nos _{praedicaturi,} cum ex tanto _{temporis intervallo, obscura omnia}

etvix

dig-lioscenda cernantur, si operae pretium nos fecisse liarum re¬

rum _{periti judicent.}

Kern nobis _{propositam tractantes Homerum secuti}

su-nms_{auctorem, quamobrem,}

priusquam ipsam materiam

aggre-dimur, de fide Homero tribuenda _{aliquid disserendum}

pu-2

tamus. Partim interest, utrum unus an plures carmina

Hö-meri _{composuerint, si modo unum omnia spirant animum,} quod quidem neminem negatnrum putamus.

Errata

mulla et _{geographica-et historica aperte}

_{quidem indicant,}

Ilome-xum _(sive plures si_{ve unus} sub _eo deliteant auetorcs) ipsa»

aetate, _{cujus historiam scripserit, non}

_vixisse;

_{sie Corinthum}

nominat, quae tarnen heroica aetate aliud gessit nomenl), et _{Spartam memorat, Amyclae licet sedes fuerint imperii} veterum Achaeoruin_{2): mythicus praeterea sermonis}

chara-cter aetatem _{juniorem demonstrat. Sed inconsiderate atque}

temere faceremus, si _{propterea statum civilem, qualem in}

Homero invenimus vel iusu _{quodam ingenii fictuin vel}

ae-tati solummodo _{juniori convciiientem judicaremus. Certe}

quidem per se patet, Homerum, tamquam suae

gentis

hörni-lies, tam areto cum civitate, in qua vixit, consociatum fuisse

vinculo, ut formam imperii ab ea, quae sua aetate vigebat, plane diversam non rite percipere nedum

carminibus

inse-xere _{posset. Summa rei igitur in eo} vertitur, _liuirv

Ilome-rus tam _{lange ab aetate heroica absit, ut ab ea plane}

ali-enus factus esset, et _{priscam majoruni conditionem nec recte}

intelligere nec commemorare potuisset. Quod quidem negare nos _{cogit et} ingenium Homero proprium, _{et status rerum,}

quem memoriae prodidit; ex utraque re liempe patet,

Grae-cos in _{vigore quasi ineuntis} adolescentiae etiarn _tum vixisse»

et multa ex statu hominum _{prisco atque, ut ila dicam,} pue-rili retinuisse. Quum vero liaec vita »juvenilis ardoreque ad¬

olescentiae _{plenaex ipsa rerum natura character atque ingeni¬}

um sit etiam aetatis heroicae, _quae infantiam generis humani

proxime secuta est, pro eerto atque indubitato ponimus,

Ho-l) Vellejus Paterculus. 1,3. a) Geschichten Hellen. Slämmeu und

Städte von D. K. O. Muller. Erster Band. Breslau, 1820. Pag. 3_ig.

Hellen. Alterthumskunde von dem Gesichtspunkte des Staats von Wilb» Wachsmuth. Erst. Tlieil. Halle, 1826. Pag. 3o3.

3

merum ab hac aetate, non tam remotum fuis3e, ut de for¬

ma regiminis _avorum

sententiam

_perversam

liaberet.

Home-rum vero formam imperii, _{a se} descriptam, libertate

poeti-ca non finxisse vel ex eo patet, quod hominem Graecum nec

sua ipsius _nec

alioruin

voluntas

ad hane fictionem compellere

potuisset. Ita

enim

Graeci toti

cives

erant, ut se

quisque

a

civitate divulsum et extra eam quasi positum vix animo fin¬ gere posset,

nedum

novam

plane

et

sibi

non

visarn

commi-nisci _rempublicam.

_Haec

_etiam

_prohibent,

_quominus

tradi-■tiones _{quasdam, cum statu rerum}

_praesenti

_non

consentien-tes, a Homeio reeeptas esse admittamus. Quae omnia no-biscum _{reputantes non possumus non}

_{in Homero}

_auetore

acquiescere; is

igitur

nobis dux

erit, viam

ingredientibus

ad breve _{liocce opus perliciendum.}

De _{forma regiminis}

_{apud Graecos aniiquissima.}

Variae et inter se diversae fuerunt sententiae de rebus

Graecorum _{pubiicis. Alii nempe summum imperium}

tribue-runt _{populo, in concionibus omnia}

_decernente,

_{quare etiam}

formam _{regiminis antiquam Democratiam vocarunt 1).}

_Alii

rursus duces _{regesque, tanquam} filios Deorum _summa

po-testate solos usos esse, populum _vero in concionibus nihil

valuisse, decretis regum submisse obtemperantem, arbitrati sunt, quare etiam formam

regiminis

Monarchiam

appella-runt_{2). Inter se dissidentes}

niulta

_{tarnen in historia aetatis} antiquissimae documenta invencrunt, quae senten

tias

diver-sas firmare visa sint. Sed neutros horum veram fovere opi¬ nionen! brevi hac adumbratiöne ostendemus, simul

ostenden-i) Darstellung der griechischen Staatsverfassungen von Fr. Wilh.

Tittman. _{Leipzig, 182a. Pag. 69. 2) Hellenische Alterthumskunde von} Wilh. Wachsmulh. Lister Theil. Pag. 87 etc. item Müller. Erster

6

minantur _{ii). eosque pristinis temporibus Atlienas 12), ét} Arcadiam incoluisse_{13). Quum igitur loca permulta et in}

Ilellade et in _{Peloponneso habitarent, nee, teste Iierodoto,} sedes facile mntarent _{14), eos ex antiquissimis temporibus} in Graecia domicilia firma liabuisse _{patet Cum ex boc,}

tum ex inventis, agriculturam spectantibus, _{quae illis}

tri-buuntur _{15), constat, Pelasgos mitem fuisse et pacificam}

gen-tem. Eos vero a cultura minime fuisse alienos ex eo

con-jicere possumus, quod scribendi artemaliasque callerent 16).

Barbari _{ferique igitur minime fuerunt, et Homerus laudem} humanitati _{atque culturae debitam illis tribuit, eos dHoi>}

vo-cans _{17). Gradus culturae, quem} Pelasgos _{assecutos esse} in-venimus, statum illum rudem, _{qui inter familias separatim}

viventes _{viguerat, eorum nullo modo fuisse postulare nos} co-git. Quum vero divisis in gentes, quam Homerus memorat,

qui Nestorem ad Agamemnonem sie verba facientem inducit:

"Kolv' _{uvdgav xaza qpula, xard (figijtgas, 'dyufiefirov"} "

&S _qpgijrgrj tpgqvgqqpw ctgijyy, yvÅu ds yvloig" 18),

ii) Herod. Vir, g4. 12) Herod. VIII, 44. i3) Herod. 1, i46. Mut¬

ier Erst. Band. _Pag. 127. i4) Herod. t, 56. *) Opiniones de origine

Pelosgorum diversae fuerunt. Alii, inter quos celeberrimi sunt Miiller et Wachsmuth, _{Pelasgos avtochlhonas} fuisse dixerunt (Miiller. Erst.

Land. _{Pag. 128. Waclisinutli. Erst. TheiL Pag. 26 etc.)et nomen eorum}

a _{planitie, quamveteresargosvocaverunt, deauxerunt (Miiller. Erst. Band.}

Pag. 125. Wachsmuth. Erst. Theil. Pag. 28). Alii, inter quos Manner-tumnominamus, Pelagos fuisse advenas, qui peregririis ex oris ad

Grae-ciam _{venerunt,arbitrati} sunt _{(Geographie des} nördl. Griechenlandes,des

Pelop. etc. von Konr. Mannert. Leipzig, 1822. Pag. 23, 4ig, 420, 621). quare etiam caussatn nominis in ciconia (trt?.*fyöv) invenerunt (Mannert

Pag. 24, 422, 621). Quainquam de hac re loqui non huc pertineat,

argumenta illorum gravissima tamen dicere non dubitamus. i5)Waclis-muth. Erst. TI. _{Pag. 28. Miiller Erst. B. Pag. 126. 16) Wachsmuth.} Theil. _{Pag. 2g. Mannert. Pag, 2g. 17) II. X, 429. Od. XIX, 177. 18)}

7

ex _{antiquissimis temporibus originem suam ducat, et hand}

dubie residuum _{quoddam sit Pelasgicum 19), formam} regi-niinis pag. V. descriptam Pelasgis esse tribuendam merito

postulamus. De ceteris genlibus ante Hellenas tarn incerta et pauca narrantur, ut nihil certum atque definitum de statu eorum _{publico scire possimus, Thucydides quidarn memorat,}

Cares in oris _{insulisque maris Aegaei habitasse piraticam}

exercentes _{20), Herodotus eos ut catervas vagas et bellicosas,} qui cristas galearum signaque scutorum invenerunt, depiti¬

git 21), et Homerus eos vocat ßuQßuQocpwrovs22); Leleges etiam.

in Laconia et Messenia habitasse memorantur _{23); sed quae}

de Iiis _{aliisque gentibus narrantur nullam aliam nostrae rei}

praebent utilitatem, quamquod doceant, multas earum plurcs

populos vel gentes, inter se moribus et consuetudine similes, compiexos I'uisse24), Pelagos igitur, qui hocin respectu cum iis _{comparantur 25), etiam nomen pluribus populis commune}

praebuisse. Religio sine dubio fuit vinculum arctissimum,

populos bos Pelasgicos conjungens, quod aedes pristina Jouis Pelasgici in Epiro abunde testatur 26).

Ex hoc statu _{Pelasgorum publico, a nobis breviter de—} scripto, forma regiminis apud Graecos antiqua originem suam

duxit, _{quod quidem in aetate lieroica, quae hunc statum}

proxime secuta est, documenta multa aperlenobis indicabunt.

De aetate Graecorum lieroica.

Hellcnas _{gentem fuisse cultu animi praeditamnemoqui¬} dem _{negabit, sed eos hoc respectu Pelasgis, ut barbaris, mi—}

19) II. II, 84o. 20I _{Tliucydides I, 8. ar) Herodotus I, 171. aa)}

II. _{11, 867. Vide etiatn Wacbsmuth. Erst. Thiel. Pag.}

29etc. a3) NJan-nert. _{Pag. 19 etc. Waclimuth. Erst. Theil. Pag.}

29 etc. 24) Wachmuth.

Erst. Theil. _{Pag. 3a. a5) 11. X, 4ag. 26) 11. XVI, a33. Müller. Zweite}

8

liime _{oppositos fuisse jampridem}

_{demonstravimus.}

_Conversio

rerum a Hellenibus facta non destructio _{quaedam violenta} fuit, qua pejora in meliora subito mutata essent, sed potius

immutatio ordinis _{Pelasgorum veteris, naturae} rerum conve-liienter facta. Sic status novus pristinae _rerum conditioni

non solum non _oppositus fuit _atque inimicus, sed potius _ex

liac _{prodiit, quum homines status hujus melioris capaces} fue-rint. De _{origine Hellenum varie disputa}tum est. Yetus

fa-bula narrat, Deucalionem a Parnasso cum _{agminibus suis} irruptione in Thessaliam facta Pelasgos

profligasse

vel

domu-isse, et Hellena filium suum _gentis

Hellenicae

_auctorem fu¬

isse _{27). Sed quum Homerus liaec omnia silenlio praetereat,}

nee nomine Hellenum, ut generali omnibusque communi,

usus sit, caussa exinde nobis exstitit credendi, liaec omnia

eo fme ficta fuisse, ut _{originem Hellenum quam}

celeberri-mam faoerent. Multi Hellenas primam Graecorum fuisse

gen-tem _{putant, quae fera inhumanaque in sylvis vivens a} Pe-lasgis ad venis subacta fuerit, et victores suos postea pertaesa

et cultura _{jamjam superans eos vi et armis sua vice cito}

subegerit28). Originem vero sententiae parum probabilis,

quae Pelasgos et Hellenas tanquam diversos omnino sibi invicem _{apponit, apud Herodotum quidem in venimus, quem} Mannertus etiam secutus est auctorem_{29). Hellenas autem}

gentem fuisse in Graecia primitivam assumere nos vetat Ho¬

merus, qui illis _tantam auctoritatem minime tribuit, quan-tam _{autochthonibus, qui superstites vigebant, haud dubie}

tribuisset. Hellenos _{Pelasgis originem suam debere et ex}

illis _{prodiisse vel ipsum nomen eorum declarat, quod ex} 'EXXa derivari _{putamus, quae sedes fuit Jovis Pelasgici sacra} in _{Epiro 30). Hinc tractus circa templum 'EXXoniij}

nomina-tus est; hinc etiam regio quaedam in Thessalia Hellas voca-27) Thucydides I, m. 28) Mannest. Pag. 7—14, 22—25. ag)