petro TR1NUM

(1)

D. D.

DilTertatio Academica,

TR1NUM

IN

PERFECTO ÜRATORE

PERFECTUM,

SIST ENS,

Quam

^,

Confenfu Ampli[f, FacitIt. Pbilofopbica*,

Praciidc

Viro Celeberrimo,

Mm. petro ekerman,

Eloqu, Profefl*. Reg. &: Ord.

Public(e Cenfutce Sitbmittit Stipendianus Regius,

SAMUEL TVIGIUS.

Oftrogo'tbtis.

In Aud. Carol. Maj. Die XVI. Julii

Anni MDCCLXX.

Η. A. M. S.

UPSALIAE,

Apod Joh» Esmah, Reg. Acad. Ty*ogr.

(2)

V1R0 Admodum Reverendoatque

DOMINO

PETRO ^.1

Paftoii in Rogslofa & Våfyerfanda Longe Meritißimo,

Patruo, ob bcneficia vere Paterna ^>

Sumir.a pietate fufpiciendo.

Nec non,

Admodiim Reverendo atque Clarißimo,

DOMINO MAGISTRO

OLAVO WONG

Comminiftro Civitatis Noikopenfis Vigilantißtmo,

Avunculo, omni.animi veneratione

colendo,

Lev ide riß hoc munußutvm

conßcratum voluit, debuit

»

Samuel WjgiuSp

(3)

/. Ν. J.

I. ^jnti pulcrum eil, qua vis in arte ex·

ceüere, mirura certe non vide*

bitur jhoinines, ipfius natura? vi Nhl flirriulo quafi incitatos, gloria? ho*

gjM! norisque defuferio flagrare ad fum*

ébj _mumque perfeclionis gradum, a- rnni ope atque opera, enitL Et*

enim, ab optimo Creatore maxinqoque, probe novit qui-

iibet certa Tibi iniun&a officia, iuurn _nempe flatum, quo demura fierx poffit pa&o, reddituro meliorem felicio- remque, Qualem igitur cunque foveant mortales, de fua perfeciione, fen fum, genuinumne, an falfum; ineft

tarnen ioilicita Ulis profeviuurn cum, ita quidem, ^ut,

hos cum fecerint, iingulari non poifmt ^non adfici laxi*

tia. At, quo minus ciiivis, fua in actione, deftinatum

velüti felicitatis _cuimen attinuere lieuerit, varia fhnt, qute vetem ac remoram obiiciant impedimenta. Quod

ii verum eil iilud triHffirnum: Omne trinum perfe&um,

certe ad polimlum habitum, tria requiri videntur prrilli-

ma maximeque neeeilärra ^, φυσιν puta, μοί&ησιν & äa*?}-

<πν, utpote pra?cipua cqnfHtuiura, cujus demum _cunque

A arcis

(4)

β ) ⁱ ( φ

artis & feiende parand» adminicala. Perfapienter hxc

tria ar£lo conjungit vineuk? Plutarchus de Educatione

42. ad virtutem & omne> artes atque difeiplinas venflfi-

me monens, coneurrere debere _φυσΐν\ K0ycv,n&f s§cs.

Καλω ås

y

addic,. ^Åoyov ^μεν ^την μά^ησιν ^, &9'ος de ^την οίσκη·

civ. 'Ε tet όέ oci μεν dqyoit της φύσεως, ett åt~ πξοκοτί&Ι της μαθήσεως, οίι ås-χξησεις ^της μελέτης' ett '& άκξοτητες πάντων, κ.

τ. λ. Ncque aliter Ariiloteles apud Diogenem Laért. Lib.

V, C. 18. τξίων έφη åslv παιύέιοί, φύσεως, μαθήσεως ^, ασκή¬

σεως. Quid multa? eciam pereleganti iimilitudine hxc

tria commendac Heineccius Fundam. Stili -eukioris p.-

11. φυσιν ^y dicens, velut fundam, μάϋησιν, ierncn, ασκη-

civ veluti reiiquum eile eultum. Trinum iilud decus,

ubi Eloqucntise artisque oratori» ornaverit magiilrum>

omnibus numeris perfeulus confummatusque vere cen- iebitur, ita quidem, ut, ii vei unico klo deftitnatur praefidio, manca mihi videatur ae mutila dignitas ipfius

atque pradlantia, i. ^e. nulla, Dignus eil, qui audiatur

jpiemet Tuilius, pro Archia Poéta caufam perorando,

in quadlione forenfi, magni tum ponderis, & quidem

flattm ab initio: Si quid eil in me ingenii, Judices, quod

"featio, quam (it exiguum, aut fl qua exercitatio dicen-

"di, in _qua me non inficior mediocriter eile vcrfatum*

"auf, Π nujusce rei ratio a Ii qua ab optimarum urtium Jiudiis

3,& di[ciplina profetia &c.

$· V-

Qidd quantumve felix in omnibus pr»flet .valeat-

que beneficium Natura, nemo , nifi eodem prnatus,

fatis acute pnedicare poterit. Hoc quoque jure meri-

toque h.ibebitur nobiliilimum Eloquenti» adaugendae

tuendseque fübfidium, ^non ab hominis arbitrio pendens:

quippe donum eil divinitus conceilum, mirifica, ut ex- celiat, efRcaeitate pollens. Sunt, qui contendant^naturam

folam

(5)

• ) 3 ( ®

iölam eile Eloquentiae magifiram, multosque, qui Rhe·

toricen nunquam didicere ^, oratoria facultate inclitos

exflitilTe, qnorurn in numero Demadem celebrant, ex reinige oratorem repente fafi:um. Nos vero, ne in

cetera injuriofi videamur Eloquentiae adminicuia, ab

bujusmodi ienfu licet alieni, ingenium tarnen feliciffi-

miim dicere audemus Oratori quam maxime eile ^nc-

cefiarium, fuam tuituro & ornaturo ipartam, duetum

ipfius Ciceronis fecuti, difierentis Lib. /. de Oratore c. 2j.

"Sic cenfeo, naturam primum atque ingenium ad dicen·

"dum vina adferre maximan): nam & animi &: inge-

"nii celeres quidam motus eile debent, qui ad excogi·

"tandum acuti, & ad explicandum ornandunique fint u- ''beres, & ad memoriam firmi atque diuturni. ^Nec

diilentit Morhofius Polyb. T. 1% Lib. II. c. 7. fcribit enira,

id certum efie, multisque exemplis conflare oratoria fa¬

cultate, pra: ceceris infignes, omnibus ftudiis, ad mira-

eulum usque,fuifie apttfiiraos. Efto: multi feliciori li¬

cet pracditifint ingenio, ad Eloquentiae fiudium nati fa-

ctique non judicentur: etenim illa carent mentis faculta¬

te ,qu&Oratorem inprimis commendat; Phantafiam puta,

ieu imaginationem,qua:in Oratore perficiendo, plurimum

adfert utilitatis, quarque onanino perneceflarla efi:, nifi

omni fvavitate ac elegantia careat iihus Eloqucntia.

Suaro fingendo atque inveniendo praccipue exferit ima-

ginatio vim; nam omnia, quae ad rem fpectare viden-

tur, momenta celeriter percurrunt ifia pracditi dote ^t

rerumque nexuS, quoad fieri poffit, perfpiciunt. Haec

argumenta quaevis ab Oratore invenca, feitivis perpoliet

fententiis venufiisque iimiiitudinibus; deinceps oratio¬

nen) figuratis aut tropicis exornabit locutionibus: ete¬

nim uti fiellse coelum, flores prata decorant, miraque

oculos perfundunt voluptate, ita eciam iftac fingularem

condliabunt fermoni &: gratism & fplendorem. Diver·

A 2 fo

(6)

Φ ) 4 Φ

Πο dicendi fcopo diverfa refpondent orationum gene¬

ra, quorüm omnium, neceile eil rationem habeat O-

rator, adeo ut ipfis rebus par et crqualis Fuerit oratio.

In tenui cauila tenue argumeatandi flium pertexat qua- ü htimi _repens & iedatior fermo; gravem autem ex-

priraat, non modo verborum, ^verum etjarrr morum

gråvitas atque vehementia. Optima itaque, & fvaviili·

ma, ut eiigat O rator, a judicii quoque acumine haud

dubie erit infbructus. Proinde, quoniam finis ejus eil perfvadere, volubiiitate etbm lingure prorotoque gau- deat eloquio, cui multum adtribuit celeritas imaginatio*

nis, qualemque enim cogitationum naturam, talem quo¬

que verborum iériem atque ilruFluram, ilatuit Seneca Epiil, hj. dicens. "Stilum eile animi vuifum: cui con- venit illud Socratis: loquere, ut te videarn.

§. III.

Natura invalefcit, (i ^cura adjuvetur, tamque in feli-

ciilimo ingenio perficiendo, quam heberiori acuendo, ^pcr- grandem, exferere Difciplinam, vim, iat& luculenter ^com·

monftravic laudatus Cicero, loc, citato: _quse bona fun-t

"fieri meliora doSirinn, & qua? non optima aliquo ^rno-

"do tarnen acui & corrigi. Eil ieminis inilar fecun-

di hacc difciplina, quae fuo carere nequit fru.ku ^,

nberiorem licet majoremque reddat, fi fundus ieu ^natu¬

ra ipfa iefe novercam iniquiorem non prxbuerjc. Non iblum neceilaria Oratori eil difciplina ^, ut ingenium perficiat acuatque, verum, ut rerum quarumcunque all- quiratur cognitio, quippe ^, deficiente ifta, inanisporius

eil loquentia, quam vcra Eloquentia. Omnium primo itaque Eloquentia? alumno commendemus, ut, a primis

fere incunabulis, ad lingute Lafiaiis prtscepfa ieie ad-

plicet, ipfiusque genium deinceps exploret, bene con-

iiderans peramplum eruditionis campum, quem, ad fa-

iligiura

(7)

β ) Ϊ C: Φ

ftigium Eloquentix aliquando adfpiraturus ^r necefte eft

feclulo percurrat. Etenim, quot funt modi ^a fe invi«

cem prorfus allem", quibus ad dicendum obftringicur3

tot etiam dantur, qui Eloquentem illius & efuditioneni raedantur; ideo & veriifime contendimus, arcera k- boris prius eile invadendsm defidixque exptignanda monftra, quam Eloquentix lauro ornetur Studiofus. Ora-

tioni autem, qux tanüummodo verbis confiftit, quis

confentiat 1 Solide autem elaboratam verbisque ft-

mul idoneis figuratam decentiftime, omnium roereri cre- diderim adplauium. Quoniam itaque finis Oraioris non in id folum infumitur, üc honeftam progigriat delefta- tionem, fed ut edoceac fuoque fermoqi c>usmadi adjurt«

gat res, qux propius fpeftant ad curriculum vitx bea-

tius abiolvendum _> omnem navaturus eft _operam _: ideo-

que, munus hoc rite fubiturus, elegantiftlma indiget e- raditione^ & cognitione prxfertim Philofophix prakti-

ex feu moralis, _qux in moribus hominum eorrigen- dis, ofBciisque legi oonvenienter natural» determinan- dis, verfatur, veramque flc ad virtutem debitamque

felicitatem confequendam viam parat munitque. Prxmis?

ia hac, quippe omnium maxime neceflana, ceteras, quarum e re eft cognitio, reticeam fcientias. Fatur

i dem ille Cicero II Lib. de Oratore c 89. "Semper ftatui, ^ne- ''minem, iapientix laudem & Eloquentixfine iummo

"ftudio &c labore, & do&rrna coniequi pofte. Si enim

natura deftitnatur difäplina, cxca eft, & ut dqraitus equus, teile Lipfio, diftert ab indomitto: fic homo be~

ne eduftus &: doftus, toto, ut ajunt, exlo, diftat ab in- dofto, Plurimum, aitSeneca,proderic, pueros ftatim falu-

"briter inftitui. Nam nafci vulgare eft: bene inftitui al¬

tera vita eft, & _qux ad xternam illam ducit. Omnes*

"oratoria facultatc percelebres, _exemplum rei prxbent, peradpofitum: quippe qui, maxim am fibi adquirerent

A 3 eru-

(8)

@ Y ö C ©

emdicionem libris literisque femper, ut ita dicam, in-

hiaverunc. Demodhenes anne tantus, quantus in ore farna? & re ipfa fuerit, ^unquam exditiflet, quippe, Ju¬

dice Tullio, inter ömnes in omni genere dicendi

runuä CFöinebat, η i fr plus olei, quam vin i coniumens,

Öum fabris antelucana certaflet indudria? Csefar, nonnc fuit ingenio, ad duporem usque , felici? adeo tarnen in-

duftfius, ut nunquam arma bellicafine viris togatis, tra&äverit, nec corpus unquam pericnlis, animum ni

fimui dudiis dederit. Nodram etiam confirmattem ^an- tiqvus il le fenariusi &7Τλ£ν β λεπασίν ii μ<χ&όντες y ξάμμού»

τα. Cum hoc congruit illud Aridotelis apud Laertium,

L.. V. y\ μεν οξιχσις xc7rc τ3 πεζϊεχοντοε αίεςοϊ λχμβοίνει τό φ£r,

i is ·ψυ%>} άπο τ£ν μαθημάτων. Et ut verbis utar Horatii

til·. IFOJ 4. v. 33. 34.

DeStrina ^- vim promovet infit am,

'<■'

Ré&ique cidtus pcäora roborant.

§. m ;

Supered jam UJus, tertium Eloquentia? parandas prcefidium, quod niii accederit, confummatus ^nunquam

evadet & perfe#ds Orator, ita enim hane rem oden-

furus, ioquitur Mufonius : rij μο&ψει x&j trjv άο-κφι)

bτχ·κολ8$ε7ν. Neque ab illo alienus ed Salludius, difcipli-

nae & exercitationis mentionem faciens; _utrumque _per

,?ie indigens, alterum alterius auxilio eget- Probe itaque, cognitis Grammatices elementis &c Rhetorices, fdfe in

icribendo exerceat tiro, &:, ab omnium facillimis, ad difficiliora progrediatur dili genera, qua? eultiorem re- quirunt cognitionem &: elegantiorem. Suis tarnen non ed, quod interdum ^, uno alterove hoc fiat die, ied quo- libet, aufim dicere,& fic laborem iuum admiranda pen- fatura videbit voluptate. Novimus, qux memoria? man- damus, ia?pidlme ^, Γι ida erimus confervaturi, eile re-

pe-

(9)

® ) ⁷ i( ©

petendo Si in eo ver&mur, ut-dtflin£Hs adsq-uatisqiié

fttideamus ideis co-11'igéndisy ^rem quando intueamur,

non ftatim ad fummum provehimur claritatis graduny;

ied, fuccedente tempore, juflaque adhibita adtentione Se

xeflexione, ciariores evadunt diitindae' & adajquats; ita

etiam, fententia Nafonis innixus, exercitatkmem Ora-

tor i eile duco pernecellariam ^y fcribentis; : ? Solur

j

& artificer qui facit\ufus a deβ

Optime Theon monuit in Pi ogymnafmatis: Querfladrno-

"dum picturie itudiofis nihil profuerit cognovifle ApelUs,

"Protogents & Antiphili tabufas, nifi & i ρ Γι pingere terr>

''taverint t ita & El'oqüentiar cuptditate captis, neque excio

"gitationsim eopia, neque puritas oration is, neque com>

"poiitionis concinnitas, neque auditio prjeclara, denique

"nihil bonorum omnium, quar Rhetorica compleddcur ^y

''utile, eile poterit, nifi quisque & ipfe quotrdie fet i·

"bendo feie exerceat. Ipfe Cicero, qua melius nemo aure-

um .Eioquentiae flumen exfoauiit, quemqne perpiures non

tam ur eloquentiiTimirm hominem, quam in dicendoDe-

um admirantur,fi fegnior remiiliorque fuiflet in ftili exer- cifatione, ftilum optimum ac prsftantiiTimum feribendi

efFeetorem _atque magrftrum haud pronuntiailet. Qui,

β nihil _{pro ne} commurtr. erat illl dicendum, exercitatio-

nem tarnen ürl i nunquam neglexit ^, Ted, pervarie, ad con- feribenda ^monumenta prardara fedulus adYtgilavit,. Utl

enim agri fertiliilrmi ^, fi diiigentiore illos privamus

eura, in filyam quafi rediguntur ac fleiilitatem , i-

ta etiam ingeniumfeliciillmum magnaque cumulatum dodrina,, nid adeuratio acpeiTeric adiidua, fenfim fine fenfu, hebefeit, & onrines illius parts opes, diptp ci- tius, dispereunt, ut armä , qua? fitu atque jhertia ³

cum recondita delitefcunt, rubigine confnmuntur. A- pellem, tantum laudis nunquam eile confecutum, pa- teicit, ut excellentiiTimus pidorum haberétur, nifi iilam

Tibi

(10)

β ) 8 ( ®

fibi propofucrit legem, ntilla non die, Iineam (altem ducendi. Cum ^autem hi, jam diu fulgentiiTimi, viri non tam natura?, quam curae laborique fuam debeant famam,

non fane fperandum eil, in divinitate Eloquencias, flexa*

Kim& iftius ,magnum nos pretium lucraturos eile,

ii eadem manu verfare gravabimur diurna, imrao ad- jungere aufim, nocturna, in adfpectura Lueemque ^pu>-

biieam proponenda, Natura itaque ineipit, Ars dirigit, Vfus perficit. Sententia,oraculi inilar, ut omni in actione;

ita in Eloquentia? fladio, ladsfime patente, nunquam ia-

tis feite qua? dilafjdari ac comraendari queat. Nos licet oftenderiraus, neceilitatem difeiplina? udlitatcmque pa-

-riter, ac exercitationis prorfus admirandam, ea quidem

jioflra non eil mens eritque, ut quisque, fua fretus in- duilria, invito Apolline Mufisque iratis, ad fplendi-

da Eioquencia? palatia adfeendere conetur, arduamque

hanc in ie fafcipieic fpartam. Adjuvari quidem poteil

natura, ac illam, tota, quanta, deficiente, reftirui poffe

non crediderim, ied, ud anfea, - tria ha:c _puto procla-

moque ad Oratorem eiHciendum, perfecta; quemadmo-

dum nec dubitaverirn colophonem, jamjamoperi per- tenui exsrdificando, adjungere Vitruvium Lib. I. c. f.

de Archite&onica fua arte teftificantem: Non inge«

nium fine difeiplina, aut difeiplina fine inge- r α nio perfeåum artificem potefi:

efficere.

/Eternum cantanäa DEO fit _gloria folL

Till Auäorn.

Dar _bjertat vålfSdr. år, far Snillet odling vunnit, Där dygd går of ar klådd, dkr ömhet känns igån

petro TR1NUM

D. D.

DilTertatio Academica,

TR1NUM

IN

PERFECTO ÜRATORE

PERFECTUM,

SIST ENS,

Quam

Confenfu Ampli[f, FacitIt. Pbilofopbica*,

Praciidc

Viro Celeberrimo,

Mm. petro ekerman,

Eloqu, Profefl*. Reg. &: Ord.

Public(e Cenfutce Sitbmittit Stipendianus Regius,

SAMUEL TVIGIUS.

Oftrogo'tbtis.

In Aud. Carol. Maj. Die XVI. Julii

Anni MDCCLXX.

Η. A. M. S.

UPSALIAE,

Apod Joh» Esmah, Reg. Acad. Ty*ogr.

V1R0 Admodum Reverendoatque

DOMINO

PETRO .1

Paftoii in Rogslofa & Våfyerfanda Longe Meritißimo,

Patruo, ob bcneficia vere Paterna >

Sumir.a pietate fufpiciendo.

Nec non,

Admodiim Reverendo atque Clarißimo,

DOMINO MAGISTRO

OLAVO WONG

Comminiftro Civitatis Noikopenfis Vigilantißtmo,

Avunculo, omni.animi veneratione

colendo,

Lev ide riß hoc munußutvm

conßcratum voluit, debuit

»

Samuel WjgiuSp

/. Ν. J.

I.

^jnti pulcrum eil, qua vis in arte ex·

ceüere, mirura certe non vide*

bitur jhoinines, ipfius natura? vi Nhl flirriulo quafi incitatos, gloria? ho*

gjM! norisque defuferio flagrare ad fum*

ébj mumque perfeclionis gradum, a- rnni ope atque opera, enitL Et*

enim, ab optimo Creatore maxinqoque, probe novit qui-

iibet certa Tibi iniun&a officia, iuurn nempe flatum, quo demura fierx poffit pa&o, reddituro meliorem felicio- remque, Qualem igitur cunque foveant mortales, de fua perfeciione, fen fum, genuinumne, an falfum; ineft

tarnen ioilicita Ulis profeviuurn cum, ita quidem, ut,

hos cum fecerint, iingulari non poifmt non adfici laxi*

tia. At, quo minus ciiivis, fua in actione, deftinatum

velüti felicitatis cuimen attinuere lieuerit, varia fhnt, qute vetem ac remoram obiiciant impedimenta. Quod

ii verum eil iilud triHffirnum: Omne trinum perfe&um,

certe ad polimlum habitum, tria requiri videntur prrilli-

ma maximeque neeeilärra , φυσιν puta, μοί&ησιν & äa*?}-

<πν, utpote pra?cipua cqnfHtuiura, cujus demum cunque

A arcis

β ) i ( φ

artis & feiende parand» adminicala. Perfapienter hxc

tria ar£lo conjungit vineuk? Plutarchus de Educatione

42. ad virtutem & omne> artes atque difeiplinas venflfi-

me monens, coneurrere debere φυσΐν\ K0ycv,n&f s§cs.

Καλω ås

addic,. Åoyov μεν την μά^ησιν , &9'ος de την οίσκη·

civ. 'Ε tet όέ oci μεν dqyoit της φύσεως, ett åt~ πξοκοτί&Ι της μαθήσεως, οίι ås-χξησεις της μελέτης' ett '& άκξοτητες πάντων, κ.

τ. λ. Ncque aliter Ariiloteles apud Diogenem Laért. Lib.

V, C. 18. τξίων έφη åslv παιύέιοί, φύσεως, μαθήσεως , ασκή¬

σεως. Quid multa? eciam pereleganti iimilitudine hxc

tria commendac Heineccius Fundam. Stili -eukioris p.-

11. φυσιν y dicens, velut fundam, μάϋησιν, ierncn, ασκη-

civ veluti reiiquum eile eultum. Trinum iilud decus,

ubi Eloqucntise artisque oratori» ornaverit magiilrum>

omnibus numeris perfeulus confummatusque vere cen- iebitur, ita quidem, ut, ii vei unico klo deftitnatur praefidio, manca mihi videatur ae mutila dignitas ipfius

atque pradlantia, i. e. nulla, Dignus eil, qui audiatur

jpiemet Tuilius, pro Archia Poéta caufam perorando,

in quadlione forenfi, magni tum ponderis, & quidem

flattm ab initio: Si quid eil in me ingenii, Judices, quod

"featio, quam (it exiguum, aut fl qua exercitatio dicen-

"di, in qua me non inficior mediocriter eile vcrfatum*

"auf, Π nujusce rei ratio a Ii qua ab optimarum urtium Jiudiis

PETRO ^.1

Patruo, ob bcneficia vere Paterna ^>

ébj _mumque perfeclionis gradum, a- rnni ope atque opera, enitL Et*

iibet certa Tibi iniun&a officia, iuurn _nempe flatum, quo demura fierx poffit pa&o, reddituro meliorem felicio- remque, Qualem igitur cunque foveant mortales, de fua perfeciione, fen fum, genuinumne, an falfum; ineft

tarnen ioilicita Ulis profeviuurn cum, ita quidem, ^ut,

hos cum fecerint, iingulari non poifmt ^non adfici laxi*

velüti felicitatis _cuimen attinuere lieuerit, varia fhnt, qute vetem ac remoram obiiciant impedimenta. Quod

ma maximeque neeeilärra ^, φυσιν puta, μοί&ησιν & äa*?}-

<πν, utpote pra?cipua cqnfHtuiura, cujus demum _cunque

β ) ⁱ ( φ

me monens, coneurrere debere _φυσΐν\ K0ycv,n&f s§cs.

addic,. ^Åoyov ^μεν ^την μά^ησιν ^, &9'ος de ^την οίσκη·

civ. 'Ε tet όέ oci μεν dqyoit της φύσεως, ett åt~ πξοκοτί&Ι της μαθήσεως, οίι ås-χξησεις ^της μελέτης' ett '& άκξοτητες πάντων, κ.

V, C. 18. τξίων έφη åslv παιύέιοί, φύσεως, μαθήσεως ^, ασκή¬

11. φυσιν ^y dicens, velut fundam, μάϋησιν, ierncn, ασκη-

atque pradlantia, i. ^e. nulla, Dignus eil, qui audiatur

"di, in _qua me non inficior mediocriter eile vcrfatum*

tuendseque fübfidium, ^non ab hominis arbitrio pendens:

toricen nunquam didicere ^, oratoria facultate inclitos

miim dicere audemus Oratori quam maxime eile ^nc-

"tandum acuti, & ad explicandum ornandunique fint u- ''beres, & ad memoriam firmi atque diuturni. ^Nec

tur, momenta celeriter percurrunt ifia pracditi dote ^t

In tenui cauila tenue argumeatandi flium pertexat qua- ü htimi _repens & iedatior fermo; gravem autem ex-

priraat, non modo verborum, ^verum etjarrr morum

Natura invalefcit, (i ^cura adjuvetur, tamque in feli-

ciilimo ingenio perficiendo, quam heberiori acuendo, ^pcr- grandem, exferere Difciplinam, vim, iat& luculenter ^com·

monftravic laudatus Cicero, loc, citato: _quse bona fun-t

"fieri meliora doSirinn, & qua? non optima aliquo ^rno-

di hacc difciplina, quae fuo carere nequit fru.ku ^,

nberiorem licet majoremque reddat, fi fundus ieu ^natu¬

ra ipfa iefe novercam iniquiorem non prxbuerjc. Non iblum neceilaria Oratori eil difciplina ^, ut ingenium perficiat acuatque, verum, ut rerum quarumcunque all- quiratur cognitio, quippe ^, deficiente ifta, inanisporius

ftigium Eloquentix aliquando adfpiraturus ^r necefte eft