ULYSSES SPECIMEN

f. /4.

D. D.

DISSERTATIO ACADEMICA,

SISTENS

SPECIMEN

ELOQUENTi/E ULYSSES

EX HOMERO ERUTUM;

QUAM,

CONSENT. AMPL1SS.

FACULT. PHILOS.

IN REGIA ACADEMIA UPSALIENSI,

PUBL1CO EXAMINI MODESTE

SUBJICIUNT

LAURENTIUS E.HALENIUS

v PHIL. MAG.

1

^■

et - γ

j

Alumnus Victorinianus

CAROLUS L. Ä

VESTROGOTHUS.

IN AUD. CAROL.MAJ. DIE

XXVII. MAJI

ANNI MDCCLXII.

Η. Α. M. $.

U PS ALI iE.

VIRO

Admodum Reverendo atque Prxclariffimo

D..» ΜΛ<-, JOHANNI

() ST MAN

Ecclefiie, quasDEO inBjörsfåtter colligitur PASTORI Meritiffimo> ADFINITATISjure devenerando.

TjiJJertationem hane,

fpeciminisAcademiciloco^r nonutau- Bor_,, fedutediter, pnblicijurisfaBurus, qilijam diu invaluit, morem, quo Patronos, in· ipjaßatim limine, faRi¬

tare,pktatemque erga eosprofiterilicet, ^nec mihi nunc opi¬

nor prcetermittendum. Hcecverofimulac mecum veho, Ta- lent,cuibcacemutuaium opus eonfecrem^circumfpiciendoFau-

torem, Ίιύ, Honoratiffime Adfinis, illico animum memoria fubitjitcundifjima. Tuns in ^{me amor,} Tuaprolixior volun-

tas_y Titaque larga effecere heneficia, nihilut ejfe queat mihi

Tuo Nominegratius, nihilaccépthis, cariusnihil': illudcerte,

fl quidquamaliud, impenfs mihi colendum efit,mwltisqueprai- coniis^celebrandnm. Verum enim vero, Timmadefticz, _qua multofacilius laude digna*facit, quam laudes,, licet meritas,

audit, negravisfim,filentis,qua dieenda haber^cm, premere fatins duco, maloque^merita Tua, tanqvavi Timanthis velo, tegere, £r infmus confcicntice fibris occultare, quamJpeciofis

verbotumpigmentis exprimére.Proindéfitjamcultum,quoTe,

Tatrh infear,nunquaniiionfilmprofehiturus, iffioopere,_quam

profetariaac tralatitia hae fcripti-one, declarari, prcegeflioi Igititv rfilat, ut notaaddarn. Vivasl /Idfmis Optime,unacum Sorore meafvaviffima, B3difeBu prole ,vivas,inquam, B3per- diuvakas!'_nec, nifipofifparfos circnmtempora canos,omncque■

decurfummortalitatisftadiiwi, inter vivos agevedefinas! Er^o,

quoad luce

hacfrui

mihi contigerit,

Admadura Rever. atque Praeclar. Nominis Tui

eultér indefeffus.

CARL L.

mWlW·

D. 5 D.

§. I.

s demom fobrise _parres facun-

^

di,e omnes & numeros exple-

viife putatur, cujus ^non eodem iibiqve per omnia iimili

du£tu

devoluta oratio ad varium ^na*

tura? habitum adcommodatur.

Quemadmodum enim in pila¬

ris ea maximelaudari fölet ima- go, quae varie, prout tulcrit

archetypus, temperatis

difpoiitisque colorumcommiiTuris & traniitu

rei,

ex-

preflerit fimilitudinem: ita etjam,

ad tra&andae rei

diffimilem formam adcommodate, nunc renidento magis & faturo colore fuperbiat di&io, nunc pal-

lenti,umbratili marcidoqve lumine langvefcatqua-

ii fefeqve demittat: modo fe in altum

tollat &

con·

citatiori adfe&uum vehementia fulminet & ^tonet, moxfedato impetu,

placide & leniter, incedat. Si de

grandibusmagnificisqve

difputandumeil rebus,

qva-

A les

& ) 2 ( «κ

les funt divi^nas hu^mana-rum_qve illaef,,q.uas

plebejum

fupergrediuntur ordinem, gravi ute η

dam

eil & ma-

jeiiatis pleno dicenåi genere: fin de rebus iermo

föret mftkuendus vulgaribus, feqvatur rnferiora humique ferpat Orator. Afpere & vehementi qua- dam indignatione traelandi i^unt vilioris fortis homi-

nes, quorum reprehendendi exagkandique ^erune

moresr contra ii cum majoris dignationis vira tibi

res fuerit, _quadam^, ipfius ordini convenienti, mi- fgatione

lenienda

eil verborum acrimoniar. årdern

tiorem iras aeftum is optime exprefferit, cujus ora¬

tio qvafi impetu rapitur & prascipiti eonvolvitur Fapfu, tarrqvam (i fluctus fiⁿetui incumbat» Cu- pidirris

faueius

teiis, ut inträ

vifcera

^premens

ad fe·

fturo, ita dum verbis cundem prodk, nihil certiha*

beat3 nihil moderatt, omnia turbct, mifceat amnia;.

8z quidqvid demum menris- eommotionum fuerit*

fermonem maliatur, qui fur optimus St interpres».

Hoc autem dum obfervatur, ut orationis partes o

mnesnatura: eonfentiant,atqve, ut illa fvaferitfalia deprimagalia adtoMat,

alia breviter

adflririgat,in aliis

evageturuberius, plenaqve detadfeäibus vela, alia

diffimulet ac tegat, alia promat, ut, tanquam inter umbras, lumina exftent ^{ac cm}iηeanr, tum iibi de¬

bitam'^etvåf/jToi&vchementiam eonfeqvitur oratio.Id

vero a dicendi artiiice fummo, Ulyflem ioqvor, fre-

qventatum

furilc

paucis,^ex Homerko fontedeprom-

tis_^ exemplis demonftraturi tuam B.. L. mitiorem cenfuram enixe nobis experimus*

ΪΚ ) 3 ( £ί

§. IL

Quurn in åliis videtur Homerus

perfeEH Poä-

tae nomen optirnc mereri, tum co vcro

maxime,

quod, quam cuiqve Heroi

impofuit perfonam,

eara

non mata tam in toto fervat poémate. Sic

enim,

^ut

de ceteris nihil nunc dicam, Menelao, Ne(tori at·

que Ulyffi,iiius cuique,adfignatus

eftfnii chara&er,

lua dicendi forma, _qvam,illorum

qvoties ori verb

a jndit Poeta, eandem ubiqve retinere

videntur. Όυ»

fiue\ws όε}^{il l}t PLUTARCHUS, πεξ)rysΟμ·ήξ·8τϊΌΐήσεαje,

8$ε χαξακτης'σοαrés ψ\τοξας. Τον μενyoi^ Νέςοξα,

rjÅvv

κομ

7Τξοσ'φ)Υ\ rök ccKS&rtv εισάγει" ^rev όε M«fAooov, (2^ayvÅoyov}

Hgojευχαίξΐν , τδ πξοκαμενχ τνγγάνοντα' rov de Oovaasaf

ίττολλδ χμ{ τ,υκνν\ rvj όεινότητι των λόγων κεχζημενον»

Menelaus fcilicet

- -

hτιτξο^αό"/^ αγοξευε^

Τίοίυξα μεν, αλλά μα,λα λιγεως, εττει 8

πολυμνΟος

^,

Ουσ"άφαμαξτοεπγ\ς^ - - - - -

Contra ea, rapida qusedam &

abuiidans dicendi

vis

&, fine intermiffione, in ^morem nivis

fuperveniens

datur Uiyili: is enim

- - cτε (0y\ _qόπα ^τέ μεγάλψ ^εκ ςη&εοε /W,

Kcci ετϊεα ν*φά$εσην εοικότα χειμεξΐησιν,

Ουκ αν επειτ Οόυσηί' γεξ'ισσειε βξοτοε άλλος' II. γ. 223·

Qvemftimmi Poetarum locumeleganter παξα·

φξάζει EOBANUS HESSUS inloc. Horn, de

UlyJJ.

& Menelao;

Stabat(Ulyfies) hwnifixifoculisfceptrmnq. ^tenetat Jmmotum, ßmileyn dicas ratione carenti,

Concita vel nigro cuifangvine bilis abundet.

Verum ubi magniloqvam rupit de peclore vocem

A 2 Hy-

5K ) 4 ( «

Hybernis nimbus tunc ver

b

^a

fimillima fuäit,

Ut jam ne?no hominum contendere pojjit

Utyjfi

Eloqvio, £/ quamquam

forma prceftabat bonejta,

tarnen eloqvium nos mirabamur Uiyjjis..

Nimirum, quod Rhetores docent,ubi -ad dicendum adgrederis, aliqvid ad cogitandum fpatii tibi da- bis, id etjam UlyfTcm ob ferva(Te videmus: quod

in Homero QUINTILIANUS pariter notavit; ita

vero ille: Hoc (nempe dandam eile brevem cogita-

tioni moram ): prcecipit Hamerns UlyJJis exemplo; qve?n ftetijfe oculis in terrarn

defixis,

immotoqve fceptro prins,quam

ill

^am

eloqventiae procellam effun-

deret L., XI. C. _3.

Lenisdenique,&

melle

dulcior oratio Pylio pro- fluit feni: hujus utauäor eftVätes Noder II.^<#.249.

απ o γλώσσης- μέλιτος γλνκιωνξέεν άυδη.

Imma, φασίν οιπαλαιό),verbafunt EUSTATHII ad IL

y^. V. 203.· feq. ^οτι τρε'ίς τρόποι ρητορείας. Öάπολελυμέ¬

νος βραχνέ, v&j πεξ) τά καίρια έχων.. Οίοςο τ8 Μενε-

λοίχ, ^οε επιτρέχων τά πολλοί ως έίρηται,^μονά λέγει τοο και»

ξιο5. Δεύτερος, ο υψηλοε ti&f καταπληκτικός μεςόε έν&ν-

μηματων ά&ροωε λεγομένων» Κα) τρίτος, ^ο πιθανός ygofjπολ¬

λών πληρηε δογμάτων^{, oas} ο τδ Νέςοροε* Qveis gcmina.

funt, quse apud GELLIUM leguntur, L. VII. C.

^14.

Genera dicendi

jam antiquitus tradita ab Ho*

„mero funt tria in tribus: magnificum in TJlyiTe &

„ubertum, iubtile in Menelao & cohibitum , mix-

„tum moderatumque inNcdore. Idem inlaudatoAu- aoreobfervavitQUINTILIANUS,quiLib.XILc.io

ita

3K ) r( »

ita de Heronm fupra

di&orum trigaloquitur: Ho·

„merus brevem

qvidem

cum

animi jucunditate, &

„propriam,&carentem

fupervacuis eloqventiam Me-

„nelao dedit; & ex ore

Nettons dixit dulciorem

„melle profluerc

fermonem,

qva certe

dele&atio-

„ne nihil fingi majus

poteft. Sed fummam adgres-

„fus, ut in Ulytte,

facundiam, magnitudinem illi

jjunxitj cui orationem

nivibus hybernis, copia ver¬

komm atque impetu, parem

tribuit. Hae Tunt

oratorix virtutes iummaj, quas in Criipo

fuo

ma-

gnopere

iaudat AUSON1US Carm, 22. in Prof.

BurdigaL p. m. 81- qvem

Frifcös Heroas fanda re·

tulitte ^narrat:

Dulcem in paucis, ut

Fliflhaiiden:

Et torrentern, ceu Dulichii Ningvida dicta:

Et mellitce neciare vocir

Dulcia fatu verba cementein Neftora Regem»

„Adjungimus

SENECAM: Oratio illa apud Home-

„rumconcitata,&fine

inrermiffione,in morem'nivis fn~

„perveniens

Oratoridata ett:atlenis & melle dulcior

feniprofluit.Epift.40.^p.m. 137♦

CfnCauffin.

p,7 5

8«Et

certefinoncurfimadtingere&

tranfire^fed adtente lu¬

ftrareatqueexaminare

velimusUIytteas orationes,non

pottumusnon

idemde eopronunciare, quod de Pe-

ricle olim cecinit ARISTOPHANES, nempe

πτει, βξοντοί συγγβειra πάντα,

tonat^fulgurat, OTTfflici

deniqve

perturbat zf ?nifcet: adeo lata funt omnia,

excelfa &magnifica, ut non immerito

hibernarurn

ni-

fiivium crebritati ejus comparetur oratio: idque,

ut loquitur EUSTATHIUS ad Ii. y. v. 223.

τό τάχος των νοημάτων* ό·ά ^το πυκνόν' åta ^το της σαφη- velas όίάλευχον' _{χομ μην χ_ομ} ό\ά το φξΐκηε γέμον. Quam infuper fummam Herois noftri inperorandofelicita·

tempercelebratDIO

CHRYSOSTOMUS,p.

^{m. 62y«}

optime gnarus, pro ratione temporis atqvecircum-

ilanriarum alios aliosquG

fiabitus

induere debere fermonem, modo hos, modo illos adfe&us efTe ciendos: ρμηξοε^

inqvit, Οδυσσέα

7ϊ·εποίηγ.εν ^{- - -}yvå-

μγ $ιαφέςοντα, χομ τω όίνα&αι ττ-εξ) πραγμάτων βαλευσα- Saι, χςμλέγειν σεμνότατα, ^εντεπλη$ει,χμμ _{7Τξοε ο}Klyes, χ^)

ττξοε ενα, χ$μ νη Δία ys εν εκκλησία τε, χμμ σταξά πόσον,

k&f ει τΰγρι, μετά tivos βαδίζων όάον, χομ τΤξόε βασιλέα,χ^ά

ντξοσ ίόέιωτην, χομτϊξόε έλευτεξον, χομ πξός öeKcv χομ τΐξός b~

■åcfcov οντά χομ βασιλέα' χμχ άυ πάλιν åyvcéyevcv ^{χμμ τττω-}

-χον, χομ νΐξος οάάξα ^τε όμοΐωε, χομ γυναΐϊκα, χομ κοςην.

Sed ^vero laudibus Ulyflese eloquentise congerendis, variisque Au&orum honorificentiftimis de eo judi-

ciis adcumulandis ^{e re} eiTe no η videtur, ut diu inhaereamus. Ad id potius, quod peragendum no-

bis eft, adgrediamur, in exemplis vifuri, qvantura ille facundia valuerit.

$. IIL

Submonuimus §. I. την τδ _Koye δεινότητα ex plu-

ribus dicendi ideis _apte difpofitis

iuoque,

prout

res quaelibet tulerit, ufurpatis loco, confkri aeftima-

riquc. Eft autem prima της Jέινότητοε άξείη, gråvi¬

tas di&ionis & magnificentia, qvam Graeci Rheto«

res vocant σεμνότητα, nafcique _praecipue dicunt

των ττξοτετιμημένων έννοημάτων9 ex COgitUtis Tiobilioribus.

·:·: ) τ c -κ

(vid. ARISTID. ττε:ξ\ 7Τολιτι%8 KoyΗ' C.

I.) QuU'rn

VC·

ro cceleftibus & divinis nihil celfius fit & flluftrius,

per fe patet, tllas

eife cogkationes magniiicentiiii-

mas, qvx in

divina defiguntur m-ajeftate fummisque

virmtibus. *Ev&£» Μ dick ARISTIDES (c. i. )

~ * \ ~ r-\ ~ c~ 5 \ Λ ~ ' ν

Trqcara μεν ra των Θέων oicvorαν εις ra üeiaεσϊανα yv\S' ras εννοίας, Θέων tvvsiar τύχης χξ^οτητα' κ, r.· λ.

GlljusmO·-

di in ftadio non fine augqftae fanfeque vencracio*

Iiis honore, freqventer

verfarttur

cogitationes

fen-

tentiaequeUiyßeae..

Qvis religiofius, &,ut in illis

tene»

bris,. cceleiii majeftate

dignius,

de

nurninibus

cun>

&a moderantibus, loqvitur Ulyfie ? Heros

utiqué

nofrer, dum hoftilia caftra explorandi

fociecate

^cum!

Diome.de inita, inter eundum audiit faufti^{, ut} in- rerpretabatnr,

ominis clangorem ardeoke, divini iE

Iico confpeefcus ^argumentum

agnofeit &

^veneratur.

Pia mens

percellitur ad

tam

manifeila Patladias

euras episqve

indicra:

grata

recurrit memoria toties

an-

tea ab eodemnuniine·aeeepti beneficii atqve ad no- biles celfasque

cogicationes extollkur animus:

Κλυ3τ·ί _μενy ΪΠφΙΪΓ, α,ιψοχσω AicV rh.os, yj'rs μοι dm.

'Ev ττάντεσσι σΐόνοισι τιαξίτασαι, 8υέ σε ληΒα

K/vujW?vö£* ~ - ib k. 278· fq-

Qyid gravids unquam aut

magnificentius

bis dicipo~

tuit verbis? é λη$ω σε ντυμένος' eam merernenngeris?

ut tibi ante ocul'osfimperJim, nec rnovere meqveam

aut qvidquam

moliri,

quin extemplo mihi

prafénsr

adfis & adjutrix. Qvantum sutem precationi huic Ulyiiis

vehementiae infit -& gravitatis,

prχ

Diome-

» ) B ( &

dea illa, cujus in feqventibus meminit Poeta, quis*

quis utramque inter fe contulerit, facile deprehen-

det. Illa brevis eft, Ted ^nervös habet & pondera:

hascvero circumdu&ior atque ob id

langvidior.

His*

ce adfinia funt, quae apud EURIPIDEM in Rhefo

idem de eadem loquitur UlylTes:

Δ^σπα/ν' 'ABctvot, φλέγματος yccq ησ&όμφ

TS ^ο·& συνη&η _{yr^vv εν} πόνοισι yccf

Ποιφσ α,μννειε reis εμοΤε κει ποτέ'

Hera Minerva, fcnfi enim confvetam vocevi tuam:

in meis laboribus praJens mihi femper ades i? ad- jutrix. Et apud SOPHOCLEM:_#

.... 7iccvT0i yccξ rd ^τ&ν τταςοε

Tcé τ έισέπείτα, atj ζυβεξνωμ&ι χεξί.

Qvidquidfeci unqvam, αutfacto, tua adminißratur

& regitur manu. Non minus magnifice de potentia Deorum, humana, utcollibitum fuerit, fata volyen- tium loqvitur, dum, poft decennii ^errores, in pa- triam redux, pia fecum memoria repetit tot terra

marique adita pericula, tot fub itinere devorata ma- lorum tasdia: ad Providentias enim divinas cogitatio-

nem, tenerrimo pietatis fenfu ta£his animus ejus, colliqvefcit qvafi admiratione & gaudio, verbaque profert, ^qvas

vel

hominem deceant, diviniori col- luftratum luce:

cpyf$iov ό'ε ©εόϊσι, το) xqccvcv ευξυν εχχσιν, Ή μεν κυοηνχι Svyjtcv βξοτον, η$ε ^{κακωσοα'}

Od. ^τ; ν. 211. fq. Sed nefcio, an grandius quid-

quam concipi poffit Ifta fententia ^, qua pugnae arbi-

tria Jovi

facundus

vindicat UlyfTes:

& ) 9 t &

Ή_7f, inquit,

(φυλάκιο*

) πλεΐςην μεν καλά^μην

γβον) χαλκό* εχευεν\

"Δ_μητοε $ ολίγιζοε9 επην κλίνησι τάλαντα

Ζευς, οε τ άν&ξωπων ταμίηε πολεμοιο τετνκται*

II. τ. ν. 222. fq. Verba Tunt excellentisfima

& digna, quasperpendantur. 'Αλλιργοξηιω* primum

multam fignificaturus necem των άνηςημενων ^σώ¬

ματα vocat καλάμην, utpote qvum, dumMarsfurit,

non minus denfe cadere fbleant milites, qvamfpi-

cx meilis _tempore; illos ^vero, qveis pugns fuper-

eife conceditur, non minus eleganter άμητον nun- CUpat 5 έισ) yag dicit EUSTACHIUS ad h. 1., καλάμη μεν, c; πίπτοντεεηομclcv εκ&εξιζομενα* άμητοε $ε οι7ϊε·

ξάντεε ετι ζωντεε. Nifi forte ^{, ut} alii interpretan-

tur, dicere velimus άμητον ^non tam fignificare i- pfum 5εςισμάν, five meiTem, qvam potius TOV ΚΟίΙξον

T8 άμαν ^κομ διάκειν άναίξεϊν, ut talis inde emerg&t fenfus: denlä qvidem fervente prselio fit ftrages,

fed _ttmpus csedendi exiguum eife fölet, qvum laifitudo membris iubito irrepat. Qvidqvid au-

tem eft, id certc elegantiilime ab Oratore dicitur,

iftam hominum meiern fieri folere Ιπην κλίνησι τά¬

λαντα Ζενε &C. qU32 τάλαντα funt τά τη ε ειμαξμενηε.

Poetico enim morefingit utriusque exercitus, Grae-

ci & Trojani, fatorum fortes laneibus a Jove im- pofitas eile, &, uteujusque lanx inclinaret, ita illos

lata urgere, fed fic tarnen, ut η των ταλάντων _§οττν

non cafu quodam _contingat, verum Jovis fubefiet

moderationi

- - es τ άνΒ-ξωπων ταμίηε πολεμοιο τέτν/.rar

Β §.

IV.

:·:· ) ίο c :·:·

§. IV

Nec multo minorem gravitatem

fpirant Itha-

cenfis noftri orationes, de rebus quoties loquitur

humanis quidem, Ted quae rerum fordibus altiores

excelfam deccnt mentern. Magni dicitur eile da no- bilis, irretortis octilis & intrepido anirao, inftantia

cernere & excipere fata, atqve adeo non intempe-

ftivus mortis contemtus fons eil in excelfo pe£tore,

unde ncbilitas cogitationum fententiarurrique fca«

turiat. Ulyfies, ab hoftibus undiqve eircumfufus,

dum micantes circa fe gladios ^mortemque incentan-

tia tela videbat, hominem fe eile, hoc eil, mor¬

tis timidum deprehendebat, at, ubi primus pavoris

aeitus deferbuerat, dum a ρ rslentis imagine pericu-

li revocaverat animum, heroe dignös, id eib^ fatis

omnibus fuperiores concipiens fpiritus, gravem hanc &₃ magnihcam protulit fententiam:

Αλλα _rtrj fj.c) ταύτα φίλος ^ιελε^ατο Β'υμόε*

°07oa

•γούξ, cm κακοί μεν U7.τοίχονται τίολεμοιο'

c

Ος as κ άξιςευκσι μάχν] ενμ τόν^ε μ.άλα ^%ξεω Έςοίμεναι κξατεξαε, ν\τ εβλητ, ητ εβαλ" άλλον.

II. λ', ν. 407. fq. Ο» ne

fauroit

mieux peindre, ait

D.-naD ACIERIΑ, tout ceqv' un homme d" ^ungrand

courage doit penfer & dire dans un fi grand dan-

ger. Id certe eil viri, magnum gerentis ariimum

ita fuas timere vitae, ut pubiicis redimendis com- modis fuumlibenter iangvinem nihilominus impen-

dere velit. parumquc habeatpenfi, live pugnae Iii- perefie ipii contingat, live in acie cadat. Et quidem

defarnas gloria, qvam vitas diuturnitate magis

foli-

citus heros,honeilae mavultoccumberemordinacre,

in

» ) "C $

in civium hoftiumque

confpe&u,

qvam extra pras- 1'iorum difcrimina inglorium alibi & inhonoratum

habere vitx exitum. Hac animi altitudine praedi-

tus UlyiTes, durn ferventis pelagi

procellis

cceliqve oppreffus ruina, omnia videbat

praefentem

iibi mor*

tem intentare, illos terque qvaterque beatos ^prae- dicat, qveis

Tröja fub mcenibus altk Contigit oppetere - -

Ύξ)ς μάκαξεε /Aavoto) Key τετξάκις, cl ror3 oAovre

Τξοίη εν ΙνξεΙν]) ^{- - - -}

Od.

ε. V.

%θ6.

Ita ^vero porro illorum laudat

fortem,

nt grandi a- nimo (iguificet, vel mil le fe

maluiffe

cruentas mori tes oppetere, quam, fepulturx gloriaeqyeexperti, naufragio tumulari.

'ili åt] eycvy οψελον Sötvhiv k&j ττοτμον ετπστΐεΊν

"Ηματι r<£, Ιτε μα πλε7ςα χαλκν,ςεα (7πξα

Τ'ρο:εε επέρριψα πε?1 ΪΙίΐλεΙωνι Β'ανοντι.

Τ ~ . I V 5. »

Λω κ ελαχον κτ εξεων, και μεν κλεοε v\yov Αχαιοί' Od. ε. ν. 3°8· lq. In vitas licet diferimen flddu*

£tus fuerit, fui ^tarnen penitus non obltvifcitiir, (cd

in generofo pe&ore enatam, excelfam & nobilem, protert iententiam : καί μευ κλεοε r,yov 'ΑχοαοΙ' qvaii

ad _memoriam bellicas virtutis revivifeeret langve- feensfpiritus & etjamnumglorias ftimulis agitari in- eiperet. In hujus vero Ulyfleas orationis cogitatio.

nc dum haeretanimus, non pofium non mirari il.

lum feiitentiarum verborumqueexquiiitiffimumcul.

tum, qvo fubortae tempeftatis vehementiam expri-

mit: is enim eil verborum rei naturas adeommoda-

B 2 to,

& ) ( &

torum dele&us, adeo plcna funt omnia & ^nume*

rofe fonantia, ut non delcriptionemaliqvam legere*

fed his auribus videar mihi audire ventorum ikvi- tiam & pelagi

fremitum:

ita vero exclamat;

eQΙασιν νεφεεσσι χεςι^εφει ύξανον ευρυν

Ζεύε-) ετάραζε όε xcvrov' εχινι.τέςχασι ^ άελλοίΐ

Παντοίων άνεμων* V. 3®3·

Nec magniflce minus heroicam in aliis virtutem mi»

ratur & landat Ulyfles. Ajacis _utique fortitudinis

recurrente imagine, ita percellitur animus ejus, ut

grandi animo (ignificet, malle ie cauffa eecidiffe,

qvam, ut, reportata

viftoria,

eo heroem illum ad·

igeret, ut indignatus

fugeret fub umbras.

*£ϊε ύη _{μ/η οφελον.} viy.ccv ταωό* εχ' άεΒλω"

Τοΐ'ήν χάξ κεφαλήν ενεκ αυτών yccTcc κατεσχεν^

ΆIm!? - - - - Od. λ' ν. 547-

%

qvam etjam ob caufTam vocare non dubiat

τευχεοί, χλομενού

τά όε χήμα Βsc) Βεσαν 'Αξχειοισιν*

quod generofus animus nen iine doloris fenfu rc- cordaretur malorum, quae

Ajacis

fata grxeis im*

portaflent.

§. V.

Tnter illas dicendi formas, qvae orationifublimi*

tatem & amplitudinem conciliant, refertHERMO·

GENIS(χεςΐBε ων L. I. C. 5·) Wv Τξΰίχύτ'ήτά τε ncyσφο·

δξότήτα· qvas inter

id

intercedere dicit

difcriminis,

quod illa increpationem fonat hominum, ^qvos in

altiori dignitatis gradu collocavit fortuna, hac ve¬

ro afperiore &adconvicium prope

accedente

reprc- hciv

$ ) *3 t £

henfione infeöamur inferiorum mores. Apertio-

res erunt hx accuiationes & quadam verborum ^in-

clemeraia probra inronabunt & minas:ut cum

Ulys¬

fes, in patriam redux, vehementer in

conjugis

fuae

procos invehitur, ^{eos v.vvccs} vocat Od. 35, &

a difcedendi impetu cGerciturus militum vulgus άπτολεμ.82 eOS nominat ανάλ'/.εis 8TS ποτενοίξΐ&μΐ&ε

h πολεμώ 8T εν) @8λη II. /3'. V. 201. fq. jubet illoS

conticefcere illorumqve obfequi mandatis, qni ^, quamipii, melius

confulere

publico noflent. Nec

abfimili verborum afperitate comprimit intempefti-

vam Therfitae loqvacitatem: dicit enim illum elfe άφξοάνοντα ^v&f πάντων βξοτων χεξειότεξov% Vehementer

& graviter illi exprobrat, quod Principes & Reges

in ore femper habitos, malediÖiis figat & probris:

atrociter deniqve ipii, tanqvam vili mancipio, igno*

miniofam minitatur verberum injuriam II. /3'. ^v. 246.

fq. Cui orationis σφοδξίrm atque adeo venuftati

non partim inde accederc mihi videtur momenti, quod de fe ipfo in tertia perfona loqvitur:

Μηκετ επειτ oJvtryt κάξΥ] ωμοισιν επεΐη, &C.

Kimirum Heros hic noiler tanto inhonore omnibus

erat Grscis, ^ut vel folum ejus nomen auditum ve·

nerationem ipiis injecerit& metum: callide ergo&

prudenter ab illo fa&um eil, qvod Therfiten incre·

paturus, o<W>~r potius dixerit, quam Εμοί- multum

enim alioqui fuas accufationidetraxiiTetvehcmentiaee Qvemadmodum etjam Orator noiler, dum, animo

maxime concitatus, quoctem verborum

impetufer-

• tur, laimvens mihi videtur& irigidus inGallicoha-

B X bi-

& ) 14 C &

bitu, qvemANNA DACIERIA ipfi tribuit; itci e- nim illa transtulit verba iiia vehementiffima. $e

veux perir dans le combat if qve les ennemis empor*

tent ?na tete, qvae cum grsco textu qvisquis contu-

lerit, _quantum huic,qvam illis, roboris ⁱηiit velme

non monente ientiet. Eadem vis percutit animum legends illum fernrionem, quo intempeftivum Aga-

memnonis grsecos Heroas reprehendendi ftudium redarguit & refellic UlyiTes. II. 353., fq. Dick

cnim:

'Oφεοί;, ην εΒελησ&α5, Kcfj cctKsv τοι res μεμηλη,

Ύηλεμοί,χοιο φίλον τΐατεξα, Ήξομαχρώι μτγέντοο Ύξωων Ιτί7ϊο$άμων ^{- -}

Itane qvisqvam ad ^omnem percipiendam dicendi

«elegantiam obfurduit,ut non pervideat, quantum fentcntias huic ₅ οφεαι τηλεμοίχα 7ΐοίτέξ(% κ. r. Λ. vi¬

debis, βvis, Telemachi patrem prhnori in aciever-

Janteiriy pulchritudinis iniit, prsealtera, huic: quod

ad fenfum seqvivalente, ΐφεοΰμε κ. τ. λ. videbis me

inter primos pugnantem. Ceteroqvin vero, qvam

prudenter noverit Ulyffes iilam repreheniionis fe-

veritatcm _, qua in principes viros invehitur, _qva»

dam verborum lenitate temperare, non minus iile férmo docet, _quo in citato nuper loco Agamemno-

nem increpat, qvam in altero illo, _qvo prsecipi-

tem&inconiideratamfugae

ivafionem eidem Ducum Duci objicit II.

ξ·

^v. 83·

fq.

Non ulla quidem

heic convicii indignitate Imperatorem inceffit, fed

iic tamen τξαχεως fatis ^cum illo agit.

Exprobrat

Uli confilium _parum illius memor fortitudinis, qua

£ J 15 ( 3K

ipfius

exercitus darum fe omnibusque fufpiciendum

fecerit, dicitque tam

temeraria verba imbellium,

qvam ftrenuorum

militum, auribus eiTc adcommo·

datiora: nec fine mordacitate fvadet, ut caveat, ne exeat & in vulgus emanet

fermo ejus,

neque

ipfi

honori futurus, ^nec dignus fatis, qui a qvoquam a- lio Principe ufurpetur:

Σίγα, inquit, urins τ uX7\os "Αχαιών rxfov καύση

. Xr, t\ s/ ·> » ί\ v ' ' >i 1

Mu^/oy, cv α κεν ανηο ys oicc ςομα παμσταν ayoiTo, 'Osts επίςαιτο ησι φ^εσίν οίξτια βαζειν³

Σκηπτ&χοσ τ είη, ^κ, τ. λ.

Maximum ^vero facundi Principis artificium ^{eo cer·}

nitur, quod ex temerario hoc Atridae coniilio, o- riundi ^non levis incommodi commemoratione, in*

crepandiqve fevericate

defun&us, forte

^commotum

Ducis animum mitigaturaadloqviuione honorifica

& blanda fuum fmit fermonem,

- -

ση βϋλη οηλησεται, ΰξχαμε λαών,

Qyae ultima verba principatushonorem Agamemno*

ni adferentia, qvidqvid irarum ex antegreifa incre*

patione conceptum erat, tojlere

vel faltim lenire

debuit. Qyomodo etjam non incommodis blandi-

tiis decentique verborum honore illum condit

fer¬

monem, quo, dum Phseacum in ^terra hofpitabatur, ignaviam fibi palaeilricaeque exercitationis infolen-

tiamobjicientisEvryali opprobria?excepit& coarguit.

Od. v. i66. fq. Ut cnim ille, fatorum coafåus injuria?

Phaeacii

praeiidii auxiliique indigus ^erat, ita

neceffe tuituc, qvo, falvo honore potuit, modo

'» ) **( &

illorum velificaretur gratix. Itåqve, dam ccrta·

mine, ad qvod provocabatur, detre&ato, iibi obje-

&ari audiebat, non bellatorem fe virum effe &pa- Ixflricum, fed fordidi lucri rapinxque cauifa ma·

ria transmittere, ita juitx irx fax moderatus eft, ut

nec inclementius in laudum ftiarum obtrecfcatorem fit inve£tus, nec, tanta laceffitus injuria, turpi fl-

lentio commiferit, ^ut nominis fui farna lxderetur.

Etenim _{, ne} infeqvutura repreheniio Viri animum morderet & ad iram concitaret, nonnihii prxfatur

de inxqvabiii coeleftium donorum diftributione, di- citqve alios fibi divinitus conceffx formx gloria in

fui amorem omnes perlicere; in aliisformx vitium prudentia iingularique dicendi facultate & copia compenfari: Evryalo ^vero eam contigilTe oris fpe- ciem, ut pulchrior fingi & formari ^a DEO vix po- tuerit.

'ili κοοι σοι έί$οε _μεν άξΐ7Τξθ7ΐεε, öde κεν οολλωε 'Oude $εοε τευζε;ε' ^-

Cui loco haut incongruens

fuerit

verbo monuiiTe,

in perverfum prorfus fenfum detorta effe ab EU- STATHIO verba illa; qvaii indicare Poeta voluis- fet,ne DEum qvidem refcindere pofle, quod ferne!

factum eifet, qvum tarnen in laudem formx Evry-

ali contexta omnino fint, adeo ut, qvem vetufta Scholia, exMSAloyfii ineditionem Clarkianam illata,

difticho huic tribuunt, fenfus Poetx menti conve-

nientiifimus videatur: ita vero illa: Έ; $εοε θέλησαt κοίλον 7Ταηα·<χί) τούτον, οίος εΐ συ τευξειε* qvod qvum ita fit, nihil ne fingi

qvidem

poteft ad mitigandam

in-

» ) *7 C

&

infeqvuturse objurgationis vim aptius.

Hujusmodi

blanditiis dam eius favori adrepferat, non verbo¬

rumparcic accrbitati, qva Euryalum increpet,

qvod

in fe adeo petulanter infurrexi-flet Non enim dabi?

tat illam vocare xroia&Mhov ^yoctcc viov άποφωλιον

fermo ejus dicitur ^vjuoL·^, atqve é κοιτά κόσμο*

prolatus.

$ VL . , . Λ

Non alia facile ratione melius probaverit Ora·

tor fuum artificium, _qvam ii dicendo per audien-

tium animosperagrare atqve

fenfus

mentesque com-' mode pertra&are norit. Cetera enim omnia, inven*

tionem puta difpoittionem&eloqvutionem, qvamvis

nec iftae Orationis virtutes eo unqvam niii a feliciori provehantur ingenio, ^qvo pulchritudo vo·

eat & fufpicienda omnibus decori auftoritas, tamen vel mediocris forfitan ingenii vena,ii modo do&ri-

na atque ufu (it adjuta, iilas ^generare & ad

fru-

gem nonnullam perducere poteft,

fedin

qvemvolu-

mus habitum formare & qvaii transfigurare animos,

id demum artis non mediocris eft. Habeat, opor¬

tet, Orator, id ii efficiet, omnes animorum motus

explorate cognitos & perfpe&os: ^non ignorabit, quomodo &rapidusadfe&uum turbo fedeturac con-

ticefcat, &lentefcens animus impellaturatqveita ac-

cendatur, ut vel invitus aeftu ferri incipiac & velut rapido flumini obfeqvatur. Hic eft latiifime paténs campus, in quo artis fpecimina edat Orator: in hac palseftra exercitatiffimus fuiffe Ulyftes vid^tur. Illa utiqve Oratio qvam ad Achillem miiiiis ab Aga-

G me-

» )■!?■(»

memnone degatus habuit, ii alia deeflent, vel Tok erit documento manifeftiifrmo, qvantus ille fuerit dicendi artifex. Adeo omnes explevit Oratoris nu- ^, meros, ut nihil reliqui fecerit, qvo in id Achiilem induceret, ut, vehementi irse impetu fedato, ^con-

fveta tandem inprascordia rediret virtus. Primum

enim commode e re nata, ut Rhetores dicunt, ar-

repta loqvendi occaiione, ne adfeftaue induftriae &

pnsmeditata videretur oratio, convivium laudat A-

chillis; fed hxc ^tempora conviviis dicit non effe ad-

commodata, _qvum Talus Grxcix periclitaretur :

- - αλλ' é Patres έπηςάτα εξχούμέμηλεν

II. / 228. Neqve in ipfo fermonis exorfu memo·

rat Agamemnonem jam peenitere injuriae, qvam fortiflimo Graecorum intuliiTet, aut BriTeida lautis- (imis dotatam muneribus redditurum effe. Ου _yug"ην

χξησιμον, dicitPLUTARCHUS ^{7! ε}ξ) της'Ομηξ8 ^{7tοιήσεων,}

ci08VTos ετι Τ8 ταύτα ύπομιμνησν,ειν, α'λλα _πξω*

rov η&έληαεν έμβάλ.λειν τον Αχιλλέα έί£ ο7κτον των Έλλη·

νικών ατυχημάτων. Itaqve miierabiliter deplorat ^ver-

bisqve depingit

illum

rerum articulum, in quo Gra>

cos tunc fortuna deprehenderat:

"Eyyv? yåt°i inqvit, νηων τείχεος άυλιν έβεντο Τξωεε u7τές^υμοι ^, τηλεκλειτοι τ ϊπίκ&ξοι.

Κηάμενοι Ύΐυξά 7ΐολλά κατά ςξατον, éc? ετι φασϊν ΣχησεσΒ'', αλλ' ένι ^νηυτι μελαίνησιν πεσέεσ$αι.

Dum vero gcneratim defun&us Trojanorum info-

lentiae

defcriptione, ordine

commemorando duce-

batur ad Trojanorum fortiffimi He&oris vehemen¬

tem furorem, tum vero adfeftui plena dedit vela &

fa- _♦

JK ■ ) 19 ( »

facundas _opes

fuas explicuit. Mihi utique accidit,

ut qvoties in hunc locum

incido,

^cernere

mihi

vi*

dear in valtu, inoculis, in geftibus deniqve Omni¬

bus Ulyiiis, luculentiiiima

commoti

animi

indicia,

dom haec de ore ejos prsccipitantur verba:

- - - C/Eκτωβ 3ε uzycc σΰενεϊ βλε^μεαίνων

■%. r t y ' ' A Λ· 'ί' '

ΜotivsToci εκποογλωε, πισυνοί Δ//, 8όε τι τιει

'Ανέςοοε, &3ε Θε&ί" ν.ξοοτεξΥ] 3ε ε λυσσοί

όε3υχεν,

'Αξΰίται 3ε ΤοίχιΤού (pc&vrjμεναι ηω

3ϊαν'

Στευτοίΐ νηων cc7tοχόψειν ούχξοο χοςύμβοί,

'Αυτάε τ εμ.7τςησειν μοίλεςχ πυξοε' άυτάξ 'Αχοίΐ&ε

Δνωσειν τεοίξοί τγτιν άτυζομενϋε νπο xcc7iv8.

Qvum ^vero, poft tam

miferabilem

impendentis fati deplorationem ^, fufpicari poflet ad mifericordiam

inciinatum non nihil efTe Heroisanimum, vehemen-

ti incitatione incumbit, hortaturque, ut pro Grae·

corom falutedimicet, neqveauxilium differat,qvum*

conclamata re & perdita, poffit nulla ejus reftituen*

åx ratio inveniri:

Αλλ" civ_{06, ει με}μονοίε ys, Hoof ο'ψε τϊεξ-, νΐιχε Άχαιχν Τείξομεναε εξυεσ&οα ύτΐο Τξωων οξυμα*/3ΰ.

'Αυτω τοι μετότασ^ οίχοε ^{εσσετοοι,} s3e τι μΥ\χοε

Υεχζϊέντοε χοιχΰ hV cIkcs _{ευξέϊν'} άλΧά 7ΐολυ 7Γξ)ν Φςοίζευ, οπωε ΑαναοΊσιν άΚε'βησεις xcckov 'ημοίξ'

Undiqve porro arceffitis ftimulis varie verfat He-

rois animum: & qvidem validiflimo expaternis mo*

nitis depromto argomento tentat & experitur, an, iiadverfus Iacrimas omnes &qverelas jufto eiTet ob·

ftinatior, pietatis faltim

fenfualiqvo

tangeretur, fle-

xoqve animo iram deponeret. Adeo

pulchre

&

C 2 te*