Difputatio Philofophicib

Difputatio Philofophicib

BON ITA TE IN

genere et in spe-

C 1 Ii MORAL I.

Quam.»

Luminante Luce Gratiofå

In inclytaSueonum Academia Ubfalienil, exconfsnfu &

approbatione ampliilima; facultatis Philofophie«

SUB PRiESIDI Ü

Ρ RJECLARl S SIMI

M. ERICI G. EMPORAGRII,

inpraefata Academ. Fhyfices ProfeiToris Ordinari;,

fautoris & pr&ceptoris fui fludiofé coleadi.

Ff {JAfigißerij in Phjlofophia inßgnibws rcptrUniü»

public* ac placid* cenjur* fubmittii

Laurentius L. Laurinus

O-G. Stip. Rcgiu^.

In Auditorio Vetcri Majori a. d. Dec$mb. horif matutink*.

u ρ s α l ι m>

ExcudebatALfchillus Matthias Acad. Typog.

Anno M. DC,XXXVIII.

VI RIS

Admodum Revermdis> pracUrijßmis ξ£ gravi täte confftcuu Coniiitorij Lincopeniis,

Ρ R AE S 1 D I

Dn_. Μ· I ο Ν JE Ρ Ε T RI G O T Η O»

Dicecefeos Lincopenfis Ipiicopo digniiiimpjpatri in Chri-

fto &c Mcecenati meo smtem devcnerando.

AS SE S SO K I B US

Venerabilibu4> fautoribua ^ac benefailoribm% inter ^quos patentf, ' avunculo 0* atfinibus weis cotindiß* chariffimü»

Salutcm & obfervantiam debitarrL*

CLCriptum edoi ut videtis pati es R.partum ingenij mel infrwum, u*

tinam non inform em t ne abjeciffe ^{ver itu quam} peperijfe vidtar. Majo-*

ris c er te rei quam operisy ut qua acuhfßmos exercmt. Dignum lamtrLs pro ar gum en ti dignitate> quod vefiris nonitnibm féjcfWwtur. Non quod

veßrü in me meritis exaquandumputemy tenuitatis quifpe wei confei&ty

fidut alt ^qua in parit vinculum ifitud benefictorum quo me ar die ligaßisy

laxarem, JO ebere enim largiter me vobis fateory quod 11 tam ac primums ßudtoruw jbiritum optimarum artium ßudijs indidißisy quod ab[entew$

prafentem^ auxilijSy conßliisy juvißü->promovißis, Cnmprimis ver o Ti¬

bi pater chariffiwe\qui quod vivo $ inter Mufas vivoyumcm poß DEuM.

authores. Vivuni hac in animo mto> viventy quam g i t* mihi liceat ( ut cum Poeta ) Tueiy rßj οξΧ,ν yshtoio.

Place et erg o hoc quicquid cß cpeliay magna gratitudmis fignuwy txi-

guum apudvdt pigmti (rii. Sicfuturum, ut we de caterd favori ξ$ be-

nevoUntia. Veßra obßriBum dtvinclun ^ confdam-, id quid ^oro obts·

ßor. C ^{c um vener or} ut ves vir.ea fua cur atores, inter Chrißiana relD

gtonis a(fei torts ftu fahos tueatur ($ protegat. ha vovi Ub(al. Ca/.

Decmbris. ANNO åt. ^DC XXXVi 11.

V. R. "& D. A ti fs.

L, Laurinu^

jQ9>3u'A

g(g'SK*X

€SOi

g SS08 B M308 MB^

66*3β6©Θ90©®©©&^

D I SP U Τ Α Τ I O Ν I S

Dcj ^*

B O Ν I T A T Ε

THESIS PRIMA·

rat quid vei dignitatis vel

|l ntceffitatis. nomine cognovifle-ex- pedit, jureid fibi vendicabic do&r>

na de bono & malo. Praeterquam

enim quod bonum ut natura appeti-

b !e> onruies ferio arhant Sc profequuntur, malum

veni tan quam' natura inimicum, nemo non fugit Sc

averfatur. du Je Ülius nos inftruet cognitiö ad prof c itioncm,hujusad fugim. Neccilitate et-

jameumaÜis fä dle certat, a i retundeadam, non__„

fölurn abfurdarn Maniehneorum degemino boni &

malipriiicipio? haereiin/ed impiam etiam Calvinia-

norurn de mali origine opinionens: Qu >r jm,ut hi

Deum caufammali; Itailli> eifentiale malum Deo

coaeternum blaspheme conftituere ^non erube-

fcunt. Nos (quod Deus bené vertat) impr«ien-

A 2 darum

darum boni duntaxat thcoriam, _{pro parte} Miner- v#?perbrevi includemus: Ita ut primo e-

jusdem naturam in communiper defcriptionem Sc

Erimarias ^{onitatis moralis} divifiones ingcnium paucis videamus: Et adumbremus. deinde in ipecie

II.

Bonitatem in natura dari, cum praeter natura¬

lem in rebus inclinationem & appetitum>authorita~

tes S. patrum & philofophorum, ipfa evincat S, S.

fcriptura^ afferens* vidiTe Deum bonitatem in crea-»

turis å fe produdis,neminem5niii veritatis hoftem*

negatumireexiilirnamus. linde hic quaeilionem

Anßt ut certam Sc experimento cognitam iiccope-

detranfeuntes* _quse majoris eil indagini^deiiniti-

vam boni confiderarionem reda aggrediemur.

III.

Et primo quidem, mifsa vocis Etymologia,

ne ejusdem ambiguitate capiamur/ciendum eft5nos

hi c i η teiligere bonitatem in adu ntloquuntur figna-

to> prout omni Enti includitur, nullo tarnen certo

rerurn genere concluditur^ ^quae nomine bonitatis

tranfcendentalis aphilofophisappellari folet, eo<|,

omnesrespraedicandi latitudine tranfcendao.

IV.

Solethsecaliquandocum perfedo coincide-

re;)UxtaiHud:

ßonum&r perfedum idem feno»

7"." ' Quod

Quodutfuofenfu &certorefpe flu verum efte ^neu

infkiamur,formaliter ^tamerv & proprie loquendo diftingvuntur. Sivé enim perredum peculiaro

entisfacias attributum, five entisfynonymum con- ftituas, ( quse controverfia praefentis no η eil loci)

aliud tarnen fignificare,ab ^eo quod bonem dicit for¬

maliter,apparebit. Sienim primum tenes: nega-

tionem deredus, quam dicunt perfedum formali¬

ter fignificare, reponimus. Si fecundum: Urge-

mus, quod tumperfedum conceptuieffentiaeadac-

quate implicabitur, & fic ut bonum abente, ita å

pgrfedo diftingvetur. V.

Non eft autem bonitas haec ab eilte feuro

quam denominat, aliquid realiter diflindum, fic e-

nim compofitionemin omnire faceret. Sed ^nec prorfus idem, ^cur enim fic fynonymum non voca-

res? Verumratione conceptuuna inadsequatorum entepofterius, adeoq; attributum ejus proprium.*·

Quod cum Deojfundamenta philoiophorum ube-

rius evincenO. VI.

Circa effentiam boni determinandam^opinio*

numfunt divortia? dum formam boni,alii in deno-

minatione extdnfeca, alij in nudo rationisrefpedu,

in reipeduceali alii, aliiinpura negationepoiitam

volunt·» _quorum rationibus breyitatis caufa hiefu- perfedemus.

A 3 Ν os

VII.

Nos falvo cujusq; j odicio ^cum philofopffs Sc veritatedicirnusbonurn expÜcaripoile? yel å prio¬

ri, & infe, vela poileriori.

VIII. ' i

Illo modo, bonum formaliter confiftit ίη_^

perftffionä e[pntialis convtmentta. Bonitas fcdicet rel,

qnam materialitér inclu iit,rationem addit cohre- nientiae,per quam res dicitur bona. Quas conve- nient ä non eil proprio relat'"o> fed iignifieat in ro

talemperfeflionem, ^quas rei,ctiam extra ordirieilt

ad appetitum,conveniat, connotans iimul in eadem

re naturalem connexionem cum tali perfedliono-

Manifeftius hoc apparet, in ijs uhi bonum eft reali¬

ter diilindl ^im å re q lam denominat. Sic quando

homo dicitur bonus propter virtutem, ibi de for¬

mali notatur yirtus, non utcunq;, fed ^ut perfedlio

Sc bonitas qu.edam, Se iimul comiotatur conveni-

enda quam a J virtutem habet ^natura humana»».

IX.

Είΐφ haec congruentia proximum fundamen-

tum>propter quod res dicitur appetibilis. Infan¬

tum enimappetitur,in quantum bona eil, Sc infan¬

tum- bona, in qvantuai ccngruio.

X.

Hin c a fioßeriari cxplicaturbonum ^per appetlbi-

lita-

liiaum qnompdo Arifl 10 Eth, c. 2. bonumdefintt

id, quoc! omnia appetunr. Supponitur qvippé bo-

nitas in cbjedb a petitus, cft ratio attingendi il·

lud, Appitibilitas ^vero dencminafionem diciu

fumptam exproportiore objedli eunptäli potentia.

Sicut enim color movet oculum ad vidsndum, ita^

bonitas cognita movet appetitirru.

XL

Ex diéiis talis boni definitio vel _potuis defcrl·

ptio colügitür. Bonum eil perfedticnis efienria-

iis convenientia ob _qvam excitatür appetitus ad il-

lud appetendum. XII.

Cognita Le ratione boni nen erit diiEcilead-

aeqvationt m ejus ad ^ens? ho c pil: Cntne Ens eflc bo

-

num,& viciffim, moriftråre^rsBCuntc praeiertim i- pfa S. Theologia? qvae manifbilottftatur omnem creaturamDeib^nameiTe, ¹ Tim 4,4. Sc Sap ^11,

2f. Diligis ( inqvit fapientiay1 cmniaqvae junt, &

η hil abominaris eorum qvae fecifli. Deus fecit

mundum Sc omni* qvasin eoiunt, Adi. i7x^4*Conf.

ibid. v 28 Item j< h. i? 3. Sc F fal. 146, 6. Et Au- gnil: üb de natura boni ^contra Manich. c. 3. Sc Üb.

12. confeiT: c. 7. Sc alibi?

XIII.

Rati onibus idipfum cum cl. Horneio?ita pro- batur: Qyicqyideil feu esse reale habet? aut illud

ha«»

habet åfeipfo, autab alio; feu, aut dependens eft aut

independens. A ^{t praeter} Deum O. M. indepen¬

dens nulluni eft? _{q vem} malum negabit etiam omni-

no *%&>· SednccdependentiumEssEmalu nerit, qvippe qvod cauiam bonam habet^nimirum ^Deum:

Non poffunt ^autem non<:ertaratione effe bona qvae å Deo Tunt? juxta illud> Gen. t. Vidit Deus cun&a qv«fecerat,&ecce crant valde bona^.

XIV,

Hisitaper Deigratiamexpeditis> ulteriusex^

plicandaeveniunt boni divifioncs. Varic autem^

ab authoribus dividi iolet bonum, nos praecipuas &

inftitutumnofirum ir.axlmé ipeftantes adfcremus·

XV.

I. Dividiturbonum in Tranfcendentale, Natu¬

rale & Morale. De tranfcendentali _{tanqvam prae-}

cipua partehadtenus adtum. Di*ide praecipuapar¬

te? notandomenim bonum ad fua membra ^nonn-·

nivoco, Ted inaeqvalitér 5canaIogice fe habero»

XVI

Naturale bonum eft, qvod å qvalitatibus a-

lijsq; accidentibus naturalibus qvibus natura eam

perfediam effe decet,obting!t* SeueftperfedHo

adlus fecundum natura fubjedli. Sic igni bonus eft

calor, frigiditas aqvae, corpori fanitas. Hac bo-

nitate dicunt Dd. fubftantiam hominis nondum

regenerati bonam efTo*

XVII.

^

HuC referri fölet diil inter bona animi, cor¬

poris & fortunae. Animi bona funt animo ^congru-

entia habitualia qvacdam dona fpeculatiya paritér ac

practica> ut fcientia See. Corporis* qvae cx bona

corporis conftitutione Sc ^Μζ«™ örtum ducunt,ut

fanitas pulchritudo, bonaindolcs & qvae funt alia.

Firtun£ vero bona funt res externas tum poiTeilio-

nis ut divitise: tum dignitatis,ut honor, laus,gloria

& bona fama_s.

XVIII-

Morafe b. ex ordine hic explicandum ad poftcriusdifp. noftrae membrum tanqvam pre/Hur3 urgendum refciente«, differentiam horum bono¬

rum hic faltem notabimur%

XIX.

Qvanivis autem negari neqveat, bona haec in aliqvopoife convenire>in ^{eo tarnen} potiflimum ^ver

fari videtur e or um diffbrentia: Quodb. tranfcen-

dens in iphaera rerum qva talium cdntineatur

Sc pcrfeftionem dicat qvam unaqv<eq; res habeo

per fuam eflentiam. Naturale vero praecile ^re- fpicit naturam ut iic, ^qvatenus nimirum eifentiam

uniuscujosq; in fe perficit& complet* Atrr.ora-

le b. naturam rcipicit intelligentem, ut eleyata^

cft ad modum operandi liberum, conformitatcm ^a-

ß nimi

tiimiejusq; a&ionum tum legi MtybefadocejijK

Sieutinfravidebituf.

XX.

Hinc Ii qvet bona hasc ita difjngvi, ut υη um flne altero qvandoq; ex iicre poflit. Sic donarus qvis ciTe poteft bonis naturalibusjfanitate, roborej divitijs See. qvi tarnen moribus fit corruptiffimus.

Alium varia corporis affligit Sc adverf«

fortünae alea? interim ob vitseintegritatem virbo-

»usaudit. Atfi qvis ^utroq; deftituatur, ^an ideo qvod eilentiam habet, qvodhomoeft? malus repu«

tandus? XXI.

IL Caeterüm rationeconvenientiae dividitor bonum in hone flum, utile & jucundujiu. Hon eftum eft (qvod ^per Sc propter fe cxpeti natum eil, qvia-s

mentem Sc appetitum rationalem perficit.

XXII.

Jutundum dicitur> qvia poiTeffioncm Sc ade- ptioncm rei comitatur, fuiq; amorernin animo con^

filiat. Sicomne voluptuolura eiljucundum^.

XXIII.

Καημοί vero leu utiiia bonafunt,qvae non pro¬

pter fe fed ^propter alia expetuntur, Sc virtutc fo-

lum alienamovcnt, _qvatenus fcilicet ad alia utiiia

funt. Ut rharmaca? Sc immedicabilis membri fe- cfiio, ^ne _pars finccratrahatur.

Μ

XXIV.

Ad haec bona notari potcft, ^non femper efle

Attéfie, utfubje&o feumaterialiterdifHngvantur;

fufEciatfi formaliter & habitudine fint diftinilaui.

Ita, qvod honeftum eil, reliqva in fe böria conti-

netj utuna eademq; res fit Sc honeila Scutilis &

jueunda-,. XXV.

Ali» divifiones boni funt, utpote perffikvfä?«-

Bof enti competens increato, qvod ipfa potius boni-

tas eil. Et ρε-\* parpieipationem ^, in crcaturis. Item

ratione apprehehüonis aliud Verum aliud Apparens*

Iteni in fe $ aheri honum, &c· Sed eashic coniultoo·-

mictimus Sc adalia pergimus^.

XXVI.

Explicata eil hadienus boni natura in commu-

nl, nunc qvod inftituci noftri caput eilbonitasmo¬

ralis ex ordine paueis venit confideranda^.

XXVII.

Imprimis autem advertendum eil voce mtraik hic iumi, non qvatenus folet extendi ad virtu-

tes Theologicas Sc adliones fpeciales ab ijs prove- nientes: Sed _pro tali perfedtionc? qvahomo ex fe¬

lis natur» viribus ordinatur ad agendum ^ea qv» le¬

gi Dei Sc R. rationi conformia funt-?.

XXIIX.

Ve ram boni moralis eflentiam Scaliger Ex.

B 2 303.

30?· S. Ϊ7< bis verbiseftcorrplexus. Ecn?"inrro-

rale eft perf tdlio sftus fecundum reélzm rationem«,

Nosfic: Btnuw ^m> eft covgvuertti* cum lege ^ vetta raticne.

In qvadefinjtione genens vicefubitconvenicntia, qvå cumjKxnjvis bonitati« fpeciebus eft communis*

χχιχ

Differentia petitur i. A frm* cwftituente Bt>nitätis>

qvaeeft ^cum lege natur« &R. rationc congiuentia,

fiiciolvitur qVcfciiio." ^An beKitas ^m. Jit forna vittutis m.

ain nere ccnfequens? Qvamvis enim virtus confcr-\

jrJtatem legalem includat, propter varietatcm

tamén & diverfttatemcircumftantiar? ^m _inaiboni- bus &: conditionibus aöionum iingularium obfer- vandam, ^nen _{eft A fa} fed p,e<roTf}T0L> form ^am agn o»

icit, redigit qvippe viltus afleöus ad mediocrira-

tcm ut rcétx rationi parcant. Potius ergobonitas

moralis confcqvens virtutie eft & eilentialis _pro»

prietas, qvam forma^

XXX.

Adde, qvod ftcut bonitas in communentis qya talis affediio eft) ^ut fupra patuit, ita bonitar^

h«c,hu;us entiS) puta virtutis> non forma fed affe~

éHoerit. Quicquid ^en;m negatur vtl affirmatur

de _genere, id etiam de iingulis fpeciebus fub gene»

re contcntis negandum vclaffirniandumeftj.

T II. A

XXXI.

II. A fem* *0ht f, uttft lex natur* fcu reda

ratio. Per legem natura hic non intelligimus ςο'ξ-

ρ*ςφύνχας, feu inclinationes naturales ^cum fcrutis

comunes? prout a JC. definitur? qvod natura cmnia

animaritia deeuio.

XXXII.

Scd notitiam prineipiorum pradicorum? Sc

eoncluilonum exinde dedudarum,iive reöürn in- telkdus judiciim,approbans rede fäda Sc damnäs

contraria, linde lex naturae Sc reda ratio hic coin-

cidunt, eadem en m ratio in natura infita, qvando in

mentc hominis eil confhmata Sc confeda reda ^ra¬

tio appeliatur., Quamvis haec ad prineipia Theo-

retica fe qvoq; extcndatj>.

XXXIII.

Åd hane redam rationem cum omnes adio-

res adcoqj omnia in pradicistanqvam ad normam veniantcxaminanda^msnifeilum eftomne liludbo*

nitati# civilis rationtirjnduere,qvod cum ea con- cordat, hoc eft, qvod expenfis ommbus circum- ftantijs,ratio judicatqffe faciendum. Maütiae ^vc-

ro contra? qvod ab eadem exorbitat & diffentit.

XXXIV. :

Porro fubjedum cui intfTe nata eil bonitar*

m, confidcrandum eft': libi ex fuperioribusre-

ß 3 peti-

petirnus bonitatesi m. foli natur« intelligent!

competere. Q^jodpatet, quiaad ipfum eiTc ^mo- fiarcqyiritur cognitio .åt libertas>bené enim vel ma¬

le agere, eft legi conformitér ve! lecus agere. Fie-

riautem hoc neqyit fine legisaliqva Cognitionen

liberrateagendi. At cognitio & libertas folis in-

eil intelligentibus.

XXXV.

Bonitatis ergo, civilis capacia ^non funt bruta3

naulto minus inanimata, cognirionis qvippé &: li-

bertatis expertia? imonec ipfe homo fecundum ^eas potentias, qvas cum brutis habet communes> nifi inqvantum rarionis participcs func>.

xxxvi.

Proximum ergo iubjedtum qvod & informa-

tionis dicitureft appetitMrationslü. In qvo etiarrL., ipiius bonitatis pripcipium virtutcm moralem,refi-

dere certum til. XXXVII.

Ex hisjiqvet, qvaanam adiioacs cmliter bo¬

nas yel malae fint diccndae; Non cae fcilicet>qvaB ab imaginativa excitatae, fine advertentia.aniiiii ^exc-

runtur, Nec qvaenobis |icet fcientibus fiunt, ^ho-

neftate tarnen & legibus ^non Tunt prasceptaeu ^. Sed qv«noftr»funt poteftacis, ^qvas facere & ^non fa- cereproarbitrio pofTumus5in qvas caditlcx&pras-

varicacio, feqvituf laus & vituperiuuu..

XXXTIX.

Hae äöiones in fe &'iöä ftatsfa fpefåät#,

difFerentes _q vid em flint? qtatehus veto reöitiidiiii

Tationis conförmäntuf, f el ab ca cxorbitknly ad bb»

numvelmalum funtrefiriilae.

XXXIX♦

Sed hic merit o inqvirendum venit, undé pe»

tatur adlionu limitatio? Refpondemus ^cum cl. Hor¬

nel© in a&ione attendepäü eile ad 0%^ Fin&m éc Circumßantias. Qu se, ut sftio iimplicitér bona fit,

tam gra to amieitiae vinculo fint conη ex as, utvel u-

nius defeßuj aéliohi bonitatem decedere,auf _prof-

fus naufragiumfacere necéfle ÜKJ.

XL·

Sic poteft a£iio, ^{v. g.} libefalitatis exercitium,

ratione objedbl effe bona, ^res qvippe qvaedaturre-

ftriöa ad facultatem dantis Tob. 4.8. Sc ^9. &indi-

gentiam accipientis Syr. 12. proptcr indebitumta^

men finem, utpote vcl ipem lueri, vel aniörem ho¬

noris & glorias. Mat. 6.2. malitiag ra tio ne m indüe-

re. XLL

Similitef äöio bona fit, cumratio ^ne objeiH,

tum ratione finis, _pro defenfione patriae,religionis,

parentum &c. bellum fufciperc, fortitér cum ho¬

lte congredi, mortem Sc pericula non metuere, cx-

templo virorü fortiü, Abraham!,Jofuac,Davidis.5cc.

Si

Si ^veto CöfttmgaC minus fludioie obfervare cifcum-

flanrias>fic ut adiio alias bona>propter ^cas praya effi-

'ciatur. Qvodplurimorum docuit eventus. Huc

fpeilat hüum Sauliibona intentions Domino fa«

crifiGantw, i.Sam. i5.EcPharif*orum?^ ^ut in prom- ptu effent ad facrificiun» neceflaria^etneates Sc ven- dentes in tesnplum Hierofolymitanum introduxe-

runt, quod Chriitus ipfe repraehendic, Luc» ip.4<S.

XLIf.

Nondeefl di&isratio: Namlex naturaenon tantum iimpliciter monilrat facienda» fed modum

etiam fub ratione circumflantiarum, perfonarum,

loci temporis See* in adlionc reqvirit. Ut crgo a- ftioad iliam normäconformetur, omnia neceiium eil inciudat, qvaenormareqvirio.

xmi

Non tarnen omnium eadem eft ratio; Sedpri-

mario adiionis determinatio petitur ab objedto, qvippé in qvodadlio primd tendit, qvodq; in mo-

raiibus» ficut forma in naturalibus» ipeciem confti-

tuit. Ica Cimen: ut rioi Sc reliqvis cireuroihmti/a

iua non dero^etur eScientia. Hic eniro valetillud:

Bonuoi eit ex inte g ra cauu, malum ^vero ex qvovis

defedlu. ' XUV.

Id tarnen hic de circumftaneijs notandutruj

Eas quidem ad a&ioms determinationem confer-

re.

fe, non fart en omnibusid efle u)y verfale,fedfuf?b

cereji! aftio ex objt&o b ^na. nullam habest cir-

curoilantiam malam, nullaq; debita careat, Quae·*

dametiam circumftantiae tales fiirit, ut ii adfunt a- dtioni tarnen fpeciem ^non largiuntur, fed bonita-

tem velaugent velminuunt, Qux ii fortaifis abes-

fent, a£Ho ramen fimpl i d ^ter bona d ^{ι cer} e tur. Tales

funt remiflio vel intentio operis tard ^tas vel cele- ritasimplendi promiflTm, purvitas vd magniiudo

£leemoiynae> & Iiis fimiles.

λ L V.

Caeterum de objeili & circumftantiarum in- genio,videatur Thon,as Sein eum cornmencatores alij. Mihiin redifficili ρ ora ionetemporis&:in-

ftituti paucula hacc iufficiant, quae candida quaoj;

mens candide interpretétur.

Ψα ver o o Aterne ac vive Deu^^quifa mm a honitas es, bonitatk

tti& radios nobis hscere permitte^ bonum quod operatu* es to fit*

ma ac perfice, utbene htc tranfigendoibomtate äter na

tecum perfruamur,

Tibi ^cum filio &c S. Sanéro,!aus

imperium, poteftas &. iiilus,

virtus* decus atque

regnum.

C So»

m a I i i t i b ti å § ?"=å i $ 11 * .#1«ι ii i»

#^Θ06'§0030Θ^>6:ΘΟΘΘ00?- Θ0ΟΘΟ©ΘΟ0^3 ift

Solidas etuditionisj vitas inculpatas, ma- gna:q; expedationis viro-juveni,

Da.. Laurentio Laurentij Lau-

rik o? jure rptimo Fhiloiophias Candidato exi-

roioj arcico n eo iinceré & fjngulariter honorando»

Ee Bcnitate Morali _pro Summo in Phi- lofophia obtinendo gradu, publice ac

perdodé d.iputanti.

T*"« μΒξΟ&φ* ^{γ 75} xhtev η^ΊξΟΦον

ÉvSCl« Οξθύύίι φξψ ϋ'ί μίνφ- Τ€ ηφοι.

1?Μ fliv ΙίλεγΙς Α å Τ Ρ ϊ Ν', inov η Msvetg

Ύ&ν _γε kfä», ΦψΧ ν£ζ f ofaet ψξονφως.

Ίης πρηί τ* κ& φλίας ενικά»

.Φξόύνβϊφ* ί^/ε&αζρ»

Acad. Upfal. Ρ. Τ. JL

Johannes Laur. StalenuS"

Spe-

i

Spedlatae virtutis & dodlrinae probate

Viro-Juveni,

Diu Laurentio Laurino Phil.

Candidato digniii. & hoipiti ^nuper exoptatiiljmo,

pro Summo in Fhiloiophia gradu adipiicendo publi¬

ce dottcq; difputanti, amicitia? & amoris dechrandi gratiå iynceré gratåtur infrå notatus

L ^{Aurine ef} fummis Mufarum dotibui atifit*i%

kjuod Phoebi aßiduu* ^{& um} i na celfa co Lis*

Non Jruftrd Sophias vidtßi aicana p§lita%

Dofit*) ξ£χ inßgnü aocia per ora velas.

Hinc nunc in Sophia· ^c an,ρ um dejcendis^ indi

Vis patet mgenua mentis amana tux*

Vivitü 6 Mu'a ! Juperaadite ^f cingite lauru>

Cingite La urin um; nefitte^ferte, date,

Laurinus> Pairia ^atcus, optatunparentum Solamen> multis duice kvarnen erit.

Martinus Olai Nicopenfis

Opt. & Methan. Ρ, P»

"O Ebus ineft bonitas 'Ctwßis delapfa fuperné,

**· iMoribus & noflris, _quos virtus fingit & aptat:

Kec, ide laus Medic», iua lausiiii ulatq; Pcetif

Sit licet» hdw tut© de^reto ftatnr corusjL»,

\;.v:

H*

ffj Joyfs ?x. sei#«* Mm H&tfh aftimahus

Peiaper jnfnndi coeloiahiyp Mincry'ä'ro,

Traftatefn ^mores boroinurat}, arbitfiat tradunu*

Creditur hgudiitis; rpcntem qui;? corporis audent Stringcre compedibus, morumc); affingere caufam

Κςαπν compoiiti. Sic tit peccare ncccfl'jm-».

Quin ratio docuit fortunam ßngcre cuiq;

£t ftudia & mores» animum _qua· lyavjtcr intrano»

iDicimur bic pravi; mores cuipabimu« ipiosr*.

piennur hic aliter,· mores caujabitpur ipior*.

Suo L. Lam'tnf

Magnus Pallurn! ^us wictenß

Gothu^.

EIDEM

NObilis _Et aßt _fludijs duo donatur _{meritui femper} palm i labqr'h _{habetur honoft}

Ad decora ignavis conclufit quippe patentes

MuOt vias. Vinci ^t Jedutun omne labw.

Ergo tibimerito Laurine h,s grato* honor**■>

Quos tibi conciltat lautuo amica crCpcar.

Et precor ex animo DEVS his benedlcatut orftft

ßjUpo patril eveniant commoda magna tux»

Amitino & familiari fuo perdiieftq

ttaamortm ξβ ftud'urn de ^c ία-

rare voluit

Magnus Α φόδ? O-G,

Slip- K)Uanu4.