Ruborum Sueciae dispositio monographico-critica quam ... p. p. Johannes P. Arrhenius phil. cand. stip. Palmaer. et Henricus Ferner Vermelandus. In audit. Gustaviano die XXX Nov. MDCCCXXXIX. H. a. m. s., II

R U B O R U M S U E C I A E

QUAM

EX SPECIALI SACRAE REGIAE MAJESTATIS GRATIA

ET

T E M A A M PI.ISS. FACH ET. PH IL O SO P H .

*

P H IL . CAND. S T IP . P A L M IE R .

E T

r i E E l l B

VRRMEI.ANDUS.

IN A U D IT. GUSTAVIANO D IE X X X NOV. M DC C C X X X IX . IT. A. M. S.

II.

U P S A L I A E ,

Ii R U K S P A T li 0 IN E S S A IN V Ä L B O R N A E N K E F h U

a m h a

m i § , v o n » t t i t i n

med djupaste vördnad och tacksamhet

af

en b l a n d dess 52 barnabarn.

D e II u 1 il a s t e F ö r ä l d r a r

af

borg, Uddevalla et Götheborg, H a l l a n d i a e , S c a n i a e ad Krapper upp, Torrekow et Kullaberg, S m o l a n d i a e in ma­ ritimis e. g. in insula Öra Par. M isterhidt, (in interiori parte hujus provinciae nuniquam provenit), O s t r o g o t h i a e ad Gusum (cel. fPahlberg) , tandemque etiam O e l a n d i a e . Variat :

a) fructibus glabris. — Verus et genuinus procul du­ bio R. corylifolius Sm. 1. 1., qualem nos in Orö invenimus et descripsimus, a confinibus facile distinctus.

b) eriocarpa, fructibus pubescentibus, acinis paucis. — Rubus corylifolius W a b l b e r g 1. 1.! Celeberrimus Auctor Florae Gothoburgensis ipse jam observavit, fructus hujus fru­ ticis ad hune modum variare, et glaberrimos in loco citato Ostrogotkiæ se invenisse dicit !

Frutex validus inter dumeta serpens. Caulis sterilis arcuato- procumbens, sarmentosus, longe excurrens, teres, versus api­ cem angulatus, parum lignosus, medulla ampla farctus, viri­ dis, sub sole rubescens, glaber, aculeis crebris conicis rectis, apice fusco-testaceis valde munitus, simplex 1. ramosus, ra ­ mis cauli conformibus, longe lateque serpentibus. Polia turionum l. ejuinata, ima duo minima, subsessilia, rotundato- ovata, intermedia breviter petiolata late ovata; terminale maximum longius petiolatum cordato-ovatum; — l. ternata, lateralibus e duobus foliolis connatis, rhombeo-ovatis, sinu- ato-incisis, basi auriculato-rotundatis. Omnia folia turionum tenuissima, od venas leve lineata, transversim parum rugosa, (et bine non longitudinaliter plicata), superne viridia pilis parvis udspersa, subtus pallidiora, sericeo-pubescentia 1. pi­ losa^ nequaquam vero incana, simpliciter serrata, abrupte acuminata. Petioli canaliculati, pubescentes, aculeolis rectis, in costam foliorum transeuntibus, muniti. Stipidae foliaceae, lanceolatae, acuminatae, pellucido-venosae, pubescentes, mar­ gine ciliatae, ad basin petiolorum geniculato-tumidam in­ sertae. — Caulis floriferas arcuato-procumbens, teres, acu­ leis conicis rectis, basi dilatatis, apice acutis fusco-strami- neis* fragilibus munitus. Rami floriferi alterni, patentes, basii squamis fuscis obtecti, angulosi, sulcati, v i l l o s i , aculeo­

lis conicis basi compressis rectis adspersi. F'olia te rn a ta ,

inferiora, b. e. quae versus basin ramorum insident, minora tenmiora et pallidiora, incisa et inaequaliter duplicato-ser- ratat, lateralibus rhombeo-ovalibus, terminali suborbiculato ; sup>eriora majora foliis turionum similiora, lateralibus bre- vissiime petiolatis, rhombeo-ovatis, acuminatis, inaequaliter

inciso-serratis, terminali rotundato-ovato, ad basin angista- tam subcordato, abrupte acuminato. Folia floralia sinpli- cia, infimum plerumque magnum cordato-ovatum, cetero, si adsunt, magis angustata ovato-lanccolata majora fere, qiam omnium affinium! Petioli late et profunde canaliculati, pa­ tenter villosi, aculeis minoribus rectis adspersi. Stipilae majores, quam in turionibus, foliaceae, ovato-lanceolatae, acutae, serratae, supra glabrae, subtus pubescentes. Fo­ liola, praesertim turionum, folia Coryli saepe exacte lefe- runt. Peduncnli ex axillis foliorum. Infimus simplex, uni- florus. Superiores ramosi, bi-triflores, summi sub faslig lati, cum flore terminali corymbum parvum fere constituentes. Pedunculi et pedicelli cani, nigro-glandulosi, aciculis minu­ tissimis rectis 1. paullulum curvatis muniti. Bracteae ad ba­ sin pedicellorum lanceolatae, integrae 1. trifidae. Cahjces inermes, reflexi. Sepala petalis duplo minora, ovata, extus viridia, pilosa, nigro-glandulosa, margine tomentosa alba, intus canescentia. Corolla pallide rosea 1. alba. Petala obovala, basi attenuata, rugosa, margine lacera ciliata. Styli virescentes. Fructus atro-sanguinei, in fuseo-coeruleum colorem vergentes, glabri 1. pubescentes, acidi, pituitosi, haud sapidi. Acini rotundi, stylis persistentibus retusi, valde succosi, ad lorum turgidum, rotundato-clavatum, apice in­ crassatum adhaerentes. Ut bene adnotat S m ith, prima aestate floret baccasque praecoces profert. Ç’Fl. large ear- ler than most of the genus. Berry of a browner black, ripened before that of the fruticosus and its allies.”)

Species optima, bene distincta ab affinibus B. caesio et R. fruticoso, magis vero affinis illo. Conjungitur tamen cum hoc in W i m m e r i FI. Silesiac, II. p. 2 4, ubi ad R . pli­ catum W h e , (qui secundum nostram sententiam est R . fru ­ ticosus L.) trahitur. — In Germania ubique fere desiderari crederes nostrum et Smithii R. corylifolium, quum fere omnes recentiores F loristae, qui Rubos Germanicos tractarunt e. g. 4 Y e i h e , N e c s ab E s e n b e c k , R e i c h e n b a c h , B l u f f , F i n g e r h u t h , S c h a u e r , P e t e r m a n n etc. R . ne­ morosum Ha yn, pro hoc salutant. Illum vero ah hoc certe diversum esse, et hos nullo jure posse conjungi, mox in descriptione R. nemorosi ostendere conabimur. Sed fieri potest, ut Germanorum Rubus macrophyllus W he idem sit, ac noster et Anglorum R. corylifolius. Nam omnihus fere rationibus tam exacte cum hoc conveniunt exemplaria nor­ malia W eiheana R. maerophylli, quae nohis in Herbariis eel Friesii et W ahlbergii videre licuit, ut vix de identitate

htorum dubitemus, Nec huic rei obstat Monographia laudata W eiheana. Figura enim et descriptione R. macropb. vix 1. pjarum a R. corylif. recedit. Nobis itaque videtur R. macro- pthyllum fF h . esse R. corylifolium Sm . caule modo magis

amgulato, pilosulo ! In ceteris vero partibus fere exacte

cœnveniunt, et si folia in illo dicuntur ”pallide viridia, ve- luitino hirta” (W he 1. 1. p. 5 6 ), non exinde ab hoc recedit. E.adcm enim raiio etiam observata est in R. corylifolio, de qiuo dicit S m i t h i u s 1. 1. ”folia subtus pilosa, nequaquam inicana”, — et De Cand. Fl. Fr. V. 475: ”Cet arbrisseau, long-tem ps confondu avec le suivant (R. fruticosus) et que ML Smith en a séparé, se distingue p a r ... ses feuilles pllus grand, glabres et d’un verd gai en dessus, vertes et uni peu velues en dessous, mais nullement cotonneuses, ni bllanehàtres ; . . . et 1. 1. VI p. 5 4 4 , ubi de R. corylif. var. b. villoso mentionem faeit: La var. b. est remarquable par sess feuilles . . . couvertes sur les deux surfaces de poils noimbreux, épars, et qui ne leur donnent point l’aspect co- tomneux ni la couleur blanche. — Proprius vero accedit R. cotrylifolius Sm. ad nostrum R. pruinosum, cui utique allinis esit. Sed facile ah illo distingui potest notis jam allatis, et. nemo, qui consideraverit diversitatem 1) aculeorum, non mtodo in caule sterili, verum etiam in petiolis caulis sterilis ; ‘‘l ) foliorum, et caulinum et floralium, quae forma, eonsi- steentià et indumento diversa sunt; 5) stipulorum praesertim in caiulibus floriferis; 4) petalorum, 5) infloriscentiae tandeinque 6) tori in utroque, de identate eorum amplius disputet. 4. RUBUS suberectus And. caule sterili 5-angulari sube­

recto aculeis raris rectis l. parum curvatis munito, foliis 5 — 5—7-natis, utrinque viridibus, extimo cordato-ovato, donge cuspidato, ramis floriferis patenter pilosis nigro- Iglandulosis aculeis falcatis adspersis, pa?iicnla subfastigiata, ipctalis obovatis, integerrimis , fructibus atro-sanguineis 11. atro-rubentibus glabris.

Rubus suberectus. A n d e r s o n in Transact, of Linnean So,c. XI t. 16! S m i t h Engl. Fl. II. p . 406 ! E. B. t. 257-2. Ho j o k e r B rit. Fl. I. p . 205 ! De Cand. Prodr. II. 556. Rc : h 1». Fl. Germ. Exc. p. 600. P e t c r m . FI. Lips. n. ISO. Fl.. I)an. tom. XII. tab. 1092 !

R ubus nessensis W . Ha l l , in Transactions o f the Royal So,ciety o f Edinburg. Vol. III. pp. 2 0 , 21.

Rubus corylif. a) silvaticus F r i e s Nov. ed. I. p. 55! ab ipso pro R. suberecto declaratus (Cfr. Fl. Hall. p. 88).

Rubus fruticosus b) elegans. M y r i u tVerml. et Dalsl. y eget. p. 236. fi. fruticosus b) suberccttis. Hartni. Scand. Fl. III. p. i 19.

Rubus coryli'folio-idaeus. M e y e r Chloris Ifanov. p. 47. Habitat in locis montosis et silvaticis, optime et nor­ malis in interiori parte S m o l a n d i a e e. g. in Getberget prope pagum Arena paroeciae Molilia! ad Vexiö et Femsjö (Fries), nec non in maritimis ad W eslervik in Norrlandsangen etLueernholmen; — in Orö par.M isterhult; W e s t r o g o t h i a e ad Ornaforss prope W enersborg (sec. spec, a cel. Prof. TVikström lecta et in Herbario Regiae Acad. Scient. Holm, asservata); D a l i a e multis locis e. g. ad W estra E d, Laxarby, in Bräckängarne ad Hesselskog et in Paradisängarne ad Kroppe- fjell ; W e r m l a n d i a e inter W estgârd et Arfvidstorp in Fryksdalen, nec non ad Mölnbacka in Nedra U llerud; B a- h u s i a e infra montem Björnrödsberget ad Ideljord, nec non B le k i n g i a e ad Djupaforss par. Ronneby (cel. Lindblom, sec. exemplaria, quae in berb. Reg. Ac. Scient. Holmiae vidi).

Fructibus, petalis, foliis, et caulium tum forma tum armis ita a Rubo fruticoso ceterisque affinibus diversus, ut non dubitemus, quin hic vera et propria sit species. Caides steriles erecti, apice deflexi, nutantes, ad radicem exacte fere teretes, versus apicem vero 5-angulares, infra ramos excavati, % — % une. crassi, medulla ampla farcti, virides, solibus expositi rubentes, glabri 1. nigro-glandulosi, aculeis validis, uniformibus, paullulum curvatis basi valde dilatatis, apice fusco-stramineis muniti. Rami ex axillis fo­ liorum patuli, obtusangulares, glabri, juniores versus apicem pubescentes, aculeolis reflexis adspersi. Folia speciosissima elegantem speciem huic frutici praebent. Variant nunc 'o-nata, ima duo subsessilia, utraque e duobus foliolis connata, abrupte acuminata, ad marginem inferiorem profunde incisa, ovato-auriculata ; extimum petiolatum, rotundato-cordatum, acuminatum; — nunc H-nata, ima duo sessilia, ovalia, acuta; intermedia mediocriter petiolata, ovata, abrupte acuminata; terminale longius petiolatum cordato-ovatum, abrupte acu­ minatum; — nunc 7-nata, infima duo parva ovalia brevis­ sime, intermedia majora, ovata, longe petiolata ; par tertium 1. suprema duo rursus minora, ovalia, basi ad marginem su­ periorem inaequalia, sessilia; terminale denique petiolatum, aequans 1. majus intermediis et his conforme, ovatum, abru­ pte acuminatum 1. cuspidatum apice longe producto, basi subcordatum. Omnia praeterea folia et caulina et ramea

superne laete virescentia, pilis rarissimis adspersa, subtus pallidiora, sericea, simpliciter serrata, dentibus apice fusco patentibus. Petiolus communis canaliculatus, sericeo-pubescens, patens, aculeis falcatis, in costam transeuntibus, optime ar­ matus. _{Petioli partiales superne puberuli 1. nigro-glandu-} losi, aculeis falcatis muniti. Stipulae filiformes, tenerrimae; quae in petiolis, quorum ex axillo rami emergunt, insident, marcescunt, ceterae vero persistunt. — Caules floriferi sube­ recti, 1. arcuato-deflexi, tereti-angulati, e viridi rubescen­ tes, glabri, passim nigro-punctati, aculeis validis, basi di­ latata conicis, rectis armati. Rami floriferi squamis fuscis , e gemmis persistentibus, ad basin cincti, patentes, angulosi, villosi, glandulis nigris adspersi et aculeis falcatis armati. Folia ramealia 5-nata, ad basin ramorum minora obovata l. subcuneata, apice obtusa; superiora maiora, ima duo sessi­ lia, ovalia, obtusata, versus flores vero acuminata; extimum petiolatum , ovatum, abrupte acuminatum, et ut omnia reli­ qua basi attenuatum haud cordatum. Folia floralia simpli­ cia , a forma ovata ad ovali-lanceolatam magis magisque tran­ seuntia. Bracteae lanceolatae, ad basin dente, nunc in uno solum latere, nunc utrinque incisae. Flores inferiores e fo­ liorum axillis solitarii, superiores terminales in racemum pa­ tulum fere congesti. Pedunculi e foliorum bracteorumque axillis uniflori patuli, aculeolis rectis muniti, subfastigiati, terminali ceteris semper breviori. Cah/x reflexus, inermis. Sepala ovata, intus cano-tomentosa, ex tus villosa, apice vi­ ridi glabra. Petala alba, nec rugosa, nec venosa, obovata, basi attenuata, apice et. margine integerrima. Fructus atro- sanguinei, 1. atro-rubentes, glabri, haud pruinosi. Acini plu- res rotundati basi attenuata, stylis persistentibus retusi, sub- discreti, ad torum conicum gibbum adhaerentes, germinibus abortientibus intermixtis.

J'ar. b) mitis, foliis tenuioribus, aculeis multo minori­ bus , rarissimis.

Rubus fruticosus, aculeis carens Hartm. Seand. FI. Ed. I. p. 198. not. — ?

Habitat in locis silvaticis umbrosis, et ad ripas fluvio­ rum e. g. infra Hiiildammen in Sällevads un ad Klöfdala par. Järeda (fere inerm is!), et ad Klinten prope Tjus t gol par. M isterhult, Gubernationis Calmariensis.

Caulis sterilis aculeis raris, conicis rectis, haud validis adspersus, interdum subinermis. Folia tenuiora et angustiora quam in vulgari. Petioli glabri 1. puberuli, aculeolis

qui-busdam falcatis levissim« muniti 1. inermes. PeduncuH se­ ricei inermes. Fructus ut in forma normali colorati. Prima aestate jam floret Rubus suberectus, et fructus fert maturos mense Scptembr.

Obs. 1. Fructus in omnibus, quae vidimus et hujus va­ rietatis et formae normalis exemplaria, atro-sanguinei, 1. atro-rubentes ut jam bene observarunt H a l l (”the fruit is of the colour of the red mulbery”) , S mi t h , R e i c h e n b a c h , De C a n d o l l e , P e t e r m a n n etc. Sed M yr in 1. 1. ”baccas nigras, succo sanguineo repletas” se legisse dicitur; unde haud multum abest, quin suam plantam pro R . fastigiato W h e habeat. Ita quoque Smithius in (Engl. Fl.) R. fastigiatum ut synonymum citat R. suberecto, dum tamen de identitate eorum dubitat. Pro certo habemus, nostram heic descriptam plantam esse verum R. suberectum Anders. Illa enim optime convenit non solum cum descriptionibus accuratis S m i t h i i et A n d e r s o n i i , et figura hujusdem, verum etiam cum exemplaribus normalibus, quae ex Anglia vidimus in Herbario cel. Friesii. Sed ulteriori disquisitione eget quaestio de hujus et R. fastigiati identitate 1. diversitate. Obs. 2. Auctores quidam Rubum suberect. sub R. fruticas.

collocant, et huic utique allinis est. Multis vero ratio­ nibus ita ah illo diversus, ut procul dubio propria ha­ beatur species. Cum Rubo Idaeo vix ac ne vix quidem conjungi potest. Sed cel. Me y e r contendit in Chlor. Hanov. p .47, R. suberectum, quem speciem falsam (”Schei­ nart”) vocat, ad R. Idaeum esse revocandum, quod his

argumentis probare studet: ”Die sehr ausgezeichnete, zum Theil gefiedert-blättrige Scheinart (H . corylifolio- idaeus) traf ich mehrentheils” ( non semper itaque, quam quidem rationem observet le c to r!) ”in Gesell­ schaft von R. Idaeus und. R. corylifolius, zwischen denen die Bildung, doch mit bald mehrcrem bald min­ derem Hinschwanken zu ersterm , das Mittel hält. Ich halte sie daher bis jetzt für eine Bastardform jener bei­ den A rten, wenn auch oft. mehrere Exemplaren zusam­ menstemmen... Die braunrothen, himbeerartigen Früchte sind häufig gut ausgebildet, schlagen bisweilen aber auch fehl.” — Ad haec omnia id solum observatum volumus: I) totam vegetationem R. suberecti non ad Rubum Idaeum, sed ad R. fruticosum spectare ; 2) fru­ ctus R. suberecti omnino, colore excepto, similes esse

fructibus H. fruticosi, acinis scii, snbdiscretis ad torum haerentibus, ita ut baceas carpere non possis, nisi antea fractus sit torus; 3) nos R. suberectum pluries invenisse in iis locis, ubi numquam crescit R. eorylifo- lius e. g. in interiori et montosa parte Smolandiae, quo in loco optime et normaliter vegetat. — Nulla itaque subest caussa, cur hunc ad R. corylifolium, a quo mul­ tis et essentialibus rationibus discrepat, traheres. A R. Idaeo longe diversior est. — Praeterea observandum e st, primum hujus fruticis inventorem, W i l h e l m um H a l l per quattuor annos eum in horto suo coluisse, et de specifica ejus stabilitate certiorem se fecisse, ante­ quam suum Rubum nessensem pervulgavit; (Cfr. Trans­

act. of the Royal Soc. of Edinburg 1. c.). Ilaec res

A n d e r s o n etiam probavit ex exemplaribus, in diversis locis collectis, et ipse hunc fruticem semper inveni insig­ nem constantibus characteribus et proprio habitu. Ideoque procul dubio propria, eademque bona species habeatur.

b) fructibus atris 1. atro-coeruleis.

5. RUBUS fruticosus L. caule sterili erecto, apice deflexo, 5-angulari, aculeis multiformibus munito, foliis plicatis utringue viridibus, turionum 5-natis, infimis minoribus subsessilibus retrospectantibus, ramorum floriferorum 5- natis, lateralibus rhombeo-ovatis basi dilatatis, inflorescentia simplici, racemoso-corymbosa, petalis roseis obovatis.

Rubus erectus major fructu nigro Brornei. Chlor. Goth. p. 99. Rubus foliis quinato-digitatis, ternatisque, caule pe- tiolisque aculeatis. Li nn. Flora Su. ed. I. N:o 409. R u­ bus maritimus Li nn. It. Scan. pp. 272—273. Rubus fru ­ ticosus Li nn. FI. Su. ed. II. n. 444 (pro parte! cfr. quae jam diximus pp. 5 , 6). W a h l b . FI. Gothob. pp. 34—56! F r. FL Scan. p. 114. Herb. Norm. V. n. 51. Rclib. Fl. E xc. n. 5885: P e t e r m . Fl. Lips. n. 788. Rub. frutc. v.)

plicatus H a r tm. Scand. Fl. ed. III. p. 119. B l u f f e t

F i n g e r b . Comp. Fl. Germ. 191. — Rub. plicatus W h e et N. ali E. pp. 15— 16 et tah. 1. H o o k e r Brit. Fl. ed. IV. p. 205. B o c n u i i i g h . Prodr. Fl. Monast. n. 6 2 2 . D e Cand. Prodrom. II. p. 560. R. nitidus S mi t h Engl. Fl. II. p. 401.

Habitat in locis montosis, praesertim apricis maritimis ad saepes et silvarum margines. Optimus, normalis, et pro­ cul dubio Linnaei B a h u s i a e inter Strömstad et Götheborg; H a l l a n d i a e passim (Fr'ies); S c an ia e e. g. ad Krapperup etc. frequ.; R l e k i n g i a e prope Garlskrona et in Björkö

( As p eg r e n , secundum exemplaria, in Herbario Acad. Reg. Scient. Holm, asservata) ; S m o 1 a n d i a e ad IFestervik in Lucernholmen, Lofta, W esterum , Misterhult etc. O s t r o - g o t h i a e ad Gusum ( Wahlberg) et passim in taeniis; Su- d e r m a n n i a c in Utön et ad Landsort (sec. Hartm. 1. c.) ; sed in omnibus magis septemtrionalibus provinciis numquam provenit.

Caulis sterilis erectus, apice arcuto-dettexus, viridis, so­ libus expositus rubescens, ö-angularis, canaliculatus, in in­ feriori et media parte punctis nigris glandulosis adspersus, munitus aculeis multiformibus validissimis, conicis, basi di­ latatis cauli concoloribus, apice flavidis, omnibus in inferiore parte caulis suberectis, paullulum curvato reflexis, versus apicem caulis longioribus falcatis. Folia quinata; infima ovalia brevissime peliolata; intermedia et extimum ovata, basi cordata, petiolata. Omnia abrupte acuminata, inaequa­ liter acute serrata, serraturis apice fuscis, ad venas plicata, superne laete viridia, nitida, pilis minutissimis adpressis ob­ sita, subtus pallidiora, flavo-virescentia, ad venas elevatas et costam aculeis falcatis munitam villo sericeo tecta, et in reliqua pagina inferiori pube tenuissima adspersa. Petioli pilosi, aculeis falcatis optime muniti; petiolus communis mi­ nutissime canaliculatus 1. stria modo notatus, partiales evi­ denter canaliculati. Stipulae lanceolatae, lineares, pube­ scentes, ciliatae. — Caulis floriferus suberectus, angulatus, canaliculatus, e viridi rubescens, in inferiori parte punctis nigris glandulosis notatus, aculeis validis rectis 1. recurvis munitus. Folia ramorum floriferorum ternata; lateralia ses­ silia ovata 1. rhombeo-ovata, basi haud raro profunde au- riculato-incisa; terminale ovatum basi compressum subcor- datum. Omnia irregulariter duplicato-serrata, acuta, (haud vero ut in turionibus abrupte acuminata), molliora et te­ nuiora, quam folia turionum. Petioli ut in turionibus; sed petiol. communis hic canaliculatus. Stipulae majores quam turionum, ovali-lanceolatae, acutae, pellucido-nervosae. Iiami floriferi alternantes, ad basin constrictam squamis numerosis fuscis cincti, angulosi, basi petiolorum decurrente canalicu­ lati, villosuli, punctis nigris glandulosis adspersi, et aculeis curvulis falcatis muniti. Panicula ex apicibus ramulorum simplex, racemoso-corymbosa. Pedicelli simplices, patentes, foliolis 1. bracteis lanceolatis suffulti, pubeseentes, subiner- mes, raro aculeolo quodam instructi. Calyces inermes re ­ flexi, extus virides, nitentes, villosuli, margine cano-tomen- tosa, intus canescentes. Sepala ovata, concava, apice longe

producto, laneeolato, uuinervoso, viridi. Corolla rosea. Petala obovata, haud venosa, margine ciliata. Fructus atri, glaberrim i, nitidissimi, aciduli, sapidissimi, ”suaveolentes.” Acini confertissimi, rotundati, glabri, stylis subpersistenti- bus retusi. Torus conicus, rotundato-hemisphaericus.

Obs. 1. Plerique auctores describunt R. fruticosum ”acu­ leis uniformibus”, qui quidem character tunc ita sumen­ dus s it, ut in eadem parte caulis aculei sint uniformes. Quum vero aculei et in inferiori parte caulis, et in me­ dio et in apice ejusdem diversam ostendunt formam, rectius forsitan dicas, hunc fruticem aculeos habere multiformes. De aliis vero, qui a radice ad apicem in toto caule habent aculeos eâdem forma (e. g. Rub. co- rylifolius) aptius diei potest, horum aculeos esse uni­ formes 1. conformes, et in hanc sententiam semper in dispositione nostra bis terminis utimur. (Cfr. Introduct. pp. 8—9).

Obs. 2. Apices caulium hornotinorum, qui per aestatem et autumnum valde adcrescere solent, frigore hiemali necantur. Hinc eaules lloriferi magis, quam turiones, e re c ti, aculeisque subconformibus m uniti, postquam api­ ces arcuato-deflexi et aculeis falcatis armati perierunt. Obs. 5. Rubus nitidus \V . et N. ah E. ad hunc, s. Rub.

fruticosum L. referri debet. Nam R. nitidus et R.

plicatus W . et N. ab E. tam sibi invicem affines sunt, ut vix in numero specierum uterque habeatur. Dicitur quidem, illum ah lioc distingui: foliis minoribus minus acuminatis, planiusculis et sepalis basi aculeatis ; (cfr. W . et N. ab E. 1. c. p. 19—21. Bo e n u i n g h . Pro­ drom. FI. Ilolsat. n. 074. M e r t e n s et K o c h Deutsch­ lands Flora, III. pp. 494—495. R e i c h e n b. 1. c. n. 5888. B l u f f et F i n g er h u t b Comp. Fl. Germ. Tom. I. Pars. II. pp. 191— 192). Sed vix credam, characteres allatos ita esse essentiales, ut bis fines specierum ter­ minari possint. Habemus itaque R. nitidum pro forma, 1. si mavis, varietate R. fruticosi, cum quo ille haud raro apud nos occurrit.

6. RUBUS affinis W . et N. ab E. caule sterili erecto, apiee arcuato, H-angulato, sulcato, aculeis validis multiformibus arm ato, foliis planis utrinque viridibus, turionum b-nato- „ diqitatis, infimis ramorum floralium b-nato-pedatis, la­ teralibus horum basi compressis, inflorescentia composita, panicula elongata, laxa, petalis albidis, ovalibus.

Rubus affinis YV. et N. ab E. 1. c. p. 22 et tab. III. B o e n ii i n g h. 1. c. p. loi). R e i c h e n b . 1. c. n. 3887. De Ca n d . Prodrom. II. p. 560. P e t e r m a n n ]. e. n. 790. — R. fruticosus v. affinis B l u f f et F i n g e r b . 1. c. p. 191.

Habitat in dumetis et nemoribus montosis Scani ae ad Krapperup, (secundum exemplaria, quae mihi tradidit Lib. Baro Gyllenstjerna); S m o l a u d i a e in insula Lucern- holmeti et iu Norrlandsängen ad W estervik; nec non prope Ilo Imi am ad Nacka, Dockan (sec. Herb, fCahlberyii), et Lugnet prope Danvikskrokar (amie. Nyman).

Caulis sterilis erectus, apiee arenatus, ramosus, angu- lato-sulcalus, viridis I. rubescens, glaber, aculeis crebris, validis, e basi latissima compressa conicis, rectis, versus apicem caulis reflexis, summis denique falcatis. Rami pa­ tentes, apice nutantes tereti-angulosi, versus apicem cana­ liculati, ut caulis armati. Folia petiolata, quinato-digitata ; infima ovalia basi compressa haud cordata; intermedia ovata, basi plerumque compressa, subcordata; extimum cordato- ovatum. Omnia ad venas tantummodo striata, plana, neque plicata nec rugosa, superne obscure viridia glabra, subtus pallide virescentia, sericeo-pubcseenlia, abrupte acuminata, acute et inciso-duppliciter fere serrata, margine reflexa, in costa dorsali aculeis paucis minoribus aduncis munita. Pe­ tioli sericeo-pubescentes, canaliculati, aculeis aduncis adspersi. Stijfulae y arvae angustatae, inferiores lineari - lanceolatae, marcescen tes y superiores filiformes, omnes pubescentes eiliatae. — Caulis floriferas erectus, angulatus, sulcatus, e viridi ru- buscens, tandemque suhbadius, ut turiones armatus, ramos floriferos a basi ad apicem emittens. Rami floriferi recti, angulati, sulcati, sericeo-pubescentes, squamis minutis, ro- tundato-ovatis, acutis, e fusco-sericeo-canescentibus ad basin cincti, aculeisque e basi compressa latissima falcatis muniti. Folia ramealia in infimis ramis et versus basin ramorum quinato-pedata; infima ovalia, basi attenuata sessilia; inter­ media brevissime petiolata, ovalia, basi valde compressa inaequalia; extimum longius petiolatum, ovatum basi subcor- datuin, ut etiam intermedia abrupte acuminatum. Superiora vero folia in ramis infimis, et omnia folia in ramis superio­ ribus ternata, ovato-ovalia, basi compressa, abrupte acumi­ nata. Folia floralia ternata 1. summa simplicia ovato-ovalia. tandemque ovato-lanceolata. Omnia praeterea folia caulis floriferi foliis turionum similia, excepta costa dorsali, quae

mitior et plerumque inermis, 1. iu folio extimo aculeolis qui­ busdam minoribus obsita est. Bracteae laneeolatae, ad basin pedicellorum utrinque dentato-incisae , in pedicellis vero integrae. Pedunculi patenter villosi, inermes 1. aculeolis minoribus falcatis parce m uniti, inferiores ex axillis foliorum solitarii, uniflores; superiores recto-patentes subbiflores in paniculam laxam et elongatam dispositi. Calyx extus viri­ dis, nitens, pubescens, intus eano-tomentosus. Sepala ovata, concavo-excavata, apice fusco viridi compresso, lanceolato. Petala albescentia, ovalia, integerrima, ciliata. Filamenia alba. Styli virescentes. Fructus atri, glabri, nitidi, baud magni, pituitosi, sapore insvavi subdulces. Acini rotundati, stylis parvis persistentibus vix retusi. Torus conicus, cras­ sus, obtusatus, liaud elongatus. Floret in initio Junii, fru­ ctus vero sero mensibus Septembr. et Octobr. maturescunt.

Obs. 1. Rubus affinis W h e. est procul dubio tota sua stru- turâ et facie R. thyrsoideo W i m m . proximus, et folia in utroque eandem fere praebent formam. Magna tamen inter hos inest differentia, quae unicuique, historiam eorum integram spectanti, facillime et luculenter appa­ ret. — Rub. affinis W h e . et R. fruticosus L. multas, ut nostrae indicant descriptiones, notas sibi communes ha­ bent, sed multas etiam alias, unicuique proprias, qui­ bus facile et tuto distinguuntur.

Obs. 2. Cl. M e y e r 1. c. p. 49 refert R. plicatum, R .fa - stigiatum, R. affinem, R. nitidum , R. Schlechtendahlii, R. macrophyllum, R. carpinifolium, R. vulgarem et R. silvaticum W he. ad Rub. fruticosum L ., ( ”nach Aus­ weise der von E h r h a r t zu Linne’s Zeit bei Upsala ge­ sammelten Exemplare”) , de quo dicit hunc esse hybri- ditatem quandam (”S p i e l a r t ”), sub R. fruticoso W h e . et auctt. collocandam. — De R. plicato, R. nitido et macro- phyllo W h e jam pp. 18, 19, 2ö sententiam nostram de­ claravimus , et ad haec tantummodo observatum volumus : 1) Rubum fruticosum L. adhuc in regione Upsaliensi numquam esse inventum. Circa Upsaliam enim tantum­ modo Rubus caesius et R. Idaeus e Rubis frutescenti­ bus nascuntur; nec ulla subest caussa suspicandi, rem tempore Linnaei aliter sese habuisse (Cfr. W a h l e n - b e r g Flora Upsaliensis p. 1 7 2!) Non itaque fieri po­ te st, ut in Herbario Ehrhartii vera Rubi fruticosi exem­ plaria, ad Upsaliam lecta, inveniantur; 2) Rubum fr u ­ ticosum W h e et A u c t t . certissime propriam esse

spe-ciem, a R. plicato, R. affini, R. niliilo et R. macro- phyllo diversam, quae quidem ratio ex iis, quae jam ex­ posuimus, pateat, et mox, quum de R. thyrsoideo Wi mm. agitur, porro hanc rem exponere conabimur; 5) ] Ru­ bum affinem W he ea apud nos habitare loca, inquihus, e. g. prope llolmiam, R. fruticosus W he et Auctt. pror­ sus desideratur; 4) Eandem rationem etiam de Rubo

plicato W he = de R. fruticoso L. valere. In ora

enim occidentali Sueciae e. g. ad Strömstad, Marstrand et Götheborg, ubi normalis legitur Linnaei R. fruticosus, numquam obvenit R. fruticosus W h e et A u c t t . = R.

thyrsoideus Wimm. Ex his, ut nobis videtur, facile

patet, neque Rub. affinem W h e , nec Rub. fruticosum L. cujusdaui hybriditatis caussa ad R. thyrsoideum Wimm. pertinere.

7. RUBUS thyrsoideus W i m m . caule sterili erecto, apice arcuato, e rotundo angulato, sulcato, aculeis validis multi­ formibus armato, foliis planis, subtus villosis 1. candicanti- tomcntosis, turionum H-nato-digitatis, ramorum floralium 5-natis simplicibus ve, ovato-ovalibus 1. lanceolatis, basi com­ pressis, ramis et ramulis floriferis pilosis, aculeis falcatis armatis, panicula elongata thyrsoidea, petalis obovatis basi longe extenuatis.

Rubus thyrsoideus W i m m e r Flora v. Schles. 204 se­ cundum B l u f f et F i n g e r h u l h Coinp. FI. Germ. p. 192. Rubus candicans W h e (olim) secundum R e i c h enb ac h Flora Germ. Excurs. n. 5 8 91, et B l u f f et F i n g e r h . 1. c. R . cand. a) Smithii. H a r t m a n Scand. Fl. Ed. III. p. 120. F r i e s Ilerb. Norm. Fasc. III. n. 4 2 ! Rubus fruticosus W . et N. ah E. Rubi Germ. pp. 24—2 6 , tab. VII. B o e n - n i n g h . Prodr. Fl. Monast. n. 625’. De Cand. Prodrom. II. p. 560. Flore Française V. n. 5775 (? 1. pro parte). D u by Bot. Gall. p. 167. G u é p i n Flore de Maine et Loire n. 1052 (pro parte). W i m m e r Fl. Siles. n. 697 (sec. exemplaria normalia, quae ipse Auctor Florae Silesiae ad Friesium misit!) Me r t . et K o c h Deutsch. Fl. III. p. 495. Me y e r Chloris JIanov. p. 49 (pro parte). W a h l b e r g Fl. Gothob. p. 56. Rubus fruticosus var. canus V F a h l e n b e r g Fl. Su. Ed. II. tom. 1. p. 550.

Habitat in montibus et collibus saxosis pratorum pa- scuorumque praecipue juxta mare Balticum e. g. S m o l a u ­ di ae ad TFestervik in Lucernholmen, Norrlandsängen, et Grantorpet, nec non ad diversorium Seglerum ; O e l a n d i a e

e. g. ad Rödhälla (F r. Fl. Hall.) et ad Färjstaden (sec. cel. fVikstvömii Herb.); O s t r o g o t h i a e in Kolmorden in monte Skogsslottsberget, ad Mem prope Söderköping in collibus circa emissarium canalis Gothorum, (Lib. Bar. / Franc/el) , et ad Gusuin (cel. JVahlberg). In interioribus partibus Sue- ciae, et ad mare occidentale liaec species vix provenit.

Frutex validus et altus, optimeque armatus. Caulis ste­ rilis suberectus, apice arcuatus, ad radicem usque ad 2/3 une. crassus, subteres, pilis adspersus et aculeis minimis conicis rectis obsitus, dein in superiori parte magis magis- que angulatus, tandemque sulcatus, aculeis majoribus vali­ dissimis, basi compressis, dilatatis falcatis armatus ; 8 ulnas et ultra longus, ramis crebris validis, e basi tumescente patulis, rotundatis, dein angulosis. Folia caulis sterilis 5-nato- digitata, caulina majora et magis dilatata, ramealia angu­ stiora. Ima et intermedia duo ovalia, basi attenuata com­ pressa, apice acuta, extimum cordato-ovatum, acuminatum, apice parum producto. Omnia petiolata, plana, superne opaca, viridia, glaberrima, ad venas impressa 1. lineata (non vero plicata, nec rugosa), subtus viridi-cano- 1. candicanti- tom entosa, venis et costa lutescentibus elevatis, inaequali­ te r dentato serrata dentibus brevibus fuscis cuspidatis. Petioli pubescentes, canaliculati, aculeis validis falcatis muniti. S ti­ pulae minutissimae lanceolato-filiformes, marcescentes. — Caidis floriferas suberectus, apice arcuatus, rotundato-angu- latu s, et versus apicem sulcatus, eodem modo ut caulis ste­ rilis armatus. Hami floriferi patenter pilosi, canescentes, rotundato-angulati, aculeis crebris validis falcatis, basi dila­ tatis viridibus 1. rubris, apice conico recurvato flavescen­ tibus muniti. Folia ramealia 5-nata, lateralia brevissime petiolata, extimum in inferiori parte ramorum cordato-ova­ t u m, versus apicem ramorum magis magisque basi angusta­ t u m, tandemque et illud et lateralia foliis floralibus approxi- m ata basi angustata, compressa. Folia ßoralia infima 5-nata

basi attenuata compressa

,

o ra lia inciso-tripartita, 1. ovali-lanceolata, acuminata. Pe- dunculi âXill<ll:ë§ ft terminales canescentes, aculeis falcatis mmniti, patenter ramosi, pedicellis numerosis thyrsum amplum constituentes. Cahjx reflexus, inermis. Sepala ovata, con­ cava, tomentosa extus intusque e viridi canescentia, apice brevi viridi fusco. Corolla staminibus longior, pallide ro­ se^. Petala obovata, haud rugosa, levissime retusa, basi iomge extenuata. Fractus mediocres, atri, glaberrimi, niti­

dissimi, aciduli, sapidi. Acini 3—20 rotundi, stylis persi­ stentibus maturi haud retusi, immaturi vero retusi, suhdi- screti, abortientibus intermixti, in toro parvo, conico-rotun- dato adhaerentes. — Floret mensibus Julii et Aug., et mense Octobr. fructus fert maturos.

Obs. 1. Frutex apud nos rarus et tempore Linnaei non adhuc in Suecia lectus. Pi 'imum enim anno 1818 cl. Fries hunc Florae Sueciae vindicavit sub nomine jR. frnticos. Smi t h. (Cfr. F r. Flora Hallandica p. 88. •— Nihil ominus multi auctores hunc, R. thyrsoideum, pro Linnaei R. fruticoso habuerunt. Si praeter haec, quae jam antea monuimus, in memoria tenes, Rubum thyr­ soideum non adhuc apud nos esse lectum neque Baliu- siae ad mare occidentale, nec Sudermanniac ad Dalarön et Landsort (loca primaria, e quibus Linnaeus citat R. fruticosum,) vix ulterius hac de re dubitare possis. Obs. 2. In denominatione hujus speciei cel. Wimmerum

secuti sumus, et speramus fore, ut haec res nemini dis­ pliceat. Est enim vestimentum foliorum re verà vagus et levissimus character, etiamsi plures auctores illo se­ ctiones suas primarias in Ruborum dispositione funda­ runt. _{Ipsi vidimus Rubum thyrsoideum, in locis um­} brosis sponte crescenlem, folia habere subtus virescentia, tomento, alias insigni, fere destituta. Cel. Fries obser­ vavit sequentis candidissimam formam, in horto Lundensi cultam, viridem evadere, (F r. FL Scan. n. 6 i o ) , et W a l l r o t h antea jam monuit, vestimentum caulis et fo­ liorum multis obnoxium esse vicissitudinibus. ”Gtnelino enim observante, ( Pa l l . Ross. t. I. p. 2. 130) in Persia Rubus fruticosus ( = R. thyrsoideus?) obvius est, toto caule cum aculeis, pagina foliorum utraque, petiolisque tomento denso albo obductis, qui in horto astracanico cultus, habitum plantae vulgaris mox induebat.” ( W a l l ­ r o t h Sclied. Crit. p. 254). Ex his salis superque for­ sitan pateat ratio, quà ducti, nomen vagum et ineptum, a Weilieo ipso in scriptis non receptum, mutavimus, et aliud, praeeunte W immero, assumsimus, quo plures, ut prpprias species jam propositas, formas complecti­ mur. E speciminibus Germanicis, in Herbariis cel. Frie- sii et JFaklbergii asservatis, jam antehac certiores facti sumus de necessitate reducendi plures species, ex hocce Ruborum tribu candicante, et valde laetamur Neesium ipsum, Monographum Ruborum Germanicorum

celeber-rim um, hanc jam in Compend. Florae Gerinaniae iniisse viam. — Rubus rhamnifolius W . et N. ah E. t. 6, R u ­ bus cordifolius W . et N. ah E. t. 5 , cum R. thyrsoideo conjungendi, in Suecia nondum sunt lecti.

Ohs. 5. Foliis angustioribus, distantibus, subtus niveo-canc- scenti- 1. viridi-cano-tomcntosis, planis, superne glabris, panicula elongata tbyrsoidea a ceteris bene distingvitur ; (C fr. Wimm. tl. c.), et praeter haec foliis turionum, forma petalorum, et aculeis validioribus, magis aduncis diversus est a sibi proximo Rubo affini. Notae, quibus distingvitur a sequente R. vulgari, ex hujus descri­ ptione facile hauriuntur.

8. RUBUS vulgaris (W h e ), caule sterili dectirvo, procum- bente, atigulato, lineato, aculeis validis multiformibus ar­ mato, foliis subtus pubescentibus, villosis 1. canescenti- tomentosis, turionum o-natis, ramor. floral, ternatis, late­ ralibus rhombeo-ovatis 1. ovato-ovalibus, extimo ovalo-ovali basi compresso, ramis floriferis villosis glandulosisve, acu­ leis crebris munitis, panicula 1. simplex angustata, 1. com­ posita racemosa, petalis oblongo- I. rotundato-ovatis, basi attenuatis.

Rubus vulgaris W i m m e r Fl. v. Schl. 204. B l u f f et F i n g e r h . 1. c. p. 195. Rubus villicaulis W imm. Flora Silesiae Tom. II. n. 698.

E multis ad hunc relatis formis, sequentes apud nos lectae sunt:

* Rubus umbrosus W h e , caule sterili patenter piloso, aculeis curvatis 1. rectiusculis ad angulos m unito, foliolis omnibus ovatis 1. ovato-ovalibus, inaequaliter duplicato-inciso- serratis, panicula angusta, simplex, petalis magnis oblongo- ovatis, basi attenuatis.

Rubus vulgaris b) umbrosus W h e et N. ab E. 1. c. pp. 58—4 0 , t. 14. Re i c he nb. Flora Germ. Exc. n. 5897. D r e j e r Flora Hafniensis n. o21. Flora Danica tab. 1163.

Habitat in nemoribus et dumetis S c a n i a e ad Koclien- hus (Lib. Bar. Gyllcnstjcrna secundum Herbarium W ahl- bergii) et B a h u s i a e ad Ilessleröd prope Uddevalla ( ccl. Prof. IValmstedt).

Caulis sterilis procumbens, angulatus, ad latera lineis multis notatus (haud sulcatus), angulis aculeatis, patenter pi­ losus. Aculei sparsi, solitarii, rectiusculi 1. recurvi. F'olia

o-nata, infnnis subsessilibus, oblongis, intermediis breviter petiolalis ovato-ovalibiis, extimo ovato, longius petiolato. Omnia acuta , utrinque viridia , subtus pubescentia , im­ primis ad venas pubescenti-pilosa , inaequaliter duplicato- inciso-serrata, serraturis mucronatis. Rami floriferi angulati, virides, patenter et dense cano-pilosi, aculeis sparsis e basi compressa latissima aduncis, versus apicem ramorum lon­ gioribus et magis extenuatis, pallide flavescentibus muniti.

Folia ramealia ternata, infima sessilia, ovato-ovalia, basi ventrieosa, extimum petiolatum, ovatum, basi compressa at­ tenuatum. Superiora acuta, acuminato-cuspidata, 1. abrupte acuminata, inferiora magis obtusata; ceterum foliis turionum similia. _{Costa foliorum aculeolis quibusdam falcatis munita.} Stipulae angustae, lanceolalae, pilosae, ciliatae. Petioli pa­ tenter et dense villosi,5 canaliculati, aculeis minoribus fal­ catis armati. Pedunculi villosi, aculeis longioribus falcato- reflexis adspersi, terminales bracteis trifidis villosis suifulti, in paniculam angustam, simplicem dispositi. Calyces cano- tomentosi, subinermes 1. basi aculeolis muniti. Sepala ovata, longe acuminata, ’’a fructu maturo reflexa.” Petala caly­ cem superantia, rubicunda 1. pallide rosea, (interdum ”al­ bida”) , oblongo-ovata, basi attenuata. Fructus non vidimus. Sed in Flora Danica depicti atro-caerulescentes sunt ; a W . et N. ab E. describuntur ut ”mediocres, atri, gratique sa­ poris.” — Floret mensibus Junii et Julii. — Descriptionem fecimus ad sicca, nuper memorata, specimina, comparata cum figura citatà Florae Dan. et exemplaribus normalibus Weiheanis in Herbario cel. IVahlbergii.

* Rubus discolor W h e , caule sterili strigoso-sericeo 5- anguloso, aculeis rectiusculis l. reduncis ad angulos arm ato, foliis coriaceis, ovatis, (1. interdum suborbiculatis), acumina­ tis, inaequaliter mucronato-serrulatis, rugosis, subtus albo- tomentosis, reticulato-venosis, panicula decomposita, con­ tracta, racemosa, aculeis curvato-falcatis armata.

Rubus discolor W . et N. ab E. 1. c. p. 4G. tab. XX. It ei ebeni». Fl. Germ. Excurs. n. 3905. D r e j e r FI. Excurs. Hafn. n. 522. B l u f f et F i n g e r h . Comp. FI. Germ. p. 194. Rubus fruticosus S m i t h Fl. Brit. tom. II. p. 543. Engl. Fl. tom. II. p. 599. Engl. Bot. t. 517! A n d e r s o n Transact, o f the Linn. Soc. tom. XI p. 221. H o o k e r Brit. FI. ed. IV. p. 204! Rubus candicans F r i e s FI. Scan. p. 114. Rub. candicans v. b) discolor H a r t m a n Scand. FI. Ed. III. p. 120. R. caesius * candicans L i l j a FI. Scan. p. 225.