FL JOHANNE

(1)

D. D

VERSIO SVECANA

SELECTORUM EX PAULINIS EPISTOLIS LOCORUM

AD EXAMEN REVOCATA

DifTertatione Academica.

Cujus Part. IX

Confent. Amplijf,\ Ordin. Ρ

bilof.

In Regin Academia Ugfalienfi

Prrpfidp

MAG. JOHANNE

FL O DE RO,

okäc, litt, _{prof. reg.} et ord, FubJice Ventilanåam Sißit

FREDRICUS _THE

EL,

Stockholmenfls.

In Auditorio Carol.

Maj.

Die XVIII. Decemb.

A. MDCCLXXI.

Horit Poß Mtridiem SiHtis.

UPSALl^,

Apud Jon. Edman, Reg. Acad.

Typograph,

(2)

(3)

D. D.

Ε

i Cor. XIV. v. 14.

dv _yccg 7ϊξοσενχωμαι

yhdaeq,

το

φευμά

μα τΐςοσευχετα'^

> ο es As _μ8 ακαξτΐοε ht.

Quod Apoilolgs in antecedentibus difleruit de tem- perato

peregrinarum uiu iingvarum, id

etjarn in

hoc &

iequencibus veriiculis exiequi pergens docet, quam pa-

rum ütilitatis redundaturum ad Eccieilam fit, Γι quis Vo¬

ta precesque Dco admoturus utatur lingva, qua? a ρπε- fentibus non inteiligatur. Senium ^non adfecums vide-

tur Svecus Metaphraftes: ita enim ille: När jag nu leder

med tungone, Ja beder min ande, men mitt finne är utan

frukt. Primo omnium obfervandum ad hrec verba ed:, quod ad Comma hujus Capitis 2 obiervatum eil, nempe γλΖσσαν notare peregrinum fermonis idioma, nequa- quam inftrumentum, quo loquamur: & deinde exqui-

rere oportet quid As ifthoc in loco denotet, & ^{an vo-}

cabulum in patrio ferraone fuppetat, quod ejus poteila-

tem melius exprimat, quam quod noiler habet,finne,

Nemini ignotum etfe debet, voculam As, prteterquam quod fignificat mentem & animum, haut raro etjam u-

furpari ad defignandam féntentiam, ienfum & cogitatio-

nem: ut quum HOMERUS dicit: é ^yuq πω σάφα c7&\

cios vcos 'Ατξίιΰαο, non fatis compertum <?/?, quid fentiat A-

ganiemnon: & ARISTOΡHaNES Av

Je

sXsi τhco; quis ejl

horum valorumfenfus ! ac LICΪAN US denique;

hrcs

o r£<r

ί : " £ ?v

(4)

5)7 ^ι Cor. XIV. ^v. 14.

ψ τω λελεγβενω, hic erat fenfus diEloriwt, Cui pr^terea norioni illuftrandas infervtentia aiia exempla ex PO* Y-

BIO & ARR ΙΑΝΟ congefla legas apud RAPHKUUM

in h. i. Quod ii jam contextum fcriptionis Pauünsc con- fulere veiimus, videbimus omnmo banc & non aiiam

eile poflfe vocabuli hujus notionem in hoc loco. Sen-

fus enim eft: ii in pubüco fidelium confeffu prec.es con-

cipiam incognito idiomate, neque ulla adhibeatur inter- pretatio, agit quidem

fpiritus,

quo

prreditus fura, fuas

partes; led ο ver fciv Gczu^nos,

quod

ad

lententiam

preca- tionis mea? attinet, nullus inde ad ceteros redit fru£hiSj

quo tarnen c.mnia

πνευματικά referri debént, conf.

c.

XII:

v. 7» Hone fenfuro Svethice hoc

ferrne

modo

expri-

mas: cm jag beder pä ett främmande

Jpråk,

fä

beder val

viin ande, men meningen (innehållet) af min

bon

är

androm

till ingen nytta.

Ccnfici hinc

etjam

potefl quomodo

reddi debeanc lequentia verbs:

οτξοσευ^ομα,ι

τω πνευμωτι, ότςοσευξομοα

f rgff

^τω ^ver

ψ«λ&>

τω πνευματι,

·φαλω be ngt}

τω von Svecus partim adeurate dicit, jagfkall bedja i an- damm, jag fkall ock bedja med finnet cfe. Dicss

potius:

jaμ vill bedja i andanom\ men

jag vill

att

min bon fkall jur-

fiås: jag villJjunga i

andanom,

men

jag vill

Ja

Jjunga^

att

andre må jorfiä tbet. Eile vero verba haecce ita expii-

cands vel inde luce meridians magis claret, quod v. 17.

dicit illum, qui _precatus tantum

fuerit

τω

πνένμχτι,

non

τω ve*, reåe quidem precari, fed fme fruddu ad alios red-

undaturo: atque v. 19, adfeverat quinque, h. e, pauca, verba pronunciata

Aa

rå vocs,

pluris aeftimanda eile,

quam infinita alia, qua? quis peregrina lingva

fundat,

qunm

iliud

cedat éisrκατηχησιν τωνάλλων^ hinc vero nihilem anet uti bta tis: ut adeo ot<* re vccs λωλνίσωι, cum intelligentia velJen- fu loqui,

fit ita ioqui,

ut

fenfus,

quem

loquens ipie

cum

verbis conjungat, etjam

aliis innotefcat, id, quod

tum

demum futurum eft, fi quis

audientibus

noto

fcrnaoni»

idio-

(5)

I Cor. XIV. v. 14. 9§

idiomate utatur. Sed nec in hoc, quam

in

ceterrs

Com-

roatibus transftmdendis, relicius

fuas

^partes

egit Svecus

Metaphraftes: de vero

ad modum

eorum, qua?

iupra tra-

dita funt, dicas:jag vill

beldre tala fan ord, fan uttryc¬

ka mm mening till andras

undervijning, än tijendc ord pä

ett obekant [prak,

v. 26.

T/ h _htv, fasXgct; trav ίκο&φ υμων

ψαλ-

μcvεγ/ι,

Μαχψ

έ%?/, γλωσσαν

Ιχ»ι, ccnoKxÄfaiv

εαμν-

\£t'XV c%5i* πάντα, 7ΐξΙς ρ'ν/,οόομ'»]i/

γενε$α,

Qbfervatum efl ad epiilola:

hujus

^cap.

T: &

v. 12.

•voculam, &«<?«·, ita ufurpari a

Paulo,

uc non

commode

iacis reddi iacine _queat, unusquisque, aut

Svéthice, b

var

ock en, quemadmödum ^en

im in priori iilo loco

non iinguii Corinthiacse

Kcclefis Cives ie vocaverunt & Pau-

linos & Apoliilas & Cephitas,

fed alii

eorum

alius Do-

ftoris adipcke videri voluerunf, ita nec in bis

Apoftoli

verbis indicatur, dona», quse enumerantur,

fingulis

coro- petiiiTe; fed

aliis alios inilru^os publicum chriftianorum

coetum frequenuviile. Ita en

im

ego

quidem explieuero

Pauli verba: quod fl

facrorum cauila in

urium

coeatis,

atque unus

veftrum adferat fecum hymnum,

quem con-

cinere cupiat, alter

accedat do&rina,

quam

profcrat, in-

ftru£lus, tercius fit dono praeditus

lingvarum,

quartus habeat revelationem aut interpretanda ^oonunv: ^qua quis-

que dote

poiluerit,

eam

conferat ad fidelium incremen-

ta. Non equidem

dubito, quin hunc eile ienfum

ver¬

borum perviderit

nofler inferpres, ied aliquantum

^ta¬

rnen, nobis utique, obicurior

videtur ejus metaphrafis,

quam ut legentium

quilibet

quo

valeat Apoftoiicum ef-

fatum inde confieere queat.

Dicas

ergo

ad

mcntem

V 2 Puuli

(6)

99 ^ι Cor. XIV, v. 26.

Pauli adcommodatlus: Huru ar thct tå, ve], hvad år ta att gora, Kåre Brbder! Jo ^nar ff kommen tiüfmiman, och

tben ene ibland Eder hafverenpfalm, tben andre ^en lura att

föredraga, then tredje kommer med främmande fpråk> andre

åter_till bafva en uppenbarelfe eller uttydning, få låter alt fas uphyggelfe.

Cap. XV. v. 2.

T/v; Ao'y« ευηγγελισαμεν νμϊν it κατέχετε* έκτοί h μη

hån hηςέυσατε.

Perctirfis ha£lenus, _qua? ad ordinem in Ecclefiis obfervandum fpedtare queant, ad dogma adgreditur expla- nandum, de refurreftione roortuorum, quod adveriari-

orum telis nullo non tempore impetitum fuit. Eo vero prius quam accedat, excitat legentium animos admo- nitione Evangelii, quod ab ejus ore haufiilent antea,

cuique nunc, tamquam immoto fundamento, fuperftru-

enda effec do&rma de reiurre&ione fidelium. γνωξ!ζα>, inquif, νμίν, αάελφοι, το ivo&yyeAtov, o ευηγγελισο&μεν ύμίν

κ. τ λ Notum vobis facio Evangelium, vei re&ius, quum

non cunc primum ad Corinthiorum notitiam perdutfa

fit doctrina iIda, revoco animos veßros in metnoriam Evatr*

gelii, quod docui_in inter vos, quod tamquam verum recepiflisr cujus etjam prcfefßonc conßantur ad hoc _usque tempus perfeveraßis._h bl έ n&i σωζε&ε r/v; Kcyo>: tvrjyyeÄισαίμεν ύμΊν κατέχετε. H»c vero verba redriic Svecus non fatis

Coη cinne: _genom bvilket J ock falige värden, hitruledes jag Eder tbet förkunnade, ^om bafven tbet behåUit. Pri-

mo enim obfervare debemus, eile heic, Paulo

aliisque

fcriptoribus Graccis non inufitatam,. vocabulorum tra-

jeftionem, ad cujus exemplar fi Svecana verflo confor- jiietur,, fiat illa _oportet _inepta &

obfcura,

funt autem

(7)

ϊ Cor. XV. ^ν. 2. ίσο

fic ord inanda vsrba^; λ' & πομ τωζεόάε, I;κατέβετε τίνι λόγω

Ινηγγελισάμερ ύιΚν. Deinde quaeritur, quid τo, τίνι λόγω,

iic. Quum ifte loquendi modus iic Griecis Scriptoribus

perfamiliaris, difpicere jtivat quo ille feuiu ab iiiis ufurpetur, & an idem in hunc quoque locum conveniac.

Apud RURίPIDEM a) quaerit-Peleus: rl ^raunz, r.Zs

τdur _j _sz τίνος λόγχ νοσεί' Ιόμος; quomodo becc fiunt? quam ab caufam laborat domus? Eodem modo _quaerunt apud

eumdem Tragicum b) Scythx Taurici Oreftem &z Socios:

rlvi λόγω ποξεόμΐυτε, κλόπτοντες έκ γης ζόανον Βνηπό-

Kov \ τίνος (i. e. iά τίνος λόγχ), τίς ^ων ^τηνό απεμπολάς %Βό-

\ός; _{quare mave} irajicitisfubreptam ^exhoc ngro absportantes ßatuam & Sacerdotem ? cujus eaujja rei? quis exiflens hane,

ut emtam, avebis ^ex ngro} Nee minus frequentatur in

merris foiuta oracione: PLUTARCHUS c) enira dicit,

8z ευποαον είναι· πεξί των &εων ειπείν ώ rivs λόγω^txs ^μεν υτεξον,

τύϊ $ε πξότεξον'των αμαοτανόντων κολάζ&σι, dijjicile effe ex-

plicata, quanani de cauja Dii peccantium aIiis inaturius»

aliisferius [upplicia infligant* Etapud POLYBIUM d) di¬

ck Cornelius, mirari ie τίνι λόγω τοσανταις πεζικάis ivvd->

μεσι πεπόιηται την eis ευςωπψ όίάβασιν, quare cum tantls ^Co- piis trajeeifjet in Europam. Neque al;o denique feniu

dicit Petrus Äcd. _{X; 29.} πυνόζίανομ.αι srτίνι λόγω μετεπεμ-φα- Se_με, percontorigiturquam ab cauffam me/äccerfiveritisi Tot

exempiis probatam notionem quid impedit, quo minus

ad hunc locum adcoromodernus ? Nimirura, ita ex con-

filio divino cradiderunt Apoftoli Evangelium, ut doca-

erint ex morte & refurreSione Chriiii pendere beatis-

firaam fidelitirn refurreciionem, idque eo fine, ut vera Bde Salvafori adbtprentes vitam agerent convenientem fpei tantte felicitatis per refurreåionein obtinendse. Ica-

P 3 que

a) Androm V. sqd. b) Ipbig. in Tauris V, ipqi.

r) De Ser. Num- Vind\ ρ. ρpo.

d)

L, XEIL c. %i.

(8)

ΙΟΙ ι Cor. XV. ^ν. δ.

que quura huc fpe&et labor Apoftoli in hoc Capite, ut

demonfixet refurre&ionem _mortuorum, inde maxime pe·

tito argumento, quod Chriftus excitatus.-Ge, jure meri-

toque dixerimus in ipfo limine admouere iilum audito·

res iuos, eo fe fine docuifle Evangelium Chrifti?, ^ut pervaiifiimum ipfis fieret, beneficio refurredionis Chri-

fti & ipfos refiurre&uros eile. Senium enim hunc ego

quidem puto eile verborum horunce: Recordemini Eu- angelii, per quod iaiutena confeqnemini, l< κατέχετε

τivi Åcycc ευηγγελισχμεν ύμ,Ίν, (i gonffanter retineacis pia

memoria qua ego ratione & quo fine tradiderim vobis Evangelium, nempe ut recordatio mortis & refurreclio-

nis per fidem in vobis gigoeret fpern fimiiis refurre-

clionis. Svethice iic forte dixeris: _genom hvilket J ock Jalige värden, ^om J behållen (i fludig åtanka) hurη och till

hvad ända {för bvadorfak)jag bafver Eder thet förkunnat»

V, II.

Eite åv lyd), bits εκείνοι, sr»κ'ήξυσσομεν

xcfj

8r&>e ετΐ,ιςευσατε*

Paulus dixit in antecedentibus verficuiis, quidquid

docuillent Apoftoli, id ad hanc fummam referri poile,

ut fciamus Chrifhim mortuum fuifie & ex mo tuis re-

iurrexific: hanc vero veritafem probat teilimoniis ^eo-

runo, queis ie Salvator vivum exhibuifiet: hinc de ad- paritione, qu« etjam fibi contigiifet, non nihil difierit,

unde adrepta occafione fuum pr^dicat laborem, quem

impenfius ceteris iuftinuiflct, atque hujus mentioni rei

iubjungit verba hseccej ^{ειτε tv} lyd, ^είτε εκείνοι κ. τ.λ. Quare

haut fine omni ratione dixeris, ex verfu prarcedeoti repe- tendum eile verbum, κοπών, ut plena fiat iehtentia:

ειτε hv iyca, ειτε εκείνοι πεξίσσοτεξον'εκοττιο&σαμεν, hoc fenfiu Sed (ita enim cxplicuero

ir,

quomodo alias ufurpatur,

(9)

ι Cor. XV. v. ii. 102

conf. Joh, XIF: 17. Marth. Χίί:ΐ2.

Job. IX: ι8·) quidquid

fiierit, iivé ego plus laboraverim,

ßve iili, heec

tarnen

eil fumma docVina", _quam propoiumius, & hane

etjarn

vos amplexi ebb.: Svethice dicas: men antingen

jag eller

tbe (hufva mer arbetat), är t

het

ta

dock bvad vi hafve lar dt,

och bvad J hafven troät. Si cui ^vero

magis placuerit

réfpicere ad verbum κγίξνσσειν, atque

hoc modo iuppjere

conciiam diitionem ^, ^είτε syd, ^ειτε εκείνοι κηςυσσομεν,

ιίτω -//«ξυσσομεν &c. is iua

fruatur iententia, dum

reeeptam

modo verßonem 'tbet vare nujag eller

the,

fä

predike

vi,

och ja hafven J trodt) obfeuritatis ^non

nihil habentem,

in aiiam mutet formam, qua: concinnior fit, hoc

forte

modor men ehvad jag eller the predika,

fä

är t

hett

a

vår

predikan, ock t

bet

ta

hafven y med

trone anamat.

V. 45»

Έysvsro b στξωτοε

άνΒξωτίοε ΚιΙοίμ

tis

ψνχψ ζωσοον' b

έσχατοc död^μ hs πνευμοο

ζωοποιών.

Α veriu hujus capitis 37 ad v. 50

contendit

Apo-

ilolus inter ie corpora, qua: geilabimus, donec

vixeri-

mus in mundo, quteque confecuturi iumus

poft refur-

redtionero: illa vocat ψνχ«« & χοϊκκ, atque hare πνευμα¬

τικά & Ιπχξάνκχ,: ratione

lllorum

genmus

imaginem pri-

mi Adami, ut qoi fuerit εκ yvjc χόΐκοε v. 47.

faclusque in

prima creatione us "φνχην ζωσαν. Horum vero

refpeftu

fimiles erimus fecundo Adamo, Chriilo, qui fuit επαςάνιοε,

faclus poil refurre&ionem Ιιε-πνευμα

ζωοποιχν. Primus ho-

mo dicitur Gen. II: 7. quo reipicere heic

Paulus vide¬

tur, fädus us ψνχην ζάσοον,

quod

di

vina virtute anima-

tus vitam coniecutus fit, continuandam

quidem, quoad

Deo placuiilet, fed non fine alimentorum

fubiidio;

at¬

que adeo fuit ejus;

&, qui ejus imaginem gerunt, homi-

_num

(10)

t Cor, XV. v. 4?.

num ornnium corpus mutation!

carruptionique

obno»

xium, diverfara ab illo, _quo, pofr

refurreåionem,

Chri-

ilus fit _amiclus: illius enim interventu & beneiicio fa¬

ctum eil, ut fine ullius itrbftdio nutritionis ipiritus fub- nainiftret Chrifto perpetuam vitam: _quam ab caufiam,

ut nobis quidem videtur, fa&us heic ab Apoftoio diei-

tur hs πνεύμα, ζωοποιών. Cujus generis _Corpora _etjam _nos

per reiurreäionem eoniecuturi Turnus, b. e. πνενμαηνΑ tig)_SeniumhΤ8ξάν/α, utpote Chriilo fimües futuri _{PhiL Iii:} ii.

quidem bunc non infdieiter exprimit Svecus {thtn fbrße

männifkan

Adam år gjord till naturligtlify men tbenytterfla Adam tiüandeligtiij); Ted _tarnen, _quum _ge-

nuinumdere videtur,vocabulorumdeferat, huncfignincatom,potius ίρΓιuodehabitumemphafisdes;pen-^tben

firße mennifkan Adam ^ar Vörden en lefvandeJjal; men tben ßße Adam en lifgijvande ^Ande.

Cap. XVI. v. τ, 2.

ΤΙεςΙ ås ^{τ ris} Keylas rrjsε isråa dylaa, οίsvες ώεταζα råts

εκκλνσαν σαββάτωνlotts τrjs^κ.yaKarlcts, årτ. Λ. ω rßf vpists ποιήσατε, Κατά μί¬

Svecus Metaphraftes ^non fatis _concinne _transfert prima verba: nu om tben

undjdttning

till tbe belitre. No»

tiilimum eil praepoiitionem πεξί iniervire nonnunquaro exprimendae Latinorum loquendi rationi, quod adtinet

ad: ut quum Cbriftus dicit Matth. XXII: _31. åk

rr,s ava^aascas τοον

νεκξοΝ _oevsyvoors _{χ, τ.} _Λ»

quod attinet

advefurreBionem mortuorum, nonne legiflis, t?c, Quum ve-

ro jam Koyla idem defignet ^ac ⁱⁿ profanorum fcripiis

Grarcorum _{εςανοε,} b. e. coliatas _opes ad fublevandam

egeftatem

^eorum, ^quos ^adverfa ^fors premeret, palam eil _quss feniui conyeniens eile debeat Syecana yerfio;

dicas

(11)

ι Cor. XVI. v. t, 2, 104 dicas autem: hvadfammanfiottetangår tili de helige (Chrifi- ) få goren J på [amma fått, fom jag forefirifvit hafver

jovfamlingevne i Galatia, ^rara μίαν

σαββάτων

.skuros υμών

Tiuj εα,υτω τ&.ετωκ.τ. λ. quae verba inepte transfert Sve-

cus,ju på den ena Sahhaten l.ågge

hvar och

en afEder

når

fig fjelf. Neminem praeterit

prspofit.

κατ.« diilributioni

indicandas adcommodari

frequentiffime,

,δζ cum adje-

ffivo Tis exprimere latinorum, fingula &fingulatim.: quomodo PLUTARCHUS dicit, xaf sva των yuKaroiv tt«s-

eeåih rCpaym.cfisvov, fmvulos tradidit interimenfiot: & PHi-

T τ r ~ \ A / ,< ' c■ <■-' fv /

LU: wv (τιμωξίων) κατα μιαν εκαςψ9 ωε αν oiev τε, όηλωσω^

qua fuppHeia fingulatim

commemorabo.

Quod fl hinc fas

foret explicare Pauli verba, diceremus, κατα μίαν, vel

rara μίαν Τ/.αςψ σαββάταν eile fingulis fabbatis. Sed

non id indicatum eile ab Apoftolo exiftimavero. Ni-

mirum ultimus quisque in ieptenario

dierum

orbe ,re¬

currens dies, religioße, fub veteri oeconomia, quieti di-

catus, prim,a & nativa

fignifkatione di£tus eil mßßarov^

quum ergo quilibit feptenorum

ambitus dierum

unum

comprehenderit Sabbatum, faåurn eil, ^ut ^a principe die

tota εβϋομάε & finguli ejus

dies σαββάτων

nomine no-

tentur: quum enim Pharifeus

apud

Lucam c.XVIII: 12..

glorietur fe ^{νηςευειν}

å)s

τ8

σαββατ8, indicat fe

bis qua- libet hebdomade ifto fungi pietatis officio. Quam etjam

ob caufTam, obiervantibus SCÅLIGERO é) & SELDE- NOE/) quilibet Septimanse

dies ab Antiocheno quodam

Scriptore, VETIO VALENTE,

dffius eil

^γ\μεξα

σαββα*

riKYi, quafi dicas,

εβ^ομχτικν,

Πve feptenaria, quod

iß

μας & σάββχτον idem fonant nonnunquam, Quum

vero jam porro non fuis

finguli dies diffin&i eilent

propriis nominibus ^, ita numeraverunt, ut

dixerint

£©W3 "IHN

^

& fic deineeps: quem morem

Q Grsece

s) JJag. L, UI, f) De jure

Nat. Gent. Ζ, III.

c. zar

(12)

ι Cor. XVl V. ι, 2.

Grace loquentcs imitati

dixerunt,

μία

σαββάτων, άντεξα

σκββάτων &c. S'c enim, defcripturi tempus, quo ad iepuLrum Chriili

acceiTerint feminrr,

loquuncar Euangeli·

IIa?, MATTHÄUS XX VI ίί: ^Ι οψε σαββάτων, τη ετηφω*

σκάση hs μιάν σα,ββ^ατών. LUCAS XXIV; ι τη μια των σαβ"

βάτων ίξ&(>8

βα$εωε,

& JOHANNES XX: ι 7$ ^{μια των} ^σαβ- βάτων _τίξωι σκοτίας ετι

άσηε,

neque alium deiignant diem,

nifi qui in feptenario orbe primus ed, dictus in Apoca- lypfi Johannea c. ϊ: ν. ίο. κοξίακη ημβξα ; quomodo

HIERONYMUS exponit: unα, inquif, Sabbati dies domi-

nieα intelligenda eft, qui^a omnis

bebdomada

in Sabbatum

Cr in pritnam Β fecundam B tertiam Β quartam Β quin«

tam B fextam/abbati diflingvitur, quam Etbnici Idolorum

B3 elementarum nominibus adpeüant, Palam hinc eil, _quo fpectent Pauli verba in loco, qui fub manibus eil; ju- bet nemre Corinthios κατά μίαν σαββχτων h„ ^e. ^κατα

τΐξωτψ ημεςαν

εβάομ.άϋοε,

vel κατά κυξίαχην ημεςαν^, primo quolibet feptimanx die, ^quo facris ^operari confveviffent,

quantum cujusque

facultates

permstterent , feponere,

ut, aliis fuper alia adgeftis, conficeretur paulatim fumma,

quam Hierofolymam perferendam ^curatnrus ^eilet Pau¬

lus, quum Corrinthum veniilet. Svethice _ergo dicas:

påforfia dagen i

hvarje

vicka, lågge bvar ock en ibland Eder af ocb Camle tillhopa få mycket, fom han åfladkomma kan, på det fådane

fammanfkoit

ej jorfl må ße3 nårjag

kommer.

I V. 17.

"Χαίξοο

U

επ) ^τη τίαξΧσΙα Στέφανα - - ίτ* το υμων υςέ- ξημα érot άνεπλτήξωσαν.

Quum ποίξχσϊα ufurpetur ad

deitgriåndam

& pra^feii-

thm & advent_um, quamtur ad utram notionem reipi-

cere heic fas

fit,

hoc eil, utrum aoofinati legad, Ste- phanas?

(13)

ι Cor. XVI. v. 106

phanas, Fortunatus & Achaicus accesiiilent aci Paulum

an iilorurn exipe^aretur adventus. Hoc exiftimavifle Svecum Metaphraften conficitur ^ex verilone: jag jrog-

åar mig af Stephane tiükommelfe: At Γι qua? iequuncur in hoc Commate verba curatius'penfitentur, adparebit illos pridem advenifle, dicit enim Apofloius: το νμ£ν υςέξημα

ζτοι οίνίπληξώσαν. Qox verba fic interpreior; quum ve- ilro frui confpcftu mihi ^non liceat aut coram de _pro-

fpero rerum Veftrarum fucceiFu Istari, fuppleverunt hunc defectum fua prseientia Stephanas & Fortunatus & Achai-

cus veftrique deiiderium nonnihü lenierunt. Itaque hoc ferrne modo Svechice dicas: jag gläder mig att Stepba-

nas, Fortunatus och Achaicus dro komne_i ty tbe hafva dr- fatt hriften af Eder \hvadpå Er fida fattas),

(14)