D. D
VERSIO SVECANA
SELECTORUM EX PAULINIS EPISTOLIS LOCORUM
AD EXAMEN REVOCATA
DifTertatione Academica.
Cujus Part. IX
Confent. Amplijf,\ Ordin. Ρ
bilof.
In Regin Academia Ugfalienfi
Prrpfidp
MAG. JOHANNE
FL O DE RO,
okäc, litt, prof. reg. et ord, FubJice Ventilanåam Sißit
FREDRICUS THE
EL,
Stockholmenfls.
In Auditorio Carol.
Maj.
Die XVIII. Decemb.A. MDCCLXXI.
Horit Poß Mtridiem SiHtis.
UPSALl^,
Apud Jon. Edman, Reg. Acad.
Typograph,
D. D.
Ε
i Cor. XIV. v. 14.
dv yccg 7ϊξοσενχωμαι
yhdaeq,
τοφευμά
μα τΐςοσευχετα'^> ο es As μ8 ακαξτΐοε ht.
Quod Apoilolgs in antecedentibus difleruit de tem- perato
peregrinarum uiu iingvarum, id
etjarn inhoc &
iequencibus veriiculis exiequi pergens docet, quam pa-
rum ütilitatis redundaturum ad Eccieilam fit, Γι quis Vo¬
ta precesque Dco admoturus utatur lingva, qua? a ρπε- fentibus non inteiligatur. Senium non adfecums vide-
tur Svecus Metaphraftes: ita enim ille: När jag nu leder
med tungone, Ja beder min ande, men mitt finne är utan
frukt. Primo omnium obfervandum ad hrec verba ed:, quod ad Comma hujus Capitis 2 obiervatum eil, nem- pe γλΖσσαν notare peregrinum fermonis idioma, nequa- quam inftrumentum, quo loquamur: & deinde exqui-
rere oportet quid As ifthoc in loco denotet, & an vo-
cabulum in patrio ferraone fuppetat, quod ejus poteila-
tem melius exprimat, quam quod noiler habet,finne,
Nemini ignotum etfe debet, voculam As, prteterquam quod fignificat mentem & animum, haut raro etjam u-
furpari ad defignandam féntentiam, ienfum & cogitatio-
nem: ut quum HOMERUS dicit: é yuq πω σάφα c7&\
cios vcos 'Ατξίιΰαο, non fatis compertum <?/?, quid fentiat A-
ganiemnon: & ARISTOΡHaNES Av
Je
sXsi τhco; quis ejlhorum valorumfenfus ! ac LICΪAN US denique;
hrcs
o r£<rί : " £ ?v
5)7 ι Cor. XIV. v. 14.
ψ τω λελεγβενω, hic erat fenfus diEloriwt, Cui pr^terea norioni illuftrandas infervtentia aiia exempla ex PO* Y-
BIO & ARR ΙΑΝΟ congefla legas apud RAPHKUUM
in h. i. Quod ii jam contextum fcriptionis Pauünsc con- fulere veiimus, videbimus omnmo banc & non aiiam
eile poflfe vocabuli hujus notionem in hoc loco. Sen-
fus enim eft: ii in pubüco fidelium confeffu prec.es con-
cipiam incognito idiomate, neque ulla adhibeatur inter- pretatio, agit quidem
fpiritus,
quoprreditus fura, fuas
partes; led ο ver fciv Gczu^nos,
quod
adlententiam
preca- tionis mea? attinet, nullus inde ad ceteros redit fru£hiSjquo tarnen c.mnia
πνευματικά referri debént, conf.
c.XII:
v. 7» Hone fenfuro Svethice hoc
ferrne
modoexpri-
mas: cm jag beder pä ett främmande
Jpråk,
fäbeder val
viin ande, men meningen (innehållet) af min
bon
ärandrom
till ingen nytta.
Ccnfici hinc
etjampotefl quomodo
reddi debeanc lequentia verbs:
οτξοσευ^ομα,ι
τω πνευμωτι, ότςοσευξομοαf rgff
τω verψ«λ&>
τω πνευματι,·φαλω be ngt}
τω von Svecus partim adeurate dicit, jagfkall bedja i an- damm, jag fkall ock bedja med finnet cfe. Dicss
potius:
jaμ vill bedja i andanom\ men
jag vill
attmin bon fkall jur-
fiås: jag villJjunga i
andanom,
menjag vill
JaJjunga^
attandre må jorfiä tbet. Eile vero verba haecce ita expii-
cands vel inde luce meridians magis claret, quod v. 17.
dicit illum, qui precatus tantum
fuerit
τωπνένμχτι,
nonτω ve*, reåe quidem precari, fed fme fruddu ad alios red-
undaturo: atque v. 19, adfeverat quinque, h. e, pauca, verba pronunciata
Aa
rå vocs,pluris aeftimanda eile,
quam infinita alia, qua? quis peregrina lingvafundat,
qunmiliud
cedat éisrκατηχησιν τωνάλλων^ hinc vero nihilem anet uti bta tis: ut adeo ot<* re vccs λωλνίσωι, cum intelligentia velJen- fu loqui,
fit ita ioqui,
utfenfus,
quemloquens ipie
cumverbis conjungat, etjam
aliis innotefcat, id, quod
tumdemum futurum eft, fi quis
audientibus
notofcrnaoni»
idio-
I Cor. XIV. v. 14. 9§
idiomate utatur. Sed nec in hoc, quam
in
ceterrsCom-
roatibus transftmdendis, relicius
fuas
partesegit Svecus
Metaphraftes: de veroad modum
eorum, qua?iupra tra-
dita funt, dicas:jag vill
beldre tala fan ord, fan uttryc¬
ka mm mening till andras
undervijning, än tijendc ord pä
ett obekant [prak,
v. 26.
T/ h htv, fasXgct; trav ίκο&φ υμων
ψαλ-
μcvεγ/ι,
Μαχψ
έ%?/, γλωσσανΙχ»ι, ccnoKxÄfaiv
εαμν-\£t'XV c%5i* πάντα, 7ΐξΙς ρ'ν/,οόομ'»]i/
γενε$α,
Qbfervatum efl ad epiilola:
hujus
cap.T: &
v. 12.•voculam, &«<?«·, ita ufurpari a
Paulo,
uc noncommode
iacis reddi iacine queat, unusquisque, aut
Svéthice, b
varock en, quemadmödum en
im in priori iilo loco
non iinguii CorinthiacseKcclefis Cives ie vocaverunt & Pau-
linos & Apoliilas & Cephitas,
fed alii
eorumalius Do-
ftoris adipcke videri voluerunf, ita nec in bis
Apoftoli
verbis indicatur, dona», quse enumerantur,
fingulis
coro- petiiiTe; fedaliis alios inilru^os publicum chriftianorum
coetum frequenuviile. Ita en
im
egoquidem explieuero
Pauli verba: quod fl
facrorum cauila in
uriumcoeatis,
atque unus
veftrum adferat fecum hymnum,
quem con-cinere cupiat, alter
accedat do&rina,
quamprofcrat, in-
ftru£lus, tercius fit dono praeditus
lingvarum,
quartus habeat revelationem aut interpretanda oonunv: qua quis-que dote
poiluerit,
eamconferat ad fidelium incremen-
ta. Non equidem
dubito, quin hunc eile ienfum
ver¬borum perviderit
nofler inferpres, ied aliquantum
ta¬rnen, nobis utique, obicurior
videtur ejus metaphrafis,
quam ut legentium
quilibet
quovaleat Apoftoiicum ef-
fatum inde confieere queat.
Dicas
ergoad
mcntemV 2 Puuli
99 ι Cor. XIV, v. 26.
Pauli adcommodatlus: Huru ar thct tå, ve], hvad år ta att gora, Kåre Brbder! Jo nar ff kommen tiüfmiman, och
tben ene ibland Eder hafverenpfalm, tben andre en lura att
föredraga, then tredje kommer med främmande fpråk> andre
återtill bafva en uppenbarelfe eller uttydning, få låter alt fas uphyggelfe.
Cap. XV. v. 2.
T/v; Ao'y« ευηγγελισαμεν νμϊν it κατέχετε* έκτοί h μη
hån hηςέυσατε.
Perctirfis ha£lenus, qua? ad ordinem in Ecclefiis ob- fervandum fpedtare queant, ad dogma adgreditur expla- nandum, de refurreftione roortuorum, quod adveriari-
orum telis nullo non tempore impetitum fuit. Eo ve- ro prius quam accedat, excitat legentium animos admo- nitione Evangelii, quod ab ejus ore haufiilent antea,
cuique nunc, tamquam immoto fundamento, fuperftru-
enda effec do&rma de reiurre&ione fidelium. γνωξ!ζα>, inquif, νμίν, αάελφοι, το ivo&yyeAtov, o ευηγγελισο&μεν ύμίν
κ. τ λ Notum vobis facio Evangelium, vei re&ius, quum
non cunc primum ad Corinthiorum notitiam perdutfa
fit doctrina iIda, revoco animos veßros in metnoriam Evatr*
gelii, quod docuiin inter vos, quod tamquam verum recepiflisr cujus etjam prcfefßonc conßantur ad hoc usque tempus perfeveraßis.h bl έ n&i σωζε&ε r/v; Kcyo>: tvrjyyeÄισαίμεν ύμΊν κατέχετε. H»c vero verba redriic Svecus non fatis
Coη cinne: genom bvilket J ock falige värden, hitruledes jag Eder tbet förkunnade, om bafven tbet behåUit. Pri-
mo enim obfervare debemus, eile heic, Paulo
aliisque
fcriptoribus Graccis non inufitatam,. vocabulorum tra-jeftionem, ad cujus exemplar fi Svecana verflo confor- jiietur,, fiat illa oportet inepta &
obfcura,
funt autemϊ Cor. XV. ν. 2. ίσο
fic ord inanda vsrba; λ' & πομ τωζεόάε, I;κατέβετε τίνι λόγω
Ινηγγελισάμερ ύιΚν. Deinde quaeritur, quid τo, τίνι λόγω,
iic. Quum ifte loquendi modus iic Griecis Scriptoribus
perfamiliaris, difpicere jtivat quo ille feuiu ab iiiis ufur- petur, & an idem in hunc quoque locum conveniac.
Apud RURίPIDEM a) quaerit-Peleus: rl raunz, r.Zs
τdur j sz τίνος λόγχ νοσεί' Ιόμος; quomodo becc fiunt? quam ab caufam laborat domus? Eodem modo quaerunt apud
eumdem Tragicum b) Scythx Taurici Oreftem &z Socios:
rlvi λόγω ποξεόμΐυτε, κλόπτοντες έκ γης ζόανον Βνηπό-
Kov \ τίνος (i. e. iά τίνος λόγχ), τίς ων τηνό απεμπολάς %Βό-
\ός; quare mave irajicitisfubreptam exhoc ngro absportantes ßatuam & Sacerdotem ? cujus eaujja rei? quis exiflens hane,
ut emtam, avebis ex ngro} Nee minus frequentatur in
merris foiuta oracione: PLUTARCHUS c) enira dicit,
8z ευποαον είναι· πεξί των &εων ειπείν ώ rivs λόγωtxs μεν υτεξον,
τύϊ $ε πξότεξον'των αμαοτανόντων κολάζ&σι, dijjicile effe ex-
plicata, quanani de cauja Dii peccantium aIiis inaturius»
aliisferius [upplicia infligant* Etapud POLYBIUM d) di¬
ck Cornelius, mirari ie τίνι λόγω τοσανταις πεζικάis ivvd->
μεσι πεπόιηται την eis ευςωπψ όίάβασιν, quare cum tantls Co- piis trajeeifjet in Europam. Neque al;o denique feniu
dicit Petrus Äcd. X; 29. πυνόζίανομ.αι srτίνι λόγω μετεπεμ-φα- Seμε, percontorigiturquam ab cauffam me/äccerfiveritisi Tot
exempiis probatam notionem quid impedit, quo minus
ad hunc locum adcoromodernus ? Nimirura, ita ex con-
filio divino cradiderunt Apoftoli Evangelium, ut doca-
erint ex morte & refurreSione Chriiii pendere beatis-
firaam fidelitirn refurreciionem, idque eo fine, ut vera Bde Salvafori adbtprentes vitam agerent convenientem fpei tantte felicitatis per refurreåionein obtinendse. Ica-
P 3 que
a) Androm V. sqd. b) Ipbig. in Tauris V, ipqi.
r) De Ser. Num- Vind\ ρ. ρpo.
d)
L, XEIL c. %i.ΙΟΙ ι Cor. XV. ν. δ.
que quura huc fpe&et labor Apoftoli in hoc Capite, ut
demonfixet refurre&ionem mortuorum, inde maxime pe·
tito argumento, quod Chriftus excitatus.-Ge, jure meri-
toque dixerimus in ipfo limine admouere iilum audito·
res iuos, eo fe fine docuifle Evangelium Chrifti?, ut pervaiifiimum ipfis fieret, beneficio refurredionis Chri-
fti & ipfos refiurre&uros eile. Senium enim hunc ego
quidem puto eile verborum horunce: Recordemini Eu- angelii, per quod iaiutena confeqnemini, l< κατέχετε
τivi Åcycc ευηγγελισχμεν ύμ,Ίν, (i gonffanter retineacis pia
memoria qua ego ratione & quo fine tradiderim vobis Evangelium, nempe ut recordatio mortis & refurreclio-
nis per fidem in vobis gigoeret fpern fimiiis refurre-
clionis. Svethice iic forte dixeris: genom hvilket J ock Jalige värden, om J behållen (i fludig åtanka) hurη och till
hvad ända {för bvadorfak)jag bafver Eder thet förkunnat»
V, II.
Eite åv lyd), bits εκείνοι, sr»κ'ήξυσσομεν
xcfj
8r&>e ετΐ,ιςευσατε*Paulus dixit in antecedentibus verficuiis, quidquid
docuillent Apoftoli, id ad hanc fummam referri poile,
ut fciamus Chrifhim mortuum fuifie & ex mo tuis re-
iurrexific: hanc vero veritafem probat teilimoniis eo-
runo, queis ie Salvator vivum exhibuifiet: hinc de ad- paritione, qu« etjam fibi contigiifet, non nihil difierit,
unde adrepta occafione fuum pr^dicat laborem, quem
impenfius ceteris iuftinuiflct, atque hujus mentioni rei
iubjungit verba hseccej ειτε tv lyd, είτε εκείνοι κ. τ.λ. Quare
haut fine omni ratione dixeris, ex verfu prarcedeoti repe- tendum eile verbum, κοπών, ut plena fiat iehtentia:
ειτε hv iyca, ειτε εκείνοι πεξίσσοτεξον'εκοττιο&σαμεν, hoc fenfiu Sed (ita enim cxplicuero
ir,
quomodo alias ufurpatur,ι Cor. XV. v. ii. 102
conf. Joh, XIF: 17. Marth. Χίί:ΐ2.
Job. IX: ι8·) quidquid
fiierit, iivé ego plus laboraverim,
ßve iili, heec
tarneneil fumma docVina", quam propoiumius, & hane
etjarn
vos amplexi ebb.: Svethice dicas: men antingen
jag eller
tbe (hufva mer arbetat), är t
het
tadock bvad vi hafve lar dt,
och bvad J hafven troät. Si cui vero
magis placuerit
réfpicere ad verbum κγίξνσσειν, atque
hoc modo iuppjere
conciiam diitionem , είτε syd, ειτε εκείνοι κηςυσσομεν,
ιίτω -//«ξυσσομεν &c. is iua
fruatur iententia, dum
reeeptammodo verßonem 'tbet vare nujag eller
the,
fäpredike
vi,och ja hafven J trodt) obfeuritatis non
nihil habentem,
in aiiam mutet formam, qua: concinnior fit, hoc
forte
modor men ehvad jag eller the predika,
fä
är thett
avår
predikan, ock tbet
tahafven y med
trone anamat.V. 45»
Έysvsro b στξωτοε
άνΒξωτίοε ΚιΙοίμ
tisψνχψ ζωσοον' b
έσχατοc dödμ hs πνευμοο
ζωοποιών.
Α veriu hujus capitis 37 ad v. 50
contendit
Apo-ilolus inter ie corpora, qua: geilabimus, donec
vixeri-
mus in mundo, quteque confecuturi iumus
poft refur-
redtionero: illa vocat ψνχ«« & χοϊκκ, atque hare πνευμα¬
τικά & Ιπχξάνκχ,: ratione
lllorum
genmusimaginem pri-
mi Adami, ut qoi fuerit εκ yvjc χόΐκοε v. 47.
faclusque in
prima creatione us "φνχην ζωσαν. Horum vero
refpeftu
fimiles erimus fecundo Adamo, Chriilo, qui fuit επαςάνιοε,
faclus poil refurre&ionem Ιιε-πνευμα
ζωοποιχν. Primus ho-
mo dicitur Gen. II: 7. quo reipicere heic
Paulus vide¬
tur, fädus us ψνχην ζάσοον,
quod
divina virtute anima-
tus vitam coniecutus fit, continuandam
quidem, quoad
Deo placuiilet, fed non fine alimentorum
fubiidio;
at¬que adeo fuit ejus;
&, qui ejus imaginem gerunt, homi-
numt Cor, XV. v. 4?.
num ornnium corpus mutation!
carruptionique
obno»xium, diverfara ab illo, quo, pofr
refurreåionem,
Chri-ilus fit amiclus: illius enim interventu & beneiicio fa¬
ctum eil, ut fine ullius itrbftdio nutritionis ipiritus fub- nainiftret Chrifto perpetuam vitam: quam ab caufiam,
ut nobis quidem videtur, fa&us heic ab Apoftoio diei-
tur hs πνεύμα, ζωοποιών. Cujus generis Corpora etjam nos
per reiurreäionem eoniecuturi Turnus, b. e. πνενμαηνΑ tig)SeniumhΤ8ξάν/α, utpote Chriilo fimües futuri PhiL Iii: ii.
quidem bunc non infdieiter exprimit Svecus {thtn fbrße
männifkan
Adam år gjord till naturligtlify men tbenytterfla Adam tiüandeligtiij); Ted tarnen, quum ge-nuinumdere videtur,vocabulorumdeferat, huncfignincatom,potius ίρΓιuodehabitumemphafisdes;pen-tben
firße mennifkan Adam ar Vörden en lefvandeJjal; men tben ßße Adam en lifgijvande Ande.
Cap. XVI. v. τ, 2.
ΤΙεςΙ ås τ ris Keylas rrjsε isråa dylaa, οίsvες ώεταζα råts
εκκλνσαν σαββάτωνlotts τrjsκ.yaKarlcts, årτ. Λ. ω rßf vpists ποιήσατε, Κατά μί¬
Svecus Metaphraftes non fatis concinne transfert prima verba: nu om tben
undjdttning
till tbe belitre. No»tiilimum eil praepoiitionem πεξί iniervire nonnunquaro exprimendae Latinorum loquendi rationi, quod adtinet
ad: ut quum Cbriftus dicit Matth. XXII: 31. åk
rr,s ava^aascas τοον
νεκξοΝ oevsyvoors χ, τ. Λ»
quod attinet
advefurreBionem mortuorum, nonne legiflis, t?c, Quum ve-
ro jam Koyla idem defignet ac in profanorum fcripiis
Grarcorum εςανοε, b. e. coliatas opes ad fublevandam
egeftatem
eorum, quos adverfa fors premeret, palam eil quss feniui conyeniens eile debeat Syecana yerfio;dicas
ι Cor. XVI. v. t, 2, 104 dicas autem: hvadfammanfiottetangår tili de helige (Chrifi- ) få goren J på [amma fått, fom jag forefirifvit hafver
jovfamlingevne i Galatia, rara μίαν
σαββάτων
.skuros υμώνTiuj εα,υτω τ&.ετωκ.τ. λ. quae verba inepte transfert Sve-
cus,ju på den ena Sahhaten l.ågge
hvar och
en afEdernår
fig fjelf. Neminem praeteritprspofit.
κατ.« diilributioniindicandas adcommodari
frequentiffime,
,δζ cum adje-ffivo Tis exprimere latinorum, fingula &fingulatim.: quo- modo PLUTARCHUS dicit, xaf sva των yuKaroiv tt«s-
eeåih rCpaym.cfisvov, fmvulos tradidit interimenfiot: & PHi-
T τ r ~ \ A / ,< ' c■ <■-' fv /
LU: wv (τιμωξίων) κατα μιαν εκαςψ9 ωε αν oiev τε, όηλωσω^
qua fuppHeia fingulatim
commemorabo.
Quod fl hinc fasforet explicare Pauli verba, diceremus, κατα μίαν, vel
rara μίαν Τ/.αςψ σαββάταν eile fingulis fabbatis. Sed
non id indicatum eile ab Apoftolo exiftimavero. Ni-
mirum ultimus quisque in ieptenario
dierum
orbe ,re¬currens dies, religioße, fub veteri oeconomia, quieti di-
catus, prim,a & nativa
fignifkatione di£tus eil mßßarov^
quum ergo quilibit feptenorum
ambitus dierum
unumcomprehenderit Sabbatum, faåurn eil, ut a principe die
tota εβϋομάε & finguli ejus
dies σαββάτων
nomine no-tentur: quum enim Pharifeus
apud
Lucam c.XVIII: 12..glorietur fe νηςευειν
å)s
τ8σαββατ8, indicat fe
bis qua- libet hebdomade ifto fungi pietatis officio. Quam etjamob caufTam, obiervantibus SCÅLIGERO é) & SELDE- NOE/) quilibet Septimanse
dies ab Antiocheno quodam
Scriptore, VETIO VALENTE,dffius eil
γ\μεξασαββα*
riKYi, quafi dicas,
εβ^ομχτικν,
Πve feptenaria, quodiß
μας & σάββχτον idem fonant nonnunquam, Quum
vero jam porro non fuis
finguli dies diffin&i eilent
propriis nominibus , ita numeraverunt, utdixerint
£©W3 "IHN
^
& fic deineeps: quem moremQ Grsece
s) JJag. L, UI, f) De jure
Nat. Gent. Ζ, III.
c. zarι Cor. XVl V. ι, 2.
Grace loquentcs imitati
dixerunt,
μίασαββάτων, άντεξα
σκββάτων &c. S'c enim, defcripturi tempus, quo ad iepuLrum Chriili
acceiTerint feminrr,
loquuncar Euangeli·IIa?, MATTHÄUS XX VI ίί: Ι οψε σαββάτων, τη ετηφω*
σκάση hs μιάν σα,ββατών. LUCAS XXIV; ι τη μια των σαβ"
βάτων ίξ&(>8
βα$εωε,
& JOHANNES XX: ι 7$ μια των σαβ- βάτων τίξωι σκοτίας ετιάσηε,
neque alium deiignant diem,nifi qui in feptenario orbe primus ed, dictus in Apoca- lypfi Johannea c. ϊ: ν. ίο. κοξίακη ημβξα ; quomodo
HIERONYMUS exponit: unα, inquif, Sabbati dies domi-
nieα intelligenda eft, quia omnis
bebdomada
in SabbatumCr in pritnam Β fecundam B tertiam Β quartam Β quin«
tam B fextam/abbati diflingvitur, quam Etbnici Idolorum
B3 elementarum nominibus adpeüant, Palam hinc eil, quo fpectent Pauli verba in loco, qui fub manibus eil; ju- bet nemre Corinthios κατά μίαν σαββχτων h„ e. κατα
τΐξωτψ ημεςαν
εβάομ.άϋοε,
vel κατά κυξίαχην ημεςαν, primo quolibet feptimanx die, quo facris operari confveviffent,quantum cujusque
facultates
permstterent , feponere,ut, aliis fuper alia adgeftis, conficeretur paulatim fumma,
quam Hierofolymam perferendam curatnrus eilet Pau¬
lus, quum Corrinthum veniilet. Svethice ergo dicas:
påforfia dagen i
hvarje
vicka, lågge bvar ock en ibland Eder af ocb Camle tillhopa få mycket, fom han åfladkomma kan, på det fådanefammanfkoit
ej jorfl må ße3 nårjagkommer.
I V. 17.
"Χαίξοο
U
επ) τη τίαξΧσΙα Στέφανα - - ίτ* το υμων υςέ- ξημα érot άνεπλτήξωσαν.Quum ποίξχσϊα ufurpetur ad
deitgriåndam
& pra^feii-thm & adventum, quamtur ad utram notionem reipi-
cere heic fas
fit,
hoc eil, utrum aoofinati legad, Ste- phanas?ι Cor. XVI. v. 106
phanas, Fortunatus & Achaicus accesiiilent aci Paulum
an iilorurn exipe^aretur adventus. Hoc exiftimavifle Svecum Metaphraften conficitur ex verilone: jag jrog-
åar mig af Stephane tiükommelfe: At Γι qua? iequuncur in hoc Commate verba curatius'penfitentur, adparebit illos pridem advenifle, dicit enim Apofloius: το νμ£ν υςέξημα
ζτοι οίνίπληξώσαν. Qox verba fic interpreior; quum ve- ilro frui confpcftu mihi non liceat aut coram de pro-
fpero rerum Veftrarum fucceiFu Istari, fuppleverunt hunc defectum fua prseientia Stephanas & Fortunatus & Achai-
cus veftrique deiiderium nonnihü lenierunt. Itaque hoc ferrne modo Svechice dicas: jag gläder mig att Stepba-
nas, Fortunatus och Achaicus dro komnei ty tbe hafva dr- fatt hriften af Eder \hvadpå Er fida fattas),