SELECTORUM EX PAULINIS

VERSIO "SVECANA

SELECTORUM EX PAULINIS

Ε PI STO LIS LOCORUM

AD EXAMEN REVO C ATA

Oiifertatione Academica.

(Aijas Part. IV.

Covfent. Ampfiff.

Ordin, Pbiiof.

In Repa Acaiemia Vpfulieuß

Prsefide

Mag. J Ο Η AVN ^Ν Ε

FLODERO.

gr^c. litt. prof. reg. t.T ord.

Publice Ventilandam Siftit

In Auditorio Cnrol. Maj. Die

IL Novemb«

A. MDCCLXXL

JOHANNES EDBERG

v.

d. Μ,

Fiff^ro-Gothas.

Horis Ante Meridicm Solitis.

UPSALI#,

Apud Jgh. Edman^, Reg.

Acad. Typograpb.

S:je R:e M:tis MAGSJE. FIDEL VIRO,

RΕ VERENDI SSI MO DOMING,

S. S. TiiFXL. DOCTORI CF.lebfrrimo,

Inclut/e Diofxes. Scarensis EPiSCOFÖ Eminentissimo,

^enerandi, cm od ibidem est, Consistorii PK/ESIDi Gravissimo ,

Gymnasii et Scholarum per Dioecesir EPHORO Aekxratissimo,

M£CENATI

ΜΑΧΙΜΟ»

SACRUMT.

£

^{# a}

a ti

"§4ß!%&tiifiC%0>>liP *%ΖΜ$Ρ ^aeS^^Wä^"' ^Sucß^v

D. D.

Rom. VII. ^v. 7.

T/

^{οίμαςτίαν}

^&v

Leviculum^ύ'Λ

ο

^gymv

νο/-ίβί

forte^{, I*}

άμχςτίχ

videbitur,^/.4>;

^\

^νόμ&.

^μη

quod

yhotro*

contra

αλλού

hujus

την

veriiculimeraphrafin monendum nobiseil:Sed fic tarnen^,

quurn ad vim srguruentationis Paulinae percipiendam

nonnihü conferat, ^non omnino pnetermittendum eile

dueimus. Movet autem nos, quod particula α,Τλα red- ditur, men: quum tarnen heic non tara a'χντιοοματικήν

vel άκχφοξίκην, ^quam augendi potius vira habere videa¬

tur, Ladne redaenda, immo, quin immo, quid\ quod ^ma¬

gis eß. Hunc ufaoi habet loh. XVI. ^2. oc7socwccyuy8C

ττοιησατιν νμας , ccR\ εςγβται· ωςχ, woc Treib' ο cc7T0KTeiVccs υ- μ,ας οόζη λατςειαν τΤξοσφόςειν τω Βεόο. In. quorum Meta- phrafi verborum concinnancia etiara Svecus ofFendit : The fkoL· utfkjuta eder af Synagogorna: men then tid [kal

komma &c. Dicas vero tbefkola utfkjuta Eder af Syna¬

gogorna: ffa^, vel, ja detJons ^tuer dr,iben tid

fkal

kom¬

ma Bfc. Hunc etiara in raodura transferendam die hane vocnlam in noilro loco docet argumentation» contex-

tus. Quod dixeratV. 5.Tdi πχΒημχτχ r£v^{αμαςπων,} τά duzτδ νάμα, r,jrgyl?rro h reis μελετών ημών , iiS ro χχςτΐοφοςησοα το*

Βχνdrω, id anfam prjebere potuic nonnemini concluden- di, ^τον νομον eile αμαςτίαν, Hujus generis

iophilficse

^con-

cluiioni obviarn iturus dielt: ri ^&v ες&μεν \ 6 νόμος cl^μας- τΐαj numne iex Möns habenda eil pro peccato; h. e.

pro tali lege, qua? nihil preeferibae,

quod

rectum fit,

led occafionem potius peccandi ofFerat ? Refpondet A-

G poflo«

4o Rom. VIII. v. 3.

poftolus ^{: μη} yένατο, abfit hoc: non ea eil mens mea.

Hinc pergit oftendendo, quam abfonum fit habere le¬

gem pro peccato vel norma iptiorum: ά/λά, inquic,

την α,μαξτίαν éx. εγνοον κ. τ, λ. quaii dicat: tancum abeft,

in exiitimem legem eile άμάξτίαν^, ut illam potius pro

fpeculo habeam, in quo ceroere liceat,quid honeilum, quidve turpe Γη, Svethice dxeris: Ηvad

/ko/e

vi jaga/ är

tå lagen fynd} (orfak til Jyad) bort tbet: (tbet vare långt

ifrån min tanka_jja, ^jag hade icke käntfynden^t om icke af lagen.

Cap. VHL

To ycln ocewcoTcv re v cμα , tv ω ησΒενει Jltd ^TVjS <ΤΟίξKOTf

c θεος rov tccvr'a νιον πεμψας, εν ο μο imματ ι σαξν.οε αμαρτίας^y rpyf 7teξ) άμ&ξτίας ^, ifkréγ.ρινε την άμαξαlav εν τη σαξγ/ι,

Dupiici mihi vitro laborare viuetur Svecnna hujus

Commatis Metaphrafis Primum enim eo hallucinatur ejus Audor,quod ro aåvvarov quarti eile cafus exiifimef, dependens ^a fuppreflo verbo, επόιησε, five ετέλεσε, aut fl^mili _quoquaro alio. ita enirn reddit: ty tbet fom la¬

gen icke kunde aftadkomma—- tbet gjorde GudJändandes fin Jon—■. Deinde vero etjam adcuratiorum obelifcos mereri videbitur, quod verba h«cce, rfj πες) άμαξτΐας, refert

ad fequentia, elifoque poft ^{vocem ,}άμαξτίας, indfo,^par*

ticulam yfijf putat conjungere ro γ.ατεκξίνε cum fuppreilo verbo, εποίησε vel ετελεσε : Sic enim transfert: och för¬

dömdefyndena ikottet genom fynd,, Quod ad priorera fen-

tenti« hujus partem adtinet, non quidem nos omnino

negamus, poiTe ro uåCvarov eile accuiativi cafüs, hunc

vero referendum effe ad verbum aliquod fuppréilum

hautfacile largietur,qui Gr«cis ufurpatas ελλείψεις perfpe-

das habuerit. Qu« illis in delsciis

eli,concifa

loquendi ra¬

tio fv&ierit potius, ut dicamus ^, dependere ro αδύνατον

a prsepofitione δια, quurn illa vocula non raro foleat ίλΛεΐ7ΐϊ(ν„ Sed _{vero, ut} hane verba ifta explicandi viam

Rom. VIII. v. 3. 41

fequamur haut quaquam

necefle fuerit. Notum enim

effc, nominacivos abfolutos non minus frequentari a Griecis, quam genitivos & accuiativos:

id

^,

quod

^non

nuliis prolatis exemplis probatum ivit LEISNERUS a), queis addi etjam plura poiTent, ni res

föret

Graeeas

Lingvte

peritis teilatiilima. Quam ob rem, quum contextus

&,

qui inde fiuit, fenius haut abnuat,

dixerimus

το

αδύνα¬

τον, ηominativi eile cafus, idemque ^ro, αδύνατον τa vcμα vaiere, ac fl fcriptum eilet, ύπαξχάσης ^{γχξ τα} ποίειν τα-

το τηε τα νάμα αδυναμίας, tefminum enim concretum (α¬

δύνατον ) uiurpari frequentiflime ^pro termino

abftracto

(αδυναμία), notiffimum eil; _aut?

fi mavis, in hanc

re-

loivi poile fenteniam: τα ydg

νάμα

μη

δννο&μενα ποίειν

τα·

το, h. e. μη δυνάμενα ελευΒ'εξωσαι ημάς CC7P0 τα νομα της α¬

μαρτίας ^Κ9Η τα Κανάτα. Kam, quin

ad vecfum

^antece-

dentem verba haeece fint referenda nulluni eil dubium.

Dixit ^v. 2. fide & Spiritu Dei donatos homines libera-

cos efle a Lege, h. e. imperio

peccati;

<5c quum

hanc

nobis liberationem Lex parere non poilir, ut qua; fa¬

cienda quidem praferihat, fed ^vires non

impertiat fibi

obediehdi; mifu Dens filium fuum in mundum, ut,

depenfi peccati poena, acquireret nobis gratiam ipiritus,

qua τον vcucv της άμαξτίχς coropelca mus. HuC fpeifant

Apofloli verba in diclo noilro : o ®εος τον εαυτα νιδν νζέμψας ^{εν ομοιωματι} ταρνίς αμαρτίας,xgof 7!ει>ι αμαξτίας,κα- τέκξίνε τνν κμαξτ.ίαν εν τη σαξ'/J. Scilicet το τνεξί αμαρτίας

non pertinet ad fequentia ^, fed sntegrefVa verba: quid

enim (it κατακρ'νειν την άμαξτίαν πεξ) άυ.χξτίχς ^, Svethi-

ce, f&rdåmma fynden genom jynd^y ut

notier habet, intel¬

iedu admodum eil diffictie: & ii quidem per multas ambsges _aliquis inde fenfus extorqueri poilet, illum

tarnen ut anaplecfamur non finit tifus praspoiitionis πε-

G 2 ς.I

f) ftaf.

ad BOSil EUipfes.

4» Rom. ΥΠΓ. v. % χo.

ξ). Ät ii ad antecedeotra referatmis verb-a i'fta, ^evane-

fcit fponts fua omnis dfficultas, ^{quam v}el fkiei analo»

gia vel lingvac genius ohjicere potoHIét. S-enias eniin eit: _quyrn' Lex non pofiet nobb prablare Irberationern-

a peceatr imperio, rniiit Detfö friium ibtim in iimiiitu-

dine carnts peccatriois, h. e. amiftum humana ^natura qua; iimilis fult nofirve naturχ,

yfi)

ττ*ςϊκμκξτΐ&ε ^, & pro- pter peccattrm noftrumy ut feil, iHud expmret, atque in

illius ca-rne vel _corpore dsmnävit vel punivit peccatum,

(xccTSKf&e tjjv ecptt&rlxv h ^τη φςκί) ut, quod Lex jufTe-

rit,id irnpleatur fn nobrs (rarc\W/2ψα ^{τχ voua}πλτφο-

Brj sv νμϊν).. Hüne fenίlim Svetliice expreiieris hoc mo<

tit): ty efter Lagen tbet ej kunde äψad'hamn//, hafver Gud fändtfin Son ifyndigt kötts Ziknelferjamt för fyvderiesJkuM^

och i bims kbtt {kropp)fördömt {fivnffat}fynden,.

v. i o.

Έι is _{%ρι~ο£ εν} ύμϊν, re μεν σωμοί, νεκςον cl/χμόίξτ'&ν' τα

is _{ττνευμοο} fvij Lä iiKcticcvv?]v.

Non pauci interpretum ifem in fenfurn verba ift.

hxc aeeipienda eile dicunt, quaii fermo eilet de mor—

te corporis, propter peccatum,etjam a regenitis adeun- da,vitaqtie animss propter juftitiarö

Cbrifti

in xternurn perennatura. Quam explicandi viam iecutus etjam eil

noiler Metaphraftes; ita enim iiier Men om Cbrißus är

i Eder, β är väl lekamen dåd (dåden underkafiad!, får jyndenes [kull: men andan är lifvet for

rättjårdighetenes·

jfkuU. Et ^giiprofecto a nemi-ne in dubium

revocanda

^ve-

ritas, _quam Ifta explicatio infinuat: ied effc tarnen non- nullus dubitandi locus, an Apoftolus earo nobis heic ii-

ilafc In tota enim hac difputatione agitur de ftatu re¬

gen!torum & irregenitorum in hac vita : de morte &

iepultura

fpirituali, vitaque item&reiurre&ione ibiritua-

1L Quin ergo dicimus in ho.c loco iiiti charafterern³

onde

Rom. VII i. v. ro. 43

sande illortim dignofcatur vita, q-uos in gntccédeatrbus

dixst Spiritum Chrifti accepiile? illos nempe eile

hå την άμοίξ.τί&ν^j ζην οε

hot htK&icευνην

^, feniil eodero ^,

quo C. Vf. 2. dseit regenitos άποΒανειν ^τρ dpaqrtcc ^{, συν-}

ταψηναι yyß συμφυτ&ς ysycvevat τ» %ξ*~& όμοια,ματι Τ8 Βόο·

teers «WS ν. 45- Neqwe eil cur inltes, cum hiic© Apo-

ftoli efBuis ^■non pofle noftrum illud conferri, quum prsp. hu,accuiativo caiui juncfa,duculentiiRme doceat, loqui facrum feriptorem de morte prop.ter peccatum inferenda. Enim ^vero & nos fatemur eile il-lam maxi¬

ms u(ita tam rS ån» no·ionem: fed nenne ilii tarnen de- ftituuntur _{ρ r}Wichο ab ejus ufu ^aredi^εnclo, qui pyiv hans

explicandam eile ajunt modo, quem fnbindieavimus.

Qüod enim DEMOSTHENES b) clicit: , hdys ύμόίτ

btvrés πάλαι civ άπολωλατε, id reddit BUUI3&US, quantum in vobis fuit, ve[ qnod attinet ad vesrnet ipjos, jam diu périijjetis; Et verba haåc POLYBII c,) ως ε τον ςξοετοπεοευσοοντα εν άυτω ^, κάτοία^όντοο τον υπβξκειμενον λοφον υΰκεϊν εν άσφαλεϊ ςξο&τοπεΰΐνειν,

hol

^την παξαΒετιν τη>

πόλεως, in banc formam transtert CASAU BONUS: ut qui ibi caßra pojuerit & imm 'mentem coüem [eitel occupave- rit, dici queat eonjedijje in tuto, quod adpropinquam qui·

dem urhem attinet. Et fic omnino reddenda eile verba ifta patet ex contextu: non enim docetur, quarc, ied

quo reipedu tuta fuerint Philipp! caflra, nempe quod

attinuifFet ad urbetri, qu«, propinqua licet eilet, nihil

tarnen damni inferre poflet Ulis, qui iö colle, de quo

loquitur Hiiloricus, caftra pofuiiTent. Transferas hunc

particulae hujus ufum ad verba Pauli, & adparebit, νε-

κςόν ^είναι, hol την άμχξτιαν, idetn eile 20 άποΒανεΊν ^{τη cc-}

μαξτία C. VI. ν.2. Atque adeo fic ^non incommodeπα~

ξαφξάζειν

poiluraus verfum hunc: Si Chriitus in vobis

G ₃ iue-

b) Grat, πε[ι ςεφάm c) L, J'\ C, 24,

44 Rom. VIII. ν. ίο.

fuerie, eft corpus mortuum,quod attinet

ad

^peccatum

(λ άμοίξτίαν ), non regnat amplius peccatum

in

morca-

]i veflro _corpore, ut Apoflolus ioquitur C. Vi. v. 12.

Sei fpiritus vivic refpeciu

juftitia?,

utpote ad cujus

Au¬

dium vos Spiritus Dei incitet. Quod fi haec expiicatio,

commodiilima vila PASORI, GROTK), HEUMAN¬

KO aliisque ^, non displicuerif, dicas Svethice: ty om Cbrißus är uti Eder, få är Edar kropp dhd i anfeende til fynden, ^men Anden år lif, vef

lef

ver^,i an

feende

til rått

fär¬

digheten. Quam vero

diitum

nonnihil

ii

t de

praipoli-

tione λα, _juvabit hoc eodem loco monuiile ^, contro- verfiam eile inter interpretes^, quse notio ilii competat in

verfu fiequenti & his verbis: ζν&ποιησει τα Βνήτα ^σώμα¬

τα υμών λα ^το svor/.uv αντ& πνεύμα, sv ύμ'ιν. A i ii enim ver·

tunt illarn, per, a\i'\,.propter: qu-i iliam tuentur norionem,

auuloritate nituntur iiiorum Codicum, qui fiftunt illarn

Cum genitiνό Cafu

(λα

rS ενοικ^ντος πνεύματος)', qui ^ve-

ro pro hac pugnsnt, excirant, in iua: patrocinium

fe-n-

tentia?, alios non minoris

au^oritatis

Codices Patrum-

que teilimonia, qua? habent

λα

το ενοιν.χν πνεύμα. No-

ftrum non eft, in ^tanto fiubfidiorum öefectu dednire,

utra leeiio genuina fit itquf ab Apoiloli mana profe¬

tia: id t&ntum obitTvafie iofrecerit, commodiorem, no- bis utique, videri illa«η expiicationem, qua

λα

reddi-

tur per: inprimis, ii, quod probabile maxime videtur,

Paulus heic loquatur, non de refiiireclione ^corporum

extremo die, fed, de excitstione hominis ad novam-vi*

tam fpiiitualem: atque hane notioneni

pofie

heic lo*

cum habere, five genitivus five accuiativus calus ad-

mittatur. Non eniru raro accidir, ut λα etjam accufa-

tivo juncea nötet, per: ut in his HESIODI Vf RBiS : ev

re λα βςοτοι ανΰξες όμως αφατοιτε φατοι τε. Et quum DE¬

MOS! HE.NES dicit ^, λα τύς Θεάς εσωΒψ ^, λα τίλΓ πολ- λχς τύτων νμεΊς he σωοι. Neque iiie loquendi modus no*j Ixe-

Rom. VIII. v. i®. 4>

fréquentatur In Scriptis N. T. Sic

eiv'm dicit Chriilus

Job, Vi. ^57. ζω

åicc

^τον πατίξχ, pro,

hd

tö ττατεξοε*

Et

Johannes

Åpoc.

XII, 12. hlv.muv αυτόν uicc το αίμα

τ§

&ξ·

*/&, viceruntperfangvinem o.gni. Ttaque reddas potiüs ver-

ba Pauli: Sa

jkaü

ock tben, fom Cbriflum

upvåckte ifrån

tbe doda,goraEder dbäeliga lekamen lefvande genom

fin Anda,

fom ι eder bov, quam ut noftcr habet,

for fin andafkuU.

C. X v. 9.

Mjj éxεγ.ωΊ,σρκ'ήΚ * ττξω-τοεΜdxrris Keyει' tyω

ποίξαζηλοι·

σω νμαc iEέκ εΒιει, iE tihet άσυνί'τφ Trccgccyid υμas.

VETSTENiUb' exiiiimat ^τb ττςωτος jungendueo eile

cum τα, 'ΐσξατ,κ, hoc modo, ^μτ, &χ tyν ω

'Ισςανίλ

πςωτο,ϊ;

quafi fenfus eilet: ^nenne Ifraeli h. e

Judai:s genti

pn-

inum obiata eil grsnae communro? Pt eil ccne

venßi·

mum ,/Ipoflolos, Di vino juiTt»,Regni Goelorum

föres

primum rcfcraviile Jud«is,& quam bi repeilerent

obia¬

tam gretiam ^, tum ciemum illos

adibTe gennles,

conr.

Adb ΧΠί. 4<$, neque omnino improbabile eil,

huc

re·

fpexille Apoßoium in hoc loeo. Qunm enim v. 1g.

di

-

XIslet, μv 8K ηκΕαν, (c. c ι ΙζΕΊοι τcl gl.ματ α, τΐι

0f£; dici

non iηcommode poile videtur, iterata v. 19. interroga-

tione exapgerare iftud in Judxos collatum

beneficium,

petito argumento exordire temporis: μγ\ χκίσςχηλ πςωτοε

eyvcoy quafi dicat: Non

Judad

tantum ex

fanclorum

ore

prceeonura hauferunt cceleiles veritates,verum, quod ma¬

gis eil, priusquam peregrirsarurn gentium ulli

Ecelefia

Cbriiti pandcretur, adnixi funt Apoiloli eo iflos intru-

dere. Nec, qo# ex Veteris Teftamenti

tabulis

excitan-

tur, teftinoonia huic explicationi omnino refragantur.

Qoemadmodum enim effatum Davidicum ^v. ig. unde probatum ivit Juda^os öudiviile F.vangelii verbura, do-

cet ge^neråtiro pratconum vocern in omr.es ieie ^tcrrarum

oras^ penatravifle, atque adeo nec Judasos ejus

exfortes

fuiile béneficii; ita Mofiicum iliud & iequentia Efaiana

diwla

Rom, Χ. τ.

di&·., quäs probationis ioco fubjuagnniiir sdfirrnativa·

i&ropofitiomi vira

uculentiiTiufte, Γι in

habenti

fua ferie

mterrogatioßi,/^ ihc

ipeilentur, ©ilendiint,

eym Ιβ-ξ&ήλ*

gen- tiles in Veras focietatero ecclefis adfcitom iri, _quum

in Ifraelieico populo, quem in fuum peculiuna coopta«

viflet Dens , corrigendo nulius non labor nequidquarn

effct bonfuontus. Adeo ut merito adcoaampdari pofTa

videsncur.ad oflendendcm Judasos fuiffe primos, queis

verbum falutis ßt adnuntiacum. Quod fi _ergo hanc ex-

plisandi viam feqoi voluens, dicas Sve-tbice: halvsr icke Jfrnel thet aUraforß faßtveta? fin receptam mcerpungen- ti rationem amplecii raaluerii, in hane ego formam frans- ferenda _puto verba hascce , ττξωτες Μωσίίς Ksyst, forfi Jä¬

ger Mofes: q αaß icriptum eilet, ιτςωτ-ον Keys^ι Μασης, ut

ratio habearur dictorum , qua? deinceps ex Fropheris E-

faise adferuntur.- Toeptum ^emm eil, quod nofler habet Mctsphraßes: then forße Mojes Jäger. Quis ergo fuit fe¬

en ηdos Mofes? Dick aueem Μofes Deut. XXXII. ai.

»TO Dy-*03 ηκι qua? exemplar fecu-

tus verfionis των LXX fic _grarce efreic Paulus: eyto ττα-ςα*

ζηλωσω ύμα,ε Iis 8z eBvei, ετη iBvsi aVu: ί'τω πωροξ^/ιω ύμοίε.

Uti ζήλος utraraque defignat «f<y;de qua HESIÖDUSrae- minic, initio & invidiaro, puta,qu® otiofbs ilmiu-

lat homines , ßd mala qutevis infertnda fuasque au-

gendas opes cum detrimeato alterius, & honeffcum flu- dium, quo quis excitatus aliorum prtecl^ra ftuii fe&an

nitatur: ka verbum παξαξηλίω ^utramque iftam iux oii- ginis notionem imitatur. Nära non eos tantam dicimur 9τοίξοίζηλΰν, quorum animos inflammamuscupiditafe alio¬

rum bona srmulandi, verum etiam eos, in quibns exci-

tatur argritudo, quod aiius potiatur commodo, quo in- dignus babcatur, unde nafcatur ftudium fclicem rerurn ejus curfism, qua id cunque fieri raiione queat, turban¬

di. PriQri ienfu dicit Paulus Rom. XI. 13, την $iumvIm

i"*

Kom. Χ. v. 19. 20. 47

μα άϊζοί&Α), 'iurag 7?χξ<χζηλωο·ω μ8 την 0~&ξΧ0&,

Κ

C.,

miftlile-

rium mrum iiiuftfo, txperturus an aliquo modo

ad

£- mulationem provocem conianguméos meos : ut nerope peripecla teiicitas

gentdium excitet judaos ad

^queren«

dim Chriiiianar focietatem fidci. At in vitio eile vide-

tur vernum hocce, _quurn rS>

π&ξοξγϊζειν junclum

occur-

rat hoc locoi min·?tur e-nim Dens per Mo'en, fe* poe-

nx ioco, velie ποοξ&ζήλSv rjjj

παξοξ^/ϊζειν

r&g ]&oa/&f,

quod

fua i doloro ania fligithsque aliis Deum

ad

iram provoca*

rent. Et e at profeclo Apoiiolorum tempore

vehemen·

tidimus Judxomrn παξο^ωμος nj{:

πκξαζτ,Χωσις. Dolen-

ter emm fcrebant Evang^iii verDo, Apoiiolorum

mini-

flerio, inre- genrilei diileminato»

inf.ingi i.evitici colti

s

diun ratem ieqoeper orbis

univerfi

^ora

traduci,

tamqu^m

Meifj.e interk'&orcs: onde fa-ihim, ut mUlo non iuiedla-

rortjs venere laevierint in Chrrftianos. Itsque tson ma¬

le reddit hcecce- ve-b.» ΗEU ΜA NNUS, ichvill eine e/fer- Jitcht i't euch erver cken: & Anglus:

1 vill proioke

^{ycu to}

jeahufy: f«d fi; tarnen non

fvaferimus

utvocem,

afund-

Jjukciy iobflituarrrus in loctmi tS

nit, -quöd nofter habet:

quum 1 ingea; i.-fus non

hvercedat quominus i4 ufurpe-

tur in gemi.no iito

figiufiesju»

quo prärcum

CjÅog ufur-

puri fvevit. S:c ergo dicamus

fvethice: jag [ko!

upvac-

ha uti Eder nit med ⁱ genom) tbet folk, (om

icke

ät {mitt)

folk, orb m-d (genom) ett galit (ovift⁾ folk

(kaU jag

re¬

ta Eder (till vrede).

v. 20.

''Ησαΐαg όε αποτολμά rß), Xeysr

Ad verbum reddit noder Metspbrafles hoc comms;

Drißar och Efaiasfig til ockJäger: non

admod

11m

quidetn

male, Ted minus concinne. Eil aufem αποτολμά x&f λε-

yei, idem ac αποτολμά hsyetv, C|uod cum alias

paflim,

tum mPLUTARCHi libeilo, πες)

ττάιΚων

^ccycoyrg,ufurpa-

tur eodem fenfu, _quo beic adhiberi

videtur,

Qu*

cnim

Rom. Χ. ν.]i9

in üöteeedentihus diilsruerst πζξ) ϊυκοσμίας uyf ευφρόσυνης

των 7T.itI^ων, ea diett fe sk ενάοΐασοίντα ύ ε μελλησoevree,

Γΐ-

rre cun&afione & h^iitatione,firrno intrepidoque snirao

diileruifie: af qua? deinceps ab iilo dicenda

eiienc,

an,

nerope, amatorihus pueror uro

permittendü eilet itlorurn

confvetudo, de illis dicit animum in

diVerPas trahi

par-

tes: Sed tarnen dicit denique άτ^τολμητεον Ιιτ,ίίν ]ibero&

intrepido animo

etiara iuper hac

re

dicenda iententia

eih Hoc ferrrse fenfu exiftimavero etiam

Paulum

u- ftirpare το άποτολμψ.

Primo enim Ioco adlata Mo

faica verba, oblique indicant,

gentiles

in

locum repudia-

txjudaictc gentis

cooptandos eile

^, &t

hoc apertius do-

Get Efaias, _atque ideo

dicitur ρίττοτολμοίν Åh/ew. Svethi*

ce ergo dixeris:

Men Efnias talar uppenbarligare, ty de ii

ga-

re fager fritt ut, Quomodo Anglus

habet: B

ut

Efaias

ismore exprefs ,

and fnys. Et BEUMANNUS

:

-Jefuias

aber redet noch freyer ber aus,

undjpricbt;