PRI MO jüRIS D£I

! ^·* ; '

D. D.

DISSERTATIO PHILOSOPHICA,

Dtj>

PRI MO jüRIS D£I

CREATURAS FUN-

DAMENTO,

Quam,

Suffragante Amplß. Ord. Phtlof. hl

incluta

Upfaltenfi Academia,

VIR O CELEBERRIMO,

Mag. ANDREA

Eth. & Pol, PROF. Reg. &

Ord.

PRO GRAD II

Publice venttlandam

fiftit

Alumnus Regius

JOANNES MICRELIUS,

Nhricius.

InAudir.Guftav.

Maj.

Maji,

Anni ^mdccxxxi.

Horts ροίΐ weridiew confuetis, UPSALIff, Literis

W

s:#: r:/e mtis

MAGNiE FIDEI

VIRO,

Reverendisfimo

Patri

Domino,

DrDANIELI

LUNDIO,

S.S.

Iheologi* DOCTOR1

Strengnefeniis

Ε Ρ I S C O Ρ O

Eminentifiimo, Ven. Confiftorii

PRJESIDI Graviifimo,

Regii _Gymnafii Scholarumqué

perDioeceiln EPHORO

Adcuraciffimo,

ΜMC_{Ε Ν ATI} MAGNO.

C* mea medulci ttnxijfet flumine Palla/^>

Sique cothurnato luderet illa fede;

Tu mihi, M^ECENAS, ro(eo canereris /'«_*

antroy

Falleretingenuamnecfua chördaDeam.

SHuum ver o ipfa repens nil quam reptan-

tia pulfet

Barbit_a, qut tanto furget ineptajugo ?

Des veniam, Pracful? titubans tna Ttmina pulfat,

Non quod Te deceat clängere dottds

melos.

Nott qua (plendentes didinguant munera ge mma

Pr<egnanti referens luxuriofafina.

Nec rofa, nec Veneres, nec candida tura

feqvuntur,

Nefcit ö* ⁱⁿ meffes furgere digna Tuas.

Tu tanten ut lenis _{es, ut} fulgtda munera rides_,

Sicprejfa fubflas ancorafirmaratt.

Vivito per longos, M/åcENAS MAXIME ^· fafios,

Vivit_{o 9} nec trudat livida fata c olus,

Vivito:fic Zion refonabitξ$ Aonisunda 9

Atfcfimultenera, quas benepafcts,öp?/,

Reverendifllmi Nominis Tüi

devotiffimuscultor

Joannes Micrelius*

VIR.0

Generofo

NoblliJJimo, Dn. johanni

SWEDENSTIERNA,

Turma

Equitum Prtfefio

tifliino,

ΡA TRON O AUS Til ΜΑΤΙ S SIMO*

Generofo Nobiliffimoq; VIRO,

Dn. CAROLO

SWEDENSTIERNA,

Rvgii Metallici Collegii Adjeffori Laudatifiimo,

Tatrono

jugiter fujpiciendo.

QUodVobis

offero

munufculumy PaTRO-

beatt deforte fua mer ito Utabitur. Hti-

fervantijßmießeputetis; quiutVeftra infe ajualicunque teßifcationein Veftrofe art

longam annorumferiem ; Vivite» & quem titudinis gradum felices adtingite.

Generoi.

NobiliiT.Spe&atHfi·

Clicnshu-

JOANNES

Generoβatcß

Nobilifftmo VIRO,

Dn. ANTONIO

von

B O J I,

Legionis pedeftris Capitaneo ftre-

nuifiimo,

EVERGET^ PR OPENSISSIMO'

Spefiatiff.integrit. fainduft. VIRO,

Dn, JÖHANNI

CHRIST IERNIN,

Officin. ^Ferrar.

Poßeßori & Direclori

folertiflimo,

*Benefadori

honorando·

Niίβex fuadignitatemetiamini^ nullum

bauditu vile. Argumenti quidem majcβ^as ffinm etiam favöremfibt conciliatum ha*

jus igitur quidquidfit, arrbam animi ob- beneficia venerabundns recolit, ita velhac

eßeprofiterigeßit. ^Vivite, Patroni, per Portales fummum babent,omnimoda bea-

raorumqjNomin. Veftrorum

*>>llimus

micrelius.

* ύφ

Uti Nykiöping,

iBhd

^)^0ΛφίΛ&

r. Folke Arvidsson,

$?tn gunftigc QBdlgpnnare CCY>^ fagnab bar jagnu en läng οφ fonderfib/

zÅ/L £err [Räb>5)ian/ i <£brf pué/ af lijttan blommor plocfat;

Sernojfam roälgängé toä&rmitt bunfla 6t>e lodat

3nunber froadanb' ffiupi/mot alffbn$tform oblib.

SagIjar pä famma (tö <£fjr märba gobfjef fporM;

(Éljr gobfjef fom mig l;ar fil forffomff 6anat nja' Siartydan bleFcr ftä&f/ οφgen. minben obenägen/

.par 3 til Ifoflfö Wt niig mader bätnab gtorbi.

Z\) fan οφ bor jag ej ßtyrfmälfbritenfa lof Sföeb, mnlten tpftyeté boof i glomftyS morfer

fläcfa. .

€&r gobfjef /fal mig fiebé fil fltylbtg toprbnab

inäcfia

Οφ äntlig präglad in ärans _egef i;of.

fef länge/ lef f&rnogb/(ef ftbfi iJjimlenS fanitt-

.Sag fan ej otifTa mer. $flin onffan fig befegW 9ifbefta(illa märcf/fomi(Efjrf namn ftg fpeglar.

€>ub unne£*ber ftcbö bei räfia noijcfS (jämn.

φόβαφίαβ

njprbfameSienare

JOANNES MICRELIUS·

*4·*4·*ί*-Ι·*+*4·*4·*·1

Vi?.i<5>i1^7. <ί?>v5>> ^ <<£?*> ^ ^

^ ^

3 iÄS(

A. T.

5. I.

irabere

profeöo,quis*

quises haud iniqvus ^re-

rum cenfor, eo quos- dam homines proces- fiiTe impudentiac,ut na¬

turalem illam, maxi-

me palpabilem, intimisque confcien-

tia: receffibus infixam creatura: erga«, creatorem fuum obligationem peni-

tus denegare fuftinuerint. Qua; qui-

dem adfertio ut baiin fe pratbet in-

Renti abfurditatum nimbo^itavcl be*

Juinai ftupiditatis^j vel adfeftatae perti- fiaciar, vel deniq; Atheiftica

phrenefi Jfgrotantis animi indicium eil certis-

I

Λ ia«

£ ο

intueatur fumma ifta impietatis

fafti«

gia, quibus Deo vel

creatio, vel

judicium

ties cordatos efto. At vero,cumhac fuperHelena dudum certatum

fit, fe-

que viri magni in

refecanda hac Spi-

nofac gangracna, adeo

fortes pnebue-

rint Agamemnonas, ut, fi mens non

lacva fuiflTet, larvam fibi detraftam-j perfentifcere

potuiflent adveriarii

fruftra eflem, fi & ego , quem alii

fa-

tis fegregarunt pulverem, tenui ven- ^,

tilarem cribro. Noftras igitur quales- ,

cunque lucubrationes ponemus

in in-

genuino hominis

erga Deum obligationis

fönte, vel fi

mavis, primo &

prjecipuo juris Dei

in hominem fundamentoj quo rite»

perfpe&o, ^{cetera quac} &

obligationis

qualitatem &

intimiorem

fenfum

indicare queant» pronum, ni

fallor»

Crit colligere. Humanitati tuae

facile

dabis, Leftor benevole, ut exiles

hi

labores venia faltim habeantur

digni.

§. II.

Quidquid omnino juris eft injun-

gen- ι

•φ? o g·®*· 5

gendi obligationem alteri, moralium Doéloresvel ^a potentia & viribus co

gendi vel naturali prarilantia b),

vel infignibus bonis in alterum col-

latisO? vel denique a confenfu ultro-

neo derivant d). Si vel maxime con-

cederem omnes hos fontes eile ge-

nuinos, ita ^ut quihbet perfeftam obli—

gationem producere poffit, quod ta¬

rnen concedendum haud eil _{3 cunu}

ftupore

rum fuerit, in Deum recla ^rccurre- re, adeoque jus ejus in creaturam eo

folidioribus inniti fundamentis. Vis

potentiam; quis potentior omnipo¬

tente? qui poterint infinitae vires in¬

trä finitos fubfiilerelimites? An natu¬

rs dignitatem 5 Tota _quanta eft na¬

tura prailantiam ejus loquitur3 loqui-

tur autem prarcipue homo, quemu, quoties ccelum folumque videre con-

tigerit, _{majeitas Numinis in admira-} tionem rapit, Infignia bona expofcisj quid bonum infigne ii non hoc, exi-

ftentiam,

agendi_& vires, feque totum quidquid

quantum eil alii debere ? Debet Sutern homo _hzc Deo» Ultroneum

A t coa-

4

4Φ?

1r®r

confenfum co minus inficias

ibis, fi>

vcl maxime fepofitis

facris litens,

fcedus Deum inter&

horninem'palam

(iftunt, intimiorem ilJum fen Tum con- fulas, _quem

de

Deo omnimoda

dependentia habes

quique ita ani*

mum tuum adficit, ut in fubjedlionem

ejus cum

voluptate confentias- Ouas

cum firmiflimo ftent talo, hare

omnia

nihili habentibus merito renuncietur

oraculum: wmye curttvoi.

a)Ita ThomasHobbes de Civ^e ι f.

§. 6,

conf.Leviath.ρ.ιδγ. b) Artftotelesy

Ci·

cero, MofesAmyraldus, aliiquc. c)

Hoch*

ftedt. Coli. Puf. Exerc. q, §. j.

conf. Puf.

lib. /, c, 6. §. η. d) Hocbfiedt. I.e.

conf»

Gröt. de J· B. &Ρ.II. J»S»

§» in.

Åt curatiori jam limae

fubjiciendi

hifontes funt, ut adparere

queat,qui*

eorum pro prjmo &

fundamental! ha-

bendus fit, quis fecus. Multus

profc»

fto in eo eftHobbefius, ut jus hoc

Dci

a potentia ejus

irrefiftibili derivet.

Verba ejus ita habent: Jus ^omne

in-*

alios ytl cfl· ^a natura velpafto, Anatu*

rå

'; ■

•Φϋ ο §φ· s

ΥΑ idjus derivatur, co ip[o ? quodper na*

turar» non eH fublatum. Cum enimper

naturam jtu e([et omnibtu in omnia, uni-

cutquejuserät in omnes regnandi ipfina¬

tur£ coavum. fijuodftquis ceterospoten-

tia in _tantum anteijfet, ut reßßere ei ne

omnes quident conjunßis viribus potuis*

fent, ratio quare de jure a natura fibi

cencejfo decederet, nulla omnino fuijfet.

Manfijfet igitur ipfijtu dominii in ceteros

omnes_, propter potentia excefium ^{, qua} &

fe illos confervare potuißet. Iis igi¬

tur quorum potentta refifti ^non poteil ^> &

per confequens Deo omnipotenti jus dömt-

nandi ab ipfa potentia derivatur e). Ro¬

tunde heic adftruitur potentia ut

fun-

damentum juris. At, ii

quod

eit>

dicendum, haudl leviter ineptit Hob- befius, dum coaclionem & obligationer,a

vel (i mavis,jus & vim eodem ferme

tnetiatur modulo, _quas tarnen,

faten-

te toto Morahftarum choro» inter fe

longe

efficere,

titalter ad obfequium pracftatidum co- gatur; ut autem jure fe ad hoc

obli-

gatum ientiat, neutiquam; cum co·

aftio extrinfecus ^tantum voluntatem

A 3 con-

6 o

concutiat,&in ele&ionem reiingrataet

per iolum fenfum iminentis mall im- pellat: obligatio vero iritrinfece ean-

dem afficiat > ac velut naturali quo- dam ita premat pondere , ut ad

in·

differentiam fuam redire non poifit

manente oblsgatione , & vel fuo i- pfius judicio homo malus habeatur,

nifi debitum expleverit. Praeterea,

ii

cum Hobbeiio fingere placeat, po-

tentiores, in ftatu naturali, jure ce-

teros cogere j quis inde negaverit

coadis etiam manere jus vel refiften-

di, fi poffint, vel fuffugiendi,

vel

alio quovis modo jugum fibi

impofi-

tum excutiendi? at taiem refiftentiam

fugiendique conatum obligatio pror- fus nefcit. Nec prattereundum

eft>

quod haud male monet Pufendor-

fius /), principium illud Hobbefii:

natura dedit omnibus jus in omnia, ab-

furde admodum ad Oeum

adplicari»

cum natura fit vel ipfe Deus vel o- pus Det. Ucrovis autem fenfu acce- peris, principium hoc titubante ibit paiTu. Quod autem ad rhombum heic pra?cipue facitf, meque maxime mo-

vet ut adfertioni hutcHobbefianae ad- ftipo-

o 7

ftipulari nequeam, eft, quod poten-

tia Dei adeo abfoluta concipi non dc- beat, ut a ceteris adtributis Divmis pracfcitidatj fed modificate, prout ni-

mirurn abonitate, juftitia, aequitate δς fancftitate Divina temperata eft, ita

ut per eam nihil Deus faciat, quod reliquis adtributis, fuaviffima quadam

harmonia ^non conveniat. Unde vi- dere facile eft, _per confiderationem

potentiae Numinis metum quidem &

religionem creaturac incuti, quibus

efficitur , ut obfequio jcolere velit»

cujus vires expenri periculofum eftj nequaquam tarnen animum ejus ita-, affici, ut ii recalcitraverit, reum fc#

fentiat juftae fubeundae poenae; cum haec alios requirat fontes, in pofte-

rioribus indicandos,

O Che c♦//♦§./· /) -ötf.,7· N» &.

G. L, i, c, é. §, 10,

§. IV.

Neque vero eos optima

fapireJ

cenfendumj qui jus hoc

Dei ab

§β#/> feu naturae

praeftantia primo de*

rivant. Cujus quidem

hypothefeos,

fi

Tequiora

acerri-

A 4 mo%

S o Ja¬

rnosinvenies

coryphacoSjMaccovium,

Guil. Twiiium, Mofem Amyraldum»

Szydlovium> aliosque g),

Ét

Remonftran-

tes inter & Reformatos ^> fub initium

fuperioris feculi h). Nucleus auterru fencentiac hujus hic eft: Si

relatioDe-

um inter & creaturam inftituatur, et-

jam iuD quavis mentis abftradiono

citra dependentiam a

creSrice Dei

virtute , ex lpfa tarnen naturarum im-

menfa inarqualuate menfuram

aåio-

num fuarum _erga Deum , accipero

debere ^creaturam i). Quam etiatiu telam ex noftratibus pertexere

vi-

dewur B. D. Calovius k), & B.

0,

bis fententiam hane comprobent.

Aft

nihil nobis cum his negotii interces»

iurum confidimus, ii quibus utuntur

argumenta recenfuerimus ^, quoqu^»

par eft fenfu explicuerimus, Argu-

rrtentantur igitur I:mo ex ipfa forma«

Ii ratjone juris> quae non niii in na¬

tura Divina poftit fundari,

cumDeus

propter ie ipfutn

fit

j^do j

"Φ! ο ΙΦ- 9 EfTentiam Divtnam ilatui vilem, ίϊ ipfi praecife fpedlatac non debeatur cultus,

fedtantum qua poteftatem in nos ha¬

bet, nobisque bene cupit. 3:tio De¬

um ob id colendum eile , propter quod Deus eil; at propter naturatru Divinam Deus eil , ergo & propter

naturam Divtnam colendus, 4:toEam

eile indolem mentis noilrae,ut quo

majora alttoraque contemplatur, eo majori perfundatur voluptate. Hinc

cum ad Deum elevatur, ejusque ad-

mirabilem ruminatur excellentiam-»,

non poffe ^non inde admirationem,

ex admiratione amorem, ex amore autem cultum, & quaelibet in ea na-

, fci obfequia. f:co ipfam eminentiae perfeftionisque qualitatem

talem eile*

ut eam ceu naturale quoddam con-

fequens comitetur honor; Deum e- nim» ut omnia eiTent ordinatiflima, hane cuilibet rei indidiife indolem,

ut, quae in ^ea funt perfeftiones,

de-

bito madlentur aeftimio. Hinc ii homitiem virtuofum dignum puta-

t«us, cujus aeftimetur virtus, quan-

to major honos deferendus Deo, qut I

infioita

altiifima quacvis

fupe-

ίο 4$«? o

fuperat m). Horum argumentorum»

vim eo minus adfpernamur, quo lu-

bentius confitemur , eximium ea habere robur, ad retundendos eos,

qui de natura Divina nimis curte, vel

alio ouovis_i modo finiftre fentiunt, At vix nobis perfuadebitur, beatos

Viros his aut velie aut poiie

majeftad

Divina: vindicare primum illud & ef"

ficaciffimumjuris Dei increaturasfun- damentum, quo homo fub imperio

Dei _tanquam Domini, a&u fe confti·

tutumfentiat, _quoque veluti pondere

prematur, ut fe pcenam ceu fervi ae fubditi comeruifTe exiflimet, niii tam

perfeffco enti obfequium pracftet.

Sed

täte illa naturali (quam MoraliumDo*

étores qualitatem moralem adpellant

minus perfeftam n) refultante ex fum-

ma Dei perfeftione, quat per fe

qui-

dem fufpici ^ac coli maxime mereturj fed cujus etiam indoles eft»talem pro- ducere obligationem, ^ut, qui eam-»

violaverit, merico quidem cenfeatur

feciflfe contra τί

πξέττον,

vero vocari nequeat, aut reus

haberi

fervilis _pceoac9 fi nimirum nullo

alip

nom?*

4M^ ö Ml· 11

nomine devindus fuerit. Si enirrL»

excellentia _, & quantamvis fingero

licet naturarum inaequalitas, praecifis

omnibus beneficiis, adu poteftatem

feu dominium inferret, profedo, qui

excellentior & perfedior eft,

ftatim

haberet poteftatem in eum qui mi¬

nus; & jufta föret imperandi caufta_,

ducere alium dignum qui ferviat o).

Vidit hoc > proque eo quo

pollebat

judicii acumine ^, digeffit Celeberri-

nius TubingenfiumTheologus D. Joh.

Ad. Ofiander p), & praeter eum, ut

ceteros reticeam, D.Michael Förtfchi-

us q) Rudrauffius r) Hochftedterus /)

ahique,

gno cum frudu confuli poterunt, defideriis Ledorum abunde , ut fpe-

ro, fatisfaduri. Quod autem ad ce¬

tera argumenta adtinet, quac alterius

partis homines producunt, petita v

el

ab ipfa ^natura hominis, in qua pe-

nes mentem, ceu partem praeftantio-

remτά

fafAoviKcv

teftimoniis Philofophorum,

fuffragantes

ad prius verbisPufendorfii: corpus ani»

imperio, nen vinculo aIiquo moralt, [ed

Ii ^Ο

fed propter combinationem Ρbyfitdm ejfe

ob^{no χ}ium t). Et adpofterius: amicun quidemPlatonem, amicum etiamAri- ftotelem, nobis veroante omnia cor·

di efle veritatem. Quocirca tarnen

diligenter notari velimus, ^{nos nec}po·

tentiae nec majeftati Divinae adeo o-

mnem vim ad plenitudinem juris hu- jusconftituendam dettaliere, ut potius profiteamur, hos fontes, primo ifti&

efficaciilimo proxime fubordmari, &

acceffione fui, jus illud omni ex par¬

te perfeftiffimum reddere.

g) Vid. Hochfiedt. Diff, Sel. _p. m, loå*

b) OfiandriAnti-Turret./. ι gf. eonf, Hochßedt. Coli· Puf. ρ, \ig. i ) Schorn,

Theo/, mor. c. 6. §, 7. Fortfehltet Dec, Hißertt Theol.Sel.ρ. ι?4· Ijy. k) In Cort' fid.Arminianiftni p. \y6. \gp. /) Theol.

mor. c. 6. §. 7. g, m) Vid. Calov.

Schomer. cit* loc. add. Förtfcb. loc.cit%

η) Grot. de J. B. & P. Hb. 1. c. 1. §« 7«

Pufend. de J. N. & G. lib. 1. c, 7, §· II·

Pufend. de J.N. & G. lib. ^i. c. 6·§.Η·

Grot. de J. B. & P. lib. z. c. zz. §· 12·

p) Coli. Theol.Syl.Loc. de Creat« Ibef. i<

q) Dee. Dijf.Theol. Sel.p. 134.feq. r)

Phii

Ancill._zy. §. dy. s) Coli. Pufend. ρ· IV'

t) DeJt N. 6 CF.lib. i.e. 6.§.1/, §-

^

■Φ3 o ij Φ

in §. V.

rl' Reftat igitur jam, ut primum

il-

,r# lud,efficaciifimum, fortitfimeqj

ftrin-

en gens jurisDei in creaturas

detegamus

°" fundamentum. Quod quidem

omni

°* alia in re fruftra quaefiveris, quarrL»

u" omnimoda creaturae a Deo dependen-

u5 tia^ idque non tantum a parte

rei,

& fed refpeftu etiam

cognitionis noftrar.

^ Cum enim creatio primus ille aftus g

r* fit, _{per quem} creatura extra

nihil

ponitur, nilque omnino ante

hunc

conceptum in Deo excogitari

poifit»

rf" quod ^nos tanquam fervos aftu ei

fub·

m' jiciat, facile palpari poteft, hane

pri-

'c' inam eiTe & genuinam fcaturiginem,

n' tmde obligatio noftra erga

Deum

°'

dicaliter^emanat* Taceo,quod

impli-

cet dari obligationen! creaturae

non-'

'· dum exiftentis, vel, jus Dei antece- denter fe habere ad creationis bene- ficium, cum juri obnoxium

efle,

Λ requirat eiTe, & decantata veritas

fit:

tntis nullas ejje AdfeRiones,

Hinc

' ita argumentari licet: Ex quo

habe¬

tur primum

eiTe

habetur

'* i quoque primum obligari.

Velfufiuii

Per

14 o

Per quod creatura a Deo dependet fe»

cundum eile, quod omnium primum eft, _{qua: a} Deo accepit ^, per illud

etiam ab eodem dependet ^fecundum obligari. At _per creationem iitud.

E. u). Atque hoc non tantum ex ca-

pite gratitudinis, verum etiam perfe-

äiiiimse obligationis, quam confecu-

tione tam iniignium bonorum in fe

contraxit. Per partes eundo res ad'

huc clarius eJucefcet: Per creationem

homo, quidquid & quantum eft, fe

habere deprehendit, exiftentiam, es«

fentiam, agendi vires, agendi über-

tatem, & _qua: funtcetera; ergo , ubi

fimul reputaverit> liberrimi fuiflc»

Dei arbitrii, exifteret ne an non exi¬

lieret, per eandem creationem, ceu

ftringens vinculum teneri fe, quid¬

quid horum beneficiorum fuerit, vo- luntati Divina: confecrare, intelligit.

Exiitentiam: ^{ut eam} fe Deo debere

femper memineritj eilentiam: ut ef-

fentiac datori par eft5 agendi vires:

ut nihil earum fandtlflimi Numinis arbitrio obnitatur _$ agendi liberta«

iem: ut voluntate fupremi condito»

T15 eamcircumfcribi _sequum ducat. Ei

-Φ3 ο lS cft hsec verkas adeo palpabilis ^{> ut}

(him agnofcimus noitram in

eilendo

eandem

in agendo deprehendimus ,

necefla-

iio fentiamus, nos ^, detredlando ei obfequia, demere iph quod omnino (»um eft -v). Nec male heic provo-

catur ad produdtionem

moralem,

ii

do¬

minum jufte adquiritur, quanto ma¬

gis produdtione phyfica? Ornne enim

Oftu, in _quantutn tale ^, fui eil· artificis

* <juo producitur, ficut μ fig^ü a quo

tffingitur y). Nec fua vi caret argu¬

mentum ex analogia juris patrii e ge»

neratione refultantis petitum5 Π enim

päter propter generationem,

poteita·

mm habeat in filium*) quanto magis Dens in hominem propter creatio-

nem ? Confenfum Scripturarum, pra-

*in Apoftolicam, aliaque argumenta focile _quoque effet heic fubjicere?

niii

alius res fori eiTet. Poterit tamenu

cnriofus Ledtor, fi Theologica argu- menti hujus tradtatio placeat, confu-

tete _laudatos antea Oiiandrum &Fört-

fchium, _quosque fibi

fuflfragantes

tant Hulfemannum# Brochmannum,

Mu-

ιό ο 1^»

Mufaeum, nec non ipfumSchomerum»

Nospropoiitse brevitatis memores te»

nuem litori adpejlimus cymbam,qua- que poOumus pietate ingeminamus:

Τω sv υψίςοις

co^av.

»)Vid.Ofiand. Coli.Syβ. part,2, ρt r.Hoch·

fledt. Coli. Puf.p. \$o. x) Conf. FÖrtfch.

DeC' DiJJ.Sel.p. 13^. y) Verba(utitZent- gravii deorigjjur. nat, p. ζ) Videfis

Grot. de J. B. &P. ^c,f. §. 1.

MONSIEUR

B len

que je

ne fois nullement

ca-

ges que vous avez merités, &

qu'il

faudroit d*autres talens que les miens

pour les exprimer, dignement pour

vos heureus progrés dalns EErudition, que vous avez acquife , par une diligence continuelle, & pour

l'ami»

tié & Γ Eftime , que j' ^ai toujours

eue pour vous, je fuis indispenfable·

roent obligé devoustemoigner lajoie

que je reflensde la belle preuve, que

vous avez donné au puolic. Je fou-

haite detout mon cceur,que Dieube-

iiiffetous vos deffeins, _{& que} vötre

bon heur fleuriiTe å jamais· Je fuis

MONSIEUR

Vötretreshumble,&tresobeiffantfcrviteur CHARLES. E, BROLING.