jl VERSIO

(1)

jl

VERSIO ^SVECANA

SELECTORÜM EX PAULINIS EP1STOLIS LOCORUM

AD EXAMEN REVÜCATA

Diilercatione Academica.

Cujus Part. V.

Confent. Ampiijf. Ordin. Pbilof.

I)i Repη Λ iJeviia Upfalienß

Praetide

MAG. JOHANNE

FL Ο DERO.

Gr.sc. Litt. PROF. Rf.g. πτ Ord.

Publice Ventilnndam Siftit

In Auditorio Carol. Maj. Die

VI. Novcmb,

A. MDCCLXXL

Horts Ante Mendiem Sßitis.

THÜRO

LJUNGGREN,

Heftro^-Gotbus.

U PS ALIiE,

Apud Jon. Edman, Reg.

Acad. Typojraph.

(2)

Dygdadla Frun,

Fru CA TBAR i NA MA RIA BILLINGREN,

Tiiiη Huldails K; åra Moder !

effa fablad,

får

βa (ruckten afmina ßudier,far jag här-

medelfi franEdermin huldufie-Moder tillägna. De oräk¬

neliga väIgjarvingarlider ömhet mig t

iWfchiiffordra

^af^mig

hågβa vårdnad och fuilkomligaße tiügijvenhet. Anfedärför^e%

Huldäße Moder! ej fä mycket ringbeten af denna gäfva, [om

mera det rena nit, af bvJket mitt hjeria brinner, att vija

detjag ej varit

känflolås

vid Eder oförlikneligagedket.

Med åmajle r&relje påminner jag mig det ögimblick for

13 är tillbaka, dä denEögße behagade

Lådan

kalla Eder bogt- ülßade Maka och min hulda Fader. Säkom en

fpåd

planta,ut¬

fått for deßormande vädrens

våldfamheter,

Lade jag lätteli¬

gen blifvii ett rof för deras

fårådeffe,

om icke

Allfadr

ens vid i Eder fpwut mig ett hävt fbygd oeb tiüßyckt. Eder kjärlek, Huldnße Moderl harverit mig lika ^üben med Eder förmögenhet, bvilka ock fatt mig i ilandatt framgijva när*

varande Aeademifka arbete, en fingafruckt of Eder pä mig använda koßtied. Ädlare offer är ej i min förmågat men mi¬

na bönertill den Högfia forEder beßändiga välgång fia/a va¬

ra defs ifrigare, och vördnaden får enfä kjäv Moder ej för

än medfjeffva mitt ßo/t upbora.

BhfveΕdra dagar,HitldäßeModerlett[ammanbnngafvär- kelig rooch ädla nöj*ns och framiideΕdra är, utmärkte afAU- magiens

nåd och välfignelfe, tiU högßa åldrent bnfkar

af ijer^tat

Mia Huldare Kjåra Moders

Lydiga(fe fori

THURE

LJUNGGREN.

(3)

D. η.

Rom, XI. v. 2g.

Λ Λ ^ * t·> ! β ( ii ' ^ i ^ fa Λ S . v

otrx μεν ro svayyshm typξοι οι υμαα Kccvco os την skas*

γψ, αγαπητοί ωά TSC πατεξαε.

In recepta Mccaphrafi rcddimtur h^c verba ; ef~

ter Euan^elium bäüer jag them fbr ovänner, fhr Edra (kull:

men efter utkorelfen bafver jag tbem

kår,får

Fäderna (kull:

quaü verba foient !>ei,

conjungenda

cum illis Prophe·

tarum oraculis, _qur in verΓιb s proxime antegreilis sd-

feruntur ad ftabiliendum Apodoiicum dognna de ^con«

veriione judarorum; quurn tamea ipfius fint Pauli, qui-

bus uhetiu« explanat, quod diiléruit hailenus de clemei- tlilimx voluntatfo inciinatione , qua Deus propenderet

in Judaicam gentem. Dicit autem, illos quidem eile

inirnicos Dei, koctk to evayyskm, refpe&u Evangelii ^, quod praffracto animo reijcerent; at dihgi tarnen a Deo

alio refpeåu, nempekutcc την εχλογην, habita ratione tllius éleclionii, qua Abrahamum cjusque progeniem iolam iti gratiar focdu» cooptaviOet,atque inde fuum nafci filiom·

voiuiflfet. Elb _ergo hare plena fenrentia: κατά,μεν re Έν-

ctyysAicv ε%3ξόι im ®re

J*

νμαα κ. τ. λ. atque adeo talis

ferme efFe debet Svecx Metaphrafeos forma: / anjeende

till Evangelium aro tbe väl fGuds) fiender fbr Edra fkuU:

men dock i anjeende til utkoreljen, dl/kade (af Gud) får Fäderna fkull,

V. 30. 3*.

^ ξίνπεξ yccg yfij νμέιε ποτά

ηπειΒητατ*

T& Θεω, ην

<ϋ

(4)

5·: Rom.XI,. ν. 3° 31·

VjKeyiBrtrs τ·η råtων άπε&ειβ,* 8τω xgy éroi νυν v\tcζΙΒητιζν, τω

υμετέξω ελεεί ho& rgf άυτο) ελεη&ωσί.

Svecana tricefimi corarcntis verfio tolerari quidem quodarnmodo poieft·, ied tarnen^, qutim obfcuritatis non nihil habeat, non abs re fuerit alium rpfi habitum dare:

ita autem noiler habetityfåfom ock ickel trodd^enpåGud^

och bafven dock nu 6fver tberas otro faät barmhärtighet.

ERASMUS1 vertit ultima verba ηλεηΒίΐτε· _τη τύτων eins^ι- BéiCi, hoc modo: mrferuordia?n adepti eflis■per iUorum

contumaciam; Et Angkss recencior: you have ^now obtai-

ned _mercy upon the occafion of tbeir disabediencc. Et id quidem re<!te; Paulus enim innuit, quod fupra etiam in-

, dicatum eil, refraclarium Judirorum animum dediile A-

poilolis, ex coniilio Divino, occafionern cosleflis gratis

theiauros recludendi gentiiibus: atque ad#o fic rerme Svethice exprirmmu* lenium : tyJajom ock / tilfårene icke

trodde pa Giuf men hafven nu jdät barmhärtighet, genom, vei potius ^, i anledning af ther^as otro. In féquenfi ve-

ro gr. commate

transierendo

roanifeilurn errorem ad-

triiiit Svecus; ita enim ille: Ja bafva ock nu the icke ^ve¬

lat tro pd then barmhertigbet, jom Eder vederfaren ar\ att them matte ock barmhertighet vederfaras: Unde patet il- lum exiflirmviile3rc, τω υμετεξω ελεεί eile terrii caius, re¬

ferendum ad verbuma ηtegreilum qusfi άηε^εϊν

τω ελεεί diceretur eadem ratione ac veriu prarcedcnti,

απειΒε7v τω Θεω. Verum quid fit, ^non obtemperare roi- iericordia:, difficile eil explicatu : «5r licet vel rnaxime éxplicarr ac de Judsris dici poilet, docet tarnen manifefta

menabrorura antithcfis,non poife verba illa referri ad ^ταά~

πε&είν. Νοο nos praererit, in cornpluribus,& veruilioribus

& recentioribus editionibns, pofitum eiTe incifurn pofl

ελεεί, nullo,id genus, diflm£lionisiigno comparente pofl,

jgsiBqrocv:

^qua?

perverfa interpungendi ratio & Svecura

In errorem induxic & alias peperit ineptas interprets tio-

nesi,

(5)

Rom, XI, ^v. _30, _31. _5t

nes. Vulgafus interpres habet: ifii nunc non crediierunt

in veßram tniferictsvdiam, quaü fcriptum eilet εν τω ύμε-

τεξύϋ έλέει, atquc hoc föret, pro. ite νμβτεζον ελεος, hoc

forte feofu: judad repuierunt gratiam, ut vos conie- queremini, vel, illorum άνειΒία genuit illud ϋλεος, quo

nunc vos Chriftus empiecritur. Sed cum hoc v. 30. di¬

ctum fit (ηλεηΒητε τvj τέτων οίπε&εια), non credere fas eft, Apoiloiurn etiam heic inculcaile idemconverfa _pro- pofitione: seque enim hoc ineptum föret, ^ac ii quis di*

ceret\ Quemadmodum Cajus lucrum fecit ex detrimen«

to Titi, ica damnum Titi ceflit Cajo in lucrum. ERAS¬

MUS aliam ingrellus viam, hoe modo explicat verba no- itra : iic 6: iili (judari) nunc increduli fa£ti iunt, ex eo,

quod vos miiericordiam eilis adepti. Verum & hoead

veriatur fententis Pauli,: Non enim gentium fides im~

pulit Iiidacos ad dcfe&ionem a jfide,· led quum natura¬

les rami excifi eilént, tum demum adicitifii infereban-

tur oleae conf v. 7 iequ. Alias prarterimus ex eodentl

fönte era ana ηtes arque incomtnodas explicationes. Q nis- quis v ro remcuratius penfitaverit, is ^non multo depre-

hendet negoto, rr,v οίπε&'εΜν opponi τω ελέη, atque in-

tegratr ξησιν, έλεηΒηvou ^τη ^τ& έτέξϋ απειΒεΙα ODponi τω, Ι*

ÅétjΒmau τω τδ έτέξ& έλέει, &, qued inJe fequitur, pofU

to peil re ηπειΒησκν incifb, fainc dtremra verba, τω ύμβ*

τέξω έλέει, pertineread vcrbum hujus commatii ultmum,

ελεηΒωσι. Neque eil, quod obvertas9poiitum _parucuia?, ha, huic fentenciae obloqui: non enim poteil cuiquam,

Grsca? Lingua? perito, eile ignoturn, hujuscemodi vo*

cabulorum traje&ionem frequentari maxime: id, quod

vel e fcrjptie facris depromta exempU, quod ad vocu-

lam, hoc, attinet, comprobsverint. Sic enim dicit Pau¬

lus 2 Cor. II: _4, αλλα τηνμyocntjv, ha. yveCre, proha yv&*

τ ε τψ οίγοίπην , & Gal. II: ΙΟ. μόνον ^των τντωχων ha μν'4·

μονβυωμεν. Non _ergo lingua? ufus inte?cedit, quo minus

Η a dica«

(6)

53 Rom. XL v. 30, 31.

dicamos icripflile Apoilolam^, τω ύμετεξω ihees

Jv»

iKs'/f-

βωτι, per frajeclionem vocabulororn, pro, %cz ικαφωαι τω

νμετέξω ixht. Hac

sdmiiia e'xplicandi ratiane> erit

menn-

broram in ut'öque hoece commate manifeita antithefts:

Gentiies ν,λενιΒ'ήσαν tjj των'Ι&οάιων olvrssBsla, mifericordhim

funt coniecuci,-data occaiione a contunzncia judacorumt

Ec viciflrm Judcei ελεηΒη<τοντ<χι ^τω των ε&νων shtei, mtieri«

cordiam adipifcentur, data occarione ^a gratia gentihbus jmpertita. Ut enirn per

Judarorum Jnälitiam

grati.irrs

confecutae iunt gentes, ica voluit Deus ur

Judai

aliqusn-

do, exempio provocati géntiiium, Deum quzrerenr &

fic ejusdero participes fierenc grat is. Hoc innuit etiarn Apoilolus V. Ii. hujus capit'S : τω αυτών

νοίξοαπτώμes*.

ti -ή 'αωτήξία ^tcis

εΒνεσιν

^, las το

7ΐοοξαζν\λωσοοι durås

^y i e.

per cafiini Jiirfgorutx», conti git

gendbus

ta

lus

^, ut

illi

vici-ffisxi, perfpecta horum feiir.irare, ad

armulacionem

excitentur. Quum ergo res ica f fe hsbeot, b?ec fuerit,

ienfum exprefiura,Meraphrafis: Altja dro ock tbefje {Ju*

darne) nu otrogne1 ätt afven them må

(ie barmbertigbet,

i anledning af tben barmbertigbet,

fom

Eder dr vederfaren,

yd,genom

tben barmbertigbet est

c, C. XIII. ^v. 8.

Mijilew

μη$εν

οφείλετε, hμv το äyciTrccv

αλλήλατ.

ϊη antecedennbui ciiiicruit Apöftolus dc officiis,qua?

Magiftratibus dsbemus: hiac

tranfic ad

ea

tradenda,

qoas hominibiis in vmiverfurn funt exhibcnda, _atque _ea dicie

omnia comprefaendi. mutuo amorc. Quum ergo non

fpeeiatioa loquaturde debitis

pescuniariis, fed de officiorum

genere quocunque,qux alter

debeat aiceri,

quatenus

cifc

homo, cil ratio, cur dicamus, ro οφείλετε eile indicati·

vi modi, non imperativi, ^ut

exiHimaverunt

incerpretes

ferme _omnes, atque in

his etiam nofrcr Metaphraftes:

ita eaim iliei varer ingom något

Jkgläige

^, utan att i

//-

(7)

Kom. ΧίΙΓ. v. υ. 53

[kens inhyrdes, Profe$o autem, cum ch οφειλχι de qui*

bus meminit v. 7. fint officia, quse debeantur Magi fira- tibus, noa poilé videtur τ o οφείλε»· in hoc commaee a- lio referri, nifi ad officia aliis prasftanda; cujus generis quidquid dcbuerimus9 id

comprehendi

dioiε hoc prarce- pto, οίγαπησεΐϊ rev ετεςον. Magiilratibus, inquir, foivite tributum, vectigal, honorem,rererentiam St ii quid prz~

terea iubje&ionii lestes exegerinf: quod vero sd ceteros homines art;riet, μηΜν οφείλετε

μν\$εν)

^, h μη το dyooncov άλ*

ληλαε, nihil ed, quod ipiis debeatis, praeter amoreoi: ii

hoc proximum quemquc

veftrum

comple&amini, nul·

lurn erie legiä pracceptuna , cui non omni ex parte

fa-

tisfaciuri iitis, nam o dyccTrdv ετεξον νόμον πεπλη^ωχε. Sic

ergo ego qirtdem reddidero verb1 Pauli: / ^aren ingom

något fkyidige, förutan

inhyrdes kärlek.

v. ii.

__ j r~> j <\/ , * f v * »·» yy ,

ka; t&tc, stocTes τον kcupoy, cTt coptx ημοοε ήση st vnvif

3 a-v. ~j * 3 ' '■ ~ c 3 r' c' 3 f

sysp-diiveit vvv ycity syyvTsgoy ημ&ν i] ατύτηξία η οτε

μεν.

Perverfi priorurn hujus

comrnatis verborum diftin-

Cx'io iηterpretatio nes peperit,quae perfpicacloribus

fe haut

faci)e probaverint.

*

Id vero in

érrorem induxit ple-

rosque, quod pronomen, r£r<o,

nulio diftinäionn ilg-

no diremtum in vetuftioribus editionibus fit s fequen-

ti verbo sjöres. VOLLiUSa), non quidstr» deflitutus

auftoricate vetuftiorimi verfionum _atque interpretum,

ied tamen inepte fingic geminas

ellipfes:

nam

ad

^{ts et-}

$ότες, addit hs, <k ad τον

xc^ov,pr*po6tionem

ττςοε: un«

de haec e^radit plena fententia:

rf}

r£ro

idores

^teros

τον aotipov&c,quam hoc modo reddit Latine: atque

hoc

Η ₃

Μ

a) Not, ad. BLACKFALLlCrit,

Sacr.

Ν.

Τ.

ρ, m. 11fr

(8)

ί4 ^{Rom. XIII.} ^v. ^ii.

fcitote, quod ad tempus adtinet, tempusjam ejje, convenire

ac decer a 110s e Jomno expergefaSlos ejje. Sed ^non du-

bitamus fore permultos, quibus h»c ratio exponcndi A- poitoli verbs judo videatur dtnior atque s concinnita-

te grecismi aliena. LUTHERUS eumqne fecutus ^Sve-

cns Metaphrades refert ro, hborss-, ad verbüm in veriu

12. ti?.το&Λμ&Μ, hoc ienfu : quum iciamus tempus eile

&c.abjiciamus tenebrarum opera; ita enim Noder: Ε¬

πί?,dan vi fådant veta, ndmliga tiden £fc, therföre låter oß bortkafia mork[ens gärningar, Enimvero hoc inepfum

non föret, ii prirnum επεξηγν,σχ i ila, qua pronomen,

T8T0, reiatum ad participium , hbårts, exponitur ^per

τον καίξον, latis föret concinna, & fl deinde particula

sy, qua v^rfus 12 conjungitur cum antecedenti, non obilaret, quominus propoiitiones iiirr, quae ucroque in

commate tilo fiiluntur, ad fe referantur., ut protafis &

apodoils. Solvetur autem nodos, ^ut nobis quidem vi¬

detur , faciilime, _{fr, quod} fecerunt recentinres N. T.

Editores, ponatur poflrsro inciiiim,quod mdicetfpecfare

illud ad antecedencia illa monita,quibus hortatus eil Ro¬

manos ad obedientiam

exhibendarnMägiflratibus

aliosque

omnes iincero proiequendos ^aroore. Ita fveverunt Graxi fcriptores cptirni, in periodorum med i^o,ponere.;^ ταύτα, vei H&ij ^rsTo, féquente participio, idque per eliipfin all·

cujus verbi, quod ad antecedentia referatur: fic dicit

PL ΑΤΟ b}: συ οε μοι bovins ^{% m}_{ξοσίχνιν} τον \>8v τåras ^,

ταύτα_, σοφοί ων,i. e. tu mihi videris non ad beecfatis

attender_e, _ταύτα, fc: tio teis, £? id quidemfacis ^, coCpbs Sv]quumfapiensfis. Ut vcro ibi _atque alias ftequenter

concifa diflio, n&jταύτα, fuppletur addito verbo 7roun, i>

ta etjam in loco Paulino , adjecluro verbum iilud ple¬

num

b) Vid. HOOGEVENII animadv. in VIGERI idiot, L, Gr,

(9)

Rom. XIII. vy η. 55

nam faciet iententisrrr. Poflquam enirn Apoilolus In

antecedencibus monuit, qufdquid officiorum .debeamus aliis, id comprehendi officioamoris, &, qui illi non de- fuedtj eum iatisfeciile legi, fubjungit argumenta v., it..

quibus ad iftud foiveåduro debici genus permoveamur:

ngj rSrff, inquttj ic., ποιήσωμει-, & id quuhm Jaciamus, ει-

oores rov

κοοίξον κ» r. λ. quam Jeiamus Opportunitätem,quody

videlicet, jamfit tempus quo debevemus cjje efornno exper»

reSll·, ita enim ego quidem malim exponere το,

vh

^sysq-

Sweet ημάς ίζ υπν'χ:9 quam υt habent interpretestempus fitrgere nos Tel, quofiirgere deheamus: videtur enim p&r- ticula dv commode poile adjici infimfivo iyeqSrjvoti·, ut

fequentibus conveniens fenfus nafcatur, quem Svethice

hoc ferroc modo exprimas: och lätovi oß thett^a gjåra>

efter vi veta ratta tiden , att nemligen nu ar tiden, då vi [kulle vara upvikta afjonmen. Quce huic monito ratio-

rsis loco fubjunguntur, ^νυν yd(f syyursgov ημων yj σωτήξ'ιοο

v ers ίππευσα_μεν, _ei itidem LUTHERUM fecutus noiler male reddi^t_j efter vår falighet år nu

närmare ån tå

vitroddit: quafi fenfus eilet, propiorem tunc fuiile fa- lutem, quam quurn erederent, fc. eam adpropinquare.

Monuerunt pridem Exegetas ππίυεη nonnunquam

%ni-

ficare, fide donarr, fidem a-ccrpere : quo ienfu ufurpsri

Videtnr Adt. XiX: 2. h _πνεύμα slyiov ίλαβετε ππευσαντεσ j

an Spiritum Sanchim accepiftis trsnc, quurn fide'dona-

remini, vel, quem bapcismatis Sacramento chriftianismo

initiaremini?Conf.Eph 1:13.1 Cor.III.j. Qua? notio fi huc traroferatur, ^erit fenfus planus & faciiis: falus nobis pro-

pior nunc eil, quam fuit quum fidé rfonati Chriftiano-

rum coetui primum adfcriberemur. Quid ^vero Apoftolus

in telledtum voluerit σωτηςιαε nomine, quam Romanis

dicit propius fuiil« ^admotam, controverfurn inter inter¬

pretes eil. lilas niobis prartefveffis cpiniones, qua? longius a veritate recédere viidentur, binas fuffeeerit adtu- lille,

(10)

!δ Rom. ΧΠΓ. ν. ιr;

Ii{Te, _{quam ra} neutra

eil iuo prorfus deflituta praildio.

Fuere videücet, qui σωτηςίαν

ddignare dixerint fpiikua-

Jh benefida, qua; iuo nobis rnsrito Chrifius peperit; quum

enim, inquiunt, illa conferantur horainibus

una

cum ncie, augefei^t ^tamea indies in renato homine

illo-

rura feofus\ & quo longius quis progreflus

fuerit in

Chriftianismi via, eo nrclius conftringicur illud vincu-

lum, _quo fideles curn

Chriflo

conjunguntur,

Hujus

^re- fpeflu augumenti

Apoftolura dixiiTe

ajunt

falutern fuifie

propiorem Romanis, ^{quam eo} tempore, quo

facti fint

Chriftiani. Sed nec delunt, qui σωτηςίαν explicent de in¬

terna falute: _quam Paulus dixerit

fuiue

eyyvreqcv

r£V

£»-

μmm η οτε επίςευσο&ν, quum

mord

tunc

propicsres eftent,

quam quum prirrsum

in Chriitjanam eivita^em adfcri-

berentur. Dtcidant Theoiogi hane qutrftionem: nobis

fufficitt indicaviile, quomodocunque exponantur verba hxcce, Svecanam rumen Metaphrafin fore e amdem:

tyJaiigbeten är

ofs

nu

närmareän tå vi fingo

tron.

v. 12.

*H νύζ

7ϊξ€εχ,ΰ·ψεν,

v\ öe ίϊμεξ&

hyyasv*

Pro diverfa ratione explicandi σωτηςίαν v. ix.

alio

efque

alio modo

^exponi

debent voeabula, νυ£ ^

^ημε$<χ.

Qui iiiam ampleéluntur

(ententia.m,

quam

priori ioco

tetigimus, wktos nomine

intelligent primum

recens con-

verforura ilatum , quum novitu

adhuc multo jabora-

rent fpiritualis lucis defe^u : atque

adeo notabit ημέξα

clariorem illam lucem,qua,

iongius in chriilianssmi Ra¬

dio prove&i,

fint

colluftrati. Ex

altera

vero

ientenda,

erit ννζ

prsrfends

vitse

flatus, ignorand«

^, errorum ac

miienarum tenebris circurofofus; atquc ν,μίςα, futurum

feculuro. Arople&atur quisqu«

quod fe ipfi

maxima probabilitste com me

ridet:

^nos monemui non

fads be-

m exprioai

fenfum horum

ver

bor

um a

fveco Mctapbra«

(11)

Rom, XIII. ^v„ _χgr. _$7

ile : ifa enkn habet' natten ar framfaren, or/5 dagen dr

kommen. At rrcrlcnrm no η uihrpnri ive vit de eo, quod prteteriity nec ryylfeiv de eo, quod pridem

acceflii.

Ut

vero vjateres duna in itinere progrediuntur, propias·

propiusque ad metam· aqccdencqs ^, drei*otur

νίξοκότrreiv

^y

Ii qui in irtterarum Radio decurrere pergnne, airud fu-

per -aliud addifcendo ^, dicuntur τΐξΰκίπτ&ν h rcls

*/ξάμ-

μο&αιν , ita tempus dicitur ττφνήχηεα/ ^, dom achuc lti curfu efr , atque ubi raukum temporis proeeßk, di-

ccre fvevimus, _{ρ wgce} π$οέκοψε* In hoc

ilgniiicatu

fre- quentius a profan-is icriptoribus uftirpacur

τ:ξθβάιηι\\

Sic

dicit POLYBiUY c). Romanorum exercicum ^, quum Ttcbiam _amnem, in hello com Hannihaie, trajicer.it, frigore» viélom &

fa

^me

deficcré ccepiilh

^,

rßη

^·τψ

n0-

ξ<& ψςοβάανύτης, ron, quum dies pråteriifjet, fed , quum inutium diei proceffiffet. Atque aho ioco dy. τ&ν

öl

ό\·ιμψ·

των η πλ'ή&νε κατc$/'xa:ψητό tfffsßcsü's

ée

τκ τη* vvxres,.ile.

populi mnliiiaäo föiuttum carpebäi, jtimaue mx erat midtum

frweila: vulgo dicimus Svethice: i

het

var längt lidit

pS

natten, Ut ^vero POLYB'US dicit τά ^της ^wxtcs ττξϊΐββ,ι-

νε, gratcis

farmfiari

loqueodi ratione, pro η

vvf πςζβπι·

vsy ita dielt Paulas feniu eodem ^, η νύξ τψ

hexte,

qnod Ängius reddit: the night iß farfpsut, & Η

ÉUM

ANN US;

die ^vacht gehst zum ender Quem factitus, fi minus pla-

cuerit volgo

frequentata ilU forma, dicas Svethice:

nat~

ten fkrider till anda. Un de patet ^, quomodo fequeßtia

V.erbi, n ημίςα ηγγιχεν, reddi

detfaant. Videlieet,

non qui

acceflk _eo, _quo tendit ^, dicitur

h/yfßeiv, fed

qui metae prophis propiusque admovetur. Hoc ienfu inculcat Jo¬

hannes Judaico populo iUnd Matth. III: ^2, μετανοείτε' qy- yate γάξ ^η βxadJia ^των β'ξανωνⁱ qu« refle omnino a Ko¬

llra·

0 L, III C. 72. d) L. FUL C, 2*.

(12)

58 Rom. ΧI!Γ. v. 13.

ftrate Vertuntur; himmelriket ^ar kommit hardt nar. Qua forms etiani helc ufus diess : dagen dr når³ v ci fi nia-

vis, dagen nalkas,

Μ, r. Θ. Δ.

Vårdade Vån!

/"]?;/ aktning ach

tiUgifvenhet får det

ena

ock Janna Guda-

^ våfendet, bokvett ßiljt frän grdl och pedanteric af- Jmak får laßer

och nedrigbeter, kjårlek for Fäderneslandet,

uDriktighet och ömhet mot vänner, förenade

med

en

aUmdn

inennifko^-kidrlek, dro

e&enfkaper

jom utmer

k

a en

dygd i

g

och

ålfkvärd yngling, har jag

ingalunda felat, da

jag

lämnat

Dig Föfdaße

Fån! framßa

rummet

i mitt hjerta. Når Du

Farda(le Fån! nu läggerfor

aUmånhetens

ågon ett

vackert

Academifkt arbete, voro for mig ett gynnande

tillfälle,

att

bvafa min penna

till

Ditt

beröm

; men

hvarken år

min

band

ßiickelig att

tekna

^,

eller tillåter vånfkepen

att

Jaga, bvad

jag borde.

Nog af, mitt

^eg

it hjerta få

ger

mig,

att

fä lån¬

ge det rores,

fmakar det den högfl

a

forifåjelfe af den lycka

och välgång

fom vederfares den kjårafle bland vänner.

G.^- H.

Domino

Refpondcnti.

C^qos de Pierio fiores decerpferis horto,·

Prsetens egregium

fat manifeftat

opus.

Pergico

^u ^,

roi åker ego, cceptis Beus omnibns adflet!

Quamprimum Clariae

munera

digna ferenr.

Γ. L.