TEL rt

rt

D. A,. G.

SPECIMEN ACADEMICUM

De

QUOD,

SUFFKAG. AMPLISS. COLLEG. PHILOS.

IN REG. ACADEM UPSAL.

PILESIDE,

AMPLTSNMOET CELV!RO

Mor. Et Polit. PROFESS. Reg. Et Ord.

PUBLICO BONORUM EXAMINI MODESTE SUBMITTIT

OLAUS TEL I Ν Olai Fil.

ST OCKHOLMIENS

IN AUDIT.CAROL. MAJ D. XXII. DEC. MDCCLII, Η. A. M. C.

UPSALI IE,

E^cudit LAUR. MAGN. HÖJER, Reg. Acad.Typogr.

V I R O

Piurimum Reverendo ac Praeclatiffimo,

Dn Mag OLAOJOHANNl 7ELIN,

San i ccetus, t,ui Chriftoin HeFverö & Singö coliigitur

ANTISTI1 Ί longe meritiiiimo, PAKENTI Optimo,

Honorafiffimo.

Quid ^{^gis} magis conveniens, ^congruens eilé poteit, ofiicioque quam, erga quavis Parentem occafione ma -

daia, grä!um'& venerabundum teftari animum? in eo i-

taque cum eccupatus fnn, ut ex lucubratlonibus ineis a- liquid, qualecunque fuerit, pubiici juris faciam, veliem,

exftaret aliquodpublicum documentum , Tuo, Parens In- dulgentiffime, propenflfllrno in Me animo impenfisque

fat iargis, refpcndens. Verum cum paria paribus repen-

dere non valeam, femper enim hoc in ore gratiofe ad-

modum geris: Nolite liberi pärcere fwntibus neceßarns>

fubmiffam animi pietatem inträ pe&us latentem gra- tiiTimi animi motum refpicias humillimus coniendo. His

itaque du&us DiiTertationern hane, materiae nobilitate

tanturn commendabilein, Tibi, PÅRENS HonoratiiH-

me, venerabunda mente confecro, quam ut Paternore-

eipias affedu, elt quod fubmiiTe oro ac obteftor. Qua

in re, ii hac vice fpe mea non deje&us fuero, certis-

fimus ero, Te eadem poit h&c, qua hueusque Pater«

na me ampiexurum gratia.

Quod reliquum eft, nunquam intermittam ad fum-

mum rerum humanarum Arbitrum vota fundere calidis- fima» velit Te, PARENS Optima , in annos bene muf-

tos, fofpitematqueincolumen confervare, quo Nos Paren¬

tem noitrum Optimum poil longuWi tandem ^annorum de-

curfuTi plangamtis, oyesqtte Tibi creditce* Paiioreni

fuura fideliflimum iero demum lugeanf.

PARENTIS Induigentiilimi,

fliuy obsdientiiKmus

OLAUS T EL IN,

£>. m

i l

emini η oft rum ignotum efle pot«

eft, nobis ^a natura injun&um efte, tantas aequirere faculta?

tes, tantumque lucrari, ^quan?

tum fucuraé fufficiat felicitati

ac decentiae. iEque euidens

arbitror, dominia rerum ma»

gno fudore partarum > mortis articulo ceftare. Hine

illa, ^non levis momenti quasftio eft fubnata, cui

competant bona reliela, de quibus, dum in v ivis

erat denatus, fuain ^non declaravit voluntatern. Va·

rii varias abiere in fententias. Gel. Sehuberd fernen*

tia nobis innocel-cit. Commode ille fucceffionem

bonorum dividit in teftatam 6c inteßatam: bonaqus

inteftata ioli vindicat occupanti. a) Contraria? ^au-

tcm favent fententise & Grotjtts & Puffendorffius,

A _quo-

) ² C

cjuorum prior ait: credihile non ed ejus dominum

tnentis fuifle, ut poß ^mortem fuam bona occupanti cede-

mit, /equitur » ut res ejus ejje bona intelligeren-

tur, cujiit eä effe voluiffe defunäum mexime ^erat pro.

babils. Et paullo pofh Qui Caußa eß nt homo ^exu flat, is quantum in fe eß, ciT quantum necejje eß, pro.

fpicere ei debet de fuis, ^{<73^} ad vit am human ^am, id

eß

naturalem cjT focialem, «3;/; ad eam natus eß ho-

mo, ßtnt necejjatia. Fofterior vero: In fucceffionibus^

inquit 9 ihteßato cjT ducé ratione, £5*confen/u ^0-

mnium

quas novimus, gentium hberi pr<eferuntur re¬

it qui s , etjam ipßs parentibus. b) Ut liberorurn pri¬

ma habeatur ratio, asquitas poftulat naturalis. Id

tantum addimus quamdiu quis iängVine eil junÖus

demortiio, tamdiu adeat ille haereditatem naturali¬

ter,* hac ^tarnen pierumquu obicrvata reguia: P/*- kimüs remotiores ekcludat. Quis ^vero ad fuccedio-

nem bonorum apud exteros defun&i admittendus,

feu cui reli£fo talt in eafu cedant, non fine cauflä qusri folet. Hanc ^rem paucis tangere animutri induximns. Id vero antequam aggredimur, beni·

gnitatem Veflram B. L. etjam atque etjam implora-

mus, enixe rogantes velicis pro Veftro candore ^0-

peram noftram aequi bonique confulere, qua non laboris gloriam, ied conatus veniam nobis pacifci«

mur.

,'

α) Ρ bil Prahl. Sehl. II. De Off. Part. I1T. ^{rer. dom;}

etquifs Cap. IV. §§. ißßl. ijßz. h Orot, De fure Belli#

Pac. Lib. _{IL cap. 7. 5. 4,} # Puff. Libr\ IV· cap; lfl

§. j. fur. Nat, & Gentium.

§. IL

«2Ρ ) 1 (

$. IL

Variis in regiortibüs ^mos ille oiim invaluit, nt

Süpremus Imperans peregrino in bonis ejus fucce- deret, exeluiis ianguine junftis '& uxore, immo et¬

jam illarum in regno terrarum dominis, in quibus

bona peregrini reperiebantur, vel quorum in terri·

torio peregrini mortui erant d). Hocioco per />*-

regrinos in alioregno natos & inaliodein diemobeun-

tes intelligimus, five ibidem perpetuum jibi dp-

micilium elegerinc, iive ad tempus commorati fue- rint, five _{per regnum tantum} traniiverint. In Galiia, teile Molineo b) antiquitus ufn reeeptum

fuit, utalti juftitiarii occuparent bona, _quocunque

modo vacantia, etjam Albinorum &Spuriorum:

jani vero Rex Gallire defun&i patrem, matrem, li- beros, fratres, cognatos atque uxorem excludit regulariter, Ii fuerint peregrini, immo etjam ex bis nonnulJos, etjam ii peregrini non fuerint. _r)

Suam tarnen patitur bare lex vel obferuantia ^exce- ptionem, quae refpicit vel iilum ^, qui mortuus eil,

vel ejus fucceilores, vel bona, quae reliqnit. Mor-

tuum quodattinet, Rex ejus hseres, exeluiis ^co- gnatis, &c. ^non eft: Primo ii ^eum natural i laver it _, vel peculiari faltem privilegio ab Albinflgii ^onere

liberaverit. Secundo ii obilet dignitas perfonre, ^e.

g, fi Princeps iuerit fnpremus ^, vel legatus. d)

Refpeäu ^eorum, qui peregrino ^mortuo fucce- dere volunt, jus Alhinagii ceilat, prim» ii adiint Ii- beri, qui peregrino ex legitimo matrimonio & uxo¬

re regnicola in Francia nati fuerint. Unum enim

A a fine

&& ) 4 (

finé altcro non fufficere träd it Paponius. é) SecUndo

ii liberi riaturaliiati flréHnt. Tertio ίί pater, qui

literas naturalitatis

quod fueceifidneni attinec f hac

conditione impetravk; dürhrilödo libcrös habeat

régiiicolas ⁵ aliquem ndminis ilii adoptet iri fiiium.

Tali cafu eciam reclamänte produratore Regio, ad- o'ptivo iiicccßionem, Arrefto Vill, Jun. MDLXYI.

ädjudicstam faißedöcet Befgerönius , referente

Limrseö.·

Quarto ß vidua fit albini, qni jus civitatis irti«

petravit 5 & ipia regnieola fuérit. /)

Apud no§ hoe jure fuceedendi peregfinis, ftib

cértis g i r cii mila η ti is ufos fuifie hodieque uti Sum-

rnos impérantes; äntiqtiiora ttionümenta, panter

20 codex nofter Fridericianus _aperte inhuir*

a) Job. Limn&l ^hotif. Regvi Francis, libr. Il Ps

y. b) Ad Art. 40. Confuetud. Åndegavenf otanté

Liittnxö. c) Bacquet du droh </' äuhfiirie vart. 4. cbapa

qz. d) Limn&us Ihm·, e) Lib. III. Arrcfl. f) Lim-

mus cit. Le.

§. III.

jus Aibmogit ^, fe c π rid π ni ii Jufm Volf.eifc jus^

ψΪΘ exteri jure fuccefftoms in bonis dejuncli civis vet

feregrini cxätuluntur, $5 per confequens, nec in teflä·

merilö inftitui poffunt btredes, ^nec legat a iisdém velin- fjiih a) In Francia peregrini dicuntur aubains, vel

jfdbuii i quos i ta diÖos vokint, quafi alibi natos. /;)

Vel ab Alhioné, id eft Anglia: quohiam, referente

Bretio. ^sus illud primum in Galliä obfervatum fuic

in odium Änglorum? ^quorum infria antiquicus appel-

labä-

<§£$ ) r ( $£i>

labatmV Albiori, qtiod pef album littus explicatui^

regiones namque Magnae Britariniab ed ma re fpe-

öantes, albis plerumque cinguntür arenis. Haud

muko poft idem obfervarunc Angli, apud ^quos

Eduarde ίϊϊ:ο regnante, odium ita creverat inter-

necinum, ut Galiis inb poena mords, fedem ibi fi-

gere pfohibituni eilet. r)

Tholofarius meliushofcé Aulicos quärti Mbiiios

dicf arbitracur: in Gallin enim, inquit, extratid geregt ini dicuniur Alb ini, hoc eil alibi ^{τι a} ii ^{^ v} el melius

aulici, άΰαβ ad venis, rnutatione modica literarum, Huio

rjuöqué fe ^{η tennas} album adjicit calculum Felens,

dum melius, advenas, quam alhinos tales exterös jiuncupari cenfet. d)

Quidquid iit, hoc fanÉUiii obfervamus ^, jüs

fcilicet Albinogii in plurimis invaluide imperiis ,·

hec foluin aptid Änglös, Gallös, ^verum etjäm aptid

allas nationös jam vigere, vana tarnen dum lirnica- tione, prqut éujusjibet fanxerint regui parcicularid

flat ^{ii ta.} Hujiis juris irituitü peregrin i iitplürirhürri

in Gallia nimis anguile vitam degunt: rarioneinitri bonorum, _qnae ibi cenérit, vivunt ut li ber i, féd

moriuritur utferui, nec ädmittuhtnf ad öfficla, vel beneficia, nec ad Ordinerii Equicufni Spiritus Sandli,

quanquam nöilra setäté hoc accidifle novimtisvel

ad conduclioneni véStigaliuril, heque cedere bonis pöiTunt, &c. e) Apüd nos äuterri paüllö laxius vi¬

vendi _genus, peregrinis eii conceflunl: heic enitri

tion folurri vivunt Ut liberi, verilnr etiam pari fere

libertate e vita decedunf., /)

«SP ) 6 (

a) Volf. Jus Gent. cap. 111. f.pS. F) Limn, hb.

0 ^cap. cit. cj Liur. 11. ae la Souver. du Koi chap. 8.

d) Jbolos Lik _4. de Republ. 0 Peleus quxß. Foren/, at.

Limn. e) '' Bacquet part. $. chap 23. /; 5h fD. 25. cap.

XV. §§. '

- —

ξ. IV.

jfus hocce Albimgii raciones iatis valida?, plu- rimarumquc Gentium mores firmant 8z compro- bant. Kationum fumma huc redit: fcilicet, _quan«

do dominus moritur, res jam eile deiinunt in eius-

dem dominio _, & licet bona illa reli&a, vi naturalis sequitatis 8z honeftatis in dominium familiie fuperfti-

tis tr^niire debeant; niii hoc fuper negotio gentes

aliquid difpofuerintyel ^per modum Legis Civilis vel foederis, propter perverfam cupidkatem habendi,

reclamante licet rationeT illa tanquani res nullius a

plurimis haberentur ^, qux primo occupanti, qui-

ciinque demum ille fuerit, cederenu Hoc vero pugnare, cum fine civitatis, qui eil: fecuritas, tam

publica, ^quam privata, eumque penicus tollere,

nemo nori videt, Fingas enim hominem in agone mortis conftitutum, nihilque per leges Civiles hoc

in pun&o cautum, in morientis sedes turbam, fine dubio, ipe prasdae irrumpentem videres, _guae quo- ad poterit quaelibet fibi obvia diriperet: dhde cas- des

furca , Jatrocinia, aliaqiie icelera Keipubl. cer-

te pernicicciffima non poflunt ^{nqn pro} venire, Ina*

prieo itaque eil, ^magna incommoda, horrendaquc

fpeftacula fore metuenda, fi res defun&i _occupan¬

ti cederent & quisque hominum jure gauderet eas

occu-

) 7 ( «ä

occupandi. Fifco ergo publ, talia ädjudicentur bo^

na, quorum nullus haeres in _regno reperitur, donec aliquis externus, intra präfiniturri _tempus, fecun-

dum Regnißatuta, feie haeredem probaVerit, vel publica conferventur cußodia. Dicunt quidem ^non-

nulli fädus eile, ut cuilibet elvi, pro rata, ejusmö- di, hereditates attribuantur, quod fieri, ad eorurii

mentem poilet, ii quisque fuae dignitati ^convenien-

ter in Repubh diftributam talem ^cernerec heredita-

tem. Verum longe majores difficulfates ^ac mole«

ftie Rempubl. tali cafu prenierent; ut enim cermi-

nos humane trandret peripicacie, inter omnia ci¬

vitatis membra talia bona vacantia re£te riteque dividere, ita, qui minimam aut certe nullam bono¬

rum partem aeeeperit, injuriam fibi fieri, feque

minus debito aeeepifle merito quereretur; fuum L taquejus, quoquo nlodo poilet periequi allabora-

ret. Quo fieret, ut jurgiis, diffidiis _{atque vi bre-}

vi everteretur funditusque exßirparetur RespubÜ-

ca, omnisque focietas hominum Civilis ceilaret.

Hinc _ergo* inter ea, que fini civitatis convenien-

ter exeogitata fünf, non poßremum $us Albinagit ^e«

rit rite reßri&uni.

v.

in vetußatem hujus juris inquirentes, veßigia ejus a multis retro tenlporibus invetiimus*

Annales Athenienfium andquiifimi _monent,

cives ab omnibus tribuds immunes, ä peregrinis Vero, fingulare quoddam,ftfTWX/övdi£l:üm, exa&uril fuifle« Teßameiita qüoque civibus, non itenrpe«

regri-

)s ? «»

regrims coüdere licitum erat ^ & ii cuipiam qind,

partim rerum, quse extra patrrim acquifitiE erant, a

psregrino legatum eilet, illud eaciucum faktum, ac Principis fifco ceffiile, lidem perhibent. Hoc porro jure tota utitur Gallia, quod Italis fere omnibus,

i mm o Åfiaticis & Africas populis commune fuit.

Turcarurn Principes non modo peregrinorum he¬

reditates nniverias cernere

verum etjam eorum ^,

quosipii Jimoriotas ieu Beneficiarios appeilanc, pras-

dia 8z reliquas plebis hereditates decimare confueve-

runt, quod antiquiffimis Äthenienfium, ^ac Roma¬

norum rnoribus originem debuifie videtur: nam hi

totam haereditatem, illi fextam partem, feruosque

omnes in urbe natos, fifco vindicabant. Et queni- admodum in Gallia, parker ac Anglia privati he¬

reditates adibant pereglliiormny inträ fines jurisdi-

üionis eorum morientium; Ita Romani, peregrino¬

rum, quos in clientelam iuani receperunt, hseredi-

taria bona Romas relidta, more majorum capie*

bant: idque jus applscationis appellabant. Unde

patet, jus illud dve applicatienis five Albinagii anti-

qujßlmuni ac vetudiffimum eile.

Videatur Bodinus de RepubL lik 1. Cap. VI,

VI.

In Gallia licet ^tus illud. Albinagii abfblutum

admodum ii t, peregrino tarnen ibi eoncedittir cq-

jnscunque generis opes colligere, prasdia ^tam ur¬

bana, quam ruftica acquirere, ejjque dum vivit &

(pirat pro lubitu vendere ac didrahere, jus etjam

civitatis impetrare, ut teftanienta condere poffif 8zc.

) 9 ( säp

o) In Anglia vero varia peregrinis obje^ra furtt irnpedimenta ^{, quo munus} nominatis uti queant

ptorogativis. Alien enim feu Q. XX / füllt åt

tott) unter fvdmtiianbe -©errffap οφ ntm €ng-

lanU Saöfagii/ fan twarfau fceiirtfa/ drfaa/

etteu teftattienteca faft dgenfcottt i <EiifllanT>.

h) In plerisque Germania provinciis, & pe-

ne tota Italia lie glebam quidem agri peregrinis ju¬

re dominii habere _{j nec} praedia poilidere, priicis temporibus fas erat. Mediolani ufum fruBum a

prsedio åkerins peregrino percipere non licuit, ne- que connubia cum peregrinis , fub ^pcena publi-

cse diftraäicnis bonorum contraliere. r).

a) B o di nu s kc. cit. b) Jac. Sererti @f5 OdP

*) Conf. Bodin Lih. L de Repu«

Μ Cup. VI.

VII.

Äuguififfimos Svecix Reges, Jus hoc Allt- nßgii, filmma obfervata erga peregrinos aequitate,

uti ac iifos fuiiie, varia legu*i ac ftatutorum loca loquuntur, quas heic ^congerere minus neceftarinm duclmus, iequentibus tantum content!: Lex We-

ftroGoth. Tit. de haereditgte

cap. XIV, quid cir¬

ca hocjüsolim obfervatum fuerit, aper tis verbis prodit. Scilicet ii vir Anglicus hic in regno mo- riatir, nec adfint ejus agnati, htereditas ejus

per anrsum rtaret; Ii tunc hairedes non advene- rint, Rex caperet illam haereditatem, ^aot Epifco-

pus, ii Sacerdos mortuus iit. Si vero hic v i r G r-

manus deceilérit nec exftent liberi, Regi hasreditas

B ad-

^3t3 ) ίο (

adjudicatur, Epiicopo ^autem fi Sacerdos fuerit.

Quid Codex Fridericianus sequitati naturali confor-

miter admodum hoc fupcr negotio jubeat, ex § $.

τ» 2. 3. Cap. XV. Tit. de Hasreditate videre licet:

Hiic quoque fp citat Gloriofiilima? memoria Re¬

gi: Friderici primi mandatum occafione quaeftionis

Supremi Dicafterii Regiieditum, an & quousque

li-nguae Gallies Magiitro aptid nos iroe liberis re-

gnicolis de vira decedente, hseredes ejus peregri-

riii adeant hxrediratem ? Fridrich & c. &c. Sz c.

Jpdt0fn>er frofroe m SBvIrt οφ

Gancellie Collegii unPetDäntga Utldta«De/ famt tberaf ia&atntai/ att efter guanjfa få Eaitabe droit dhubaine, ciicr jus A^binagii inga fräutmanbemacö-

tné wöeifåtate/ tmö minote ti)e genom itp^drta-

De traktater åto tiiiDantagne/ iiiiteä t granfrife^

att töetifrån taga något htfT etter fina ti)er af-

leone anporiga/ i)marfen af i ^η te ib ^to eilet ^genom

teibmente, «tan tiittatta fl Da na qmatlarenffapiT honungen i grandet. Οφ eluanroäi töeriemel·

lan e$ οφ ipoab:alte Sömnig b, 25 Apr; ^1741.

«ti Vcrfailles flutne prseliminaire ßanDtl^ Οφ ^na¬

vigations convenn'onen, DlanD annat fotmdr, att tU 0n?anffa flola meD £ame ©telDerna xoaxa lita anfeDDa i gcemfniie; imicWfianDeé ^2: 5.1.art.

af φοη ai)t 17^6, entelian Teilungen i granfrt-

fet O et) J^aaf?©fi1Denia {I it t ne commereie trach¬

ten, att berörDe @täDerö un&etiäiace/ fom banD-

ia οφ ftnftaé t graninfe/ ef ffoia m\xa le droit

dhubaine uuDcrfaflaoe/ utav) au tOmtiQAfef di-

fpo

5*2 ) 11 C

fponera cjenöltt teflamente/ gdftpor/ rifet fill CncnDoin/ ffiet mobilier, t fa ve u-r flf

tf>e bdlfi mUJa/ οφ mäge ifieraé arfromgat/ fotn ftg t gcanWfe/ efter pd anöra teiai uppe&dHa/

taga arf efter tl&cm ab inteteo utan tfmtiil be&öf#

tt)eé förfel iiico namraliiacions b ref/ afiifauiman£

på fdil· fotn tbe fnfdDDe unberfäiare tberttfl fri¬

het dga ; bocf fom i dnfetuung af forberorCe arti- clar, inga anbra af t»ära uhberfäiaee/ dn tfje fotn βαηοία οφ uppcMßa ftg i ftranftßet ftola

funna |tg itttdgna befncijen fi\ln merbmie droie d' aubaine, οφ t&eane förmän fitebeé OB dra nu-

berfätarr t gemen fcfe fönmf dr 5 fbrtenfM/ οφ i folie ßdraf/ famt i traft ^af 15. cap. ι. οφ ^2. §,$.

9lrf?3 funna ti)e Sratiffr unberfåtårc ej fteßer nä#

gon (ISrre ratt i tfictw båt dlitct drnmrai trftt&eS

någon annan bfroerätlfommelfe f>äroin begge fro-

ttorrta rmeflcm ^/ fram&feä fatt tnarba upratraD. a}

Q jod refne du, exercitii hujtis juris Sv-eciam inter

ac Belghim Fcederatum obiervandum eil, commer-

c ii ac navigationis tra Status? inter _{utrasque ρ o te} te

tes Novfomagi edicus docet b}.

a) Storkholm d. rj. Oäbr. 17.13. V) die ^it Oäbr,

un. 1679 art.X.

§ Vill·

Hifce fe vit er adurnbtatis, reifet ne paucisinqiii-

ramusjioece jus peregrinis fuccedendi Suprem o ma-

giffratui plurimis in locrs vindicatum, ut rum fn ίρΓο jure Natura & Gentium fuiidatum fic, nec ne. Si

rem penicius coniideraverfmus, bona peregrim

B * exiffcr-

®üb ) «2 (

c i (Ii ma mus diiiiaguenda efle, in illa, [q nas fecnm

in régionem ubi mortuus eft, intulit, &in illa, qux ibi acquifivit, qux cile poilunt, vel mobilia vel

immobilia. lilorum diipofitione dominum privare

& a jure hxreditatis peregrinum hxredem exelude-

re, ii a reliquis ejus bonis difcerni queant, jure Na¬

tura tion permiflum efie arbitramur, quippe quod jubec, ^ut nemo locupletetur ex damno alterius, hx-

res autcm damnum padtur, cum illis privattir, qux

ipii naturaliter competunt j fed humanitas heic re-

quirit, ut cuftodiantur bona illa, indicentur, ac il¬

lis

ad quos defun&i hxreditas jure perdnet, red- dantur; ii vero nemo compareat, qui cerds ratio-

n'ibus, bona vel hxreditatem iibi deberi oflendat, ce- dant vel Summo rmperanti ubi diem obiitj velfima-

vis, hoc in caiu^illi Imperajiti, fub quo natus eft, fuaque bonacollegit, qui utiqqe. jus habet bona ca-

duca, qux in dominio publicofunt, iibi aiierendi.

5. IX.

Si autem de bonis quxftio inftituatur, qux

peregrinus demortuiis, in iblo peregrino acquifivit:

aliter paullo res feie habere videtur. Modus enim acquiiidonis hic attendendus venit, & res ipfa fci~

licet mobilis.

Modi aequirendi bona, funt vel wdinarii, vel

(Xtraerdinarii. Hi absque noflro fudore & opera,

ex lolius providentix Divinx fpeciali nutu depen-

dent: quo perdnent, donationés, hxreditates, in-

venriones thefaurorum extra regnum, in [quo com-

moratur advena, ei obvenientes. Illi vero vel a iola

natura, vel ab induitria hgminum pendent.

$33? ) Π C $33?

Bona itaque peregrini, ii modo extraoväinåvh éi

eontigerint, nihil o bil are videtur ^, quo minus mori'

tu i haeredes externi hasreditatem adeant, legat um

teiiamentumque fortiantur, eodem namqiie pede

haec bona rnetiénda func, ac qux fecum invexit.

Si vcro modo ordindrio bona peregrinus luera-

tus fucrit, adeo ut omnia intra Regni iinum qux-

iita ac muenta fint, jus Albinagii aliquo modo ob-

tinere pofie putamus, ita ^tarnen utaliquod pro de-

luortui opera, labore & induilria haeredes exteros

maneat. Quando itaque peregrinus moricur, licet

heerede ibi^careat, ^non vera eil plerumque bono¬

rum vacantia, nec hteredum defe£tus,. quoniam

ordinarie habet cognatos &c. licet exteros.

Quod vero hi ei (decedere impedsantur, nott

ex jure ^naturse & Gentium, Ted ex regni-peculiari

ftatuto eil, quod peregrinum prohibet adire htere-

ditatem, idque per modum exceptionis in cafibus

parcicularibus, collifione ic. officiorum Gentis ^erga

leipfam, & erga aiiam, ubi officia erga . feipiam

praivaleijit.

$. X.

Jus hocce Albinagii multas difHeukates fibi

annexas habere fatendum eil, quarum hxc. non mi-

nima eil: fcilicet ubi Summi Imperantes jure hoc¬

ce iine limitatione utuntur, ibi incrementum ei vi um,

artesque non poflunt non impediri, & aliquo modo

fupprimi ·, d -terrentur enim peregrini ibi federn

quserere, ubi fe laedi firmiter credunt, dum do¬

minus _rerum, jure communi hteredibus concefia«

i G rum

m» ) Η ( mm

rum, poft mortem parentum ^, ve! aliorum cogna-

torum hieredes privari obfervant: Unde eleganter

admodum Cicero nionet, maltos ad Renrpublicam

invit avi hofpites liberalitate avium, (quanto magis Imperantium) quandoque ita efl cötnparatum, inquit ^,

ut, cum nulia Respublka fibt ipfi fine ope alt er ins ^, /ußicere pofjit \ ^eo genere oßicioriim cives in aliena Republiea viciffim non careant.

Omne autem jas Athinagii eiiminandum efie

non opinamur, fed cum temperamenco quodam

adhibendum, quod ii contigerit, non poteft non regnum, ubi invaluerit, comnioda inde fentire

certiffima, praecipue ίϊ inträ illos cancellos, ^quos prudentifllme praefcribit codex ^η öfter Uridericianus,

aliaque

ftatuta Regia innuunt, coerceatur.

Nec äbfonumloret, hasrettffeuS peregrinis ii·

furam ex pecuniis, & ufumfriictuni ex fundis permittere, quamdiu in externa ditione degunt,

nnlio autem modo ipfius fundi dominium, ^pro

lubitu cxercendi, vel fortis difpofuionem ipiis con- cedere, nid illas petierint terras in quibus bona

demortui inveniuntur , ibidemque vitam degere

velint.

Hoc modo motivum eilet, peregrinorum a- nimos ad fefe pertrahendi, civiumque numerum ,

regnique augendi Facultates a).

a) Qui uberiorem bujusce rei cupit Cognitionen!,

evolvat ConfultiJJDoft or is ac Prof. D. Andr.Bercbs

hbr. cujus tittdus: Inledning til almånna Husbalningen

Tredie Af delningen Cap. j*

«89 o