Vi-
DE
VERB IS GR IE CIS
CAUSA TRENDELENBURGlf
CONTRA PRI MISSERIUM
DEFEN SITATA*
QUAM
CONS. AMPL. FAC. PHIL. UPS.
P R JE S I D E
DOCT. CHRISTOPH. DAHL
GR/EC. LITT. PROF. REG. ET ORD, REG. ACAD. LITT. HUM.
JUST. ET AN1IQUIT. HOLM. MEMBRO,
PRO GRADU PHILOSOPHICO
p. p.
ERICUS CEDERGREN
STIP, REG. WESTMANNO- DALEKARLüS.
IN AUDIT. GUSTAVIANO DIE XXIX APRIL. MDCCCIX H. A. M. S.
P. II.
UPSALIJE TIPIS EDMAKIAKIS
mmtmxmscmamauam
§. 27. 2g. 29. 30. de Prcefenti, fignificafu Prrefentis , ejus»
demque ab antiquis brevioribus formis, in proJixiores Bovitias, profecrta conformatione, agunr. Hrcc onrtiia bene fe I:abent;
fed mire eadein eum Trendelenburgio faciunt. Recuriit (§. 2g.)
error idem, quem fupra notavimus , de asfumro q przeter ana¬
logiam, in veibis /ueAAtw, ßiKcy.oci, fj-d^oixcti, folius grafia euphonize "(att geKKoo, ßäKcpcu, blott jor ett välljud
antaga r\ emot analogien):'' monuimus vero j rn pridem Ȥ.23)#
hoc rj non ad hav formas /ugA/00, /2#Acfxoci, ^dypgat led ad
cognatas fj.eKeoo, /3a\éo/jicci, uayjopoti p innere. Obfervat porro
Pritnisferius certa Pen" flu, dljcnox, oXåd, yJx^ccyot, cet. fignifica-
tum retinere non Peiftcli led Pratfntis, id quod declarat in hunc modum: Prcefens af vi.rfa [Serba bemärker blotta begyn-
nelfen af en handling, hvarfore fortfarandet mätte med Perfe-
ffium uttryckas: )äledes oV/Jo; jag begynner att frukta, e$oo jag begynner attJkonja, märker, tager i akt, y.qd<f> jag begynner
att ropa5 o. 1. v. Utique nihil non commode agiiur, quando
pro lubitu quis affingtt vocabuiis figniftcatum, quem velit, ut aliis eat probatum, quidquid ipfe (it haiucinatus: non aliam
vero, neque lultain ufu iitiguze ipfius au&oritatem hae Primisfe- rio vifas notiones pras fe ferre videntur. Sed quid ert, quod
non cernat,qui acutum cernere llbi proponir? Res ert in fimpliei:
äeiJoj Praef. jag jorjkräckes, äeäoiy.a jag (Perf. är jorjkräckt i.e.
Prsef.) fruktar, etäco Piasf. jag fer, marker, eTdec jag (Perf. har fett, mårkt i. e. Przefj vet _ haut aliter ac in Latino fermone Nofco, Przrf. jag fonnårker, Novi. jag (Perf. har lörmårkt i. e.
Prasf.) vet — yqd^oo, Praef. jag utbrifier, v.Uqocyoc (jag (Perf.
har utbruftit, i. c. Praef.) ropar, cet. Vidtinus igifur,non inesfe
Verbiscandi ipfis naturam infolentioris notionis, fed meram esfe expli- rationem, a Grammatica proprietate liberiorem, qua fit,
ut Perfecrtum, ad fenfum commodius, quam ad litteram, tra-
datur per Przefens. Idem plane valet adverfus ea, quse, de
C IlM-
Jmperfedo (§. 33), Perfedo (§. 5,4), Plusquamperfedo (§.62%
docet in fequ-entibus ander non faniora.
§- 35» 36, 3,7, 38r 39, 40. de Futuro, notione ipl^s*
& diverfa conlormatione. Ait audor (§. 35), Fut. 1. & Fut.
2. Ad. nihil inter fe ftgnificatu ipfo difFerre ''(imellan Fut. 1.
och 2. AM. år icke i bemdrkelfen någon ß.illnccdf': formarum
diiferentiam vero, addit, esfe plane fortuitam ''(olikheten i de¬
ras yttre form dr en blott tillfällighetf'. Esfe nihil aliud Fut.
2. nid ablud-entem quodammodo a Fut. 1. dialedi foiius,
eerto loco & tempote ortam,. variationem, haut quidem ab¬
finde flatuere posfis: esfe vero Fur. 2. Tempus ordinär'rum &
peculiare, a Fut. 1. plane diverfuni, präster omnem notionrs propriae vim aut necesfitafem3 reinere & per univeriam linguam fortuito natum, id vero difficiliorem habet fidem, quam ut in
nudis asfeverantis Primisferii verbis posflt quiefcere. Suam propinat femper ledori opinionem , fed" opiniouis fuas rariones,
pro more,. reticet — Rede norat Priiirisferius , o* esfe litreram-
Futuri charaderiflicam: a pofl ct3 S-, (, t, quas jani in fe
r.onnihil fibili habent,,elidi (Gramm. Gr. pag. 114, 24z):' Furu-
rum denique non refpicere formam recentiorum Prtefentium lautiorem (Gr. Gr. p 214) : rede item obfervat Jonieain ciialc-
dum mat ure in Verbis exuiare julis fe futuri a; led in fequen-
tibus lianc rem, ut explicet audor, rricis involvit mirificis, Jones, affirmans, quo elifum <j compenfarent, e inferuisfe "(i fallet for a infatt e likfom till erfåttningff unde tv7iEoq örtum
a rvzcEoo [tv^oo)3 mquyEoo a 7r^ocyEoo (7rqißEoo a rgißZa>> (TgJyj/v)', atque lic demunx Futura tu7?£, tryotyw, rfßoo provenisfe, eet. Nequaquam. Infertum non ed e, fed refrduum
ex formis Futuri antiquislimis manet. Elf enim Futurum, uti
nulluni non Tempus aliud , a Verbo auxiliari Graecae Conju- gatiotiis- "Em profedum, ad modum Latinas Conjugationis ab
JEo,
== *7
Eo, Sim: (Gr. Gr. pag, 20g, 210). Futurum ab "Ego eA saoot quod nullius non Verbi Futurum conAPuit , unde Frasfentis
rutt&j Futurum tutr-hoo, Prasf. rglßoa Fut. r^iß-hoo, quod
voiubilitas ipfa loquelx in TV7i-croo, rqiß-cco, fcripturas vero in rv\pooy Tg/\poo contraxit. Sed ubi, ad aurern Jonicam , c in
tv7ts700} rqißsvoi eliditur>. reAat utique tuttEöv, rgiße<a quibus
s certe proprium, non, ut vult Primisferius, adfcititium quodam-
modo, aut pro tjedo <r tamquam ad explendam lacunam aliun-
de invedum; neque vero per aliam nifi hane demum viam, a
tv7t<too, 7r$ocyzoc, r^ißaoo apte atque
perfpicue doceri posfunt rwreco, 7r^xysoo, rgißeoo atque hinc
demum Fut. tutt&Tj 7r^xyoo, TQißw derivata. Sed AocBéw a Ajfo-iw, rqaykoå a r^oo^oo provenisfe ex audaeiori ferme errore
exiflimat Primisferius, mutatis, in as, nefcio quomodo, prioris exempii yj, aiterfus 00, idque ex nulla allata aiia caufa, quam:
quod fibi lic vifum eA. Qvanto fimplicior vero res ipfa:
Prasf, rv7icor Fut. {rvnhoo, Tv7ietx>) tutrev Prasf. rqlßoo Fut. (r^tßevco, rqißeoo) rgißu
Prtef 7Tgclarw, (Gr. Gr.p.ug.) Fut. (7Tqctyeaoo, 7tqctykoo)
7t(>ocyoü, cef.
fic etiam Prjefens non modo Aif-Sb», rqwyoa, fed fecundum Jo-
nicain confvertudinen Verba ferme quadibet formandi in sco
(Gr. Gr. p. 212). .
Prasf. Å«<9'sgor Fut.- (Act§£<rcar ActSeco) Act$a>
Prsef. rqxykx Fut. (cqctyhoi, rgc&yéu) rquySt
Prasf.. ttt&ew, Fut.. (trt&eaay 7rtösco) 7jisu, cct.
§- 39-
18
§. 39* Pnmisferius, qui a fe impetrare non potefi, quin rv\pcyxt, (piXyacyoti Futura esfe Medii pufet, non hac via pot¬
efi, quin exifiimet, Tt><pSäaoyoit, (piX-yj^acycci Fufura esfe Pas-
fivi, eo denique fertur, ut quoniam formas unius Futurum,
quod appellat Secundum (rv7iw), originem obfervat dedisfe Futuro Secundo formas altcrius (rvTryycti); fic etiam Futurum i.
Ad. esfe concludat, a quo Futurum i. Pasfivi fuam trahat ori¬
ginem atque Jfiguram, atque, adeo, conatu infelicisfimo, non
reformidat eam fuscipere demonfirationem, qua evineat a rv\f/M provenisfe tre/u«;, a (piXfaoo, (piXy^o-oyxij fed operofum,
necesfe efi, hoc erit facinus : a Tv\poo, (ptXqc-oo igitur prinium föret rvxprfcrcyxt, (ßtX.ii<rfi<Jcy.cci, quas tolerari tani t ti non posftnt
a cacophonia duplicis <x (at toleratur in bene muJfis, TV7rr'keZSef TrotrjExEB'Sy "xgvSooZocZSat cet. duplex triplcxque lioc <r): ergo excire 3. fir.g. Perf. Pasfivi juvat, eamque fundamenti loco fub- Aruere, atque fic demum a réruTrrai fadum TvCpSrjo-cyccf, a 7te(plÅY]Tcct fadum (piXyjSrjvcycci. Serio ne au joco talia ? Cre- deres te videre fabrum lignarium, qui materiam fuam casdendo, afciandoj findendo, ut fibi efi opus, vertat fubigitque in omncs partes, adaptat, refecat, quo fingat in eam formam, quam
velit; fed fic fabricatas Linguas aut tali ex Grammatico opificio Arudas, quis credat? Trendeienburgius multo verior & fimpli-
cior, Futurum, inquit, a tv-xtgo efi Ad. tv\^m Pasf. rv'^cyxi,
a (piÅkM Fut. Ad, <piXr\(TM Pasf (ßiXYi<Toyocr. cetera,rvCßSycroyoci, (ptÅySjaoyoit, Futura funt aliorum Prsefentium — Nofiram fpe-
ciatimGr. fententiam de hisce Futuris aperuimas alio loco (Gr.
p. 2jt. feq.)
§. 40. Haec duo Futura nihil omnino discrepant, qua
fignificatütn ''(fiilja fig icke det ringafie i bemärkelfenf, fatetur Audor, fed ut diverfa tarnen Tempora caquc coeco ex cafu fortuito orta "(äro blott tillfälliga)" pronunciat. Talia vel credi
credi vel diel ab homine dodo potuisfe, mirari q.uis definat?
Conjugationi Grascas, id efi fingulis linguae Verbis , temere &
fortuito, absque ulla cogente necesfifate diverfas notionis, Tem¬
pora esfe fubnata gratuita, quis fibi perfvadeat? ecqua in lingua
alia taie quidpiam pnecipi vifum?
§. 41, 42, 43/ 44, 45, 46. agunt de Aorißo, ejusque inprimis vi atque Rotione. Qua» dodrina, ii fe in omnibus bene haberet, quod equidem haut credam, minoris tarnen intereft nofira, quippe quas lyfiema Conjugationis parum taii- gerc videatur: id unum monemus, tsks, yyrja-ocro, locis ex
Homero allatis (§. 43), ii reddantur per Imperfecta födde, forde, parere fenlum, ut Audor dicit, incongruum atque ine- ptum 'fen ofkicklig mening), id vero nulio nos modo asfequi posfe. Neque posfumus, quin dubitemus, Scripferes Grsecos, inprimis Poetas, Temporibus uti fic timide & eonfianter iisdem,
ut Primisferius videtur fibi videre: Homerus certe , de perfona eadem, eadem re, loco eodem, adliibere inträ tres verfus jam*
Imperfedum, jam Perfedum, jam Plusquamperfedum, non veritus legitur,. II. XVII. 705, 706% 707.
47. Nihii efi, quod magis recedit ab omni natura5
quam id, quod in hiftoria Aorifiorum binorum eorumque ori- gine maxime naturale Primisferio audit "(naturliga hiflorien om
bägge Aorißernas upkomflJy. Oriuntur enim a binis illis Fu- turis, quae bina diverfa Tempora nuper demonfiravimns non exiliere. Nihil enim a fine atque indole linguas cujusque magis
alienum concipi potefi, quam perfvafio Temporum ejusdem generis & notionis duorum (Gr. Gr. p. 258.) inque iis, fi dari posfent, diverfarum terminationum (Gr. Gr. p. 2jpJ. Quid
enim efi, quod Aorifiorum alter in <*, alter in ov definat?
qpid-
so =====
quidni Temporum He cognatorum uterque In ct? neque -enins
Aor. i. eru\pc6 & Aor. 2. 11 esfet stuttcc non inter le digno-
fcerentur. Sed t?edet talibus immorari.
§. 48. etircc, entov tjveyxce, yvsyxcv, Aoriftos esfe,
Au&or qua ex re probat? vjveyfcoe, mj/ct ferri non posfe, ut duriora, poAulat, quo ex jure? limilia plane ixAccy£cc, riju&\pc6
dt alia multa feruntur: Form# fShféu , sSmcc, ?>cct non com-
mode explieantur, ,ut mens eiF Frimisferii, per Dorieam diale-
dhim : nam II Aoriftorum <toc Dores per £ct (xvcc} elocuti funt,
videmus quidem, elifo <r,fubnajfci xct, fed hane non in pluribus,
quam in his tribus, exemplis accidisfeAoriflorum inject inutatam
ternjinationem} ex dialedo Dorica, quomodo interpretabimur?
