STILI ROMANI

Ä K F.:s.

DISSERTATIO ACADEMICA,

QUANTITÄT EM

STILI ROMANI

SISTENS,

Quam

CONSENSU AMPLISS. SENAT. PHILOSOPH,

IN REG. ACADEMIA UPSALENSI,

PRtESIDE

VI RO

CELEBERRIMO,

MAG. P E T R O

EKERMAN,

ELOQ. PKOFESS. REG. ET ORD.

PUBLICE EXAMI VANDAM MODESTE SUBMITTIT

CAROLUS LILGEGREN,

VESIKO-G01 HUS.

IN AUDIT. CAROLIN MAJOR. AD D, IX. MARTIIJ

ANNI MDCCLIV.

H. A. M. S.

UP S A LI JE)

Exc, LAUR. MAGNUS HÖJER, Reg. Acad. Typogr,

A Son Excellence

MOmEIGNEUR

Le BARON

CHARLES FRIDERIQUE

DE SCHEFFER,

SENATEUR

Du Roy , & du Royaumej

CHEVALIER, &COMMANDEUR

Des Ordres du Roy,

t 'i'

Monfeigneur,

IL ^& eft ^par vrai ^{fes que ceux merit et,} qui ^occupent par la les emplois Divine providence, les plus brillans, & les plus import ans de l' etat; ont rat•

jon d la verits d1 exiger ^, qrfoti rf expo fe d Isurs

yeux

yeux ^, que te qui efl digne ds eux> II faut donc

MO NSEIGNEUR que f avoue ingenument a VOJRÉ

EXCELLENCE

que ? aurois du me drfifter de vou- toir metre Son illuftre nom , d la ^tete de tet ouvrage, tnais les bontés dont eile ^ne ceffe de ^me favöri jer ^, le defir ardent que f ai de montrer publiquement le ^ze~

le, & le devouement rejpeffueux ^, que le conferve pour Son Service

m'ont enqaqé aprendre la liberté d* of~

frir a VOTRE EXCELLENCE ^, r* petit e[fai de

mes travaux Academiques. Daiqnez MONSEIGNEUR

le recevoir favörablement. C efl une grace que j3 o/e

dem ander ä VOTRE EXCELLENCE > c ömme ausfi

teile d'etre per/uadé du tres pr ofond rejpeä avec le quel je Jvis.

MONSEIGNEUR,

DE VOTRE EXCELLENCE

Le tres bumble Lf tres obeißant ferviteur,

CHARLES LILGEGREN.

Admod. Raverend. &f Preechrisftmo VI RO,

Dn. Mag. OLAVO VENERBÖM,

Jieeiefise, qua; DEO in Sunnersberg colligitur, PASTO¬

RI & PRATOSITO adcuratiffimo, EVERGETiE propenfiffimo, ad cineres _usque colendo.

Admod. Reverend. & Pr<edarisftmo VIRO,

Dn. Mag. PETRO LAMPA,

Mariseiia iientium & Ullarfwadknfium PaSTORI vigilan- tislimo & adjacentis Difiridus PRAiPOSITO >

PATRO.NO cplendo.

VIRO Pr&clarisfimo,

Dn. Mag. SVENONI HOF,

Ad Gymnaf. Scarenf. Eioquentiae LECTORI dexterrimo,

omni honoris cultu fufpiciendo.

VIRO Plnr. Reverend. Clarisßmoque,

Dn.Mag. ANDREJ KNÖS,

RECTOPd Scholse Mariaehadienfis folertisfimo

PA¬

STORI inLixberg adcuratiffimo, FAU TORI Optirno.

Vehra ^{perpendo erga beneficia,} me, Patroni & ^ea animadverto Fautores tant Optimi, dum a cfj>\ ut ti- rociniumbocce perexiguum, inpignus gratisfuni &

venerahundi animißJobis con/ecrare nullus dubitem. Meum juxt ^a erit, Summum Numen tmplorare

velit Vos diu in- columes fer v are, & omnigena ormtum ire fe Heirate. Eft iliudj quodvoveo, £f, dum vita flippet et, vovebo ,

Admod. Reverend. PnecJariffimorumque

NOMINÜM VESTRORÜM

cultor ohfervantisfimus,

CAROLUS LILGEGREN.

I Ä

mm

$. r.

Odum _, in omnibus tenemlum, in-

culcare fdlent vitee fapientes du-

dores ^ac magiftri. Idque hau i im-

merito. Nam, ut deledus, quari- tum in nobis eft _, follicite caveri debet _; ita

fecundum illud Teren- tianumadprime utile erif , ne

quid nimis (a). Media igitur in- cedamusfaseft via

fi tuti effe velimus, fimulque ad ma-

ijora femper & beatiora adfpirare. Eft prseciarum ^, in quoiibet negotio, fervare mediocritatern

quam qul neglexerit-, i! 1 s nec laudem conrtantem ^, nec klicita em

ibabilern, confequi poterit. Peccat en im tam, qui ni- mium, quam, qui parurn agit, atque , ut egregie ceci-

nit Horatius,

Efl niodus in rebus, funt certi denique pnes,

Quos ultra citmque ne qui t confifiere ^re ff um (h).

Sunt hare, quce in laudem mo ierationis a Philofophis copio-

(e farts difputantur ^, in multiplici adionuin humanarum

genere obfer vanda $ in Eioqventise autem praxi, ut de hac inprimis dicam ^, digniflima, quae confedentur uni- verfi pariter, ac finguli. Nam eximia ilJa dicendi facul¬

tas, _quae, inomnia, quibuscontinetur focietas civilis,

A fe fe

^ i

fefe transfundens (c)-, ufurn habet

fi rede adhibetur, longe maximum , fm aucem pervérfe adplicata fueritv

multum fane puicritudinis plurimurr.que utilifatis amirtit..

Cum ^vero divinum hoc, atque ccelefte, depofitum ad fi-

nes Creatoris optimi conformatur; nec deficiet, ^{nec mo-}

dum excedet oratio. Poteft autem hoc fierl partim in ipfis rebus ^quatenus ah inventione Oratoxis pendent 5;

partim in verbis , quo? ad ^res defignandas adducuntur.

Ad materiam orationis id pertinet r hoc ad formam feu modum fenfa 3nimi exprimendi. Heic vero tum quanti-

tas fermonis fpe&ari poteft, tum quafttas, quare de u-

traque., non line utilitate, diflerunt Eioqventiae dodtores plurimi- Inftar omnium erit, in praefenti, Quintiiianus,

Ita vero ille: copia habfbit modum, fme quo nihil mc lau- Mi le ^nec fa lut ^are eß ^y £f ni ur ille cultum virilem &

inventio judicium. Sic erunt magna , non ntmia \ fubli- inia, non abrupta : fortia, non temer aria: fever a

non

triftia : gravi a, non tarda: heta, non luxuriofa: jucun- da, non dißoluta plena, ^non tumida. Tutiffima fere per medium, via, quia utriusque ultimum vitiitm e/l (d). Nos

vero Qiiantitatem ftili, inprimis Romani, brevi tiroci- nio ilhiftrandam fuinfimus _{, ut,} hac reéle cognita, ex--

peditior ht ad mediocritatem férvandam via. Quem co- natum _, imbecillum licet, Tibi B. L, commendatisft-;

mum efle cupio.

(a) Andr. AU T. Scen. T. (b ) Satyr. T. Libr, T. (c) Cf r. dijfert. Dn. Gabr. Calamnii O-Botn. Eloqvcns, infigni-

ter Patriae profuturus, hic habit. ryyo. ltem Regnum Elo~- qventie Cl, M. Samuelis Palmer ^{i Q-Gotb.} dijfert. bine

Upfal. 174p ef 17f2. (d) lnftit.orat. L. XII. c. 10,.

§. Il

Antequam .ad ftili quantitatem determinandam pro- glus accedxmus, juvabit indicare, quid per ftilum ^, in

noftr^

nöftra tra<Jhtione ^ velimus intelleétum. Vocabulum hoc a Gnecis ad Romanos transvehi coeprffe, null o nega¬

tio, perfpicitur. Et maxi me familiaris e/t ejus poteftas,

qua habhum orationis ^, voce vet fcripto, prclatae ^com- pleétifur. Sti'lus eft proincle ea loquendi aut fcribendi

ratio

qua; in verborum var ra coiloc.uior-e _atque inter

fe conaexione confiftit. Atfiquidem ^non quaclibet fo«

lum lingva ftbi habet voces proprias, fed eoidenvetiam

varietate cogitationum

& rerum

quce proponuntur, permagna, inter fe junguntur, mi-rum utique non eft, quod ftitus admittat difFerentiain, in 1mg vis ceque, sc materiis

infinite difcrepantem. Scilicet quot capita,

tot fenfus

ut trito ornnium ore proverbio edocemur;

& quot fenfus

^tot fere modi funt, quibus ^{mentis no-} fW cogitnta ^, cum fcribendo, tum dicendo, pandimus,

adeo quidem, ut, in tanta fcriptitantium loquentiumve

caterva

vix duo reperiantur, eodem plane, etiam in eadem lingva

qui utantur ftilo. Sic modus, quem in fermone & fcripris aclhibuerunt veteres Romani, quam- diu in flore eftet Latialis

&, _quem 'hodie imitantur ^o-

mnium fere gentium eruditi, ftilus, vocatur Larinus feu

Romanus, & quam variusidem fit , ac multiplex, _qui-

vis experiundo poterit cognofcere.

III.

Expofita fic notione ftili, ad quantitatem ejus dell-

fieandam properamus. Confiftit autem /tili quantitas in ubertate vel brevirate fermonis, & inprimis periodo- rum, quatenus majori, vel minori, verborum copia fenfa animi exprimuntur. Quemadmodum vero quanti-

tatis

generatim fpeétatae, innumeri fere defignari pos- funt gradus 5 ita fermonis feu ftili

etiam hoc nomine, magna exi/tit diverfitas, quam adcurata dimenfione, ^per

-

omnia _, confeftari ^nec opus eft. Nota omnino eft ftili

A 2 diftin-

X

) 4 C

diftln&lOi qua Rhetores, ratione quantitativ, alium Apa»

ticum _, alium Atticum ^, alium Rhodium, alium denique

Laconicum commendarunt. Florebant enim antiquitus

In Graecia, & maxime Athenis

bonce literse, inprimis

vero ibi celeberrimi vixere Oratores _,quorum vel fcriptis propriis, pofteritati relidtis, vel arnpljflimis eruditorum te- nimoniis pervulgata funt nomina. Hofpes plane fit, 0- portet, in hiftoria literaria, cui Pfericlis

Öemofthenis,-

Ifocratis C), aliorumque bene multorum, cognita non fuerit facundia, Quod, Belli Trojani temporibus, Grse-

ci Éloqyentisé non minus ^, quam aliarum fcientiarum,

laude fefe nobilkaverfnt, vel exemplo Nelloris ^> Ulys-

fis atque Menelai Regum liquido conftat (e), fed, polt-

quam in Afiam mittere cceperunr eolonias ^, eo cum iis

quoque Grsecanica femet recepit fvada. Verum

nefcio

quo fato ^, a genuina fua indole, &: gravitate ita deflexit

eadem apud Afiaticas gentes, ut ftilum maxime copio- füm, jüftosque limltes fere transgredientem, Afiatkum pofimodum dicere foleant Critici. Quin & ipfe Cicero hunc in modum fatur :.ut femelin Pirteeo Eloqventia evefffo efl, omnes peragravit in fulas, atque ita peregrinata to»

t/i Afia eft ^, ut fe externis obli ner et mor i bus, omnevnque i Ii am fiilubritatem Attics diftionis ,. quafi- fanitatemr per der et', ac loqui paene dedifcerer. Hinc Afiiätiei Ora¬

tores non contemnendi quidern ^nec celeritate, ne c copiar fid parum presß & nimis redundantes (/ ). Immo, tefte

Petronio Arbitro )Ventofn iftboec enormt s loquacii as Athe¬

ttas ex Afia eommi grämt animosque jwoenum ad magna fur- gentes^ veluti peflilenti quoåam fidere, adflavit. Adparet ex-

his, qui Straboni 'Aviuvos %ce^ccxr^ vocatur,& fimul quan- tum ab Attica dl&ione idem differat.-Hacc enim, judice Car..

Henr- Langio(g), fignificans admodum erafyingeniofa, fo-

lida atque exfiecata j ille tumidus multisque fynonymis,,

illuftrationibus & figuris plura loqui videbatur , quam

cogitabat. Rbodius autem ab iEfckine., _qui huc ftudia-

Athen**-

<£*2 ) t C

Atftenarum exful intulerat ^, originem repetilt, & me¬

dian™ velut, inter tumorem Afiaticum & gracilitatem At-

ficam, tenebat viam. Unde Rhodios Afiaticis faniores

& Atticorum fimiliores dicit Tullius (/;). Prascipuus

in Schola Rhodiorum fandi magifter fuit Molo, quo rnulti Romani öratores inque his ipfe Cicero, prasce- ptore ufus eft (i). Genus dieendi Lnconicum a Lacedae-

moniis nomen habet, qui plura intelligi volebant ^, quam verbis indicabant

unde hic ftilus maxima orationis 8c periodorum brevitate abfolvitur. Sic Philippo ^, Mace--

donum Regi ^, Iongam ad fe epiftolarn mittenti, tribui

tantum verbis refponderant Aiwvcios sv Kc^Iv&m. Quo refponfo maxime concifo Philippum multa fanemonebant,

& fata Dionyfii, tyranni Syracufani, eidem objeéd:a-

bant

ut a fimiii aufu defifteret (A). Ceterum in hac

gente Öratores fuerunt nulli ^, cum epiftolis 8c fermoni

familiari hnec dieendi ratio Ionge eflet aptior. Scitum

ergo eft illud Aufonii in Idyllio Xb

Tres Örat or um eultus , regnat a ColoJJo

Quem Rhodos , Acieeee quem ditexißis Athence,

Et quem de fcenis tetrica ad (ubfellia traxit Prof ^a A fi as, in canßis numeros imitata cbororum (*) Vidi diß. de Suada Per i c le a, de Demoflbene & de Ifocrate bei c habit as A. 1741* 1740 (f 1744. (c) C fr. dis- [ert. D:m Lindgren O-Gotb. de Eloquent i a Neflorea, nuper-- rime heic habit a. (/) DeClar. Orutorib. c. 13. Adde Berge¬

rum de Natural. Pulcritud. Orationis p.173 &371. (g) hiflit.

Stili Romani Part. II. ^c. _4. (b) L. c> (i) Ibtd.p.ysfc (k) Cfr.

Bléinecufundamenta (tili eultioris Payu B c. 2. §. qSJeq.

§. IV.

Non improbamus quidem confvetam hane quantita¬

tiv ftili determinandce rationem , quae certis gentibus cer- tum dieendi charaåerem tribuit, liquidem magnis in ar¬

te

( (£££

je oratoria vlrii durlum fefe probavit. Sed fubeft famen

ratio, cur hunc dividendi modum ad ftilum vel Roma-

num, vei aiium quemlibet, minus quadrare exiftimemus.

Nam & quatuor hce gentes Gr«ce omnes loquebantur,

quorum flilum imltabantur Romani , fed fua lingva. Un-

de Romanam diétionem fimul Atticam, vel Rhodiam,

jfion firre incommodo adpellaverimus. Et quis crederet

omnes _, in Rhodor aut Afia, ,aut Athenis , aut Spart«

degentes, eodem /tili ^genere fuifte ufos? Accedit etiam, quod tanta fitinter ftilum Atticorum & Rhodiorum adfi-

nitas atque fimilitude , ut diftinéta _qualitatis genera vix conftituere po/Te arbitremur. Quin &, pari ratione, fti¬

lum noftro tevo

quantitatem fi fpeétaveris & alia ^roc-

menta non pauca, in Gallicum, Italicum, Hifpanicum, Anglicum &c. divideremus., ti denominatio, ut dici fö¬

let, ^a majori aut potiori parte föret petenda. _{Non igi»}

tur expeditior folum, fed ^, ut nobis quidem videtur, ad

rem etiam magis adcornmodata eft illa quantitatis orato- rise dimenfio> _qua in circumduBum, medium _atque conci- fum fcribendi genus difpefcitur. Sic Morhofius, in libel-

lo de ratione confcribendarum epi/tolarum (/), port quam

divifionis, quam fupra memoravimus

mentionem inji¬

cerat, di/Terit: reUius dividemus in circumduBum , me¬

dium _, & concifum dicendi genus, quamquam becc, ra¬

tione f orma externa ., divi'ßo _potiur accipienda videtur,

intuitu [cilicet periodorum. Huic fententi« ad/tipulati

funt plurimi ^, inque his Walchius in Hiftor: Critica L.

L., viri de ftudio Eioqventise optime meriti, quam ean- dern nos etiam tuemur.

( /) Pag. nj.

§. V.

Eft igitur ftilus eircwnduBits feu diffufug, qui lon-

-

gis admodum & amplioribus periodis, rn.ultisque fynonymis & circumlocutionibus cogitata mentis aperit

ac

(g£2> ) r (

ac proponir. Non igitur ad hoc genus ferrfionis requP

rlrur, ut figur# adhibeantur elatiores ^, vel etiam alla o-' rationis ornamenta majori copia adfirtt, hoc enim non ad quanticatem, Ted inrernam orationis indolern fen qua--

lita tern perti&et , feeundum qiiarn , fiiius vei fublirnis

eft, vel mediocris, vel humiiis. Poreft autem genus di--

cendi mediocre, vel etiam humile ^, longiöribus uti pe-

riodis, & quod fublirne eft, brevioribus Multo minus

tumör orationis ineptus , vel fimile quoddam frigidi &'

fufflati fermonis vitium, ftili copiofi notionem ingredi-

tur. Errant enim, qui copiam orationis in virils po- nunt, nam quis nefcit eam , prudehter adhibitarn ^, fua-

laude non efle fraudandam ? Hinc Eloqventiam non-- milli definiunt _per fcientiam prudenter, diftinfte, ornate

& copiofe loquendi, vel, feeundum Tulliumr nihil eft'

aliud Eloquent i a , nifi c.opioje loquens (apientia (*).

Etfi enim, ut vulgo dici fölet, fapiens non facit per plu-

ra, quod crque bene fieri poteft ^per pauciora j tarnen' culpandus non elt ^, qui copiofas cogitaciones ^, modo fa-- pienter digeftas » copiofö atque diffufo orationis genere

cum aliis communicet& communieare, pro re naia, no- rit. Cavendum tarnen eft _{, ne ex} periodis nimium de-

duftis obfeuritas^ oriatur fini orationis prorfus inimi--

ca. Multi enim, dum ad rem declarandam nimis mul-

ta _, uno quafi fpiriru, efferre ftudent, hrmahim, quod

anxie fugere videntur, fua velut ^{opera ,} incidunt. II-

li vero _, qui plura loqvuntur ^, quam cogitanr, non ri-~

denJi tantum funt

ut qui pfittacos magis ^, quam ho-

mines referuntj fed etiam acrius reprehendendi, fi,ftu-

dlo alios fallendi, fermonem proferunt a vero fenfu anii

mi alienum. Turpis enim eft eritque Khetorices abufus,

fi quis, in copia verborum feétanda , vaniloquentia 8c

mendaciis a Ifvefcati, veritatis tramitem deferensr. Ce-

terum exempla; ftili circumdu&i praebefr Cicero in Ora-

tioni-

§33 ) g ( ££2

«tionlbusprsefertim a juniore adhuc recitatis. Nam.,

in feneftute , presfiore utique ftilo & concificne _qua- dam verborum oble&abatur, Molonem Rhodium, ut mo.

nuimus antea _, fecutus. Convenit etiam hic characfter

jliventuti ^, fenibus non item : horum enim gravitatem

presfior oratio omnir.o magis decet. Svadent _ergo nonnulli , tantum in rebus minoris momenti ftilo hoc

copiofo efte utetidum : fed natu ram quisque fuarn in hoc quidern negotio fi prudens fuertt, confiilat. Id

tarnen probe teneamus

quod copia per fe nec orna- tam, nec eruditam efficiat ora tionem _, cum aliis ad hoe remediis _opus fic (m).

C) Partition. Oratoridc c. 23. (tn) C fr. di [Jer t. Dti.

Magni Kihlman Verwelandi de Oratione folida & eriidita^

non ita pr idem beic habitam.

j. VI.

Sequitur ftilus medius, cujus indölem ^tum demum

perfpicere licet, ubi ad concifum dicendi _genus fimnl ad-

tendimus. Eft enim inediocris hasc dicendi ratio via

quali, inter copiam vei borum 8c paucifatem, media.

Concifa autem oratio non tantum ea eft diccnda

_quae

paucisfimis conftat vocibus > qualia vel oraculorum re-

fponfa, vel Spartanorum , ifta forte irnitantium, fuifte accepimus ; fed & ea, quce , in genere

mu!ta rerum

pondera paucioribus verbis comple&itur. Occurrunt

nonnulla hujus ftili exempla apud Ciccronem in ejus ad

Atticum epiftolis ^, nec non apud Plinium

cui media Atticorum fimilis alioquin placuit dicendi ratio. Cor- nelio autem Tacito fi quis ftilum tribuit concifum

is utique non a vero aberrare videtur , quamquam funt, qui mediam in fcriptis ejus quantitatem fe invenire con-

tendant. Lipfius autem non in epiftolis folum, fed ⁱⁿ

aliis etiam ingenii fui, fane feliciffimi, fcetibus Laconicam

hane

) ₉ C

hane brevitatem ira , ut nihil fupra, adamaf, imitatur-

que (//). Non fane per fe Vitium habet (ermonis brevi-

taSi mo lo limul caveatur, ne quirl perfpicuitas inde ca-

piat detrimenti; quod tamen diffieulter obtineri poteft,

nifi argutum atque fubaftum accelTerit _{ingenium. Hino}

viris

pratclara eruditlone & fenili prudentia confpicuis,

non male convenit brevior ille ftili characler. Sed fi quis

nimis folliciterinvitaq je,ut ajunt, Minerva,in hocgenere elliptico verfetur, is fane ab intelligente rei

exifiimatore gratiam inibit nullam. Sed redeamus ad medium dicendi

genus. IcJ ^concinnas cogitationcs plena quidem didlione exponit, fed amputatis tamen luxuriohs (ynonymis at¬

que epithetis. Itaque rerum non undique congeftarurn

muftitudine , nec abundanti verborum copia fuperbit,

fed in fublimi _, in mediocri , in hurnili charadfere, ae-

quabilem fervat periodorum mediocrifatem. Hüne au- fem loquendi modum ceteris longe anteponendum e/Te

nemo facile negaverit, qui perfpicuitatem, foliditati jun-

$arn

redde stfhmare didicit. Hinc cum optjmus quis-

que tam exGraecis, quam Romanis, fcriptoribus frequen-

tavit Habet in Orationibus

maxime juvenilibus , ut

fupra fignificavimus, Cicero nonnihil, quod ad circum- dudfum fermonis charadferem merito elf referendum,

quo etiam nomine a qonnullis, ut parum pre/Tus, ni- miumque redundans, vituperari fölet; _jure ne, an In¬

juria, nunc non difquiro.: fed medium tamen ftilum non

aliis folum omnlbus praetulit, fed & ipfe in fcriptis ma¬

xime Philoföphicis , nec non plerisque epiftolis ^, felicis-

fime _in expreffit. Ex Hiftoricis Caefar & Cornelius Nepos

hoc genere excelluerunt; (ed fingulos quis enumeret?

Effet hoc fere ornnium eruditorum

cujuscunque tem¬

poris _bus eatalogum adornare , quod in noftris utique viri¬

non elt pohtuiru

B 00 Vid.

) 10 ( ^3'

(n) Vid. difjert. CL M. Sorftröm Vérmeländi de Laco«- uifmo Lipfiano habit. 1'pf. ^ijjg.

§. VII.

Secl _cum> ab initio, ad mediocritatem ornnia retu- lérimus , aliquod adponere lubet proeceptum ^,, quo juftis;

lirmtibus facite continebimus orationem. Scilicet _opeia danda eft, ut res utiles ^, voce vel fcripto aliis tradendas,, diftinde, adcurate & folide ^, quantum fieri poterit, co- '

gnofcamus. Sic enim nec motus deerunt in animo, nec verba motibus exprimendis idonea ; inprimis ubi crebra

exercitatio accedat' & fedula bonorum Auétorum lecftio.

Irritus autem eft labor requirere, ut aliis perfpicua ora- tione id ullus proponat, quod ipfe non nifi obfcura co-

gitatione comprehendit. Unde fimul Eloquentise cum !

ceteris fcientiis nexus^ admodum necefiarius, luculenter patet (o). Heic vero pedem figere jubet temporis angu-

(tia, jubet item tenuiculus tum ingenii ^, tum facultatum adparatus* Faxit Optimum Numen ^, cui omnia, maxi¬

ma _, minima ^, ex aeterno creationis & confervationis ju-

rei, funt obnoxia, ut noftri fermones, quo deinum ^cun-

que vel ftilo, vel dicendi genere proferantur, ad ^regu--

lås verae pietatis exaéti, gloriofam ejus Majeftatem illu- ftrent ac percelebrent ! Nihil enim homine dignius

erit _, nihil beatius»

(ö) Cfr. dißert. CL M. Warelti V-Gotb. habit. _lyjp.

dt Nexu Eloquentise cum Fbilojophia.

T. A- N T U M..