SPECIMEN ACADEMICUM,

ι ν.

SPECIMEN ACADEMICUM,

DE

DSU SCRIPTORUM

CICERON IS OECONOMICO,

QUOD,

CONSENT. AMPLISS. SENAT. PHILOSOPH.

AD REGIUM UPSAL. LYCEUM,

Sus PRiESIDIO

CELEBERRJMI VIRI,

MAG Ρ Ε T R I EKERMAN,

Eloquent. PROFESSORIS Reg. et. Ord.

ERUD1TORUM EXAMIN1 MODESTE OFFERT.

DANIEL GEVALIN,

HEISING US.

IN AUDIT. C/ri\OL.MAJORI,D'E V1I.APRILIS.

Anni MDCCLXII.

Π. A. M. S.

UP SAL I AB.

VIEIS

Admodiifti Rev er en dis Traclari(F?"?s Q^r^^ßluii^cive

Dno MAG. ANDREA

FORSSIÜ,

jReftori _{Scholas Ί} ην. Hudicksvälk.ni]am itieritiiliiriOj

D*o ρ Ε τ Ε o WAHLMAN.

Paftori in Grarp digniffimo,

l)v. PETRO HATET JO.

Paftori in Bergsio & HaiTela vigilantiflimo,

r: Fautoribus, quavis animi véneratiofte, colendis

D'cit remnneratione ^{perquam egregie,} lenevolentia ^prout jucimdius; fölet, Cicero, dicam nihil ver o, ejje

ego nihil ejje ciiffinlius. Veflroriim enim, Evergetae o-

ptimi, beneficiorum quoties recordor, recordor autem femper, toties quidem muneFis atque debiti mei fimul

admoneor, ei licet fatisfaccre néqueam, cum plura & ma-

jora in me exiftant, quam ut illa, omni fermonis adpa-

ratu meo, rite prcedicentur. Itaqueea, qua par eft,ob-

fervantia båfce, quas Vobis debeo, ofFero pagellas, qua-

rum quidem argumentum in fe effc commemorabile,

modo audtorem dignitati fux inveniilet ^parem. Quod reliquum eft, ^pro Vedro, Veflrorumque falutis florey fufpiriis ardentilllmis, Summum implorare Numen ^nun-

quam defiitam, quoadvixero, permanfurus

Admod, Re v er. b2 ClariJJimor; Nojmnum Veßr»

eultor humillimuSy

DANIEL GEYALIN.

Rådmannen och Notarien uti Hudicksvall,

Adel och Hbgägtad,

HekS JONAS _Bruks - inipe riorn GEVALIN, derirådes Hogägtad,

Herr HANS GEVALIN,

Mme Högtårade och K. Farbröder,

Handelsmannen uti Stockholm, hbgägtad

Herr ERIC GEVALIN,

Min Äiikade Broder.

Mine Valgjbrare.

Den ^{ikulle dagen få} har _betyga jag långe den erkånfla, fom önfkat ie, på legat hvilken gjömd jag i

mitt inre, af de oräkneliga välgärningar, medhvilka I,

Mine K. Farbroder, ej mindre, ån Du^ Min Bror, hafven mig, Händigt ifrån mina barna-år, öfverhopadt. Undren

då icke, utan tillåten, Mine vålphrnre, at jag teknar Edra prisvärda namn, viddetta tilfället, på dcifa ringa blad, och uppofrar Eder dem til ett vedermüe af min tackfamhet.

De äro det enda, jag har at gifva for all åtnjuten godhet,

utom en brinnande bön til all vålfignelies Gud, det Han

täckes rikeligen uppfylla hvad för mig briifer, Eder, i ti¬

den, vid hålfan uppehålla och, efter tiden, räkna Eder ibland

de lina. Under hvilken önikan jag lefver til mit fidila.

Mine Högtårade och K. Farbröders,

Samt

Min Ålikade Broders

Idmjukaße tiennre och trogne hr oder,

DANIEL GEVALIN,

Crono Länsmannen Uti Gnarp Sochn,

Åreborne Och Vålagcad

HU ERIC GEVALIN.

Min Hulde Fader.

T Jpptag. Kärafie. Fader;

Få. Pappers. Blad.

For. Outtröttlig. Mbda. Fid. Min. Uppfoflran.

Bor. _För. Oräkneliga. Omkoflningar. Tid. Mm. Upkomfl.

Ogemen. Ömhet. ^Om. Min. Framgång.

Sa/om.

Liten. Frukt. Af. Edar. Outöfliga. Godhet.

Fmgßa. Skänk. _Men. För. Störßa. Välgärningar.

Min. Fader.

Anfe. Endaft. Gifvarens. ^Sinne.

Som. Lågar. af.

Erkanfia. Karlek. THlgifvenhet.

Hulde. _Fader.

Himlen. Betåcke. Edra. Gråhår. MM. Sin. Nåd.

Uppehälle. Edra. Bräcklighet er. Med.. Sin. AUmazt.

Vår. Gud.

Gjöre. An. Edar. Lefnad. Lånz. Fbrnbgd. Ljuflig.

Och. Då. L

Trött. Af. Bekymmer. Mätt. _Af. En. Orolig. Ferld.

Sluter. Edra. Dagar,

pnildelec Eder. HERREN. Af. Nåde. Med. Rågadt.Mått.

Hvad. Här. Felats.

Belbne. Edart. Arlete. Med. Ett. Evigt. A rf.

/ Härligheten.

Så. On/kar, Beder. Och. Sucher«

Altid..

Eder? Min Halde Fader^

lydige fån

DANIEL GEVALIN,

audamus noftra quidem tempora^,

idqve jure optimo, quibus flu-

dium Oeconomicum, tam theo- retice, _quam pra^ice, confidera-

tum, maxime floreicit. Hoc enim ayo, agricolas iua colere perdili-

genter rura, artifices ingeniofius

exercerc opera manufa&a, mer-;

catores felici cum iucceiFu, ^non domi tantum, ied ex- tremos ad Indos navibus excurrendo3 negotiari, ^moi>

tanoshomines metallis., ^e terrx quaii viicexibus cruendis,1 deinvero; ad varios ufus· perpoliendis, operam navarc

fummam, & reliqua id genus, Oeconomiam haud exi- gue promofura, quis ^non videt? quis oibi, _qnoqvo ie

,

verferit, non congratulabitur ? Et cum praxis absque

iufficienti rerum & modi, quo agendum fit, cognitione

nihil valeat; egregiam multi fcientias Oeconojnieie irn- pcndcrunt ^curam, qua ad grandius jamdiu prove^a efl

fafti-

£ )6 c $

fafltgium. Maxims itaque felices firat nqflri cives, ii fuanorint bona, fuisque re3c fruantur commoiis. Ve- rumenimvero, in efFerenda prarientis ieculi laude, vete- rib'us nec fuam, _quam promeniere, denegare debemus gloriam. Nam, ii vei antiquiflima relpicimus tempora, vixerunt, qui ftndio delecbati iintOeconomico, idque',

pro ratione cujusque climatis, exeoluerint. Quid au«

tern, cjuavis a?tate, fecerit quisque, quantosqve progres-

iftitutum,nec tcnuitas ingenii,per-

mittit. Sufficiat ad teilimonium _provocare Ciceronis, facundifFimiillius, acfapientiilimi Romanorum Confulis, quod vel unicum nos convincere poterit, a veteribus,

tum in tradendis praceptis Oeconomicis, tum in re fa-

miliari tuenda, haud iegnern eile collocatam operam.

Nec ipfi Tullio defuifle cognitionem rerum Oeconomi-

carum, ex fcriptis, qucC poftcritati reliquit, elegantiifi-

mis facile patebit. Nos igitur id per traniennam ^, ut a-

junt, introfpiciemus, oftenfuri _{quem ufum} fcripta Cice¬

ronis prseftent Oeconomicum. Tuam vero, C. L.

mitiorem nobis expetimus cenfuram, benigniusqve Judicium.

Merita ipfius Tullii pariter ac vitam, plures dedita

opera, Sequidem prajclariiTima, ita funt periecuti, ut tam deillis, _quam de hac, multa dicerc non magis ad rem dit, quam Iliada poft Homerum condere. Neque erit re- ticenaum, alias ut omittam, prodiiffe Diip. iub Celeberr.

Prsefide A. _1759. deHifloria Natural·\lumineScriptorum Cice¬

ronis mirkbiliter coUuftrata^ in illa _ergo,quae nobis eft propria, parte ut ^pergamus, juvabitobiervaife, Occonomiam fcien-

tiam _definitio eiFeadquirendi & adminiftrandi _opes ieu facultatcs.Quae prajcipuum ubique Oeconomia; indicat ^munus, indolem, ncceifttatem _atque ufum. In ftatu naturali cum

dc- ceperit Öeconomia adcuratius e-

§. II.

) ⁷ r

Λν J ι \

S*\

degcrcnt vifam homines, & antequam fot cgerent fortu- narumadminiculis, ut fe fiiosque feiftentirent, exihitit q ti-

dem Oeconomia, idque a vetuiHili.nis1 usque tempori- bus, uti ^antea fubmonuimus, ^at parum exculta; raulitia.

vero hominum ita crefecnte, ut,introäj£lis plurimarum

rerum dominiis, ftatum inire cogercntur civilem, mul-

tx, &fe re in numera, inde exortae lant neeeilitatis ^ra~

tiones, & quidem longe gravi ifimaf. Qiice enim ^ante$

unica? tantum famili^e, paucisquc perionis fetis érant,jam

maxima? multitudini, in pluresque divife? iocietates poli- ticas,minimc fufficerepotuerunt. Hinc Oeconomia? jucun-

ditas in neceilitatem commutari coepitfatis urgentem Piu-

ra jam cum defiderentur, alia exinde poffc aliam,Oeconomo

incumbit procuratio, Etenim, ut diligens paterfamilias ^ea adquirere poilit, qua?fibi iiiisque adbene beatequc viven- chim,fint pcrncceilaria, ficque Oeconomum aga t félicem, feiat, oportet , cognitasque habest eas, qua: ad Oeco-

ncmiam propius Ipeßarff, eamque premovent, icicn- tias, nec fllaium nt ignarus, fqmbus itu di um innititur Oeconcmicum,tanquam fundamentis.^Huic autem fcopo

reri m natural!um, qua? in tribus, ut adpellari folent, ^naturs regnis, animalijVegetabili & minerali, occurrunt,iblidam cognitionem ceterasque ron paucas,qua?fingularcm ^cum

Oeconomia habent _nexum, difeiplinas,mirum in modum, iniérvire, du dum ^menuerunt eruditi, explicatiusque de-

monftratom eile videbis in pereleganti atque utiliffimo Celeberrimi, ad regiuni hoc Lyceum, Oeconcmiae Prof.

D:ni Do&oris -And. Bercli libello, qui inicribitur: */77- ledning til alifnånnd knshaldnmgenyOptm non iine multi-

plici fru&u evofvunt le&itanfquc futuri Oeconomi»

.§· IIL

Dividi autcm poterit generaliifime Oeconomia in publicam & privatäm. Illa civilem reipicit vi tam , often- ditque non tantum fingula,reipublica? rnembra, in com.

rau·

SM 8 ( »■

Itiüftetnutilitatemaliquidconferre, ied etjam ajrarium pu¬

blicum reåe diipenfari deberc, ^ut potentia gentis, rebus

fubnixa necellariis, ad focietatcm fuftentandam, firman- dam, ornandamque, auipicato, ut nihil fupra, increicat.

Hase vero in primis docet, quomodo quisque civium,

quo demum cunquc fueritftatu, pofteifiones adquirere, adquiiltas adminiftrare, inque fuos & aliorum ulus con- vertere poilit. Prxcipua, quibus privata promovetur Oe- conomia, fubfidia funt agricultura, res metallica, ^{art es} tnanuaria, & commercia. Quam ob caüilam iubdividi illa fvevit in rufticam & urbanam, quia artes illae priores

ad vitam prtecipue pertinent rufticam, pofteriores vero, urbanam maxime tangunt. Hanc vero divifionem non

eo eile trahendam, ut nihil urbicis permittatur incolis, quod agricote excolunt, operis, vel contra agricolis ^o- mnia, _{q ute} in oppidis inftituuntur, negotia interdican-

tur, res ipia oftendit. Adlocorum enim Opportunitä¬

ten!, &qute cetera funt requiilta,heic probe eft adtenden- dum, ia quod fiimmi dudum nos eaocent fei Oecono-

knite antiftites. Nos _vero, poftquam ifttecleviter deliba-, vimus, ad Oeconomica Ciceronis revertimur.

j. IV.

Veteres Gracos & Romanos Oeconomiam non neg- lexifle, etfi aliunde _quoqve innotefcit, plus vice fimpli-

ci inculcat Cicero. Cumque laudari pulcrum fit, a lau·

dato ft id fiat viro, & ejus rei, de qua teftimonium perhi- bet, non ignaro; Tullium noftrum ad Oeconomiam ^com- mendandam non utique ineptum fuifle, multa funt, qua2 nobis certo perfvadeant. _{Ipfum enim in} numerum iol- lertiftimorum Oeconomorum eile adgregandum, non foluminde patebit, quod perqvam egregia, de variis Oe-

conomite partibus, reliquerit icripta, fed & inter amoenita-

tes ruris ipfe educatus, prtedia fatis ampla tenuerif, fe-

liciterque adminiftraverit. Ut taceam,;eum prudentiae

ΪΚ ) 9 (

Oeconomica: .(peclmina haud pauca edidiile in provin-

cia Afiatica , fibi demandata, id quod tum ex ipfius,tum

ex amicorum pluribus, _qure in manibus exftant, cpifto-

Iis , extra controveriiam cft pofitum. Dolendum omni-

no, qua: de re familiari vci ruilica ^ex _Xenophonte fcripferii, injuria temporum, interiiile ^, quorum tan-

tum modo fragmenta, ab aliis Aucioribus confervata, fo- periimt. Tres, inquam, fuere libri, in qvibus non tam

interprctem egerat Oeconomici Xenophontis ^, qvam po*

tius paraphrairen, quemadmodum neque in Gratis ex-

emplaribus illa tripartita divifio reperitur. Amoris ^vero

in Xenophontcm, & de feriptis iilius judicii faventiilimi,

non oblitum eileCiceronem, vei fequentia produnt: Res fa-

„miliaris quani debet in rebus, a quibus abeft turpitudo; con-

„fervari autem diligentia & pariimonia; iisdem etjam rebus

„augeri. Has res commodillime Xenophon Socraticus per-

„fecutuseftineo libro,qui Oeconomicus infcribitur,quem

„nos e Groeco in Latinum conyertimus ä). Alibi: „Mul-

„tas ad res perutiles Xenophontis libri iünt: quos legite,

„qvtefo, ftudioie, ut facitis; quam copiofe abeoagncul-

„tura laudatur in eo iibro, qui eft de tuenda re famiiiari,

„ qvi Oeconomicus inicribitur b)} Ex hisvero, quod piimum fibi a nobis depofeit locum, eft, Columella teile, de nomine, _tanquam patrefamilias & diipeniatore omnium.

fere rerum creatarum c). Ubi fimul agit de matrimonii indole, quantaiit illud utilitate, quantoque pretio. inveni-

tous quoque iliis coloribus depiefca eile ^mutua illa ^rau- nia, itemque viro &feinina: propria, nee non adjutoria &

propugnacula ietatis cum juvenilis, tum ienilis. Nemoe a

mulieribus, ait, res efle adeurandas domi fub teflo, viris

vero duriora & foris fub dio perpetienda, in exercitatio-

ne forenfi &extranea, per itinera, & labores pacis & belli

&c. Ibidem fatetur, ceteris digeftis, ie etiam ex iis, qui¬

bus quQtidic utimur, fepofuifle;&:; qua:'ad lanificia, cal-

B _cea-

»..)») &

ceamenta & fupelledilia adque cibaria coquenda &

meniam quotidianam, pertinerent ^, tradidifle d ). Im-

mo, in libello dc Officiis, alm domefticaneutiquam ^omiilt

negotia. Ibi enim de iervis rede tradandis ita diflerlt:

meminerimus etiam adverfus infimos jußitiam ejje Jervandem.

Ift eintem infima conditio, fortnna fervorum, quibusnon malef.racipmnt, qui itajnhent uti, utmercenariis adoperam exigendam Zf'jufla pr al· en da e).

a) II Offic. c. 24. b) Seve61. c. 77. c). Lik XII. c. z.

d) Ibd. L. V. c. 73. e) I. Offic. c. 73.

§■ V*

Sci;icet,in libro deSenedute, obledamenta ienum ex re ruftica ita extollit, ut non modo itudinm, ied _pe-

ritiam quoque harum rerum baud mediocrem _prte ie ferat. Sic vero incipit: venio nunc ad voluptates _agri- colarum, quibus ego incredibiliter dele&cr a). Catonem

heicloquentem inducit, atque deinceps (am fideliter, ^tam-

que adcurate omnia agricoke cfhcia praricribit, ut non

legi, non audiri,fed, coram, cculis ufurpari videantur.

Modum ccrte frudificationis aptiiTime, naturaque con- Venienter ita exponit, ut in iorola fummorumBotani-

corum enutritum diceres. Temperare omnino mihi

„non pöilbm ^, quominus ipfa adponam verba. Terra,

„cum gremio mollito ^ac iubado iemen iparfum excepit,

jjpnmuro occacatum cchibet: deinde tepefadnm vapo-

„re , & cömpreflu fui? diffundit, & elicit herbeicentem

„ex eo viriditatem, qua; nixa fibris ftirpium ienfim ado-

„leieit, culmoque ereda geniculato, vaginis jam quail

„pubefcens includitur^e quibus cum emerierit,fundit fru-

„gern, ipiccc ordine ilrudam, & contra avium minorum

„morium munitur vallo ariftarum. Paucis interjedis,

vitem hunc in modum deicribit „vitis quidem, qua?

, natura caduca eft, nifi fulta iit, ad terram ferturj

„eadem, ut ie erigat clayiculis fuis, quafi manibus, quid-

qvid-

£ ) " C £

qvid eil na£la, Ccrnple&itur &c. Et,Iaudatis poflmodnm

nonnullis fummi ncminis, inter Remanos, viris, quibus

valde arrifit _agrorum eultus, enrmeratisque prsecipuis vi¬

ta? ruflica? c om m o dis, hoc quidem cfFato agriculturam

„commendat: agro bene cuJto nihil poteil eile vel uiu

?3uberius, nec fpecie ornatius. Ut vero conllet, non ad

inf ^mam tantum plebem, aut miroris forte dignitatis ho- mines, agricultura; pertinere laudem, Cyrum minorem,

Perfarnm _regem, exlibroXenophontis Oeconomico,quem

maximi eile pretii nuperime demonilravimus, hortosfuos Lyfandro, Lacedacmoniorum legato, oilentantcm fuam-

que in his excolendis pnedicantem operam refert. Nec vero in hoc iolum Dialogo, fed alibi queque iaepius, Oeconomi-

am Jaudat ruilicam. Sic oratio, qua? Sextum Roicium A- merinum,parricidiiaccufatum,deiénfitaverat,plurimao°con- tinet, ad agros colendos qva: allicere & invitare poilint.

Cicero enim argumentum accufatoris invertit, atque ex eo, qvod ^pater hunc fifi m in rufticis pradiis reliquerat,

non od _{i um,} ied eximium quendam ineum amorem, ad-

duefis veterum exirrpiis, cemprobat l·). Alibi autem,

pluribus fere vita? generibus inter iecollatis, ita concludit:

„Omnium rerum, ex quibus aliquid adquiritur, nihil eft 3,agricu]tura mel.u ³ nihil uberius, nihil dulcius, nihil ho- 5,mine, nihil libero, dignius. Ad ha?c fubmonendum erit in

lucem prodHfle DiiT. du&u Ampi. Pra?ildis mei, de ho-

vore Agriculturce apuä Romanos, habit. A. 1743. qua?, cum otium nobis facit in iis perceniendis e Nobilitate Qviri- tium, qui agricultioni & mani m acmovcrent & opem

plane laudabilem, tarnen vel, teilimonii loco, eidem ad-

lungere voluimus feqventia. Nempe italegitur inL.Pacaf.

Drepani Panegyric. Theodofii Auguili. p. 14. Sicagrefles

Curii 3 fi ^c veteres Coriincani^ fic nomina reverenda Fabritii>

quum inducia? bella iuspenderant, inter aratra vivebant, éc3 ^ne virtus quiete langvefceret, depofitis ingremio Ca-

B ζ pi·

SS } ia( &

pifolini Jovis lanreis, triumphales viri rufticabantur. Tn- de eft, qvod aceepinuis datos icrentibus faices & miilas

cum curulibus iuis perrura palmatas, qvod agricolas con- fulares pailoresqve trabeatos & Dictatores inter armenta

veflitos. Sic Alex, ab Alexandro, poileaqvam Popuhim

Romanum ex re ruilica, in qua multum diuque veriatus fuerat, clari nominis cognomenta fumfiiTe demonilraflet, pergit: ^ex qua re conjeclari licet fortes illos _atque acris ingenii viros, quicquid a reip.Muneribus otii& laxamenti habebant, id pierumque in exercendis agris & colendis frugibus ponere confveviile, nequeiementes terra: jacere,

neque vites amputare, aut agros ftcrcorare, vel irrigare

faftidio _unquam duxifle L. I. c.9. p. 53. Et hoc idem eil, qvod Poetarum Svethicorum olim prargrande decus, ut

multa, eleganter cecinit.

Then är ju vifl ettväp, fom Bonde -lefnad ratar, Som Åkerbruket fkyr, ocb jordens fägring hatar,

1 ber _{doch Guds} helga ord t hetJamtna hogt herbitter

Och hv ar

förnuftig ^man med vbrdning t ber ^om dbmer l?ξ.

Ibe tappre Romare, fafi t be väl eljeft hade Sä: ädelt finne, at t be fig ej genta lade Pä lata fidan ned, dock Jokte the fin lifa

J enfiigt lefverne, och ville häüre vifa

Sin fnäühet t her ^ut i, at the en äker Jädde,

An at the forde krig och bfver härar rådde.

7 het Cincinnatus ined fin lefnad nog hekräfter,

Och _mänge andre, fom jlikt fedan fblgde efter;

Then _Ja gamle Cur tus, Fahritius, Serranusy fielfver Scipio och Diocletianus,

Som kunde med fit [värd flä kungar bfver ä?ida fl be b af ^υa häüre täckts then tunga plogen vända/

Guds JFerck och Hvila p. 139.

a) C, ig. h) C. ii. /7. c) De Off. L. I. c. 42:

§.VI.

& ) 13 ) $

§, VI.

Sed ^ne quis exiftimct, folam ^agrorum culturam

Tullianis commendari fcriptis, ceteras vero Oecono-

mia* partes, ab eo, fiuifie negle&as ^> agedum nonnuila ad-

feramiis loca, _qua· ad urbicam vivendi rationem accedunt propius. Qiialis debet eße domus Principis atque honö¬

ra ti vit i, ita in _pi imo Officiorum libroedocet, ut mukas

firnul adjungat cautelas, prudentiam Oeconomicarn, etjam

„heic, mirificeamplificaturas. Scribit enim./z)' aduiüm ad-

„commcdandäm sedificandi defcriptionem, ita tarnen} ut

„dignitatis ^pariter ac ccmmoditatishabeatur ratio. Etquo-

„niam in domum clari hominis, tum hoipites multi funt

„recipiendi, tum multitudo non raro admittenda homi-

,,num varii generis; laxior qqidetn illa efie debet, quam

3 privatorum, qui minori forte domicilio poterunt eße

ccntenti. Quii etjam mediocritatem insedibusfexitruen-

dis iöllicite fervandam eße oßendit. ^Cavend-um, inquit,

„pradertim fi ipieadifices, ne extra modum fijgitu &.ma-

„gnificentia prodeas: quo genere multum rnali etjaiia in

„exemplo efi:. Studiofe enimplcrique,pradertim hac in par¬

kte, fada moresquePrincipum imitantur. Quodartificia &

quaftus in libeiales& fordidos dißingvat, b) id utique ad

decorum maximeiui popull ipe£taf. Neque enim ullum vi¬

vendi _genus, quod quidem a morali quovis alienum efi;

vipio, _per ieiördjdum exiftimari debet. Sed hoc ^non ob¬

ilat, quominus alterum fit altero, vel opinione civium

honoratius, vel ipio etjam fru&u prarfiantius. Fx hoc ^et¬

jam fontcmercaturam tenuem, cum vanitate&fraudecon- jundtam, improbat, copiofam autem ,multa undique ad-

portantcm , neutiquam vituperandam ceniet. Qui vero mercatores, quafiu contenti, ex alto in portum, ex portu

in agros & pofltfihones civium ceferas, commercia con- ferunt, iis iuamfiure optimo, deberilaudem contendit. Pu- blicanorum certe cauflam fiepius itadefenditCicero,hoci-

B ₃ pfum

& ¹⁴ ( & )

Him lucrandi _genus, five ad privatam illud, five publi-

cam Oeconomiam referre velis, ut maximi femper fe-

ciiTe videatur. lam vero a mc nemo, crediderim, ex-

fpe&at, ut fingulas, qua? noilra ^aitate florent, Oecono

mix partes ac fpecies, ex fcriptornm Tullianorum penu„

fim depromturus; ncque enim hoc promifi, nec jfieri o- mnino poteil. Multa cnim majoribus ignota, poflc-

rorum detexit induftria, quemadmodum nonnulla, pri-

fcx a'tatis inventa, a nobis, jnter artes numerari deper-

ditås conftat: de metallis certe eruendis Roma, Cice-

ronis _{arvo, non} multum fuit follicita, _utpote qua? au·

rum, argentum, ses, quin ctjam fcrrum, armis confi-

ciendis aptum, aliis extorquere potius, quam adferre

folebat. Nec perpefuä, quibus gens haec occupabatur, bei#

la tantum Oeconomiae temporis relinquebant, quan- tum ad majores fueratprogre/Tus neceilarium. Tranquil-

litatis enim amans eil rerum Oeconomicaruiti traSatio,

qua?, ut inter bellicos tumultus langvct, ita aimsc pacis in gremio vigec, la?tiusque

efflorefcit

é) Cap. 3ß. l·) C. 42.

TANTUM.

gli-..· I — · ' 11 — I 1 ι

CONSANGUINEO SUO DILECTISSIMO,

jyoß opus ingenii magno ctmaviine cultumy

Non deerunt ^men tis Jaurea ferta cCfnisl sa ^ne ρaniteat ßudn vtgilisqzie infarts,

Quem colis ? adjiingat praemia ρ lur a DEzts,

.it! prclixtorj an im©

giatulatur

JOHANNES GE VALIN»