DE
DÜBIIS ORATIOΝIBUS DEMOSTHENICIS
DISSERTATIO.
CUJUS PARTEM PRIMAM
*
VENIA AMPJU FACULT. PHILOSOPH. UPSAL.
p. P.
MAG. PETRUS JACOBUS EMANUELSSON
STIP. FLODIN#
ET
WILHELMUS AUGÜSTUS PALMAER
OSTR.OOOTHI
IN AUDIT. GUST. DIE XXXl MAJI MDCCCXXVIII.
Η. A, M. S.
ü Ρ S A L I JE
EXCÜDESANT REGIME ACADEM1A5 TYPOGRAPHI.
IM"
SACRAM RE Gl AM MAJESTAREM
SPECTATAE FIDEI VIRO
PROFESSOR!} AD GYMN. L1NC. PHILOS. TIIEORET. LECTORI CELEBERRIMO DOMINO
mag. FAB. W. EKENSTAM
sage ü μ
«I*
&
v. d.
PRÄSES ET REsroNDENSf
VIRO
MAXIME REVERENDO ET PRAECL ARISSIMO
mag PETRO Λ. PALMAER
ECCLES, SVANSHALS ET KUMLA PASTORI
DISTR1CTUS ADJACENTJS PRAEPOSITO
S A C R U Μ
v. d.
Respondens.
*
DE DUBIIS ORATIONIBUS DEMOSTHENICIS.
aria fuerunt circa clasficos Auftores Criticorum (ludia. Alii enim textum e codicibus, vel manu fcri- ptis, vel impresfis, quin etiam fuo ipforum ingenio corrigere, emendare atque explicarej alii opera ipfa percenfere, invicem conferre, defcribere et aeftimare
ftuduerunt, Quamquam tantum abeft, ut ejusmodi de.
fcriptiones et aeftimationes integrum cujusdam Aufto¬
ris charafterem prodere posfint, ut, fi minus fidae fint, a veritate inveftiganda credulum quemque aver¬
täut, duplicem tarnen, fi probe inftituantur, afferunt
utilitatem. Primum enim illis, qui litteraturae clasficae
minus vacarunt, ejusdem, fi non ideam abfolutam, at
probandam certe adumbrationem fiftere posfunt. Tum qui auftorem quendam clasficum legere cupiunt, fi ad-
fit talis defcriptio, aliquid faltim habent, quod in ju-
dicio luo iequantur. Cum autem difficile fit cujusvis generis opera, quae protulit clasfica aetas, et defcri.
bere et aeftimare, utpote quae in tam longinqua an-
tiquitate noftrisque moribus diveria prodierint, in
defcribendis aeftimandisque Oratoribus Graecis haec difficultas maxime confpicitur. Nam cum adeo exer·
citata fuerit apud veteres tantique habita Orationis
aélio, ut vel mediocris Orator fvavis fonoraeque vo- eis decora flexione et apto corporis motu geftuque
fummos potuerit iuperare, Ionge falluntur, qui, legen«
dis veterum Oratorum feriptis, fe totam eorum elo- quentiam comprehendisfe putant. Quae ii de omnibus
Graecae eloquentiae luminibus valent, illum praefertim
difficile erit jufta aeftimatione perpendere, quem o- mnium prineipem fuisie conftat: Demoßhenem Ioquor.
Quem qui deferibere aut aeftimare velit, is non modo Graecam linguam ita calleat, ut veneres et elegantiam ipfius Atticae di&ionis pereipiat; Ted tanta quoque fit praeditus ingenii fagacitate, ut vim argumentorum et fubtilitatem fingularumque partium, vel in minimis et arte et ingenio elaboratarum, ad unum mire confpiran-
tium fimplicem una et artificiofum concentum introfpi-
ciat. Quid? quod ceteros fere omnes Graecos feripto-
res ita cognitos habeat, ut, quid ab illis mutuatus fit
Demofthenes, quid ad perfeftionem Graecarum littera-
rum de fuo contulerit, quem denique inter illos obti- nuerit locum>fafcis intelligat. Haec omnia, prout ani~
mo pereepta fuerint, ftilo gravi elegantique funt ex-
ponenda. Sed quis omnia poterit enumerare,. quibus opus eft, fi efficiatur notio adaequata prineipis Oraro-
ris in principe quondam populo? Quapropter finguli
3
et veteres et recentiores Critici, quamquam ad co-
gnofcendum Demofthenem haud pauca contulerunt,
multa intacta, manca nonnnlla neque fatis fida reli-
querunt. Ita vim illam incredibilem Demofthenicam,
acurnen illud argumentorum, aptam partium dispo-
fitionem praeftantisfimamque dictionem profaicam,
nullis poefeos floribus ornatam promiscue omnes laudarunt; etil fingulis harum virtutum fingulas ca- reant Orationes , quae vulgo Demoftheni adfcri-
buntur. Namque vim illam et ftili gravitatem a-
ptamque partium dispofitionem in neutra invenimus
duarum, ex. gr., Orationem, quae de Halonefo quas- que Contra Ariitogitonem fecunda infcribuntur,
et prima contra Ariitogitonem poeticis dictionibus ornamentisque fcatet. Quae ii vera fint, ut infra mon- (trare conabimur, aut de auctore eodem oppofita, ne- cesfe, valeant judicia, aut Iaudes iftas Demofthenes
non mereatur. Qui fit ergo, ut vel fibi contradicere,'
vel de laudibus principis Oratoris aliquid detrahere de
illo judicanti fit necesfarium? Refponfum in promptu
eft. Neqne enim hujus rei alia causfa esfe poteft,
quam quod non fatis exploratum fit, quid jure, quidve
falfo Demoftheni tribuatur auctori. Unde factum eft,
ut judicium, quod ad hunc folum pertineret, de Ora-
tione cujusdam Hegefippi vel Hyperidis Iatum fit. Eos
vero, qui Demofthenem defcribendum aeftimandum-
que fufceperutit, antequam tantam rem periclitarentur;
non quaefivisfe, quid ab eo revera fcriptum fit, perin-
de ineptum judicamus, ac «fi quis iter faceret, cum, quo iturus fit, adhuc ignoraret, Quamobrem, cum
4
biftoriam quandam Demofthenis, quae non modo vitaö cafns, fed ingenium quoque astatis Demofthenicae fcri- ptorumqueimprimis characterem proderet, utilem fore- putemus, nec tamen effici posfe, priusquam de dubiis Orationibus, quae illi vulgo tribuuntur, fuerit disquifi-
tum, hane disquifitionem nobis propofuimus periclitan-
dam. Cum vero ifta, ut perfecta fit, perfectam linguae totiusque tantum non Iitteraturae Graecae cognitionem requirat, non illi quidem fumus, qui eam, omni ex
parte abfolutam, iuppeditare nos posfe confidamus: ii
veroj fparfas variorum Criticorum fententias in unum
redigendo et animadverfiones quasdam de noftro ad- jiciendo, hane rem, a paucis admodum tractatam, quo«
dammodo nobis contingat illuftrare, operam noftram
non omnino vanam fore fperamus. Sed cum dubiae iftae Orationes inter fe disfimiles fint, nec eodem gra.
du vel modo a typo Demofthenico difFerant, fingulas percenfebimus, et ea quidem ratione, ut expofitis pri-
mum Criticorum fententiis noftras deinde fubjiciamus
obfervationes. Initium ergo faciamus ab Oratione quae vulgo infcribitur:
Ό ττέξί Ttjf 'Αλονησα Xoyoe*
Omhium, quos Orationes Demofihenicas diligen-
tius examinavisfe conftat, primus fuit Cceciliut, Cala-
cta oriundus, oppido Siciliae, rhetor famae haud me-
diocris. Qui, Caefare Augufto imperante, rhetoricen
Romas profesfus, praeter alia nonnulla, librum fcripfit:
7ίξξΐ uoa&svtiS, ποιοι ccvT8 λoyoi yvqcici koci 710101 νοΒοι ?
s
cujus libri ne fragmenta quidem fuperfunt i). Multa, quamvis fparfa plerumque et quafi εν παςεξγω fcripta,
ad hane materiem illuftrandam contulit Dionyfins Ha- licarnaffenfis· 2J: plura forfan ftrictiusque ad ipfam rem pertinentia Libanius; de quo, ut, quatenus illi fides
habenda fit, quodam modo intelligatur, antequam ad
fententias ejus exponendas progrediamur, pauca iunt praefanda. Natus Antiochise anno p. Chr. CCCXIV poft varia. fata, varia itinera, perfequentibus invidia
accenfis aemulatoribus, otium tandem debuit Caefari Juliano, quocum propter ingenii fui felicisfimas dotes
magnamque cognitionum copiam familiarisfime vixit.
Mortuo Juliano, apud Valentem Caefarem, quamquam
ab inimicis faepe accufatus, auetoritate non caruit. An-
tiochiae, ubi Ultimos vitae annos peregit, mortuus eil
anno p. Chr. CCCXCV. Orationes ejus et cetera fcri¬
pta, quorum adhuc magna pars exftat, plurimi Cri-
ticorum adprobarunt, inter quos praecipuus eft Pho-
tins ille Conftantinopolitanus. Qai, quamvis nimium quoddam elegantiae ftudium, quo nativus ifte dictionis
color nonnumquam fucatus eft, longioresque digres-
fiones et rerum necesfariarum negligentiam, unde to¬
ta faepe obfeurata eft oratio, in quibusdam Libanii fcri- ptis reprehendit, judicium tarnen, de iisdem latum, ita
concludit: τα άλλα εν thtois κανών ε?ι και ςαΒμη λογα
f) Vide Jocherts gelehrtes Lexicon. Prsefat. Reisk. in fuam edi- tionem Dernoflhenis pag. 53.
2) Praefertim in iibro «reft iavoryros
6
Άττιν-ϋ' ett je ΐυΰοκιμοζ ymv rccis επιςολοίΐε 3). Multa in
laudem Libanii fcripfit Eunapius, vehementisfimus fuit
in eo admirando Caefar Julianus, clarisfimique fui aevi
Oratores palmam ultro illi detulerunt. Hic quurn ad percenfendas Orationes Demofthenicas anirnum adver·
tisfet, multas, utpote fpurias, aliis attribuit auctori- bus, quarum una eft ea, quae de Halonefo infcribitur.
Ad quam Demoftheni abjudicandam argumentis utitur, partim hiftoricis, partim ex ipfa Orationis natura pe- titis. Fuisfe enim, comrnemorat, ante fe, qui eam ab Hegefippo confcriptam deprehenderint, ufi teftimo-
nio tum ipfa dicendi ratione, utpote huic Oratori pro»
pria, tum re quadara, cujus in Oratione facta eft men- tio. Nempe dixit, quisquis fit, auctor illius, fe Ca- ljppum quendam violatarum legum reum fecisfe. Con-
ftat autem, (pergit Libanius) non a Demofthene, fed
ab Hegefippo hunc accufatum fuisfe; quare de origine
fua ipfa teftimonium adfert Oratio. "Vilis praeterea eft
dictio et compofitionis concentus contra inorem elo- quentiae Demofthenicae, remisfus atque folutus." Re.
prehenditur praeterea, ut inepta, contumeliofa indigna-
que Demofthene, fententia, quae in fine Orationis oc- currit: είπες ύμεις τον εγκεφοολον εν τοις κςοτοοφοις, xoci μη
εν Tccis πτεςνοίις χοοταπεποοτημενον φοςειτε 4)· Quibus ar-
3) Bibliothek Photii pag. i2r. Ed. Hoefchelii.
4) Eandem fententiam Longinus quoque reprehendit, vir fao tem¬
pore tum in philofophicis, tum praefertim in criticis doctisfimus et fagacisfiraus. Lib, mgt υψχί> Sect. 38.
7
gümeiütis fubnixus, Orätionem de Halonefo Hegefip-
po attribuere non dubitavit Libanius.
Quod fi de auctoritate ejus quseratur, iunt profe-
cto, quibus ad illam amplectendam ducamur. Cum e- nim et ipfe rhetoricarutn artium Atticaeque dictionis
fuerit peritisfimus, et aliarum rerum cognitione fatis inftructus, differendas vel minimas, quse inter opera
iingulorum Oratorurn intercedapt, non potuit non per-
cipere. Accedit quod, cum ante perditas per invaiio-
nes barbarorum bibliothecas vixerit, et crebris itine- ribus faciendis celeberrimas tunc temporis litterarum
fedes adeundi plurimas habuerit occasfiones, quicquid
umquatn a Criticis ad hanc usque aetatem fuerit fcrb ptum, in ufum fuum potuit adhibere. At breviter
tantum rem disputavit, quippe qui nec de Criticis,
quos confultaverit, certiores faciat lectöres, nec de ca-
usfis, quibus adductus Orationem de Halonefo άνειμενψ
dixit kcu &ούλελνμενγιν', unde concludere fas eft, eum, quamquam Orator fuit, circa ceteros Öratores criti-
cam quandam operamnon nifi obiter navasfe, ideoque
Hon temere ei esfe credendum. Brevis quidem eft Libanius, fatemur, et in criticis forfan minor, quam
in aliis artibus; at dignus, cui fides habeatur, donec teftimonio refutetur graviori, quod an exiftat, valde dubitamus.
Eadem fere, qua Libanius, aetate vixit Valeri·
nt Harpocratio, rhetor Alexandrinus, qui in Le-
xico fuo, e icriptis optimorum oratorum excerpta,
s
guum Alexandrum quendam, Philippo Uli Macedonico affinem, ab aliis ejusdem nominis hominibus diftingue-
re vellet, teftimonium Demofthenis in Oratione de Halonefo citavit, ε)ττεξ (ut verbis ipfius utar) γνήσιο?
εςιν ο Κογοε. Quae, quia obiter dicta funt, neque de- clarant, nifi quod hanc Orationem fibi fufpectam ha-
buerit Lexicographus, obiter quoque heic commemo- rasfe fufficiat. Neque de bac re copisfior Suidat, cu¬
jus ipfa verba, cum pauca fint, fine prolixitate afferri posfunt. Οντο?, inquit, ifiv ό Κςωβυλοε επιχαλκμενο?, é $ο'Λ8ΐ είναι ο ζ 6) Φιλΐ7ΐ7Γΐκοε, ΑημοσΒενει εττιγξαφομενοε.
Aliquantum uberius de Oratione propofita disfe-
ruit Photius Patriarcha, qui Conftantinopoli feculo no·
no vixit, vir clarus fummis niagiftratibus geftis, clari-
or ingenii doctrinaeque folidisfimae fama, qua omnes fere fui aevi homines fuperavit. Hic a principio pro-
pe eodem, ac Libanius, exorfus, ad conclufionem per-
venit minime eandem 7). Fuisfe enim, commemo·
rat 8), qui non Demofiheni, fed Heggefippo hanc Orationem tribuerint auctori, ufi teftimonio tribus in
ea deprehenfis dictls (quae fint, non proditur) tenore-
5) Cognomen Hegefippo per ludibrium ab iEfcbioe datam. Ruhn-
kemi Hift. crit. Orator, Graec.
6) Philippica feptima eadem eft ac Oratio de Halonefo. Meürfii Lect. atticae Lib. III. 7·
7) Erravit Fabricius et Fahrmannnm in errorem induxit dieendo, fhotiom cum Libanio omoiao fentire. t . Λ
Bibliotheca pag. 799.
9
qtie compofitionis, utpote remisfo atque foluto, vilitå¬
te denique dietionis, virtute Demoilhenica longe inte·
rioris Ipfe, quamquam omnium iflorum veritatem
confesfus eil, tarnen, quia in cogitando fcribendoque,
ut in rebus gerendis, varius eil pro variis tempori-
bus ingenii vigor, nec fibi femper conilat humana na¬
tura, unde fit, ut fingula ejusdem auctoris opera, in-
vicem interdum diverfa, alius cujusdam operibus fimi-
Iia fint, fe definire posfe negavit, utrum opus Hege·
fippi, an vilior ingenii Demoilhenici fruetus fit Oratio
illa de Halonefo. At concedéndum nobis videtur, ma¬
gna quaevis ingenia, etiamfi paullo remisfiora interdum
fint, proprium quendam nihilominus fervare characte-
rem, quem operibus fuis, etiam quae minorem attin-
gant perfectionem, imprimere folent: quem characte-
rem fi Demoilhenes in omnibus genuinis Orationibus fervavit, tam iis, quibus leviores, quam quibus gra- viores res tractavit, tam iis, quas juvenis et ad di-
cenduin inexercitatior, quam iis, quas fenior habuit,
cur in ifta potisiiinum Oratione, quae de rebus gra-
visfimLs et dum ipfe vigeret aetate, confcripta eft,
adeo depofuit, ut genus dicendi non remitieret modo,
led prorfus mutaret?
Fuerunt, praeter hos, recentiores Critici 9), qui
Orationem de Halonefo fpuriam exiftimarunt, auetor
2
9) Commemorant eos Fabricius in Biblioth. Gr. et Fabrnoannus
in Handb. d, Class. Litt.
Iibri, qui Etymologieus magmu infcribitur, Valkenarhir, qui diatriben in Hippolytum Euripidis confcripiit,
et Wölfins io), quorum nihil nobis contigit videre, qtiod ad rem noftram propofitam pertineat. Neque
magnum fuppeditavit auxilium Tan. Faber, qui librum Longini πεςι υψχ? annotationibns iliuftravit. Profesfus
enim, fe meridie clarius, fi opus esfet, demonftratu-
rnm, Örationem de Halonefo Hegefippo debere origi-
nem, fententiam fuam nullis argumentis firmavit u}.
Commemoratis, qui fuipectam habuerunt Öratio¬
nem de Halonefo, reliquum eft, ut, fi qui' fuerint con¬
trarias iententiae, de his quoque nonnnlla dicamus. At
non fuerunt (quantum fcimus) qui ejusmodi fenten¬
tiam, etiamfi foverent, disquifitioni cuidam accuratiori fubjectam argumentis probarint. Efi: nihilo minus res quaedam obfervanda, quse otnnein operarn Libanii ce-
terorumque earundem partium Criticorum irritam red- dereprimo adfpectu videatur. Teftantur fcilicet JEfchi*
nes, Athewxs 12), Grammaticus Naucratenfis, Qiii'n-
tilianur 13) et Plutarchuf 14) Demofthenem Athenien-
fibus fvafisfe, ut Halonefum infulam reciperent, non
acciperent; id quod in Oratione de Halonefo oc- currit: unde concludere licet, lianc Örationem a
Ιο) Forfan in prolegomenis ad Orat. contra Leptinem.
11) Notata ad Long. pag. 202. Ed. Tollii.
12) Δαπνοσοφ'^ων Lib. 6. I·
13) Inftit. Or. III. 8.
34) Vita Demofthenis, Cap. 9.
II
Demofthene revera fcriptam esfe, Vidic difficultatem
iftam et fuperare conatus eft Libanius. Cum enim in republicä gerenda, inquit, idem inftitutum continuo
feeuti esfent Demofthenes atque Hegefippus, nihil pro«
hibet, quominus idem confilium, fua uterque, oratio-
ne, civibus dederint. Jam vero perfpicuum eft, quum
periisfefc Oratio Demofthenis, aliquos eam, quae inven-
ta eil, ilii attribuisfe, naturam ejus minime ficrutatos, perductos vero ea re, quod Demofthenes quoque ora- tionem de Halonefo habuisiet. Haec quamquam fedu-
lo veritatis inveftigatori, cum ad nullam rem proban-
dam fufficiant conjecturae, fatisfacere non posfunt, ta¬
rnen, fi accuratius confiderantur, erunt probabiliora.
Athenis nempe ufu venit, ut res, in concionibus po-
puli aeque ac in judiciis propofitas, plures, alter poft alternm, tractarent Oratores, et, quod praecedens quis.
que disputasfet, proximus, fi quid invenisfet adden- dum, exciperet, paucisque relinqueret obfervationibus
auctum, ad cetera progresfurus 15). Quid poftea ?
Oratio noftra propoiita, utpote quae de epiftola qua- dam Philippi potisfirnum agat, et quaeftionein de Ha¬
lonefo non nifi Ieviter tangat, ejusmodi fupplementutn praecedentis orationis esfe videtur, quae hanc quaeftio-
nem fufius tractaverit. Cum autem illo tempore, quo de Halonefo confultabatur, prae ceteris jam inclaruis-
fet eloquentia Demofthenes, verifimile eft, eum priori
Ioco dixisfe, et eam, quae jam exftat, de Halonefo
Orationem ab alio quodam Oratore habitam esfe.
15) Vide Arg. Libanii ad I. Orat. contra Ariftog.
12
Expofitis Criticorum fententiis noflras qualescuwi-
que obfervationes jam iubjungemus. Quuni autem ad
veritatem inveniendain fola ea reliqua Ht via, ut, ora- tiones indubitate Demofthenicas cum ea, quam exami-
nandam propofuimus, comparando, quid utrisque com¬
mune fit, quid diverfum,»quaeramus et inde ducamus coniequentias, ad rem illuftrandam idoneas, nonnullae qualitates, quas Demoftheni proprias agnovimus, pri-
mum funt commemorandae; inquirendum deinde, an
Oratio de Halonefo easdem contineat.
Laudatisfima illa åeivoTtjr eloquentiae Demofthenicae
neque fola fingularum partium praeftantia, neque folo
delectuornamentorum verborumque,quae fententiarum conftituunt formam, conficitur, fed ea quoque ratione,
qua inter fe et cum toto fyftemate orationis fingulae partes cohaerent. Quae ratio, cum ad eum fmem po- tisfimum fcenderet non modo Demofthenica, fed uni-
verfa quoque graeca eloquentia, ut mentibus audito-
rum perfvaderet, neque aflfectus teneriores, nifi per- fuadendi causfa, moveret, ea fit, necesfe, quae argu- mentando demonftrandoque maxime conveniat. Ad argumentandum vero et demonftrandum aptisfima eft partium ratio, primuro, ii capiti rei tractandae, mente auctoris diftincte percepto,dilucideque oratione denota-
to, cetera orationis membra funt adeo fubjuncta, ut
quid ipfum fit demonftrandum, quidve demonftrandi
causfa adfit, primo intuitu internoscatur; deinde, fi o-
mnia fuperflua vel aliena, quae a fumma quaeftionis
attentionem legentium avertere posfint, diligenter funt
evitata. Quibus virtutibus, ficut innumeris fere aliis,
