DISSERTATIO PHIL O S Ο ΡΗIC Α,
THE
Μ
Α
Τ U
Μ
Q
U Α
Τ
U Ο
R.
Brevisfimam
continens
exegefin.
QuamDivina
favente
gratia
Permißu
Amplijßma
Facultatis
Philofopbica,
inilluftri Acadcmla
r(Jp[alienß7
Ρ R iE S I D Ε
Vtro CL
martino
brvnnero
Grase. Lit.
ProfeiTore
Ord.
Publica plactdaque
difputationi
fabmittit
TORBERNUS A. F Ε G R ΛΒ U S
S.R.M.tisAlumnus.
Äd diem Ζ Novcmb. in Audit. Vet. Ma).
Α.1664. horisantemeridiemfolicis·
üpsaii je;
Excudit HlflKicu* Cu*iO & Acad.UpfIBi&
Ψ 7
I.
I [ Deus,qm
cft Ens
afe>
utresconditM
confer-*vatyitaad aclioncs illarumomnes&
ßngulas,
con currit.Ν ipib ftatim limine
obferva-• i · · · /*
flegato, id eft non effe abalio, necåfeper
in-fluxum pofitivum autefficientiam, tum quod
non habeat principium velcauiam
extra le, å qua Ens fit: tum quod pofitive ac perrealem influxum necåleipfo effe poflk. Sic enim
uti-que le ipfum produceretenon eilead effe,
at-que fic producendo ageret antequam eilet,
quod plane abfonum cft. Creaturae quidem, aliquando dicunturaliquid habereåle,verum
non inordine ad Deum, fedinordine ad
crea-turasalias, ut hicvulgoloquunrurPhilofophi.
Sed Deus, ficut effentiam non habet fibi ab
alio communicatam, ita necab aliovirtutem
ac potentiam
agendi. Hinc etiam dicitur pri·
mum Ens
, primum agens, Sc quidemύίναρχονTC"
/peitu*VWdeg**«*,& åfe,&in le,per
fe,
exfe,
3§§ dum effe,ut loquuntur, infenfu
Μ raus, ne in
ambiguitatisfeopu-M! los illidamus , quando dicitur
jr
I; DeumeffeEns åfe, idabarterno cxiftens. Å quo creaturae omnes&
iingulaedependent. i. In efje,quia eilcaufa
ef-ficiens, & ultimusetiam finisomniumqui^efc
ientiam habent. 2. In confirvari-, confervatio
enimteile Scaligero Exercit. 31. nihil aliud efl quamexiflentia continuatio. Quia effe &
con-firvart, eidem principio accepta
referun-tur. unde ficut res omnes funt å Deo
crca-txy ita quoque ab codem confervantur. 3. In
operari, ut nimirum å caufa priraå. Cum
enim operatiofequaturindolem eflfentiae,
nul-la res creatapoteil independentcroperarQeo
quod deperideat in efTendo å creatore. Hiqc
concurius divini ncceffitas, ad omnes a&io.«
nes iécundarum cauiarum, redlé adftruitur.
Tolleconcurfum primacaufa cum fecundis, Qf
ne affeclto quidem propria, é fuo fluet jubjcBo·
Calov. in
Äppend.
adc.2. de depend.Nonde-fuere olim, qui concurfum primae caufae ad
aétiones iécundarum cauiarum negarünt,
exi-ftimantesrescreatas a<5hisiuosnaturales,citra
concurfum Dei peragere pofTej Verum nos
concurfus illiusveritatem adfertum
imus.i.Di-&is Sc 1*ipturar. Job.1o.v,8 Manustuafeverunt me> & plafmaveruntmetotum. Pfal.i4d S. Gfui,
producit
fanum. Math.5.4j. Deus pluitfuperju-ßosQf
injuflos. ΑέΙ. 17.28. in ipfo vivimusmovemurfpf fumus. Ebr.1.3. Portarn
omniaverbo
virtutisfua.Src. Quae docent Deum
concurre-rc ad-a'&iones noilras, & corporumaliorum,
ideoqae & eas fibi Γηο rnodo
adfcribere.il.Ra-tionibus. i.omne Ens quod infra Deum
eil,
dependet å l)eo: a&io creatuta? qua
eil aétio
efl tale Ens. E. qua talis etiamdependet åDeo.
2. Porro, res non tantum in eife, ied etiam in
fieri dependentå Deoratperadiones
creatura-rum resfinnt. Ε. i! la?earuma&ionesrcquirunt
itidem influxum Dei, qualem hic
vocabulo
concurfüs intelligamus. Rationes plures &te-ftimonia iäpientum, in pra?fens non
apponi-mus. Adeo autem neceilariuseil, hic
concur-fus cauia?prima? cum iecundls,ut ne tantillum
quidem
poffint
independenter
å
prima
canfa
operari, etfi fuopte ftudio in
agendo
deficere
poiEnt. Qui tarnen defe&us,
nullatenus
redu-cenduseil ad caufam primam , utgraviter
do-cet Cbemnir. loc. Theolog. de caufi peccat.
c.5. Caufa folafecunda,inquit,
nonpoteft
pofiti-vumaliquidagere, fed
reducitur
ejuseffe&us
ad
primam caufam. Sola vero aliquid agit
delin-quensaberrans&deficiens, Qf ejusmodieffe&us
nonreducitur adcaufam primam. Igirur caufa
particularis a&ionemad quam cauia
univerfa-lis quå talis indifferens eft, determinat, ut
Gt
bo-bona vel mala, linde eil· Theologorum Ca¬
non. Gjwandoplures cauf# concurrunt, adali¬
quant a&iweminqua efl malitta: omnesquidem
Ulm aclionisfunt caufiz, nontarnen malitia3fed
illafolumqua tn
agtndo
aberratfuaa regula.I I.
Νulla lingua hominis in hoc peccati
ftatu naturalis videtur.
Controveifiam hane , olim inter
Philoio-phorum Coryphaeos PlatonemSc Ariftotelem
agitatam, multis deducerenoftrumnon
fact-mus. Hoctantum contendimus,naturam nulli hancvel illamlinguam praeferibere, fed fi
ali-quando,å noninilitutis,voxuna alteravc
pro-latafuit, idipium naturalem vocabuJorum
ori-ginem nonevincit, Contendimusinquam,vo¬
ce? non ånaturainfitas, fed eximpofitione Sc
arbitrio humano dependere, ac inventasefTe
ad fignificandum aliquem coneeptum
y quae
Ariftotelis eft fententia üb. i.delnterp. cap.2.
Quia enim
immediatenonpoterarousconce-ptus noftrosmanifeftare,voceopuserat Hiac
etiam dicuntur σημαντικοί xant στν^ηχψ· Quod Ii
naturales eiTent ^ fané apud omnesc^dem
ef-fent, ac omnibus idemfignificarent, cum na-turalia ha&enus
quide
immutahilia
fint.
Arjft. i. 2.£th c.i,Se4v.occs nonfiuocapudomnesdem,ut néqueliterx.Denk};
fi homo
pernaturamante omnem lnilitutionem & coniVetudinem,vo««
cesquafdam
fignificatrices
proloqui
poiTet,&
alias
de re eadem alias, naturain iifdemnoneodcm
modoageret.
Naturale
autemeft
pofjefonoslingu#
articulare,exarbitrioverohominume/?, quod
hacfi-veiftalingua talesjoniproferantur.
Scheib.l.x.Me-taph.c.24. Necdiverium
fentit
Scaliger,
I1b4.de-rePoética. Equm, inquit,
& equi
fpecicsin
inteU
Ic&ua naturaefi:equi ctiamfpeciem
ab
equoeduBam
intelleSm agens in intelleBum
pasfibilem
impresfit.
^tequitwmenin
voce>& equi
repofitw in
fcriptes-ra,abarte aut cafu funt. Gfiianquam natura
fecip
vocemloquentis, atramentum
& calamum
; tamettvociflexuum,anfra&uum,
articulorum
tempo¬rum fpirituum
ordo
acferies
fortuita
fuerc
>&
eo¬demmodofcribentismanus, cur
fas
mora:multa funt
in operibus noflris
naturalia,
velat
ipfa
ambulaw9
s?tfortefit
uttantumfaciamfpaciorum,
utrecla
in¬tedam, ut properem, ut
fubfiftam.
Qfc.
Haccille.
Quodex Herodoti lib. 1.
adfertur,
puerulos
in
io-litudine inrer capras
educatosingeminafTeillud
Ber, Ber,quod
Phrygibus
panemfignificat, id
vel
frivolum effe&commentitiurn, aut fi tale
quid
auditum fuit, vel å capris pueros
illud
didicifTe
ceniemus: vel nondumlinguam & ί&ωμ*
id
con-ftitueba-t.imofi velmaximépueri
ifti plurcs
ve-~~<r
veniiTentvoces, nondum probari poteft, illam
il-lorum iinguam futuram fuiile naturalem,
quate-nus naturale libertati inventionis opponitur: aiii
enim pueri in finr.lem redadi folitudinem, alias
haud dubievoces, ad res eafdem fignificandas
in-venturierant.
I Ϊ i.
"Πάντων μετ?ον ctf/sw.
Scitum eil hoc Phocylidis Milefii Poetx 8c
Philoiophi didum, quofummopere commendat
medium feu medioeritatem , quamvarii variis
or-narunt Encomiis. Dicitur enim aurea, & modus
pr^dicaturomniumrerumutiliffimus. Cujus
lau-des non parumad hancvitam rede inilituendam
conferunt.Sicut lllud Terentii Nequidnimis.VXzx..
Dimidwm -plustoto. Gellii, Feflina lenté. Corynnae
ad Pind. Manuferendumnon totofacco. Siquidem
virtus, qnae una eilad beatitudinem civilem via,
juxtaillud 5caligeri,fimsunushominis, Dcifruitio,
unaviaadfinanvirtusflnmedio ponitur. Ac
me-dioeritas haec feu medium inter nimium 8c pa¬
rum, exceffum 8cdefedum, formavirtutis å
ple-riique conftituitur. Licetnon defint qui contcn-dantillam non copidvjTiied ορ%τηη 8c conformitä¬
te adlegem redamque rationem confiftere.
Qui
quidem idem dicere videntur, 8c locutionibus
tantum diierepare; medium enim reditudinem
illam fion excludit, fed includit: unum idemque
funtcongruentiacumlege, Qf mediocritat reBa
ra-tionedeterminata,niß quod drißotehs deßnitio,non
tantum haneexprimit convenientiam,
fed
etiam mo-dumejus asßgnaty ut ait Hcid.Phil.Moral.partfe¬ cund. Ad hane mediocritatem explicandamper-tinetaliquomodo locus, Deut.5 32. Non declina-bis nequead dextramnequeadfiniftram8c alii
plu-res. Eft igitur virtusmedium, utajunt, per
abne-gationem non per participationem: latitudinis
non indivifibilitatis:perfonse nonrei: Geometri-cumnon Arithmeticum. Proinde non eft veluti
centrum, utcenfentStoici, quibusnec
virtusvir-tutemajoreß,nequereBéfaBum reBé
faBo.
Plut.de Stoic.cont fed admittit virtus magis&minus,
& pro ratione iubjedtorum ftepe inatqualiter
di-ftat ab extremis, ita ut interdum exeeffus
inter-dumdefe&us> propius advirtutem accedat.
-. ..
IV·
nSMortemßbi ipß
conßifcere,
fußendovelmole-fliamvel inopiam,nonfortisfedtimidianimi
eft: faBumque
ipftum
perJe illicitum."Nihil olim quibufdam veterum familiarius»
multifque nihil magni animi«Scfortitudinisnomi¬
ne con.mendatiusfuifle, quam ultro manus iibi
inferre?certum eft.Vt taceamalios, Stoicisid
quiju-fié, äffirmavit>
&
cum rattancfapientem Jeeduee-rei'vita, telpro patria, vet proamieis, υel β in
deerbisdolöribus zerjetur,itemquemembrorum mu-iilatione,ζtelmörbis agré curandis. Iderh docent&:
Scälii: cujus etiam rei exemplanumero
multä pa£
fim öccurriint. Nos vero abiis difeedimus, ac
fem hanc legi divinaeScnatura repugnare, eoque
Sc omnitio illicitam eile exiftimamus. Nulluni
enimvél mandatumvelexemplumadimitandum
propofitum,in Scriptura exftat,unde
probari poP
fit dvrétyoviav Deoplacerc» Sed e diverfö qaintumpraeeeptuiri prohibet, ne homo occidatnr, cum
ädditapoenä> ut fiquis hominem
pereuiferit,
&mortuus illefuerit,morte,quipereuflk,ple&atuf.
Exod.2r,v.i2. Atqueiecundum Laxantium lib.
3.dediviftat
Jnft.
JVhornlådanefarius eft, quihomi¬nisextinüoreft, eidemfielenobftriBus> quiJenecat,
quiahominemnecat. Et AuguftinnsL 1.de Civ. D.
NonfruftraImcpat, inlibris Qanonicisnufquam no-his dtvimtuspraeepium
permiffumze
reperiripoteft,ut z>el ipfius
adipifiendit mmortalitatis, tel ullius
carendi
tazendique
vidicauja, nobismetipfisneceminferamus, quiaßfpröhibitosnos
inlelhgendum
eft,ubikxait: Non oeeides. Et ab
Apollolo
C0I.2. v.ulc* manifeftereprehenduntur
qui corpori iuononpärtunt, iljulto magis qui vimfuneftam
äffe-runt* Non igitüfexcuiandüs yiderar Saulus> fe
ipflim
interficiens
nehoftibus ludibrio
effet.
i.Sa-muel.ji. Nec Razia,
2.Maccab.i4.
Verum Sam¬fen qui fefe cum hoftibus ruina
domus
oppreifit,
ira ab αυ-ηχΗ&ας crimine liberatur, nempequodfailumid fit, exocculta Spiritvs
Sanili
infptratio-neyUtpluresoccideretmörtens.quam
vivus
tnterfccc-rat, utaitChemnit.L.T.p.f. deleg. Quo
fuppo-fito,utloquimur, fimilis ille
miliufuit,qui
nonfuo
fed ducis arbitriofaepe in mortem certam
it,
ii
necrimine A&ioenim humanapruecipue
å
principioagenteinterno
fpcétatur,quod eft
impe¬
rium rationis. Id ergo ubi a&ionis
fons
Scorigo
non eft > facit quoqueuta&io
ad
fic
agentemre-ferri hoc modo non poifit.
Unde
5cfuriofis
aut mentc captis,ύηνχρύ* non item imputatur,fed
reéta ratione & fiiat mentis libertate utentibus.
Suam ipfius carnem odio habere, etiamcontra
naturam eft, quac
amantisfimaconiérvationisiui,
deftruétionem averiätur: ac tefteJoiepho.
I.3. dc
b. jud.vaüdisßma lexnaturaeß in
omnibus
animali~
husutvelint mw, cum vita donumfit
praeftan-tisfimum. Hinc Tullius Üb. ϊ. dc leg. Mors
fugitur,
quafidißolutio
natura,vita
cxpetitury
quia
nosinquonati ßtmuscontmet. Prseterea«υτοφ»νί&Sc
legibus prohibita Sc ignbminia
fepulturae
notataeft.Ideoque
Sc intergravisfimahomicidiorum
ex-cmpla eft,ex intentione propria,
vitam
fibi
re,cujus Dominus
eil
ibtos
Dens. utretfeJ;xerit
Dato in Phstdone. NM hominum licet,ex bacvi~
tamigrare
injuffu
Dei. Swnus enimhic
omnesvelui
inacic>loeo unicuiqueßto ab imferatoreDeo
afjigna-to: majoriquefupplicio
dffielendus cfi defertor
vit#}quam
defertor
mthtia.
AtqueGic. inibm.
Scip
Re-tinendus efi animus in cuflodia corporis, neeinjufifiu
ejns, d quo ille nobis datus efi, ex
hominum vita mi¬
grändum, ne munus hnmannm asßgnaium
d Deo,
defugiffe videamur. Ac tan tam abeft, ut
ejaf-modi fortes eiieantur, ut potius molies ac timi¬
di haberi debeant, qui raem imminentis
mali
aut teedio hujus vitae,impié manus
fibi inferunt*
Contra,ό (cουmaa, tzsrtft&mάφοβιίμίνί^, é
κα} ort'ομοίωςdtKeqJstfpwSoevdfHO?. Afift.!.J. Eth.IO; ita
quidem ut vir fortis rebus fecundis non effera«
tur, nec
adverfismergatur:
ied honeftatiscaufapericulaintrcpideadeat, 8c fi fieri posfit
propul-fet; fin minus, patienter ferat>acinfbperinjurias
caluronias,mortemqueipfam contemnat. Atque
hsec de bis ratione temporis
inftitutique
brevitericripfiffefufficiat. Tu vero L. B,quaetuaeft hu-rnanitas facilitafque ea quasåmepingvi Minerva allata iunt, aequis, quaefo,intuereocuIis> tuoque
favore meos adjuvaconatus.